ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

TRANSLATE

Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2021

ΝΑ ΞΑΝΑΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΟΥ "ΚΟΙΝΟΥ ΣΠΙΤΟΥ" ΜΑΣ -ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ

 

Συνθήκη Μάαστριχτ: Το θεμέλιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης


Η Συνθήκη του Μάαστριχτ είναι το θεμέλιο της ΕΕ. Είναι η Συνθήκη των Συνθηκών. Απ' αυτήν απορρέουν όλες οι επόμενες, όπως και όλες οι αντεργατικές αντιλαϊκές πολιτικές της ΕΕ, τις οποίες συναποφασίζουν οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ και τις εφαρμόζουν στα κράτη τους. Γι' αυτό και σήμερα 
 (2012) σε μια σύντομη ιστορικοπολιτική αναδρομή, παρουσιάζουμε τα βασικά ζητήματα αυτής της Συνθήκης.

Το Μάαστριχτ είναι μια μικρή κωμόπολη της Ολλανδίας. Ηταν άγνωστη στο πλατύ κοινό έως το Δεκέμβρη του 1991, τότε που οι υπουργοί Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ), που τη συγκροτούσαν 12 ευρωπαϊκά κράτη (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Βρετανία, Ιρλανδία, Δανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ισπανία, Πορτογαλία και Ελλάδα), συνυπέγραφαν τη Συνθήκη μετεξέλιξής της σε Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ), τη γνωστή πλέον Συνθήκη του Μάαστριχτ. Ετσι, το Μάαστριχτ έγινε διάσημο, η ευρωπαϊκή καπιταλιστική ενοποίηση περνούσε σε μια ανώτερη ποιοτικά βαθμίδα και πάνω στους λαούς υψωνόταν νέος, πιο βαρύς ζυγός από το κεφάλαιο, των 12 τότε καπιταλιστικών κρατών της ΕΟΚ, προκειμένου να μπορεί να ικανοποιεί τις ανάγκες αναπαραγωγής και συσσώρευσής του, με ολοένα αυξανόμενη την ένταση της εκμετάλλευσης, και πιο αποτελεσματικά να αντεπεξέρχεται στις ανάγκες του διεθνούς καπιταλιστικού ανταγωνισμού για το μοίρασμα αγορών, σφαιρών επιρροής.

Στην πορεία, η ΕΕ των «12» έγινε ΕΕ των «15», με την προσχώρηση των Αυστρίας, Σουηδίας και Φινλανδίας. Ενώ σήμερα μετά τη διεύρυνσή της έγινε ΕΕ των 27, με την ένταξη των Τσεχίας, Εσθονίας, Ουγγαρίας, Λετονίας, Λιθουανίας, Πολωνίας, Σλοβακίας, Σλοβενίας, Κύπρου, Μάλτας, Ρουμανίας και Βουλγαρίας.

Η Συνθήκη του Μάαστριχτ (ή Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ενωσης) υπογράφτηκε στις 7 Φλεβάρη του 1992 και τέθηκε σε ισχύ την 1η Νοέμβρη του 1993. Από την ελληνική Βουλή επικυρώθηκε τον Ιούλη του 1992 με τις ψήφους των βουλευτών της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, της Πολιτικής Ανοιξης (κόμμα που είχε ιδρύσει ο Αντ. Σαμαράς, που είχε αποχωρήσει το 1991 από τη ΝΔ, αλλά επανήλθε) και του Συνασπισμού. Κατά της Συνθήκης ψήφισαν οι βουλευτές του ΚΚΕ.

Η Συνθήκη ψηφίστηκε στη Βουλή χωρίς οι βουλευτές να τη γνωρίζουν, αφού δεν τους δόθηκε το κείμενο, κανένα κρατικό όργανο δεν την έδωσε στη δημοσιότητα.
Αποτελεί το θεμέλιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, απ' αυτήν απορρέουν και οι κατευθύνσεις της ΕΕ, όπως εξειδικεύονται, συμπληρώνονται και αναπτύσσονται στην πορεία από τις Συνόδους Κορυφής, τα Συμβούλια Υπουργών της Κομισιόν, δηλαδή συνδιαμορφώνονται από τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών για κάθε κράτος - μέλος και εφαρμόζονται υποχρεωτικά σε κάθε κράτος - μέλος, από την κυβέρνησή του. Για την ιστορία, η Συνθήκη του Μάαστριχτ έγινε ολόκληρη γνωστή από το ειδικό ένθετο, στο οποίο τη δημοσίευσε ο «Ριζοσπάστης» και είναι η μόνη εφημερίδα που το έκανε. Σύμφωνα με το άρθρο 73β της Συνθήκης του Μάαστριχτ, «απαγορεύεται οποιοσδήποτε περιορισμός των κινήσεων κεφαλαίων» και με το άρθρο 102α υιοθετείται η «αρχή της οικονομίας της ανοιχτής αγοράς με ελεύθερο ανταγωνισμό».

Στους σκοπούς της «Ενωμένης Ευρώπης» περιλαμβάνονται: «Ισόρροπη ανάπτυξη των οικονομικών δραστηριοτήτων, μια σταθερή μη πληθωριστική ανάπτυξη, υψηλός βαθμός απασχόλησης και κοινωνικής προστασίας, άνοδος του βιοτικού επιπέδου και της ποιότητας ζωής». Για την επίτευξη αυτών των στόχων, όπως διακηρύσσεται, διαμορφώνονται ενιαίο θεσμικό πλαίσιο, ενιαίο νόμισμα και Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα. Θεσπίζεται η ευρωπαϊκή ιθαγένεια και προοπτικά προβλέπεται κοινή εξωτερική πολιτική και κοινή άμυνα.

Για λόγους αντικειμενικούς και επειδή εντός της ΕΕ είναι οξύτατος ο ανταγωνισμός σε επίπεδο κρατών ή ομάδων κρατών, στο Μάαστριχτ δόθηκε προτεραιότητα στη δημιουργία της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ) και τα ζητήματα της Πολιτικής Ενωσης παραπέμφθηκαν για αντιμετώπιση στο μέλλον. Ετσι καθιέρωναν σταδιακά σε διάφορους τομείς τις λεγόμενες Κοινές Πολιτικές.

Το περιεχόμενο της ΟΝΕ συνίσταται στη διαμόρφωση της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Οικονομίας. Πρόκειται, πιο συγκεκριμένα, για το πέρασμα της ΕΟΚ στην Ενιαία Ευρωπαϊκή Οικονομία, για ένα νέο ποιοτικό στάδιο της εξέλιξής της. Αυτή η ποιοτική αλλαγή έκανε αναγκαία την αναθεώρηση των συνθηκών της ΕΟΚ και τη δημιουργία νέων θεσμών. Η διαμόρφωση της ΟΝΕ πήρε προγραμματικό χαρακτήρα και χωρίστηκε σε τρία στάδια, με ειδικό περιεχόμενο στο καθένα απ' αυτά και εισάγει για πρώτη φορά θεσμικά μέτρα και κυρώσεις για τα κράτη - μέλη που δεν εφαρμόζουν τους κοινοτικούς προσανατολισμούς.

Βασικό συστατικό στοιχείο της Συνθήκης του Μάαστριχτ είναι το «πρόγραμμα σύγκλισης», σύμφωνα με το οποίο όλα τα κράτη - μέλη οφείλουν, κατά την άσκηση της οικονομικής πολιτικής, να συγκλίνουν προς κάποιους συγκεκριμένους οικονομικούς δείκτες, που ονομάστηκαν «κριτήρια του Μάαστριχτ».
 Το «πρόγραμμα σύγκλισης» όριζε μέχρι το 1996, όλα τα κράτη:
Να περιορίσουν το ρυθμό πληθωρισμού στο 4 - 5%.
Να μειώσουν τα ελλείμματα του Δημοσίου, ως ποσοστό του ΑΕΠ, στο 3%.
Να περιορίσουν το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ στο 60%.
Να συμπιέσουν τα επιτόκια των δανείων, ώστε να μην υπερβαίνουν τις 2 ποσοστιαίες μονάδες, σε σχέση με τα χαμηλότερα επιτόκια των χωρών - μελών της ΕΟΚ.

Η Συνθήκη του Μάαστριχτ συμπίπτει με μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από τις αλλαγές και τις ανατροπές σ' όλο τον κόσμο, με τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, τις ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.
Απ' την άλλη, οι εξελίξεις χαρακτηρίζονται από τη ραγδαία διεθνοποίηση και κοινωνικοποίηση της παραγωγής, κάτω από την επίδραση της πρωτοφανούς ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων. Αυτή η τάση αντικειμενικά βαθαίνει την αλληλεξάρτηση των εθνικών οικονομιών, γενικότερα της κοινωνικής, πολιτιστικής και πολιτικής ζωής, και απαιτεί νέα πλαίσια στην οργάνωση της παραγωγής και διανομής, στις κοινωνικές σχέσεις γενικότερα.

Οι «αρχιτέκτονες» της Συνθήκης επιχειρούν με την ΟΝΕ να θεσμοθετήσουν τη διεθνοποίηση των μηχανισμών διεύρυνσης και αναπαραγωγής του κεφαλαίου.
Κίνητρό τους δεν είναι φυσικά η ευημερία των λαών, όπως ψευδεπίγραφα διακηρύσσουν στην εισαγωγή της Συνθήκης, αλλά η αντιμετώπιση των δυσκολιών στην αναπαραγωγή του κεφαλαίου, που προέρχονται από τη ραγδαία ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και τον οξύτατο ανταγωνισμό των αμερικανικών και γιαπωνέζικων μονοπωλίων στο χώρο της Ευρώπης και σ' όλο τον κόσμο. Επομένως, το «όραμα» της «Ενωμένης Ευρώπης» με μια ενιαία οικονομική και νομισματική πολιτική, με κοινή εξωτερική πολιτική και άμυνα, είναι το όραμα που ανταποκρίνεται στην ανάγκη των ευρωπαϊκών μονοπωλιακών κύκλων να επιβληθούν ως ένας ισχυρός πόλος στις παγκόσμιες οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις, με ιδιαίτερη επιδίωξη την κατάκτηση και εκμετάλλευση των αγορών στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες.

Το ΚΚΕ τάχθηκε εξαρχής κατά της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Στην απόφαση της ευρείας Συνόδου της ΚΕ του ΚΚΕ (16 - 17 Μάη 1992) αναφέρεται: «Το Κόμμα μας δεν μπορεί να συμφωνήσει με την αντίληψη του "μονόδρομου" και όταν μάλιστα είναι δεδομένη η 11χρονη αρνητική εμπειρία της χώρας από την ένταξη στην ΕΟΚ. Πρόκειται για αντίληψη, που ταυτίζει τα συμφέροντα των εργαζομένων και της χώρας με τα συμφέροντα και τις επιλογές του μεγάλου ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Αντίληψη που καταδικάζει την Ελλάδα στο περιθώριο των πολιτικών που χαράσσουν οι ισχυροί της ΕΟΚ. Το όραμα της "Ενωμένης Ευρώπης", της Ευρώπης των μονοπωλίων, που συνενώνει και εμπνέει βιομηχάνους, εφοπλιστές, μεγαλέμπορους, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, "ΣΥΝ" και ο συγκεκριμένος στόχος "να μπούμε στο σκληρό πυρήνα της ΕΟΚ" δεν έχει καμιά σχέση με τα οράματα και τις ανάγκες της εργατικής τάξης, των εργαζομένων».

Σχετικά με την ΟΝΕ, στην ίδια απόφαση αναφέρεται:
«Η ΟΝΕ όχι μόνο δεν πρόκειται να απαλλάξει τους εργαζόμενους από τα δεινά του καπιταλισμού (εκμετάλλευση, κρίσεις, φτώχεια, καταπίεση εθνών και λαών, πόλεμοι κ.λπ.), αλλά, αντίθετα, ενισχύει τον κύριο της καπιταλιστικής παραγωγής, το μονοπωλιακό υπερκέρδος, με τις πολλαπλές πηγές άντλησής του, στη σφαίρα παραγωγής και κυκλοφορίας, στην εσωτερική και την εξωτερική αγορά, αναπτύσσοντας το μονοπωλιακό ανταγωνισμό ως τα έσχατα όρια».

Αξίζει ακόμη να σημειώσουμε τη σαφέστατη εκτίμηση του ΚΚΕ για το ανέφικτο της «σύγκλισης» των οικονομιών. Στην απόφαση τονίζεται:
«Οι διαφορές που υπάρχουν είναι τέτοιες που είναι αδύνατο να υπάρξει σύγκλιση, υπό την κυριαρχία των μονοπωλίων, υπολογίζοντας και τη δράση του νόμου της ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού». Μήπως δεν επιβεβαιώθηκαν οι εκτιμήσεις του από την όλη πορεία της ΕΕ ως τα σήμερα και τις ίδιες τις εξελίξεις;

Το ΚΚΕ πάντα υποστήριζε και επιβεβαιώθηκε ότι οι ανταγωνισμοί και οι αντιθέσεις στους κόλπους της ΕΕ ανάμεσα στα κράτη - μέλη είναι τόσο ισχυροί που δημιουργούν, αφ' ενός, επιμέρους συμμαχίες γύρω από τα πιο ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, αφ' ετέρου, φυγόκεντρες δυνάμεις. Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες κρίσης, το ζήτημα της διαχείρισής της έχει οξύνει τις αντιθέσεις ανάμεσα σε Γερμανία και Γαλλία παρά τους μεταξύ τους συμβιβασμούς. Οπως επίσης και ανάμεσα σ' αυτά τα δύο κράτη και την Αγγλία, ανάμεσα σε Αγγλία Γερμανία.
Αυτό εκφράζεται έντονα γύρο από την υπόθεση «κρατικό χρέος υπερχρεωμένων κρατών».
Ετσι τα ευρωομόλογα που πρότεινε η Γαλλία δεν έγιναν δεκτά από τη Γερμανία, ενώ γύρω από το «Δημοσιονομικό Σύμφωνο Σταθερότητας» εκφράστηκαν οξύτατοι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία και άλλα κράτη, που έληξαν με συμβιβασμό ανάμεσα σε Γερμανία-Γαλλία.
Αλλο παράδειγμα είναι ο πόλεμος στη Λιβύη. Η Γερμανία δε συμμετείχε. Την ίδια ώρα τα ισχυρά κράτη, συνάπτουν στρατηγικές συμφωνίες με άλλα ισχυρά εκτός ΕΕ κράτη, όπως π.χ. η Γερμανία με τη Ρωσία, στην Ενέργεια. Που επιδρούν και στο εσωτερικό της ΕΕ. Με δεδομένους τους οξύτατους ανταγωνισμούς, κανείς δε μπορεί να αποκλείσει ότι η ΕΕ μπορεί να διασπαστεί, να αλλάξει σύνθεση, να αλλάξουν τα ισχυρά κράτη συμμάχους με εκτός ΕΕ άλλα καπιταλιστικά κράτη ή και να διαλυθεί.
Για παράδειγμα, η αποπομπή υπερχρεωμένων κρατών όπως η Ελλάδα από την ευρωζώνη είναι πιθανό σενάριο. 'Η ποιος μπορεί να πει ότι η ΕΕ θα παραμείνει ως έχει με δεδομένους τους οξύτατους ανταγωνισμούς στο εσωτερικό της και τη Γερμανία να τραβά σε κύρια ζητήματα το δικό της δρόμο με δεδομένο ότι συγκροτεί συνεργασίες, συμμαχίες στρατηγικές, με άλλα ισχυρά εκτός ΕΕ καπιταλιστικά κράτη;

Η διαδικασία διαμόρφωσης της ΟΝΕ χωρίστηκε σε τρία στάδια, προκειμένου να εφαρμοστεί.
Το πρώτο στάδιο έπρεπε να ολοκληρωθεί στο τέλος του 1993. Στο χρονικό αυτό διάστημα, αίρονταν οι περιορισμοί στην κίνηση των κεφαλαίων ανάμεσα στα κράτη - μέλη και εντασσόταν το νόμισμα κάθε κράτους - μέλους στο Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα (ΕΝΣ). Στο ΕΝΣ μετείχαν τότε οι 11 χώρες της ΕΟΚ, εκτός της Ελλάδας. Η δραχμή έπρεπε να ενταχθεί στο ΕΝΣ μέχρι 31 Δεκέμβρη 1994. Πράγματι, η δραχμή εντάχθηκε στο ΕΝΣ το 1994.
Επίσης, στη διάρκεια του πρώτου σταδίου, προβλεπόταν η εφαρμογή πολιτικής σε κάθε κράτος - μέλος, που θα οδηγούσε στη «σύγκλιση των οικονομιών» και τέθηκαν ενιαία κριτήρια ως προς αυτό για όλα τα κράτη - μέλη, σχετικά με τον πληθωρισμό, τα δημόσια ελλείμματα, το δημόσιο χρέος, τα επιτόκια. Καθόρισαν, δε, διαδικασία ελέγχου αυτής της πορείας από τα Συμβούλια Κορυφής και το ΕΚΟΦΙΝ.

Το δεύτερο στάδιο της ΟΝΕ θα άρχιζε από την 1η Γενάρη 1994.
Στο στάδιο αυτό θα δημιουργούνταν το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ινστιτούτο (ΕΝΙ), με σκοπό το συντονισμό της νομισματικής πολιτικής και την προώθηση των προϋποθέσεων για το κοινό νόμισμα. Μέχρι το τέλος του 1996, που θα διαρκούσε το δεύτερο στάδιο της ΟΝΕ, θα έπρεπε να είχαν επεξεργαστεί το πλαίσιο ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).

Σ' αυτό το στάδιο, άρχιζαν να εφαρμόζονται οι διατάξεις για την ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων, η απαγόρευση του δανεισμού του Δημοσίου και άρχιζε η ανεξαρτητοποίηση των κεντρικών τραπεζών από τις εθνικές νομοθεσίες.

Μέχρι 31 Δεκέμβρη 1996, το Συμβούλιο των αρχηγών κρατών θα αποφάσιζε κατά πόσον η Κοινότητα είναι έτοιμη να μπει στο τρίτο στάδιο της ΟΝΕ, που θα άρχιζε στο τέλος του 1997, όπως όριζε η Συνθήκη ή, αν δεν ήταν έτοιμη, το τρίτο στάδιο, θα άρχιζε την 1η Γενάρη 1999.

Στο τρίτο στάδιο,
οι οικονομίες των κρατών - μελών θα ελέγχονταν από τα όργανα της Κοινότητας ως προς το βαθμό «σύγκλισης» των οικονομιών, δηλαδή την εκπλήρωση των τεσσάρων κριτηρίων, το ΕΝΙ θα μετατρεπόταν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ).
Η ΕΚΤ, όταν ιδρυόταν, μαζί με όλες τις κεντρικές τράπεζες των κρατών - μελών θα αποτελούσαν το Ευρωπαϊκό Σύστημα Κεντρικών Τραπεζών (ΕΣΚΤ). Η ΕΚΤ θα εκδίδει αποφάσεις και κανονισμούς, που θα έχουν υποχρεωτική ισχύ για κάθε κράτος - μέλος.
 Σ' αυτό το στάδιο τα εθνικά νομίσματα θα καταργούνταν και θα υιοθετούνταν το κοινό ευρωνόμισμα. Εως τότε υπήρχε βεβαίως το ECU, που ήταν η Ευρωπαϊκή Νομισματική Μονάδα, με την οποία συγκρίνονταν τα εθνικά νομίσματα, αλλά και με βάση την οποία γίνονταν οι οικονομικές μετρήσεις σε επίπεδο ΕΕ (προϋπολογισμός, επιδοτήσεις κ.λπ.).

Από την 1η Γενάρη 1999, η ΟΝΕ ξεκινά και σ' αυτήν συμμετέχουν όσα κράτη - μέλη της Κοινότητας πληρούν τα τέσσερα κριτήρια. Στην ΟΝΕ μπήκαν το 1999 οι Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Φινλανδία και Αυστρία. Η Ελλάδα μπήκε το 2001. Δε συμμετέχουν οι Βρετανία, Δανία και Σουηδία, οι δύο τελευταίες μετά από δημοψήφισμα.

Με τη Συνθήκη του Αμστερνταμ, που υπογράφτηκε στις 2 Οκτώβρη του 1997 και τέθηκε σε εφαρμογή την 1η Μάη του 1999, τροποποιείται η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Επικυρώθηκε από την ελληνική Βουλή στις 18 Φλεβάρη του 1999 με τις ψήφους των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Κατά της Συνθήκης ψήφισαν οι βουλευτές του ΚΚΕ και του ΔΗΚΚΙ, ενώ οι βουλευτές του Συνασπισμού ψήφισαν «λευκό».

Τα πιο σημαντικά νέα στοιχεία που περιλαμβάνονται στη Συνθήκη του Αμστερνταμ είναι:
Το Σύμφωνο Σταθερότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Η ενσωμάτωση της Συμφωνίας Σένγκεν στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Η καθιέρωση της «ενισχυμένης συνεργασίας».
Η κατάργηση του βέτο για σειρά θεμάτων και η καθιέρωση της ειδικής πλειοψηφίας για τη λήψη των αποφάσεων.

Αν μπορούμε να συνοψίσουμε τα χαρακτηριστικά αυτής της Συνθήκης, διακρίνουμε τους αλληλοδιαπλεκόμενους στόχους για:
Την ενδυνάμωση του ευρωενωσιακού μονοπωλιακού κεφαλαίου.
Την ενίσχυση των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών (πρώτα απ' όλα Γερμανίας, Γαλλίας) στον παγκόσμιο ανταγωνισμό με ΗΠΑ - Ιαπωνία.

Με το Σύμφωνο Σταθερότητας της οικονομίας ορίζονται οι δείκτες, τους οποίους πρέπει να τηρούν τα κράτη - μέλη της «Ζώνης του Ευρώ».
 Με αυτούς τους δείκτες (πληθωρισμός, ύψος δημόσιου ελλείμματος, χρέος) θα αξιολογούνται οι οικονομικές επιδόσεις εκείνων των κρατών που συμμετέχουν στη «Ζώνη» του κοινού νομίσματος. Δηλαδή για όλα, πλην της Σουηδίας και της Δανίας, όπου η συμμετοχή απορρίφθηκε με δημοψηφίσματα, και της Βρετανίας, όπου εκκρεμεί ακόμη η διεξαγωγή δημοψηφίσματος.

Θεωρητικά, με το Σύμφωνο Σταθερότητας οι αρχιτέκτονες της ΕΕ επιδιώκουν τη σύγκλιση (ονομαστική και πραγματική) των οικονομιών. Αλλά, έντεκα χρόνια μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και πέντε χρόνια μετά τη Συνθήκη του Αμστερνταμ η «σύγκλιση» παραμένει ανέφικτη, αποδεικνύοντας την ορθότητα της θέσης του ΚΚΕ ότι «ο δρόμος της ανισόμετρης ανάπτυξης δεν καταργείται με ευχές στα πλαίσια της καπιταλιστικής ενοποίησης και ότι ο στόχος της σύγκλισης, ονομαστικός ή και μη ονομαστικός, αριθμητικός ή και όχι αριθμητικός, δεν πρόκειται να πιαστεί ούτε τώρα, ούτε αύριο».

Από την άλλη, το Σύμφωνο Σταθερότητας δίνει τη δυνατότητα στους εργοδότες και τις κυβερνήσεις να προωθήσουν μια δέσμη σκληρών αντεργατικών μέτρων για τη μείωση του κόστους εργασίας και την «ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας της ΕΕ, δηλαδή τη διαρκή διεύρυνση των περιθωρίων κέρδους για το μεγάλο κεφάλαιο.
 Μεταξύ αυτών των μέτρων είναι η κατεδάφιση του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, η καθιέρωση της μερικής απασχόλησης σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, η κατάργηση θεμελιωδών εργατικών δικαιωμάτων, η ιδιωτικοποίηση σειράς τομέων, όπως της Ενέργειας, των Τηλεπικοινωνιών, της Παιδείας, της Υγείας, της Ερευνας.

Ενα χαρακτηριστικό του Συμφώνου Σταθερότητας είναι η επιβολή ποινών στα κράτη - μέλη τα οποία υπερβαίνουν τους σχετικούς δείκτες.
 Οι ποινές, που ξεκινούν από την προειδοποίηση του κράτους - μέλους, φθάνουν ως το εξοντωτικό πρόστιμο που αντιστοιχεί στο 0,5% του ΑΕΠ του κράτους «παραβάτη». Παρ' όλα αυτά, με αφορμή την υπέρβαση του ελλείμματος από τη Γερμανία και τη Γαλλία αποδείχτηκε ότι το Σύμφωνο εφαρμόζεται «κατά το δοκούν», αφού τα αρμόδια όργανα δεν επέβαλαν καμιά ποινή.

Με την ενσωμάτωση της Συμφωνίας Σένγκεν στη Συνθήκη του Αμστερνταμ, η Ευρωπαϊκή Ενωση κάνει ένα ακόμη βήμα για την ολοκλήρωση του μηχανισμού παρακολούθησης και καταστολής, δηλαδή του απαραίτητου βραχίονα για την προώθηση των αντεργατικών, αντιλαϊκών επιλογών της.
Η Συμφωνία Σένγκεν δίνει τη δυνατότητα δημιουργίας μιας τεράστιας κοινής βάσης δεδομένων στην οποία θα συγκεντρώνονται όλες οι πληροφορίες από τις αρχές ασφαλείας των κρατών - μελών της ΕΕ, περιλαμβανομένων και των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων των πολιτών, υπό το πρόσχημα της καλύτερης αντιμετώπισης του εγκλήματος. Τις πληροφορίες αυτές θα μπορούν να τις αξιοποιούν οι υπηρεσίες ασφαλείας όλων των κρατών - μελών για δικούς τους λόγους.

Η Συμφωνία Σένγκεν μεταξύ των άλλων ανατρέπει το θεμελιώδες νομικό αξίωμα ότι ο κάθε άνθρωπος είναι αθώος μέχρι την απόδειξη του αντιθέτου και καθιερώνει την αρχή ότι καθένας μπορεί να είναι ένοχος μέχρι να αποδείξει την αθωότητά του.

Σύμφωνα με τον επίσημο ορισμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η «ενισχυμένη συνεργασία» έχει ως στόχο «να δοθεί η δυνατότητα σε έναν περιορισμένο αριθμό κρατών - μελών, τα οποία μπορούν και επιθυμούν να προχωρήσουν περαιτέρω, να συνεχίσουν την εμβάθυνση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, σεβόμενα το ενιαίο θεσμικό πλαίσιο της Ενωσης».


Ουσιαστικά, με την αρχή της «ενισχυμένης συνεργασίας», η οποία περιλαμβάνεται στη Συνθήκη του Αμστερνταμ, δίνεται δυνατότητα στις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες - μέλη της ΕΕ να διαμορφώνουν κοινές πολιτικές και να τις θέτουν σε εφαρμογή για θέματα μείζονος σημασίας, όπως η άμυνα και η ασφάλεια.
Στη Συνθήκη του Αμστερνταμ περιλαμβάνονται ακόμη ρυθμίσεις για τον τρόπο λήψης των αποφάσεων στα όργανα της ΕΕ, με κύριο χαρακτηριστικό την κατάργηση του βέτο για σειρά θεμάτων και την επέκταση της αρχής της ειδικής πλειοψηφίας στο συμβούλιο υπουργών. 

Βεβαίως, από τότε μέχρι σήμερα, σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, το «Σύμφωνο Σταθερότητας» εμπλουτίζεται με αντιλαϊκές πολιτικές μέχρι το πρόσφατο «Δημοσιονομικό Σύμφωνο Σταθερότητας», το οποίο προβλέπει:
1. Επίτευξη ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και μηδενικών δημοσιονομικών ελλειμμάτων (ή το ανώτερο μέχρι 1% του ΑΕΠ) για τα κράτη - μέλη, με τις κυβερνήσεις να δεσμεύονται ότι θα επιβάλλουν επιπλέον μέτρα όταν υπάρχουν «αποκλίσεις» από τους στόχους.
2. Τα κράτη - μέλη με δημόσιο χρέος άνω του 60% του ΑΕΠ θα πρέπει να λαμβάνουν μέτρα για τη μείωση του χρέους κατά 1/20 ανά έτος (μέσος όρος).
3. Τα κράτη - μέλη που υπόκεινται σε «διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος» θα πρέπει να καταρτίζουν αυτόματα «δημοσιονομικά και οικονομικά προγράμματα» (δηλαδή μνημόνια) για τη διόρθωσή τους από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
4. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορεί να ζητά αναθεώρηση του προϋπολογισμού σε περίπτωση που ένα κράτος - μέλος παρουσιάζει απόκλιση από τους «δημοσιονομικούς στόχους».

Τα υπερχρεωμένα κράτη - μέλη που εφαρμόζουν προγράμματα διάσωσης (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία) δεσμεύονται για την επίτευξη των συμφωνημένων στόχων, ενώ όσα έχουν μεγαλύτερο δημοσιονομικό χώρο για δράση πρέπει να ενεργοποιήσουν αυτόματους σταθεροποιητές της οικονομίας.
Σ' αυτή την κατεύθυνση τα κράτη - μέλη «επανεξετάζουν τη φορολογική τους πολιτική και αν κριθεί απαραίτητο, διευρύνουν τη φορολογική βάση, καταργούν αδικαιολόγητες φοροαπαλλαγές και εξαιρέσεις, περιορίζουν τους φόρους στην εργασία». Δηλαδή, επιβάλλουν νέα χαράτσια στις πλάτες των λαών. Αυτή η φοροληστεία του λαού εξελίσσεται τώρα στην Ελλάδα.

Το Μάρτη του 2000 αποφασίζεται από τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ η στρατηγική της Λισαβόνας, στη Σύνοδο Κορυφής το 2000 στην ισπανική αυτή πόλη, με επίκεντρό της την εξασφάλιση της ανταγωνιστικότητας του ευρωενωσιακού κεφαλαίου, ως στρατηγικό στόχο, για την υλοποίηση του οποίου κατέληξαν σε μια σειρά μέτρα τα οποία προωθούν με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Μέτρα, όπως η κατάργηση του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου και οι ελαστικές μορφές εργασίας, η παράδοση των συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης στο κεφάλαιο, η εμπορευματοποίηση των τομέων Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, οι αντιδραστικές αλλαγές που προώθησε η κυβέρνηση της ΝΔ με τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ ιδιαίτερα στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, για παραγωγή φτηνού καταρτίσιμου εργατικού δυναμικού για τις επιχειρήσεις, η ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων κρατικής ιδιοκτησίας, ιδιαίτερα αυτών που έχουν στρατηγική σημασία, όπως π.χ. τηλεπικοινωνίες, ενέργεια κ.λπ. Ταυτόχρονα, η εφαρμογή αυτών των πολιτικών σε κάθε κράτος - μέλος, η οποία ελέγχεται σε τακτά χρονικά διαστήματα από τις Εαρινές Συνόδους Κορυφής, ωθεί στην ακόμη μεγαλύτερη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, δηλαδή στην ενίσχυση των μονοπωλιακών ομίλων και σε διακρατικό επίπεδο. Και την ίδια ώρα αυξάνει το βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων, μειώνει το λαϊκό εισόδημα και τις συντάξεις, αυξάνει τον εργάσιμο βίο ως το ...θάνατο.

Συνέχεια αυτής της στρατηγικής είναι η στρατηγική «Ευρώπη 2020» για την απασχόληση και την ανάπτυξη, που δίνει τις νέες κατευθυντήριες γραμμές των αντεργατικών - αντιλαϊκών ανατροπών για την επόμενη δεκαετία.
Στόχος της είναι να καταστήσει τα μονοπώλια της ΕΕ υπερκερδοφόρα, να τραβήξει την καπιταλιστική οικονομία της ευρωένωσης από το τέλμα της κρίσης και να την επαναφέρει σε τροχιά τέτοια που θα της επιτρέπει με αξιώσεις να διεκδικήσει την πρωτοκαθεδρία στον παγκόσμιο καπιταλιστικό ανταγωνισμό.

Οι στόχοι βασίζονται σε δύο κεντρικούς άξονες:

α) «Η αποκατάσταση της μακροοικονομικής σταθερότητας και η επανάκαμψη των δημοσίων οικονομικών». Να εξασφαλισθούν, δηλαδή, μέσα από τις δραστικές περικοπές στους προϋπολογισμούς, χρήματα, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα ενίσχυσης και χρηματοδότησης του μεγάλου κεφαλαίου. β) «Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι ουσιαστικές για μια ισχυρή και βιώσιμη ανάπτυξη». Να ανατραπούν, δηλαδή, στο σύνολό τους τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα καθιστώντας ακόμα φθηνότερη την τιμή της εργατικής δύναμης.

Ετσι, με το «Σύμφωνο για το Ευρώ+» προβλέπονται:

1. Μειώσεις μισθών σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
2. Κατάργηση των Kλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
3. Κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων που έχουν απομείνει.
4. Κατεδάφιση των Δημόσιων Συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης - Μεγάλη αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, ώστε να ευθυγραμμιστούν με το προσδόκιμο ζωής.
5. Επίθεση στα λαϊκά στρώματα, για να ανοίξουν νέοι τομείς στη συγκέντρωση και την κερδοφορία του κεφαλαίου.
6. Ενίσχυση της «ευελφάλειας». Να μειωθεί η «υπερπροστασία εργαζομένων με μόνιμες συμβάσεις», δηλαδή κατάργηση της μόνιμης και σταθερής δουλειάς. Συμβάσεις αορίστου χρόνου μόνο για νεοπροσλαμβανόμενους που έχουν περιορισμένα δικαιώματα και απολύσεις των εργατών με συγκροτημένα δικαιώματα.

Μείωση της πρόωρης αποχώρησης από το σχολείο, ώστε να ολοκληρώνεται η απόκτηση δεξιοτήτων διαμόρφωσης του νέου «απασχολήσιμου» εργαζόμενου.

Τα κράτη - μέλη να ΠΕΡΙΚΟΨΟΥΝ ΤΑ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ, μειώνοντας το χρόνο και το ύψος τους και επιβάλλοντας αυστηρές προϋποθέσεις.

7. Κατεδάφιση συνταξιοδοτικών συστημάτων: «Τα κράτη - μέλη που δεν το έχουν ήδη πράξει θα πρέπει να αυξήσουν το όριο συνταξιοδότησης και να το συνδέσουν με το προσδόκιμο ζωής».

Να περιορίσουν κατά προτεραιότητα τα καθεστώτα πρόωρης συνταξιοδότησης.
Κίνητρα για την απασχόληση εργαζομένων μεγαλύτερης ηλικίας.
Προώθηση της διά βίου μάθησης.
Να ενισχύσουν την ανάπτυξη «συμπληρωματικής ιδιωτικής αποταμίευσης», δηλαδή προσφυγή στην ιδιωτική ασφάλιση.

Το 1999 αποφασίζουν την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας (ΚΕΠΠΑΑ), τη συγκρότηση Ευρωστρατού από 50.000 - 60.000 ενόπλους, για διαχείριση «διεθνών κρίσεων» και «ειρηνευτικών» αποστολών, δηλαδή για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ενώ το 2003 αποφασίζουν το δόγμα του προληπτικού χτυπήματος, δηλαδή της ένοπλης επέμβασης σε χώρες από τις οποίες υποτίθεται ότι κινδυνεύει η ΕΕ.
 Σήμερα, η Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας - ΚΠΑΑ (όπως μετονομάστηκε η Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας - ΕΠΑΑ - με τη Συνθήκη της Λισαβόνας) αποτελεί τον επιχειρησιακό βραχίονα της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ) της ΕΕ.
Εκφραση της αυξανόμενης επιθετικότητας του μονοπωλιακού κεφαλαίου στην ΕΕ και της ενίσχυσης του αντιδραστικού χαρακτήρα της. Ενίσχυση της ετοιμότητας της διακρατικής αυτής ένωσης του κεφαλαίου για ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές και μη επεμβάσεις σε κάθε γωνιά της Γης, σε συνθήκες όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης και έντασης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στο εσωτερικό της ΕΕ, καθώς και με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και τις δυναμικά αναπτυσσόμενες χώρες, με στόχο την ενίσχυση και κατάκτηση νέων θέσεων των ευρωενωσιακών μονοπωλιακών ομίλων.

Τόσο η Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ) όσο και η Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας (ΚΠΑΑ) της ΕΕ συνδέονται άρρηκτα με τη Συνθήκη ίδρυσης της ΕΕ, τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και την ΟΝΕ.
Η Συνθήκη του Μάαστριχτ θεμελίωσε ολοκληρωμένα τη στρατηγική του κεφαλαίου, προβλέποντας όλα τα πολιτικά και οικονομικά μέσα για την προώθησή της. Με αυτήν απέκτησαν θεσμικό χαρακτήρα η ΚΕΠΠΑ και η ΚΠΑΑ και τις καθιέρωσε σαν ξεχωριστό «πυλώνα» της πολιτικής της ΕΕ. Οι μακροπρόθεσμοι στόχοι της στον τομέα της ΚΕΠΠΑ καταγράφηκαν στην Ευρωπαϊκή Στρατηγική Ασφάλειας (ΕΣΑ), που συντάχθηκε κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας της ΕΕ το 2003 και αποτελεί έκτοτε το πλαίσιο αναφοράς για την ΚΠΑΑ.

Η ΚΕΠΠΑ και η ΚΠΑΑ αποτελούν πεδίο οξύτατων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, συγκρότησης αξόνων και αντιαξόνων στο εσωτερικό της ΕΕ, αλλά και ανάμεσα στην ΕΕ και άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και δυνάμεις.

Βεβαίως, ενισχύει και τους ευρωενωσιακούς κατασταλτικούς μηχανισμούς (Europol - Eurojust - FRONTEX) και τη διασύνδεση και συνεργασία τους, για το χτύπημα των αγώνων του εργατικού κινήματος. Εχει κάνει επίσης επίσημη κρατική πολιτική τον αντικομμουνισμό, εξισώνοντας το φασισμό με τον κομμουνισμό.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Οι κατά καιρούς Κοινές Αγροτικές Πολιτικές (ΚΑΠ) μειώνουν το εισόδημα των φτωχών αγροτών, τους διώχνουν από τη γη τους, η οποία συγκεντρώνεται σε λίγα χέρια καπιταλιστών, καταδικάζοντάς τους στην ανεργία και ενισχύουν τα μονοπώλια στη διατροφική αλυσίδα, προωθώντας μεταλλαγμένα τρόφιμα σε βάρος της υγείας των λαών.

Σήμερα, στα πλαίσια του σφαγιασμού των όποιων «κοινωνικών δαπανών» στα κράτη - μέλη και την ΕΕ προβλέπεται μείωση των δαπανών για τη γεωργία από το 41,7% του συνολικού προϋπολογισμού της ΕΕ στο 37,7%.
Σε επίπεδο αριθμών για την ΚΑΠ αυτό συνεπάγεται μείωση δαπανών κατά 11,2% στην επταετία 2014 - 2020. Σε σταθερές τιμές, οι δαπάνες παραμένουν στα επίπεδα του 2013.
Τα δικαιώματα ενιαίας ενίσχυσης που έχουν οι αγροτοκτηνοτρόφοι μετά την αναθεώρηση της ΚΑΠ το 2003 και τα οποία προέκυψαν με βάση το μέσο όρο των επιδοτήσεων που έπαιρναν το διάστημα 2000 - 2002, δε θα ισχύουν από το 2014.
Για την Ελλάδα, προτείνεται δραστική μείωση των άμεσων επιδοτήσεων, ώστε να καλυφθεί κατά το 1/3 η διαφορά των ενισχύσεων που παίρνει σήμερα σε σχέση με το 90% του μέσου όρου των ενισχύσεων της ΕΕ-27.
Ετσι, το συνολικό ποσό των άμεσων ενισχύσεων στους αγρότες της ΕΕ θα μειωθεί από 2,217 δισ. το 2013 στα 2,015 δισ. για τα έτη 2017 - 2020, μείωση κατά 9,1% σε σταθερές τιμές και υπερδιπλάσια σε πραγματικές.

Καθιερώνεται υποχρεωτικά η λεγόμενη «πράσινη ενίσχυση», για τους γεωργούς που εφαρμόζουν γεωργικές πρακτικές «φιλικές» προς το περιβάλλον και ανέρχεται στο 30% των συνολικών άμεσων ενισχύσεων, ένα νέο μποναμά στο μεγάλο κεφάλαιο.
Δικαιούχοι θα είναι όσοι ασκούν βιολογική γεωργία, εφαρμόζουν αμειψισπορά, διατηρούν μόνιμους βοσκότοπους, ή εκτάσεις για «οικολογικούς στόχους» (όπως αγρανάπαυση, αναδασώσεις, διατήρηση τοπίου κ.λπ.).
Μόνο αγρότες με πολλά στρέμματα γης έχουν τη δυνατότητα να αφήνουν ακαλλιέργητα στρέμματα για αγρανάπαυση, διατήρηση τοπίου κ.λπ. ή να καλλιεργούν ταυτόχρονα τουλάχιστον τρία είδη κ.ά., άρα οι μόνοι ωφελημένοι πρόκειται να είναι οι μεγαλοαγρότες.

Εισάγεται η έννοια του «ενεργού αγρότη», που θα στερήσει τις επιδοτήσεις από αυτούς τους μικροαγρότες που δεν μπορούν να ζήσουν από το μικρό κλήρο τους και αναγκαστικά, για να επιβιώσουν, κάνουν και άλλη δουλειά.

Η νέα μεταρρύθμιση της ΚΑΠ, από το 2013, θα φέρει σε ακόμα πιο τραγική θέση το φτωχό αγρότη της οικογενειακής εκμετάλλευσης και του μικρού κλήρου. Η απελευθέρωση των αγορών θα ωφελήσει μόνο τις καπιταλιστικές αγροτικές επιχειρήσεις - τους μονοπωλιακούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στο χώρο της αγροτικής παραγωγής και των αγροτικών εφοδίων, στην παραγωγή και διακίνηση των τροφίμων. Θα ενισχύσει τη διαδικασία συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης, την επιθετικότητα και τα κέρδη των μονοπωλίων.
Η μείωση των κοινοτικών κονδυλίων για αγροτικές δαπάνες θα επιταχύνει τις διαδικασίες απομάκρυνσης των μικρών και φτωχών καλλιεργητών από την παραγωγή, τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στο χώρο της αγροτικής οικονομίας. Θα επιδεινώσει το βιοτικό επίπεδο της φτωχής αγροτιάς στην ύπαιθρο και γενικότερα του εργαζόμενου λαού. Οι απελευθερώσεις των αγορών θα δημιουργήσουν νέους κινδύνους για μεγάλες διακυμάνσεις τιμών παραγωγού που θα επιδεινώσουν τη θέση των μικρών παραγωγών, αλλά και των εργαζομένων - καταναλωτών, που αντιμετωπίζουν την αυξανόμενη ακρίβεια, εξασφαλίζοντας υπερκέρδη στα μονοπώλια.

Η κυριαρχία των μονοπωλίων και η απελευθέρωση θα έχουν συνέπεια και τη χρήση όλο και πιο βλαβερών ουσιών στην παραγωγή τροφίμων, την επιβολή των μεταλλαγμένων, τη γενικότερη υποβάθμιση και την αύξηση της επικινδυνότητας των τροφίμων που καταναλώνουν οι εργαζόμενοι και τη δημιουργία μίας άλλης κατηγορίας τροφίμων για την πλουτοκρατία.

Ολα αυτά βέβαια δεν είναι καθόλου τυχαία.
Οταν από τη συνθήκη «Ανθρακα - Χάλυβα» το 1952 έμπαιναν τα θεμέλια της «Συνθήκης της Ρώμης» το 1957, το κεφάλαιο συνένωνε τις δυνάμεις του για να αντεπεξέλθει στον ανταγωνισμό στην Ευρώπη, πρωτίστως, με το αντίπαλο σύστημα, το σοσιαλισμό, με το ανερχόμενο εργατικό κίνημα στις χώρες της Ευρώπης, αλλά και στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό.
Η σύγχρονη φάση ανάπτυξης του μονοπωλιακού καπιταλισμού, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες βαθιάς και συγχρονισμένης οικονομικής κρίσης, επιτάσσει τη στρατηγική του Μάαστριχτ και όλα όσα στη συνέχεια απορρέουν απ' αυτήν και συναποφασίζονται και εφαρμόζονται στα κράτη - μέλη της ΕΕ για την απρόσκοπτη εντεινόμενη εκμεταλλευτική δράση του κεφαλαίου, την ενίσχυση της εξουσίας του και το τσάκισμα αν είναι δυνατόν του εργατικού κινήματος, προκειμένου να αποφύγει την αμφισβήτηση και την ανατροπή του, λόγω της οξύτητας των αντιθέσεων, της αθεράπευτης κρίσης του. Μαζί βεβαίως με τη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους, όπως στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη κ.λπ.

Ολη η πορεία και εξέλιξη της ΕΟΚ αρχικά και μετέπειτα της ΕΕ επιβεβαίωσε πολύ πιο ωμά, βάρβαρα, εκείνο που το ΚΚΕ υποστηρίζει από το 1960: Οτι είναι μια συμμαχία καπιταλιστική (ιμπεριαλιστική), που έχει στόχο να δυναμώσει περισσότερο το κεφάλαιο, τα μονοπώλια της Ευρώπης, να υπηρετήσει τα συνολικά συμφέροντά τους στον παγκόσμιο καπιταλιστικό ανταγωνισμό. 
Η ενδυνάμωση της ΕΕ, λοιπόν, μπορούσε να πραγματοποιηθεί μόνο με έναν τρόπο: Με την ακόμη μεγαλύτερη ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης των κρατών - μελών της, με την καταπίεση και εξολόθρευση των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών. Μπορούσε να πραγματοποιηθεί με τη συμμετοχή σε άδικους πολέμους, με την επιβολή της ιμπεριαλιστικής «ειρήνης», με την πορεία στρατιωτικοποίησής της. Με άλλα λόγια, μέσα από τη θωράκιση της δικτατορίας του κεφαλαίου.

Οσα κόμματα υποστηρίζουν το αντίθετο, είναι γιατί έχουν επιλογή τους τη στήριξη και υπηρέτηση του καπιταλισμού. Η στάση κάθε πολιτικού κόμματος απέναντι στην ΕΕ καθορίζεται από τη στάση που αυτό έχει απέναντι στον καπιταλισμό της χώρας του. Αν, δηλαδή, παλεύει για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, ή αν παλεύει για την ενίσχυση της κυριαρχίας του.

Το ΚΚΕ, αντίθετα, επειδή αγωνίζεται για φιλολαϊκές εξελίξεις, για «τη λαϊκή συμμαχία και την εργατική εξουσία» στην Ελλάδα, τάσσεται υπέρ της αποδέσμευσης από την ΕΕ. Πρόκειται για τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Η πάλη για φιλολαϊκή πολιτική διεξάγεται πρώτα και κύρια στο εθνικό πεδίο, συνδυασμένη βεβαίως με την ανάπτυξή της στο διεθνές. Πρόκειται για αλληλοτροφοδοτούμενα πράγματα. Η ΕΕ δε γίνεται να μεταρρυθμιστεί και να αλλάξει χαρακτήρα. Δε γίνεται να μεταμορφωθεί σε φιλολαϊκή.
 Η ΕΕ στηρίζει τη λειτουργία της στην καπιταλιστική ιδιοκτησία, στο καπιταλιστικό κέρδος, στις σχέσεις ανισοτιμίας μεταξύ των χωρών. Ετσι γινόταν πάντα.

Οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, που, μάλιστα, αυξάνονται διαρκώς, δεν είναι δυνατό να ικανοποιηθούν, όσο τον παραγόμενο πλούτο θα τον ιδιοποιείται μια μικρή μειοψηφία του πληθυσμού σε βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας που τον παράγει.
Δεν πρόκειται να ικανοποιηθούν όσο θα υπάρχει η σημερινή εξουσία, όσο η ιδιοκτησία είναι καπιταλιστική. Από εδώ προκύπτει η αντικειμενική ανάγκη να γίνει λαϊκή περιουσία, να κοινωνικοποιηθεί η καπιταλιστική ιδιοκτησία, που με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο θα αναπτύσσεται η οικονομία σε όφελος της εργατικής τάξης, του λαού.
Το μέλλον της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων είναι η πραγματικά ανθρώπινη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός.
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=6865570

Δες Ακόμη:

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2021

Ο Αμερικανός καθηγητής Grover Furr: Για τις δίκες της Μόσχας Αποκαλύπτει:

Grover Furr: οι δίκες της Μόσχας και ο «μεγάλος τρόμος» του 1937-1938: 

           Τι δείχνουν τα στοιχεία

https://msuweb.montclair.edu/~furrg/research/trials_ezhovshchina_update0710.html

Ο Grover Carr Furr III (3 Απριλίου 1944) είναι Αμερικανός συγγραφέας και καθηγητής Μεσαιωνικής Αγγλικής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Montclair State 


Από τότε που το δοκίμιό μου "Στάλιν και ο αγώνας για δημοκρατική μεταρρύθμιση" γράφτηκε το 2004-5, έχουν δημοσιευτεί πολλά περισσότερα στοιχεία σχετικά με την αντιπολίτευση, τις δίκες της Μόσχας του 1936, 1937 και 1938, τις στρατιωτικές εκκαθαρίσεις ή " Η υπόθεση Τουχατσέφσκι », και η επακόλουθη« Εζωβστσίνα », που συχνά αποκαλείται« ο μεγάλος τρόμος »μετά τον τίτλο του εξαιρετικά ανέντιμου βιβλίου του Ρόμπερτ Κόνκβεστ που πρωτοκυκλοφόρησε το 1968.

Τα πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία (2010) επιβεβαιώνουν τα ακόλουθα συμπεράσματα:

* Οι κατηγορούμενοι στις δίκες της Μόσχας τον Αύγουστο του 1936, τον Ιανουάριο του 1937 και τον Μάρτιο του 1938, ήταν ένοχοι για τουλάχιστον εκείνα τα εγκλήματα στα οποία ομολόγησαν. Ένα «μπλοκ δικαιωμάτων και τροτσκιστών» πράγματι υπήρχε. Σχεδίασε να δολοφονήσει τον Στάλιν, τον Καγκάνοβιτς, τον Μολότοφ και άλλους με πραξικόπημα , αυτό που αποκαλούσαν «πραξικόπημα στο παλάτι» ( dvortsovyi perevorot ). Το μπλοκ δολοφόνησε τον Κίροφ.

* Τόσο τα Δικαιώματα όσο και οι Τροτσκιστές συνωμότησαν με τους Γερμανούς και τους Ιάπωνες, όπως και οι Στρατιωτικοί συνωμότες. Εάν το «πραξικόπημα του παλατιού» δεν λειτουργούσε, ήλπιζαν να έρθουν στην εξουσία δείχνοντας πίστη στη Γερμανία ή την Ιαπωνία σε περίπτωση εισβολής.

* Ο Τρότσκι συνωμοτούσε άμεσα με τους Γερμανούς και τους Ιάπωνες, όπως και αρκετοί υποστηρικτές του.

* Ο Νικολάι Έζοφ, επικεφαλής του NKVD από το 1936 έως τα τέλη του 1938, επίσης συνωμότησε με τους Γερμανούς.

Έζοφ

Έχουμε τώρα πολύ περισσότερα στοιχεία για τον ρόλο του επικεφαλής της NKVD Νικολάι Έζοφ από ό, τι το 2005. Ο Έζοφ, επικεφαλής του NKVD (Λαϊκός Επίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων), είχε τη δική του συνωμοσία εναντίον της σοβιετικής κυβέρνησης και της ηγεσίας του κόμματος. Ο Ezhov είχε επίσης στρατολογηθεί από τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες.

Όπως και τα δικαιώματα και οι τροτσκιστές, ο Έζοφ και οι κορυφαίοι άνδρες του NKVD υπολόγιζαν την εισβολή της Γερμανίας, της Ιαπωνίας ή άλλης μεγάλης καπιταλιστικής χώρας. Βασάνισαν πολλούς αθώους ανθρώπους για να ομολογήσουν εγκλήματα κεφαλαίου για να τους πυροβολήσουν. Εκτέλεσαν πάρα πολλούς άλλους για ψευδείς λόγους ή για κανένα λόγο.

Ο Ezhov ήλπιζε ότι αυτή η μαζική δολοφονία αθώων ανθρώπων θα στρέψει μεγάλα τμήματα του σοβιετικού πληθυσμού εναντίον της κυβέρνησης. Αυτό θα δημιουργούσε τη βάση για εσωτερικές εξεγέρσεις κατά της σοβιετικής κυβέρνησης όταν η Γερμανία ή η Ιαπωνία επιτέθηκαν.

Ο Έζοφ είπε ψέματα στον Στάλιν, στο κόμμα και στους ηγέτες της κυβέρνησης για όλα αυτά. Οι πραγματικά φρικτές μαζικές εκτελέσεις του 1937-1938 περίπου 680.000 ατόμων ήταν σε μεγάλο βαθμό αδικαιολόγητες εκτελέσεις αθώων ανθρώπων που πραγματοποιήθηκαν σκόπιμα από τον Έζοφ και τους κορυφαίους άντρες του προκειμένου να σπείρουν δυσαρέσκεια στο σοβιετικό πληθυσμό.

Παρόλο που ο Έζοφ εκτέλεσε έναν πολύ μεγάλο αριθμό αθώων ανθρώπων, είναι σαφές από τα διαθέσιμα στοιχεία ότι υπήρχαν επίσης πραγματικές συνωμοσίες. 

Η ρωσική κυβέρνηση εξακολουθεί να κρατά άκρως απόρρητο όλο το υλικό, εκτός από ένα μικρό ποσό. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε με βεβαιότητα τις διαστάσεις των πραγματικών συνωμοσιών χωρίς αυτά τα στοιχεία. Επομένως, δεν γνωρίζουμε πόσοι από αυτούς τους 680.000 ανθρώπους ήταν πραγματικοί συνωμότες και πόσοι ήταν αθώα θύματα.

Όπως έγραψα το 2005, ο Στάλιν και η ηγεσία του Κόμματος άρχισαν να υποπτεύονται ήδη από τον Οκτώβριο του 1937 ότι μέρος της καταστολής έγινε παράνομα. Από τις αρχές του 1938, όταν ο Πάβελ Ποστίσεφ δέχτηκε έντονη κριτική, στη συνέχεια απομακρύνθηκε από την Κεντρική Επιτροπή, μετά αποβλήθηκε από το Κόμμα, δικάστηκε και εκτελέστηκε για μαζική αδικαιολόγητη καταστολή, αυτές οι υποψίες αυξήθηκαν.

Όταν ο Lavrentii Beria διορίστηκε ως ο δεύτερος διοικητής του Ezhov ο Ezhov και οι άνδρες του κατάλαβαν ότι ο Στάλιν και η ηγεσία του Κόμματος δεν τους εμπιστεύονταν πλέον. Έκαναν μια τελευταία συνωμοσίας για τη δολοφονία του Στάλιν στο 7 Νοεμβρίου 1938 εορτασμό της 21ης επετείου της Επανάστασης των Μπολσεβίκων. Αλλά οι άνδρες του Έζοφ συνελήφθησαν εγκαίρως.

Ο Έζοφ πείστηκε να παραιτηθεί. Ξεκίνησε μια εντατική έρευνα και ένας τεράστιος αριθμός καταχρήσεων NKVD αποκαλύφθηκαν. Πολλές περιπτώσεις εκείνων που δικάστηκαν ή τιμωρήθηκαν υπό τον Έζοφ εξετάστηκαν. Πάνω από 100.000 άνθρωποι αφέθηκαν ελεύθεροι από φυλακές και στρατόπεδα. Πολλοί άνδρες της NKVD συνελήφθησαν, ομολόγησαν ότι βασάνισαν αθώους ανθρώπους, δικάστηκαν και εκτελέστηκαν. Πολλοί περισσότεροι άνδρες της NKVD καταδικάστηκαν σε φυλάκιση ή απολύθηκαν.

Κάτω από τον Μπέρια, ο αριθμός των εκτελέσεων το 1938 και το 1940 μειώθηκε σε λιγότερο από το 1% του αριθμού του Έζοφ το 1937 και το 1938, και πολλοί από τους εκτελεσθέντες ήταν άνδρες της NKVD, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Έζοφ, οι οποίοι κρίθηκαν ένοχοι για μαζική αδικαιολόγητη καταστολή και εκτελέσεις αθώοι άνθρωποι.

Μερικά από τα πιο δραματικά στοιχεία που δημοσιεύτηκαν από το 2005 είναι ομολογίες των Έζοφ και Μιχαήλ Φρινόφσκι, δεύτερου διοικητή του Έζοφ. Έχω βάλει μερικά από αυτά στο Διαδίκτυο τόσο στην πρωτότυπη ρωσική όσο και στην αγγλική μετάφραση. Έχουμε επίσης πάρα πολλές ακόμη ομολογίες και ανακρίσεις, κυρίως τμηματικές, του Έζοφ, στις οποίες κάνει πολλές ακόμη εξομολογήσεις. Αυτά δημοσιεύθηκαν το 2007 σε ημιεπίσημο λογαριασμό από τον Aleksei Pavliukov.


Οι αντικομμουνιστές μελετητές κρύβουν την αλήθεια

Όλοι οι "κυρίαρχοι" - δηλαδή αντικομμουνιστές - και τροτσκιστές ερευνητές ισχυρίζονται ψευδώς ότι δεν υπήρξαν συνωμοσίες. Σύμφωνα με αυτούς, όλοι οι κατηγορούμενοι της δίκης της Μόσχας, όλοι οι στρατιωτικοί κατηγορούμενοι και όλοι όσοι δικάστηκαν και καταδικάστηκαν για κατασκοπεία, συνωμοσία, δολιοφθορά και άλλα εγκλήματα, ήταν αθώα θύματα. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο Στάλιν είχε σχεδιάσει να σκοτώσει όλους αυτούς τους ανθρώπους επειδή θα μπορούσαν να αποτελέσουν "Πέμπτη Φάλαγγα" εάν επιτεθούν στην ΕΣΣΔ. Άλλοι αντικομμουνιστές προτιμούν την εξήγηση ότι ο Στάλιν απλώς προσπάθησε να τρομοκρατήσει τον πληθυσμό για υπακοή.

Αυτή είναι μια ιδεολογική, αντικομμουνιστική στάση που μεταμφιέζεται ως ιστορικό συμπέρασμα. Είναι όχι με βάση τα ιστορικά στοιχεία και δεν συνάδει με την εν λόγω αποδεικτικά στοιχεία. Οι αντικομμουνιστές ιστορικοί αγνοούν τα βασικά διαθέσιμα στοιχεία. Αγνοούν ακόμη και στοιχεία σε συλλογές εγγράφων που οι ίδιοι παραθέτουν στα δικά τους έργα.

Γιατί οι αντικομμουνιστές «λόγιοι», τόσο στη Ρωσία όσο και στη Δύση, αγνοούν όλα αυτά τα στοιχεία; 

Γιατί συνεχίζουν να προωθούν τις ψεύτικες ιδέες ότι δεν υπήρχαν συνωμοσίες και ότι ο Στάλιν, όχι ο Έζοφ, αποφάσισε να εκτελέσει εκατοντάδες χιλιάδες αθώους ανθρώπους; 

Η μόνη πιθανή εξήγηση είναι ότι το κάνουν αυτό μόνο για ιδεολογικούς λόγους. Η αλήθεια, όπως διαπιστώθηκε από την εξέταση των βασικών αποδεικτικών πηγών, θα έκανε τον Στάλιν και τους Μπολσεβίκους να «φαίνονται καλά» στους περισσότερους ανθρώπους.


Η κολεκτιβοποίηση της γεωργίας έσωσε τον κόσμο από τους Ναζί και τους Ιάπωνες…

Έχουμε ένα παράδειγμα αυτής της ιδεολογικής προκατάληψης στον τρόπο με τον οποίο οι αντικομμουνιστές λόγιοι και συγγραφείς αντιμετωπίζουν τη μπολσεβίκικη κολεκτιβοποίηση της γεωργίας. Οι αντικομμουνιστές επιτίθενται εδώ και καιρό ως ανήθικοι και αδικαιολόγητοι. Ωστόσο, η κολεκτιβοποίηση παρείχε το κεφάλαιο για την κατάρρευση της εκβιομηχάνισης της ΕΣΣΔ. Και μόνο η εκβιομηχάνιση έκανε εφικτό έναν σύγχρονο Κόκκινο στρατό.

Χωρίς έναν τεχνολογικά προηγμένο σύγχρονο στρατό, οι Ναζί θα είχαν κατακτήσει την ΕΣΣΔ. Στη συνέχεια, με τους πόρους και το ανθρώπινο δυναμικό της ΕΣΣΔ και της υπόλοιπης Ευρώπης πίσω τους, οι Ναζί θα μπορούσαν να είχαν εισβάλει στις Βρετανικές Νήσους. Οι ναζιστικοί στρατοί θα ήταν πολύ πιο τρομερός εχθρός εναντίον όλων των συμμαχικών δυνάμεων. Εν τω μεταξύ, οι Ιάπωνες, ενισχυμένοι από το πετρέλαιο της Σοβιετικής Άπω Ανατολής, θα ήταν πολύ πιο τρομερός εχθρός για τις ΗΠΑ στον πόλεμο του Ειρηνικού.

Εκατομμύρια περισσότεροι Σλάβοι και Εβραίοι - «Untermenschen» για τους Ναζί - και εκατομμύρια ακόμη Ευρωπαίοι και Αμερικανοί στρατιώτες - θα είχαν σκοτωθεί. Το ότι αυτό δεν συνέβη μπορεί να αποδοθεί, σε μεγάλο βαθμό, στη σοβιετική κολεκτιβοποίηση της γεωργίας. Αυτό είναι ένα προφανές συμπέρασμα. Απλώς δεν υπήρχε άλλος τρόπος παρά μόνο με την κολεκτιβοποίηση της γεωργίας που θα μπορούσε να έχει εκβιομηχανίσει η ΕΣΣΔ, και έτσι αντιστάθηκε στους Ναζί και τους Ιάπωνες.

Η μόνη εναλλακτική λύση ήταν αυτή που προωθήθηκε από τους δεξιούς και τροτσκιστές συνωμότες: να συνάψουν ειρήνη με τους Γερμανούς και τους Ιάπωνες, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε την παραχώρηση τεράστιων εμπορικών και εδαφικών παραχωρήσεων. Αυτό θα είχε ισχυροποιήσει σημαντικά τις δυνάμεις του Άξονα στον πόλεμο τους εναντίον του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ.

Για καθαρά ιδεολογικούς λόγους, οι αντικομμουνιστές δεν μπορούν να παραδεχτούν ότι η κολεκτιβοποίηση επέτρεψε την ήττα του Άξονα.


… Και το έκανε η ήττα των συνωμοτών το 1936-1938


Είτε κατάφεραν να καταλάβουν την πολιτική εξουσία μέσω ενός «πραξικοπήματος στο παλάτι», είτε αν θα έπρεπε να βασιστούν σε μια γερμανική ή/και ιαπωνική επίθεση καθώς θα μπορούσαν να ανατρέψουν την κυβέρνηση του Στάλιν, οι συνωμότες της αντιπολίτευσης σχεδίαζαν κάποια είδος συμμαχίας με τον Άξονα.

Στην πραγματικότητα δεν θα είχαν άλλη επιλογή, όπως συνειδητοποίησαν οι ίδιοι. Μια ΕΣΣΔ αποδυναμωμένη από εσωτερική εξέγερση, με ή χωρίς εισβολή από το εξωτερικό, θα έπρεπε να κάνει εμπορικές, εδαφικές και ιδεολογικές παραχωρήσεις στους μεγάλους δυνητικούς αντιπάλους της, απλώς για να αποφύγει την εισβολή και την αναπόφευκτη κατάκτηση.

Τουλάχιστον, μια ΕΣΣΔ με επικεφαλής κάποιο συνδυασμό συνωμοτών θα είχε συνάψει συνθήκες με τη Γερμανία και την Ιαπωνία που θα παρείχαν στις δυνάμεις του Άξονα τεράστιους φυσικούς πόρους, πιθανόν και βιομηχανοποιημένα προϊόντα. Οι στρατιωτικοί συνωμότες σκέφτονταν να προχωρήσουν πολύ περισσότερο από το απλό εμπόριο με τον Άξονα. Σκεφτόταν μια πλήρη στρατιωτική συμμαχία με τη Γερμανία. Αυτό θα σήμαινε εκατομμύρια περισσότερους στρατιώτες να πολεμήσουν στο πλευρό της γερμανικής Βέρμαχτ.

Επομένως, αποτρέποντας τις μηχανορραφίες των Δικαιωματιστών, του Τρότσκι και των υποστηρικτών του και των Στρατιωτικών συνωμοτών, ο Στάλιν έσωσε την Ευρώπη από τον ναζισμό - πάλι!

Αναμφίβολα αυτός είναι ο λόγος που οι αντικομμουνιστές «λόγιοι» επιμένουν, ενώπιον όλων των στοιχείων, ότι δεν υπήρξαν συνωμοσίες στην ΕΣΣΔ και καμία συνεργασία με τους Γερμανούς και τους Ιάπωνες. Για άλλη μια φορά αρνούνται να παραδεχτούν αυτές τις αλήθειες για καθαρά ιδεολογικούς λόγους, διότι κάτι τέτοιο φαίνεται να δικαιολογεί τις ενέργειες του Στάλιν.


Μπουχάριν, όχι ο Στάλιν, Για να κατηγορηθούν για τις μαζικές καταστολές

Μια ενδιαφέρουσα πτυχή αυτού είναι ότι ο Νικολάι Μπουχάριν, κορυφαίο όνομα μεταξύ των Δεξιών και ένας από τους ηγέτες του, γνώριζε την «Εζοβστσίνα» όπως συνέβαινε και την εξήρε σε μια επιστολή προς τον Στάλιν που έγραψε από τη φυλακή.

Γίνεται ακόμα καλύτερο. Ο Μπουχάριν γνώριζε ότι ο Έζοφ ήταν μέλος της Δεξιάς συνωμοσίας, όπως ήταν και ο ίδιος. Χωρίς αμφιβολία, αυτός είναι ο λόγος που χαιρέτισε τον διορισμό του Έζοφ ως επικεφαλής του NKVD - μια άποψη που κατέγραψε η χήρα του στα απομνημονεύματά της.

Στην πρώτη του ομολογία, στην πλέον διάσημη επιστολή του προς τον Στάλιν της 10ης Δεκεμβρίου 1937, και στη δίκη του τον Μάρτιο του 1938, ο Μπουχάριν ισχυρίστηκε ότι είχε «αφοπλιστεί» εντελώς και είχε πει όλα όσα ήξερε. Τώρα όμως μπορούμε να αποδείξουμε ότι αυτό ήταν ψέμα. 

Ο Μπουχάριν γνώριζε ότι ο Έζοφ ήταν ένα ηγετικό μέλος της συνωμοσίας της Δεξιάς - αλλά δεν του ενημέρωσε. Σύμφωνα με τον Mikhail Frinovsky, το δεξί χέρι του Ezhov, ο Ezhov πιθανότατα υποσχέθηκε να δει ότι δεν θα εκτελεστεί αν δεν αναφέρει τη δική του συμμετοχή του Ezhov (βλ. Ομολογία Frinovsky της 11ης Απριλίου 1939 ).

Αν ο Μπουχάριν είχε πει την αλήθεια - αν είχε, στην πραγματικότητα, ενημερώσει για τον Έζοφ - οι μαζικές δολοφονίες του Έζοφ θα μπορούσαν να είχαν σταματήσει. Οι ζωές εκατοντάδων χιλιάδων αθώων ανθρώπων θα μπορούσαν να είχαν σωθεί.


Αλλά ο Μπουχάριν παρέμεινε πιστός στους συνωμότες του. Πήγε στην εκτέλεση - μια εκτέλεση που ορκίστηκε ότι του άξιζε «δέκα φορές» * - χωρίς να αποκαλύψει τη συμμετοχή του Έζοφ στη συνωμοσία.

Αυτό το σημείο δεν μπορεί να τονιστεί πολύ: το αίμα των εκατοντάδων χιλιάδων αθώων που σφαγιάστηκαν από τον Εζοφ και τους άνδρες του κατά τη διάρκεια του 1937-1938, είναι στα χέρια του Μπουχάριν.


Αντικειμενικότητα και Στοιχεία

Συμφωνώ με τον ιστορικό Geoffrey Roberts όταν λέει:

Τα τελευταία 15 περίπου χρόνια, τεράστια ποσότητα νέου υλικού για τον Στάλιν… έγινε διαθέσιμο από τα ρωσικά αρχεία. Θα πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι ως ιστορικός έχω έναν ισχυρό προσανατολισμό να πω την αλήθεια για το παρελθόν, ανεξάρτητα από το πόσο άβολα ή δυσάρεστα μπορεί να είναι τα συμπεράσματα. … Δεν νομίζω ότι υπάρχει δίλημμα: απλά λέτε την αλήθεια όπως τη βλέπετε.

("Πόλεμοι του Στάλιν", Frontpagemag.com 12 Φεβρουαρίου 2007. Στο http://hnn.us/roundup/entries/35305.html )

Τα συμπεράσματα στα οποία έχω καταλήξει σχετικά με το "Ezhovshchina" θα είναι απαράδεκτα για ανθρώπους με ιδεολογικά κίνητρα. Δεν έχω καταλήξει σε αυτά τα συμπεράσματα από οποιαδήποτε επιθυμία να «απολογηθώ» για τις πολιτικές του Στάλιν ή της σοβιετικής κυβέρνησης. Πιστεύω ότι αυτά είναι τα μόνα πιθανά αντικειμενικά συμπεράσματα με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία.

Δεν ισχυρίζομαι ότι η σοβιετική ηγεσία ήταν απαλλαγμένη από λάθη. Το όραμα του Στάλιν για έναν σοσιαλισμό που οδηγούσε στον κομμουνισμό ήταν προφανώς εσφαλμένο στο ότι δεν έγινε πραγματικότητα. Κατά την εποχή του Στάλιν, όπως και κατά τη σύντομη περίοδο της ηγεσίας του Λένιν, οι Σοβιετικοί έκαναν πολλά λάθη. Το λάθος είναι, φυσικά, αναπόφευκτο σε κάθε ανθρώπινη προσπάθεια. Και δεδομένου ότι οι Μπολσεβίκοι ήταν οι πρώτοι κομμουνιστές που κατέκτησαν και κατείχαν την κρατική εξουσία, βρίσκονταν σε άγνωστα νερά. Wasταν αναπόφευκτο, επομένως, ότι θα έκαναν πολλά λάθη - και το έκαναν.

Ωστόσο, οποιαδήποτε αντικειμενική μελέτη των στοιχείων και της ιστορικής καταγραφής δείχνει ότι απλώς δεν υπήρχε εναλλακτική λύση στην αναγκαστική κολεκτιβοποίηση και εκβιομηχάνιση - εκτός από την ήττα στα χέρια κάποιου συνδυασμού καπιταλιστικών δυνάμεων. 

Ομοίως, το γεγονός ότι οι συνωμοσίες της Δεξιάς, της Τροτσκιστικής και της Στρατιωτικής πράγματι υπήρχαν, αλλά καταργήθηκαν από τη σοβιετική ηγεσία, η οποία κατάφερε να ξεπεράσει τον Έζοφ και να ματαιώσει τη συνωμοσία του, αποδεικνύει ότι για άλλη μια φορά η ΕΣΣΔ-"Στάλιν"- έσωσε την Ευρώπη από τον ναζισμό και όλους τους Συμμάχους από έναν τεράστιο αριθμό επιπλέον θυμάτων στα χέρια των δυνάμεων του Άξονα.

* Οι δύο εκκλήσεις του Μπουχάριν για επιείκεια, αμφότερες με ημερομηνία 13 Μαρτίου 1938, ανατυπώθηκαν στην Izvestiia 2 Σεπτεμβρίου 1992, σελ. 3. Απορρίφθηκαν και ο Μπουχάριν εκτελέστηκε στις 15 Μαρτίου 1938. 

Τα έχω βάλει στο διαδίκτυο στα αγγλικά εδώ.


Πρόσθετη Βιβλιογραφία


Εγγραφα

Οι ανακρίσεις του Έζοφ: Έχω μεταφράσει όλες τις ανακρίσεις του Έζοφ που είχα στη διάθεσή μου από τον Ιούλιο του 2010 και τις έβαλα στο διαδίκτυο εδώ:

http://msuweb.montclair.edu/~furrg/research/ezhovinterrogs.html
(ρωσικό πρωτότυπο: http://msuweb.montclair.edu/~furrg/research/ezhovpokazaniia.html )

Λουμπιάνκα. Stalin I NKVD - NKGB - GUKR "SMERSH". 1939 - Μάρτιος 1946 . Μόσχα, 2006.
Ομολογία Frinovsky της 11ης Απριλίου 1939, σελ. 33-50. http://msuweb.montclair.edu/~furrg/research/frinovskyeng.html
(Ρωσικό πρωτότυπο εδώ: http://msuweb.montclair.edu/~furrg/research/frinovskyru.html )
Ομολογία Έζωφ της 26ης Απριλίου 1939, σ. 52-72. http://msuweb.montclair.edu/~furrg/research/ezhov042639eng.html
(ρωσικό πρωτότυπο: http://msuweb.montclair.edu/~furrg/research/ezhovru.html )

Πετρόφ, Νικήτα, Μαρκ Γιάνσεν. "Stalinskii pitomets" - Νικολάι Έζοφ . Μόσχα: ROSSPEN, 2008, σελ. 367-379.
Ομολογία Ezhov, 4 Αυγούστου 1939. http://msuweb.montclair.edu/~furrg/research/ezhov080439eng.html
(ρωσικό πρωτότυπο: http://msuweb.montclair.edu/~furrg/research/ezhov080439ru.html )

Άρθρα

Furr, Grover και Vladimir L. Bobrov, "Τελευταίος Λόγος του Μπουχάριν: Ακόμα μια παραχάραξη κατά του Στάλιν". http://msuweb.montclair.edu/~furrg/research/bukhlastplea.html - μετάφραση του ρωσικού πρωτοτύπου που δημοσιεύτηκε στην Aktual'naia Istoriia για τον Φεβρουάριο του 2009 στη διεύθυνση http://actualhistory.ru/bukharin_last_plea

Furr, Grover and Vladimir L. Bobrov, "Nikolai Bukharin's First Statement of Confession in the Lubianka" σε αγγλική μετάφραση, Cultural Logic 2007 - http://clogic.eserver.org/2007/Furr_Bobrov.pdf

Furr, Grover and Vladimir L. Bobrov, "Pervye priznatel'nye pokazaniia NI Bukharina na Lubianke." Κλειώ Νο 1 (2007). http://msuweb.montclair.edu/~furrg/research/furrnbobrov_klio0107.pdf

Furr, Grover and Vladimir L. Bobrov, επιμ. "Lichnye pokazaniia N. Bukharina." Κλειώ (Αγία Πετρούπολη), Νο 1 (2007). http://msuweb.montclair.edu/~furrg/research/furrnbobrov_klio0107.pdf

Furr, Grover. «Αποδεικτικά στοιχεία της συνεργασίας του Λέον Τρότσκι με τη Γερμανία και την Ιαπωνία». Στην Πολιτιστική Λογική για το 2009. http://clogic.eserver.org/2009/Furr.pdf

Holmstr m, Sven-Eric. "Νέα στοιχεία σχετικά με την ερώτηση" Hotel Bristol "στην πρώτη δίκη της Μόσχας του 1936". Πολιτιστική Λογική 2008. Στο http://clogic.eserver.org/2008/Holmstrom.pdf

Βιβλία

Furr, Grover. Ο Χρουστσόφ είπε ψέματα: Η απόδειξη ότι κάθε «αποκάλυψη» των εγκλημάτων του Στάλιν (και του Μπέρια) στην περιβόητη «μυστική ομιλία» του Νικήτα Χρουστσόφ στο 20ο Συνέδριο του Κόμματος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης στις 25 Φεβρουαρίου 1956, είναι αποδεδειγμένα Ψευδής. Kettering, OH: Erythros Press & Media LLC, 2011. Στο Amazon.com ; στο Erythros Press & Media : στο Abebooks.com ; στο Abebooks.co.uk (Ηνωμένο Βασίλειο)

Furr ('Ferr'), Grover Antistalinskaia podlost ' ("Anti-Stalin Villanies"). Μόσχα: Algoritm, 2007. Αρχική σελίδα: http://www.algoritm-kniga.ru/ferr-g.-antistalinskaya-podlost.html Σύντομη περίληψη σε αυτή τη συνέντευξη: "Οι εξήντα μία αναλήθειες του Νικήτα Χρουστσόφ" (Συνέντευξη με Grover Furr). http://msuweb.montclair.edu/~furrg/research/litrossiainterv0608_eng.html (πρωτότυπο εδώ: http://www.litrossia.ru/article.php?article=3003 )

Παβλιούκοφ, Αλεξέι. Έζοφ. Μόσχα: Ζαχάροφ, 2007.

Υ/Γ οι εμφάσεις στο κείμενο του blog

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2021

Σήμερα στον «Ριζοσπάστη» ο Νίκος Ψαρράς μιλάει στη Σεμίνα Διγενή !!!

   


 Digeni C Semina με Nikos Psarras A.:
Σήμερα στον "Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου" συζητάω με τον Νίκο Ψαρρά.
***
«Ζούμε σε θλιβερή εποχή, πρέπει να τα αλλάξουμε όλα»
Ο Νίκος Ψαρράς μιλάει σήμερα στον «Ριζοσπάστη» για την ανυπεράσπιστη Ελλάδα που παραπαίει, τον πολιτισμό που παραμένει στο περιθώριο, την αλλοπρόσαλλη κυβερνητική διαχείριση σε όλα, τη δεκαετία που μας γονάτισε, τη φτώχεια που εκτοξεύεται, τις αντοχές μας που τελειώνουν, αλλά και για το πείσμα του να συνεχίσει να ονειρεύεται, να δημιουργεί και να παλεύει ανυποχώρητα για τα ιδανικά του!
Στην «Ιφιγένεια εν Ταύροις», ερμήνευσε συγκλονιστικά τον Θόα και απέσπασε αποθεωτικές κριτικές. Ο ίδιος, όμως, λέει πως τα τελευταία χρόνια όλο και λιγότερο διαβάζει τις κριτικές. «Χαίρομαι, βέβαια, όταν γράφουν κάτι καλό, αλλά οι κριτικοί κάνουν τη δουλειά τους και εγώ τη δική μου. Βαθιά μέσα μας οι ηθοποιοί ξέρουμε πάντα, αν σε κάποιον ρόλο είμαστε καλοί ή δεν τα καταφέραμε τόσο καλά. Εκείνη, πάντως, την κριτική που περιμένω με αγωνία, γιατί για μένα είναι η πιο σπουδαία, είναι αυτή του γιου μου!».
-- Θεωρείσαι ένας από τους λίγους ηθοποιούς που είναι γνώστες της τραγωδίας. Τι σημαίνει αυτό και πώς προέκυψε;
-- Η τραγωδία θέλει άσκηση, θέλει τριβή, θέλει ψάξιμο. Το να σου δίνεται η ευκαιρία να αναμετρηθείς κάθε καλοκαίρι με ανθρώπους που παλεύουν με τη φύση τους, που στέκονται αντιμέτωποι με το θείο, που διαπράττουν ύβρι και στο τέλος τιμωρούνται, είναι ευλογία. Η Επίδαυρος είναι μέρος μαγικό. Εύχομαι να συνεχίσουμε να μπορούμε να ερευνούμε αυτά τα κείμενα και να συγκινούμε τους θεατές μας.
-- Αυτήν τη σιδερένια πειθαρχία που σε χαρακτηρίζει, πώς καταφέρνεις να την τηρείς σε όλες τις δουλειές σου;
-- Η πειθαρχία είναι το Α και το Ω στη δουλειά ενός ηθοποιού. Η άσκηση, το διάβασμα, η ενημέρωση όλα είναι μέρος ενός παζλ. Σαν παζλ είναι ο κάθε νέος ρόλος. Μπορείς απλώς να μάθεις τα λόγια σου ή να ψάξεις να δεις έναν άλλον κόσμο μέσα από κάθε ρόλο. Το δεύτερο πρέπει να έλκει κάθε ηθοποιό. Εκεί κρύβεται η μαγεία της δουλειάς μας.
-- Τι ακριβώς ψάχνεις και τι σε νοιάζει να καταλάβεις σήμερα στην τέχνη σου;
-- Η τέχνη του ηθοποιού είναι τόσο πλούσια που ακόμη διαβάζω για να τη μάθω, μια τέχνη που συμπεριλαμβάνει όλες τις άλλες. Θέλω να μάθω τα μυστικά της και κυρίως να τα δείξω στα νέα παιδιά, που ονειρεύονται να ακολουθήσουν αυτόν τον μαγικό δρόμο.
-- Τι χρωστάς στους δασκάλους σου, αλλά και σ' αυτούς που σου έκαναν κακό στον χώρο της δουλειάς σου;
-- Ολοι οι άνθρωποι στη ζωή μας κάτι αφήνουν, άλλοι πίκρα, άλλοι γνώση, πάθος, χαρά, σκοτάδι. Γινόμαστε αυτό που συναναστρεφόμαστε. Τους χρωστάω τον Νίκο! Να είναι όλοι καλά και οι φίλοι που είναι κοντά μου κι οι άλλοι που είναι πολύ μακριά.
-- Τι εκτιμάς πιο πολύ στους ανθρώπους;
-- Την ειλικρίνεια πάνω από όλα. Δεν μπορώ τους μίζερους, τους κακόβουλους, τους απατεώνες, δεν μπορώ τους αρνητικούς ανθρώπους και κυρίως αυτούς που αθετούν τον λόγο τους.
-- Πώς θα εξελιχθεί κατά τη γνώμη σου η κατάσταση του κορονοϊού στη χώρα, όταν δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο στα σχολεία, στα ΜΜΜ, στους χώρους δουλειάς, ενώ ταυτόχρονα προσαρμόζονται τα υγειονομικά πρωτόκολλα με βάση τις ανάγκες του τουρισμού και των ξενοδόχων; Φτάσαμε μέχρι και σε κλείσιμο εμβολιαστικών κέντρων!
-- Η αίσθηση που έχω, όλο και περισσότερο, είναι ότι γίνονται κάθε μέρα λάθη στη διαχείριση της πανδημίας. Ζούμε σε μια θλιβερή εποχή. Είμαστε όλοι πάνω σε κινούμενη άμμο, χωρίς να ξέρουμε πού βρισκόμαστε. Τι καθεστώς έχουμε; Πού είναι το κράτος πρόνοιας, ποιος φροντίζει για την προστασία της δημόσιας υγείας; Τι μέτρα παίρνουνε για τους στοιβαγμένους εργάτες, που πάνε κάθε πρωί στη δουλειά τους; Είναι δυνατόν π.χ. να ζητάνε πιστοποιητικό εμβολιασμού του πελάτη και οι σεφ ή οι σερβιτόροι να μαγειρεύουν με ράπιντ ή να σερβίρουν χωρίς μάσκα; Καμία προστασία μας, κανένας στρατηγικός σχεδιασμός. Ολα γίνονται άρπα - κόλλα, με τους εμβολιασμένους να θεωρούν ότι έκαναν το καθήκον τους, τους ανεμβολίαστους να πιστεύουν ότι κάνοντας τεστ γλίτωσαν, αλλά φοβούνται τους εμβολιασμένους, άλλοι δεν θέλουν να γίνουν πειραματόζωα, γιατί φοβούνται το τσιπάκι, που είναι ...του διαβόλου, ένας παράλογος κόσμος και μια κυβέρνηση, που εντελώς ανεύθυνα αλλάζει ρότα κάθε δυο μέρες. Είμαι σαφώς υπέρ των εμβολίων, αλλά κατά της υποχρεωτικότητας, απαιτώ ένα κράτος που να με σέβεται και να με προστατεύει, γιατί αισθάνομαι πως το μέλλον αυτής της χώρας είναι σκοτεινό. Τώρα που θα τελειώσει η τουριστική περίοδος, να δούμε τι θα γίνει και αν τελικά γλιτώσουμε απ' αυτήν τη ρώσικη ρουλέτα...
-- Πού οδηγεί πιστεύεις η κλιμάκωση της επίθεσης στους εργαζόμενους, καθώς τις επόμενες μέρες ξεκινούν οι πλειστηριασμοί, οι ανατιμήσεις, οι αυξήσεις και καλπάζει η ανεργία;
-- Οι πλειστηριασμοί μού προκαλούν αποτροπιασμό, όπως κι αυτοί που τους προκαλούν και τα «κοράκια» που καραδοκούν για να αρπάξουν τζάμπα τα σπίτια του κόσμου και να κάνουν μπίζνα. Η Ενέργεια θα εκτοξευθεί σύντομα και με τη φτώχεια που επικρατεί δεν ξέρω πώς θα τα βγάλουμε πέρα όλοι μας. Η υπομονή και οι αντοχές μας έχουν τελειώσει, εξαντληθήκαμε, δεν το βλέπουν; Στην Ελλάδα μετά τα δέκα δυσβάσταχτα χρόνια της φρικτής ταλαιπωρίας, με μνημόνια, αγωνία, αβεβαιότητα για το αύριο, διχασμό, φτάσαμε στο κλείσιμο, στην απειλή, στην τιμωρία, στην απομόνωση.
Καταφέραμε να επιζήσουμε αυτά τα δέκα χρόνια που μας γονάτισαν, μας τρομοκράτησαν, μας γέμισαν αβεβαιότητα, και τώρα έρχεται ένα άγνωστο μέλλον, μάλλον ζοφερό δυστυχώς! Εχουμε όμως όλοι ανάγκη να ονειρευτούμε, έχουμε ανάγκη ν' ανασάνουμε και κυρίως ξέρουμε πως πρέπει να τα αλλάξουμε όλα. Πραγματικά!
-- Πώς σου φάνηκε όταν άκουσες ότι το κράτος για να εξασφαλίσει φθηνή εργατική δύναμη σε επιχειρήσεις, βγάζει στο μεροκάματο ανήλικα παιδιά, παρουσιάζοντας μάλιστα την προώθηση της ανήλικης εργασίας σαν ενίσχυση της κοινωνικής προστασίας;
-- Είναι μεγάλη ντροπή! Είναι απαράδεκτο. Το παιδί έχει ανάγκη το παιχνίδι, την ξεγνοιασιά, την οικογένεια και την αίσθηση της ασφάλειας. Οφείλουμε να ασχοληθούμε σοβαρά με τα παιδιά, με την προστασία και τη μόρφωσή τους. Να τους μάθουμε πολιτισμό, να αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους. Η δουλειά είναι μόνο για τους ενήλικες!
-- Αισθάνεσαι κι εσύ πως ο παραμελημένος από το κράτος κόσμος του πολιτισμού στηρίζεται μόνο από τον κόσμο;
-- Το πιστεύω απόλυτα. Ο πολιτισμός στηρίζεται, όλα αυτά τα χρόνια, μόνο από την αγάπη του κόσμου. Στην Ελλάδα θυμούνται μόνο προεκλογικά ότι ο πολιτισμός θα μπορούσε να είναι η βαριά μας βιομηχανία και μετά τις εκλογές το ξεχνούν. Πιστεύω, πως θα μπορούσαμε να εξάγουμε πολιτισμό και να είμαστε παρόντες σε όλα τα φεστιβάλ του κόσμου, θεατρικά και μη. Αν υπάρξει όραμα κάποια στιγμή, θα μπορέσει να σταθεί ο πολιτισμός μαζί με τους ανθρώπους του, εκεί που του πρέπει. Επίσης, θα ήταν χρήσιμο να απαντούσε η υπουργός Πολιτισμού, στο ερώτημα «πώς αισθάνεται που σε μια πρωτεύουσα της Ευρώπης γίνονται 1.200 παραστάσεις σε μια χρονιά και οι εργαζόμενοι σ' αυτές, αμοιβή παίρνουν μόνο για τις 50;». Θα ήθελα επίσης να μου πει και πώς αισθάνεται η ίδια και τι σκέφτεται να κάνει με το κίνημα #Μενδώνη_παραιτήσου
-- Τι κρατάς από τον τόπο που γεννήθηκες και ποιο στοιχείο του χαρακτήρα σου οφείλεται σ' αυτόν;
-- Οι γονείς μου, ο Σοχός Θεσσαλονίκης που μεγάλωσα, ο αδελφός μου, οι φίλοι μου με συντροφεύουν πάντα, όπου κι αν βρίσκομαι, η παιδική μας ηλικία δεν μας εγκαταλείπει ποτέ. Η δική μου ήταν ένα τραγούδι στο στόμα της μάνας μου κάθε πρωί: «Σηκωθείτε βρε παιδιά, για να φάτε το χαλβά!». Κρατάω τη χαρά της ζωής, το τραγούδι και την καλή διάθεση, την αθωότητα και κυρίως ότι πρέπει να σηκωθούμε, να μην παραιτηθούμε ποτέ και για κανέναν λόγο!
-- Σε ποια «Παράνομη αγάπη» εμπλέκεσαι τελευταία και γιατί;
-- Στην «Αγάπη παράνομη» του Κωνσταντίνου Θεοτόκη, σε σκηνοθεσία Νίκου Κουτελιδάκη στην ΕΡΤ. Αρχές Νοέμβρη αρχίζει η προβολή. Ο Στάθης Θεριανός, παντρεμένος και σωστός οικογενειάρχης, ερωτεύεται παράφορα μια νεαρή κοπέλα. Μην ξέροντας πώς να φερθεί και έχοντας ένα φοβερό πάθος γι' αυτήν, την παντρεύει με ...τον γιο του. Με την είσοδο της νύφης στο σπίτι, αρχίζει η καταστροφή του Θεριανού.
-- Στον Νίκο, σε προσωπικό επίπεδο, τι θα έλεγες, ως φιλική προτροπή ζωής;
-- Να είναι μόνο με θετικούς ανθρώπους, μακριά από απατεώνες και διπρόσωπους. Να είναι ειλικρινής. Να αγαπάει και να αγαπιέται. Να μεγαλώσει σωστά το παιδί του, με τραγούδια και χαρά. Να ονειρεύεται και να παλεύει ανυποχώρητα για τα ιδανικά του!
-- Στην ταινία (θρίλερ;) που σκηνοθετεί το 2021 για την Ελλάδα, τι τίτλο θα έδινες;
-- «Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά». Πρόκειται για βουκολικό θρίλερ!
https://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=25/9/2021&id=18346&pageNo=31


Νέο βιβλίο της Ερη Ριτσου: "Η υπόσχεση του παιδιού" !!!

 


 Ερη Ριτσου:

Το βιβλιαράκι μου "Η υπόσχεση του παιδιού" κατά πως το βλέπω θα βγει την άνοιξη.
 Μου έστειλαν όμως μια πρώτη εικόνα που έφτιαξε η Έρση Σπαθοπούλου, που είχε θεσπέσια εικονογραφήσει και την "Μεγάλη καφετιά αρκούδα που βρήκε την ευτυχία" και χάρηκα τόσο πολύ γιατί μ' αρέσει απίστευτα η δουλειά της, που είπα να μοιραστώ τη χαρά μου και να σας βάλω κι ένα μικρό κομμάτι από το καινούργιο οικολογικό μου παραμύθι που θα δημοσιευτεί πια αυτόνομα (μια που ήδη έχει συμπεριληφθεί στον τόμο παραμυθιών που εξέδωσε η Ηδύλη στη Σάμο).
"Μια φορά κι έναν καιρό, σε λιβάδι δροσερό, ζούσε μία πεταλούδα που ΄χε φίλη μιαν αρκούδα. Από το πρωί πετούσε, τα λουλούδια όλα τρυγούσε απ’ το νόστιμό τους μέλι που το ζήλευαν οι αγγέλοι. Ζούσε στον Παράδεισό της, που η ζωή την είχε στείλει και καμάρωνε πως είχε μιαν αρκούδα καλή φίλη. Παίζανε μαζί ωραία και χαιρόντουσαν πολύ, που κι οι δυο κάναν παρέα. Έρχοταν κι ένα πουλί και τους άρεσε, ω πόσο, να τ’ ακούνε να λαλεί.
Μια φορά της είχε φέρει και τα δυο της αρκουδάκια, που κυλιόνταν στο γρασίδι σαν χαρούμενα παιδάκια. Βγάζανε μικρές φωνούλες για να δείξουν τη χαρά τους και χαζεύαν τα πουλάκια που κουνούσαν τα φτερά τους.
Χάρηκε η πεταλούδα και τ΄αγάπησε κι αυτά και πολύ επιθυμούσε να τα δει έστω κλεφτά. «Φέρτα μόνο μια στιγμούλα» όλο την παρακαλούσε κι η αρκούδα αποκρινόταν, ήθελε μα δεν μπορούσε. «Βλέπεις έξω από το δάσος ειν’ οι κίνδυνοι μεγάλοι. Οι άνθρωποι είναι καλοί, μα υπάρχουν και οι άλλοι. Κάποιοι άνθρωποι νομίζουν, οι δικές μας οι ζωές πως καθόλου δεν αξίζουν.» έλεγε στην πεταλούδα, λυπημένη, η αρκούδα...."
.


Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2021

το ''Ποτάμι'' έφερε Αποτελέσματα !!!





«Είμαστε εργάτες και όχι συνεργάτες!»: Το μήνυμα αυτό μεταφέρθηκε από το «κόκκινο ποτάμι» των διανομέων που πλημμύρισαν χτες τους δρόμους με τα μηχανάκια τους σε όλη τη χώρα.

Ηταν οι χιλιάδες εργαζόμενοι της «e-food», που συμμετείχαν καθολικά στη στάση εργασίας, αφήνοντας την ψηφιακή πλατφόρμα να ...κρασάρει και να μην μπορεί να εξυπηρετήσει «λόγω φόρτου», όπως έγραφε χτες το μεσημέρι η εφαρμογή, για όποιον επιχειρούσε να τη χρησιμοποιήσει.

Οι διανομείς έδωσαν μια στεντόρεια απάντηση, οργανωμένοι στα σωματεία τους, απολαμβάνοντας πολύμορφη στήριξη και αλληλεγγύη από συνδικαλιστικές οργανώσεις της Ελλάδας και του εξωτερικού και δείχνοντας στην πράξη τη δύναμη του οργανωμένου αγώνα.

Ενας αγώνας που «φούσκωσε» μετά τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι την περασμένη βδομάδα, όταν η εργοδοσία της «e-food» μοίραζε εκβιαστικά μηνύματα σε δεκάδες εργαζόμενους, καλώντας τους να γίνουν από συμβασιούχοι «freelancers», ξεχνώντας ακόμα και τα όποια δικαιώματα είχαν, αλλιώς θα τους έστελνε στην ανεργία.

Το αίτημα στη δουλειά με πλήρη μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα είναι αδιαπραγμάτευτο! Με αυτήν τη διεκδίκηση οι χιλιάδες οδηγοί απαίτησαν το ξήλωμα των αντεργατικών νόμων που υπονομεύουν αυτό το δικαίωμα, όπως το έκτρωμα Χατζηδάκη, που συνοψίζει όλη αυτήν την αθλιότητα στις εργασιακές σχέσεις, αφού με το άρθρο 69 κάνει ακόμα πιο εύκολες τις μετατροπές συμβάσεων, δίνοντας το «πράσινο φως» στην εργοδοσία να ξεσαλώνει ανενόχλητη.

Μήνυμα αλληλεγγύης από την Τουρκία
Μήνυμα αλληλεγγύης προς τους εργαζόμενους της «e-food» από τους συναδέλφους τους που εργάζονται στην πολυεθνική «Delivery Hero», στο Yemekesepeti της Τουρκίας, και οι οποίοι βρίσκονται επίσης σε κινητοποιήσεις, έφτασε χτες στο ΠΑΜΕ.


Το μήνυμα λέει:

«Οι εργαζόμενοι της "EFOOD" στην Ελλάδα δεν είστε μόνοι!
Στην Τουρκία οι εργαζόμενοι της "Delivery Hero" (μητρικής εταιρείας της EFOOD) στην εταιρεία Yemeksepeti και το συνδικάτο μας Nakliyat-is χαιρετίζουμε τον αγώνα σας για αξιοπρεπή μισθό και συνθήκες εργασίας που να σέβονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Συνάδελφοί μας στην "EFOOD", στην Τουρκία, η αντίστοιχη εταιρεία Yemeksepeti εχθρεύεται τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα, αλλά συνεχίζουμε τον αγώνα. Ο αγώνας μας είναι κοινός, ενάντια στον εργοδότη που επιτίθεται στους εργαζόμενους και τα συνδικάτα, τη "Delivery Hero".

Πρέπει να δυναμώσουμε τον αγώνα μας, πιο αποφασιστικά, να δυναμώσουμε την αλληλεγγύη.

Θέλουμε να ξέρετε ότι θα είμαστε πάντα στο πλευρό σας! Οι οργανωμένοι εργαζόμενοι των "EFOOD" και Yemeksepeti είναι ανίκητοι! Είμαστε εργάτες, έχουμε το δίκιο, θα νικήσουμε! Οι ενωμένοι εργαζόμενοι θα νικήσουν το κεφάλαιο».


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ E - FOOD
Υπό την πίεση των κινητοποιήσεων προχωρά σε προσλήψεις αορίστου χρόνου



Σε υποχώρηση εξαναγκάστηκε η εταιρεία διανομής e-food κάτω από την πίεση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων των εργαζόμενων διανομέων και την οργή που προκάλεσε σε πλήθος κόσμου η προσπάθεια να μετατρέψει τους εργαζόμενους σε «συνεργάτες» υπό τον εκβιασμό της ανεργίας.

Σε ανακοίνωση η e-food γνωστοποιεί πως «μεταφέρουμε όλες τις υπάρχουσες συμβάσεις ορισμένου χρόνου, προσλαμβάνοντας 2.016 εργαζόμενους στο efood με συμβάσεις αορίστου χρόνου, αναγνωρίζοντας παράλληλα την προϋπηρεσία τους. Διατηρούμε τα διευρυμένα δικαιώματα και τις πρόσθετες παροχές που απολάμβαναν, όπως για παράδειγμα την ιδιωτική ασφάλιση. Αναδιαμορφώνουμε τα κριτήρια αξιολόγησης τα οποία θα καθοριστούν και σε συνεργασία με τους διανομείς μας».
https://www.902.gr/eidisi/ergazomenoi-symmahia/272069/ypo-tin-piesi-ton-kinitopoiiseon-prohora-se-proslipseis-aoristoy

https://twitter.com/anthi7vas/status/1440632356696563725


ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟΥ - ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ Ν. ΑΤΤΙΚΗΣ

«Οι εργαζόμενοι διανομείς της "e-food" είμαστε νικητές»
Συγκέντρωση την Παρασκευή στο Πεδίον του Άρεως στις 11 το πρωί





«Οι εργαζόμενοι διανομείς της "e-food" είμαστε νικητές», τονίζει σε ανακοίνωσή του το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Επισιτισμού - Τουρισμού και Ξενοδοχείων Ν. Αττικής, σημειώνοντας ότι «οι μεγαλειώδεις απεργιακές μοτοπορείες που έγιναν σε όλη την Ελλάδα την Τετάρτη, γονάτισαν την πολυεθνική ηλεκτρονική πλατφόρμα που ανακοίνωσε πριν λίγη ώρα ότι όλες οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου μετατρέπονται σε αορίστου και ταυτόχρονα τη λήξη της συνεργασίας με το δουλεμπορικό γραφείο της "MAN POWER GROUP"».

Όπως αναφέρει η ανακοίνωση, «η κοινή δράση των Σωματείων μας, η ενότητα και η αποφασιστικότητά μας, η στήριξη του δίκαιου αγώνα μας από τους εργαζόμενους και το λαό όλης της χώρας, ήταν που οδήγησαν την εταιρεία στην απόφασή αυτή. Κάθε προσπάθεια να εμφανιστεί ως φιλεργατική και ανθρωποκεντρική πέφτει στο κενό. Άλλωστε πριν από ένα 24ωρο αυτοί ήταν που μας "υποδέχτηκαν" με αστυνομικές κλούβες στα γραφεία τους».

Και συνεχίζοντας τονίζει ότι «η μαζικότητα της αυριανής 24ωρης απεργίας που οργανώνουμε οι εργαζόμενοι με τα Σωματεία μας θα διασφαλίσει ότι όσα ανακοίνωσε η εταιρεία θα γίνουν πράξη!!!

Θα στείλει μήνυμα ότι η "e-food", συνολικά οι εργοδότες, η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί τους δεν έχουν ξεμπερδέψει και δεν θα ξεμπερδέψουν με τους εργαζόμενους διανομείς και τα Σωματεία τους.

Ο νόμος Χατζηδάκη θα μείνει στα χαρτιά. Θα συνεχίσουμε μέχρι να ικανοποιηθούν όλα τα δίκαια αιτήματά μας. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΔΙΑΝΟΜΕΩΝ ΤΗΣ E-FOOD ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ. Είναι μονόδρομος για όλη την εργατική τάξη».

«Όλοι τώρα οργανωμένοι στα Συνδικάτα και τα Σωματεία μας. Όλοι αύριο Παρασκευή 24 Σεπτέμβρη στις 11 π.μ. στο Πεδίον του Άρεως!!!».





«Η αυριανή απεργία της 24ης Σεπτεμβρίου 2021 δεν αναστέλλεται»

«Η αυριανή απεργία της 24ης Σεπτεμβρίου 2021 δεν αναστέλλεται», τονίζουν σε κοινή ανακοίνωσή τους η Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου και το Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής.

Όπως υπογραμμίζουν, «θα συγκεντρωθούμε στις 11.00 το πρωί στο Πεδίον του Άρεως. Η απεργία μετά την πλήρη αναδίπλωση της εταιρείας (και την αποδοχή των αιτημάτων των Σωματείων για συμβάσεις αορίστου χρόνου και λήξη των αυθαίρετων αξιολογήσεων) σηματοδοτεί την απαρχή της επόμενης περιόδου. Θα ακολουθήσει αναλυτικό κείμενο με το περιεχόμενο του αυριανού μας απεργιακού ραντεβού. 
Από τον αγώνα δρόμου στο δρόμο του αγώνα. Δεν θα αλλάξουμε επάγγελμα, θα αλλάξουμε το επάγγελμα».

https://www.902.gr/eidisi/ergatiki-taxi/272099/oi-ergazomenoi-dianomeis-tis-efood-eimaste-nikites