Μια γροθιά στο στομάχι για το σύστημα που ανεχόμαστε και που πολλοί ακόμη υποστηρίζουνε:
Στα μέσα της δεκαετίας του '90, ένας λαμπρός νέος είχε παγκόσμιο αντίκτυπο στην παιδική δουλεία. Η ζωή του Iqbal Masih κόπηκε λίγο πριν τα 13 χρόνια, αλλά οι ισχυρές και εύγλωττες ομιλίες του ενθάρρυναν χιλιάδες συναδέλφους του εργάτες και παιδικούς σκλάβους να ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Έφερε την ευαισθητοποίηση και προώθησε την εκπαίδευση, έτσι ώστε οι άλλοι να μπορέσουν να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους και να τερματίσουν την αδικία στα εργοστάσια χαλιών σε όλο τον κόσμο.
Το 1983, ο Iqbal Masih γεννήθηκε στην φτωχή κοινότητα Muridke έξω από τη Λαχόρη του Πακιστάν. Η οικογένειά του επιβαρύνθηκε οικονομικά και ο πατέρας του Saif Masih αποφάσισε να εγκαταλείψει την οικογένειά του όταν ο Iqbal ήταν πολύ μικρός. Όταν ήταν 4 χρονών, η μητέρα του Iqbal Inayat χρειαζόταν κεφάλαια για να πληρώσει για το γάμο του μεγαλύτερου αδελφού του. Επειδή η οικογένεια ήταν ήδη χρεωμένη, έβγαλε ένα δάνειο στο όνομα του Iqbal από έναν τοπικό επιχειρηματία. Ωστόσο, όταν το χρέος τους δεν αντιμετωπίστηκε, αναγκάστηκε να "δανείσει" τον Iqbal ως εργάτη για να εξοφλήσει το χρέος.
Ο Iqbal έγινε ένας από τους πολυάριθμους εργάτες που εργάζονταν στο εργοστάσιο χαλιών. Παρά τις 14ωρες βάρδιες έξι ημέρες την εβδομάδα, ο Iqbal δεν κέρδισε ποτέ αρκετά χρήματα για να εξοφλήσει το χρέος, το κόστος της «μαθητείας» του, τα εργαλεία του, το φαγητό του, τα πρόστιμα για τα λάθη του ή την "φροντίδα" του ισοφάριζαν το πενιχρό μεροκάματο του. Παρόλο που θεωρήθηκε ότι ήταν "χρεωμένος", ήταν πραγματικά σαν τα εκατομμύρια άλλα παιδιά, τα οποία ήταν υποδουλωμένα στους εργοδότες τους χωρίς ελπίδα να κερδίσουν την ελευθερία τους.
12χρονος Iqbal Masih:"Τα παιδιά πρέπει να έχουν στυλό στα χέρια τους όχι εργαλεία"
Το 1983, ο Iqbal Masih γεννήθηκε στην φτωχή κοινότητα Muridke έξω από τη Λαχόρη του Πακιστάν. Η οικογένειά του επιβαρύνθηκε οικονομικά και ο πατέρας του Saif Masih αποφάσισε να εγκαταλείψει την οικογένειά του όταν ο Iqbal ήταν πολύ μικρός. Όταν ήταν 4 χρονών, η μητέρα του Iqbal Inayat χρειαζόταν κεφάλαια για να πληρώσει για το γάμο του μεγαλύτερου αδελφού του. Επειδή η οικογένεια ήταν ήδη χρεωμένη, έβγαλε ένα δάνειο στο όνομα του Iqbal από έναν τοπικό επιχειρηματία. Ωστόσο, όταν το χρέος τους δεν αντιμετωπίστηκε, αναγκάστηκε να "δανείσει" τον Iqbal ως εργάτη για να εξοφλήσει το χρέος.
Ο Iqbal έγινε ένας από τους πολυάριθμους εργάτες που εργάζονταν στο εργοστάσιο χαλιών. Παρά τις 14ωρες βάρδιες έξι ημέρες την εβδομάδα, ο Iqbal δεν κέρδισε ποτέ αρκετά χρήματα για να εξοφλήσει το χρέος, το κόστος της «μαθητείας» του, τα εργαλεία του, το φαγητό του, τα πρόστιμα για τα λάθη του ή την "φροντίδα" του ισοφάριζαν το πενιχρό μεροκάματο του. Παρόλο που θεωρήθηκε ότι ήταν "χρεωμένος", ήταν πραγματικά σαν τα εκατομμύρια άλλα παιδιά, τα οποία ήταν υποδουλωμένα στους εργοδότες τους χωρίς ελπίδα να κερδίσουν την ελευθερία τους.
Το 1992, ψηφίστηκε νόμος στο Πακιστάν που καθιστούσε παράνομη την παιδική εργασία. Ωστόσο, οι ιδιοκτήτες συνέχιζαν να χρησιμοποιούν παιδιά ως εργάτες..
Μετά από λίγο, ο Iqbal βρέθηκε να παρακολουθεί μια εορταστική εκδήλωση που διεξήγαγαν οι ενώσεις των οικοδόμων. Εκεί, ο Iqbal άκουσε για τα δικαιώματά του ως εργάτης και ότι η δουλεία του χρέους ήταν εκτός νόμου λίγα χρόνια πριν. Εκτός από το νόμο κατά της δουλείας, η κυβέρνηση είχε ακυρώσει όλα τα χρέη με τις επιχειρήσεις, έτσι ώστε να μπορέσουν με τη σειρά τους να απελευθερωθούν απ' τα χρέη τους. Ωστόσο, πολύ λίγες επιχειρήσεις απελευθέρωσαν πραγματικά τους δούλους τους.
"Τα παιδιά πρέπει να έχουν στυλό στα χέρια τους όχι εργαλεία" - Iqbal MasihΌταν ο Iqbal ήταν 10 ετών, αποφάσισε να δραπετεύσει. Έφυγε από το ταπητουργείο και κατήγγειλε τον εργοδότη του στην αστυνομία. Όμως, η εταιρεία στην οποία εργαζόταν δωροδόκησε τους αστυνομικούς και ο μικρός Μασίχ επέστρεψε στην εφιαλτική του καθημερινότητα, όπου του στερούσαν τα γεύματα και τον χτυπούσαν για να τον τιμωρήσουν. Ο Μασίχ δεν το έβαλε κάτω. Μερικούς μήνες αργότερα, το έσκασε ξανά, όμως αυτή τη φορά δεν απευθύνθηκε στην αστυνομία....
Μετά από λίγο, ο Iqbal βρέθηκε να παρακολουθεί μια εορταστική εκδήλωση που διεξήγαγαν οι ενώσεις των οικοδόμων. Εκεί, ο Iqbal άκουσε για τα δικαιώματά του ως εργάτης και ότι η δουλεία του χρέους ήταν εκτός νόμου λίγα χρόνια πριν. Εκτός από το νόμο κατά της δουλείας, η κυβέρνηση είχε ακυρώσει όλα τα χρέη με τις επιχειρήσεις, έτσι ώστε να μπορέσουν με τη σειρά τους να απελευθερωθούν απ' τα χρέη τους. Ωστόσο, πολύ λίγες επιχειρήσεις απελευθέρωσαν πραγματικά τους δούλους τους.
Όταν άλλοι κλήθηκαν να μιλήσουν ενώπιον του πλήθους ο Iqbal προσφέρθηκε εθελοντικά.
Αφού άκουσε την ιστορία του Iqbal, ένας από τους ηγέτες των συνδικάτων με τον όνομα Ehsan Ullah Khan προσπάθησε να απελευθερώσει τον Iqbal από τη δουλεία. Μετά από πολύ πιεστική παρέμβαση των συνδικάτων για την παρανομία του εργοστασίου του, ο Arshad απελευθέρωσε τον Iqbal και μερικούς από τα άλλα παιδιά σκλάβους.
Ο Iqbal τότε έγινε εξέχων ηγέτης του κινήματος ενάντια στην παιδική εργασία και τη δουλεία στο Πακιστάν. Παρακολούθησε το σχολείο της Ομοσπονδίας Ελευθερίας Εργασίας (BLLF) και ολοκλήρωσε γρήγορα μια τετραετή εκπαίδευση σε μόλις δύο χρόνια. Καθώς η κατανόησή του για τους εργατικούς νόμους και τα ανθρώπινα δικαιώματα αυξανόταν, άρχισε να χρησιμοποιεί τη δυναμική του προσωπικότητα για να μιλήσει εξ ονόματος των σκλαβωμένων εργαζομένων.
Ο Iqbal τότε έγινε εξέχων ηγέτης του κινήματος ενάντια στην παιδική εργασία και τη δουλεία στο Πακιστάν. Παρακολούθησε το σχολείο της Ομοσπονδίας Ελευθερίας Εργασίας (BLLF) και ολοκλήρωσε γρήγορα μια τετραετή εκπαίδευση σε μόλις δύο χρόνια. Καθώς η κατανόησή του για τους εργατικούς νόμους και τα ανθρώπινα δικαιώματα αυξανόταν, άρχισε να χρησιμοποιεί τη δυναμική του προσωπικότητα για να μιλήσει εξ ονόματος των σκλαβωμένων εργαζομένων.
Θα γλιστρήσει σε εργοστάσια και θα αρχίσει να ρωτάει τα παιδιά για τις εμπειρίες τους και αν ήταν δούλοι. Παρόλο που αυτό ήταν μια εξαιρετικά επικίνδυνη δουλειά, το υποσιτισμένο σώμα του και η παρατεταμένη ανάπτυξη του τον έκαναν να φαίνεται ότι ήταν μόνο περίπου έξι ετών, οπότε σπάνια αντιλαμβανόταν ως απειλή.
Το BLLF τον έστειλε να μιλήσει σε επιχειρήσεις και διαδηλώσεις σε όλο το Πακιστάν, όπου ήταν γνωστό ότι υπήρχε δεσμευμένη δουλεία. Με την ισχυρή προσωπικότητά του, ενημέρωνε τους δούλους εργάτες και τους ενθάρρυνε να ξεφύγουν. Παρά τις απειλές θανάτου από τις οργανωμένες επιχειρηματικές μαφίες που κυριαρχούσαν στις κοινότητες, ο Iqbal συνέχισε να μιλάει κατά των πρακτικών τους με εμπιστοσύνη και ευγλωττία. Εκτιμάται ότι πάνω από 3.000 πακιστανικά παιδιά διέφυγαν από τους ιδιοκτήτες τους μετά από επισκέψεις διαμαρτυρίας, που πραγματοποίησε το BLLF εκείνο το έτος.
Λόγω της ιστορίας του, ο Iqbal Masih άρχισε να επισκέπτεται άλλες χώρες, ευαισθητοποιώντας τους παιδικούς σκλάβους και υποστηρίζοντας την ελευθερία τους. Οπουδήποτε πήγε, ενέπνευσε άλλους (ειδικά παιδιά) να συμμετάσχουν στην προσπάθεια να σταματήσουν την παιδική δουλεία.
Πριν κλείσει τα 13 χρόνια του ενώ έκανε ποδήλατο μαζί με τους φίλους του δολοφονήθηκε με μια σφαίρα στο κεφάλι.
Το BLLF τον έστειλε να μιλήσει σε επιχειρήσεις και διαδηλώσεις σε όλο το Πακιστάν, όπου ήταν γνωστό ότι υπήρχε δεσμευμένη δουλεία. Με την ισχυρή προσωπικότητά του, ενημέρωνε τους δούλους εργάτες και τους ενθάρρυνε να ξεφύγουν. Παρά τις απειλές θανάτου από τις οργανωμένες επιχειρηματικές μαφίες που κυριαρχούσαν στις κοινότητες, ο Iqbal συνέχισε να μιλάει κατά των πρακτικών τους με εμπιστοσύνη και ευγλωττία. Εκτιμάται ότι πάνω από 3.000 πακιστανικά παιδιά διέφυγαν από τους ιδιοκτήτες τους μετά από επισκέψεις διαμαρτυρίας, που πραγματοποίησε το BLLF εκείνο το έτος.
Λόγω της ιστορίας του, ο Iqbal Masih άρχισε να επισκέπτεται άλλες χώρες, ευαισθητοποιώντας τους παιδικούς σκλάβους και υποστηρίζοντας την ελευθερία τους. Οπουδήποτε πήγε, ενέπνευσε άλλους (ειδικά παιδιά) να συμμετάσχουν στην προσπάθεια να σταματήσουν την παιδική δουλεία.
"Θα ήθελα να κάνω αυτό που έκανε ο Αβραάμ Λίνκολν ... Θα ήθελα να το κάνω στο Πακιστάν" -Iqbal MasihΜετά από μια επίσκεψη για να μιλήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες τον Δεκέμβριο του 1994, ο Iqbal επέστρεψε στο Πακιστάν. Θα περάσει τους τελευταίους μήνες της ζωής του παρακολουθώντας το σχολείο με την ελπίδα να γίνει δικηγόρος για να πολεμήσει για λογαριασμό συνεργαζόμενων εργατών.
Πριν κλείσει τα 13 χρόνια του ενώ έκανε ποδήλατο μαζί με τους φίλους του δολοφονήθηκε με μια σφαίρα στο κεφάλι.
Οι δολοφόνοι του δεν συνελήφθησαν ποτέ, αλλά εικάζεται ότι το συμβόλαιο θανάτου του προέρχονταν από τη «μαφία των χαλιών».
O 12χρονος επαναστάτης είχε αρχίσει να ξεσηκώνει με τη δράση του τα παιδιά-σκλάβους των εργοστασίων, που υπολογίζονταν σε αρκετά εκατομμύρια, καθώς τους υπενθύμιζε τα δικαιώματά τους. Ο θάνατος του συγκλόνισε τον κόσμο και ο Masih έγινε σύμβολο του αγώνα κατά της παιδικής εργασίας....
ΠΗΓΈΣ:
http://moralheroes.org/iqbal-masih/
και mixanitouxronou.gr
