ΠΑΜΕ
Παρέμβαση σε εκδήλωση του Συνδικάτου «Nakliyat Is» για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
Η Γιώτα Ταβουλάρη, μέλος της ΕΓ του ΠΑΜΕ μιλά στην εκδήλωση
Eκδήλωση για τις γυναίκες, στα πλαίσια της 8ης Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα Γυναίκας, πραγματοποίησε το Συνδικάτο «Nakliyat Is» στην Κωνσταντινούπολη.
Παρεμβαίνοντας στην εκδήλωση εκ μέρους της ΕΓ του ΠΑΜΕ, η Γιώτα Ταβουλάρη ανέφερε τα εξής:
«Εκ μέρους της ΕΓ του ΠΑΜΕ, θέλω να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση στην εκδήλωσή σας αυτή, για τη ζεστή συναδελφική σας φιλοξενία και να μεταφέρω τους θερμούς αγωνιστικούς μας χαιρετισμούς και την ταξική μας αλληλεγγύη στους αγώνες σας!
Η παρουσία μας εδώ και η συμμετοχή μας στις δραστηριότητές σας αποτελεί πολύτιμη εμπειρία, που θα μεταφερθεί και στους εργαζόμενους στην Ελλάδα.
Οι δεσμοί αγώνα και ταξικής αλληλεγγύης που έχουμε δημιουργήσει μεταξύ μας και μέσα στη μεγάλη ταξική οικογένεια της ΠΣΟ είναι ισχυροί και έτσι πρέπει να παραμείνουν και να δυναμώσουν.
Να συμβάλλουμε στην ισχυροποίηση της ίδιας της ΠΣΟ, για να δυναμώσει έτσι και η πάλη των εργαζόμενων όλου του κόσμου απέναντι στους πλουτοκράτες και τις κυβερνήσεις τους, απέναντι στο σύστημά τους που εκμεταλλεύεται βάρβαρα τον ιδρώτα μας.
Στέλνουμε από εδώ τους ταξικούς αγωνιστικούς μας χαιρετισμούς στις συναγωνίστριες της ΠΣΟ, που ξεκίνησαν σήμερα το Συνέδριό τους στον Παναμά!Σήμερα, τιμούμε την Παγκόσμια Ημέρα της Εργαζόμενης Γυναίκας, όπως αυτή καθιερώθηκε το 1910, με απόφαση της πρωτοπορίας του διεθνούς ταξικού γυναικείου κινήματος.
Είχαν περάσει 53 χρόνια από τη μεγαλειώδη απεργία και εξέγερση των εργατριών στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης για ανθρώπινες συνθήκες και μείωση ωρών εργασίας, ίση αμοιβή με τους άντρες συναδέλφους τους. Πρόκειται για μια από τις κορυφαίες στιγμές του εργατικού κινήματος, που βάφτηκε στο αίμα από τις δυνάμεις καταστολής.
Στην Ελλάδα, η πρώτη απεργία γυναικών έγινε το 1892 από εργάτριες ενός εργοστασίου υφαντουργίας, όταν η εργοδοσία, που είχε τότε αποκτήσει το πέμπτο της εργοστάσιο, έκανε προσπάθεια να τους μειώσει το μεροκάματο κατά 20%!
Η φετινή 8η Μάρτη βρίσκει τις γυναίκες των εργατικών και φτωχών λαϊκών οικογενειών να ματώνουν από τις αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές του μεγάλου κεφαλαίου και της λυκοσυμμαχίας του, της ΕΕ.
Στην Ελλάδα, η πρώτη απεργία γυναικών έγινε το 1892 από εργάτριες ενός εργοστασίου υφαντουργίας, όταν η εργοδοσία, που είχε τότε αποκτήσει το πέμπτο της εργοστάσιο, έκανε προσπάθεια να τους μειώσει το μεροκάματο κατά 20%!
Η φετινή 8η Μάρτη βρίσκει τις γυναίκες των εργατικών και φτωχών λαϊκών οικογενειών να ματώνουν από τις αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές του μεγάλου κεφαλαίου και της λυκοσυμμαχίας του, της ΕΕ.
Το "ευρωπαϊκό πρότυπο" είναι εχθρικό για τους εργαζόμενους, άντρες και γυναίκες.
Αυτό που ενδιαφέρει την ΕΕ είναι πώς θα μεγαλώσουν τα κέρδη των μονοπωλίων και πώς θα γίνουν πιο ανταγωνιστικά.
Γι' αυτό προωθεί αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα και καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις παντού.
Είτε στην καπιταλιστική κρίση, είτε στην ανάπτυξη. Μεγάλο πλήγμα από αυτά τα μέτρα δέχονται οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των φτωχών στρωμάτων.
Χάνουν κατακτημένα δικαιώματα που απορρέουν από τη μητρότητα, αυξάνεται η ανεργία και η ελαστική απασχόλησή τους.
Το ποσοστό της μερικής απασχόλησης στην Ολλανδία φτάνει στο 75%, στη Γερμανία το 47% και στη Μεγάλη Βρετανία το 41%.
Η κατάργηση κοινωνικών δομών και επιδομάτων τις επιβαρύνει ακόμα περισσότερο με τη φροντίδα της οικογένειας, παιδιών, ηλικιωμένων, βάζει πρόσθετα εμπόδια στη συμμετοχή τους στην οργάνωση της πάλης στο χώρο δουλειάς, στο σωματείο. Το αποκρουστικό και αντιδραστικό πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φαίνεται και στο γεγονός ότι έφτασε στο σημείο να νομιμοποιήσει απόλυση εγκύου!
Τα μονοπώλια θέλουν τη γυναίκα φτηνό εργατικό δυναμικό, αλλά και αγωγό για να κάνουν πιο φτηνή την εργατική δύναμη, για να διοχετεύσουν τη μοιρολατρία, την ηττοπάθεια και τη φοβία στις γραμμές του εργατικού κινήματος.
Και στην Ελλάδα, οι εργαζόμενες βιώνουμε την ανασφάλεια, το φόβο της απόλυσης, της εργοδοτικής τρομοκρατίας, της καταστολής. Εργοδοσία - κυβέρνηση διαλύουν τις συλλογικές συμβάσεις και το σύνολο των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων, πετσοκόβουν επιδόματα, τσακίζουν μισθούς και συντάξεις, αυξάνουν τα όρια συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών, βάζουν νέους φόρους στο λαό, προχωρούν σε πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών. Βάζουν στο γύψο το δικαίωμα της απεργίας!
Και στην Ελλάδα, οι εργαζόμενες βιώνουμε την ανασφάλεια, το φόβο της απόλυσης, της εργοδοτικής τρομοκρατίας, της καταστολής. Εργοδοσία - κυβέρνηση διαλύουν τις συλλογικές συμβάσεις και το σύνολο των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων, πετσοκόβουν επιδόματα, τσακίζουν μισθούς και συντάξεις, αυξάνουν τα όρια συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών, βάζουν νέους φόρους στο λαό, προχωρούν σε πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών. Βάζουν στο γύψο το δικαίωμα της απεργίας!
Μάλιστα, η εργασιακή ζούγκλα γενικεύεται στο όνομα της "ισότητας" και "ισονομίας"!Η ευρωπαϊκή και διεθνής συνδικαλιστική γραφειοκρατία στηρίζει αυτές τις πολιτικές και φέρει βαριές ευθύνες για την υποχώρηση του εργατικού κινήματος.
Προσανατολίζει στην ενσωμάτωση, πατά σε υπαρκτά προβλήματα για να προωθήσει τις απαιτήσεις των καπιταλιστών ενάντια στους εργάτες.
Αποδέχεται μειώσεις μισθών και απολύσεις, διαπραγματεύεται τη διαχείριση της βίας κατά των γυναικών μέσα στους χώρους δουλειάς. Δεν αμφισβητεί το "δικαίωμα" στην εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, στον αλληλοσκοτωμό των λαών για τα κέρδη των αφεντικών.
Στην Ελλάδα, συζητά με τους εργοδότες και την κυβέρνηση για το πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι, έκανε ανοιχτή απεργοσπασία στις 12/1/2018, όταν το ΠΑΜΕ, το ταξικό κίνημα, δίναμε την απεργιακή μάχη κόντρα στο νόμο που καταργούσε το δικαίωμα στην απεργία!
Όταν αντιμετωπίζαμε την καταστολή και τις απολύσεις συναγωνιστών μας επειδή απήργησαν!
Οι εργάτριες και οι εργάτες χρειάζονται συνδικάτα ταξικά γερά, μαζικά, αγωνιστικά που μέσα από αυτά θα παλεύουν με τα δικά τους αιτήματα, με βάση τις σημερινές σύγχρονες ανάγκες τους και τον πλούτο που παράγουν με τον ιδρώτα τους.
Οι εργάτριες και οι εργάτες χρειάζονται συνδικάτα ταξικά γερά, μαζικά, αγωνιστικά που μέσα από αυτά θα παλεύουν με τα δικά τους αιτήματα, με βάση τις σημερινές σύγχρονες ανάγκες τους και τον πλούτο που παράγουν με τον ιδρώτα τους.
Η οργάνωση των γυναικών σε αυτά τα σωματεία πρέπει να αυξηθεί και να δυναμώσει. Να σπάει καθημερινά ο φόβος και η απογοήτευση.
Το ΠΑΜΕ δίνει αυτή τη μάχη.
Πολλές είναι οι παρεμβάσεις των συνδικάτων μας ενάντια σε απολύσεις εργαζόμενων γυναικών, εγκύων.
Κινητοποιήσεις και αγώνες για προστασία της μητρότητας, για μέτρα υγείας και ασφάλειας των γυναικών στους εργασιακούς χώρους, κοινωνική ασφάλιση, συνταξιοδότηση. Εκδηλώσεις - συζητήσεις για τις γυναίκες, για τα νέα ζευγάρια, για τα παιδιά.
Δίνουμε τη μάχη για την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας με αυξήσεις σε μισθούς και μεροκάματα και βελτίωση των όρων και συνθηκών δουλειάς για γυναίκες και άνδρες, διεύρυνση των δικαιωμάτων μας μέσα στους χώρους δουλειάς.
Δίνουμε τη μάχη για την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας με αυξήσεις σε μισθούς και μεροκάματα και βελτίωση των όρων και συνθηκών δουλειάς για γυναίκες και άνδρες, διεύρυνση των δικαιωμάτων μας μέσα στους χώρους δουλειάς.
Για τη συλλογική προστασία των εργαζόμενων απέναντι στην επιθετικότητα των αφεντικών.
Δίνουμε τη μάχη για να μην πέσουν τα σπίτια των εργατικών και φτωχών οικογενειών στα χέρια των τραπεζιτών και των πλουτοκρατών μέσα από τους πλειστηριασμούς.
Με συντονισμένους αγώνες, συλλαλητήρια, στάσεις εργασίας και απεργίες σε κλάδους και επιχειρήσεις, παρεμβάσεις σε υπουργεία, τοπικές αρχές, παραστάσεις διαμαρτυρίας, απεργίες πανελλαδικής εμβέλειας.
Σε αυτό το δύσκολο δρόμο του ταξικού αγώνα, αναμετριόμαστε καθημερινά με τα εμπόδια που μας βάζει το εκμεταλλευτικό σύστημα, αλλά και με τις δικές μας αδυναμίες.
Προχωράμε, όμως, σταθερά.
Σε αυτό το δύσκολο δρόμο του ταξικού αγώνα, αναμετριόμαστε καθημερινά με τα εμπόδια που μας βάζει το εκμεταλλευτικό σύστημα, αλλά και με τις δικές μας αδυναμίες.
Προχωράμε, όμως, σταθερά.
Με εμπιστοσύνη στο δίκιο μας και τις δυνάμεις μας.
Με τη δύναμη που μας δίνουν οι αγώνες των ταξικών μας αδελφών σε όλο τον κόσμο, η μεγάλη μας ταξική οικογένεια, η ΠΣΟ.
Για να δυναμώνουμε τα συνδικάτα μας.
Για να δυναμώνουμε τα συνδικάτα μας.
Για να δίνουμε με καλύτερους όρους τη μάχη απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο και τη στρατηγική του που γεννά τα προβλήματα και σφίγγει τα δεσμά της διπλής εκμετάλλευσης των γυναικών.
Για να ανοίξει η προοπτική για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για την απελευθέρωση της γυναίκας από τα δεσμά της ταξικής εκμετάλλευσης»
