ΓΙΑ ΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ: -ΕΣΕΙΣ ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ ?!!

“Οι 26 πλουσιότεροι άνθρωποι έχουν περιουσία ίση με τα εισοδήματα του φτωχότερου μισού της ανθρωπότητας” ... λέει η τωρινή έρευνα ... Σώωωωπα !
"Το 1% πλουσιότερο από το 99%" ... έλεγαν παλιά.
"Το 1% των πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη, έχουν στην κατοχή τους το 50% του παγκόσμιου πλούτου"... λέγανε το 2014. Ενώ "Το 1% των πλουσιότερων ανθρώπων συγκέντρωσε το 82% του πλούτου το 2017" … Βαρύγδουπο αυτό :
"Η συγκέντρωση του πλούτου επιταχύνθηκε ακόμη περισσότερο το 2018" ... Μη μου πεις !

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ:

ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΟΛΟ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΛΟΥΤΟ, ΧΩΡΙΣ ΑΤΟΜΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΚΟΙΝΟΚΤΗΜΟΣΥΝΗ …

ΑΝΤΕ ΠΑΛΙ … ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ (ΛΕΕΙ) ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ...

Κι άντε έρευνες. Άντε ΜΚΟ που τις χρηματοδοτούν. Κι άντε βαρύγδουπα συμπεράσματα που τα ξέρουμε από τότε που βγήκαν τα κομμουνιστικά μανιφέστα.

“Οι 26 πλουσιότεροι άνθρωποι έχουν περιουσία ίση με τα εισοδήματα του φτωχότερου μισού της ανθρωπότητας” ... λέει η τωρινή έρευνα ... Σώωωωπα !

"Το 1% πλουσιότερο από το 99%" ... έλεγαν παλιά. 
"Το 1% των πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη, έχουν στην κατοχή τους το 50% του παγκόσμιου πλούτου"... λέγανε το 2014. Ενώ "Το 1% των πλουσιότερων ανθρώπων συγκέντρωσε το 82% του πλούτου το 2017" … Βαρύγδουπο αυτό : 
"Η συγκέντρωση του πλούτου επιταχύνθηκε ακόμη περισσότερο το 2018" ... Μη μου πεις !

Κι άλλα στοιχεία, αριθμοί, ποσοστά ... 

"Οι δισεκατομμυριούχοι του πλανήτη είδαν τον πλούτο τους να αυξάνεται αθροιστικά κατά 12%, ή 2,5 δισεκ. δολάρια την ημέρα πέρυσι, ενώ τα 3,8 δισεκ. άνθρωποι που αποτελούν το φτωχότερο μισό του πληθυσμού της υφηλίου είδαν τον δικό τους πλούτο να μειώνεται αθροιστικά κατά 11% ή κατά 500 εκατομμύρια δολάρια την ημέρα, σύμφωνα με την έκθεση" ... Ανακάλυψη μεγατόνων ... 

Για να γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι κατά Α ποσό, πρέπει οι φτωχοί να γίνουν φτωχότεροι κατά το ίδιο Α ποσό ... έτσι και μούλεγε κανείς και "ποσά αντιστρόφως ανάλογα" θα με είχε δέσει κόμπο ...Ποιοί τα λένε αυτά ; 

Φέτος, τα λέει μια ΜΚΟ που τη λένε "PARTA OLA" και χρηματοδοτείται από μια τράπεζα που τη λένε "ΚATAVOTHRA SUISS CREDIT" και τα δημοσιεύει στο περιοδικό "ΚIMISOU ISIHA". Θα ανακοινώσουν τα συμπεράσματα και στο Νταβός. Πρόπερσι την έρευνα την έκανε η ΜΚΟ "IS IGIAN TA KOROIDA" που είχε χρηματοδότηση από την κρατική τράπεζα "ΚOUFALES THA PETHANETE" (σ’ εμάς το έλεγε). Εγώ το διάβασα στη "ROHALA".

Έχουν να προτείνουν και λύσεις. Μη φανταστείτε τίποτα ... προτάσεις … Ευχέλαια κάνουν. 

"Οι φτωχοί πληρώνουν πολλούς φόρους. Γιατί άραγε;" ... γιατί κλάνει το γατί. 

"Αν αντιστρεφόταν αυτή η τάση, τότε ... " ... τότε θα ζούσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα" ... 

"Αν το 1% της περιουσίας της ΑΜΑΖΟΝ πήγαινε στην Αιθιοπία" ... τότε θα βγαίναν λάχανα στην έρημο ... 

"Εάν φορολογείτο το πλουσιότερο 1% κατά 0,5% περισσότερο επί της περιουσίας του, τα χρήματα που θα συγκεντρώνονταν θα ήταν υπεραρκετά για να μορφωθούν τα 262 εκατομμύρια παιδιά που δεν πάνε σήμερα σχολείο" ...

Κι εσύ από τον καναπέ της τηλεόρασης (Αυτός θέλει άλλαγμα ρε. Δε βλέπεις ; Έλιωσε πιά) ... "ευαισθητοποιείσαι". 
Και βγαίνει η Μενεγάκη
να σου πει παραμυθάκι :

Δώσε ένα ευρώ στη Μητσοτάκηγια να στείλει μια μπανάνα στο μαυράκι".Ευγενικός χορηγός, αυτός που πουλάει τις μπανάνες, που τις έκλεψε από τη χώρα του μαυρακίου.

Ρε σύντροφε της αυριανής επανάστασης ... 
Βλέπεις ; Δε σε υποτιμώ. Και δε σε βρίζω για τις άπειρες ευθύνες σου. 
Δε σε βρίζω που είσαι σαν το στρείδι (άλλη φορά αυτό). 
Ό,τι και να λες τώρα, εγώ είμαι αισιόδοξος. 
Έτσι κι αλλιώς εσύ θα κάνεις την επόμενη επανάσταση. Πάντα εσύ την κάνεις. 
Έτσι κι αλλιώς δεν είσαι χειρότερος από αυτούς που έκαναν τις προηγούμενες επαναστάσεις. Σα τα μούτρα μας ήταν κι αυτοί. 

Άντε ντε λοιπόν. Ξεκόλα. Δεν έχεις επιλογή.
Αλλιώς ... το 1 τοις χιλίοις των ανθρώπων θα συνεχίσει να κατέχει το 100% του πλούτου.

Μέχρι πότε θα παριστάνεις ότι δεν κατάλαβες ; 
Μέχρι πότε θα υποκρίνεσαι ότι κατάλαβες ; 

Δεν είναι θέμα "κατανόησης".Είναι θέμα απόφασης και πίστης.

Ο Χικμέτ από τη φυλακή έλεγε στη γυναίκα του 

"Η μοίρα του κόσμου είναι και δική μας μοίρα. Οι άνθρωποι οδηγούν τους ανθρώπους σε καλύτερες μέρες"... Πέστο κι εσύ. Για σένα λέει. Εσύ θα οδηγήσεις τους ανθρώπους σε καλύτερες μέρες.

Και μη μασάς. Κατά βάθος ξέρεις. Η λύση δεν είναι η "φορολόγηση", η "φιλανθρωπία" κι η "κοινωνική ευθύνη". Ούτε η λύση είναι να ζητάς μερδικό από τα "ξεχειλίσματα" από τα καζάνια και τα βαρέλια με τα λεφτά τους.

Η λύση είναι να κάνουμε αυτό που δεν τολμούν οι ΜΚΟ τους. 

Να κάνουμε ακριβώς αυτό που φοβούνται.

Να βάλουμε χέρι στα όσια και στα ιερά τους, που δε τολμούν ούτε να τα ψελλίσουν. 

Η λύση είναι ο πλούτος τους κι η ιδιοκτησία τους να γίνουν δικά σου. Δικά μας. 

Έτσι που να καταργηθεί η πιο μεγάλη κλοπή : η ιδιοκτησία.

Έτσι που να λέμε μια μέρα : Το 100% των ανθρώπων, ζει σε ένα πλανήτη κοινοκτημοσύνης.

Και μη με ρωτήσεις τι θα κάνουμε στο 1%. Ότι του κάνουν όλες οι επαναστάσεις. 

Αν θέλεις να δεις και την έρευνα που με νευρίασε, είναι αυτή :
http://www.amna.gr/…/Oi-26-plousioteroi-anthropoi-echoun-pe…

Manos Doukas

 

ΠΟΣΕΣ «ΜΑΝΔΡΕΣ», ΠΟΣΑ «ΜΑΤΙΑ», ΠΟΣΕΣ ΒΡΑΔΥΦΛΕΓΕΙΣ ΒΟΜΒΕΣ ΦΙΛΟΞΕΝΕΙ Η ΑΤΤΙΚΗ ??!!

ΠΟΙΑ Η ΔΙΕΞΟΔΟΣ ;;

ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ;;

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ 

Πόσα ακόμα «Μάτια», όπως της Ραφήνας, υπάρχουν στην Αττική και σε όλη την Ελλάδα; Πόσες είναι οι παγίδες θανάτου για εκατοντάδες εργαζόμενους, κατοίκους, τουρίστες, ηλικιωμένους ή άλλες ευπαθείς ομάδες, που σε μια έκτακτη κατάσταση πιθανώς να εγκλωβιστούν αναμένοντας ένα μοιραίο τέλος; Πόσες και ποιες είναι οι εκτάσεις που η πιθανότητα να συμβεί ένα τέτοιο κακό είναι μεγάλες και τι μέτρα παίρνει το κράτος; Πώς προετοιμάζεται για την αντιμετώπισή του;

Ερωτήματα όπως αυτά ακούγονται όλο και πιο πολύ τις τελευταίες μέρες, όσο περισσότερο συνειδητοποιούνται τα αίτια της μεγάλης τραγωδίας που εξακολουθούν να βιώνουν εκατοντάδες λαϊκές οικογένειες στην Ανατολική Αττική.

Κι όσο προσπαθούμε να βρούμε απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, τόσο περισσότερο γίνεται αντιληπτό ότι η Αττική, το μεγαλύτερο αστικό κέντρο της χώρας, είναι μια τεράστια ανοχύρωτη για το λαό περιοχή. 

Ο τελευταίος χρόνος είναι αρκετά χαρακτηριστικός αφού το χειμώνα λαϊκά νοικοκυριά πνίγηκαν στις λάσπες ειδικά στη Μάνδρα, με 24 μάλιστα νεκρούς. Το καλοκαίρι που διανύουμε, στον πρώτο καύσωνα που συνδυάστηκε με δυνατό αέρα θρηνούμε ήδη πάνω από 80 νεκρούς... 

Τον περσινό Σεπτέμβρη αποκαλύφθηκε όλη η γύμνια του κρατικού μηχανισμού σε ό,τι αφορά την πρόληψη σοβαρών ατυχημάτων, όταν βυθίστηκε το ανεφοδιαστικό πλοιάριο στο Σαρωνικό, μαυρίζοντάς τον ολόκληρο με μαζούτ. Το περσινό καλοκαίρι επίσης είχαν γίνει στάχτη χιλιάδες στρέμματα δάσους. Το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι σεισμογενής περιοχή και τακτικά δίνει ισχυρούς σεισμούς τόσο στην Αττική όσο και στην υπόλοιπη χώρα είναι άλλο ένα καμπανάκι κινδύνου, αν αναλογιστεί κανείς τις τραγικές ελλείψεις στην αντισεισμική θωράκιση.

Οι εκατοντάδες χιλιάδες των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων που ζουν στο Λεκανοπέδιο και στις παρυφές του, λοιπόν, είναι εκτεθειμένα σε τεράστιους κινδύνους εξαιτίας της έλλειψης σχεδιασμού, προετοιμασίας και μέτρων πρόληψης για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστροφών. 

Εκεί άλλωστε εντοπίζονται και οι διαχρονικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων, όπως και της σημερινής ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που προσπαθούν πάντα μπροστά στα αποτελέσματα του εγκλήματος να ξεγλιστρήσουν, επικαλούμενες πότε τα ακραία καιρικά φαινόμενα, πότε την «κλιματική αλλαγή», κάνοντας «μπαλάκι» τις ευθύνες ανάμεσα σε «αρμόδιους» και «αναρμόδιους». 

Η άκρη του κουβαριού που μπερδεύουν οι αστικές κυβερνήσεις όμως υπάρχει. Είναι το γεγονός ότι τα μέτρα προστασίας δεν υπάρχουν, πόροι δεν διατίθενται για την επάνδρωση μηχανισμών και για τη δημιουργία υλικοτεχνικής υποδομής, καθώς οι προτεραιότητες του αστικού κράτους είναι άλλες και όχι η προστασία της ανθρώπινης ζωής.

Δεν δίνεται προτεραιότητα σε βασικά έργα για τις λαϊκές ανάγκες (π.χ. αντιπλημμυρικής και αντισεισμικής προστασίας, ελεύθεροι χώροι), τα έργα που προτάσσονται αφορούν ιεραρχήσεις για την ενίσχυση των μονοπωλιακών ομίλων. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι με βάση το πρόσφατο Ρυθμιστικό Σχέδιο για την Αττική, που εγκρίθηκε το 2014 επί ΝΔ και ουσιαστικά επανεπιβεβαιώθηκε με τις εξαγγελίες των «αναπτυξιακών» συνεδρίων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, προωθείται ο σχεδιασμός της άρχουσας τάξης για την περιοχή, δίνοντας προτεραιότητα σε έργα που αφορούν τον τουρισμό πολυτελείας, τη μεταφορά εμπορευμάτων, τη διαμόρφωση βιομηχανικών και επιχειρηματικών πάρκων, τη χωροθέτηση αξόνων εφοδιαστικής αλυσίδας και ό,τι άλλο υπηρετεί τη στρατηγική η Αττική να γίνει η «καρδιά» της διαδικασίας μετατροπής της χώρας σε διαμετακομιστικό και ενεργειακό κέντρο.

Η επίγνωση, από το λαό, της κατάστασης και των κινδύνων που υπάρχουν είναι σημαντικός όρος για να εντείνεται η πάλη, η διεκδίκηση μέτρων πρόληψης καταστροφών, όπως αυτή που ζούμε στην Ανατολική Αττική.

Πόλεις - βραδυφλεγείς βόμβες

Δεκάδες εκατομμύρια τόνοι πετρελαιοειδών αποθηκευμένοι και υπό επεξεργασία, τεράστιες βιομηχανίες χημικών, πλαστικών, τσιμέντου, χαλυβουργίες, τροφίμων, ναυπηγεία, εταιρείες ανακύκλωσης, σκραπατζίδικα, αποθήκες όλων των ειδών... Και όλα αυτά σε απόσταση αναπνοής από ένα αεροδρόμιο, αλλά και τις αυλές σπιτιών λαϊκών οικογενειών. Μέσα από αυτήν τη χαβούζα περνάει μια από τις κεντρικές οδικές αρτηρίες που συνδέει την Αττική με την Πελοπόννησο και τη Δυτική Ελλάδα. Ο λόγος για το Θριάσιο Πεδίο, που φιλοξενεί 7-10.000 ρυπογόνες βαριές βιομηχανίες, αποτελώντας μια βραδυφλεγή βόμβα για τη δημόσια υγεία, τη ζωή και την ασφάλεια όλων των κατοίκων του Λεκανοπεδίου.

Κι όμως! Αυτή η γενική παραδοχή δεν έχει οδηγήσει στην κατάρτιση ενός λεπτομερούς σχεδιασμού, τόσο για την πρόληψη όσο και για την άμεση αντιμετώπιση ενός βιομηχανικού ατυχήματος μεγάλης έκτασης. Ενός ατυχήματος που μπορεί να προέλθει από πυρκαγιά (ανατριχιαστική ήταν η εικόνα της περασμένης Δευτέρας με τις φλόγες να γλείφουν τη μάντρα της «Motor Oil»), από έναν ισχυρό σεισμό, ακόμα και από ανθρώπινο λάθος. 

Η ανεξέλεγκτη συμβίωση βιομηχανίας - κατοικίας στην περιοχή, η γειτνίαση σε πολύ μικρή απόσταση επικίνδυνων εγκαταστάσεων, όπως διυλιστηρίων με εγκαταστάσεις υγραερίων και πολεμικής βιομηχανίας, είναι ενδεικτικά παραδείγματα της πιθανότητας πρόκλησης ενός μεγάλου ατυχήματος που θα επηρεάσει κατοικημένες περιοχές. Εφιάλτη για την περιοχή αποτελεί το «φαινόμενο του ντόμινο», δηλαδή μια πιθανή διαδικασία αλυσιδωτών εκρήξεων, που αν ξεκινήσουν δύσκολα σταματούν και κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει τι θα αφήσουν πίσω τους.

Μέσα στο Θριάσιο Πεδίο, που για την κυβέρνηση και την αστική τάξη αποτελεί «λυδία λίθο» του σχεδιασμού για μετατροπή της Αττικής σε κόμβο διαμετακόμισης, ζουν και εργάζονται εκατοντάδες χιλιάδες εργατοϋπάλληλοι. Η ρυμοτομία στην περιοχή είναι ανύπαρκτη, αφού αυτό που κυριαρχεί είναι η άναρχη εγκατάσταση των βιομηχανικών μονάδων. Βιομηχανική ζώνη και οικιστικός ιστός είναι ένα, εργοστάσια φτάνουν μέχρι την παραλία. Το σκηνικό λαβυρίνθου, με τα αδιέξοδα, τα στενοσόκακα, τους «βουβούς» δρόμους, θυμίζει το μοιραίο Μάτι της Ραφήνας, όμως στο Θριάσιο δεν υπάρχουν πεύκα, αλλά τεράστιες δεξαμενές πετρελαίου, αγωγοί αερίου, αποθήκες με εύφλεκτα υλικά, με πλαστικά, με μηχανήματα κάθε είδους...

Στο Θριάσιο δεν έχει πραγματοποιηθεί ποτέ (ή τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια) μία άσκηση με ευθύνη του κράτους για την άμεση εκκένωση της περιοχής, οι χιλιάδες εργάτες που περνούν εκεί τη μισή ζωή τους δεν έχουν ενημερωθεί με επίσημο τρόπο τι να κάνουν σε περίπτωση ατυχήματος. Κανένας δεν γνωρίζει πόση ώρα χρειάζεται για την ασφαλή μετακίνηση ενός μέρους ή του συνόλου των εργαζομένων σε ασφαλές σημείο άπαξ και σημάνει συναγερμός. Τα μέχρι τώρα δείγματα, με τα συχνά ατυχήματα, όπως στα ΕΛΠΕ με τους 5 νεκρούς πριν από δύο χρόνια, ή η πυρκαγιά σε εταιρεία ανακύκλωσης τον Ιούνη του 2015 στον Ασπρόπυργο, που μετέτρεψε όλη την Αττική σε θάλαμο αερίων, είναι συνεχή προειδοποιητικά μηνύματα προς τις κρατικές υπηρεσίες, αλλά η ανταπόκριση είναι μηδενική.

Η ύπαρξη σχεδίων στα χαρτιά, χωρίς αυτά να έχουν ποτέ επικαιροποιηθεί, χωρίς να έχουν γίνει ασκήσεις ετοιμότητας, χωρίς να έχει ποτέ ενημερωθεί ο πληθυσμός, η ανεπάρκεια υποδομών, οδών διαφυγής, μέσων και οργανωτικών μέτρων για την περίπτωση που θα απαιτηθεί εκκένωση της περιοχής σε κάποιο ατύχημα, είναι ορισμένες μόνο από τις πλευρές που αναδεικνύουν ότι η όλη δραστηριότητα στην περιοχή είναι ένα παιχνίδι διαρκείας με τη φωτιά.

Το πρόβλημα γιγαντώνεται αν αναλογιστεί κανείς ότι και η άλλη έξοδος από το Λεκανοπέδιο, αυτή του άξονα Αθηνών - Λαμίας, επίσης περνάει μέσα από μια τεράστια βιομηχανική ζώνη, που μπορεί να δώσει ατύχημα μεγάλης έκτασης. Εύκολα σκέφτεται κανείς τι κινδύνους γεννά το γεγονός ότι το Λεκανοπέδιο μπορεί ουσιαστικά να «κλειστεί» από τις δύο αυτές εξόδους, που και οι δύο είναι παγιδευμένες, αφού περνούν μέσα από τις βιομηχανικές ζώνες. Ο πολύωρος εγκλωβισμός εκατοντάδων οδηγών στην Εθνική οδό στο ύψος της Κινέτας, κατά την πρόσφατη πυρκαγιά, ο εφιάλτης που έζησαν και περιγράφεται μέσα από μαρτυρίες, με τις φλόγες να διασχίζουν το οδόστρωμα και τους καπνούς να προκαλούν ασφυξία, είναι ίσως μια μικρογραφία σε ενδεχόμενο βιομηχανικό ατύχημα μεγάλης έκτασης ή άλλη έκτακτη κατάσταση (π.χ. σεισμό), που πιθανόν να απαιτήσει μαζική μετακίνηση κόσμου και βαρέων οχημάτων.

«Μη επιλέξιμη» η αντισεισμική προστασία του λαού

Κάθε Σεπτέμβρη στην Αττική ξυπνά ο εφιάλτης του 1999, με το σεισμό των 5,9 Ρίχτερ, που άφησε 143 νεκρούς, αποκαλύπτοντας σε όλο του το μεγαλείο ένα ακόμα διαχρονικό έγκλημα σε βάρος του λαού, αυτό της τραγικής έλλειψης αντισεισμικής θωράκισης.

Από τότε μπορεί να έχουν περάσει σχεδόν 20 χρόνια, όμως δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα σε σχέση με την προστασία των λαϊκών νοικοκυριών, ή των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς και στα δημόσια κτίρια. Άλλωστε οι εικόνες των εργοστασίων που κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος το 1999 παρασύροντας στο θάνατο δεκάδες εργάτες είναι χαρακτηριστικές του εγκλήματος.

Τα έργα αντισεισμικής θωράκισης δεν είναι «επιλέξιμα» για χρηματοδότηση, αφού δεν λειτουργούν ανταποδοτικά για μονοπωλιακούς ομίλους, δεν εξασφαλίζουν αναπαραγωγή των κερδών τους σε βάθος χρόνου, όπως συμβαίνει π.χ. με τους αυτοκινητόδρομους και τα διόδια.

Τα στοιχεία για όλη την Ελλάδα είναι συντριπτικά, και προφανώς αυτή η κατάσταση αποτυπώνεται και στην Αττική, που συγκεντρώνει σχεδόν το μισό πληθυσμό της χώρας.

Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα:

- Μετά το σεισμό του 1999, 429 σχολικές μονάδες στην Αττική, από τις 2.465 που ελέγχθηκαν, κρίθηκαν ακατάλληλες για χρήση. Όμως μόνο ένα μικρό ποσοστό, μερικές δεκάδες, έχουν αποκατασταθεί, ενισχυθεί ή αντικατασταθεί.

- Από τις περίπου 14.500 σχολικές μονάδες σε όλη τη χώρα, οι 4.440 έχουν κτιστεί πριν από το 1959 και οι 3.880 έχουν κτιστεί πριν από το 1985, δηλαδή το 57,4% των σχολικών μονάδων χαρακτηρίζονται «γερασμένες», αφού έχουν κτιστεί χωρίς ή με ελάχιστες αντισεισμικές προδιαγραφές.

- Από τις υπόλοιπες 6.180 που έχουν χτιστεί μετά το 1985, μόλις οι 3.050 έχουν κτιστεί με πιο αυστηρές αντισεισμικές προδιαγραφές μετά το 1995.

- Μέχρι σήμερα σε ελάχιστα κτίρια, και κυρίως σχολεία, έχουν γίνει οι αναγκαίες παρεμβάσεις ενίσχυσης.

Ακόμα κι αυτός ο στοιχειώδης προσεισμικός έλεγχος των σχολείων σταμάτησε το Μάρτη του 2010, εξαιτίας των περικοπών σε δαπάνες και προσωπικό, με αποτέλεσμα να «αποψιλωθούν» τα συνεργεία ελέγχων και να παγώσουν οι διαδικασίες.

Υπάρχουν επίσης εκτιμήσεις ότι το 50% των νοσοκομειακών κτιρίων, δηλαδή κάπου 300 ανεξάρτητα από στατικής πλευράς κτίρια, χρειάζονται λεπτομερέστερο έλεγχο ή και παρέμβαση. Σε κάθε περίπτωση, το 80% των 4.000.000 κτιρίων της χώρας έχουν κτιστεί πριν από το 1985, δηλαδή πριν τεθεί σε εφαρμογή ο σύγχρονος αντισεισμικός κανονισμός, και επομένως χρήζουν ελέγχων και ενισχύσεων.

Η εγκληματική ευθύνη του αστικού κράτους αναδεικνύεται και από άλλα παραδείγματα. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου, μετά το σεισμό του 1999 στην Αττική, κτίρια που είχαν αρχικά χαρακτηριστεί «κίτρινα» «αποχαρακτηρίστηκαν» στη συνέχεια χωρίς να γίνει ουσιαστικός έλεγχος.

Η κατάργηση ελεγκτικών υπηρεσιών των πολεοδομιών επιδείνωσε ακόμη περισσότερο το υπάρχον πρόβλημα, καθώς πλέον δεν προβλέπεται ούτε τυπικά ο έλεγχος από την πλευρά του κράτους και η ευθύνη μετακυλίεται πλήρως στον ιδιοκτήτη που πρέπει να απευθυνθεί σε μεμονωμένο μηχανικό, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι ζητείται από τον ιδιοκτήτη να επιλέξει με ποιο κανονισμό θα γίνει η κατασκευή.

Όταν βρέχει πνιγόμαστε...

Πηγή: Eurokinissi

Εμβληματικό παράδειγμα για το τι σημαίνει «ανοχύρωτη πόλη» είναι η παντελής απουσία αντιπλημμυρικής προστασίας για ολόκληρο το Λεκανοπέδιο. Κάθε φθινόπωρο με τα πρωτοβρόχια δεκάδες εργατογειτονιές κοιμούνται και ξυπνούν με την αγωνία της βροχής. Αυτοσχέδια οχυρωματικά έργα στα σπίτια προσπαθούν να υποκαταστήσουν τις εγκληματικές ελλείψεις διαχρονικά όλων των κυβερνήσεων και της Τοπικής Διοίκησης.

Η Μάνδρα, το Περιστέρι, το Μενίδι, η Ν. Ιωνία, τα Α. Λιόσια, η Κοκκινιά, ο Πειραιάς, το Κερατσίνι είναι κάθε χειμώνα ψηλά στη λίστα του «ραντεβού» με τα λασπόνερα.

Το έγκλημα στη Μάνδρα με τους 24 νεκρούς στις 15 Νοέμβρη 2017 ήταν η κορυφαία πράξη του δράματος των τελευταίων ετών, που δείχνει πόσο χαμηλά έχουν το αστικό κράτος και όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Η διαρκής προσπάθεια να χρεώσουν την ευθύνη στα ίδια τα λαϊκά νοικοκυριά, δηλαδή στους πνιγμένους για τον πνιγμό τους, είναι τεράστια πρόκληση. 

Η επίκληση της αυθαίρετης δόμησης, των μπαζωμένων ρεμάτων είναι μια προσπάθεια όλων των κυβερνήσεων, και της σημερινής ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, να βρουν άλλοθι για την ενοχή τους. Τα εργατικά - λαϊκά στρώματα που στοιβάχτηκαν στις γειτονιές αυτές, ακολούθησαν κατά πόδας την άναρχη επέκταση των βιομηχανικών ζωνών και άλλων μεγάλων επιχειρήσεων, όπως συμβαίνει σε όλο τον κόσμο.

Η κατάσταση στην Αττική αντικατοπτρίζει ακριβώς την έλλειψη ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού πρόληψης και αντιμετώπισης των πλημμυρών, ενώ και σε αυτό το μέτωπο αποκαλύπτεται ότι ο χωροταξικός σχεδιασμός δεν βασίζεται στο κριτήριο κάλυψης των αναγκών του λαού, αλλά στην ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Μια σειρά μεγάλων έργων δεν είναι ενταγμένα σε ένα συνολικό σχεδιασμό για κάθε περιοχή και γενικότερα για κάθε λεκάνη απορροής, επηρεάζοντας την αντιπλημμυρική προστασία. Σε πολλές περιοχές που αναπτύχθηκαν άναρχα με αυθαίρετη δόμηση, τα υφιστάμενα έργα αποχέτευσης ομβρίων και οι υφιστάμενες μελέτες είναι ανεπαρκείς, άλλα έργα δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί.

Το πρόβλημα της επικινδυνότητας από ενδεχόμενη πλημμύρα είναι γνωστό στους αρμόδιους φορείς από σχετικές μελέτες (π.χ. μελέτη Αναπτυξιακού Συνδέσμου Δυτικής Αττικής του 2010, έκθεση ΥΠΕΚΑ για Προκαταρκτική Αξιολόγηση Κινδύνων Πλημμύρας για τα 14 υδατικά διαμερίσματα της χώρας του 2012, παλιότερες ημερίδες ΤΕΕ και σχετική βιβλιογραφία). Η συνεχιζόμενη για χρόνια προκλητική έλλειψη σχετικών έργων αντιπλημμυρικής προστασίας συνιστά προδιαγεγραμμένο έγκλημα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.

Επίσης, ενώ η δασική βλάστηση συμβάλλει στη συγκράτηση του νερού και στην προστασία του εδάφους από τη διάβρωση, η δασοκτόνα πολιτική και η πολιτική εμπορευματοποίησης της γης που αποτελούν την πραγματική αιτία καταστροφικών πυρκαγιών, έχουν επιδεινώσει το πρόβλημα στις περιοχές που έχουν πληγεί από πυρκαγιές, χωρίς να έχουν πραγματοποιηθεί αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα.

Το καλοκαίρι καιγόμαστε...

Πηγή: Eurokinissi

Η τελευταία βδομάδα απέδειξε με τον πιο τραγικό τρόπο πόσο ανοχύρωτο είναι το Λεκανοπέδιο της Αττικής και απέναντι στις πυρκαγιές.

Τα δεκάδες θύματα στο Μάτι της Ραφήνας είναι μια ακόμα τραγική επιβεβαίωση των ελλείψεων σε μέσα πυροπροστασίας, πρόληψης αλλά και καταστολής πυρκαγιών. Κάθε χρόνο άλλωστε οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου γίνονται μάρτυρες καταστροφής των βουνών που το περιβάλλουν. Από τον Υμηττό μέχρι την Πάρνηθα και από την Πεντέλη μέχρι τα Γεράνεια είναι διαρκώς στο επίκεντρο των καταστροφικών πυρκαγιών.

Οι ευθύνες της κυβέρνησης και των προκατόχων της εντοπίζονται σε ζητήματα όπως η διατήρηση όλου του αντιδασικού νομοθετικού πλαισίου.

Οι πρόσφατες φονικές πυρκαγιές επιβεβαιώνουν τη μείωση των κρατικών δαπανών με αποτέλεσμα την «αποψίλωση» του Πυροσβεστικού Σώματος, τις τραγικές ελλείψεις σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό, τα χάλια που έχει το δασικό οδικό δίκτυο, τα απαρχαιωμένα οχήματα με το 55% περίπου να είναι πέραν της 20ετίας, χωρίς ουσιαστικές προσλήψεις για την κάλυψη των πραγματικών αναγκών, με εργαζόμενους τριών ταχυτήτων και με τσακισμένα εργασιακά δικαιώματα. 

Επίσης, ότι δεν γίνονται έγκαιρα οι απαραίτητοι καθαρισμοί, οι αποψιλώσεις για τη δημιουργία αντιπυρικών ζωνών, δεν συντηρούνται τα υδροστόμια. Δεν υπάρχουν αναλώσιμα υλικά, με τους πυροσβέστες να αναγκάζονται να συντηρούν οι ίδιοι τις στολές τους και τα ατομικά μέσα προστασίας τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πετσοκομμένοι προϋπολογισμοί της Δασικής Υπηρεσίας και του Πυροσβεστικού Σώματος διατηρούνται σε πολύ χαμηλά επίπεδα, αφού το ποσοστό που διατίθεται από τον κρατικό προϋπολογισμό για την προστασία των δασών είναι της τάξης του 0,035%. Ενώ ο μέσος όρος της μείωσης των δαπανών για το Πυροσβεστικό Σώμα, μέσα από τους προϋπολογισμούς των ετών 2015, 2016, 2017, 2018 της σημερινής κυβέρνησης, σε σχέση με τον τελευταίο προϋπολογισμό προ οικονομικής κρίσης του 2009, διαμορφώνεται στα 121.193.043 ευρώ και είναι μεγαλύτερος από τον μέσο όρο των μειώσεων της τελευταίας 10ετίας, που είναι 118.878.723 ευρώ.

Ειδικά το τελευταίο έγκλημα έφερε στην επιφάνεια τον ανεπαρκή συντονισμό των εμπλεκόμενων φορέων, τη μη ύπαρξη ενός ολοκληρωμένου σχεδίου διαφυγής, τη μη εκπαίδευση του πληθυσμού αλλά και του προσωπικού της Πολιτικής Προστασίας ώστε να εκκενωθεί άμεσα ο χώρος που απειλείται από πιθανή επέκταση της πυρκαγιάς.

Όλα τα παραπάνω έχουν ως αποτέλεσμα να μπαίνουν σοβαρά εμπόδια στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών, να χάνονται ανθρώπινες ζωές, να καίγονται δάση και περιουσίες. Την ίδια στιγμή, και στην Αθήνα, το Πυροσβεστικό Σώμα αποδυναμώνεται περαιτέρω για να καλύπτει τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων που εκμεταλλεύονται τα αεροδρόμια.

Τα εκατομμύρια των κατοίκων της Αττικής έχουν γίνει μάρτυρες τα τελευταία δέκα χρόνια, εξαιτίας όλων αυτών των ελλείψεων, απανωτών εγκλημάτων. Εκτός από τα περιαστικά δάση και τα βουνά, που αποψιλώνονται χρόνο με το χρόνο, έχουν ζήσει και πυρκαγιές μέσα στον αστικό ιστό, σε βιομηχανίες, όπως στα ΕΛΠΕ, στο εργοστάσιο «Simmetal» στη Μάνδρα, στην Ανακύκλωση στον Ασπρόπυργο κ.α., με το καθένα από αυτά τα παραδείγματα να αποδεικνύει με τη σειρά του τις ανεπάρκειες που γεννά η κυβερνητική πολιτική.

Διεκδικήσεις σε σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική

Πηγή: Eurokinissi

Η αποτελεσματική προστασία εργαζομένων και πληθυσμού μπορεί σήμερα να επιτευχθεί με βάση το κατακτημένο επίπεδο της επιστήμης και της τεχνικής. Στο πλαίσιο του σημερινού καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, ο χωροταξικός σχεδιασμός, η λειτουργία κάθε εργασιακού χώρου και υποδομής δεν γίνονται με γνώμονα την ικανοποίηση του συνόλου των κοινωνικών αναγκών.

Για να καλυφθεί λοιπόν ολόπλευρα αυτή η ζωτική λαϊκή ανάγκη, απαιτείται ένας ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης, που θα αντιμετωπίζει τα θέματα πρόληψης και διαχείρισης έκτακτων καταστάσεων με γνώμονα τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι με γνώμονα τη διασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, που αποτελεί το κριτήριο σήμερα στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.

Το εργατικό - λαϊκό κίνημα εμπλουτίζει διαρκώς τις διεκδικήσεις γύρω από τα κρίσιμα για τους εργαζόμενους ζητήματα προστασίας της ζωής και της περιουσίας τους, σε αντιπαράθεση με τη διαχρονική κυβερνητική πολιτική που θυσιάζει τις ανάγκες τους στο βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Οι διεκδικήσεις των ταξικών συνδικάτων και των Λαϊκών Επιτροπών περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων:

• Να ληφθούν όλα τα αναγκαία μέτρα πυροπροστασίας, αντισεισμικής και αντιπλημμυρικής θωράκισης, πρόληψης εργατικών ατυχημάτων και βιομηχανικών ατυχημάτων μεγάλης έκτασης, με ουσιαστικό κρατικό έλεγχο των ευθυνών των εργοδοτών.
• Να εκπονηθούν συγκεκριμένα σχέδια με βάση τους κινδύνους ανά περιοχή, με επαρκή εκπαίδευση όλων των εμπλεκόμενων φορέων αλλά και εργαζομένων και κατοίκων.
• Χωροταξικό σχεδιασμό με βάση τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες και όχι το επιχειρηματικό κέρδος.
• Αποφασιστική ενίσχυση του δυναμικού και της υλικοτεχνικής υποδομής των κρατικών ελεγκτικών μηχανισμών.
• Ενιαίο, καθολικό, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύγχρονο σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, που θα χρηματοδοτείται αποκλειστικά από το κράτος. Δωρεάν χορήγηση φαρμάκων. Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και όλες οι παροχές των ασφαλιστικών ταμείων να περάσουν στην αποκλειστική ευθύνη του κράτους, με χρηματοδότηση 100%.
• Να ενισχυθούν με το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό τα δημόσια νοσοκομεία.
• Να δημιουργηθούν σύγχρονα δημόσια Κέντρα Υγείας με το απαραίτητο προσωπικό και εξοπλισμό.

Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου», 28 - 29 Ιούλη 2018.

Δες περισσότερα εδώ 

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΈΚΡΙΝΕ (ΝΟΜΙΜΗ) ΑΠΟΛΥΣΗ ΕΓΚΥΟΥ kαι Στην Ελλάδα (!!)

Oίκος ευγηρίας απέλυσε νοσηλεύτρια, μόλις ανακοίνωσε ότι είναι έγκυος. Δικαστήριο δεν δικαίωσε την εργαζόμενη αλλά τον οίκο ευγηρίας. 
Σύμφωνα με το zarpanews.gr, το περιστατικό συνέβη το 2014 ενώ η δικαστική απόφαση που βγήκε πριν έναν μήνα περίπου όχι μόνο είναι υπέρ της εργοδοσίας αλλά επιδικάζει στην νεαρή μητέρα να πληρώσει και τα δικαστικά τους έξοδα, ήτοι 200 ευρώ!
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του zarpanews.gr:

«Το πρωί πραγματοποιήθηκε κινητοποίηση για το θέμα στο Πρωτοδικείο Χανίων ενώ μιλώντας σε δημοσιογράφους η 28χρονη σήμερα Κρυσταλλία Στάθη τόνισε πως θα προσβάλει με έφεση την συγκεκριμένη απόφαση. Μιλώντας για το χρονικό της υπόθεσης, εξήγησε πως όταν τους ανακοίνωσε ότι είναι έγκυος της έδωσαν μια εβδομάδα άδεια.

«Μετά πήρα τηλέφωνο και μου είπαν ότι έχω άλλη μία εβδομάδα άδεια και εν τέλει πήγα εκεί και μου είπαν ότι απολύθηκα. Τους είπα ότι αυτό είναι παράνομο αφού τους έχω ανακοινώσει πως είμαι έγκυος. Πήγα στην Επιθεώρηση Εργασίας, τους ενημέρωσαν ότι αυτό είναι παράνομο και ότι πρέπει να με ξαναπροσλάβουν, όμως δεν συμμορφώθηκαν και κινήθηκα δικαστικά» είπε και προσέθεσε πως «η απόφαση βγήκε πριν ένα μήνα περίπου και ήταν απογοητευτική. Βγήκε υπέρ των εργοδοτών καθώς κρίθηκε πως υπήρχε σπουδαίος λόγος που με απέλυσαν. Επικαλέστηκαν ψευδείς λόγους ότι δεν έκανα καλά τη δουλειά μου. Μάλιστα μου επέβαλαν και πρόστιμο, τα δικαστικά έξοδα 200 ευρώ».

Ωστόσο, όπως εξήγησε και αντίθετα με όσα ισχυρίστηκε η εργοδοσία, ποτέ δεν της είχε γίνει κάποια επίπληξη ούτε είχε εκφραστεί κάποιο παράπονο για τη δουλειά της. Αυτό που ζητά τώρα είναι να ανακληθεί η απόφαση ώστε να μπορέσει να επιστρέψει στη δουλειά της την οποία έχει ανάγκη».

Κινητοποίηση στα Δικαστήρια

Σήμερα το πρωί, σύμφωνα με την ιστοσελίδα «το σωματείο Ιδιωτικών υπαλλήλων νομού Χανίων, το Εργατικό Κέντρο και ο Σύλλογος Γυναικών, προχώρησαν σε κινητοποίηση στα Δικαστήρια.Σε ψήφισμα που επέδωσαν στην γραμματεία που Πρωτοδικείου, αναφέρουν τα εξής:

«Η εργοδοσία με πρόφαση ότι η εργαζόμενη δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στα καθήκοντα της λόγω εγκυμοσύνης, την απέλυσε. Η ίδια δεν έσκυψε το κεφάλι και διεκδίκησε το δικαίωμά της για δουλειά. Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν υπέρ της εργοδοσίας. 

Για τους εργοδότες η προστασία της μητρότητας είναι κόστος και για αυτό η ΕΕ , οι δικαστές και οι κυβερνήσεις των κρατών – μελών της καθώς και η δική μας κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που εξυπηρετούν αυτά τα συμφέροντα, συστηματικά παίρνουν μέτρα κατά των εργαζομένων και κατά των λαών γενικότερα. 

Αυτό φαίνεται και με την τελευταία απαράδεκτη απόφαση του δικαστηρίου της ευρωπαϊκής ένωσης σε βάρος των εγκύων εργαζόμενων γυναικών, καθώς «νομιμοποιεί» την απόλυσή τους από επιχειρήσεις που υλοποιούν πρόγραμμα ομαδικών απολύσεων. 

Καλούμε τους εργαζόμενους με μια γροθιά να φωνάξουμε για αυτήν την εργοδοτική αυθαιρεσία.

Να παλέψουμε για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, την πραγματική προστασία των εγκύων, των νέων μητέρων, που είναι ζήτημα πρώτης γραμμής, που πρέπει να επιβληθεί και μέσω Συλλογικών Συμβάσεων με βάση τις δικές μας σύγχρονες ανάγκες. 

Για δουλειά με δικαιώματα και ζωή με αξιοπρέπεια.
Σταματάμε πια να είμαστε μόνοι στην επίθεση εργοδοσίας – κυβέρνησης! Γινόμαστε μέλη του σωματείου μας. Δίνουμε το χέρι στον συνάδελφο μας! Απαιτούμε την ανάκληση της απόλυσης».

 Από:
ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ
Δικαστήριο έκρινε «νόμιμη» απόλυση εγκύου

********************************************

Με αφορμή τη “νόμιμη” απόλυση μιας εγκύου στον έβδομο μήνα

Η ανάπτυξη είναι δίκαιη και έργο της δικαιοσύνης είναι να τη διασφαλίζει, μακριά από αγκυλώσεις, εγκυμοσύνες και έμμονες ιδέες περί οικογένειας.

Από Κατιούσα

Η ανάπτυξη είναι δίκαιη -και γίνεται πράξη. Δίκαιη γιατί όλοι απολαμβάνουμε τους καρπούς της, ανάλογα με την αξία μας, άλλοι με χρυσά κουτάλια κι άλλοι τα ψίχουλα που θα περισσέψουν. Αν δεν είσαι αρκετά άξιος, πρέπει να φροντίσεις να βελτιωθείς, να γίνεις ανταγωνιστικός.

Αφού η ανάπτυξη είναι δίκαια, το έργο της δικαιοσύνης είναι να διασφαλίζει πως θα συνεχίζεται απρόσκοπτα. 

Και αυτό απαιτεί θυσίες, απαιτεί να αφήσουμε πίσω το παρελθόν, τις αγκυλώσεις μας, τις εμμονές μας, την ανόητη ιδέα πως θα κάνουμε σώνει και ντε οικογένεια, πως θα πληρώνεται μια έγκυος γυναίκα για να κάθεται και να μεγαλώνει το παιδί της.

Η εργασία απελευθερώνει -όπως έλεγε και η επιγραφή στο Νταχάου- κι η εγκυμοσύνη, αν το δεις, είναι μια μορφή σκλαβιάς, ένας είδος αγκύλωσης, για αυτό κι ευχόμαστε στις εγκύους “καλή λευτεριά”. 

Τα αφεντικά σκέφτονται για εμάς πριν από εμάς, για το καλό μας. 

Ο καπιταλισμός μας απελευθερώνει, μας απελευθερώνει από δικαιώματα, από τη συμβατική γαλήνη του νοικοκυραίου, από την κάλπικη θαλπωρή του οικογενειάρχη μικροαστού.

Το σύστημα μας κάνει προλετάριους, ελεύθερους από μέσα παραγωγής, μέσα για να ζήσουμε, από δικαιώματα και ελπίδες. 

Εσχάτως μας ρίχνει μαζικά στην ανεργία, γιατί προφανώς κάποιοι περισσεύουν, και μας απαγκιστρώνει απ’ τη μσιθωτή σκλαβιά. 

Μας αφήνει ελεύθερους να απελπιστούμε, να σκύψουμε το κεφάλι, αλλά προς θεού- που είναι το χρήμα- όχι να αντιδράσουμε. Δεν αντέχεται τέτοια αχαριστία.
Στην παραπάνω φωτογραφία, μπορείτε να δείτε μερικούς “αχάριστους” που διαμαρτύρονται για την απόφαση του δικαστηρίου να θεωρήσει νόμιμη την απόλυση μιας νοσηλεύτριας στα Χανιά, όταν ανακοίνωσε στην εργοδοσία πως είναι έγκυος. 

Μια απόφαση που ανοίγει νέους δρόμους στην εργοδοτική αυθαιρεσία και την ασύδοτη κερδοσκοπία των καπιταλιστών, που ούτως ή άλλως δρουν ανεξέλεγκτα, πλέον όμως έχουν και την κάλυψη του νόμου.
Κερασάκι στην τούρτα, η απόφαση του δικαστηρίου να επιδικάσει στην απολυμένη εργαζόμενη δικαστικά έξοδα -ύψους 200 ευρώ. 

Η απολυμένη νοσηλεύτρια θα προχωρήσει σε έφεση, ενώ στο πλευρό της βρίσκονται συνάδελφοί της και το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων, στηρίζοντας τον αγώνα της μέχρι την πλήρη δικαίωσή της και την επαναπρόσληψή της.

- ΚΑΝΕ ΤΟ ΚΑΛΟ k ΤΟ ΚΑΛΟ ΘΑ ΒΡΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΙΣΩ ΣΕ ΕΣΕΝΑ.

Οι σημαντικοί άνθρωποι στην ζωή σου έρχονται
με τρεις τρόπους και είναι: 

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΣΕ ΑΦΥΠΝΙΖΟΥΝ

Είναι από τους ανθρώπους που έρχονται για να μείνουν στη ζωή σου για μεγάλο χρονικό διάστημα. 

Είναι οι άνθρωποι που σου διδάσκουν πώς είναι να ζεις, να σκέφτεσαι, να αγαπάς, αν αποδέχεσαι και να ελευθερώνεις.
Αν πιστεύεις στα συμβόλαια της ψυχής, είναι πολύ πιθανό με αυτούς τους ανθρώπους να έχετε συμφωνήσει τη γήινη συνάντηση σας για να κάνετε το ταξίδι της ζωής παρέα
Μαζί τους έρχονται στιγμές που τα καμπανάκια της αφύπνισης γίνονται… καμπάνες που είναι αδύνατον να τις αγνοήσεις.
Είναι οι άνθρωποι με τους οποίους πετυχαίνετε παρέα στόχους ζωής.

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΣΟΥ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ

Πολλές φορές, καθώς προχωράς στη ζωή σου ξεχνάς
ποιος πραγματικά είσαι, για ποιο λόγο και για ποιο σκοπό ήρθες σε αυτή τη ζωή.

 Ενώ είσαι ένα πλάσμα γεμάτο αγάπη, δημιουργικότητα και ικανότητες μπλέκεσαι με τα καθημερινά,
τη ρουτίνα ή με επιβλαβείς ασχολίες και ξεχνάς αυτό για το οποίο ήρθες και που θα σε κάνει ευτυχισμένο. 

Έτσι λοιπόν, έρχονται στη ζωή σου συγκεκριμένοι άνθρωποι για να σε… ξυπνήσουν. 

Έρχονται με φόρα για να σου δείξουν ποιος είσαι. 

Κι αν έχεις λοξοδρομήσει για να σε βάλουν στο δρόμο σου και πάλι.

               ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ-ΚΑΤΑΛΥΤΕΣ

Για να παίξει κάποιος έναν σημαντικό ρόλο στη ζωή σου, δε χρειάζεται να μείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα ή για πάντα. 

Πολλές φορές, οι άνθρωποι-καταλύτες δεν έχουν ιδέα για την επίδραση που είχαν στη ζωή σου. 

Σκέψου όμως πόσο έχει ισχύσει και το αντίθετο. Πόσο με τις λέξεις, τη ζωή και τις εμπειρίες σου έχεις επηρεάσει ανθρώπους χωρίς να το έχεις καταλάβει. 

Κάνε το καλό και το καλό 

θα βρει το δρόμο πίσω σε εσένα και σε αυτή την περίπτωση.

Κώστας Κόκκινος

Ο δικός μας "Αϊ-Βασίλης"

"Αγαπητέ Αϊ-Βασίλη,
μη με παρεξηγείς που δεν σου έγραφα. Νόμιζα ότι δεν υπήρχες. Έκανα λάθος. Τώρα ξέρω ότι ο δικός μας Αϊ-Βασίλης θα έρχεται πάντα. Σ' ευχαριστώ για τη δύναμη που δίνεις στον πατέρα μου ν' αγωνίζεται, σ' ευχαριστώ για την πίστη που έφερες στην οικογένειά μου ότι δεν είμαστε μόνοι. Σε λίγα χρόνια θα 'ρθω να μοιραστούμε τη δουλειά. Περίμενέ με! Έχουμε πολλά να κάνουμε μαζί..."

Έρχονταν Χριστούγεννα κι ο πατέρας είχε να δουλέψει έναν χρόνο. Εγώ κι ο αδερφός μου ήμασταν παιδιά, αλλά κανένας μας δεν περίμενε δώρα. 

Ο πατέρας πήγε σ' ένα πρακτορείο που νοίκιαζε στολές σ' εποχιακούς Αϊ-Βασίληδες κι έπιασε δουλειά για λίγες μέρες. Όχι πως έβγαινε μεροκάματο, τα λεφτά έφταναν ίσα ν' αγοράσουμε κάτι που να τρώγεται.

Την Παραμονή, πηγαίνοντας στη δουλειά, βλέπει έναν άλλο εποχιακό να του 'χει πιάσει τη θέση! 

Στην αρχή θύμωσε. Όταν όμως τον πλησίασε , είδε πως ήταν πολύ γέρος...χιλίων χρονών του φάνηκε. Σα να έβλεπε τον ίδιο τον Αϊ-Βασίλη! Ο πατέρας τον λυπήθηκε. Για να βγαίνει στους δρόμους ένα τέτοιο χούφταλο, σκέφτηκε, πρέπει να βρίσκεται σε μεγάλη ανάγκη. Τα 'χε και λίγο χαμένα... Ούτε από πρακτορεία ήξερε, ούτε πώς κανονίζοντζι αυτές οι δουλειές. 

Ο πατέρας πρότεινε στο γέρο να του δανείσει την επαγγελματική του ταυτότητα, γιατί κατάλαβε πως δεν ήταν νόμιμος, κι αν τον σταματούσε η αστυνομία, μάλλον στο τμήμα θα κατέληγε... Και δεν είναι ωραίο να τη βγάζεις Χριστουγεννιάτικα στη στενή. Ο "Αϊ-Βασίλης" χαμογέλασε, αλλά δε δέχτηκε το πάσο. Ξεφούρνισε κάτι αλαμπουρνέζικα κι έγινε καπνός. Ποιος ξέρει από πού το 'χε σκάσει ο καημένος...

Εκείνη τη χρονιά μάς ήρθανε κάποια δώρα, λες κι έπεσαν απ' τον ουρανό. Εμένα μου 'τυχε μια φυσαρμόνικα!... Ποτέ δε θα το ξεχάσω, γιατί έτσι άρχισα ν' ασχολούμαι με τη μουσική. Αργότερα κέρδισα και μια υποτροφία για το Ωδείο.

Μέχρι τότε δεν πίστευα καθόλου στον Αϊ-Βασίλη. Όμως, από τη στιγμή που έφτασαν τα ουρανοκατέβατα δώρα, άρχισα να πιστεύω. 

Κυρίως όταν έμαθα ότι τα παιχνίδια και τα δώρα που πήραν εκείνα τα Χριστούγεννα τα παιδιά των άνεργων ναυτεργατών τα είχε στείλει το εργατικό σωματείο. 

Ο δικός μας Αϊ-Βασίλης ήταν η εργατική αλληλεγγύη. Εργατική αλληλεγγύη είναι η αλληλοβοήθεια ανάμεσα στους εργάτες, μας εξήγησε ο πατέρας. Όταν, για παράδειγμα, μερικοί εργάτες δεν έχουν δουλειά, οι άλλοι τους στηρίζουνε για να μπορέσουν ν' αντέξουν... Πρέπει ν' αντέξουν γιατί, αν κάποιοι δεν τα καταφέρουν, μικραίνει η δύναμη όλων...

Τότε ήταν που έστειλα το πρώτο μου γράμμα στον Αϊ-Βασίλη...

"Αγαπητέ Αϊ-Βασίλη,
μη με παρεξηγείς που δεν σου έγραφα. Νόμιζα ότι δεν υπήρχες. Έκανα λάθος. Τώρα ξέρω ότι ο δικός μας Αϊ-Βασίλης θα έρχεται πάντα. Σ' ευχαριστώ για τη δύναμη που δίνεις στον πατέρα μου ν' αγωνίζεται, σ' ευχαριστώ για την πίστη που έφερες στην οικογένειά μου ότι δεν είμαστε μόνοι. Σε λίγα χρόνiα θα 'ρθω να μοιραστούμε τη δουλειά. Περίμενέ με! Έχουμε πολλά να κάνουμε μαζί..."

Πάνω στο φάκελο έγραψα:
Προς το Εργατικό Σωματείο
από τον Άγγελο, γιο του άνεργου ναυτεργάτη.

Σχόλια

Αλιεύτηκε από:

Cloe Pappa:

  30/12/17

Η ιστορία είνai βασισμένη σε ένα επεισόδιο από το βιβλίο

της Εύης Κοντόρα "12 μέρες από τη ζωή του Αϊ-Βασίλη",

Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή.