ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

TRANSLATE

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Δολοφονίες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Δολοφονίες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2020

ΠΡΙΝ 101 ΧΡΟΝΙΑ: SΟSΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ-ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ: ΛΙΜΠΚΝΕΧΤ, ΛΟΥΞΕΜΠΟΥΡΓΚ.



ΒΕΡΟΛΙΝΟ
Μεγάλη διαδήλωση στη μνήμη του
Καρλ Λίμπκνεχτ και της Ρόζα Λούξεμπουργκ (ΦΩΤΟ)




Την Κυριακή 12 Γενάρη πραγματοποιήθηκε για ακόμα μια χρονιά στο Βερολίνο η μεγάλη διαδήλωση προς τιμήν των ηγετών του γερμανικού και διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζα Λούξεμπουργκ.
Οι δύο ηγέτες της ομάδας του Σπάρτακου και του νεοσύστατου Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας (KPD) δολοφονήθηκαν άνανδρα τις μέρες αυτές πριν 101 χρόνια, αμέσως μετά την κατάπνιξη της επανάστασης των εργατών του Βερολίνου, από παραστρατιωτικές ομάδες υπό τις εντολές της γερμανικής αστικής τάξης και της δοτής σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης του SPD.
Παρά το τσουχτερό κρύο, μέλη και φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ διαδήλωσαν και αυτή τη χρονιά μαζί με τα μπλοκ του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος (DKP), του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας (TKP), αλλά και με αντιπροσωπεία του διωκόμενου στη χώρα του Κομμουνιστικού Κόμματος Πολωνίας.

Οι χιλιάδες διαδηλωτές διέσχισαν την κεντρική λεωφόρο του Ανατολικού Βερολίνου Frankfurter Allee, προέκταση της ιστορικής Karl Marx Allee, για να καταλήξουν στο μνημείο που είναι αφιερωμένο σε δεκάδες προσωπικότητες του γερμανικού και διεθνούς εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, στους νεκρούς της Επανάστασης του Νοέμβρη 1918, των Διεθνών Ταξιαρχιών και της πάλης ενάντια στο φασισμό.

Πλήθος κόσμου απέτισε φόρο τιμής στους ήρωες της εργατικής τάξης, αφήνοντας λίγα κόκκινα γαρίφαλα και διατρανώνοντας ότι τα ιδανικά των Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζα Λούξεμπουργκ παραμένουν ζωντανά στην πάλη για μια άλλη κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για τον Σοσιαλισμό - Κομμουνισμό.
1 / 3

Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2018

ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ '48 -ΤΟ ΦΟΝΙΚΟ ΣΤΑ ‘Μ’ΛΕΛΙΑ ΛΕΣΒΟΥ:

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΛΕΣΒΟΥ.
Παραμονή πρωτοχρονιάς 1948 : Η παγίδα και το φονικό στα Μλέλια
Από το 1946 και στη Λέσβο μαίνεται ο εμφύλιος πόλεμος. Ο Δημοκρατικός Στρατός Λέσβου, δίνει ηρωικές μάχες με το στρατό της “εθνικής” κυβέρνησης» που έχει κουβαληθεί στο νησί για να τον αντιμετωπίσει.
Δεκέμβριος 1948. (..)
Ολόκληρο το 1947 και το 1948 είναι γεμάτα με ηρωικές μάχες, αλλά και ατυχίες και απώλειες για τον ΔΣΛ που δύσκολα αναπληρώνονται. 
Κι η πείνα, ο αποκλεισμός, η στέρηση πιέζει τους αντάρτες. 
Η τακτική του στρατού περιλαμβάνει κι αυτή τη … φροντίδα: Αποκλεισμό των ανταρτών από τα χωριά που πάντα τους τροφοδοτούσαν. 
Και βέβαια επικήρυξη: το κεφάλι κάθε αντάρτη «άξιζε» 15 με 20.000.000 δραχμές.
Στην ύπαιθρο της Λέσβου εκείνο τον καιρό υπήρχαν δυο μεγάλα τσιφλίκια : του Σημαντήρη στην Αχλαδερή και
 της Τσερκέζας στα Μλέλια (ανάμεσα στο Ίππειος, το Κάτω Τρίτος και τους Λάμπου Μύλους). Από κει κάποιες φορές οι αντάρτες πήγαιναν κι απαιτούσαν κι έπαιρναν εφόδια.
Η Τσερκέζα***  ή  Ζουλφιέ Χανούμ   ή   Ελένη Ιορδάνογλου ήρθε από τη Μικρά Ασία. 
Λέγανε ότι είχε σχέση με τον Πλαστήρα, κι ότι στη Μικρά Ασία ήταν πολύ πλούσια. Το τσιφλίκι το απέκτησε με τα ανταλλάξιμα, αλλά και με εκτόπιση οικογένειας Τσουλέλη και κατάχρηση της περιουσίας τους. Ήταν μια γυναίκα κολοπετσωμένη, με καλές σχέσεις με όλων των ειδών τις αρχές (και με τους Γερμανούς). Καβάλα στο άλογο, φορώντας πάντα παντελόνια, οπλισμένη με κουμπούρια. Σε συνεννόηση με το διοικητή της ασφάλειας Σκούρτη, στήνει μια φοβερή παγίδα στο τμήμα του ΔΣΛ της περιοχής Αγιάσου.
Την ώρα που οι αντάρτες δεν έχουν να φάνε και φοβούνται ότι θα εξοντωθούν από την πείνα κι όχι από τον πόλεμο, η Τσερκέζα τους καλεί σε πρωτοχρονιάτικο τραπέζι. Οι αντάρτες παρακολουθούν το τσιφλίκι. Μέρες πριν πήγαν επίσκεψη για να δουν. Αυτοί τους καλόπιασε, τους φόρτωσε τροβάδες με πεσκέσια κι ορκίζονταν ότι κι αυτή έχει ζήσει διωγμούς και διώξεις και τους συμπονάει.
Ήταν δύσπιστοι. Και πρώτος από όλους ο καπετάνιος Μπάμπης Θεοδωσίου (αλλά και κάποιοι άλλοι από τους παλιότερους αντάρτες), που επέστησε την προσοχή στον Κυριάκο Πασχαλιά (που ήταν επικεφαλής του τμήματος της Αγιάσου). 
Ο Αποστόλου στο βιβλίο του λέει ότι ο Θεοδωσίου κάτι είχε μυριστεί. Η πείνα όμως τους πίεζε αφόρητα. Και κλόνισε κάθε αντίσταση και κάθε λογική. 
Ο Πασχαλιάς, επέμενε πως έπρεπε να ρισκάρουν, γιατί θα αναγκάζονταν να παραδοθούνε από την πείνα. Ο ίδιος ο καπετάνιος Θεοδωσίου δεν πήγε.
Δυο μέρες πριν, παρακολούθησαν το σπίτι για ύποπτες κινήσεις. Δεν είδαν τίποτα. Πήραν όλες τις προφυλάξεις, για πιθανή προδοσία, για κρυμμένα αποσπάσματα, για δηλητηρίαση κλπ. 
Για όλα … εκτός από το αδιανόητο που έγινε. Τελικά 13 αντάρτες, το βράδυ της 31/12 πήγαν στο σπίτι της Τσερκέζας. Έφαγαν πλουσιοπάροχα. Αλλά την άφηναν να τρώει πρώτα εκείνη και μετά έτρωγαν οι ίδιοι. Και οι σκοποί φυλούσαν. Ούτε την άφησαν στιγμή μόνη της.
Κάποια στιγμή η οικοδέσποινα προφασίστηκε ότι πάει στο μύλο να τους φέρει γλυκά και βασιλόπιτα για να κόψουν κατά το έθιμο. Είχε παγιδεύσει όλο το σπίτι της με εκρηκτικά (δυναμίτη και νάρκες) τοποθετημένα σε κατάλληλες θέσεις, στο ύψος του κεφαλιού ενός ανθρώπου, ώστε με την έκρηξη να χτυπηθούν τα κεφάλια τους. Όταν βγήκε έξω από το σπίτι άναψε το φυτίλι με το τσιγάρο της.
Από την έκρηξη έμειναν στον τόπο 6 αντάρτες:
Βασίλης Παπαδέλλης ή Χάρος και Σταύρος Καζάκος από Πηγή.
Θανάσης Στεφάνου από Κώμη.
Βασίλης Καλατζής και Στρατής Τσουκαρέλης από Αγιάσο.
Κώστας Πηγάσης από Ασώματο.
Οι άλλοι επτά κάτι ψυλλιάστηκαν και πήδηξαν έξω τη στιγμή της έκρηξης. Είπαν ότι ο Πασχαλιάς μύρισε το κάψιμο του φυτιλιού. Γλύτωσαν με τραύματα, ειδικά στα κεφάλια. Για κάποιες ώρες ή και μέρες δεν έβλεπαν καλά και δεν άκουγαν.
 Αυτοί ήταν: οι Νίκος Αρβανίτης, Κώστας Διαμαντής, Δημήτρης Δεδίτσης, Θρασύβουλος Μπούσδος, Λευτέρης Παπαθανασίου, Κυριάκος Πασχαλιάς, Γιάννης Τσουλέλης.
Πήγαν στο Μανταμάδο να συναντήσουν το άλλο τμήμα και τον καπετάνιο τους. 
Έμειναν κρυμμένοι σ’ ένα ελαιοτριβείο (Στη μηχανή του Κομίλη). Λίγο αργότερα έπεσαν σε δεύτερη παγίδα στα “αντριά” και σκοτώθηκαν κι αυτοί όλοι πλην ενός. 
Του Θρασύβουλου Μπούσδου (που πέθανε πριν λίγες μέρες, στις 25/11/2018).
Ο καπετάνιος είχε πει στον Κυριάκο Πασχαλιά ότι αν πήγαιναν εκεί και πάθαιναν κάτι κακό, η ευθύνη θα ήταν αποκλειστικά δική του. 
Γι’ αυτό κιόλας, μετά το φοβερό χτύπημα στο «Ντάμι» της Τσερκέζας και επειδή το «χρεώθηκε», λόγω της επιμονής του να πάνε εκεί και της εμπιστοσύνης που έδειξε στην Τσερκέζα, καθαιρέθηκε από ανθυπολοχαγός και υποβιβάστηκε σε απλό αντάρτη (Όταν το καλοκαίρι του 1947 ήρθε στη Λέσβο από τη Σάμο ο Μπάμπης Θεοδοσίου και συγκροτήθηκε ο Δ.Σ.Λ. σε μάχιμο και ιεραρχικά δομημένο στρατιωτικό τμήμα, ο Κυριάκος είχε πάρει το βαθμό του ανθυπολοχαγού).
Την επόμενη μέρα, τα άψυχα σώματα των έξι ανταρτών τα φόρτωσαν σε αραμπά και τα έριξαν σε ένα λάκκο που άνοιξαν σε μια γωνιά του Νεκροταφείου στο Ίππειος. 
Οι εφημερίδες του νησιού είχαν την ανακοίνωση του στρατού :
“Εις άγριον μάχην κατά την διάρκειαν της 31ης λήξαντος έτους εις την αγροτικήν περιοχήν του χωριού Ίππειος. Εξ συμμορίται νεκροί, οι υπόλοιποι, τραυματίαι καταδιώκονται απηνώς. Εγκλωβισμένοι εις αγροικίαν προέβαλαν σθεναράν αντίστασην. Ολόκληρη τη νύκτα τα πολυβόλα έβαλλον. Ουδεμία απώλεια εκ των ημετέρων”.
Κάπως έτσι έφτιαχναν το «ηρωικό προφίλ του εθνικόφρονος στρατεύματος», συγκαλύπτοντας ταυτόχρονα τα πρωτοφανή τους εγκλήματα.
Μετά από αυτό η ίδια η Τσερκέζα φοβούμενη εκδίκηση έζησε όλα τα υπόλοιπα χρόνια μέχρι το θάνατό της μέσα στα γραφεία της ασφάλειας Μυτιλήνης. Θαρρώ πως ήταν εκεί τουλάχιστον μέχρι το 1975.
Τώρα εκεί που έγινε το φονικό είναι ο νερόμυλος στα ‘Μ’λέλια». Μπορείτε να επισκεφθείτε το χώρο και να δείτε τα ντουβάρια από το σπίτι που ανατινάχτηκε. 
Από: http://www.lesvosnews.net
Εκεί είναι τώρα άλλο ένα προσκύνημα, από αυτά που είναι γεμάτα τα βουνά της Λέσβου κι έχουν αναδειχθεί από τις εκδηλώσεις του κόμματος.
Οι φωτογραφίες του Κ. Πασχαλιά, του Θρασύβουλου Μπούσδου (επιζήσαντος) και όσων σκοτώθηκαν εκείνη τη μέρα είναι από το βιβλίο «Δημοκρατικός Στρατός Λέσβου» των Β. Καλογερά – Π. Κουτσκουδή.
Βιβλία που μπορείτε να διαβάσετε σχετικά :
«Σελίδες Αγώνα». Γ.Αθ. Σκούφος
«Το αντάρτικο της Μυτιλήνης». Ν. Θεοχάρη
«Σκόρπια από την Αντίσταση». Απ. Αποστόλου.
«Δημοκρατικός Στρατός Λέσβου». Β. Καλογερά. Π. Κουτσκουδή.
«Το 48 χωρίς φεγγάρι». Του Μιχάλη Λιαρούτσου
Σχετικό άρθρο του Παναγιώτη Κουτσκουδή, που περιέχει και συνέντευξη του Θρασίβουλου Μπούσδου, μοναδικού επιζήσαντος από την ηρωική περιπέτεια του Δ. Σ. Λέσβου και του περιστατικού στα Μλέλια.










*** 


Manos Doukas 
και στο Κατιούσα !! 

ΟΙ "ΦΙΛΟΙ" ΜΑΣ ΑΓΓΛΟΙ k ΤΟ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ-ΕΙΔΕΧΘΕΣ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥ ΤΣΑΟΥΣ ΑΝΤΩΝ ΤΗN ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ '44



Η ματωμένη Πρωτοχρονιά του 1944 στο Τσαλ Νταγ της Δράμας
«Η συμμορία του “ήρωα της εθνικοφροσύνης” Αντών-Τσαούς με τους Βούλγαρους συμμάχους τους. Από αριστερά Ουζούνης, Γεώργιος Σκαρλατάκης, Νικόλαος Τεζόπουλος. Στη μέση και την άκρη με τα μαύρα Βούλγαροι στρατιώτες. Στα πόδια τους σφαγμένοι, οι αντιστασιακοί και μέλη του ΕΑΜ: Ηλίας Νταγνιτζής, Μιχάλης Πορφίδης, Γιουμουρτζής, Δ. Παπαδόπουλος, Τσότσογλου και Καραγιαννίδης.» Πηγή φωτογραφίας: Κόκκινος φάκελος



Την Πρωτοχρονιά του 1944, διαπράχθηκε στα βουνά της Δράμας ένα αποτρόπαιο ομαδικό έγκλημα από συμμορίες ακροδεξιών, υπό τις διαταγές ενός βρετανού ταγματάρχη, του Μίλερ, ο οποίος μάλιστα ήταν και σύνδεσμος στην Ελλάδα του Συμμαχικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής. Ήταν η σφαγή σε μία χαράδρα του Τσαλ-Νταγ των ανταρτών του τμήματος «Ρήγας Φεραίος» του ΕΛΑΣ.

Πρόκειται για ένα ύπουλο κι απάνθρωπο έγκλημα, μία πραγματική παγίδα θανάτου, που σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε από τις εθνικιστικές ομάδες του Αντώνη Φωστηρίδη (Αντών Τσαούς), σε συνεργασία με τους Άγγλους, που έγινε με τον ερχομό του 1944, την 1η Ιανουαρίου στα βουνά της Λεκάνης (Τσαλ-Νταγ) και στην οποία έχασαν με φριχτό τρόπο τη ζωή τους 17 ηρωϊκοί ΕΛΑΣίτες αντάρτες.

Στο βουνό Τσαλ-Νταγ, δρούσε το τμήμα «Ρήγας Φεραίος» του ΕΛΑΣ, πολεμώντας τους Βούλγαρους φασίστες κατακτητές. Για την αποτελεσματικότερη πάλη κατά των ξένων επιδρομέων, ο ΕΛΑΣ πρότεινε συνεργασία στο ένοπλο τμήμα του Τσαούς Αντών που δρούσε στην ίδια περιοχή. Μετά από συζητήσεις ανάμεσα στα δύο μέρη, αποφασίστηκε οι άνδρες των δύο τμημάτων να γιορτάσουν με κοινό τραπέζι την Πρωτοχρονιά του 1944, προκειμένου να γνωριστούν μεταξύ τους για να υπάρξει κοινή δράση κατά των κατακτητών.

Για τις προδοτικές αυτές "υπηρεσίες" του, ο Φωστερίδης έγινε αργότερα βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου (βουλευτής Δράμας με τον «Ελληνικό Συναγερμό.» )

Οι δύο διαφορετικές αντιστασιακές οργανώσεις δρούσαν διάσπαρτα σε δικιές τους περιοχές (λημέρια) στα όρη Παγγαίο, Φαλακρό, Μενοίκιο και Λεκάνη και στα δάση της Ελατιάς (Καρά -Ντερέ) και του Κοτζά - Ορμάν και είχαν συνεργαστεί περιστασιακά μέχρι τα τέλη του 1943.
Στόχος των Άγγλων να εμποδίσουν ανάπτυξη του ΕΛΑΣ

Ο ΕΛΑΣ από το Σεπτέμβριο του 1943 άρχισε να οργανώνεται και να αναπτύσσεται στην περιοχή ως 26ο Σύνταγμα επιζητώντας την ένταξη όλων των αντιστασιακών ομάδων στη δύναμή του.
 Οι Άγγλοι, ενώ στην αρχή εφοδίαζαν με όπλα και χρήματα όλες τις αντιστασιακές οργανώσεις, την περίοδο 1943-44 όταν ο πόλεμος άρχισε να γέρνει υπέρ των συμμάχων, ενίσχυαν με κάθε μέσο μόνο τις εθνικιστικές ομάδες, με σκοπό να εξουδετερώσουν τον ΕΛΑΣ και να εμποδίσουν μετά τη λήξη του πολέμου το ρεύμα προς τα αριστερά. 
Στο πλαίσιο αυτό, ο Άγγλος ταγματάρχης Μίλερ,1  που ήταν σύνδεσμος του στρατηγείου της Μέσης Ανατολής με τον ΕΛΑΣ Ανατολικής Μακεδονίας, το Δεκέμβριο του 1943 μετεπήδησε στο τμήμα του Αντών Τσαούς.

Σύμφωνα με τον Βαγγέλη Κωστούδη, καπετάνιο του 19ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ που δρούσε στην περιοχή των Σερρών, οι Άγγλοι για να ενισχύσουν τα αντικομμουνιστικά στοιχεία που δρούσαν στην Ανατολική Μακεδονία και να φρενάρουν την διαρκώς συνεχιζόμενη ανάπτυξη των δυνάμεων του ΕΛΑΣ, έστειλαν τον ταγματάρχη Μίλερ στις γραμμές του Αντών Τσαούς, για να συντονίζει τη δράση τους ενάντια στον ΕΛΑΣ. Όπως σημείωσε:
Ο Μίλερ, ερχόμενος από το Γενικό Αρχηγείο, πέρασε από τα δικά μας τμήματα για να πάει στο Παγγαίο. Είχαμε αυστηρή διαταγή να τον προστατέψουμε για να περάσει με ασφάλεια. 
Κάποια στιγμή ο Ραφτούδης μου λέει: «Θα του ζητήσω να μας κάνει ρίψεις οπλισμού και αν αρνηθεί θα τον απειλήσω». Η αλήθεια είναι ότι δικαιούμασταν μια τέτοια ρίψη με πολεμικό υλικό. Όμως εκβιασμός δεν χωρούσε. 2





Η χαράδρα του θανάτου

Το ραντεβού μεταξύ των δύο αντάρτικων τμημάτων κλείστηκε σε μία χαράδρα μεταξύ της Μπόεβας (Καστανωτού) και Όβαβτζικ (Δρυμότοπου) Δράμας όπου είχαν το λημέρι τους οι αντάρτες του «Ρήγα Φεραίου» και όπου περίμεναν τους επισκέπτες τους κάνοντας τις ανάλογες προετοιμασίες.

Τα χαράματα της Πρωτοχρονιάς, ο ΕΛΑΣίτης σκοπός του λημεριού, διέκρινε αυτούς που περίμενε: Τους άνδρες του Αντών Τσαούς αρκετούς πολίτες από τα γύρω χωριά που κατευθύνονταν προς το λημέρι σε πανηγυρική πορεία. Κι ενώ αυτός τους καλωσόριζε, οι επισκέπτες ρίχτηκαν επάνω του και τον έσφαξαν. Ενώ αμέσως μετά κύκλωσαν τις καλύβες των ΕΛΑΣιτών και τους εξόντωσαν όλους, συνολικά 17 άντρες στον ύπνο τους. Από τγη σφαγή, γλύτωσε μόνο ο μάγειρας του «Ρήγα Φεραίου» που εκείνη τη στιγμή έλειπε από το λημέρι.

Αντών Τσαούς
Το αποτρόπαιο έγκλημα, που έγινε με την προτροπή του Άγγλου ταγματάρχη Μίλερ, βρήκε την επιβράβευσή τους και από τους κατακτητές. Οι άνδρες του Αντών Τσαούς παρουσίασαν τα κεφάλια των τραγικά δολοφονημένων ανταρτών του ΕΛΑΣ στον Βούλγαρο πρόεδρο της κοινότητας Πλατανιάς κι αυτός, για ανταμοιβή, τους χάρισε δύο μικρά αυτόματα όπλα και το υπέρογκο για την εποχή εκείνη ποσό των 700.0000 λέβα. 3 Παραθέτουμε αυτές τις δυο εικόνες, αντί άλλων βιογραφικών του στοιχείων ή δικών μας χαρακτηρισμών.

Όπως έγραψε ο ιστορικός Τάσος Χατζηαναστασίου, οι πόντιοι οπλαρχηγοί στα όρη της Λεκάνης (Τσαλ-Νταγ) εκτιμώντας ότι ο ΕΛΑΣ θα επιχειρούσε να επεκτείνει την επιρροή του και στην περιοχή τους, όπως είχε γίνει νωρίτερα στο Παγγαίο, έδρασαν άμεσα και αποφασιστικά. «Έτσι ξεγέλασαν τους ανενημέρωτους για τα γεγονότα στο Παγγαίο αντάρτες του «Ρήγα Φεραίου» και τους επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά, ενώ οι τελευταίοι τους περίμεναν για να συνεορτάσουν την Πρωτοχρονιά του 1944».
 Οι άνδρες του Φωστερίδη σκότωσαν 16-19 αντάρτες του «Ρήγα Φεραίου» και αιχμαλώτισαν άλλους δύο. Έτσι οι Πόντιοι οπλαρχηγοί εκδίωξαν ουσιαστικά από την περιοχή τους τον ΕΛΑΣ και μόνο ένα μικρό τμήμα παρέμεινε στην περιοχή του Κοτζά-Ορμάν, υπό τον Νίκο Χατζηνικολάου (Καπετάν-Μαύρος). 4

Οι δολοφονημένοι ΕΛΑΣίτες

Τα ονόματα των δολοφονημένων ΕΛΑΣιτών που έγινε δυνατό να εξακριβωθούν τα επόμενα χρόνια, ήταν:
1. Μιχάλης Γεωργιάδης ή Παπέκης του Χαράλαμπου (ψευδώνυμο «Γέρο Σπάρτακος»), 62 ετών, κάτοικος Νικηφόρου Δράμας, μέλος του ΚΚΕ, εξόριστος από τη δικτατορία Μεταξά, από τους πρωτεργάτες της εξέγερσης της Δράμας το Σεπτέμβριο του 1941.
2. Δημήτριος Κατσακούλης, από το ΦΩτολείβος Δράμας.
3. Κώστας Μαυρίδης, τσαγκάρης από την Καβάλα.
4. Καπετάν Διάκος (αγνώστων λοιπών στοιχείων)
5. Νίκος Ράτσιος ή Ρόμπτσιος (ψευδώνυμο «Νταβέλης»), παλιίο στέλεχος του ΚΚΕ, υπάλληλος της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιριμών Καβάλας
6. Δράκος (αγνώστων λοιπών στοιχείων)
7. Τάσος (αγνώστων λοιπών στοιχείων)
8. Καρατσόλης (αγνώστων λοιπών στοιχείων)
9. Νίκος Τερζής-Τσελέγκας, 24 χρόνων από το Ροδολίβος Σερρών, μέλος του ΚΚΕ, εθελοντής στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41
10. Φίλιππος Κινάζης, τσαγκάρης από την Καβάλα
11. Πρόδρομος Μπαχτετζής («Γεροβοριάς») από την Καβάλα
12. Φλώρος (αγνώστων λοιπών στοιχείων)
13. Παστουρματζής (αγνώστων λοιπών στοιχείων), παλιός αγωνιστής και πρωτοπόρος αντάρτης από το 1941
14. ΕΠΟΝίτης, έφηβος (αγνώστων λοιπών στοιχείων)
15. Ευσέβιος Μηλάς, 35 ετών, κάτοικος Νιγρίτας Σερρών, εξόριστος στον Άη-Στράτη από όπου δραπέτευσε με τη βοήθεια του ΕΛΑΝ στις 17-6-1943
16. Σάββας Ελίδης από την Καβάλα, καπνεργάτης, μέλος της ΟΚΝΕ, είχε φυλακιστεί στο Ιτζεδίν από τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου. 5

Η μπαμπεσιά

Την μπαμπεσιά του βρετανού ταγματάρχη και των ανδρών του Αντών Τσαούς, περιέγραψε ο καπετάν-Μαύρος, επικεφαλής ενός από τα τέσσερα καπετανάτα του ΕΛΑΣ στο Τσάλ-Νταγ:
Ήταν 5 το πρωί της Πρωτοχρονιάς όταν η ληστοσυμμορία του Τσαούς Αντών και χωρικοί της Μπόεβας και Όβατζικ, ήρθαν στα λημέρια. Ο σκοπός τους γνώρισε και με το χαμόγελο στα χείλη τους ευχήθηκε για το καλό του χρόνου. Που να φανταστεί ο καϋμένος ότι έρχονταν με αυτό το σκοπό.

Τον πλησίασαν, τον αφόπλισαν, τον φίμωσαν, τον έδεσαν στην οξιά και όρμησαν σαν θηρία κυκλώνοντας τα καλύβια μας. ΟΙ αντάρτες μας όλοι κοιμούνταν ήσυχοι. Ο Τσαούς Αντών αφού κύκλωσε τα καλύβια, έδωσε το σύνθημα και τα αυτόματα άρχισαν να βάλουν ενάντια στους κοιμισμένους αντάρτες μας και πολλοί από αυτούς δεν ξύπνησαν ξανά. 6

Ο αντάρτης Κώστας Τσιατμάς που έφθασε λίγο αργότερα στον τόπο της τραγωδίας με την ομάδα του αναφέρει : 
«Ω ! Θεέ μου, τι να δούμε; Οι δεκαέξι σύντροφοί μας σκοτωμένοι από τους εγκληματίες του Αντών Τσαούς. Όπως διαπιστώσαμε αμέσως μετά . . . ξεγέλασαν το σκοπό, τον πλησίασαν με κόλπο, τον αφόπλισαν, τον φίμωσαν για να μη φωνάξει και τον έδεσαν σε μια οξιά. Σε συνέχεια σκότωσαν εν ψυχρώ τα δεκάξι παλικάρια. Την ώρα εκείνη ο γερο-Σπάρτακος τράβηξε το μπιστόλι και έριξε νεκρό έναν από τους εγκληματίες, αλλά κι ο ίδιος έπεσε νεκρός με μια σφαίρα στην καρδιά. Νεκροί ήταν ο Νταβέλης, ο καπετάν Διάκος, ο Δράκος, ο Τάσος, ο Καρατσόλης, ο Τσελέγκας, ο Φλώρος, ο μικρός επονίτης των άλλων δεν θυμάμαι τα ονόματα»

Την μπαμπέσικη δολοφονία των ανταρτών του ΕΛΑΣ ακολούθησαν οι –συνηθισμένες για τέτοιους δολοφόνους- φρικαλεότητες που περιγράφονται σε τοπικό τραγούδι που γράφτηκε για το λόγο αυτό και διέσωσε ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Ηλίας Ε. Σαπρανίδης· το τραγουδούσαν στο χωριό του.

Πρωτοχρονιά

Την πρώτη μέρα της χρονιάς
Θέλησαν οι εχθροί μας
Με κόλπο να διαλύσουνε
Τη λαϊκή ορμή μας.
Μας είπανε πως θέλουνε
Μαζί μας να γιορτάσουν,
Μα ο σκοπός τους ήτανε
τ’ αδέλφια μας να σφάξουν.
Πιστοί στη συνεννόηση
Επήγαν δίχως όπλα
«ψηλά τα χέρια» ακούσανε
προτείνοντας τα όπλα.
Αφού τους εσκοτώσανε
Με κοφτερούς μπαλντάδες
Στα δέντρα τα κεφάλια τους
Κρεμάσαν οι φονιάδες.
Τσιγάρο τους εβάλανε
Στο στόμα για να πιούνε
Τραγούδια επαναστατικά
Τους λέγανε να πούνε.
Το αίμα συναγωνιστών
Που το πατούν οι ψεύτες
Εκδίκηση, εκδίκηση
Και θάνατος στους κλέφτες.


Νέα παγίδα

Μετά το αποτρόπαιο έγκλημα, ο Μίλερ μαζί με τις ομάδες του Αντών Τσαούς πέρασαν στο Μποζ-Νταγ. Από εκεί, έστειλε σημείωμα στον έφεδρο ανθυπολοχαγό του ΕΛΑΣ, Άγη (Ζαχαρίας Χαρτοματζίδης από την Ευκαρπία Κιλκίς) και τον καλούσε να πάει κοντά του για να «συνεννοηθούν» σχετικά με τα σημεία που θα γίνονταν οι ρίψεις οπλισμού από τα συμμαχικά αεροπλάνα.
Ο Άγης, που δεν είχε πληροφορηθεί τη δολοφονία μαχητών του «Ρήγα Φεραίου» στο Τσαλ-Νταγ, πήγε στη συνάντηση με δέκα ΕΛΑΣίτες. 
Ο Μίλερ αφού παρέσυρε τον Άγη και τους συντρόφους του στα ακατοίκητα χωριά Πεπελές και Ζιρνοββίτσα, προσπάθησε να τον πείσει να γίνει όργανό του. Και όταν ο Άγης αρνήθηκε την πρόταση, τότε ο Μίλερ με τους ενόπλους του Αντών Τσαούς Παντελή, Μικρόπουλο, Πετράκη και Αναστάς-Αγά, τον συνέλαβαν, μαζί με οκτώ από τους δέκα αντάρτες της ακολουθίας του, καθώς δύο κατόρθωσαν να διαφύγουν. Και αφού τους τυράννησαν φριχτά, στη συνέχεια τους εκτέλεσαν.

Ο ένας από τους δύο αντάρτες του ΕΛΑΣ που ξέφυγαν από την παγίδα, ο Νίκος Τόλιος (ψευδώνυμο «Θείος») διηγήθηκε αργότερα στο στέλεχος της ΕΠΟΝ Γιάννη Σαμαρά (Ορέστη) το πώς έγινε το μακελειό στην ομάδα του Άγη:

Όταν φτάσαμε στο λημέρι, ήταν νύχτα. Μας σταμάτησαν σε μία στροφή και μας είπαν να προχωρήσουμε ένας-ένας, για να μη μας αντιληφθούν δήθεν οι Βούλγαροι. Πρώτος πήγε ο Άγης. Εγώ ήμουνα τελευταίος. Ο προηγούμενος από μένα προχώρησε και χάθηκε στη στροφή. Άκουσα μια σπαραχτική πνιγμένη κραυγή. Φοβήθηκα και το έβαλα στα πόδια και γλίτωσα. Μόλις περνούσαν ένας-ένας τη στροφή, τους έσφαζαν σαν αρνιά. Έτσι εξοντώθηκε όλο το τμήμα του Άγη. 7

Ημέρα φρίκης η ημέρα αγάπης

«Από την προηγούμενη μέρα», όπως γράφει ο Τάσος Ακοκκαλίδης που πήρε μέρος στα γεγονότα, «ανύποπτοι όλοι οι άνδρες, είχαμε ετοιμάσει διάφορα φαγώσιμα και μερικά ποτά. Κοιμηθήκαμε το βράδυ ήσυχα αφού είχαμε καθορίσει πως θα περιποιούμασταν όσο μπορούσαμε καλύτερα τους επισκέπτες μας. . . Οι άνδρες του Αντών Τσαούς, παρακινούμενοι από τον ξένο δαίμονα, όρμησαν στο λημέρι μας και με απανωτές ριπές πολυβόλου εξόντωσαν όλη την ομάδα μας. Η μέρα της αγάπης, μεταβλήθηκε σε μέρα φρίκης. . .»
Όπως ανέφερε ο Καβαλιώτης αντιστασιακός Γιώργος Πέγιος, «τις παραμονές, της γιορτής της αγάπης και της ειρήνης, ο αρχηγός των εθνικών ανταρτικών δυνάμεων Φωστερίδης, έστειλε μήνυμα στον αρχηγό των ανταρτικών δυνάμεων του ΕΛΑΣ, τον Καπετάν Τζαβέλα (Ρόμτσος), ότι ο ίδιος και πολλοί άνδρες τους επιθυμούσαν τον κοινό γιορτασμό των Χριστουγέννων. Το μήνυμα έλεγε, πως η κοινή γιορτή θα γιορτάζονταν στα λημέρια των ελασιτών». 8

Μετά την παγίδα θανάτου και τη σφαγή των ανταρτών του «Ρήγα Φεραίου» και του Άγη, στις αρχές Ιανουαρίου 1944, επέρχεται ο οριστικός διαχωρισμός των ένοπλων ομάδων σε τμήματα του ΕΛΑΣ, και σε ακροδεξιούς «εθνικιστές» αντάρτες υπό τοπικούς οπλαρχηγούς, οι οποίοι στις αρχές Φεβρουαρίου 1944 με την ενίσχυση των Βρετανών, συγκροτούνται σε ενιαία αντιστασιακή οργάνωση με την επωνυμία «Εθνικαί Ανταρτικαί Ομάδες» (ΕΑΟ). 9

Είναι η απαρχή των σκληρών εμφύλιων συγκρούσεων στην περιοχή, με την υποκίνηση των Άγγλων «συμμάχων», κατά τις οποίες θα ρεύσουν ποταμοί αίματος και φρικαλεότητες που θα μείνουν στην ιστορία.

Η εξόντωση των ΕΛΑΣίτικων τμημάτων του «Ρήγα Φεραίου» και του Άγη, έδωσε την ευκαιρία στους Βούλγαρους φασίστες κατακτητές να οργανώσουν λίγο αργότερα, στις 11 Φεβρουαρίου 1944, μεγάλη εκκαθαριστική επιχείρηση στα ίδια βουνά, πιστεύοντας ότι θα εξοντώσουν τα υπολείμματα των ανταρτών. 
Το τάγμα του ΕΛΑΣ, που είχε διοικητή τον έφεδρο αξιωματικό Καραϊσκάκη, ο οποίος είχε μεγάλη αντάρτικη πείρα και ήταν πολύ ριψοκίνδυνος, διέταξε τη σύμπτυξη των τμημάτων, όταν οι Βούλγαροι ανέβηκαν στο βουνό, για να αποφύγουν περικύκλωσή τους.

Όμως, η διμοιρία των ΕΠΟΝιτών του Τάγματος, παρέμεινε στη θέση της και πολέμησε με το νεανικό ενθουσιασμό των μελών της, καθηλώνοντας με τα πυρά της τους κατακτητές επί πολλή ώρα. 
Ύστερα από αυτό, αναγκάστηκαν και τα άλλα τμήματα να σταματήσουν τη σύμπτυξη και να υποστηρίξουν με τα πολυβόλα τους νέους για να μη κυκλωθούν. 
Έτσι γενικεύθηκε η μάχη και οι Βούλγαροι καθηλώθηκαν παντού. Ενώ με τη βοήθεια και των όλμων τμήματος του έφεδρου αξιωματικού Π.Παντελίδη που χτυπούσαν με επιτυχία τις θέσεις του εχθρού, βοήθησαν τους νέους να απαγκιστρωθούν, ενώ οι κατακτητές είχαν πάρει ένα σκληρό μάθημα. 10


Στοιχεία και μαρτυρίες για τον Μίλερ

«Ο διοικητής της Βρετανικής Στρατιωτικής Αποστολής», ταγματάρχης Γκάϊ Μάϊκλθγαίητ (Μίλερ), έπεισε τον διοικητή του ΕΛΑΣ Στέφανο Χαρτοματζίδη (Άγη), να πάνε στο Μυρσίνερο για συνεννοήσεις, όπου ο μεν πρώτος «απήχθη» οικειοθελώς από τους άντρες του Τσακιρίδη, ο δε δεύτερος εκτελέστηκε. 
Τελικά, οι άντρες του Τσακιρίδη επέστρεψαν στα λημέρια του Φωστερίδη, έχοντας μαζί τους και τη ΒΣΑ». 11

Ήταν τέτοιο το αντικομμουνιστικό μένος του Μίλερ κατά του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ, ώστε έφτασε στο σημείο, χωρίς καμία συνεννόηση με τους ανωτέρους του, να μεταβεί το δεύτερο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη 1944 στη Σόφια για να διαπραγματευθεί την είσοδο των αντρών του Αντών Τσαούς στις ελληνικές πόλεις της Ανατολικής Μακεδονίας, αποκλείοντας από αυτές το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. 
Για το θέμα αυτό, ο Χατζηαναστασίου, με βάση έγγραφα του Φόρεϊν Όφις, 12 σημείωσε:
«Οι πρωτοβουλίες αυτές του Μάϊκλθγαίητ (Μίλερ) αποδοκιμάστηκαν από τη Βρετανική κυβέρνηση, αλλά έδωσαν την ευκαιρία στον Διοικητή του 2ου βουλγαρικού Σώματος Στρατού, στρατηγό Ασέν Σιράκοφ, που έδρευε στη Δράμα, να διατάξει στις 18 Σεπτεμβρίου 1944 τον αποκλεισμό των μονάδων του ΕΛΑΣ που είχαν εισέλθει στην πόλη στις 16 του μηνός, στο Ινστιτούτο Καπνού». 13

Ο συνταγματάρχης Κώστας Κωνσταντάρας που εκείνη την εποχή ήταν στρατιωτικός διοικητής του 26ου Συντάγματος Ανατολικής Μακεδονίας του ΕΛΑΣ, έχοντας προσωπική εμπειρία για τις ραδιουργίες του πανούργου και δολοπλόκου Βρετανού ταγματάρχη, έγραψε αργότερα:

«Μέσα στην όλη πυρετώδη προετοιμασία της, η ηγεσία του ΕΑΜ Ανατολικής Μακεδονίας, έφερε από την Ελεύθερη Ελλάδα τον Αύγουστο του 1943 και τον Άγγλο ταγματάρχη Μίλερ. Πήγε και τον πήρε η γυναίκα του Πέτρου (Γιώργη Ερυθριάδη), η Έλληον έφεραν στο Παγγαίο για σύνδεσμο το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής. Να κάνει στους αντάρτες ρίψεις οπλισμού και να φέρνει εντολές για σαμποτάζ καθώς και ειδικές αποστολές που θα εξυπηρετούσαν τα συμμαχικά σχέδια επιχειρήσεων.
Μα αυτός μισούσε τον ΕΛΑΣ και αποδείχθηκε γνήσιος εκπρόσωπος της πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε».
Δεν άργησε να πληροφορηθεί ότι στα απέναντι βουνά της Δράμας και του Τσαλ-Νταγ υπήρχαν χωριά χωρίς ΕΑΜική επιρροή και Καπεταναίοι με αντικομμουνιστική διάθεση, εξ αιτίας των γεγονότων του 1941, τους οποίους όμως είχε αρχίσει να προσελκύει η δύναμη και η αίγλη του ΕΛΑΣ. Καθώς ήταν αδίστακτος, έβαλε αμέσως σε ενέργεια τα αντιεαμικά σχέδιά του. Πράκτορές του ρίχτηκαν με αλεξίπτωτα στην περιοχή των εθνικιστών, οι οποίοι και έσπρωξαν τον Αντών Τσαούς στο στυγερό έγκλημα της Πρωτοχρονιάς του 1944 […]
Δέκα μέρες αργότερα, ο Μίλερ παρέσυρε στα βουνά της Δράμας τον αξιωματικό του ΕΛΑΣ, Άγη, διοικητή του τάγματος του Μποζ-Νταγ Σερρών και τον παρέδωσε μαζί με τη μικρή συνοδεία του στα ίδια δολοφονικά χέρια…». 14

Και ο Στέργιος Βαλιούλης περιέγραψε ως εξής με τη γλαφυρή του πέννα την ομαδική σφαγή:

«Τα Αντωντσαουσικά καπετανάτα, με καθοδηγητή τον μεγάλο … φιλέλληνα Μίλερ, το θαρρούσαν για βιλαέτι τους (το Τσάλ Νταγ) και πότε με μπαμπεσιές, πότε με λυσσασμένες επιθέσεις δεν άφηναν τους δικούς μας σε χλωρό κλαρί. Χαρακτηριστικό αλλά και τραγικό στις συνέπειές του, ήταν το απάνθρωπο, το ειδεχθές έγκλημα της Πρωτοχρονιάς του 1944. Η ιστορία είναι απλή. Οι Αντωντσαούσηδες βασίστηκαν στη φλογερή πεθυμιά των ΕΛΑΣιτών να συνεργαστούν όλοι οι Έλληνες για να χτυπήσουν μαζί τους κατακτητές της πατρίδας». 15




Τα τελευταία χρόνια στα πλαίσια του «κλίματος» των «ίσων αποστάσεων», της «αμφισβήτησης» και του «ξαναγραψίματος» της ιστορίας… χωρίς τις «παρωπίδες» και τις «στρεβλώσεις» της «ιδεολογικής ηγεμονίας της αριστεράς» εντείνεται η προσπάθεια να προβάλλονται άτομα της ποιότητας του Φωστερίδη ως αντιστασιακοί που πολέμησαν τους καταχτητές. 
Το παρελθόν τους, όμως, έμεινε ανεξίτηλα γραμμένο στις μνήμες όσων επέζησαν και δεν θα σβήσει όσες γενιές και να περάσουν. 
Όσο για το παρόν, οι τοπικές οργανώσεις της Χρυσής Αυγής δίνουν κάθε χρόνο… «δυναμικό» στις τελετές προς τιμή του Αντών Τσαούς και των ομοίων του.


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Ο Βρετανός ταγματάρχης Γκάϊ Μάϊκλθγαίητ, με το ψευδώνυμο «Μίλερ», ήταν ο διοικητής της Βρετανικής Στρατιωτικής Αποστολής (ΒΣΑ) στην Ελλάδα και φυσικά δεν έκανε του κεφαλιού του αλλά προφανώς ενεργούσε καθ’ υπόδειξη του Λονδίνου!
2. Βαγγέλης Κωστούδης, Η ΕΑΜική αντίσταση και ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας στην περιοχή των Σερρών 1940-1949, Αθήνα 2010, Σύγχρονη Εποχή, σ.73
3. Στέργιος Βαλιούλης, Πολίτης Β΄ κατηγορίας, Αθήνα 1975, Gutenberg, σ. 268 και Κώστας Κωνσταντάρας, Αγώνες και διωγμοί, Αθήνα 1964, χ.ε., σ.116
4. Τάσος Χατζηαναστασίου, «Η Εθνική Αντίσταση κατά της Βουλγαρικής Κατοχής», στο Η Βουλγαρική Κατοχή στην Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη 1941-1944, επιμέλεια Ξανθίππης Κοτζαγεώργη-Ζυμάρη, Θεσσαλονίκη 2002, Παρατηρητής, σ.214
5. Έπεσαν για τη ζωή, έκδοση της Κ.Ε. του ΚΚΕ, τ. 4ος Α΄, Αθήνα 2001, σ.21-22
6. Κώστας Κωνσταντάρας, Αγώνες και διωγμοί, Αθήνα 1964, χ.ε., σ.116
7. Βαγγέλης Κωστούδης, Η ΕΑΜική αντίσταση και ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας στην περιοχή των Σερρών 1940-1949, Αθήνα 2010, Σύγχρονη Εποχή, σ.73
8. Γιώργος Πέγιος, Κατοχή – Αφελληνισμός – Εθνική Αντίσταση (1941 – 1944, (προσωπική μαρτυρία γεγονότων στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη
9. Τάσος Χατζηαναστασίου, ό.π., σ.217
10. Κώστας Κωνσταντάρας, ό.π., σ.116
11. Τάσος Χατζηαναστασίου, «Η Εθνική Αντίσταση κατά της Βουλγαρικής κατοχής», στο Η Βουλγαρική κατοχή στην Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη 1941-1944, Θεσσαλονίκη 2002, Παρατηρητής, σ.215)
12. FO 371/43610, R 14913, ΕGB/GR/7883, 19 September 1944, Box-shall to Laskey.
13. Τάσος Χατζηαναστασίου, στο ίδιο, σ. 231
14. Κώστας Κωνσταντάρας, Αγώνες και Διωγμοί, Αθήνα 1964, χ.ε., σ.123-124
15. Στέργιος Βαλιούλης, Πολίτης Β΄ κατηγορίας, Αθήνα 1975, Gutenberg, σ. 268

* Τα Όρη Λεκάνης ή Τσαλ Νταγ είναι οροσειρά της Ανατολικής Μακεδονίας. Καταλαμβάνει το βόρειο τμήμα του νομού Καβάλας και εισχωρεί επίσης στο νοτιοανατολικό τμήμα του νομού Δράμας. Η ψηλότερη κορυφή της έχει υψόμετρο 1.298 μέτρα και βρίσκεται περίπου στα όρια του νομού Καβάλας με τον νομό Δράμας, δυτικότερα του χωριού Λεκάνη.

** Όρος Φαλακρό ή Μποζ Νταγ (τούρκικη λέξη που σημαίνει γκρι βουνό) του νομού Δράμας με υψόμετρο 2.232 μέτρα. Είναι το ψηλότερο βουνό της ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.

[Ιστορικά στοιχεία αντλήθηκαν κυρίως από τον Ριζοσπάστη. Οι στίχοι του τραγουδιού «Πρωτοχρονιά» δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ «Εθνική Αντίσταση».]
ΤΟ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ-ΕΙΔΕΧΘΕΣ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥ ΤΣΑΟΥΣ ΑΝΤΩΝ ΤΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ 1944 ΜΕ ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΗ ΤΟΝ ΑΓΓΛΟ ΜΙΛΕΡ: 

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2018

ΤΟ ΠΙΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ - Η «ΥΠΟΘΕΣΗ ΡΟΖΕΝΜΠΕΡΓΚ»


Σαν σήμερα
Στις 19 Ιούνη του 1953 οι Αμερικανοί πολίτες Τζούλιους και Εθελ Ρόζενμπεργκ (34 και 32 ετών), θύματα του μακαρθισμού στις ΗΠΑ, εκτελούνται στην ηλεκτρική καρέκλα με την κατηγορία ότι πουλούσαν ''ατομικά μυστικά'' στη Σοβιετική Ένωση.

Οι Ρόζενμπεργκ ήταν κομμουνιστές και ''έπρεπε'' να πεθάνουν...

ΣΤΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΠΟΛΕΜΩΝ

1951 - 1953 Η «δίκη» και η δολοφονία των Ρόζενμπεργκ

Αντικομμουνιστικό και αντισοβιετικό παραλήρημα στις ΗΠΑ. Η Σοβιετική Ενωση ανακοινώνει την κατασκευή ατομικής βόμβας και τερματίζει την «ατομική τρομοκρατία» των Αμερικανών. Πώς «στήθηκε» η δίκη, ενώ οι αποφάσεις είχαν ληφθεί
Julius and Ethel Rosenberg / Hugo Gellert / Lithographic crayon on board, c. 1950-1953 / National Portrait Gallery, Smithsonian Institution. Πηγή
Η «υπόθεση Ρόζενμπεργκ» ξεκινάει από τη στιγμή που η Σοβιετική Ενωση ανακοινώνει ότι κατασκεύασε ατομική βόμβα, καταργώντας το μονοπώλιο του ατομικού όπλου των ΗΠΑ.
Επρόκειτο για γεγονός μεγάλης σημασίας, αφού οι ΗΠΑ έχαναν τη δυνατότητα να ασκούν «ατομική τρομοκρατία» στους λαούς όλου του κόσμου για να επιβάλλουν τις θέσεις τους.
Μακάρθι
Ωστόσο, στην Αμερική ανακαλύπτονται παντού «κομμουνιστές» και «κατάσκοποι».

Ο Μακάρθι, ο πρόεδρος της Επιτροπής της Γερουσίας για την έρευνα και τον εντοπισμό κομμουνιστών στον κρατικό μηχανισμό, «ξεσκονίζει» ολόκληρη τη χώρα.
Πριν από τη δίκη, η απόφαση
Μ' αυτήν την «υπόκρουση», διεξάγεται η δίκη του Τζούλιους Ρόζενμπεργκ, διπλωματούχου μηχανικού και της συζύγου του Εθελ.

Η κοινή γνώμη ερεθίζεται συστηματικά από τα δημοσιεύματα των εφημερίδων, που είχαν βγάλει ήδη τα συμπεράσματα τους, αλλά και την καταδικαστική απόφαση για το ζεύγος Ρόζενμπεργκ.

Police photos of Julius and Ethel Rosenberg (Source: Exhibits from the Julius and Ethel Rosenberg Case File, 03/13/1951 – 03/27/1951) Πηγή
Είναι ένοχοι, λέγανε, για το γεγονός ότι η Σοβιετική Ενωση θα μπορούσε να απειλήσει τις ΗΠΑ με την ατομική βόμβα ότι στο άμεσο μέλλον, σε έναν αναπόφευκτα επικείμενο τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, εκατομμύρια Αμερικανοί θα πέσουν θύματα της σοβιετικής ατομικής βόμβας. Βεβαίωναν ότι οι Ρόζενμπεργκ είχαν συγκροτήσει, τάχα, ένα δίκτυο κατασκοπίας και πρόδωσαν στη Σοβιετική Ενωση το μυστικό της ατομικής βόμβας του Ναγκασάκι.

Τους κατηγορούσαν ακόμη ότι, μετά την κατασκευή της βόμβας από τους Σοβιετικούς, οι ΗΠΑ ήταν υποχρεωμένες στον πόλεμο της Κορέας να χρησιμοποιούν μόνο συμβατικά όπλα. Αυτός ο αναγκαστικός περιορισμός, ισχυριζόταν ότι στοίχισε τη ζωή 50.000 Αμερικανών στρατιωτών, γεγονός για το οποίο ευθύνονταν οι Ρόζενμπεργκ!
«Προετοιμασία» μαρτύρων
Στην πραγματικότητα, εξαιτίας της στρατηγικής του ήττας, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός ξεσπάει οργισμένος σε δύο αθώους ανθρώπους. Η κατηγορία ενάντια στους Ρόζενμπεργκ στηρίζεται σε ψέματα και σε πλαστογραφίες.

5 Απρ. 1951. Ο Ντέιβιντ Γκρίνγκλας, κάθισε την αδελφή του στην ηλεκτρική καρέκλα. Φωτό, ανώνυμη. Πηγή
Το δεξί χέρι του Μακάρθι, ο Ρόι Κον (ο οποίος το 1969 καταδικάστηκε για εξαγορά, εκβιασμό και απάτη), «προετοίμαζε» επί οκτώ μήνες συνέχεια τους κύριους μάρτυρες κατηγορίας, τους Ντέιβιντ και Ρουθ Γκρίνγκλας.

Τους έθεσε προ του διλήμματος: Ή ομολογούν τη δική τους «συμμετοχή στην κατασκοπία» και επιβαρύνουν τους Ρόζενμπεργκ ή εκτελούνται οι ίδιοι στην ηλεκτρική καρέκλα.

Ρόι Κον
Ο Ντέιβιντ Γκρίνγκλας, αδελφός της Εθελ Ρόζενμπεργκ, κατέθεσε ότι, σαν τεχνικός συνεργάτης του Κέντρου Ατομικών Ερευνών του Λος Αλαμος, έτυχε να ακούει συζητήσεις επιστημόνων, στις οποίες αναφέρονταν μυστικά της ατομικής βόμβας. Στη συνέχεια, αυτές τις μυστικές πληροφορίες τις μετέδιδε στον γαμπρό του, Τζούλιους Ρόζενμπεργκ.
Σχετικά με το ζήτημα αυτό, ο καθηγητής Γιούρεϊ,ατομικός φυσικός, τιμημένος με το βραβείο Νόμπελ, στη διάρκεια της δίκης, σε ένα γράμμα του προς τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, τόνιζε: «Ενα πρόσωπο σαν τον Γκρίνγκλας δε θα ήταν, οπωσδήποτε, σε θέση να μεταδίδει φυσικά, μαθηματικά και χημικά μυστικά της ατομικής βόμβας».
Ενα σκίτσο και ένα αλλιώτικο... τραπέζι
Το «κύριο αποδεικτικό στοιχείο» του κατηγορητηρίου είναιένα «σκίτσο» της βόμβας του Ναγκασάκι, που το ετοίμασε ο Ντέιβιντ Γκρίνγκλας και το έδωσε, τάχα, στον Τζούλιους Ρόζενμπεργκ για να το διαβιβάσει στη Σοβιετική Ενωση.

Το υποτιθέμενο σκίτσο του Γκρίνγκλας. Πηγή
Σχετικά με το σκίτσο αυτό, ο Αμερικανός ατομικός φυσικός δρ. Μόρισον, του οποίου η συμμετοχή στην κατασκευή της ατομικής βόμβας ήταν σημαντική, εκφράστηκε με τα παρακάτω λόγια: «Το σκίτσο είναι μια πρωτόγονη καρικατούρα της ατομικής βόμβας».
Ως «αμοιβή» για την προδοσία τους, οι Ρόζενμπεργκ θα έπαιρναν από τους Σοβιετικούς ένα ειδικό τραπέζι, για να φωτογραφίζουν τεχνικά σχέδια.

Η Ρουθ Γκρίνγκλας περιγράφει το τραπέζι αυτό με όλες τις λεπτομέρειές του. Εχει, λέει, από κάτω ένα βαθούλωμα, για να μπορεί, εκεί, να τοποθετείται η φωτογραφική συσκευή.

Δύο χρόνια μετά τη δίκη, το τραπέζι αυτό ανακαλύφτηκε από ένα δημοσιογράφο και αποδείχτηκε ότι είχε αγοραστεί από τον Ρόζενμπεργκ, από ένα εμπορικό κατάστημα. Το τραπέζι δεν είχε κανένα βαθούλωμα, ήταν ένα κλασικό τραπέζι κουζίνας.
Δικαστής σε διατεταγμένη υπηρεσία
Ιρβινγκ Κάουφμαν
Ο δικαστής Ιρβινγκ Κάουφμαν, όμως, έχει πάρει μια εντολή. Η εντολή τού δόθηκε στην Ουάσιγκτον στις 8 Φλεβάρη του 1951, ένα μήνα πριν από την έναρξη της δίκης, στη συνεδρίαση της Επιτροπής της Γερουσίας για την ατομική ενέργεια.

Μακάρθι και Ρόι Κον (αριστερά), Απρ. 1954
Το πρακτικά της συνεδρίασης αναφέρουν ότι παρόντες ήταν ηγετικά στελέχη της Γερουσίας, της αμερικάνικης ομοσπονδιακής κυβέρνησης και ο εισαγγελέας, ο οποίος στη δίκη θα εκπροσωπούσε την κυβέρνηση.

Σάββατο, 31 Μαΐου 1953. Ολονυχτία για τον Τζούλιους και την ΈθελΡόζενμπεργκπου πραγματοποιήθηκε έξω από ομοσπονδιακό δικαστήριο του Λος ΆντζελεςΟι Ρόζενμπεργκκαταδικασμένοι ως«πυρηνικοί κατάσκοποι», εκτελέστηκαν τρεις βδομάδες αργότερα (19/6/1953)Πηγή
Οι γερουσιαστές απαιτούν από τον εισαγγελέα Ζάιπελ να καταφέρει, ώστε ο δικαστής να επιβάλει στους Ρόζενμπεργκ την ποινή του θανάτου.

18 Ιουν. 1953. Διαδήλωση στο Παρίσι. Πηγή
Κατά τη γνώμη των γερουσιαστών, η ποινή αυτή αποτελεί τη μοναδική δυνατότητα για να «λυγίσουν» οι Ρόζενμπεργκ.
1951, Διαδήλωση στη Νέα Υόρκη, κατά τη διεξαγωγή της δίκης.Φωτό, Dennis Stock (1928-2010) Πηγή
Ετσι, οι Ρόζενμπεργκ καταδικάζονται σε θάνατο. Δεν υποκύπτουν, όμως, στον εκβιασμό! Ο δικαστής Κάουφμαν δικαιολογεί την καταδίκη: «Η Σοβιετική Ενωση δε θα ήταν ποτέ σε θέση να κατασκευάσει μόνη της την ατομική βόμβα. Κάποιος θα πρέπει να έχει προδώσει σ' αυτήν το μυστικό. Και ποιος άλλος, εκτός από τους Ρόζενμπεργκ, μπορούσε να είναι οι προδότης;»

19/6/1953, 12:00 π.μ. Φωτό, Lawrence Schiller (1936 - ) Πηγή
Απίστευτη λογική! Με αυτό το αιτιολογικό, στις 19 Ιούνη του 1953, ο Τζούλιους και η Εθελ Ρόζενμπεργκ δολοφονούνται στην ηλεκτρική καρέκλα.
Λος Άντζελες Τάιμς, 20/6/1953
Ομολογία
Υστερα από 9 μήνες, στις 17 Μάρτη 1954, οι «Νιου Γιορκ Τάιμς» δημοσίευσαν περικοπές από μια διάλεξη του δρ. Τζέιμς Μπέκερλι, διευθυντή του Γραφείου Πληροφοριών της «Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας». 

Μπροστά σε ένα κοινό, που αποτελούνταν από ηγετικούς παράγοντες της αμερικανικής βιομηχανίας, ο δρ. Μπέκερλι είπε: «Είναι πια καιρός να πάψουμε να μιλάμε για κάποια δήθεν πυρηνικά μυστικά. Η ατομική και η υδρογονική βόμβα δεν έχουν παρθεί από κατασκόπους».
Επιμέλεια:
Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 14/6/2002

  

Ήταν Αθώοι

Μπομπ Ντύλαν


Now that they are gone, you know, the truth it can be told
They were sacrificial lambs in the market place sold
Now that they are gone, you know, the truth it can come out
They were never proven guilty beyond a reasonable doubt
The people said they were guilty at the time
Some even said there hadn't a-been any crime
People look upon this couple with contempt and doubt
But they loved each other right up to the time they checked out
Eisenhower was president, Senator Joe was king
Long as you didn't say nothing you could say anything
Now some they blamed the system, some they blamed the man
Now that it is over, no one knows how it began
Every kingdom got to fall, even the Third Reich
Man can do what he pleases but not for as long as he like
Well, they say they gave the secrets of the atom bomb away
Like no one else could think of it, it wouldn't be here today
Someone says the fifties was the age of great romance
I say that's just a lie, it was when fear had you in a trance



___________

Αλιεύτηκε από: Μποτίλια Στον Άνεμο