Να, η Απάντηση Φίλε μου: Σαπίλα Αυτοί; Καθαρότητα Εμείς! Απελπισία Αυτοί; Ελπίδα Εμείς»!

 

Konstantinos Mpourxas:

''Καλά'', του λέω, «δε σε πιάνει η μπόχα εσένα»; 

«Οχι», μου λέει. «Εγώ, φίλε μου, ανοίγω το παράθυρο. Μόλις δω τα σκούρα ανοίγω το παράθυρο.

 Διαβάζω ένα ποίημα , βλέπω μια καλή ταινία, πάω στο θέατρο, σε μια διαδήλωση. Δε με κλείνουν εμένα στο βόθρο τους! 

Εγώ ζω στην άλλη Ελλάδα. Στην Ελλάδα της ομορφιάς, του χαμόγελου. Στην Ελλάδα της δημιουργίας»!

Τον γνωρίζω σαράντα πέντε ολόκληρα χρόνια. Είναι πολύ καλός ζωγράφος, αλλά έχει αποφασίσει (αποφασισμένο τον γνώρισα) να «ζωγραφίζει» ταμπέλες καταστημάτων, παρά να ξεπουλάει την τέχνη του. 

«Οι πίνακες», μου είχε πει τότε που, νέοι καλλιτέχνες και οι δύο γνωριστήκαμε, «δεν ανήκουν ούτε σε εμένα που τους ζωγραφίζω, ούτε, πολύ περισσότερο, σε αυτούς που θα τους αγοράσουν. Ο καλλιτέχνης συσσωρευμένες ιστορικές και κοινωνικές εμπειρίες ζωγραφίζει. Συσσωρευμένους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες. Ανθρώπινες αγωνίες. Ελπίδες! Ονειρα! 

Ολα ετούτα δεν μπορούν να κλειστούν σε ένα σαλόνι. Και μάλιστα σε λάθος σαλόνι.

 Στο σαλόνι κάποιου κυρίου, που θέλει να βάλει όλες αυτές τις αγωνίες, όλες αυτές τις ελπίδες των ανθρώπων ταπετσαρία στους τοίχους του»!
Αυτός, με λίγα λόγια, είναι ο φίλος μου. Ενας άνθρωπος με απόλυτες ιδέες. Δεν είναι λίγες οι φορές, που τον «χρησιμοποιώ» για τονωτικό!

 Δε σας κρύβω, ετούτες τις μέρες, με έχει πιάσει κάποια απελπισία! 

Βρώμισε ο τόπος. 

Πας από εδώ, πέφτεις επάνω σε εκβιασμούς. Πας από εκεί, πέφτεις πάνω σε δολοπλοκίες. Στρίβεις στη γωνία και βλέπεις πισώπλατες μαχαιριές. Στρίβεις στην άλλη γωνία και βλέπεις άλλες ασχήμιες. 

Τόσο και τέτοιο κακό μαζεμένο...

«Δεν είναι η πρώτη φορά» με αποπαίρνει ο φίλος μου, «εσύ έγινες πιο ευαίσθητος, σε πήραν, ίσως, τα χρόνια, φυλάξου!

 Ξεχνάς τα "δικά" μας; 

Ξεχνάς την υπόθεση Μέρτεν και τους θησαυρούς των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, τα βραχώδη οικόπεδα, τον Μακρή της ΓΣΕΕ, το 1961 που ψήφισαν τα δέντρα, τα βασιλικά πραξικοπήματα, τις αγοραπωλησίες βουλευτών το 1965, το ξύλο που τρώγαμε στην Πανεπιστημίου, τη δικτατορία; 

Και τότε βρώμαγε ο τόπος!

Οπου ακούμπαγες λερωνόσουνα! 

Ομως, εμείς μυρίζαμε καθαρό αέρα! Θυμάσαι; Ομάδες αυτομόρφωσης, βιβλία, ταινίες, διαδηλώσεις, αντίσταση! 

Να, η απάντηση φίλε μου! Σαπίλα αυτοί; Καθαρότητα εμείς! Απελπισία αυτοί; Ελπίδα εμείς»!
Το ορμητήριό μας τότε ήταν τα Παναθήναια, το καλοκαιρινό σινεμά, Χαριλάου Τρικούπη και Λεωφόρος Αλεξάνδρας. 

Την ώρα που ο παλιός κόσμος, η «παλιά» Ελλάδα σάπιζε, εμείς τραγουδάγαμε τον ερχομό του καινούριου κόσμου, της καινούριας της Ελλάδας.

«Το ίδιο κάνουν και οι σημερινοί νέοι», με βεβαιώνει ο ζωγράφος μου. 

«Και όχι μόνον οι νέοι. Και οι εργάτες. Και οι επιστήμονες και οι καλλιτέχνες! 

Η Ελλάδα δε βρίσκεται στα σημαδεμένα τηλεοπτικά παράθυρα. 

Βρίσκεται στα εργοστάσια, στις οικοδομές, στα πανεπιστήμια. Κοίτα αυτήν την Ελλάδα. Την Ελλάδα μας! Τη δική μας Ελλάδα! Την Ελλάδα της δημιουργίας! 

Ποιος νομίζεις ότι λειτουργεί ετούτο το κράτος;

 Τα καθάρματα που κλέβουν, που εκβιάζουν, που σαδομαζοχίζονται. 

Ο τόπος λειτουργεί με αυτούς που αλλάζουνε βάρδιες. Με τους πρωινούς, που αλλάζουν τους βραδινούς. Με τους απογευματινούς που αλλάζουν τους πρωινούς. Και πάλι από την αρχή. Κάθε μέρα, κάθε βδομάδα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο! Διαρκώς»!

Ο φίλος μου ο ζωγράφος όταν μιλούσε για το λαό, τα μαγουλά του ρόδιζαν! «Από σεμνότητα», μου είχε εκμυστηρευτεί, «από σεμνότητα και από σεβασμό»! Ρόδινα είναι και τώρα, που μου μιλάει για τα σημερινά.

«Το παράθυρο, φίλε μου! Ανοιξε το παράθυρο! Και όχι ένα. Ολα τα παράθυρα. Και τις πόρτες. Και αν δεν μπαίνει αρκετός αέρας άνοιξε και τις στέγες! 

Καλύτερα είναι, βέβαια, να ζεις διαρκώς έξω, στους δρόμους. Να ξυπνάς με τους πρωινούς, να γυρίζεις στο σπίτι σου με τους βραδινούς και να διαδηλώνεις με τους απογευματινούς! 

Και μην ξεχνάς τις ομάδες αυτομόρφωσης, τα βιβλία, τις ταινίες, το θέατρο, τα ποιήματα, την οργάνωση! 

Κυρίως να μην ξεχνάς την οργάνωση. Και τη φιλοσοφία. Την πολιτική οικονομία. Τον μαρξισμό»!

Δε θέλω να σας πω περισσότερα. 

Η τελευταία ταμπέλα που ζωγράφισε για ένα παντοπωλείο στου Γκύζη έχει πάνω της ένα κόκκινο χελιδόνι. «Τι είναι αυτό»; ρώτησε ο μανάβης. «Η άνοιξη»! του απάντησε και δε σήκωνε άλλη κουβέντα!

Του Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ απο παλιότερο φύλο του Ριζοσπάστη

Επίκαιρο ; 

Με την τόση σαπίλα που κυκλοφορεί γύρω μας με μαέστρο το αστικό πολιτικό σύστημα μάλλον ναι !

ΕΧΟΥΝ ΣΑΠΙΣΕΙ,, Η ΜΠΟΧΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟΨΕΙΣ/ΣΧΟΛΙΑ

Έχετε σαπίσει. Το ξέραμε. Δεν το κρύβετε πλέον.

Από χτες σε έναν απόλυτο συντονισμό πίσω από την κυβέρνηση έχει στοιχηθεί κάθε διαθέσιμο μέσο, αστικό κόμμα, περσόνα κλπ στην επίθεση ενάντια στο ΚΚΕ, κατηγορώντας το ΚΚΕ για "σεξισμό" και υποτίμηση απέναντι στο γυναικείο φύλο. Άραγε τους ενόχλησε αυτό που δεν είπε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη Βουλή- αφού ουσιαστικά διαστρέβλωσαν αυτά που είπε- ή μήπως ενόχλησαν αυτά που πράγματι είπε;

Για να επιβεβαιωθεί ότι την μπαγκέτα σε αυτήν την "πολύχρωμη" ορχήστρα κρατάει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός και το Μέγαρο Μαξίμου ήρθε η σημερινή τοποθέτηση του Κ. Μητσοτάκη στην Βουλή.

Ο Κ. Μητσοτάκης είπε ότι "το ΚΚΕ παραμένει η πιο αναχρονιστική δύναμη εντός αυτής της αίθουσας. Και μην μας κατηγορήσετε για αντικομμουνισμό κάθε φορά που αναδεικνύουμε τις προκαταλήψεις σας". Τους ενοχλεί ότι το ΚΚΕ έφερε στην επιφάνεια ένα από τα πιο αποκρουστικά συμπτώματα της αρρώστιας που λέγεται καπιταλιστικό κέρδος. Τους ενοχλεί ότι έφερε στο προσκήνιο την ακραία εκδοχή εκμετάλλευσης και καταναγκασμού αγοριών και κοριτσιών που τους εκμεταλλεύονται νόμιμα και ημιπαράνομα κυκλώματα.

Η «ψυχεδέλεια» είναι ότι έχουν βγει στο κυνήγι του ΚΚΕ όλα - μα όλα - τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που κατά διαστήματα έχουν δημοσιεύσει έρευνες, ρεπορτάζ και αρθρογραφία για το γεγονός ότι φοιτητές και φοιτήτριες σε χώρες του εξωτερικού (και όχι μόνο) αποτελούν θύματα διαφόρων κυκλωμάτων προκειμένου να πληρωθούν δίδακτρα, φοιτητικά δάνεια κλπ.

Είναι άραγε απλώς υποκρισία και τύφλωση ή μήπως ενοχλεί ότι το ΚΚΕ βγάζοντας στη φόρα τα άπλυτα του συστήματος, τη σαπίλα του, δεν το κάνει για να «διορθωθεί» αλλά για να «ανατραπεί»;

Δηλαδή λένε: «εμείς έχουμε δικαίωμα να μιλάμε για κακώς κείμενα εσείς όμως όχι γιατί είστε αναχρονιστικοί επειδή θέλετε να μας γυρίσετε (;;;;) στον κομμουνισμό».

Αναχρονισμός, όμως, είναι όλοι εκείνοι οι παράγοντες που αποτελούν θερμοκήπιο για την ακραία - ακόμη και σεξουαλική - εκμετάλλευση αγοριών και κοριτσιών. Αναχρονισμός αποτελεί η πολιτική εμπορευματοποίησης της παιδείας, της υγείας κ.ά. όπως και το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, που ορίζει ότι ο νέος που έχει 20.000 ευρώ θα μπορεί να σπουδάζει ό,τι θέλει, εν αντιθέσει με τον νέο που δεν έχει τα 20.000 ευρώ. Είναι τόσο απλό. Οπότε αν ψάχνει αναχρονισμό ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση ας κοιταχτούν στον καθρέφτη.

Συνεχίζοντας την επίθεση στο ΚΚΕ ο Κ. Μητσοτάκης σημείωσε πώς "δεν ξέρω αν πιστεύετε ότι οι γυναίκες που δεν έχουν χρήματα για κάτι που επιθυμούν εκδίδονται. Ίσως φαντασιώνεστε την Ελλάδα ως κομμουνιστική χώρα. Ευτυχώς, για όλους μας, τα ζητήματα αυτά τα έχει λύσει η ιστορία". Διαστρέβλωση των όσων είπε ο Δ. Κουτσούμπας, αντικομμουνισμός του '50 και καραμπινάτος σεξισμός, 3 σε 1 από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Προφανώς και το ΚΚΕ δεν πιστεύει ότι "οι γυναίκες που δεν έχουν χρήματα για κάτι που επιθυμούν εκδίδονται" αλλά οι γυναίκες που πέφτουν θύματα κυκλωμάτων διαφόρων ειδών (από κυκλώματα παρένθετης μητρότητας, trafficking, πορνείας κ.ά) που τις εκμεταλλεύονται, γίνονται ευάλωτες στο πλαίσιο ενός συστήματος που θυσιάζει διαρκώς ανάγκες και δικαιώματα στο όνομα του κέρδους. Άλλωστε οι επιλογές για να τα βγάλει πέρα κάποιος που θέλει να σπουδάσει ή για να πληρώσει αδρά για την υγεία του ή για τη στέγασή του ή για οτιδήποτε άλλο είναι συγκεκριμένες (να χρεωθεί σε τράπεζες, να δουλεύει 2-3 δουλειές κ.α.).

Αυτό δεν το λέει μόνο το ΚΚΕ, το λέει και όλος ο κόσμος. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ανθούν στοιχεία και φαινόμενα σαπίλας, τα οποία άλλωστε, συστηματικά από διάφορα ΜΜΕ, αστικά επιτελεία αλλά και μεταμοντέρνες θεωρίες, που υιοθετούν όλα τα αστικά κόμματα στο όνομα της «αυτοδιάθεσης του σώματος», εξωραΐζονται, όπως για παράδειγμα γίνεται βαφτίζοντας την πορνεία «σεξεργασία».

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να αποδείξει ότι είναι βαθιά αντικομμουνιστής είπε ουσιαστικά πως στις κομμουνιστικές χώρες εκδίδονταν οι γυναίκες όταν δεν είχαν χρήματα. Προσπερνάμε ότι η "ευαισθησία" διάφορων δεν βρήκε κάτι μεμπτό γι' αυτήν την αντικομμουνιστική, σεξιστική χυδαιότητα. Ωστόσο, επειδή πάει πολύ να μιλάει για τον σοσιαλισμό που γνωρίσαμε ο Μητσοτάκης θυμίζουμε ότι στην ΕΣΣΔ (Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών):

- Καμία γυναίκα πριν πάει για δουλειά δεν περνούσε από συνέντευξη με ερωτήσεις για το αν σκοπεύει να κάνει παιδί. Η προστασία και η κατοχύρωση του κοινωνικού χαρακτήρα της μητρότητας και η στήριξη των παιδιών από την πρώτη στιγμή ήταν εξασφαλισμένη από το κράτος.

- Οι γυναίκες έβγαιναν στη σύνταξη στα 55. Σήμερα, στον σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο το όριο ηλικίας φτάνει και ξεπερνάει τα 67 έτη.

- Η πρώτη γυναίκα, που ταξίδεψε στο διάστημα το 1963, ζούσε στην ΕΣΣΔ, στο πρώτο σοσιαλιστικό κράτος στον κόσμο. Ήταν μια εργάτρια υφαντουργίας, που είχε χόμπι να κάνει ρίψεις με αλεξίπτωτο και επιλέχθηκε, μετά από δική της αίτηση, να συμμετέχει σε αποστολή στο διάστημα. Οι εργάτριες υφαντουργίας στο σημερινό καπιταλιστικό κόσμο συνήθως όχι μόνο δεν μπορούν να πάνε μέχρι το διάστημα, αλλά δεν βλέπουν καν το φως του ήλιου στα υπόγεια φασονατζίδικα που πληρώνονται, όταν πληρώνονται, όσο-όσο.

- Το 1917, το νεαρό σοβιετικό κράτος, αναγνωρίζει στις γυναίκες το δικαίωμα του εκλέγειν- εκλέγεσθαι στα όργανα εξουσίας. Ας μην σκεφτούμε τι επικρατούσε τότε για τις γυναίκες στην Ελλάδα και στον καπιταλιστικό κόσμο...

· Η πρώτη Ελληνίδα βουλευτής δεν ήταν στην ελληνική Βουλή αλλά... στο Ανώτατο Σοβιέτ (όργανο εξουσίας στην ΕΣΣΔ) το 1937. Ήταν η Πάσα Αγγελίνα, 25 χρονών, εργάτρια γης ποντιακής καταγωγής.

· Κανένας και καμία δεν πλήρωνε τίποτα για να σπουδάσει από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο.

· Τέθηκαν οι βάσεις για την ουσιαστική ισοτιμία άνδρας και γυναίκα, ως αποτέλεσμα των νέων, κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής.

Κάποια άλλα φυντάνια των διαδικτυακών βόθρων της Νέας Δημοκρατίας επιστρατεύουν ξανά τα γνωστά κλισέ για "τις γυναίκες από τις ανατολικές χώρες που μετά την πτώση της ΕΣΣΔ γέμισαν τα πορνεία". Εμείς δεν θα ζητήσουμε πιστοποιητικό αντιληπτικής ικανότητας από κανέναν. Ωστόσο, αυτό που περιγράφουν δεν καταλαβαίνουν καν ότι τελικά είναι επιχείρημα υπέρ του σοσιαλισμού, που όταν οικοδομούνταν διασφάλιζε αξιοπρεπή ζωή για όλες και όλους. Αυτή η αξιοπρεπής ζωής ανατράπηκε μαζί με την ανατροπή του σοσιαλισμού στα 1989 -1991, με συνέπεια και τα μεγάλα κύματα μετανάστευσης και την ακραία εκμετάλλευση γυναικών και ανδρών από κυκλώματα trafficking και μαστροπείας στις καπιταλιστικές χώρες, ανάμεσα τους και στην Ελλάδα. Αυτή την "ελευθερία" τους παρείχε τελικά ο καπιταλισμός.

Πάμε στο τελευταίο του Κ. Μητσοτάκη. Ο πρωθυπουργός είπε ότι το ΚΚΕ "μένει στο απυρόβλητο". Ποτέ στην ιστορία του δεν ήταν. Άλλωστε για όσους γνωρίζουν την ιστορία της χώρας, το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Θυμίζουμε εδώ ότι στελέχη του ΚΚΕ αυτό το διάστημα σέρνονται σε δίκες επειδή πρωτοστατούν στους εργατικούς λαϊκούς αγώνες, επειδή δεν αποδέχονται το άδικο νομοθετικό οπλοστάσιο που κάνει μαρτύριο τη ζωή στις εργατικές λαϊκές οικογένειες. Αν θέλει «απυρόβλητα» ο Μητσοτάκης ας κοιτάξει στο κόμμα του, σε πρώην υπουργούς του και στελέχη της ΝΔ. Ο νοών νοείτο.

Είναι προφανές πως το ΚΚΕ δεν «ανακάλυψε την Αμερική» με τα κυκλώματα εκμετάλλευσης φοιτητών και φοιτητριών. Αυτό που χάλασε την σούπα στην κυβέρνηση και το προπαγανδιστικό στρατό του συστήματος είναι ότι το ΚΚΕ κατήγγειλε μία πραγματικότητα που όλοι την γνωρίζουν και συνδέεται άμεσα και με το ζήτημα της μόρφωσης-εμπόρευμα. Όμως, τελικά και την γνωρίζουν και δεν σηκώνουν και μύγα στο σπαθί τους για αυτήν την άθλια πραγματικότητα. Την υπερασπίζονται σθεναρά και ξέρουν καλά τι κάνουν.

Η πολιτική τους γεννάει σαπίλα, διαφθορά, σεξισμό, εκμετάλλευση και δεν το κρύβουν. Όσο ενοχλούνται από την αποκάλυψη αυτής της πραγματικότητας τόσο θα την φέρνουμε στον αφρό.

Σε ένα πράγμα θα συμφωνήσουμε με τον Μητσοτάκη. Κάποια πράγματα τα λύνει η ιστορία. Άλλοι καταλήγουν στο χρονοντούλαπό της. Άλλοι γίνονται πρωταγωνιστές της Ιστορίας και φέρνουνε τον κόσμο στα μέτρα τους, πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του. Το σύστημα της εκμετάλλευσης, ο καπιταλισμός πρέπει πλέον να βρει την θέση του στο μουσείο της κοινωνικής ιστορίας.

ΥΓ: κάποιοι δεν θέλησαν να προστατευτούν από το να γίνουν ουρές των ΔΑΠιτών που έγιναν υπουργοί. Πρόβλημά τους. Το πάθος τους για την υπεράσπιση του "δικαιώματος" στη σεξουαλική εκμετάλλευση τους καθιστά πολέμιους των αγώνων για τα σύγχρονα κοινωνικά δικαιώματα της νεολαίας. Ας πρόσεχαν.

https://www.902.gr/eidisi/apopseis-sholia/358148/ehete-sapisei-xerame-den-kryvete-pleon