Στις 26 Νοέμβρη κάνουμε lockdown στη βάρβαρη πολιτική τους!

 

Στις 26 Νοέμβρη κάνουμε lockdown στη βάρβαρη πολιτική τους!

Λίγες μέρες έμειναν μέχρι την Πέμπτη, που εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις σε όλη τη χώρα δίνουν μια από τις πιο κρίσιμες απεργιακές μάχες των τελευταίων ετών, αφού ο λαός διανύει μια πολύ κρίσιμη περίοδο για τη ζωή και τα δικαιώματά του. Και οι μέρες που απομένουν είναι μέρες δράσης, μέρες προσωπικής και συλλογικής ευθύνης, προκειμένου να είναι επιτυχημένη αυτή η απεργία, να αποτελέσει πραγματικά βήμα αγωνιστικής ανάτασης και κλιμάκωσης, που θα σημαδέψει την εργατική - λαϊκή πάλη για τους επόμενους μήνες.

Είναι μέρες που κρίνονται πολλά περισσότερα από όσα σε άλλους αντίστοιχους απεργιακούς σταθμούς, αφού η πανδημία εξελίσσεται σε ένα τραγικό «σπιράλ» για τον λαό με ευθύνη κυβέρνησης και μεγαλοεργοδοσίας. Και αυτή η τραγωδία μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο από τη μέγιστη δράση του λαϊκού παράγοντα, μόνο αν χιλιάδες εργαζόμενοι περάσουν στην όχθη του οργανωμένου συλλογικού αγώνα, για άμεσα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας. Αυτή είναι η ουσιαστική ατομική ευθύνη σήμερα, η ενίσχυση της συλλογικής πάλης και διεκδίκησης. Αλλωστε, το οργανωμένο εργατικό κίνημα απέδειξε ξανά τις τελευταίες μέρες, με ξεχωριστό σταθμό την αγωνιστική επέτειο του Πολυτεχνείου, ότι σε αντίθεση με το κράτος και την κυβέρνηση μπορεί να τηρήσει ουσιαστικά υγειονομικά πρωτόκολλα, ταυτόχρονα με την οργάνωση της διεκδίκησης.

Η απεργία της Πέμπτης 26 Νοέμβρη δεν είναι μια μάχη σε «κενό αέρος». Αποτελεί τον επόμενο «κρίκο» μιας σειράς αγωνιστικών πρωτοβουλιών, μέσα από τις οποίες ξεκαθαρίστηκε ότι ο λαός δεν σωπαίνει όπως θα ήθελαν η κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία. Πάμε λοιπόν στην απεργία μετά τις μέρες δράσης για την Υγεία και τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, αλλά και με εφόδιο το κουράγιο που πήραμε από τις αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα και σε κάθε γωνιά της Ελλάδας στις 17 Νοέμβρη.

Κάθε εργαζόμενος έχει πολλούς λόγους για να απεργήσει

Είναι αλήθεια ότι στην απεργία αυτή δεν υπάρχει κλάδος και χώρος δουλειάς, όπου οι εργαζόμενοι να μην έχουν κάθε λόγο εκείνη τη μέρα να «πέσει ο γενικός διακόπτης», να υπάρξει ένα καθολικό lockdown στην παραγωγή, στις υπηρεσίες του ιδιωτικού και του κρατικού τομέα. Μόνο έτσι μπορεί να δείξει η εργατική τάξη, ο λαϊκός παράγοντας στην πράξη τη δύναμή του.

Οι απεργοί λοιπόν πρέπει να είναι πολύ περισσότεροι από κάθε άλλη φορά:

-- Πρώτον, γιατί το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα Εργασιακά αποτελεί μια πολύ σοβαρή εξέλιξη. Είναι ένα ακόμα μπουρλότο στα θεμέλια των εργασιακών σχέσεων, που αν περάσει και μάλιστα χωρίς αντιδράσεις, θα το πληρώνουν πολύ ακριβά η σημερινή και η αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης. Μιλάμε για τις ανατροπές του αιώνα, αφού καταργείται και διά νόμου το 8ωρο και νομιμοποιείται η 10ωρη εργασία. Το νομοσχέδιο φέρνει τις απλήρωτες υπερωρίες, την επέκταση και γενίκευση της δουλειάς τις Κυριακές. Επίσης, νέες μειώσεις στους μισθούς, ενώ ήδη έχει θεσμοθετηθεί μισθός των 200 ευρώ, στο όνομα τάχα της αντιμετώπισης της ανεργίας. Αν δεν συναντήσει εμπόδια η καθιέρωση αυτής της ζούγκλας σήμερα, θα είναι απείρως πιο δύσκολο να εμποδιστεί η εφαρμογή της από την εργοδοσία αύριο. Χώρια που η κυβέρνηση έχει ήδη εξαγγείλει νέες αντιδραστικές αλλαγές στην Κοινωνική Ασφάλιση, επιβεβαιώνοντας ότι θέλει να ξεμπερδεύει με ένα πακέτο βάρβαρων μεταρρυθμίσεων μέσα στην πανδημία, μπας και πιάσει τον λαό στον ύπνο.

-- Δεύτερον, γιατί την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση με το αντεργατικό νομοσχέδιο τελειοποιεί την «ασυλία» που απολαμβάνει η εργοδοσία για να ξεδιπλώνει την επίθεσή της στην εργατική τάξη, της προσφέρει άλλο ένα δωράκι. Φιλοδοξεί να την απαλλάξει από τη διεκδίκηση των εργαζομένων, επιχειρεί να ξεδοντιάσει τα συνδικάτα, το μόνο εργαλείο που έχει απομείνει στους εργαζόμενους για να διεκδικούν. Μετά την προσπάθεια περιστολής του απεργιακού δικαιώματος από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τον νόμο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, σειρά έχει η επίθεση στην ίδια την οργάνωση των εργαζομένων στα σωματεία και τους άλλους φορείς τους.

-- Τρίτον, γιατί ακόμα και να μην υπήρχε το νομοσχέδιο, η κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι φτάνει και περισσεύει για να οργανωθεί ο απεργιακός αγώνας, για την υγεία και τα δικαιώματα του λαού. Γιατί κάθε μέρα πια αποδεικνύονται με τον πιο τραγικό τρόπο οι εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης στη διαχείριση της πανδημίας. Τα τεράστια κενά στο δημόσιο σύστημα Υγείας, η άρνηση της κυβέρνησης να πειράξει έστω και μια τρίχα από την καπιταλιστική κερδοφορία, θα χειροτερέψουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση, κάτι που φάνηκε στον τραγέλαφο με την «επίταξη». Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν δεν κινητοποιηθεί αποφασιστικά ο λαός, τα αποτελέσματα θα είναι πολύ χειρότερα. Οι εργαζόμενοι όχι μόνο θα μετράνε όλο και περισσότερα θύματα ανάμεσά τους, αλλά θα βρεθούν και φορτωμένοι με τα βάρβαρα μέτρα που ήρθαν για να μείνουν.

-- Τέταρτον, γιατί πρέπει να πάρει άλλη μια επιθετική απάντηση η προσπάθεια της κυβέρνησης να βάλει φίμωτρο στους αγώνες και τις διεκδικήσεις. Μέσα από την επιτυχία της απεργίας, μπορεί να δείξει ο εργαζόμενος ότι κάτω και από τις πιο δύσκολες συνθήκες, η διέξοδος δεν βρίσκεται στον ατομικό δρόμο, αλλά στη συλλογική οργανωμένη δράση. Γιατί, μετά και το όργιο καταστολής που εξαπέλυσε η κυβέρνηση στις 17 Νοέμβρη στο κέντρο της Αθήνας και αλλού, ακόμα και οι πιο δύσπιστοι το βλέπουν καθαρά: Η πανδημία αξιοποιείται σαν πρόσχημα για να μπει φίμωτρο στη λαϊκή πάλη, για να μετατεθούν οι εγκληματικές ευθύνες για τη γύμνια του κρατικού συστήματος Υγείας στον λαό που αγωνίζεται και όχι στις κυβερνήσεις και το κεφάλαιο που μας έφεραν σ' αυτά τα χάλια.

-- Πέμπτον, γιατί είμαστε ακόμα στην αρχή της οικονομικής κρίσης και ήδη φαίνονται τα αποτελέσματά της, στα εκατοντάδες λαϊκά νοικοκυριά που μένουν χωρίς εισόδημα, στην ένταση της εκμετάλλευσης, στην ένταση των πλειστηριασμών. Σε όλα εκείνα δηλαδή που αποτελούν την άλλη όψη των παχυλών χρηματοδοτήσεων των επιχειρηματικών ομίλων από την κυβέρνηση και την ΕΕ, που θα πληρωθούν πολλαπλά από τα εργατικά - λαϊκά στρώματα.

Την Πέμπτη δείχνουμε τη δύναμή μας

Στις 26 Νοέμβρη δεν πρέπει να υπάρξει χώρος δουλειάς που δεν θα φτάσει το απεργιακό μήνυμα σε κυβέρνηση και εργοδοσία. Αυτό είναι που θα δείξει την αποφασιστικότητα των εργαζομένων, αλλά και τη δυνατότητα που υπάρχει να συγκεντρωθούν δυνάμεις ικανές να σμπαραλιάσουν τους αντεργατικούς νόμους.

Γιατί ό,τι κι αν σκαρφιστούν η κυβέρνηση, ο ΣΕΒ, οι εργατοπατέρες τους στο εργατικό κίνημα και οι δυνάμεις καταστολής τους προκειμένου να βάλουν στο γύψο τους αγώνες, ένα πράγμα δεν μπορούν να κάνουν: 

Να δουλέψουν όπως δουλεύουν καθημερινά κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες εκατομμύρια εργαζόμενοι. Εκεί βρίσκεται η δύναμη της εργατικής τάξης.

Γιατί οι βιομήχανοι δεν μπορούν να ανοίξουν ούτε έναν διακόπτη χωρίς τους εργάτες. 

Οι μεγαλοκατασκευαστές δεν ξέρουν ούτε πώς πιάνεται το μυστρί των οικοδόμων.

 Οι εφοπλιστές δεν μπορούν να σηκώσουν ούτε άγκυρα χωρίς τους ναυτεργάτες. 

Οι μεγαλέμποροι δεν ξέρουν ούτε πού βρίσκονται οι αποθήκες τους, στις οποίες στενάζουν οι εργαζόμενοι αυτές τις μέρες με το ηλεκτρονικό εμπόριο, δεν έχουν ιδέα πώς να γεμίσουν τα ράφια τους με προϊόντα, ούτε πώς να τα «χτυπήσουν» στις ταμειακές στα σούπερ μάρκετ. 

Οι τραπεζίτες δεν έχουν ιδέα από την τηλεργασία στην οποία λιώνουν κάθε μέρα οι εργαζόμενοι στον χρηματοπιστωτικό τομέα, όπως και στις Τηλεπικοινωνίες.

Τη μέρα της απεργίας λοιπόν πρέπει να κάνουμε ακόμα πιο δυνατή τη φωνή κάτω από τις μάσκες, αποδεικνύοντας τη δύναμή μας. 

Τα τηλέφωνα και τα λάπτοπ της τηλεργασίας να σταματήσουν, κι ας περιμένουν στο «connecting» τα αφεντικά, όπως μέρες τώρα περιμένουν χιλιάδες μαθητές και δάσκαλοι στο τηλε-μαρτύριο της τηλεκπαίδευσης. 

Να είναι μέρα που εργοστάσια, εργοτάξια, καράβια και άλλοι μεγάλοι χώροι δουλειάς θα απεργήσουν. 

Που στις αστικές συγκοινωνίες θα ακουστεί ένα στεντόρειο «ως εδώ» με την αθλιότητα της σαρδελοποίησης. 

Που στο Εμπόριο, στις μεγάλες αποθήκες και όπου αλλού συνωστίζονται καθημερινά χιλιάδες εργαζόμενοι, θύματα των «υγειονομικών πρωτοκόλλων» - λάστιχο, θα δοθεί ένα ελάχιστο παράδειγμα του τι σημαίνει «παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας». 

Μπορεί η απεργία να αποτελέσει ένα εφαλτήριο στον αγώνα που θα έχει διάρκεια και συνέχεια την επόμενη μέρα.

Οι εργαζόμενοι έχουν μεγάλη δύναμη και πρέπει αυτήν τη δύναμη να τη νιώσουν κυβέρνηση και επιχειρηματικοί όμιλοι. Αυτή είναι η πιο σημαντική ευθύνη που πρέπει να αναλάβει η εργατική τάξη και ο λαός, και η μόνη που μπορεί να δώσει πραγματική διέξοδο.

ριζοσπάστης 

Οι προχτεσινές κινητοποιήσεις Ξεσκέπασαν-Αποκάλυψαν την πραγματικότητα k τους Στόχους της κυβέρνησης

Απαντήσεις και αδιέξοδα

Οι απαντήσεις της κυβέρνησης και των παρατρεχάμενών της σε σχέση με το γιατί προχώρησε σε αυτό το όργιο καταστολής ανήμερα της 17ης Νοέμβρη φανερώνουν το γεγονός ότι είναι σε αδιέξοδο.

Πρώτα απ' όλα γιατί είναι προκλητικό η κυβέρνηση και το κράτος που δεν μπορούν να εγγυηθούν την ουσιαστική προστασία της υγείας του λαού και το 'χουν ρίξει σχεδόν αποκλειστικά στην «ατομική ευθύνη», που έφεραν μαζί με όλους τους προηγούμενους την κατάρρευση του συστήματος Υγείας, να εγκαλούν όσους αγωνίζονται για το αυτονόητο. Δηλαδή, όσους αγωνίζονται για να υπάρξει ουσιαστική κρατική ευθύνη στην αντιμετώπιση της πανδημίας, να μην είναι κόστος η υγεία του λαού, των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, όσων πάνε στη δουλειά τους με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, των μαθητών στα σχολεία, των ηλικιωμένων σε οίκους ευγηρίας, παντού. Γιατί ένα από αυτά που διαδήλωσαν προχτές στις πολύμορφες συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις, πρωτοβουλίες με το συμβολικό και ουσιαστικό τους περιεχόμενο ήταν το μήνυμα της σημερινής πάλης για την προστασία της υγείας, της ζωής και των δικαιωμάτων του λαού σε συνθήκες πανδημίας.

Ολα τα κατασταλτικά μέτρα που πάρθηκαν, με τη συγκέντρωση άνω των 6.000 αστυνομικών στο κέντρο της Αθήνας, η ίδια η διαδικασία της επίθεσης στους διαδηλωτές, οι προσαγωγές, η χρήση δακρυγόνων είναι διαδικασίες που όχι μόνο δεν προστατεύουν τη δημόσια υγεία αλλά πολλαπλασιάζουν τους κινδύνους. Η αστυνομία επιχείρησε να διαλύσει συγκεντρώσεις που χαρακτηρίζονταν για την υποδειγματική τήρηση μέτρων προστασίας, με μάσκες, αποστάσεις κ.λπ. Αντίθετα, η κατασταλτική επέμβαση ήταν που οδήγησε σε συνωστισμούς, που υποχρέωσε για να αναπνεύσουν εκατοντάδες να βγάλουν μάσκες και δεκάδες οδηγήθηκαν στριμωγμένοι στα λεωφορεία της αστυνομίας και στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ σε άθλιες συνθήκες.

Το εργατικό - λαϊκό κίνημα απέδειξε και στις 17 Νοέμβρη ότι ο αγώνας και η διεκδίκηση μπορούν να γίνονται με όρους πραγματικής προστασίας της υγείας. Και η αλήθεια είναι ότι ο λόγος των διεκδικήσεων και των αγώνων σήμερα είναι πολλαπλός, με πρώτο βέβαια το ζήτημα της πάλης για τη ζωή και την υγεία του λαού.

Γιατί η κυβέρνηση με τη στήριξη και των άλλων αστικών κομμάτων έχει φορτώσει τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης που «σέρνεται» στη σκιά της στις πλάτες (ξανά) του λαού για να την βγάλουν καθαρή οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Ολο το έργο των αντιλαϊκών ΠΝΠ της προηγούμενης περιόδου το μαρτυρά.

Γιατί κυβέρνηση και κεφάλαιο βλέπουν ως ευκαιρία την πανδημία για να βάλουν στον πάγο τις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις και διεκδικήσεις, να χτίσουν ένα ακόμα πιο αντιδραστικό πλαίσιο περιορισμού ελευθεριών και δικαιωμάτων. Οχι τυχαία, από τους πρώτους νόμους μετά την καραντίνα της άνοιξης ήταν ο νόμος περιορισμού των διαδηλώσεων.

Γιατί σε συνθήκες πανδημίας η αντιλαϊκή πολιτική ούτε αναστέλλεται ούτε κάνει διάλειμμα. 

Η κυβέρνηση έχει στα σκαριά νέα αντεργατικά νομοσχέδια με πιο εμβληματικό αυτό που καθιερώνει τη 10ωρη εργασία και χτυπάει το δικαίωμα στην απεργία και στη συνδικαλιστική δράση.

Ολα αυτά σημαίνουν πολύ απλά ότι οι αγώνες, η πάλη του κινήματος δεν μπορεί και δεν πρέπει να κάνουν κανένα διάλειμμα ούτε να αναβληθούν. Ακριβώς το αντίθετο.

Αυτό είναι που φοβίζει και αυτό είναι που προσπαθεί να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση με πρόσχημα τα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας. Εκτός από την προσπάθεια να καλλιεργήσει κλίμα συναίνεσης και εθνικής συνεννόησης, με τη βοήθεια μάλιστα των άλλων αστικών κομμάτων και του ΣΥΡΙΖΑ, που καταθέτει προτάσεις για υπουργούς κοινής αποδοχής, χρειάζεται και την πυγμή για να αντιμετωπίσει το λαϊκό κίνημα.

Είναι λοιπόν άλλο η ανάγκη στις σημερινές συνθήκες οι αγώνες να προσαρμόζονται, να παίρνουν υπόψη το ζήτημα της πανδημίας, το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα να παίρνει μέτρα προστασίας όσων συμμετέχουν στους αγώνες και τις κινητοποιήσεις, κάτι που έχει αποδείξει πως το κάνει, και άλλο πράγμα τα κρατικά φιρμάνια απαγόρευσης των συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων. Οι προχτεσινές κινητοποιήσεις ξεσκέπασαν αυτήν την πραγματικότητα και γιατί έγιναν με υποδειγματικό τρόπο, εκφράζοντας μια οργανωμένη πειθαρχημένη (στα μέτρα προστασίας της υγείας) απειθαρχία (στις απαγορεύσεις και τον αυταρχισμό) αλλά και γιατί έτσι αποκάλυψαν ότι ο στόχος της κυβέρνησης και του κράτους δεν είναι η προστασία της υγείας αλλά η αντιμετώπιση και με την καταστολή του κινήματος.

Μονόδρομος λοιπόν για τους εργαζόμενους είναι η κλιμάκωση της πάλης μέσα από τα σωματεία και τους μαζικούς φορείς, με πρώτο μεγάλο σταθμό την πανεργατική απεργία στις 26 Νοέμβρη. Οπως έφαγε η κυβέρνηση τα μούτρα της στις 17 Νοέμβρη, έτσι θα μας βρίσκει συνέχεια μπροστά της!

Ριζοσπάστης 

 

«Να μην πληρώσει ξανά ο λαός - Ο ορατός εχθρός είναι ο καπιταλισμός».

ΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

Το μήνυμα έφτασε σε όλη τη χώρα, σε κάθε κλάδο: «Πληρώσαμε πολλά - Δεν θα πληρώσουμε ξανά!»

Ξεκάθαρο μήνυμα προς κυβέρνηση και εργοδοσία, πως τα δικαιώματα, οι ανάγκες και οι διεκδικήσεις των εργαζομένων δεν μπαίνουν σε καραντίνα, έστειλε η χτεσινή μέρα δράσης μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς.

Συνδικαλιστικές οργανώσεις και εργαζόμενοι με πολύμορφες πρωτοβουλίες σε όλη τη χώρα, σε κάθε κλάδο, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, με παραστάσεις διαμαρτυρίας και συμβολικές κινητοποιήσεις, απαίτησαν ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας και διασφάλιση των εργατικών δικαιωμάτων απέναντι στην αντεργατική επίθεση, απαίτησαν να παρθούν τώρα πίσω οι αντεργατικές ρυθμίσεις που προωθήθηκαν στο όνομα της πανδημίας.

Με περιοδείες, εξορμήσεις και συνελεύσεις μέσα σε χώρους δουλειάς έθεσαν στο επίκεντρο την ανάγκη να οργανωθεί χωρίς καμία καθυστέρηση η πάλη, για να μη βρει η «επόμενη μέρα» τους εργαζόμενους να πληρώνουν ακόμα μια φορά το μάρμαρο για να μείνουν αλώβητα τα κέρδη της εργοδοσίας.

Με ώθηση από την επιτυχημένη μέρα δράσης, Ομοσπονδίες, Συνδικάτα και Εργατικά Κέντρα συνεχίζουν τη δράση τους με επόμενο σταθμό την Πρωτομαγιά, την απεργία και τις πρωτοβουλίες που οργανώνουν.

Το ΠΑΜΕ με ανακοίνωσή του χαιρετίζει τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που προχώρησαν σε πολύμορφες πρωτοβουλίες με το σύνθημα «Πληρώσαμε πολλά, δεν θα πληρώσουμε ξανά», φτάνοντας σε εκατοντάδες χώρους δουλειάς, σε κάθε κλάδο.

Την Παρασκευή 1η Μάη, προσθέτει το ΠΑΜΕ, με την απεργία και τις Πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις με τήρηση όλων των μέτρων προστασίας της υγείας, «τιμάμε τη φετινή Εργατική Πρωτομαγιά, τους χιλιάδες νεκρούς εργάτες που έπεσαν στην ανειρήνευτη πάλη με τους εκμεταλλευτές μας και συνεχίζουμε να μένουμε δυνατοί στον αγώνα ενάντια στην ΕΕ και το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα».

    

Συγκέντρωση και μοτοπορεία στον Επισιτισμό - Τουρισμό

Το Συνδικάτο Εργαζομένων Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής πραγματοποίησε χτες το μεσημέρι μοτοπορεία, στο πλαίσιο στάσης εργασίας που είχε κηρύξει (1 μ.μ. - 5 μ.μ.).

Εργαζόμενοι με τα μηχανάκια τους συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Κλαυθμώνος και ακολούθησε πορεία έως τη Βουλή. Είχαν προηγηθεί προσυγκεντρώσεις των παραρτημάτων του Συνδικάτου σε Περιστέρι, Ν. Φιλαδέλφεια και Ζωγράφου. Εξω από το υπουργείο Οικονομικών φώναξαν το σύνθημα «Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά».

Στην κινητοποίηση έξω από τη Βουλή παραβρέθηκε ο Χρήστος Κατσώτης, μέλος της ΚΕ και βουλευτής του ΚΚΕ, εκφράζοντας τη συμπαράσταση του Κόμματος.

Αντιπροσωπεία του Συνδικάτου παρέδωσε στη Βουλή το υπόμνημα με τα αιτήματά τους. Το Συνδικάτο απαιτεί την κατάργηση των αντεργατικών ΠΝΠ, μέτρα προστασίας για τους εργαζόμενους σε επισιτιστικές επιχειρήσεις που είναι ανοιχτές και ειδικά για τους διανομείς, διασφάλιση εισοδήματος των εργαζομένων σε επιχειρήσεις που έχει ανασταλεί η λειτουργία τους, ένταξη στον μηχανισμό στήριξης των «εξτρά», εποχικών, συμβασιούχων και εργολαβικών, ακύρωση των χιλιάδων απολύσεων κ.ά.

    

Σε εργοστάσια και χώρους δουλειάς της Βιομηχανίας

Στον κλάδο του Φαρμάκου

Σε μια σειρά από χώρους δουλειάς βρέθηκαν η Ομοσπονδία Φαρμάκου, το κλαδικό Συνδικάτο της Αττικής και επιχειρησιακά σωματεία, μεταφέροντας το κάλεσμα στην απεργία της Πρωτομαγιάς και στον αγώνα για να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι τις επιπτώσεις της πανδημίας.

Συνελεύσεις έγιναν στις επιχειρήσεις «ΠΡΟΣΥΦΑΠΕ» και «ΣΥΝΦΑ», ενώ συζήτηση με τους εργαζόμενους στο διάλειμμα και στην αλλαγή της βάρδιας πραγματοποιήθηκε στα εργοστάσια των επιχειρήσεων «ELPEN», «L' Oreal», «Boehriger - Ingelheim», όπου στήθηκε από το επιχειρησιακό σωματείο ταμπλό αφιερωμένο στην Πρωτομαγιά. Στη «Pharmathen» δόθηκε συνέχεια στη συζήτηση με τους εργαζόμενους, μετά τις πρόσφατες παρεμβάσεις ενάντια στις μεθοδεύσεις της εργοδοσίας να χορηγεί μέρες κανονικής άδειας. Τέλος, εξόρμηση έγινε και στη «Unipharma».

Από νωρίς το πρωί ξεκίνησε τις εξορμήσεις στους χώρους δουλειάς και το Συνδικάτο Εργαζομένων Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών Αττικής, ενώ η σχετική δραστηριότητα συνεχίστηκε μέχρι το βράδυ. Εξορμήσεις έγιναν, μεταξύ άλλων, στις επιχειρήσεις «ΚΑΝΑΚΗ», «ΓΙΩΤΗΣ», «Παυλίδης» και «Ελληνικός Γύρος», ενώ μαζί με τα επιχειρησιακά σωματεία το Συνδικάτο συζήτησε με τους εργαζόμενους σε «Tasty» και «ΕΒΓΑ».

Στάση εργασίας και συγκέντρωση έκαναν οι εργαζόμενοι στο πρακτορείο «Αργος», μετά από κάλεσμα της Ενωσης Προσωπικού Πρακτορείων Εφημερίδων Αθηνών. Συμμετείχαν καθολικά οι εργαζόμενοι, μεταξύ αυτών και όσοι δουλεύουν μέσω εργολάβων. Η απεργία της Πρωτομαγιάς, η ανάγκη οργάνωσης όλων των εργαζομένων ανεξάρτητα από εργασιακή σχέση, καθώς και το πρόβλημα της συστηματικής καθυστέρησης στη μισθοδοσία είναι ζητήματα που αναδείχθηκαν στη συζήτηση.

Στα Ναυπηγεία Ελευσίνας

Τη θετική ανταπόκριση των εργαζομένων συνάντησαν οι παρεμβάσεις που οργάνωσαν σε χώρους δουλειάς το Συνδικάτο Τύπου και Χάρτου και οι εργοστασιακές του επιτροπές. Σε εξορμήσεις, όπως στις εταιρείες «ΜΕΓΑ» και «Veridos - Ματσούκης», αλλά και στις συνελεύσεις στις επιχειρήσεις «ΜΟΡΦΗ», «Αφοί ΔΑΡΑ», «Αφοί Βλάχου» και «News Press Hold» οι εργαζόμενοι εξέφρασαν την ανησυχία τους για την αντεργατική επίθεση, αλλά και τη διάθεσή τους να οργανώσουν τον αγώνα για να την αποκρούσουν. Οι χτεσινές πρωτοβουλίες και η προετοιμασία της απεργίας της Πρωτομαγιάς συνδυάστηκαν με τις ιδιαίτερες πλευρές της επίθεσης σε κάθε χώρο δουλειάς. Ετσι, η μέρα δράσης έγινε αφορμή για να βρεθούν στο προσκήνιο τα αιτήματα να μπει τέρμα στο καθεστώς της «ενοικιαζόμενης» εργασίας, με την πρόσληψη όλων των εργαζομένων, να μπει τέρμα στην επιδείνωση των όρων δουλειάς από τις μετακινήσεις από πόστο σε πόστο και από τμήμα σε τμήμα, στις περικοπές παροχών και δικαιωμάτων.

Συγκέντρωση στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Κερατσινίου (ΔΕΗ) πραγματοποίησαν το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδας (παράρτημα Πειραιά) και το Σωματείο Κατεργασίας Ξύλου και Ναυπηγοξυλουργών. Ο πρόεδρος του παραρτήματος του Συνδικάτου Μετάλλου, Ακης Αντωνίου, αναφέρθηκε στις συνθήκες όπου αναγκάζονται να ζουν οι εργαζόμενοι. Ο Νίκος Ξουράφης, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, αναφέρθηκε στην προσπάθεια να υπάρξει σιγή νεκροταφείου, και ότι αυτό δεν πέρασε «ούτε εδώ στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, γιατί υπάρχουν ζωντανά σωματεία που βρίσκονται μέσα στους χώρους εργασίας, δίπλα στους εργαζόμενους». Ταυτόχρονα, κατήγγειλε τις δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού στο ΕΚ Πειραιά που απέρριψαν τις αγωνιστικές δράσεις. Ο Σταύρος Τουμανίδης, πρόεδρος του Σωματείου Ναυπηγοξυλουργών, σημείωσε ότι «το επόμενο διάστημα θα βρεθούμε αντιμέτωποι με μεγάλη ανεργία, κομμένα ρεύματα, κατασχέσεις και άλλα. Πρέπει όπως πολύ καλά γνωρίζουμε να βρεθούμε στο πλευρό των συναδέλφων, να τους δώσουμε την αλληλεγγύη και να οργανώσουμε την πάλη μας βάζοντας μπροστά τις δικές μας ανάγκες».

Στο πρακτορείο «Αργος»

Επίσης, το Συνδικάτο Μετάλλου έκανε εξόρμηση στην ΠΥΡΚΑΛ στον Υμηττό, σε «Ναυπηγεία Ελευσίνας», ΕΑΣ, εργοστάσιο «Γιούλα» κ.α.

    

Σε άλλους κλάδους στην Αττική

Στο Χρηματοπιστωτικό

Τηλεσυνέλευση με εργαζόμενους της «Mellon», μετά την πρωινή συγκέντρωση έξω από την εταιρεία

Το Σωματείο Εργαζομένων στην εταιρεία «Mellon» πραγματοποίησε συγκέντρωση χτες το πρωί έξω από τα γραφεία της. Συμμετείχαν δεκάδες εργαζόμενοι, διεκδικώντας την άρση της αναστολής των συμβάσεων, να επανέλθουν στην εργασία με όλα τα δικαιώματά τους, να μην εφαρμοστεί εκ περιτροπής εργασία και να ακυρωθεί η απόλυση εργαζόμενης που ανήκει σε ευπαθή ομάδα.

Το μεσημέρι πραγματοποιήθηκε τηλεσυνέλευση, στην οποία συμμετείχαν όλοι οι εργαζόμενοι που είναι σε αναστολή εργασίας, αλλά και εργαζόμενοι που βρίσκονταν στη δουλειά. Μπήκαν ερωτήματα, ενώ ιδιαίτερα απασχόλησε πώς θα τους βρει η επόμενη μέρα και πώς θα οργανωθεί η πάλη απέναντι στα μέτρα της κυβέρνησης.

Σε Τηλεπικοινωνίες και Ταχυμεταφορές

Το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών - Πληροφορικής Αττικής (ΣΕΤΗΠ) μαζί με τα επιχειρησιακά σωματεία στην «Cosmote E-Value» και στη «Vodafone - 360 Connect» πραγματοποίησαν σειρά παρεμβάσεων στους χώρους δουλειάς. Το πρωί το ΣΕΤΗΠ βρέθηκε στον όμιλo «Intracom», ενημερώνοντας τους εργαζόμενους, καθώς και σε καταστήματα του ΟΤΕ. Ακόμα, μαζί με τα αντίστοιχα επιχειρησιακά σωματεία, βρέθηκε στα καταστήματα της «Vodafone» και στο κτίριο της «E-Value» στην Καλλιθέα.

Το απόγευμα το ΣΕΤΗΠ πραγματοποίησε παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Εργασίας.

Παρεμβάσεις στα ΕΛΤΑ, στα «ΕΛΤΑ Courier», στη «Speedex», στην ACS και σε άλλους χώρους του κλάδου πραγματοποίησε το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Ταχυδρομείων - Ταχυμεταφορών Αττικής.

Σε Εμπόριο και Υπηρεσίες

Παρεμβάσεις σε καταστήματα αλυσίδων σούπερ μάρκετ έκανε ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας. Η έλλειψη μέτρων για την προστασία της υγείας εργαζομένων και καταναλωτών, οι υπερωρίες και τα κομμένα ρεπό, η μη χορήγηση αδειών παραμένουν, ενώ η παράταση του ωραρίου λειτουργίας των σούπερ μάρκετ, που φορτώνεται στις πλάτες των εργαζομένων, παραμένει σε ισχύ μέχρι τις 9/5. Μετά τη μέρα δράσης στις 15/4, ο Σύλλογος έδωσε συνέχεια στην προσπάθεια να μη μείνει κανένας εμποροϋπάλληλος μόνος του απέναντι στην πανδημία και την εργοδοτική αυθαιρεσία. Εξορμήσεις σε καταστήματα έγιναν σε μια σειρά περιοχές, με τη συμμετοχή επίσης Συλλόγων και Ομάδων Γυναικών της ΟΓΕ.

Από τις νέες παρεμβάσεις στα σούπερ μάρκετ

Επιπλέον, ο Σύλλογος έκανε παρεμβάσεις στα καταστήματα των αλυσίδων «Πλαίσιο» στη Μεταμόρφωση και «Media Markt» στη λεωφόρο Συγγρού, που λειτουργούν ως e-shops, καθώς τα ρολά των επιχειρήσεων παραμένουν κατεβασμένα, ωστόσο πίσω από αυτά οι εμποροϋπάλληλοι δουλεύουν σε άσχημες συνθήκες.

Εξόρμηση έγινε ακόμα στις αποθήκες εκδοτικού ομίλου στον Αλιμο, όπου τις προηγούμενες μέρες η εργοδοσία ενημέρωσε εργαζόμενους πως οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου με τις οποίες δουλεύουν δεν θα ανανεωθούν.

Εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς έγιναν και στον Πειραιά από μέλη του κλαδικού Σωματείου, ενώ ο Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας συζήτησε με εργαζόμενους στις εγκαταστάσεις της ICAP στην Καλλιθέα.

Τέλος, παρεμβάσεις σε χώρους δουλειάς πραγματοποίησε το Εργατικό Κέντρου Λαυρίου - Ανατολικής Αττικής.

    

Παρεμβάσεις από τους ναυτεργάτες και τους λιμενεργάτες

Στις προβλήτες της COSCO

Πολύμορφες παρεμβάσεις πραγματοποίησαν τα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ, «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», ΠΕΕΜΑΓΕΝ, ΠΕΠΡΝ και η Συντονιστική ΚΕΣΕΝ/Μηχανικών.

Αντιπροσωπεία των σωματείων, στην οποία συμμετείχε και ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, Ν. Ξουράφης, περιόδευσε στα πλοία «ΠΡΕΒΕΛΗΣ», «HELLENIC SPIRIT», «KYDON PALACE». Παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Ναυτιλίας πραγματοποίησε αντιπροσωπεία των σωματείων και της Συντονιστικής Επιτροπής του ΚΕΣΕΝ/Μηχανικών, απαιτώντας να δοθεί έκτακτο επίδομα για όλους τους μετεκπαιδευόμενους του ΚΕΣΕΝ, στους οποίους έχει διακοπεί ο κύκλος σπουδών και άμεσα να εφαρμοστεί η τηλεκπαίδευση. Παραστάσεις διαμαρτυρίας πραγματοποιήθηκαν επίσης στο Σύνδεσμο Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας και στην Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών.

Η Ενωση Εργαζομένων στη Διακίνηση Εμπορευματοκιβωτίων (ΕΝΕΔΕΠ) στο λιμάνι του Πειραιά πραγματοποίησε παρεμβάσεις στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ της COSCO. Στη διάρκεια της παρέμβασης στους εργαζόμενους μίλησαν ο Ν. Ξουράφης και ο Μάρκος Μπεκρής, πρόεδρος της ΕΝΕΔΕΠ.

Με τους ναυτεργάτες στα καράβια

    

Πολύμορφες παρεμβάσεις από τους εργαζόμενους στην Τοπική Διοίκηση

Παρέμβαση έξω από το δημαρχείο Ηλιούπολης

Διαμαρτυρία στο υπουργείο Εργασίας πραγματοποίησε το Συνδικάτο Εργαζομένων ΟΤΑ Αττικής, ενώ προχώρησε και σε στάση εργασίας (11 π.μ. έως το τέλος του ωραρίου). Τα μέλη του Συνδικάτου βρήκαν κλειστές τις πόρτες του υπουργείου και θυροκόλλησαν υπόμνημα με τα αιτήματά τους. Με την κινητοποίησή τους κατήγγειλαν τις άθλιες συνθήκες εργασίας στους περισσότερους δήμους, οι οποίες οδηγούν σε πληθώρα ατυχημάτων, αλλά και την κατάσταση που επικρατεί εν μέσω πανδημίας, με ελλείψεις σε μέσα ατομικής προστασίας, ανυπαρξία ιατρικών μέτρων πρόληψης και αρκετές δημοτικές αρχές να αρνούνται άδειες ακόμα και για όσους ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες.

Παράλληλα, από το πρωί χτες Σωματεία Εργαζομένων στους δήμους πραγματοποίησαν πολύμορφες παρεμβάσεις στα δημαρχεία. Ανάρτηση πανό, συζήτηση με τους εργαζόμενους και άλλες δράσεις πραγματοποιήθηκαν από τα σωματεία στους δήμους Ηλιούπολης, Λυκόβρυσης - Πεύκης, Κορυδαλλού, Περάματος, Αμαρουσίου και Πετρούπολης.

Στο μεταξύ, ο Σύλλογος Υπαλλήλων Περιφέρειας Αττικής πραγματοποίησε παρέμβαση στα γραφεία της Περιφερειακής Ενότητας Κεντρικού Τομέα.

    

ΟΙΚΟΔΟΜΟΙ

Στάσεις εργασίας και συνελεύσεις στα εργοτάξια μπροστά στην Πρωτομαγιά

Στο εργοτάξιο του «River West»

Στάσεις εργασίας και συνελεύσεις σε εργοτάξια οργάνωσε το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας, καλώντας τους εργαζόμενους να τιμήσουν την Πρωτομαγιά και να θέσουν τα θεμέλια για τους αγώνες του επόμενου διαστήματος.

Συγκεκριμένα, στάσεις εργασίας έγιναν στα εργοτάξια στο πρώην εργοστάσιο της «Πεταλούδας», στην επέκταση του εμπορικού κέντρου «River West» στη Λεωφ. Κηφισού, στην ανάπλαση του Φαληρικού Ορμου, στο πρώην εργοστάσιο της «Παπαστράτος» στον Πειραιά και στην κατασκευή του κολεγίου «Saint Catherine's» στη Λυκόβρυση.

Το απόγευμα το Συνδικάτο οργάνωσε μοτοπορεία, που με αφετηρία την πλατεία Κάνιγγος μετέφερε το αγωνιστικό κάλεσμα σε γειτονιές της Αθήνας.

Κίνδυνος για την Υγεία είναι η πολιτική που υπηρετεί τα κέρδη

Το εργοτάξιο στο πρώην εργοστάσιο «Πεταλούδα» επισκέφθηκε αντιπροσωπεία της Ομοσπονδίας και του Συνδικάτου Οικοδόμων. Οι συνθήκες της πανδημίας έγιναν για την κυβέρνηση ευκαιρία για νέα μέτρα που δίνουν στην εργοδοσία το ελεύθερο «να κόβει και να ράβει», σημείωσε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, Γιάννης Τασιούλας, καλώντας τους εργαζόμενους να απαιτήσουν να καταργηθούν άμεσα οι αντεργατικές ρυθμίσεις. Μιλώντας για τους αγώνες που έχουν οι εργαζόμενοι μπροστά τους, υπογράμμισε πως «αποκούμπι και ασπίδα» για τα δικαιώματά τους είναι η συσπείρωση στο Συνδικάτο, η στήριξή του με κάθε τρόπο, η συμμετοχή στη δράση του.

«Η κυβέρνηση αποφάσισε να κάνει νταηλίκια και να πουλήσει τσαμπουκά στα σωματεία, στα συνδικάτα που παλεύουν για το δίκιο των εργατών», κατήγγειλε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας όσον αφορά τις κυβερνητικές αξιώσεις να μη γίνουν την 1η Μάη εκδηλώσεις. Ομως, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση επικαλείται λόγους δημόσιας υγείας για να βάλει «στο γύψο» τους αγώνες, σχολίασε, αφήνει ασύδοτους τους κλινικάρχες, με τα τραγικά αποτελέσματα της μη τήρησης των απαραίτητων μέτρων να αποτυπώνονται σε κρούσματα και νεκρούς.

Κίνδυνος δεν είναι τα συνδικάτα και οι συμβολικές εκδηλώσεις για την Πρωτομαγιά, σημείωσε ο Γ. Τασιούλας: «Κίνδυνος είναι η πολιτική των κυβερνήσεων που υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου, είναι το ίδιο το σύστημα, ο καπιταλισμός. Αυτός είναι ο ιός που καταστρέφει την υγεία και τη ζωή των εργαζομένων».

Να αντιτάξουμε τη δύναμη και το μπόι μας

«Να αντιτάξουμε τη δική μας δύναμη, το δικό μας μπόι», ήταν το κάλεσμα που απηύθυνε αντιπροσωπεία του Συνδικάτου, με επικεφαλής τον αντιπρόεδρό του, Κώστα Ζιώγα, στους οικοδόμους στο εργοτάξιο της επέκτασης του εμπορικού κέντρου «River West» στον Κηφισό.

«Θα κληθούμε να πληρώσουμε πάλι τα σπασμένα», σχολίασε ο Κ. Ζιώγας, αναφερόμενος στην αντεργατική επίθεση και στα μέτρα που κυβέρνηση και εργοδότες έχουν στόχο από «έκτακτα» να γίνουν μόνιμα. Υπενθύμισε πως οι εργαζόμενοι στον κλάδο των Κατασκευών έχουν πικρή πείρα από την ανεργία, τη μείωση στα μεροκάματα, την επιδείνωση των ωραρίων και των συνθηκών εργασίας τα χρόνια της κρίσης και τόνισε την ανάγκη από τώρα να οργανωθεί η πάλη για τη διεκδίκηση ΣΣΕ, για το Ασφαλιστικό, για την προστασία των ανέργων, ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους, όπως φάνηκε και από τη συζήτηση στα πηγαδάκια που ακολούθησε.

Ο Κ. Ζιώγας μετέφερε στους εργαζόμενους τις αποφάσεις της Ομοσπονδίας και του Συνδικάτου για απεργία την 1η Μάη και συμμετοχή αντιπροσωπειών τους σε συμβολικές εκδηλώσεις στο κέντρο και γειτονιές της Αθήνας. Στη συζήτηση με τους εργαζόμενους και στον προβληματισμό που εκφράστηκε πώς μπορεί ο καθένας να τιμήσει την Πρωτομαγιά, το Συνδικάτο τούς κάλεσε να αξιοποιήσουν κάθε τρόπο, τις ανακοινώσεις, τη συζήτηση με συναδέλφους και όποια άλλη μορφή σκεφτούν, για να μεταφέρουν το μήνυμα: «Να μην πληρώσει ξανά ο λαός - Ο ορατός εχθρός είναι ο καπιταλισμός».

Ριζοσπάστης 

Ολόκληρη η ανακοίνωση εδώ: https://pamehellas.gr/protomagia-2020...

"ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗΣ ΚΑΡΙΕΡΑΣ" Γράφει η Filio Magenta !!!

 Filio Magenta:

Είπα να ασχοληθώ με ένα βιβλίο που δε θα αγόραζα, δε θα το πρότεινα, δε θα το δάνειζα, αλλά θα το ξεφορτωνόμουνα μετά το πέρας της γραφής του κειμένου αυτού. Αυτό το βιβλίο έφτασε στα χέρια μου ως δώρο, από ένα άτομο που με ξέρει πριν καλά-καλά γίνω κορίτσι, γυναίκα. Θέλησε να με τσιτώσει μιας και που γνωρίζει πως ασχολούμαι ενεργά με το γυναικείο κίνημα, μέσα από τις γραμμές της ΟΓΕ (Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας). Και το πέτυχε μπορώ να πω, μιας και μου έδωσε την αφορμή ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας Της Γυναίκας, να μιλήσω για αυτό από τη δική μου θέση. Ευχαριστώ…

Ναι, σωστά. Να πω σε ποιο βιβλίο αναφέρομαι. Τιτλοφορείται ως:

«Ιστορίες της καληνύχτας για επαναστάτριες» Η ζωή 100 σπουδαίων γυναικών

Έχει μεταφραστεί σε 35 γλώσσες, bestseller από τους New York Times και κυκλοφορεί εδώ, Ελλάδα, από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Απευθύνεται σε κορίτσια και νέες γυναίκες. Οι συγγραφείς του είναι η Έλενα Φαλίλι και Φραντσέσκα Καβάλο. Μετάφραση: Έρρικα Πάλλη

Αρχικά κάνω ένα γρήγορο ξεφύλλισμα. Ωραία βιβλιοδεσία, εικονογράφηση, χρώματα.

Ακολουθεί μια γρήγορη ανάγνωση των περιεχομένων καθώς εκεί αναγράφονται αυτές οι επιλεγμένες σπουδαίες γυναίκες κατά τις συγγραφείς.

Πρώτη αναφορά είναι στις Αδελφές Μιραμπάλ. Η ιστορία τους έγινε η αφορμή για να καθιερωθεί η 25η Νοέμβρη ως η Παγκόσμια Μέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των Γυναικών. Λέω να σταθώ σε αυτό το σημείο μια και που το τόσο σοβαρό αυτό θέμα προσεγγίζεται από πολλές γυναικείες-φεμινιστικές οργανώσεις, διάφορων Μ.Κ.Ο, την Ε.Ε. και κυβερνήσεις χωρών ως ένα κομμάτι που αφορά την ενδοοικογενειακή βία, τον βιασμό και το trafficking ως απόρροια της «κυριαρχίας του άντρα». Αρκετά βολικό και αρεστό που απομακρύνει τον παράγοντα, κάνοντας τα στραβά μάτια, κάτω από ποιες συνθήκες ζει και εργάζεται μεγάλο από το ποσοστό των γυναικών – θυμάτων.

Παρακάμπτουν το κομμάτι της βίας των γυναικών σε σωματικό, λεκτικό, ψυχολογικό ή όποια άλλη μορφή που βιώνουν οι εργαζόμενες, οι άνεργες, οι γυναίκες λαϊκών οικογενειών, που έρχονται καθημερινά αντιμέτωπες με την εργοδοτική τρομοκρατία, με τους χαμηλούς μισθούς πείνας, τα εξαντλητικά ωράρια, την έλλειψη ελεύθερου χρόνου, ακόμα το ότι και κάποιες ζουν σε εμπόλεμες περιοχές. Δηλαδή όλα αυτά που έχει γεννήσει και θρέψει αυτό το εκμεταλλευτικό σύστημα και υπηρετούν η Ε.Ε. με τις βάρβαρες πολιτικές και την εφαρμογή τους από τις εθνικές κυβερνήσεις.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα κάτω από το βάρος της οικονομικής ασφυξίας και την έλλειψη κρατικών υπηρεσιών, πολλές γυναίκες να εγκλωβίζονται και να υπομένουν αυτές τις βίαιες σχέσεις. Έτσι παίζουν με τις ζωές αυτών των κακοποιημένων γυναικών, δίχως πρόληψη, στήριξη από ειδικευόμενο προσωπικό, με ένα δίκτυο ξενώνων και κρατικό υπολογισμό πέρα και μακριά από τις ανάγκες.

Συνεχίζω την ανάγνωση και ακολουθούν διάφορα ονόματα, κοριτσιών και γυναικών πολύ έτσι επιλεγμένα, ώστε να βγαίνει το συμπέρασμα πως η θέση της γυναίκας, οι επιλογές της κι ο αγώνας της, είναι για να ξεπεράσει φοβίες, ανασφάλειες, να πιστέψει στον εαυτό της, να ακολουθήσει τα όνειρά της, να αναρριχηθεί σε στελεχικές θέσεις επιχειρήσεων, να αναγνωριστεί το έργο της, η έρευνά της, το ταλέντο της, η δυναμική της, η εξυπνάδα της, η ομορφιά της, η καλλιέργειά της, οι φιλοδοξίες της και το δίκιο της. Απέναντι από τον άντρα. Πως ο αγώνας της είναι ένας αγώνας ενάντια στο άλλο φύλο. Πως ο αγώνας της είναι ατομικός, πως η γυναίκα έχει να παλέψει με την φύση της, πως τα κακά που της συμβαίνουν είναι γιατί δεν κλωτσάει την καρδάρα, είναι γιατί δεν κυνηγάει τις ευκαιρίες σε ένα σύστημα που σου δίνει λέει δυνατότητες, μέσα από τον υγιή επιχειρηματικό ανταγωνισμό, πως αν ήταν περισσότερες γυναίκες στην πολιτική σκηνή, τα πράγματα θα ήταν πιο δίκαια. Πως δε δέχεται να είναι μόνο καλή στη κουζίνα του σπιτιού της, αλλά αρχιμαγείρισσα σε ένα καλό και ακριβό εστιατόριο. Πως η γυναίκα καριέρας έχει να αντιμετωπίσει το φαινόμενο της γυάλινης οροφής. Που είναι ωραίο να γίνεται μητέρα, γιαγιά. Που πρέπει να βρει την ευεξία της και να ακολουθεί μια ωραία και ισορροπημένη διατροφή με άσκηση. Που μπορεί να έχει στυλ και φινέτσα αν ακολουθήσει συγκεκριμένες συμβουλές στη μόδα. Που αν έχει πείσμα και θέληση θα φτάσει ψηλά. Και άλλα τέτοια έτσι ωραία κατά τις συγγραφείς, μιας και που μου δίνουν το πάτημα να μιλήσω για όλα αυτά, βάση των ονομάτων που έχουν επιλέξει.

Μου σκάει μπροστά η βασίλισσα Ελισάβετ Α’, λίγο παρακάτω, διάφορες γυναίκες που από απλά κοριτσάκια γίνανε πρόεδροι των κρατών τους, βασίλισσες και άλλα τέτοια. Γυρνώντας τις σελίδες σκάει μούρη η «Σιδηρά Κυρία». Να ένα ωραίο παράδειγμα πρώτη φορά γυναίκα να γίνεται Πρωθυπουργός στη Βρετανία βεβαίως-βεβαίως. Η Μαντάμ Θάτσερ, αυτό το κορίτσι που δε νοιαζόταν για το τι σκέφτονταν οι άλλοι για εκείνη. Που σπούδασε χημεία και έγινε επιστήμονας, αλλά το πραγματικό πάθος της ήταν η πολιτική, που το γύρισε στα νομικά. Παντρεύτηκε έκανε παιδιά, δεν κατάφερε να εκλεγεί στο βρετανικό κοινοβούλιο. Και έπειτα από μερικά χρόνια, το όνειρό της γίνεται πραγματικότητα, εκλέγεται στη Βουλή ως αρχηγός του Συντηρητικού Κόμματος. Εδώ συνεχίζει να μας λέει το βιβλίο πως ήταν πολύ πρακτικός άνθρωπος, την πίεζαν να πάρει αποφάσεις, αλλά δεν υπέκυψε ποτέ και για αυτό έγινε γνωστή ως «Σιδηρά Κυρία».

Και διαβάζοντας αυτά ένα κοριτσάκι αρχίζει να πλάθει προσωπικότητες και πρότυπα. Προσπερνάει για την ώρα πως αυτή η Γυναίκα, εφάρμοσε δια ροπάλου τη μεγαλύτερη λιτότητα για την εποχή εκείνη. Κυνήγησε απεργούς και έκλεισε μεγάλα ανθρακωρυχεία. Κατέστειλε αγώνες εργαζομένων που ήταν ενάντια στην επιπλέον επιβολή δημοτικού φόρου, που ξεκίνησαν από εργατικές συνοικίες και εξαπλώθηκαν. Που συνεργάστηκε με κάθε αντικομμουνιστή ηγέτη, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των μεγαλοαστών.

Συνεχίζει το βιβλίο με προσωπικότητες κατ’ επιλογή των συγγραφέων, που ειλικρινά ούτε τις ήξερα, ούτε τις είχα ξαναματακούσει. Κάτι σούπερ μοντέλο, μια σέρφερ, μια μοτοκροσού, πειρατίνα, σεφ, τατουατζού και μπόλικες επιστημόνισσες, επιχειρηματίες και ακτιβίστριες.

Θέλω να επιμείνω λίγο στο γιατί επιλέγουν να χρησιμοποιούν τον όρο ακτιβισμός. Ένας όρος αρκετά σύγχρονος και στα πλαίσια του εθελοντισμού. Τέτοιες είναι η διεθνής αμνηστία, η green peace, διάφορες οικολογικές περιβαλλοντολογικές οργανώσεις, κάποιες Μ.Κ.Ο και καλά όσες ασχολούνται με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Επιχορηγούμενες ως επί το πλείστον από μεγάλους οργανισμούς, τράπεζες και από τους ίδιους τους διεθνείς θεσμούς, που προκαλούν όλα αυτά τα θέματα στα οποία και καλά στοχεύουν αυτές οι ακτιβιστικές οργανώσεις.

Ο ακτιβισμός είναι μια ωραία πράξη, ασφαλής κατά πολύ και με μια εσάνς επαναστατικότητας και δημοκρατίας. Εννοείται πέρα και μακριά από κόμματα και ιδεολογίες, άσχετα αν μέσα στους κόλπους τους βρίσκονται άτομα, που οι πολιτικές  και ιδεολογικές τους επιλογές έχουν δημιουργήσει μεγάλα δεινά για λαούς, το περιβάλλον και γενικότερα. Η στόχευσή τους δεν είναι προς το βασικό αίτιο, αλλά στα παράγωγα αυτού, με αποτέλεσμα απλά να γαβγίζουν χωρίς να δαγκώνουν. Στη βάση τους δεν έχουν να ανατρέψουν αυτό το εκμεταλλευτικό σύστημα, αλλά να το μαλώσουν και να του επισημάνουν πως δεν δουλεύει καλά. Άρα πιστεύουν πως επιδέχεται φτιασίδωμα.

Συνεχίζω το ξεφύλλισμα και πέφτω πάνω στη Μισέλ Ομπάμα, την Χίλαρι Κλίντον. Γυναίκες, αυτές οι κυράτσες που και με τα δυο χέρια και το χαμόγελο υπογράφανε με τα τους συζύγους τους τις επεμβάσεις σε χώρες της ανατολής, στήνοντας ιμπεριαλιστικούς πολέμους με τόσα θύματα σε Γιουγκοσλαβία, χεράκι-χεράκι με το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε που αιματοκυλούνε χώρες και προκαλούν γενοκτονίες, αυτοί και τα τσιράκια τους. Αυτές οι γυναίκες περιλαμβάνονται σε αυτό το βιβλίο ως επαναστάτριες και τολμηρές.

«Χαίρομαι» που μέσα σε αυτή τη λίστα δεν είδα να χωράει η Ρόζα Λούξεμπουργκ, η Αλεξάνδρα Κολοντάι, η Κλάρα Τσέτκιν, η Όλγα Μπενάριο Γκούτμαν Πρέστες, η Φλόρεν Ρις κι άλλες τόσες γυναίκες του παγκόσμιου γυναικείου κινήματος. Που έθεσαν τη ζωή τους πέρα από ατομικές φιλοδοξίες. Έπεσαν στη μάχη και διέδωσαν την ανάγκη η γυναίκα να χειραφετηθεί αγωνιζόμενη πλάι, δίπλα και αταλάντευτα μαζί με τους άντρες, στρέφοντας όλα τους τα πυρά από κοινού σε έναν αγώνα που στη βάση του έχει, πως κανένα ανθρώπινο δικαίωμα δεν μπορεί να σταθεί από μόνο του, όταν η θέση της γυναίκας είναι στη χειρότερη κατάσταση. Και στην τελική με την λίστα αχταρμά περί σπουδαίων γυναικών, δε θα μπορούσε να έθετε θέμα ταξικό, διότι περιελάμβανε γυναίκες εκμεταλλευόμενες και γυναίκες εκμεταλλευτές.

Πως δεν νοείται μάχη, χωρίς να ξεσκεπάζονται τα πραγματικά αίτια κι όχι απλά η κακή μας η μοίρα, τα άστρα και η μη θετική σκέψη. Είναι αυτές οι τόσες γυναίκες που δίνουν τον καθημερινό αγώνα με την ανεργία, με τα ελάχιστα δικαιώματα στη μητρότητα, με τις περικοπές σε επιδόματα όπως του τοκετού, με τους μισθούς πείνας, με ελλιπή πρόσβαση ακόμα και σε βασικές ανάγκες υγιεινής. Η αλήθεια είναι ότι σε κάθε χώρα οι γυναίκες έχουν να παλέψουν τον κοινό τους δαίμονα κι αυτός δεν είναι άλλος, από τους ίδιους τους εκμεταλλευτές τους, τους υπηρέτες αυτών, καθώς και των όποιων γυναικείων οργανώσεων προσπαθούν μέσω χάπενινγκ, ακτιβιστικού περιεχομένου να τονίσουν την παρουσία τους, ακυρώνοντας με μιας την προοπτική ανατροπής αυτού του σάπιου κόσμου.

Οι σελίδες τέτοιων βιβλίων δε συνοδεύουν όνειρα μικρών κοριτσιών, δε συνοδεύουν ελπίδες, δε συνοδεύουν δικαιώματα. Συνοδεύουν ατομισμό, φιλοδοξία, ευκαιρίες, δυνατότητες, κρέας στα κανόνια των ιμπεριαλιστών και γρανάζια καλολαδωμένα για να κινούν τις μηχανές της εκμετάλλευσης.

Έτσι σήμερα Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, αφιερωμένη στην ηρωική θυσία των απεργών εργατριών στις 8 Μάρτη του 1857 στη Νέα Υόρκη.

Θα κλείσω με τους στίχους από το τραγούδι «Γυναίκες της εργατικής τάξης», γράφτηκε από τον Μαλ Φιντς και υιοθετήθηκε ως ύμνος του αγώνα των γυναικών κατά την διάρκεια της απεργίας των Βρετανών ανθρακωρύχων το 1984-85. Τότε στην πρωθυπουργία βρισκόταν η Θάτσερ. Έτσι επιβεβαιώνει με μιας πως ο αγώνας των γυναικών δεν μπορεί να είναι κυρίως φυλετικός και πως η ρίζα του γυναικείου ζητήματος βρίσκεται στις εκμεταλλευτικές κοινωνίες.

«Είμαστε γυναίκες, με δύναμη παλεύουμε για τη ζωή μας,
Στο πλευρό των αντρών μας που είναι εργάτες.
Μας ενώνουν οι αγώνες και το παρελθόν.
Αυτός είναι ο δρόμος που βαδίζουμε
Εμείς οι γυναίκες της εργατικής τάξης

Δεν χρειαζόμαστε την έγκριση της κυβέρνησης για όσα θέλουμε
Να κάνουμε,
Ούτε την άδειά της για να έχουμε δική μας γνώμη.
Κανείς δε θα μας πει τι να σκεφτόμαστε ή να λέμε
Διαθέτουμε και τη δύναμη και τη γνώση για να χαράξουμε το δρόμο που θα ακολουθήσουμε.

Μας μιλούν για στατιστικές, μας λένε για τιμές,
Εμείς όμως πεθαίνουμε περιμένοντας τα επιδόματα απορίας
Παλεύοντας για το μέλλον μας βρήκαμε τρόπους να οργανωθούμε!
Αυτή η απεργία μας κινητοποίησε, δίνοντας το πραγματικό νόημα στην απελευθέρωση της γυναίκας

Οι απειλές δε μπορούν να σπάσουν την ενότητά μας,
Όσα μάθαμε κανένα βιβλίο ή σχολείο δε μπορεί να τα διδάξει…
Μπορεί να βρισκόμαστε αντιμέτωπες με το χλευασμό και τη βία μα όποιος παλεύει για την επιβίωση, τίποτα πια δεν έχει να χάσει…

Επέλεξα ως φωτογραφία, μια γυναίκα εργάτρια σε εργοστάσιο αλεύρων που γνώρισα στη Λήμνο:

Απ΄την Filio Magenta στη Κατιούσα  με Τίτλο:Στις Γυναίκες, που δεν ανήκουν στους βολεμένους!

Τίτλος - επεξεργασία φωτο RevolucionHellas