Οι γαμπροί της Ευτυχίας ή Ενας ιππότης για τη Βασούλα 
Θυμάστε (θυμάστε!ρητορική η ερώτηση)τα παραμύθια με την κόρη του Βασιλιά, που έβγαζε φιρμάνι και προσκαλούσε τους καλλίτερους υποψήφιους, από τα πέρατα του Βασιλείου, να κάνουν κάτι που θα εντυπωσίαζε και θα επιλεγόταν αυτός ο ιδανικός νυμφίος;
Η νύφη πολύφερνη, και ως εκ τούτου προσήλκυε πάντα πανσπερμία γαμπρών που κονταροχτυπιόνταν στο ποιός θα την δελεάσει περισσότερο, για να πει το ΝΑΙ ο πατήρ (κατά το “ο λαός μίλησε”), διότι εκείνη μοιραία και άβουλη δεν μπορεί να επιλέξει από μόνη της, εμπιστευόμενος τις δικές τους υποσχέσεις "Θα την κάνω βασίλισσα"! (θα μου δώσουν ποσοστά οι Κινηματογραφιστές😆).
Το τι παρήλασε απ΄το βασίλειο της Δανιμαρκίας ,δεν περιγράφεται!
Νέοι,ωραίοι,μεγαλύτεροι και πιο σιτεμένοι,άλλοι τάζοντας λαγούς με πετραχήλια, λόγω νεότητας και απειρίας και άλλοι πιο συνειδοτοποιημένοι, κατάθεσαν στην κρίση της απλά την εμπειρία και το “τώρα έμαθα και θ' αποδώσω τα μέγιστα ως νυμφίος”, τονίζοντας οτι όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι,γιατί είναι και φιλοσοφημένοι!.
Διένυσαν χιλιόμετρα αμπελοφιλοσοφώντας, διένειμαν εκατομμύρια παμφλέτια (συμβόλαια με το λαό ) τραπέζωσαν, χαιρέτησαν,σταυροφιλήθηκαν με γούρμους κι άγουρους, που ούτε τους ήξεραν ούτε θα τους ματαθυμηθούν και ελπίζουν να έχουν πείσει τους συγγενείς και φίλους να συνδράμουν τον πατέρα, ώστε να πάρει τη “σωστή” απόφαση υπέρ τους και να προικοπαραδώσουν, παρα δίδοντας συγχρόνως και την τύχη της “Βασούλας” για ένα βραχύβιο βίο στα χέρια του.
Τώρα αν οι συγγενείς επιλέξουν σωστά,γιατί τη νύφη ποιός τη ρωτάει,θα φανεί στην συνέχεια του έγγαμου βίου,μία τετραετία κομμάτια να γίνει.
ΑΝ εμείς οι ανά τετραετία προσκεκλημένοι φάμε από την “τουρτα των υποσχέσεων” ή μείνουμε να κοιτάζουμε από απόξω, σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα και για άλλη μια φορά μας βρουν ξυλιασμένους απο τη ξενηστικωμάρα... εεε την κοπέλα είπαμε να παντρέψουμε όχι να αποκατασταθούμε ολοι μαζί!
Βέβαια η τύχη της είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη δική μας, όπως μου είπε κάποτε ο συνεπιβάτης μου σε μία πτήση, που κοντεύαμε να πέσουμε, για να με παρηγορήσει "η τύχη κοινή και το μέλλον αόρατο" και ω του θαύματος επιβιώσαμε!
Έχουμε αποδειχθεί σκληρά καρύδια με τόσα που έχουμε αντέξει, ας την πάρει ο καλλίτερος ,αυτός που θα της τάξει λίγα και θα της κάνει περισσότερα,εμείς την επόμενη τετραετία θα συγχαρούμε το νυφόγαμπρο, αφού θα έχει ευτυχήσει,μαζί κι εμείς.
Η νύφη πολύφερνη, και ως εκ τούτου προσήλκυε πάντα πανσπερμία γαμπρών που κονταροχτυπιόνταν στο ποιός θα την δελεάσει περισσότερο, για να πει το ΝΑΙ ο πατήρ (κατά το “ο λαός μίλησε”), διότι εκείνη μοιραία και άβουλη δεν μπορεί να επιλέξει από μόνη της, εμπιστευόμενος τις δικές τους υποσχέσεις "Θα την κάνω βασίλισσα"! (θα μου δώσουν ποσοστά οι Κινηματογραφιστές😆).
Το τι παρήλασε απ΄το βασίλειο της Δανιμαρκίας ,δεν περιγράφεται!
Νέοι,ωραίοι,μεγαλύτεροι και πιο σιτεμένοι,άλλοι τάζοντας λαγούς με πετραχήλια, λόγω νεότητας και απειρίας και άλλοι πιο συνειδοτοποιημένοι, κατάθεσαν στην κρίση της απλά την εμπειρία και το “τώρα έμαθα και θ' αποδώσω τα μέγιστα ως νυμφίος”, τονίζοντας οτι όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι,γιατί είναι και φιλοσοφημένοι!.
Διένυσαν χιλιόμετρα αμπελοφιλοσοφώντας, διένειμαν εκατομμύρια παμφλέτια (συμβόλαια με το λαό
) τραπέζωσαν, χαιρέτησαν,σταυροφιλήθηκαν με γούρμους κι άγουρους, που ούτε τους ήξεραν ούτε θα τους ματαθυμηθούν και ελπίζουν να έχουν πείσει τους συγγενείς και φίλους να συνδράμουν τον πατέρα, ώστε να πάρει τη “σωστή” απόφαση υπέρ τους και να προικοπαραδώσουν, παρα δίδοντας συγχρόνως και την τύχη της “Βασούλας” για ένα βραχύβιο βίο στα χέρια του.Τώρα αν οι συγγενείς επιλέξουν σωστά,γιατί τη νύφη ποιός τη ρωτάει,θα φανεί στην συνέχεια του έγγαμου βίου,μία τετραετία κομμάτια να γίνει.
ΑΝ εμείς οι ανά τετραετία προσκεκλημένοι φάμε από την “τουρτα των υποσχέσεων” ή μείνουμε να κοιτάζουμε από απόξω, σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα και για άλλη μια φορά μας βρουν ξυλιασμένους απο τη ξενηστικωμάρα... εεε την κοπέλα είπαμε να παντρέψουμε όχι να αποκατασταθούμε ολοι μαζί!
Βέβαια η τύχη της είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη δική μας, όπως μου είπε κάποτε ο συνεπιβάτης μου σε μία πτήση, που κοντεύαμε να πέσουμε, για να με παρηγορήσει "η τύχη κοινή και το μέλλον αόρατο" και ω του θαύματος επιβιώσαμε!
Έχουμε αποδειχθεί σκληρά καρύδια με τόσα που έχουμε αντέξει, ας την πάρει ο καλλίτερος ,αυτός που θα της τάξει λίγα και θα της κάνει περισσότερα,εμείς την επόμενη τετραετία θα συγχαρούμε το νυφόγαμπρο, αφού θα έχει ευτυχήσει,μαζί κι εμείς.
Ένα, προς το παρόν, είναι το σίγουρο οτι από Δευτέρα εμείς θα μαζέψουμε τα “ρύζια”😉😕
