ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 50' ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ: CIA & Ναζί είχαν Φτιάξει Μυστικό Στρατό -Ντοκουμέντα!

Τα επίμαχα έγγραφα βρέθηκαν τυχαία, από τον ιστορικό Άγκιλολφ Κέσερλινγκ (Agilolf Kesselring), στο πλαίσιο έρευνας για την ιστορία της γερμανικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πληροφοριών (Bundesnachrichtendienst/BND).

 Ο Κέσερλιγκ, ερευνώντας τις απαρχές της BND εντόπισε ένα φάκελο με 321 σελίδες και τίτλο «Ασφαλίσεις» που όπως αποδείχθηκε αφορούσε τη δημιουργία και τη δράση του μυστικού αυτού στρατού.

Με καθοδήγηση της CIA πρώην Ναζί είχαν Μυστικό Στρατό για να πολεμήσει κατά της ΕΣΣΔ και των Κομμουνιστών

Την ύπαρξη ενός μυστικού στρατού, αποτελούμενου από επίλεκτους πρώην αξιωματικούς και στρατιώτες των Ναζί, που εμφορούνταν από έντονο αντικομμουνισμό και ήταν έτοιμοι να πολεμήσουν ενάντια στην ΕΣΣΔ, την ΛΔ Γερμανίας αλλά και σε εμφύλια σύρραξη στην ΟΔΓ, έφερε στο φως η τυχαία ανακάλυψη εγγράφων στη Γερμανία.

Τα επίμαχα έγγραφα βρέθηκαν τυχαία, από τον ιστορικό Άγκιλολφ Κέσερλινγκ (Agilolf Kesselring), στο πλαίσιο έρευνας για την ιστορία της γερμανικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πληροφοριών (Bundesnachrichtendienst/BND).

 Ο Κέσερλιγκ, ερευνώντας τις απαρχές της BND εντόπισε ένα φάκελο με 321 σελίδες και τίτλο «Ασφαλίσεις» που όπως αποδείχθηκε αφορούσε τη δημιουργία και τη δράση του μυστικού αυτού στρατού.

Ο φάκελος ανήκε στην αντικομμουνιστική «Οργάνωση Γκέλεν», ιδρυτής της οποίας ήταν ο Ράινχαρντ Γκέλεν (Reinhard Gehlen), αντιστράτηγος των Ναζί και διευθυντής της ναζιστικής υπηρεσίας πληροφοριών. 

Μετά την ήττα των Ναζί, ο Γκέλεν συνελήφθη από τις δυνάμεις των ΗΠΑ και το 1946, ίδρυσε την οργάνωση, με καθοδήγηση και στήριξη της CIA και αποστολή να διεξάγει κατασκοπεία κατά της Σοβιετικής Ένωσης.


Ο Ράινχαρντ Γκέλεν

Τα έγγραφα αποκάλυψαν την ύπαρξη ενός πυρήνα 2.000 πρώην αξιωματικών της ναζιστικής Βέρμαχτ και των Waffen SS, που από το 1949, είχαν ξεκινήσει τη δημιουργία ενός στρατιωτικού σώματος, αρχικά εν αγνοία της γερμανικής κυβέρνησης, με στόχο να «υπερασπιστούν» την νεοσύστατη Δυτική Γερμανία από την «επεκτατικότητα» της ΕΣΣΔ αλλά και να πολεμήσουν τους Γερμανούς κομμουνιστές εντός της ΟΔΓ.

Ένα από τα πιο σημαντικά μέλη της εκείνης ομάδας ήταν ο Άλμπερτ Σνετζ (Albert Schnez), που υπηρέτησε ως συνταγματάρχης στις τάξεις των Ναζί και στη συνέχεια διετέλεσε αρχηγός του Γερμανικού Στρατού υπό τον καγκελάριο Βίλι Μπραντ και υπουργό Άμυνας τον Χέλμουντ Σμιτ!

Οι μαρτυρίες του Σνετζ υποδηλώνουν ότι η ομάδα ήθελε να δημιουργήσει έναν στρατό που υποστηρίχθηκε επίσης από τον Χανς Σπάιντελ (Hans Speidel), τον μετέπειτα Ανώτατο Διοικητή του Συμμαχικού Στρατού του ΝΑΤΟ στην Κεντρική Ευρώπη το 1957.

Στα τέλη του 1950, η ομάδα άρχισε να αναπτύσσεται και ο Σνετζ λάμβανε ακόμη και δωρεές από επιχειρηματίες και πρώην αξιωματικούς, ενώ είχε κάνει και συμφωνίες με μεταφορικές εταιρείες σε περίπτωση που ο στρατός τους χρειαζόταν έκτακτη μετακίνηση.

Μάλιστα, τα έγγραφα αποκάλυπταν ότι σε περίπτωση νέου πολέμου, ο μυστικός στρατός θα είχε ετοιμοπόλεμους 40.000 άνδρες.

Να σημειωθεί ότι εκείνη τη εποχή, είχε απαγορευθεί η δημιουργία οποιασδήποτε στρατιωτικής ομάδας στη Δυτική Γερμανία, χωρίς την άδεια της κυβέρνησης και των Συμμάχων.

Στα έγγραφα αναφέρεται μάλιστα ότι ο Γερμανός καγκελάριος Κόνραντ Αντενάουερ, δεν γνώριζε για την ομάδα των βετεράνων Ναζί μέχρι το 1951, αλλά αποκαλύπτεται ότι ακόμη και όταν το έμαθε δεν την διέλυσε.

Μέχρι σήμερα, από την ιστορική έρευνα δεν έχει διευκρινιστεί πότε και πώς ακριβώς διαλύθηκε ο μυστικός στρατός.

Ο Σνετζ πέθανε το 2007 χωρίς ποτέ να δηλώσει τίποτα δημόσια για αυτά τα γεγονότα.

Αυτό που αποδεικνύεται ωστόσο, είναι ότι ο ναζισμός, είτε ως κυρίαρχο ρεύμα είτε ως «μυστικός στρατός», γεννιέται, εκτρέφεται και φωλιάζει στα «σπλάχνα» του καπιταλιστικού κράτους, ώστε να χτυπήσει τον εχθρό λαό και την πρωτοπορία του: Τους κομμουνιστές.

Τη στιγμή που η ΕΕ και κυβερνήσεις κρατών-μελών της νομιμοποιούν το κατασκεύασμα της «θεωρίας των δύο άκρων», την ταύτιση του φασισμού με το σύστημα που τον τσάκισε, τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό, αποκαλύψεις όπως η παραπάνω, συμβάλλουν να αποκαλύπτεται ποιος είναι ο πραγματικός στόχος της αστικής τάξης όταν επιστρατεύει τέτοιες και άλλες ανυπόστατες θεωρίες. 

Οι ΗΠΑ, οι μυστικές τους υπηρεσίες και το ΝΑΤΟ φέρεται να είχαν στο «περίμενε» τους ναζί για να πολεμήσουν την ΕΣΣΔ και τις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

«Η ομάδα του Γκέλεν προσέφερε άσυλο σε ναζί εγκληματίες πολέμου κάθε βαθμίδας...»

Ο Άλμπερτ Σνετζ

Οι αναφορές για τη δράση του Γκέλεν και της ομάδας του για λογαριασμό της CIA στο έδαφος της Γερμανίας δεν είναι οι πρώτες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. 

Αντιγράφουμε από το βιβλίο «Οι ναζί της διπλανής πόρτας – πως η Αμερική έγινε ο ασφαλής παράδεισος των χιτλερικών»:

«... πουθενά η μεταπολεμική συνεργασία μεταξύ πρώην Ναζί και αμερικανικής κατασκοπείας δεν ήταν πιο εμφανής απ’ ό,τι στην ίδια τη Γερμανία. Εκεί, σ’ ένα απόρρητο πρόγραμμα με την κωδική ονομασία “Rusty”, περίπου 4.000 πράκτορες υπό τον έλεγχο ενός καλά δικτυωμένου πρώην Ναζί στρατηγού, του Ράινχαρντ Γκέλεν, ξεκίνησαν σχεδόν αμέσως μετά τον πόλεμο να κατασκοπεύουν για λογαριασμό των Αμερικανών. Με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία (σ.σ. εννοεί την Σοβιετική Ένωση ο συγγραφέας) να ερίζουν για τον έλεγχο της μεταπολεμικής Ευρώπης στη διχοτομημένη Γερμανία και αλλού, οι άντρες του Γκέλεν άπλωσαν τα δίχτυα τους στις περιοχές που ήταν υπό τη ρωσική επιρροή, παρακολουθώντας τις σοβιετικές ασύρματες τηλεπικοινωνίες και παραμονεύοντας σε όλο σχεδόν το μήκος των ευρωπαϊκών σιδηροδρομικών γραμμών για ν’ αποσπάσουν πληροφορίες για τις κινήσεις των αντιπάλων τους...

Πολλοί από τους πράκτορες του Γκέλεν – τουλάχιστον εκατό, σύμφωνα με μία μέτρηση, ίσως και περισσότεροι-είχαν ξεκάθαρες σχέσεις με τις θηριωδίες των Ναζί...

Η ομάδα του Γκέλεν, με αμερικανική χρηματοδότηση, προσέφερε άσυλο σε εγκληματίες πολέμου κάθε βαθμίδας... 

Παραμένει άγνωστο, ωστόσο, πόσους ακριβώς εγκληματίες πολέμου χρησιμοποίησε ο Γκέλεν στο προσωπικό του δίκτυο κατασκοπείας, γιατί ο πρώην στρατηγός των Γερμανών αρνήθηκε ν’ αποκαλύψει στους ανώτερους του από το στρατό και τη CIA τα αληθινά ονόματα των συνεργατών του... 

Οι ΗΠΑ πλήρωναν για την ομάδα του Γκέλεν μισό εκατομμύριο δολάρια το χρόνο για τα πρώτα χρόνια μετά τον πόλεμο...».

(Πηγή: Der Spiegel, Wikipedia, archives.gov, irp.fas.org)

Αλίευση από 902.gr

ΝΑΤΟ: Η συμμαχία των ΗΠΑ που στελεχώθηκε με Ναζί εγκληματίες πολέμου

Πηγή: Katiousa

Μπάμπης Ζαφειράτος / Μποτίλια Στον Άνεμο

Καθώς η κατάσταση στην Ουκρανία εξελίσσεται, η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα εξακολουθεί να προωθεί την εσφαλμένη αντίληψη ότι το ΝΑΤΟ (και οι ΗΠΑ εξ ορισμού) είναι κατά κάποιον τρόπο μια συμμαχία για την ειρήνη.

Οι ΗΠΑ δόμησαν το ΝΑΤΟ τοποθετώντας σε ανώτατα αξιώματα Ναζί εγκληματίες πολέμου

Η ιστορία του ΝΑΤΟ

– Dougal MacDonald –

Μετάφραση με την προσθήκη φωτό
Μπάμπης Ζαφειράτος – Μποτίλια Στον Άνεμο

Από την ιστοσελίδα του
Marxist-Leninist Party of Canada, 28/3/2022

(Ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, 18 Φεβ. 1952)

Η απάτη της ειρηνικής συμμαχίας διαιωνίζεται, για να πειστούν οι άνθρωποι ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία είναι απλά ανάμεσα στο «καλό» με τις ΗΠΑ και ΝΑΤΟ από τη μια πλευρά και στο «κακό» με τη Ρωσία από την άλλη.

Επομένως, όλοι θα πρέπει να υποστηρίξουν τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, αντιτασσόμενοι στη Ρωσία, ώστε να έρθει η επί γης ειρήνη.

Όμως, η ιστορία και των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που γράφεται με πολέμους εναντίον άλλων χωρών, αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο.

Τα γεγονότα δείχνουν ότι όταν οι χιτλερικοί παραδόθηκαν στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με τη Σοβιετική Ένωση να παίζει τον κύριο ρόλο στην ήττα τους, οι Αγγλοαμερικανοί άρχισαν να βοηθούν στην ανοικοδόμηση της Γερμανίας και οικονομικά και στρατιωτικά.

Η Γερμανία έγινε τότε το προπύργιο ενάντια στη σοσιαλιστική Σοβιετική Ένωση, τον υποτιθέμενο σύμμαχο των Αγγλοαμερικανών εν καιρώ πολέμου, που προσδιορίστηκε ως ο κύριος εχθρός τους.

Αυτό το μεταπολεμικό σχέδιο, το οποίο είχε ήδη εξυφανθεί πριν από το τέλος του πολέμου, περιελάμβανε το σχηματισμό της επιθετικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ, στις 4 Απρ. 1949, εντός της οποίας ουκ ολίγοι στρατιωτικοί ηγέτες του Χίτλερ έπαιξαν βασικούς ρόλους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο στρατηγός Άντολφ Χόιζινγκερ (Adolf Heusinger), ένας καριερίστας στρατιωτικός που με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έγινε μέλος του Γερμανικού Αρχηγείου και βοήθησε στο σχεδιασμό της ναζιστικής εισβολής στην Πολωνία, στη Δανία, στη Νορβηγία, στη Γαλλία και στις Κάτω Χώρες.

Λονδίνο, 19 Ιανουαρίου 1961. Ο Δυτικογερμανός στρατηγός Adolf Heusinger (1897-1982), Γενικός Επιθεωρητής της Bundeswehr, με τον Sir Hector McGregor (1910-1973, δεξιά), Αρχιστράτηγο της Διοίκησης Καταδιωκτικών, στην αίθουσα συνεδριάσεων του Αρχηγείου της RAF. (Φωτογραφία Douglas Miller/Keystone/Hulton Archive/Getty Images)

Στην Πολωνία μάλιστα διαπράχθηκε από τους Ναζί ένα από τα χειρότερα εγκλήματα που έχει γνωρίσει ποτέ η ιστορία, με περίπου 6.000.000 σκοτωμένους, οι περισσότερες ανθρώπινες απώλειες από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα.

Ο Χόιζινγκερ σκαρφάλωσε γρήγορα στις διοικητικές βαθμίδες της Βέρμαχτ και το 1944 διορίστηκε Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού του Αδόλφου Χίτλερ.

Μετά τον πόλεμο ανακρίθηκε από τους Αμερικανούς αλλά δεν παραπέμφθηκε σε δίκη.

Ένα αποχαρακτηρισμένο έγγραφο της CIA αναφέρει:

«Με την παράδοσή του στις αρχές του Αμερικανικού Στρατού τον Μάιο του 1945, ανέκυψε το ζήτημα της ενοχής του [Χόιζινκερ] ως εγκληματία πολέμου, για κάποιες διαταγές που υπέγραψε και διαβίβασε και οι οποίες σφράγισαν τη μοίρα αιχμαλώτων Ρώσων πολιτικών αξιωματούχων και κομάντος των συμμαχικών δυνάμεων. Ωστόσο, ενόψει της στάσης συνεργασίας του στη Νυρεμβέργη και του γεγονότος ότι είχε υπογράψει μόνο τις διαβιβαστικές εντολές, δεν έγινε καμία ενέργεια. Αντίθετα, υπηρέτησε αμισθί ως σύμβουλος έρευνας στο Γραφείο του Επικεφαλής των Ηνωμένων Πολιτειών για Εγκλήματα Πολέμου στη Νυρεμβέργη, κατά διαστήματα μεταξύ 1945 και 1948».

Έτσι, αντί ο Χόιζινγκερ να δικαστεί για εγκλήματα πολέμου, έγινε σύμβουλος σε στρατιωτικά ζητήματα του Κόνραντ Αντενάουερ, όταν αυτός αναγορεύτηκε πρώτος Καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας το 1949.

28 Φεβ. 1964. Ο στρατηγός Adolf Heusinger, Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, Πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ), σε συνάντηση με τον Υπουργό Άμυνας Robert S. McNamara (δεξιά) στο Πεντάγωνο, για να συζητήσουν θέματα άμυνας σχετιζόμενα με τον κοινωφελή οργανισμό.

Μια από τις πρώτες ενέργειες του Αντενάουερ ήταν να καταγγείλει την αποναζιστικοποίηση της Γερμανίας και να αμνηστεύσει τους Ναζί εγκληματίες πολέμου.

Μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου 1951, σχεδόν 800.000 εγκληματίες πολέμου είχαν επωφεληθεί της αμνηστίας.

Ο Αντενάουερ, εκτός των άλλων, είχε συγγένεια εξ αγχιστείας με τον John J. McCloy, που ήταν Ύπατος Αρμοστής των ΗΠΑ για τη Γερμανία και αργότερα Πρόεδρος της Rockefellers’ Chase Manhattan Bank και του Ιδρύματος Φορντ (Ford Foundation), και ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πρόωρη αποφυλάκιση πολλών Ναζί εγκληματιών πολέμου, καταδικαμένων στη Νυρεμβέργη.

Ανάμεσά τους και οι βιομήχανοι Alfried Krupp και Friedrich Flick που μετά τις σύντομες διακοπές τους συνέχισαν να πλουτίζουν, αναλαμβάνοντας ηγετικούς ρόλους στη μεταπολεμική γερμανική οικονομία.

Το 1955, με την ίδρυση της Μπούντεσβερ [ΣτΜ: Bundeswehr· Ομοσπονδιακή Άμυνα], των ανασυσταθεισών Δυτικογερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων, ο Χόιζινγκερ επέστρεψε στη στρατιωτική υπηρεσία και διορίστηκε Αντιστράτηγος.

Το 1957 προήχθη σε Στρατηγό και έγινε ο πρώτος Γενικός Επιθεωρητής της Μπούντεσβερ.

Με αυτή του την ιδιότητα υπηρέτησε μέχρι το 1961, οπότε και διορίστηκε Πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ, θέση που τον κατέστησε ανώτερο στρατιωτικό εκπρόσωπο της συμμαχίας.

Βόννη, 2 Δεκ. 1958. Από αριστερά προς τα δεξιά: Ο Ανώτατος Διοικητής των χερσαίων δυνάμεων του ΝΑΤΟ, στρατηγός Hans Speidel (ξεπλύθηκε με την Επιχείρηση Βαλκυρία), ο Ανώτατος Διοικητής των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Κεντρική Ευρώπη, στρατηγός Jean Etienne Valluy και ο στρατηγός Adolf Heusinger. (Φωτογραφία Kurt Rohwedder/συμμαχία εικόνας μέσω Getty Images)

Το 1963 έγινε Αρχηγός του Επιτελείου του ΝΑΤΟ μέχρι το 1964.

Πολλοί άλλοι πρώην Ναζί με περίοπτους ρόλους ακολούθησαν παρόμοια μονοπάτια, ιδίως ως Αρχηγοί των Συμμαχικών Κεντρικών Δυνάμεων στην Ευρώπη.

Μερικά μόνο παραδείγματα:

― Hans Speidel: Στρατηγός που συμμετείχε στην εισβολή στην Πολωνία, στη Γαλλία και στη Σοβιετική Ένωση, από τους ιδρυτές της Μπούντεσβερ, είχε καθοριστικό ρόλο στον επανεξοπλισμό και την ένταξη της Γερμανίας στο ΝΑΤΟ και το 1957 έγινε Αρχηγός των Συμμαχικών Δυνάμεων Κεντρικής Ευρώπης.

― Dr. Eberhard Taubert: Στουρμφύρερ [ΣτΜ: Παραστρατιωτικός βαθμός του Ναζιστικού Κόμματος το 1925, επίσημο αξίωμα από το 1928]. Εργάστηκε με τον Γκέμπελς στο Υπουργείο Προπαγάνδας των Ναζί, όπου ήταν υπεύθυνος στο σχεδιασμό του κίτρινου άστρου για τους Εβραίους. Μετά τον πόλεμο, έγινε σύμβουλος του πρώην Ναζί Φραντς Γιόζεφ Στράους, Γερμανού Υπουργού Άμυνας 1956-62, και διορίστηκε από τον Στράους στο Τμήμα Ψυχολογικού Πολέμου του ΝΑΤΟ, το οποίο ξέρναγε αντικομμουνιστική προπαγάνδα ακριβώς όπως το υπουργείο του Γκέμπελς κατά τη διάρκεια του πολέμου.

― Friedrich Guggenberger: Ναζί ναύαρχος και διοικητής Υποβρυχίου που είχε βυθίσει 17 συμμαχικά πλοία. Αργότερα υπηρέτησε ως Αναπληρωτής Αρχηγός Επιτελείου στη διοίκηση των Ενόπλων Δυνάμεων του ΝΑΤΟ στο Βορρά (AFNORTH) 1968-72.

― Johannes Steinhoff: Γερμανός στρατηγός, πιλότος μαχητικού της Λουφτβάφε. Έγινε Πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ, 1971-74, κατέχοντας μέχρι τότε διάφορες άλλες διοικητικές θέσεις εντός του Οργανισμού.

― Johann von Kielmansegg: Αξιωματικός του Γενικού Επιτελείου στην Ανώτατη Διοίκηση της Βέρμαχτ, 1942-44, ήταν Αρχηγός των Συμμαχικών Δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Κεντρική Ευρώπη, 1967-68.

[Πρώτη φωτό, ο Kielmansegg όρθιος αριστερά, στο Μέτωπο του Χίτλερ. Δεύτερη φωτό, το 1968, κατά την αποχώρησή του, κατόπιν ευδοκίμου υπηρεσίας, από το Μέτωπο του ΝΑΤΟ].

― Ernst Ferber: Ταγματάρχης της Βέρμαχτ. Διοικητής των Συμμαχικών Δυνάμεων Κεντρικής Ευρώπης του ΝΑΤΟ, 1973-75. Δεξιά φωτό, 1975.

Ο Ferber, απερχόμενος, παραδίδει την "τιμημένη" σημαία του ΝΑΤΟ στον νέο Διοικητή, στρατηγό της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, Richard Hastings Ellis].

― Karl Schnell: Πρώτος Γενικός Επιτελικός Αξιωματικός του LXXVI Σώματος Τεθωρακισμένων. 

― Karl Schnell: Αρχηγός του ΝΑΤΟ των Συμμαχικών Δυνάμεων Κεντρικής Ευρώπης, 1975-77.

― Franz Joseph Schulze: Αρχηγός της Τρίτης Αντιαεροπορικής Πυροβολαρχίας του 241 Συντάγματος. Αρχηγός των Συμμαχικών Δυνάμεων Κεντρικής Ευρώπης του ΝΑΤΟ, 1977-79.

Άαχεν, 27 Σεπ. 1979. Από αριστερά προς τα δεξιά: Ο στρατηγός Ferdinand von Senger und Etterlin, ο στρατηγός Franz-Joseph Schulze και ο ομοσπονδιακός υπουργός Άμυνας Hans Apel, του σοσιαλδημοκράτη Καγκελάριου Χέλμουτ Σμιτ, κατά τον αποχαιρετισμό του απερχόμενου Γενικού Διοικητή του ΝΑΤΟ για την Κεντρική Ευρώπη, Schulze. (Photo by Roland Scheidemann/picture alliance via Getty Images)

― Ferdinand von Senger und Etterlin: Υπολοχαγός της 24ης Μεραρχίας Τεθωρακισμένων της Έκτης Γερμανικής Στρατιάς. Αρχηγός των Συμμαχικών Δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Κεντρική Ευρώπη, 1979-83.

Τα ιστορικά δεδομένα είναι ξεκάθαρα.

Αντί να δικαστούν και να πληρώσουν για τα αμέτρητα εγκλήματα που σχεδίασαν και διέπραξαν, ο Χόιζινγκερ, ο Σπάιντελ και άλλοι διαβόητοι ναζί εγκληματίες πολέμου πήραν συγχωροχάρτι από τους Αγγλοαμερικανούς.

Αντί να λογοδοτήσουν, ανταμείφθηκαν για τις υπηρεσίες τους στους Ναζί, παίρνοντας θέσεις-κλειδιά στην ανοικοδόμηση του δυτικογερμανικού στρατού, για να αντιταχθούν στη Σοβιετική Ένωση με το διορισμό τους σε ανώτατα αξιώματα του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη για τους ίδιους άθλιους σκοπούς.

Ανατολικό Μέτωπο, 1 Ιουν. 1942. Ο Adolf Heusinger σε πρώτο πλάνο, με τον συνονόματο Φύρερ του, σε σύσκεψη στο Αρχηγείιο Στρατού στην Πολτάβα της Ουκρανίας. Τρίτος από δεξιά ο πολύς Friedrich Paulus, που υποχρεώθηκε στην ταπεινωτική παράδοση άνευ όρων στις σοβιετικές δυνάμεις (31 Ιαν. 1943), μετά την πανωλεθρία του στο Στάλινγκραντ.

Υπάρχει μια αδιαμφισβήτητη διασύνδεση των Ναζί με τις ΗΠΑ, με τον δυτικογερμανικό στρατό και με το ΝΑΤΟ, που φανερώνει για άλλη μια φορά τον πραγματικό ρόλο της συμμαχίας.

ο ΝΑΤΟ ποτέ δεν ήταν μια στρατιωτική δύναμη για την ειρήνη ή για την άμυνα απέναντι σε κάποια φανταστική Σοβιετική απειλή.

Αντίθετα, ήταν πάντα μια επιθετική στρατιωτική συμμαχία για να εξυπηρετεί, αποκλειστικά και μόνο, τους σκοπούς της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας ανά τον κόσμο.

TML Daily, δημοσιεύτηκε στις 28 Μαρτίου 2022

Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος, 28/3/2022

Απ την ΙΣΤΟΡΙΑ των ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ των SS: Το Ντοκιμαντέρ Night Will Fall

Όντως ο φασισμός-ναζισμός αποτελεί το δολοφονικό χέρι του συστήματος, είναι το φίδι που κρύβει στο κόρφο του ο καπιταλισμός και το βγάζει στα δύσκολα,

ή αυτά είναι σενάρια μόνο στη φαντασία των Κομμουνιστών, είναι «μαύρη κομμουνιστική προπαγάνδα»?

Ας φέρουμε τρία παραδείγματα κι ας δούμε τι αυτά αποδεικνύουν:

-Η Εισαγγελέας, εκπρόσωπος της μιας από τις τέσσερες εξουσίες του συστήματος, στη δίκη της ΧΑ που το ίδιο το σύστημα προσδιόρισε ως εγκληματική οργάνωση, στην αγόρευση της ουσιαστικά την αθώωσε, λειτούργησε περισσότερο ως συνήγορος της, παρά ως κατήγορος.

-Το 1945 ομάδα Βρετανών κινηματογραφιστών ετοίμασε ένα ντοκιμαντέρ, σε σκηνοθεσία Αλφρεντ Χιτσκοκ, το οποίο αναφέρεται με συγκλονιστικό τρόπο στο πιο ανατριχιαστικό έγκλημα που μπόρεσε να συλλάβει ανθρώπινος νους, στους φούρνους του Άουσβιτς και στα υπόλοιπα κρεματόρια. Το ντοκιμαντέρ παρέμεινε επί 75 χρόνια κλειδωμένο στο Αυτοκρατορικό Πολεμικό Μουσείο του Λονδίνου.***

-Αμέσως μετά τη λήξη του Β’ΠΠ, την ίδια ακριβώς εποχή που στις ΗΠΑ είχε εξαπολυθεί ένα άγριο κυνηγητό Κομμουνιστών, που υποβάλλονταν σε ανακρίσεις ο Αλμπερτ Αϊνστάιν, ο Τσάρλυ Τσάπλιν και χιλιάδες ακόμα, 

την ίδια εκείνη εποχή η Κυβέρνηση των ΗΠΑ περιέβαλλε με θαλπωρή και τοποθετούσε σε υψηλές θέσεις στο κρατικό μηχανισμό κάθε εγκληματία ναζιστή που έκρινε ως χρήσιμο.

Υπάρχουν ακόμα εκατοντάδες…..χιλιάδες τέτοια παραδείγματα.
Ό,τι υπάρχουν περιπτώσεις που το καπιταλιστικό σύστημα στράφηκε κατά φασιστών-ναζιστών δεν αλλάζει την ουσία, ίσα-ίσα ενισχύει τους «δεσμούς αίματος».

 Μπορεί εύκολα κάποιος να φανταστεί το Σαμαρά να λέει στο Μιχαλολιάκο: «Για να κλείσουμε στόματα, για να αποπροσανατολίσουμε, πρέπει να δείξουμε ότι είμαστε απέναντι, άλλωστε θα φροντίσουμε να μείνετε στο παιχνίδι», 

ή το Ρούζβελτ να λέει στο Χίτλερ: «Θ’ αναγκασθούμε κι εμείς κάποια στιγμή να πολεμήσουμε εναντίον σας, αλλά αφού συντρίψετε τους Σοβιετικούς, μαζί πλέον θα γράψουμε την ιστορία»………

Νίκος Βουρτσάνης

***

Θα Πεσει Η Νυχτα - Night Will Fall | Ντοκιμαντερ

Θα Πεσει Η Νυχτα  -  Night Will Fall
Ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ του Άλφρεντ Χίτσκοκ.
Το ντοκιμαντέρ αυτό αποτελεί μια συγκλονιστική εμπειρία, με φόντο τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
Η ιστορία της απελευθέρωσης των κρατουμένων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί. Μέσα από τη χρήση εξαιρετικού αρχειακού υλικού και μαρτυριών από τους επιζώντες, αλλά και τους απελευθερωτές, η ταινία μιλάει για τις απόπειρες τεκμηρίωσης των σχεδόν απίστευτων σκηνών με τις οποίες ήρθαν αντιμέτωποι οι Σύμμαχοι κατά την απελευθέρωση.
Το ντοκιμαντέρ καταγράφει πώς μια ομάδα από κορυφαίους σκηνοθέτες, ανάμεσά τους ο Σίντνεϊ Μπέρνσταϊν, ο Ρίτσαρντ Κρόσμαν και ο Άλφρεντ Χίτσκοκ, ένωσαν τις δυνάμεις τους για να κάνουν μια ταινία που θα παρείχε αδιάψευστα στοιχεία για όσα ανακάλυψαν οι Σύμμαχοι. Κάθε νέα γενιά δικαιούται να έχει πρόσβαση σ’ αυτές τις αποδείξεις.
Σε ρόλο αφηγητή, συναντάμε τη διάσημη ηθοποιό Έλενα Μπόναμ Κάρτερ.



 Θα Πεσει Η Νυχτα  -  Night Will Fall 
 Σκηνοθεσίας: Άλφρεντ Χίτσκοκ
 Διάρκεια: 01:00:00 min
 Υπότιτλοι: Ελληνικοί Ενσωματωμένοι
 Γλώσσα: Ελληνικά (μεταγλωτισμενο)

Μέρος 1: 

Μέρος 2: 

Απαλλοτριωμένα από Cosmos greek documentaries

Δες Ακόμη:

ΟΙ ΝΑΖΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΕΝΤΑΧΘΗΚΑΝ και ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΣΤΗ CIA ;; !!

Αλίευση - Παρουσίαση: Viva.La.Revolucion

#Άουσβιτς... ,,ΑΝΝΑ...ΦΟΒΑΜΑΙ,,

Βρήκα μια μπούκλα
απ΄τα μαλλιά σου Άννα
Και εκείνο το λευκό σχοινάκι
που τα έδενες.

Βρήκα και το δεξί σου

το παπούτσι.

Μες στο σωρό αμέσως τ΄αναγνώρισα.

Έτρεξε άδειο προς το μέρος μου ‘Αννα.
Μα πως μου φάνηκε πως κούτσαινε;

Κι εκείνη τη μικρή σου
την παλάμη
Μεσα σε οστά βουνό πως την ξεχώρισα;


H ραβδωτή στολή ξεθώριασε Άννα
μα στέκονταν όρθια.

Εκεί,
με το γερτό σου νάζι φορτωμένη
Tον αριθμό σου μόνο δε θυμήθηκα Άννα.

Τι να κρατήσει ο νους,
Τι να ξεχάσει;

Μα Άννα μη φοβάσαι
στο υποσχέθηκα.

Κάποτε ο κόσμος θα αλλάξει
Κάποτε..


Άννα φοβάμαι.

(Β. Χριστιά)

Αλίευση - Παρουσίαση: Viva.La.Revolucion

ΑΟΥΣΒΙΤΣ: ΟΙ ΝΑΖΙ ΑΠ' ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΜΑΛΛΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΖΑΝ ΥΦΑΣΜΑΤΑ.

-Όταν ο Σοβιετικός Στρατός απελευθέρωσε το στρατόπεδο βρέθηκαν στις αποθήκες 7.000 κιλά μαλλιά, συσκευασμένα σε σάκους. Ήταν απομεινάρια γυναικείων μαλλιών, τα οποία οι αρχές του στρατοπέδου πουλούσαν σε γερμανικά εργοστάσια. Από τα ανθρώπινα μαλλιά οι γερμανικές εταιρείες παρασκεύαζαν υφάσματα.

προς επιβεβαίωση 1): https://www.facebook.com/photo.php?fbid=781679232197062&set=p.781679232197062&type=3&theater

Διαχείριση

Manos Doukas

 προς επιβεβαίωση 2): https://www.facebook.com/photo.php?fbid=781679112197074&set=p.781679112197074&type=3&theater

Διαχείριση

Manos Doukas

Μουσείο Άουσβιτς - Μπίρκεναου

Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu

To Μουσείο Άουσβιτς - Μπίρκεναου

To Kρατικό Μουσείο ΄Αουσβιτς – Μπίρκεναου  βρίσκεται στα εδάφη των ναζιστικών γερμανικών στρατοπέδων συγκέντρωσης στα προάστια του Οσβιέτσιμ (γερμ. Auschwitz), μιας κωμόπολης της Πολωνίας, 60 χλμ. δυτικά της Κρακοβίας.


Το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς (Auschwitz) στην Πολωνία ιδρύθηκε από τις κατοχικές αρχές της ναζιστικής Γερμανίας στα μέσα του 1940 στην καρδιά της κατεχόμενης τότε από τους Γερμανούς Ευρώπης. Βρίσκεται στα περίχωρα της πολωνικής πόλης Οσβιέτσιμ (Oswiecim), η οποία είχε μετονομασθεί από το Τρίτο Ράιχ σε Άουσβιτς.

Η κεντρική πύλη του στρατοπέδου. Διακρίνεται η επιγραφή Arbeit mach frei (Η εργασία απελευθερώνει)

Το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς αποτελείτο από τρία κύρια μέρη: α) Το πρώτο και παλαιότερο μέρος είναι το Άουσβιτς Α΄, το λεγόμενο κύριο στρατόπεδο (Stammlager), το οποίο δημιουργήθηκε στα μέσα του 1940 στο έδαφος και στα υπάρχοντα κτήρια προπολεμικών πολωνικών στρατώνων, β) Το δεύτερο μέρος είναι το στρατόπεδο Άουσβιτς Β΄ Μπίρκεναου, η κατασκευή του οποίου άρχισε το φθινόπωρο του 1941 στο έδαφος του χωριού Μπζεζίνκα σε απόσταση 3 χλμ από το Οσβιέτσιμ, και γ) Το τρίτο μέρος είναι το στρατόπεδο Άουσβιτς Γ΄ Μόνοβιτς, το οποίο ιδρύθηκε το 1942 στο χωριό Μονοβίτσε, 6 χλμ. από το Οσβιέτσιμ, ως τόπος καταναγκαστικής εργασίας.

Όλα τα στρατόπεδα του συγκροτήματος Άουσβιτς περικυκλώνονταν με πύργους κατόπτευσης και φράχτες με αγκαθωτά ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα. Απαγορευόταν οποιαδήποτε επαφή των κρατούμενων με τον εξωτερικό κόσμο.

Στην πρώτη περίοδο της ύπαρξής του στα 1940-1941, οι κατοχικές γερμανικές αρχές κατεύθυναν εδώ τους Πολωνούς κρατούμενους για πολιτικούς λόγους, καθώς και τους Ρομά (Αθίγγανους) και σοβιετικούς αιχμαλώτους. Από το 1942 αποστέλλονταν και Εβραίοι, οι οποίοι θεωρούνταν από γιατρούς των SS ικανοί για εργασία ή κατάλληλοι για ιατρικά πειράματα.

Τη στιγμή της απελευθέρωσης του στρατοπέδου στις 27 Ιανουαρίου 1945 από τα σοβιετικά στρατεύματα βρίσκονταν εδώ περίπου 7 χιλιάδες κρατούμενοι, που είχαν αφήσει οι Γερμανοί στο στρατόπεδο.

Τα κρεματόρια

Άουσβιτς Α΄, κτήριο θαλάμου αερίων και το κρεματόριο

Τα κρεματόρια που κατασκευάστηκαν από τις κατοχικές αρχές της ναζιστικής Γερμανίας στα στρατόπεδα συγκέντρωσης Άουσβιτς - Μπίρκεναου προορίζονταν για την καύση των πτωμάτων των κρατουμένων, κυρίως Εβραίων, οι οποίοι θανατώνονταν προηγουμένως με το δηλητηριώδες αέριο Κυκλώνα Β (Zyklon – B) στους παρακείμενους θαλάμους αερίων. Οι άνθρωποι πέθαιναν σε 15-20 λεπτά. Η τέφρα χρησιμοποιούνταν ως λίπασμα ή ως υλικό για να αποξηρανθούν οι γούρνες και τα ποτάμια της περιοχής.

Ειδικές ομάδες κρατουμένων, οι λεγόμενοι «Ζόντερκομάντο» (Sonderkommando), ήταν επιφορτισμένοι, με εντολή της διοίκησης του στρατοπέδου, να εφοδιάζουν τους φούρνους των κρεματορίων με τα πτώματα που μεταφέρονταν από τους θαλάμους αερίων, αφού αφαιρούσαν πρώτα δαχτυλίδια, σκουλαρίκια, χρυσά δόντια κλπ. από τους νεκρούς.

Άουσβιτς Α΄, Αίθουσα φούρνων στο κτήριο θαλάμου αερίων και το κρεματόριο

Οι αποτεφρωτήρες στο Μπίκερναου, που κατασκευάστηκαν το 1942 με εντολή του ανώτατου διοικητή των Ες-Ες και κύριο αρχιτέκτονα του Ολοκαυτώματος Χάινριχ Χίμλερ, μπορούσαν να αποτεφρώσουν 12.000 και περισσότερα πτώματα την ημέρα. Οι κλίβανοι στο στρατόπεδο αυτό καταστράφηκαν με την είσοδο των σοβιετικών στρατευμάτων τον Ιανουάριο του 1945.

Η ίδρυση του Μουσείου

Μερικούς μήνες από τη λήξη του πολέμου και την απελευθέρωση των ναζιστικών στρατοπέδων, χιλιάδες προσκυνητές άρχισαν να φτάνουν εδώ για να βρουν ίχνη των συγγενών τους και να αποτίσουν φόρο τιμής στους σκοτωμένους.

Στις 2 Ιουλίου 1947, η Πολωνική Βουλή ψήφισε το νόμο για αν διατηρηθούν τα εδάφη και τα κτήρια του στρατοπέδου και ίδρυσε το Κρατικό Μουσείο Άουσβιτς – Μπίρκεναου στο Οσβιέτσιμ. Σύμφωνα με το νόμο, ο σκοπός του Μουσείου ήταν η προστασία των εδαφών των πρώην στρατοπέδων, η συλλογή και συγκέντρωση αποδείξεων κα υλικών που έχουν σχέση με τα γερμανικά εγκλήματα που διαπράχτηκαν στο Άουσβιτς, καθώς και η επιστημονική επεξεργασία τους και έκθεση.

Μετά από αίτηση της Πολωνίας, τα εδάφη του πρώην στρατοπέδου του Άουσβιτς συμπεριλήφθηκαν το 1979 στον Κατάλογο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Το Μουσείο διοικείται από το πολωνικό Υπουργείο Πολιτισμού και Εθνικής Κληρονομιάς. Το 2008 δημιουργήθηκε το Ίδρυμα Άουσβιτς-Μπίρκεναου, με σκοπό να αποκτά τους απαραίτητους πόρους για τη διατήρηση του Τόπου Μνήμης για τις μελλοντικές γενιές.

Η έκταση του Μουσείου

Το Μουσείο περιλαμβάνει δύο μέρη του συγκροτήματος των στρατοπέδων: το κύριο στρατόπεδο (Άουσβιτς Α΄) στο Οσβιέτσιμ και το στρατόπεδο Μπίρκεναου (Άουσβιτς Β΄) στο Μπζεζίνκα, τα εδάφη των οποίων εκτείνονται σε μια έκταση 1.910 στρεμμάτων.

Το Μουσείο περιλαμβάνει τα εδάφη στα οποία βρίσκονταν τα κτήρια μαζικής εξόντωσης των Εβραίων και περισσότερα από 150 άλλα κτήρια διαφόρων χρήσεων, όπως οι παράγκες για τους κρατούμενους, αφοδευτήρια, κτήρια διοίκησης του στρατοπέδου, φυλάκια των Ες-Ες, παρατηρητήρια, φράχτες πάνω από 10 χλμ., καθώς και η σιδηροδρομική ράμπα στο Μπίρκεναου.

Μέρος του στρατοπέδου αποτελεί και ο μαζικός τάφος εκατοντάδων Σοβιετικών αιχμαλώτων, οι οποίοι εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς πριν μπει ο Κόκκινος Στρατός στο στρατόπεδο.

Οι συλλογές του Μουσείου

Μουσείο Άουσβιτς, γυαλιά που ανήκαν σε εκτελεσμένους Εβραίους

Στα εδάφη του στρατοπέδου βρέθηκαν μετά την απελευθέρωση χιλιάδες αντικείμενα που ανήκαν στους Εβραίους, οι οποίοι βρήκαν εδώ το θάνατο. Είναι βαλίτσες (μερικές με ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις των σκοτωμένων), εβραϊκές ενδυμασίες προσευχής (ταλλίθ), τεχνητά μέλη αναπήρων, γυαλιά, παπούτσια, βούρτσες, πινέλα κλπ.

Όταν ο Σοβιετικός Στρατός απελευθέρωσε το στρατόπεδο στο Οσβιέτσιμ, βρέθηκαν στις αποθήκες 7.000 κιλά μαλλιά, συσκευασμένα σε σάκους. Ήταν απομεινάρια γυναικείων μαλλιών, τα οποία οι αρχές του στρατοπέδου πουλούσαν σε γερμανικά εργοστάσια. Από τα ανθρώπινα μαλλιά οι γερμανικές εταιρείες παρασκεύαζαν υφάσματα.

Σήμερα, τα αντικείμενα αυτά αποτελούν το βασικό μέρος της συλλογής του Μουσείου και εκτίθενται στα μπλοκ του πρώην στρατοπέδου Άουσβιτς Α΄, όπου βρίσκεται η γενική έκθεση του Μουσείου. Στις συλλογές του Μουσείου βρίσκονται και εκτίθενται σε βιτρίνες:

- 2 τόννοι ανθρώπινα μαλλιά.
- πάνω από 80 χιλιάδες παπούτσια.
- περίπου 3,8 χιλιάδες βαλίτσες, από τις οποίες 2,1 χιλ. έχουν γραφές.
- περίπου 12 χιλιάδες κατσαρόλες.
- περίπου 40 κιλά γυαλιά.
- 460 τεχνητά μέλη (προσθέσεις).
- 570 ραβδωτές στολές στρατοπέδου.
- 260 πολιτικές περιβολές.
- 260 ταλλίθ.

Στο Αρχείο του Μουσείου βρίσκονται μεταξύ άλλων και 39 περίπου χιλιάδες αρνητικά φωτογραφιών των νεοεισερχόμενων κρατουμένων, που τραβήχτηκαν από στελέχη του στρατοπέδου, 16 τόμοι προσωπικών φακέλων των φυλακισμένων, 8 χιλιάδες γράμματα και καρτ-ποστάλ που οι κρατούμανοι έστελναν από το στρατόπεδο, καθώς και ψηφιακή βάση δεδομένων για τους φυλακισμένους και δολοφονημένους στο στρατόπεδο κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Στο Τμήμα Συλλογών του Μουσείου βρίσκονται 6 χιλιάδες περίπου έργα τέχνης, από τα οποία 2 χιλιάδες είναι έργα που δημιουργήθηκαν παράνομα από τους κρατούμενους. Πολύ σημαντική είναι μια πλούσια συλλογή ζωγραφικών πινάκων με σκηνές από τη ζωή στο στρατόπεδο, που φιλοτεχνήθηκαν από τους φυλακισμένους.

Aφοδευτήρια των κρατουμένων στο στρατόπεδο Μπίρκεναου

Το Διεθνές Συμβούλιο του Οσβιέτσιμ

Το έτος 2000, ο Πρωθυπουργός της Πολωνίας ανακοίνωσε την ίδρυση του Διεθνούς Συμβουλίου του Οσβιέτσιμ, η θητεία του οποίου διαρκεί έξι χρόνια. Το Συμβούλιο είναι συμβουλευτικό όργανο υπαγόμενο στον Πρωθυπουργό στα πλαίσια της πολιτικής για τη διατήρηση και προστασία όχι μόνο των εδαφών του πρώην χιτλερικού στρατοπέδου εξόντωσης του Άουσβιτς, αλλά και άλλων μνημείων εξόντωσης που βρίσκονται στην πολωνική επικράτεια.

Τα μέλη του Συμβουλίου είναι αντιπρόσωποι της Γαλλίας, του Ισραήλ, της Γερμανίας, της Πολωνίας, της Ουκρανίας, των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας.

Πηγές:
«Το Άουσβιτς – Μπίρκεναου: Το παρελθόν και το παρόν», Έκδοση του Κρατικού Μουσείου Άουσβιτς – Μπίρκεναου, 1η έκδοση (στα ελληνικά), Οσβιέτσιμ 2010.
«Auschwitz – Birkenau» (Οδηγός), Έκδοση του Κρατικού Μουσείου Άουσβιτς – Μπίρκεναου (στα ελληνικά), Οσβιέτσιμ 2009.
Teresa and Henryk Swiebocki (translated in English by William Brand): “Auschwitz: The Residence of Death”, Bialy Kruk, 6th Edition, Krakow – Oswiecim 2007.
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα, λήμμα «κρεματόριο, κλίβανοι κρεματορίου», Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα, 1996.

Από τη Βικιπαίδεια.