Ν. Αμπατιέλος: Σοσιαλισμός, για να μπορούμε να "Ανασαίνουμε"

 

Ν. Αμπατιέλος: Το σύνθημα «Σοσιαλισμός, για να μπορούμε να "ανασαίνουμε"», απαντάει στους προβληματισμούς των νέων

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ - ΑΠΕ /Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2020, 08:10:55 / Τελευταία Ενημέρωση: 08:20 / Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Νίκος Αμπατιέλος, σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, λίγες ώρες πριν ανοίξουν οι πύλες των κεντρικών εκδηλώσεων του 46ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή, στην Αθήνα, στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου, επισημαίνει ότι το σύνθημα του φετινού Φεστιβάλ «Σοσιαλισμός, για να μπορούμε να "ανασαίνουμε", για να νικήσει η ζωή» δίνει το στίγμα της μαχητικής διεκδίκησης στο σήμερα, δείχνει ποια είναι η διέξοδος, η απάντησή μας, η προοπτική που μπορεί να δώσει αέρα, δύναμη και αντοχή στην καθημερινή πάλη για μια ζωή με δικαιώματα.

Αναφέρει ότι η προσαρμογή της πολιτικής δραστηριότητας αυτής της περιόδου έχει να κάνει με τις ανάγκες του λαού και της νεολαίας και στην κατεύθυνση αυτή η ΚΝΕ άλλαξε τον χώρο διεξαγωγής του Φεστιβάλ, «για να μπορέσουμε να διαφυλάξουμε σε αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες την υγεία των μελών και φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, την υγεία των επισκεπτών του Φεστιβάλ, τηρώντας τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, συντάσσοντας -σε συνεργασία με την επιστημονική κοινότητα- ένα αυστηρό υγειονομικό πρωτόκολλο».

Ταυτόχρονα η ΚΝΕ ανταποκρινόμενη στη δραματική έκκληση των νοσοκομειακών γιατρών για άμεση ανάγκη αιμοδοσίας πήρε την πρωτοβουλία διοργάνωσης δεκάδων εθελοντικών αιμοδοσιών σε όλη την Ελλάδα.

Ο Ν. Αμπατιέλος μιλά επίσης για την ανάπτυξη σειράς τρόπων επικοινωνίας της ΚΝΕ με την νεολαία.

Στην συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ αναφέρεται στους αλληλοτροφοδοτούμενους παράγοντες που καθορίζουν τις εξελίξεις αυτής της περιόδου και τονίζει ότι οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων συγκαλύπτουν πως «ο καπιταλισμός είναι ο “ ιός”, που δεν παίρνει από “ θεραπεία”... Μονάχα ανατρέπεται!».

Καθώς οι κεντρικές εκδηλώσεις του Φεστιβάλ συμπίπτουν με το άνοιγμα των σχολείων, ο Ν. Αμπατιέλος μιλά για την κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία, αναφέρεται στις προσπάθειες διαστρέβλωσης των μαθητικών διεκδικήσεων από τα ΜΜΕ και υπογραμμίζει, μεταξύ άλλων, χαρακτηριστικά ότι «το σύνθημα ενός σχολείου που βρίσκεται σε κινητοποίηση στην Πάτρα απαντά από μόνο του: “ Η μάσκα δεν είναι η μόνη προστασία, δώστε λεφτά για την Παιδεία”».

Ως προς την διεθνή διάσταση του 46ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή, σημειώνει, μεταξύ άλλων, ότι η ΚΝΕ θα συγκεντρώνει από τους επισκέπτες οικονομική βοήθεια για τους πληγέντες της φονικής έκρηξης στο λιμάνι της Βηρυτού, πρωτοβουλία που εντάσσεται στο πλαίσιο σχετικής καμπάνιας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών, ενώ τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν, θα παραδοθούν στην Ένωση Λιβανέζικης Δημοκρατικής Νεολαίας.

Τέλος, μιλώντας για το πρόγραμμα των εκδηλώσεων αναφέρει «το σίγουρο είναι πως γι’ άλλη μια χρονιά το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “ Οδηγητή” θα αποδείξει ότι είναι το μεγαλύτερο πολιτικό-πολιτιστικό γεγονός της νεολαίας».

 

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη του Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ Νίκου Αμπατιέλου στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και το δημοσιογράφο Γ. Μηλιώνη

 

ΕΡ:Ποιο είναι το σύνθημα του 46ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή και γιατί το επιλέξατε;

 

ΑΠ:Το φετινό σύνθημα του Φεστιβάλ, «Σοσιαλισμός, για να μπορούμε να "ανασαίνουμε", για να νικήσει η ζωή», απαντάει στους υπαρκτούς προβληματισμούς, την ανησυχία, την αμφισβήτηση εκατοντάδων χιλιάδων νέων, που έρχονται αντιμέτωποι με τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, έναν φαύλο κύκλο κρίσεων, φτώχειας, εκμετάλλευσης, αδικίας, πολέμων. Ή -για να το πούμε αλλιώς- είναι αυτό που είπε στα τελευταία του λόγια ο δολοφονημένος από αστυνομικούς, Αφροαμερικανός, Τζ. Φλόιντ: «Δεν μπορώ να αναπνεύσω». Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Άλλωστε, η πανδημία του κορονοϊού ήρθε να φανερώσει αυτή την πραγματικότητα, τη γύμνια των καπιταλιστικών κρατών και την ανικανότητά τους να προστατεύσουν τη ζωή και την υγεία των λαών, ακόμη και στις πιο ανεπτυγμένες χώρες, στη βιτρίνα -υποτίθεται- του καπιταλισμού. Οι ομαδικοί τάφοι, η κατάσταση στις ΜΕΘ, το τραγικό και ταυτόχρονα κυνικό δίλημμα ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει, η λειτουργία εργοστασίων και άλλων χώρων δουλειάς εν μέσω πανδημίας είναι μερικές μόνο εικόνες αυτής της βαρβαρότητας.

Το σύνθημα του 46ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή, λοιπόν, δίνει το στίγμα της μαχητικής διεκδίκησης στο σήμερα, δείχνει ποια είναι η διέξοδος, η απάντησή μας, η προοπτική που μπορεί να δώσει αέρα, δύναμη και αντοχή στην καθημερινή πάλη για μια ζωή με δικαιώματα.

 

ΕΡ:«Ένα Φεστιβάλ “ αλλιώς”» αναφέρεται στην ιστοσελίδα festival.kne.gr. Τι σημαίνει «αλλιώς»;

 

ΑΠ: Όντως, το 46ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή είναι ένα διαφορετικό Φεστιβάλ. Παρ’ όλα αυτά έχει και τις “ σταθερές” του. Δεν αλλάζει το γεγονός ότι το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “ Οδηγητή” είναι μια μεγάλη νεανική γιορτή που “ ταξιδεύει” σε όλη τη χώρα, μια πλατιά συνάντηση της νεολαίας με την ανατρεπτική πολιτική του ΚΚΕ, με τις θέσεις της ΚΝΕ, μια “ ανάσα” πολιτισμού και δημιουργίας, μια “ ένεση” αισιοδοξίας, απαραίτητη σ’ αυτές τις συνθήκες. Και φυσικά, όπως κάθε χρόνο, αποτελεί την πρώτη αγωνιστική απάντηση της νεολαίας.

Η προσαρμογή δεν έχει να κάνει μόνο ότι αποφασίσαμε να αλλάξουμε τον χώρο διεξαγωγής του, για να μπορέσουμε να διαφυλάξουμε σε αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες την υγεία των μελών και φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, την υγεία των επισκεπτών του Φεστιβάλ, τηρώντας τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, συντάσσοντας -σε συνεργασία με την επιστημονική κοινότητα- ένα αυστηρό υγειονομικό πρωτόκολλο. Η προσαρμογή της πολιτικής δραστηριότητας αυτής της περιόδου έχει να κάνει με τις ανάγκες του λαού και της νεολαίας. Ακριβώς γι’ αυτό, πήραμε την πρωτοβουλία διοργάνωσης δεκάδων εθελοντικών αιμοδοσιών σε όλη την Ελλάδα, ανταποκρινόμενοι στη δραματική έκκληση των νοσοκομειακών γιατρών για άμεση ανάγκη αιμοδοσίας. Ήδη εκατοντάδες νέοι έχουν δώσει αίμα, πραγματική “ ανάσα” ζωής και αλληλεγγύης σε όσους έχουν ανάγκη και στον τιτάνιο αγώνα των γιατρών στα νοσοκομεία, τις ΜΕΘ, τα χειρουργεία, για να σώσουν ανθρώπινες ζωές, για την προστασία της υγείας του λαού.

 

ΕΡ: Με αρχή τον Μάρτιο και το lockdown είδαμε από την ΚΝΕ την ανάπτυξη και άλλων τρόπων επικοινωνίας με την νεολαία.

 

ΑΠ: Είναι αλήθεια πως η καραντίνα “ επιτάχυνε” μια προσπάθεια αναβάθμισης των μορφών παρέμβασης και γνωστοποίησης των θέσεων της ΚΝΕ. Δοκιμάσαμε μορφές, όπως είναι τα “ Podcasts της ΚΝΕ”, σειρά θεματικών εκπομπών, δηλαδή, για ζητήματα που απασχολούν τη νεολαία για την επικαιρότητα, τον πολιτισμό, τη μουσική, τον αθλητισμό, την επιστήμη, την ιστορία κ.ά., που σκοπεύουμε να μονιμοποιήσουμε το επόμενο διάστημα. Συνολικά, αξιοποιήσαμε καλύτερα το διαδίκτυο, με τη λειτουργία νέου, ανανεωμένου site της ΚΝΕ, με την καλύτερη αξιοποίηση του καναλιού της Οργάνωσης στο youtube, με την παραγωγή πολύμορφων διαδικτυακών υλικών κ.ά.

Είναι δεδομένο πως οι κομμουνιστές αξιοποιούμε κάθε δυνατότητα που δίνουν οι νέες τεχνολογίες για να γίνονται ευρύτερα γνωστές η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, οι θέσεις της ΚΝΕ και τέτοιες δυνατότητες δίνει και το διαδίκτυο. Αυτή η παρέμβαση αντλεί ζωντάνια και τροφοδοτεί την καθημερινή, ζωντανή επαφή στους χώρους δουλειάς, νεολαίας, στις λαϊκές συνοικίες, εκεί που μπορούν να σφυρηλατηθούν πραγματικοί δεσμοί αγώνα και συλλογικής δράσης.

 

ΕΡ: Το 46ο Φεστιβάλ πραγματοποιείται σε μια χρονική συγκυρία όπου έχουν οξυνθεί μεγάλου βάθους ζητήματα τα οποία αναμφισβήτητα απαιτούν απαντήσεις στρατηγικού χαρακτήρα για το μέλλον της νεολαίας, του λαού και της χώρας. Ποια ζητήματα ιεραρχεί και πώς απαντά η ΚΝΕ;

 

ΑΠ: Το ίδιο το σύνθημα του 46ου Φεστιβάλ δείχνει την ιεράρχηση της ΚΝΕ στην ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας «για να νικήσει η ζωή». Αυτό αποδεικνύουν, άλλωστε, και οι παράγοντες που καθορίζουν αυτήν την περίοδο:

--Η πορεία και το φούντωμα της πανδημίας στη χώρα μας και διεθνώς, η τραγική κατάσταση στα δημόσια συστήματα υγείας, οι συνέπειες της πανδημίας στη ζωή και τα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας.

--Το ξέσπασμα, η εξέλιξη και το βάθος της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, τις συνέπειες της οποίας τις ζει στο πετσί της η νέα γενιά για δεύτερη φορά μέσα σε 10 χρόνια.

--Και φυσικά η περαιτέρω όξυνση των ανταγωνισμών στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, μέσα στους οποίους εντάσσονται και οι αντιθέσεις των αστικών τάξεων Ελλάδας - Τουρκίας, η κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας, η απειλή πολεμικού επεισοδίου.

Όλοι αυτοί οι παράγοντες, παρά τη σχετική τους αυτοτέλεια, δεν είναι ανεξάρτητοι ο ένας από τον άλλον, ούτε πολύ περισσότερο “ συνέπεσαν” συγκυριακά, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, που κάνουν λόγο για μια τριπλή κρίση (οικονομική, υγειονομική, εθνική), λες και αυτή έπεσε από τον ουρανό ή προέκυψε από το κακό το ριζικό μας... Αυτή η ανάλυση συγκαλύπτει την ταξική και βαθύτερη ουσία των γεγονότων. Συγκαλύπτει ότι όλοι αυτοί οι παράγοντες αλληλοτροφοδοτούνται και ο ένας αποτελεί την συνέχεια του άλλου. Με άλλα λόγια, συγκαλύπτει πως ο καπιταλισμός είναι ο “ ιός”, που δεν παίρνει από “ θεραπεία”... Μονάχα ανατρέπεται!

 

ΕΡ: Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “ Οδηγητή” συμπίπτει και με το άνοιγμα των σχολείων...

 

ΑΠ: Η πραγματικότητα είναι συγκεκριμένη. Τα σχολεία άνοιξαν με σοβαρές ανεπάρκειες και προβλήματα, παρά το χρόνο που είχε η κυβέρνηση στα χέρια της. Τα προβλήματα αυτά αφορούν τον αριθμό των μαθητών ανά τάξη, που αντί να έχει μειωθεί, σε ορισμένες περιπτώσεις έχει μεγαλώσει. Υπάρχουν περιπτώσεις με συγχωνεύσεις τάξεων, ακόμα και συγκροτημάτων. Πάνω από 20.000 κενά σε εκπαιδευτικούς, ζητήματα με την ανεπαρκή καθαριότητα, χρόνια κτιριακά ζητήματα που σχετίζονται με τη μόνιμη κρατική υποχρηματοδότηση των σχολείων, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων.

Είναι λογικό να υπάρχει ανησυχία και ανασφάλεια. Το ελπιδοφόρο είναι πως ήδη οι μαθητές οργανώνουν τη δική τους απάντηση. Από την πρώτη κιόλας μέρα έχουν υπάρξει αντιδράσεις, οργανώνονται ήδη μαθητικές κινητοποιήσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, βάζοντας στο επίκεντρο να βελτιωθούν άμεσα οι όροι λειτουργίας των σχολείων. Βέβαια, γίνεται μια διαστρέβλωση των μαθητικών διεκδικήσεων από τα ΜΜΕ, αφού ταυτίζονται οι μαθητές με “ αρνητές της μάσκας”. Το σύνθημα ενός σχολείου που βρίσκεται σε κινητοποίηση στην Πάτρα νομίζω πως απαντά από μόνο του: “ Η μάσκα δεν είναι η μόνη προστασία, δώστε λεφτά για την Παιδεία”.

 

ΕΡ: Πώς θα εκφραστεί στο φετινό Φεστιβάλ η διεθνής διάστασή του;

 

ΑΠ: Παρά το γεγονός ότι η πανδημία ανάγκασε τις Κομμουνιστικές Νεολαίες σε όλο τον κόσμο να προσαρμόσουν τη δράση τους, ιδιαίτερα τον διεθνή τους προγραμματισμό, το 46ο Φεστιβάλ δε θα απολέσει το διεθνές του στίγμα. Η ΚΝΕ έχει λάβει δεκάδες χαιρετιστήρια μηνύματα από αδελφές οργανώσεις που εύχονται κάθε επιτυχία στο Φεστιβάλ μας, πολλά από τα οποία δημοσιεύονται στο κανάλι μας στο youtube και στο site του Φεστιβάλ, festival.kne.gr.

Η διεθνής διάσταση του Φεστιβάλ δεν πρόκειται να χαθεί γιατί, κόντρα στις δυσκολίες και τις ιδιαίτερες συνθήκες που παρουσιάζονται, παραμένουν τα κοινά προβλήματα για τη νεολαία της περιοχής και όλου του κόσμου, δυναμώνει η επίθεση της αστικής τάξης και του κράτους της σε κάθε χώρα και φυσικά η ανάγκη ισχυροποίησης των Κομμουνιστικών Νεολαιών, του συντονισμού της δράσης τους, η ανάγκη να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις που έχουμε μπροστά μας.

Έτσι, στις κεντρικές εκδηλώσεις του 46ου Φεστιβάλ, η ΚΝΕ θα συγκεντρώνει από τους επισκέπτες οικονομική βοήθεια για τους πληγέντες της φονικής έκρηξης στο λιμάνι της Βηρυτού, που πρόσθεσε νέα βάσανα στο λαό και την νεολαία του Λιβάνου, μαζί με τα βάσανα των πολέμων, της προσφυγιάς, της φτώχιας, της οικονομικής κρίσης. Η πρωτοβουλία αυτή εντάσσεται σε ένα σύνολο δράσεων που πραγματοποιούνται στο πλαίσιο σχετικής καμπάνιας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών, ενώ τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν, θα παραδοθούν στην Ένωση Λιβανέζικης Δημοκρατικής Νεολαίας.

 

ΕΡ: Τι θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν οι επισκέπτες του 46ου Φεστιβάλ;

 

ΑΠ: Οι επισκέπτες του Φεστιβάλ θα έχουν την ευκαιρία επί τρεις μέρες να περάσουν καλά απολαμβάνοντας επί σκηνής κάποιους από τους πιο σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες. Ξεχωριστή θα είναι η τρίτη και τελευταία μέρα των εκδηλώσεων, το Σάββατο 19 Σεπτέμβρη, που περιλαμβάνει ομιλία από τον Γενικό Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα και θα ακολουθήσει αφιέρωμα στον μεγάλο μας μουσικοσυνθέτη Θάνο Μικρούτσικο με τη συμμετοχή μιας πολύ δυνατής ομάδας καλλιτεχνών που συνεργάστηκαν μαζί του, όπως είναι ο Γιώργος Νταλάρας, ο Μίλτος Πασχαλίδης, η Ρίτα Αντωνοπούλου, ο Χρήστος Θηβαίος, ο Κώστας Θωμαΐδης, ο Γιώργος Κιμούλης και ο Γιώργος Μεράντζας. Το σίγουρο είναι πως γι’ άλλη μια χρονιά το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “ Οδηγητή” θα αποδείξει ότι είναι το μεγαλύτερο πολιτικό-πολιτιστικό γεγονός της νεολαίας.

Λεπτομέρειες στη συνδρομητική σελίδα του ΑΠΕ-ΜΠΕ.

© ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ. Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ.

ΔΕΣ ΑΚΟΜΗ

Covid-19 - Στην Ισπανία των Σοσιαλιστών και των Podemos...

Νέοι εργαζόμενοι στην εποχή του Covid-19 - ΙΣΠΑΝΙΑ

Oι Κολεκτίβες των Νέων Κομμουνιστών από την Ισπανία, η Νεολαία του Κομμουνιστικού Κόμματος των Εργαζομένων της Ισπανίας, έστειλαν βίντεο στην ΚΝΕ με δηλώσεις των μελών της Οργάνωσής τους για αυτά που βιώνουν καθημερνά στα κάτεργα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας 

Δείτε τα:

“Είμαστε περίπου 200 εργαζόμενοι που μοιραζόμαστε εργαλεία, κοινούς χώρους και έτσι αυξάνεται ο κίνδυνος της μόλυνσης, ενώ από την άλλη μας λένε να μείνουμε σπίτια μας”.Ενέκο, εργαζόμενος σε βιομηχανία χάρτου στη Χώρα των Βάσκων:

“Πολλοί διανομείς περπατούν στο δρόμο και πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι χωρίς να έχουν καν μάσκες”. Άννα, εργαζόμενη σε εταιρεία διανομής φαγητού στη Μαδρίτη.

“Πόσο ακόμα θα τους επιτρέπουμε να παίζουν με την υγεία μας; Πόσο ακόμα θα τους επιτρέπουμε να παίζουν με την υγεία των οικογενειών μας; Πόσο ακόμα θα επιτρέπουμε σε λίγους επιχειρηματίες να έχουν κέρδη πολλών εκατομμυρίων κάνοντας μπίζνες με ένα δικαίωμα που θα έπρεπε να είναι για όλους;” Άλεξ, νοσοκόμος σε δημόσιο νοσοκομείο στη Μαδρίτη.

Απρ 2, 2020

Ανακοινώσεις Διεθνής Δράση

Κολεκτίβες Νέων Κομμουνιστών από την Ισπανία: Ο μόνος δρόμος είναι η πάλη

Και όλοι μαζί: “Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό!”

Η συνέχεια επί της οθόνης...

* Ευχαριστούμε πολύ τις Κολεκτίβες Νέων Κομμουνιστών από την Ισπανία, τη Νεολαία του Κομμουνιστικού Κόμματος των Εργαζομένων της Ισπανίας, που μας έστειλαν τα βίντεο με τις δηλώσεις των μελών της Οργάνωσής τους. Ευχαριστούμε για την αλληλεγγύη και την στήριξη των Ισπανών συντρόφων προς την ΚΝΕ.

Μένουμε δυνατοί!

Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!

ΚΝΕ 

8η Μάρτη...163 Χρόνια Μετά

Πριν από 163 χρόνια, στις 8 Μάρτη του 1857, οι εργάτριες στα υφαντουργεία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατεβαίνουν σε απεργία και διαδηλώσεις, ζητώντας ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς. Υπολογίζεται ότι οι γυναίκες εκείνη την εποχή δούλευαν στα εργοστάσια περίπου 16 ώρες. 

Παρά την τρομοκρατία, οι διαδηλώσεις εκείνης της μέρας χαρακτηρίστηκαν από το μέγεθος και τη μαχητικότητά τους. 

Οι εργοδότες και η κυβέρνηση απαντούν με ομαδικές απολύσεις και εξαπολύουν τους “μπράβους”, για να τρομοκρατήσουν τις εργάτριες που πρωτοστατούσαν στην απεργία. 

Οι αστυνομικές δυνάμεις ρίχνονται με μανία πάνω στις εργάτριες, οι διαδηλώσεις βάφονται στο αίμα.

Η Β’ διεθνής Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών, που συνήλθε στην Κοπεγχάγη το 1910, καθιέρωσε, μετά από πρόταση της Κλάρας Τσέτκιν, την 8η Μάρτη ως Διεθνή Μέρα της Γυναίκας.

Υπήρχε πάντοτε το γυναικείο κίνημα;

Συμμετοχή των γυναικών σε αγώνες υπήρξε και σε περιόδους της κοινωνικής εξέλιξης πριν τον καπιταλισμό. 

Στις εξεγέρσεις των χωρικών κατά τον μεσαίωνα για παράδειγμα, η οργή και η βία που αντέταξαν οι γυναίκες στην καταπίεση που ζούσαν, σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνούσε κατά πολύ αυτή των ανδρών. 

Όμως αυτά ήταν ξεσπάσματα κάτω από την καταπίεση, τις άθλιες συνθήκες της ζωής τους, που έφερνε μαζί της η κοινωνική υποδούλωση και εξάρτηση της γυναίκας από τον άνδρα.

 Δεν ήταν αγώνες για την κατάκτηση δικαιωμάτων, για την απελευθέρωσή τους από αυτήν την εξάρτηση και καταπίεση. 

Αυτή ήταν και η βασική τους διαφορά με το γυναικείο κίνημα που αναπτύχθηκε από τον 19ο αιώνα και ύστερα.

Στον καπιταλισμό δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την μαζική είσοδο των γυναικών στην κοινωνική παραγωγή. 

Όπως χαρακτηριστικά έγραφε ο Μαρξ: 

«Στο μέτρο που οι μηχανές κάνουν περιττή τη μυϊκή δύναμη, γίνονται μέσο χρησιμοποίησης εργατών χωρίς μυϊκή δύναμη ή εργατών με ανώριμη σωματική ανάπτυξη, με μεγαλύτερη ευστροφία των μελών».

Το γεγονός αυτό όμως έρχεται σε αντίφαση με την διαιώνιση κοινωνικών και πολιτικών διακρίσεων σε βάρος των γυναικών.

 Αυτή η αντίφαση «οδήγησε στην εμφάνιση ενός φαινομένου άγνωστου ως τώρα, τη γέννηση του γυναικείου κινήματος.» (“Το γυναικείο ζήτημα”, Α. Κολοντάι).

Το γυναικείο κίνημα φυσικά από την αρχή του δεν ήταν ενιαίο. Χωρίστηκε σε δύο κατευθύνσεις, η μία από τις οποίες εκφραζόταν μέσα από το αστικό φεμινιστικό κίνημα και η άλλη ήταν βασικό συστατικό μέρος του εργατικού κινήματος.

Ήδη από την εποχή των αστικών επαναστάσεων του 18ου αιώνα, όταν εμφανίστηκε η διεκδίκηση των γυναικών της αστικής τάξης για ίσα πολιτικά δικαιώματα, ιδιαίτερα στην Αμερική και στην Γαλλία, είχε σαν αφετηρία της την αντίληψη των αστών επαναστατών εκείνης της εποχής για ισότητα της γυναίκας με βάση τα «φυσικά δικαιώματα της ανθρωπότητας» (Ζ.Ζ. Ρουσώ).

Στην πορεία ανάπτυξης του καπιταλισμού ο αριθμός των μεσοαστών και μικροαστών γυναικών που αναγκάζονταν να βοηθήσουν οικονομικά την οικογένειά τους μεγάλωνε. 

Αυτό αποτέλεσε την βάση για να την εμφάνιση του αστικού φεμινιστικού κινήματος του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα. 

Το κίνημα αυτό είχε σαν πυρήνα του αγώνα του την αντιπαράθεση ανάμεσα στα δύο φύλα και όχι τον αγώνα ενάντια στην διπλή ανισοτιμία εξαιτίας του φύλου και της ταξικής εκμετάλλευσης. 

Φεμινίστριες που πανηγύριζαν επειδή γυναίκες εργάτριες έκαναν “βαριές αντρικές δουλειές”, έβλεπαν τον αγώνα των γυναικών αταξικά και χωρίς να παίρνουν υπόψη τους την διαφορά στην φυσιολογία ανάμεσα στα δύο φύλα.

 Το αστικό φεμινιστικό κίνημα, αν και στην εποχή κατά την οποία αναπτύχθηκε επέδρασε θετικά, ήταν φυσικό στην πορεία να οδηγηθεί σε αδιέξοδο, μιας και τα αιτήματά του ήταν περιορισμένα σε στενό αστικοδημοκρατικό πλαίσιο, και στην πορεία, έστω και τυπικά, αναγνωρίστηκαν από μια σειρά καπιταλιστικά κράτη.

Ταυτόχρονα όμως, είχε εμφανίστεί το φαινόμενο οι γυναίκες των φτωχότερων στρωμάτων να εντάσσονται στην παραγωγή ακριβώς λόγω της ανάγκης τους για επιβίωση, ήδη από τον 17ο και 18ο αιώνα. 

Όσο εξαπλώνονταν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, όχι μόνο ολοένα και περισσότερες γυναίκες έμπαιναν στην παραγωγή, αλλά ταυτόχρονα συγκεντρώνονταν σε μεγάλους αριθμούς σε συγκεκριμένους κλάδους.

Είναι χαρακτηριστικά τα παραδείγματα του Μαρξ για κλάδους στην Αγγλία όπου από τους 140.000 εργάτες, η συντριπτική πλειοψηφία ήταν γυναίκες και παιδιά. Αλλά και αργότερα, στην Ελλάδα στις αρχές του 20ού αιώνα, στην κατασκευή ρούχων σχεδόν το 50% ήταν γυναίκες και από τους 10.000 εργάτες στα υφαντουργεία, οι 8.000 ήταν γυναίκες.

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι εργάτριες να πάρουν μέρος στους αγώνες του εργατικού κινήματος αλλά και να ξεσπάσουν αγώνες αποκλειστικά από τις γυναίκες της εργατικής τάξης.

Γιατί είναι αναγκαία η ύπαρξη του γυναικείου κινήματος;

Η ένταξη των εργατριών στους αγώνες του εργατικού κινήματος δεν έγινε χωρίς εμπόδια.

Πολλά συνδικάτα πίεζαν τους επιχειρηματίες να πάψουν να χρησιμοποιούν γυναίκες, ενώ κάποιες ομάδες εργατών απαγόρευσαν παντελώς την συμμετοχή των γυναικών στα συνδικάτα, περιλαμβάνοντας στο καταστατικό τους «τον αποκλεισμό του ανειδίκευτου γυναικείου δυναμικού, που ευθύνεται για την υποτίμηση των εργατικών αμοιβών» (“Το γυναικείο ζήτημα”, Α. Κολοντάι). Έτσι, οι εργάτριες που ήταν αποκλεισμένες από τα συνδικάτα αναγκάστηκαν να δημιουργήσουν τις δικές τους οργανώσεις.

Καθοριστικό ρόλο στο να ενωθούν τα γυναικεία συνδικάτα με το υπόλοιπο εργατικό κίνημα έπαιξε η ίδρυση εργατικών και κομμουνιστικών κομμάτων. Αυτό έδωσε ταυτόχρονα ώθηση και στην ιδεολογική, πολιτική και κοινωνική πάλη για την χειραφέτηση της γυναίκας.

Η ανάγκη για την ύπαρξη του γυναικείου κινήματος έχει να κάνει με τις πρόσθετες δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει η γυναίκα της εργατικής τάξης στην προσπάθειά της να ενταχθεί στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.

«Το ότι η εργαζόμενη γυναίκα έχει ανάγκη, λόγω των ειδικών φυσιολογικών λειτουργιών της, από ιδιαίτερη υποστήριξη στον αγώνα ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, είναι για μένα ολοκάθαρο. Οι περισσότεροι από τους Άγγλους, που υποστηρίζουν το τυπικό δικαίωμα των γυναικών να υποβάλλονται από τους καπιταλιστές στην ίδια εκμετάλλευση με τους άντρες, ενδιαφέρονται στην ουσία, άμεσα είτε έμμεσα, για την καπιταλιστική εκμετάλλευση των εργαζομένων και των δύο φύλων. Ομολογώ ότι μ’ ενδιαφέρει πιο πολύ η υγεία της επερχόμενης γενιάς απ’ ό,τι η απόλυτη τυπική ισότητα των δύο φύλων…» (Φ. Ένγκελς).

Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα ότι τον Οκτώβριο του 1911 με πρωτοβουλία του Εργατικού Κέντρου Αθηνών ιδρύθηκε το “Κυριακόν Σχολείον”, που στόχο είχε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα αναλφαβητισμού των γυναικών της εργατικής τάξης, το ποσοστό του οποίου στις αρχές του 20ού αιώνα ξεπερνούσε το 98%. Την ευθύνη του προγράμματος είχε ο Δ. Γληνός και την οργάνωση η Αύρα Θεοδωροπούλου.

Το ίδιο επιβεβαιώνει και η συμμετοχή των γυναικών στον ΔΣΕ, που είχε να αντιμετωπίσει αντιδραστικές αντιλήψεις για τη θέση της γυναίκας στην κοινωνική ζωή και δράση, που κυριαρχούσαν σε πλατιές λαϊκές και εργατικές δυνάμεις. 

«Ήταν ιδιαίτερα δύσβατο το μονοπάτι που έπρεπε ν’ ακολουθήσει κατά κύριο λόγο η κοπέλα του χωριού –που στερούνταν ακόμα και τη βασική εκπαίδευση, που δεν είχε δικαίωμα να διαλέξει ούτε τον άντρα της- να φτάσει να σφυρηλατηθεί σε ανταρτοπούλα με το όπλο στο χέρι, με γνώμη στη συνέλευση, σε ομαδάρχισσα που οδηγούσε τους μαχητές και τις μαχήτριες της ομάδας ή του λόχου στην κατατρόπωση του αντιπάλου». (“Η συμμετοχή των γυναικών στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (1946 – 1949)”, Τμήμα της ΚΕ του ΚΚΕ για την ισοτιμία των γυναικών).

Υπάρχει σήμερα ανάγκη για την ενίσχυση του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος;

Η ανισοτιμία των γυναικών σήμερα παίρνει νέες μορφές που σχετίζονται με μια σειρά πλευρές της ζωής τους.
Η επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου των εργατικών, λαϊκών οικογενειών αναγκάζει τις γυναίκες να ιεραρχήσουν ποιες ανάγκες της οικογένειας χρειάζεται να καλύψουν: Τη διατροφή, τη θέρμανση, τα εμβόλια των παιδιών ή άλλες ανάγκες υγείας της οικογένειας. Μπροστά σε αυτά τα εμπόδια, η ευθύνη που νιώθουν απέναντι στην οικογένεια, τις κάνει πιο ευάλωτες σε εκβιασμούς της εργοδοσίας, σε έκπτωση στις ανάγκες και στα εργασιακά, ασφαλιστικά, κοινωνικά δικαιώματά τους. Δεν αφορά μόνο την αποδοχή των παραπάνω αλλά ακόμα και την πίεση να “θέσουν στη διάθεση του εργοδότη” το πότε θα επιλέξουν να γίνουν μητέρες.

Τα υψηλά ποσοστά ανεργίας στις γυναίκες, οι συμβάσεις του ενός μήνα, μέχρι και της μιας μέρας, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, οι μειώσεις μισθών και οι απολύσεις, η γενίκευση της “on call” εργασίας σε διάφορους κλάδους, η ανασφάλιστη εργασία που φτάνει το 30% σε κλάδους που συγκεντρώνονται νέες εργαζόμενες, η προσπάθεια για ένταξή τους στον τομέα της “κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας”, είναι η κατάσταση που βιώνουν οι γυναίκες της εργατικής, λαϊκής οικογένειας.

Τέτοιες πλευρές συνδέονται ακριβώς με το ότι στον καπιταλισµό, η σχέση της γυναίκας µε τη μητρότητα αξιοποιείται για την προώθηση αντιδραστικών επιδιώξεων. Την ίδια στιγμή είναι ανύπαρκτη η ολόπλευρη και ουσιαστική προστασία της μητρότητας, που σημαίνει κάλυψη όλων των σύγχρονων αναγκών της γυναίκας σε όλες τις φάσεις της ζωής της, και όχι περιορισμένα μόνο στην περίοδο της εγκυμοσύνης, της γέννας και του θηλασμού.

Παράλληλα «οι προσπάθειες για την άνοδο της γυναικείας συµµετοχής απαιτούν ένταση της διαπάλης µε τις σύγχρονες µορφές χειραγώγησης των γυναικών µέσω των αστικών, µικροαστικών και οπορτουνιστικών απόψεων για τις αιτίες της γυναικείας καταπίεσης, δηλαδή τις εκσυγχρονισμένες θεωρίες περί “πατριαρχικής κοινωνίας”, περί “σύγχρονης ανδροκρατίας”, αλλά και τις νέες αντιεπιστημονικές θεωρίες για το “κοινωνικό φύλο”. (Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 20ό Συνέδριο).

Το δικαίωμα των γυναικών στη δουλειά, στη μητρότητα, στον ελεύθερο χρόνο μπορεί να συνδυαστεί αρμονικά, να γίνει πραγματικότητα με τη γενική μείωση του εργάσιμου χρόνου, την κατοχύρωση σύγχρονων εργατικών δικαιωμάτων, τη δημιουργία και λειτουργία δημόσιων και δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών για τις ανάγκες της οικογένειας, των παιδιών και των ηλικιωμένων μελών της.

Το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του, συγκρούστηκε με αναχρονιστικές, αντιεπιστημονικές απόψεις για την θέση της γυναίκας στην κοινωνία. Στην 100χρονη ιστορική διαδρομή του, χιλιάδες γυναίκες της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, διανοούμενες, αναδείχτηκαν σε συνειδητές αγωνίστριες στον τόπο εργασίας, στο σωματείο, στο σχολείο, στην γειτονιά.

Σήμερα είναι πολύ ουσιαστική η δράση των μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, ώστε να διαμορφωθεί µια πιο μαζική και σταθερή ριζοσπαστική γυναικεία πρωτοπορία, ικανή να προσελκύει στις γραµµές και στα όργανα του κινήµατος σε αγωνιστική δράση όλο και περισσότερες γυναίκες.

 Μόνο μέσα από την εξειδικευμένη δράση του Κόµµατος και της ΚΝΕ στις γυναίκες εργατικής, λαϊκής ένταξης ή καταγωγής, τόσο αυτοτελώς όσο και µέσα από τις γραµµές του εργατικού, λαϊκού κινήµατος μπορεί να συμβάλει στην άνοδο της γυναικείας συµµετοχής στον αντικαπιταλιστικό – αντιµονοπωλιακό αγώνα.
________________
Ήξερες ότι…

Η πρώτη γυναικεία απεργία έγινε το 1804 στην αγγλική πόλη Ουόρτσεστερ, από τις εργάτριες που κατασκεύαζαν γάντια. 

Στις ΗΠΑ, η πρώτη αποκλειστικά γυναικεία απεργία έγινε το 1820 στις βιοτεχνίες ενδυμάτων του Νιου Ίνγκλαντ, με αιτήματα για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, αξιοπρεπείς μισθούς και μικρότερα ωράρια εργασίας. 

Το 1828 απήργησαν οι υφάντριες στο Ντόβερ. Το 1831 τις ακολούθησαν οι Γαλλίδες καπελούδες. 

Το 1834 και το 1836 έγιναν δύο ακόμη μεγάλες απεργίες από τις βαμβακεργάτριες της βιομηχανίας Λόουελ στη Μασαχουσέτη. 

Το 1844, οι εργάτριες της συγκεκριμένης βαμβακοβιομηχανίας ίδρυσαν το πρώτο γυναικείο εργατικό σωματείο. 

Το 1857, οι εργάτριες στα υφαντουργεία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, κατέβηκαν σε απεργία η οποία καταστάλθηκε άγρια από το αστικό κράτος, περνώντας την 8η Μάρτη για πάντα στην ιστορία, ως τη μέρα της εργαζόμενης γυναίκας.

Πηγή

Δες Ακόμη

και

ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Για την 8η Μάρτη 2020, Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας

Η ΚΝΕ ΚΑΛΕΙ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΠΡΙΝ ΠΑΘΕΙ... ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΚΤΡΩΜΑ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ

ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ! ΔΕ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΚΛΕΨΟΥΝ!

Ούτε ώρα χαμένη! Η κυβέρνηση καταθέτει νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, που διαλύει τη νέα γενιά, καταργεί όποια προστασία είχε απομείνει για τους νέους εργαζομένους, μετατρέπει την ασφάλιση σε προσωπική υπόθεση, ανάλογα με την τσέπη του καθενός, σε “επένδυση” και τζόγο!

Εδώ και τώρα να δυναμώσει ο αγώνας για να εμποδίσουμε το χτύπημα στη ζωή μας, με συνελεύσεις σε κάθε χώρο δουλειάς και νεολαίας, με δυναμική απεργιακή απάντηση στις 18 Φλεβάρη!

Τι είναι το ασφαλιστικό; Γιατί μας αφορά;

Το ασφαλιστικό είναι το βασικό πλέγμα προστασίας των εργαζομένων. Είναι συλλογική κατάκτηση του λαού, που γεννήθηκε μέσα από τις αξίες της αλληλεγγύης και της ενότητας των εργαζομένων, την ανάγκη προστασίας της ζωής τους.

Το ασφαλιστικό δεν είναι μόνο η σύνταξη. 

Είναι μια σειρά προστατευτικές πλευρές που ξεκινούν από την προστασία της μητρότητας, την ασφάλιση των παιδιών και τα εμβόλιά τους, μέχρι τα φάρμακα και τις ιατρικές εξετάσεις, την προστασία απέναντι στον επαγγελματικό κίνδυνο, την προστασία των ΑμΕΑ κ.λπ.

Τι περιλαμβάνει ο νέος νόμος για το ασφαλιστικό;

Ο νόμος της κυβέρνησης της ΝΔ βασίζεται στον νόμο της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, τον νόμο Κατρούγκαλου. Πρότυπό τους, το ασφαλιστικό που επέβαλε στη Χιλή ο Πινοσέτ, ο δικτάτορας που έκανε κανόνα τα βασανιστήρια, που δολοφόνησε χιλιάδες αγωνιστές!
Απαλλάσσουν την εργοδοσία από τις ασφαλιστικές και συνταξιοδοτικές εισφορές, παραδίδοντας στα κοράκια των ασφαλιστικών εταιρειών την ανάγκη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, την πρόσβαση στο φάρμακο κ.λπ.

Μεταξύ άλλων ο νέος νόμος περιλαμβάνει:

Δουλειά μέχρι τα 67 για όλους.

Η εθνική σύνταξη που “εγγυάται” το κράτος παραμένει στα άθλια επίπεδα των 384€ και στα 340€ με 15 χρόνια εργασίας.

Καταργείται το οικογενειακό επίδομα 10% για σύζυγο και 5% για κάθε παιδί.

Διατηρείται η διαχρονική λεηλασία των 80 δισ. ευρώ στα ασφαλιστικά ταμεία.

Παραμένει η κατάργηση των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων για μια σειρά κατηγορίες εργαζομένων.

ΤΩΡΑ να καταργηθεί ο νόμος Κατρούγκαλου-Βρούτση που ενταφιάζει την Κοινωνική Ασφάλιση για τους σημερινούς εργαζόμενους και αυριανούς συνταξιούχους!

Ποιος νέος εργαζόμενος που έπιασε δουλειά στα χρόνια της κρίσης, που είναι σήμερα 20-35 ετών, θα καταφέρει να έχει 40 χρόνια 8ωρης εργασίας

Ποιος εργαζόμενος θα έχει 35 ασφαλισμένα χρόνια (1 ασφαλιστικός χρόνος = 300 ασφαλισμένες μέρες εργασίας!), όταν η καταγεγραμμένη ανεργία όλα αυτά τα χρόνια είναι σταθερά πάνω από 1.000.000 άνεργοι;

Ποιος νέος εργαζόμενος που έχει φάει απολύσεις με το κουτάλι, που έχει δουλέψει με part-time, με 4ωρα-6ωρα, με Σαββατοκύριακα, με σεζόν, delivery, που έχει μπει σε 5μηνα προγράμματα του ΟΑΕΔ, θα έχει 12.000 ένσημα;

Ποιος νέος επιστήμονας, που δουλεύει με μπλοκάκι και απολαβές μισθωτού, θα καταφέρει να συμπληρώσει 40 χρόνια συνεχούς εργασίας με ταυτόχρονη κάλυψη των υπέρογκων ασφαλιστικών εισφορών;

Η ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΖΟΓΟΣ!

Η Κοινωνική Ασφάλιση χτυπιέται σε όλη την ΕΕ. Π.χ. στη Γαλλία ένα μήνα τώρα οι εργαζόμενοι, μαζί με όλο το λαό, απεργούσαν κόντρα σε θεούς και δαίμονες για το νέο ασφαλιστικό της κυβέρνησης Μακρόν, που τσακίζει το δικαίωμά τους στη ζωή, στον ελεύθερο χρόνο, στην υγεία!

Σήμερα πρέπει να δώσουμε τη μάχη για τη ζωή μας ΕΜΕΙΣ!
Πρόοδος σήμερα, με την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, είναι η μείωση του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου εργασίας και η αύξηση του ελεύθερου χρόνου, οι αυξήσεις στους μισθούς, η σταθερή δουλειά με δικαιώματα και όχι οι επινοικιαζόμενοι και εργολαβικοί εργαζόμενοι, τα 4ωρα των 300 ευρώ, η δουλειά 7 στις 7 μέρες της βδομάδας κ.λπ.

Ρεαλιστικό σήμερα είναι να γεμίσουν τα δημόσια νοσοκομεία από μόνιμους γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, για να παρέχεται υψηλού επιπέδου δημόσια υγεία και πρόνοια, φαρμακευτική κάλυψη για όλο το λαό και όχι να ερημώνουν κλινικές και νοσοκομεία από προσωπικό, το φάρμακο να ακριβαίνει καθημερινά και την ίδια στιγμή να ξεφυτρώνουν ιδιωτικές κλινικές με πανάκριβες υπηρεσίες και φαρμακοβιομηχανίες με υπέρογκα κέρδη, βγαλμένα από τον πόνο του κόσμου.

Καινοτόμο σήμερα είναι να αξιοποιηθούν τα επιτεύγματα της επιστήμης και η εφαρμογή τους για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, προστασία της μητρότητας και όχι η εντατικοποίηση της εργασίας που οδηγεί νέους ανθρώπους να παρουσιάζουν επαγγελματικές ασθένειες, να σακατεύονται από εργατικά ατυχήματα, να χάνουν τη ζωή τους για ένα μεροκάματο.

Σύγχρονο σήμερα είναι να ζει ο εργαζόμενος και η οικογένειά του σε ασφαλείς κατοικίες με βάση την τεχνογνωσία της εποχής μας και όχι να πνίγεται ο κόσμος από τις βροχές, να αποκλείεται στο πρώτο χιόνι, να καίγεται στην πρώτη φωτιά και να χάνει τα σπίτια του στους πλειστηριασμούς.

Αυτονόητο σήμερα είναι η μείωση των ορίων συνταξιοδότησης και κοινωνικές παροχές με βάση τις δυνατότητες της εποχής μας για αξιοπρεπή ζωή.

Δίκαιο σήμερα δεν μπορεί να είναι τίποτα λιγότερο για έναν νέο εργαζόμενο από το να καρπώνεται τον πλούτο που παράγει και όχι να ζούμε χειρότερα από τους γονείς και τους παππούδες μας!

Για να Ξαναθυμηθούμε ΤΙ ΣΧΕΔΙΑΣΑΝ ΠΡΙΝ 20 ΧΡΟΝΙΑ -Από τη «Λευκή Βίβλο»

Αλίευση από ΚΝΕ
Παρουσίαση: Viva.La.Revolucion

Ο ΖΑΡΑΛΙΚΟΣ ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ ΤΗΣ ΚΝΕ ΚΑΙ 3+1 ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΣΤΟ ΚΚΕ !!

Την Παρασκευή 18 Γενάρη, στις 21.00, το Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ (Τροίας 36, πλατεία Βικτωρίας) θα υποδεχθεί έναν ξεχωριστό καλεσμένο, τον Χριστόφορο Ζαραλίκο, σε μια παράσταση stand-up comedy.

Κατιούσα

Άφθονο γέλιο, καυστικό χιούμορ, σάτιρα για όλους και για όλα… Αυτά μας προσφέρει σε κάθε του εμφάνιση ο γνωστός σε όλους μας κωμικός, Χριστόφορος Ζαραλίκος.

Για να τον απολαύσετε προμηθευτείτε προσκλήσεις στο τηλέφωνο 210.8823.674 (από τις 14.00 έως τις 21.00).

***

Και ο αδερφός του υπουργού Άμυνας; 

Και πρώην Συριζαίος; 

Και οι τροτσκιστές της “Κομμουνιστικής Τάσης”; 

Όλοι στηρίζουν ΚΚΕ σε αυτές τις εκλογές

3 + 1 δηλώσεις στήριξης στο ΚΚΕ που (δεν) περιμένατε.
Κατιούσα

Ένα χαρακτηριστικό της φετινής πολλαπλής εκλογικής αναμέτρησης είναι χωρίς αμφιβολία η απήχηση που δείχνει να έχει το ΚΚΕ σε έναν κόσμο που ίσως εκ πρώτης όψης δε θα το φανταζόταν κανείς, τουλάχιστον με βάση τα δεδομένα των τελευταίων χρόνων και την άρνηση του κόμματος να προσχωρήσει στο λεγόμενο “αντιμνημονιακό μέτωπο”. Σαφώς, η τάση αυτή δεν είναι λόγος πανηγυρισμού, ούτε σημαίνει απαραιτήτως πως η δυναμική αυτή θα εκφραστεί και στην κάλπη, τουλάχιστον στο βαθμό που απαιτούν οι περιστάσεις. Εξάλλου ακόμα και μια σημαντική ενίσχυση των συνδυασμών που στηρίζει το κόμμα και στις τρεις – ταυτόχρονες ή μη – κάλπες των ευρωεκλογών, των αυτοδιοικητικών και των βουλευτικών εκλογών θα παραμείνει μετέωρη αν δε συνοδευτεί και από μια άνοδο του κινήματος, ώστε να διεκδικηθούν πίσω όλα όσα στερήθηκε ο λαός τα χρόνια της κρίσης αλλά και της “ανάκαμψης” και να ανοίξει ο δρόμος για πραγματικά ριζικές ανατροπές στην κοινωνία και την οικονομία.

Σταχυολογήσαμε ενδεικτικά τέσσερις δηλώσεις στήριξης, τρεις (ημι)επίσημες και μια “ανεπίσημη”, από ανθρώπους, που για διαφορετικούς λόγους παρουσιάζουν το δικό τους ενδιαφέρον. Από το χώρο του Σύριζα, ξεχωρίσαμε τη δήλωση του καθηγητή του ΕΜΠ Ευάγγελου Χριστοφόρου, που κάλεσε τον κόσμο που, απογοητευμένος από τις ανατροπές του ’89 – ’91, αποχώρησε από το ΚΚΕ και πίστεψε στο Συνασπισμό, να επιστρέψει στο μόνο κόμμα που προσφέρει πραγματική λύση στα αδιέξοδα της πρόσδεσης στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ και το καπιταλιστικό σύστημα:

Όλος αυτός ο κόσμος της Αριστεράς που στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ ή τον Συνασπισμό στο παρελθόν και που προέρχεται από τις τάξεις του ΚΚΕ ή από άλλες πολιτικές δυνάμεις, καθώς επίσης και όλοι οι Αριστεροί που είναι ανένταχτοι ή ενταγμένοι σε άλλα αριστερά σχήματα και που ο πόθος τους είναι η ανατροπή του σημερινού συστήματος με στόχο την κομμουνιστική προοπτική, θα βρει στο ΚΚΕ τον εκφραστή και οργανωτή αυτής της εξέγερσης και ανατροπής.

Βέβαια, το θέμα δεν σταματά εκεί, αλλά απλά ξεκινά από εκεί, διότι ο κάθε εργαζόμενος που βλέπει μέρα με την μέρα να συρρικνώνεται το βιοτικό του επίπεδο, αλλά και οι προοπτικές που έχει μέσα στο σύστημα αυτό, θα βρει στο εξειδικευμένο και ρεαλιστικό Πρόγραμμα του ΚΚΕ την πρόταση που οδηγεί τη χώρα στη μοναδική διέξοδο από την κρίση που την ταλανίζει.

Πολύ θερμή ήταν και η δήλωση συστράτευσης του Βασίλη Χονδρογιάννη από τη Θάσο, που στις προηγούμενες εκλογές είχε κατέβει υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Αν. Μακεδονίας – Θράκης με το συνδυασμό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Από τη μεστή δήλωση, που αξίζει να διαβαστεί ολόκληρη, παραθέτουμε το δεύτερο μισό, όπου εξαίρει τη στάση του κόμματος στα “πέτρινα χρόνια” της αντιμνημονιακής αγανάκτησης, απαντά – από τη σκοπιά ενός ανθρώπου που προέρχεται από έναν χώρο με εγγενή εν πολλοίς αντι – ΚΚΕ αντανακλαστικά – στη γνωστή ρητορική για το “στείρο” κόμμα που λέει σε όλα “όχι”:

Ενώ όλοι οι υπόλοιποι πολιτικοί χώροι (από την ακροαριστερά έως την ακροδεξιά) τσαλαβουτούσαν μέσα σε έναν ανέξοδο αντιμνημονιακό λόγο, το ΚΚΕ δεν το έκανε. Τα χρόνια της κρίσης, είχε το θάρρος να πει τα πράγματα ως είχαν και ας ήταν εκτός του γενικότερου κλίματος “αδελφοσύνης” και “αγανάκτησης”. Όσο κάποιοι προσπαθούσαν να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο με κυβερνητικές, εθνικιστικές ή υπερεπαναστικές αυταπάτες, στη λογική της κοινωνίας του θεάματος, το ΚΚΕ συνέχισε να παλεύει για την ενδυνάμωση του ταξικού εργατικού κινήματος. Πάλεψε ώστε να βγουν μπροστά οι φτωχοί αγρότες, οι οποίοι διαλύονται από την ΕΕ και τις πολυεθνικές. Στην τοπική “αυτοδιοίκηση”, με όσες δυνάμεις έχει, δεν σταμάτησε να αναδεικνύει τον αντιδραστικό ρόλο της και τη θέση του μεσάζοντα της κυβέρνησης, της ΕΕ και των μονοπωλίων. Δεν σταμάτησε να παλεύει ενάντια στα ΝΑΤΟικά σχέδια που φέρνουν τον πόλεμο στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο. Το ΚΚΕ δεν δίστασε να δώσει το χέρι του σε όποιον σηκώνεται.

Πολλοί, καθόλου αφελώς, προσπαθούν να πείσουν το λαό ότι το ΚΚΕ είναι ένα στείρο κόμμα. Ένα κόμμα του “όχι” σε όλα. Δηλαδή, εγκαλούν το ΚΚΕ διότι δεν λέει “ναι” στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, στα ντόπια και ξένα αφεντικά. Το εγκαλούν, διότι δεν λέει “ναι” στη συνέχιση εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Το κατακρίνουν, διότι δεν συναινεί στη συνέχιση της λιτότητας για τους πολλούς, για να κερδίζουν οι λίγοι. Το εγκαλούν, διότι δεν θέλει να δεχτεί την ανθρωποφαγία, τον πόλεμο, την εκμετάλλευση, την κλοπή του ελεύθερου χρόνου και τη στέρηση της ολόπλευρης ανάπτυξης του ανθρώπου ως κοινωνικό ον. Ναι λοιπόν, σε ό,τι είναι ενάντια στο λαό, πολύ καλά κάνει και λέει “όχι”. Και είναι χρέος όλων μας να το ενισχύσουμε, ώστε να συνεχίσει να βάζει εμπόδια σε όσα θέλουν να φέρουν για εμάς, χωρίς εμάς. Αντίστροφα, όλοι αυτοί οι φίλοι του “ναι”, πόσες φορές τόλμησαν να ψηφίσουν “ναι” σε πρόταση του ΚΚΕ, στη Βουλή, στην περιφέρεια, στους δήμους, σε τοπικό συμβούλιο; Ποτέ και ο λόγος είναι ότι όλοι αυτοί βλέπουν το λαό ως γρανάζια της καπιταλιστικής τους μηχανής. Σε όποιον δεν θέλει να εθελοτυφλεί, είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχουν πολλά κόμματα, αλλά μόνο 2 πολιτικές. Αυτή της συνέχισης της κυριαρχίας του κεφαλαίου και αυτή του ΚΚΕ.

Για τους παραπάνω λόγους, αλλά και για όλους τους λόγους του κόσμου, θα πορευθώ μαζί με το ΚΚΕ, στηρίζοντάς το παντού».

Οι επόμενες “ψήφοι εμπιστοσύνης” στο ΚΚΕ δεν έχουν φυσικά την πολιτική σημασία των υπολοίπων, έχουν όμως τη δική τους αξία, αποτελώντας ίσως τις πιο απροσδόκητες από όσες έχουμε δει ως τώρα. Φανταζόσασταν ότι ο νέος ΥΠΕΘΑ ναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης θα είχε αδερφό που αγαπά τον Κουτσούμπα; Αυτό ισχύει αν πιστέψουμε όσα δήλωσε στην εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου, που μαζί με το πάνελ και τα εκνευριστικά τους κακαρίσματα χάλασαν αρκετά αυτό το ωραίο στιγμιότυπο με το Λευτέρη Αποστολάκη από το καφενείο στο Γεράνι Ρεθύμνου. Ο αδερφός του υπουργού, σωληνάς στο επάγγελμα, ξεκαθάρισε ότι στην – απίθανη για τον ίδιο περίπτωση – ο ναύαρχος να κατέβει υποψήφιος με το Σύριζα, “ψήφο από μένα δεν έχει”, ενώ μετά έκανε σαφή τη δική του προτίμηση, λέγοντας πως “ένα χαμόγελο του Δημητράκη δεν κάνουν όλοι εκεί μέσα”, εννοώντας το γγ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα. Μάλιστα, επέκρινε την κυβέρνηση για το ξύλο στους καθηγητές και τις νατοϊκές δαπάνες, σημειώνοντας με τη χαρακτηριστική του ντοπιολαλιά πως: “προχθές δέρνανε τους καθηγητές στο δρόμο και τα 4 δις του ΝΑΤΟ επέσανε απίκο”.

Τέλος, μια στήριξη – έκπληξη ήρθε από την τροτσκιστική “Κομμουνιστική Τάση” που ανατρέπει τους συσχετισμούς δηλώνοντας πως σε αυτή τη μάχη:

 Η επίτευξη του εκλογικού στόχου της 3ης (ή ακόμα και της 2ης), εκλογικής θέσης για το ΚΚΕ, με μία απόλυτα εφικτή εκλογική επικράτησή του επί της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής και των διεφθαρμένων πολιτικών ρεταλιών του ΚΙΝΑΛ, θα ανησυχήσει σφόδρα τους Έλληνες καπιταλιστές και τους διεθνείς τους υποστηρικτές, ιμπεριαλιστές της τρόικας και θα δημιουργήσει μια νέα, πιο μαχητική διάθεση στο εργατικό κίνημα, ως σημαντικό εφόδιο στους επερχόμενους, μαζικούς, ταξικούς αγώνες.

Μένει τώρα η επιστροφή, μετά από μια δεκαετία του ΕΚΚ Ποσαδιστών στην υποστήριξη του ΚΚΕ, ώστε να προσδεθούμε για την έφοδο στην ουρανό.

Σχετικά Άρθρα

Επικαιρότητα

16-01-2019

Δυο λέξεις για όποιον Συριζαίο σας πει για Στάλιν και προσωπολατρία: “Άντζυ Σαμίου”

Κατιούσα

16-01-2019

Θανάσης Παφίλης – “Ο βιολιτζής άλλαξε, ο χαβάς παραμένει ο ίδιος”

Επικαιρότητα

Κατιούσα

16-01-2019

“Έφυγε” η θεία Μαρίτσα της Σκαμιάς…

Επικαιρότητα

ΕΝΟΧΛΟΥΝΤΑΙ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΑΦΙΣΕΣ ΤΗΣ ΚΝΕ ?!! --ΝΑ ΤΙΣ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΟΥΜΕ !!

Ρεπορτερ:

Η πολιτική κατήχηση σε 10χρονα
επιτρέπεται όταν είναι για την Ε.Ε.

• Απαγορεύονται όμως οι αφίσες έξω από σχολεία, που προσκαλούν σε φεστιβάλ νεολαίας

Η πλύση εγκεφάλου, για να είναι επιτυχής και να αποδώσει καρπούς στο μέλλον, πρέπει να γίνεται από τα …γεννοφάσκια .
Αυτό για το σύστημα είναι κανόνας απαράβατος, ο οποίος τηρείται με ευλάβεια όταν πρόκειται να μυηθούν μικρά παιδιά στις πολιτικές που πρεσβεύει το Διευθυντήριο της Ευρωπαικής Ένωσης.
Προκειμένου να υπάρξει εξωραισμός ή και αγιοποίηση της Ε.Ε. διοργανώνονται και μαθήματα πολιτικής κατήχησης από επίσημους προπαγανδιστές του Ευρωκοινοβουλίου.
Τέτοιο σεμινάριο έγινε πριν από καιρό και στην Πάτρα και διοργανώθηκε από την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας . Συμμετείχαν μαθητές της ΣΤ΄ Δημοτικού και της Α’ Γυμνασίου από σχολεία της Περιφέρειας.
Ποιο ήταν το θέμα της συνεδρίασης ;
"Η Άνοδος του Ευρωσκεπτικισμού στην Ε.Ε.".
Θα αναρωτηθείτε: Και τι κατάλαβαν 10 χρονα πιτσιρίκια όταν άκουγαν για τον ευρωσκεπτικισμό ;
Ουδεμία σημασία έχει τι (δεν) κατάλαβαν. Είπαμε, το πιπίλισμα μυαλού πρέπει να γίνεται από την κούνια !
Ενδιαφέρον έχουν και οι οδηγίες που έδιναν οι καθοδηγητές στα παιδάκια, στα οποία ανέφεραν ότι "οι ευρωσκεπτικιστές διαφωνούν με την προσπάθεια επέκτασης της Ευρώπης", ότι "άλλοι διαφωνούν με τη σημερινή της μορφή και άλλοι ζητούν τη διάλυσή της".
Φυσικά τους ενημέρωσαν ότι η Ε.Ε. δημιουργήθηκε για να ευημερήσουν οι λαοί της Ευρώπης, να ζήσουν σ΄ένα κόσμο καλύτερο, χωρία ανεργία, φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά (τα πέτυχαν όλα αυτά και προκόψαμε…).
Διαβάζοντας σχετική διαδικτυακή ανάρτηση της Περιφέρειας, πήγε το μυαλό μας στην προ ημερών δυσαρέσκεια που εξέφρασε ο αντιπεριφερειάρχης Γρ.Αλεξόπουλος, όταν είδε έξω από σχολείο δύο αφίσες της ΚΝΕ που αναφέρονταν στο Φεστιβάλ και οργίστηκε για την "κομματική προπαγάνδα έξω από σχολείο".
Προφανώς , δεν έχει πρόβλημα με την πολιτική προπαγάνδα όταν αυτή γίνεται μέσα στα σχολεία με διοργανώτρια την Περιφέρεια και μάλιστα σε μαθητές του Δημοτικού!

Ενοχλείται μόνο όταν βλέπει αφίσες της ΚΝΕ …

Από: Στέλιος Παλαρμάς 

28 Σεπτεμβρίου στις 10:17 π.μ. ·