ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

TRANSLATE

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ο Νους. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ο Νους. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017

,,στους ώμους της χορεύουν οι χρόνοι του κόσμου,,

,,Ξέρεις πια είμαι εγώ;… 
εγώ είμαι αυτή που γέννησε εκείνον που έφτιαξε τα σύννεφα. Εμένα, που με βλέπεις να χορεύω, μπορώ με το πέλμα μου να δαμάσω τον χρόνο, να φτιάξω καινούριο άνθρωπο, να γκρεμίσω παλιούς Θεούς και στους θρόνους τους να βάλω καινούριους.
 Ξέρεις τι είμαι εγώ; 
Είμαι ο Νους, είμαι η δύναμη που κρύβει μέσα του όποιος άνθρωπος έχει γεννηθεί, όποιος έχει πιεί από τη μάνα του γάλα. 
Να με φοβάσαι όταν νομίζεις ότι κερδίζεις τον άνθρωπο,,


Η εικόνα του κοριτσιού… 

Δεν είναι ακόμα 14 χρονών, φοράει εκείνο το λευκό φουστάνι που όταν κάνει στροφές ανοίγει σαν ομπρέλα με κέντρο τη μέση της. 

Το κορίτσι, το λευκό κορίτσι, με τα μακριά του τα μαλλιά, με τις νευρώδεις μπούκλες, περπατά και θαρρείς πως στους ώμους της χορεύουν οι χρόνοι του κόσμου, οι αιώνες χορεύουν. 
Κάθε της βήμα στις μύτες του λεπτού της ποδιού και οι πέτρες του δρόμου κυλάνε στην άκρη για να περάσει. Το λευκό κορίτσι, 
που κοιτάζει μονάχα ψηλά, τον βαρύ ουρανό και του φωνάζει: 
«Βρέξε, βρέξε όσο μπορείς πιο δυνατά… μόνο να με ποτίσεις μπορείς». 
… και εκείνος βρέχει και οι στάλες κάθονται πάνω στο αναιδές κεφάλι, βρέχουν το φουστάνι, το κάνουν να κολλάει στο άγουρο στήθος και το κορίτσι φωνάζει ξανά:
«Βρέξε κι άλλο, με αυτό το στήθος θα αναστήσω εκείνον που θα αλλάξει τον κόσμο». 
Η βροχή δυναμώνει, οι Θεοί θυμώνουν, γεμίζουν το διάβα της λάσπες, μα η βροχή την ξεπλένει και το κορίτσι συνεχίζει το δρόμο του. 
Χλευάζει τον ουρανό:
"Ξέρεις πια είμαι εγώ;… 
εγώ είμαι αυτή που γέννησε εκείνον που έφτιαξε τα σύννεφα. Εμένα, που με βλέπεις να χορεύω, μπορώ με το πέλμα μου να δαμάσω τον χρόνο, να φτιάξω καινούριο άνθρωπο, να γκρεμίσω παλιούς Θεούς και στους θρόνους τους να βάλω καινούριους. 
Ξέρεις τι είμαι εγώ; 
Είμαι ο Νους, είμαι η δύναμη που κρύβει μέσα του όποιος άνθρωπος έχει γεννηθεί, όποιος έχει πιεί από τη μάνα του γάλα. 
Να με φοβάσαι όταν νομίζεις ότι κερδίζεις τον άνθρωπο" 

7/10/17
*(Το κείμενο ανήκει στην Αθηνά Α., που απεχθάνεται τους υπολογιστές και κρύβει, χρόνια τώρα, επιμελώς όσα γράφει. Κατά καιρούς, θα φιλοξενείται - με την έγκρισή της - στον τοίχο μου)