ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ
TRANSLATE
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μαρκακη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μαρκακη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Δευτέρα 10 Ιουνίου 2024
Περί πλουσίων και περί πλούτου!
Ελενη Μαρκακη:
Περί πλουσίων και περί πλούτου! Βασίλης Ραφαηλίδης και πάλι...
...''Η ικανότητα προς πλουτισμό είναι κυρίως η συνέπεια της ανυπαρξίας ήθους. Διότι ο σωρευμένος πλούτος είναι το αποτέλεσμα της συσσώρευσης της παρακρατημένης απ' τον εργαζόμενο υπεραξίας της δουλειάς του.
Κάθε τέτοια παρακράτηση είναι κλοπή, νέτα σκέτα. Βέβαια, πρόκειται για κλοπή νομότυπη και νομικά κατοχυρωμένη. Συνεπώς, δεν μοιάζει καθόλου με την κυρίως ειπείν κλοπή.
Ο καπιταλιστής δεν είναι ένας κλέφτης με την τρέχουσα έννοια. Αντίθετα, ο ίδιος μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του καθόλα τίμιο άνθρωπο — και να είναι πράγματι. Εκτός απ’ την περίπτωση που οι επιχειρήσεις του συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με τη Μαφία, ο επιχειρηματίας μπορεί ν’ ανάβει το κεράκι του χωρίς τύψεις.
Ο καημένος, δεν έμαθε ποτέ πως η ιδιότητα του καπιταλιστή συνεπάγεται αυτόματα, και άσχετα προς τη βούλησή του, και την ιδιότητα του κλέφτη. Μ' άλλα λόγια δεν κάθησε να σκεφτεί, όπως ο Άνταμ Σμιθ και ο Ρικάρντο πριν απ’ τον Μαρξ, και φυσικά όπως ο ίδιος ο Μαρξ, το πόθεν του πλούτου. Δηλαδή, πώς συμβαίνει να αυγατίζουν τα χρήματα, ποιοι είναι οι νόμοι που κάνουν το κεφάλαιο να συσσωρεύεται και να μεγαλώνει, θεωρητικά μέχρι το άπειρο.
Κάτι τέτοιο δε θα συνέβαινε σε καμιά περίπτωση αν μας πλήρωναν ολόκληρη την αξία της προσφερόμενης εργασίας, Ο εργοδότης κρατάει πάντα ένα μέρος του χρήματος που θα έπρεπε να μας πληρώσει για την προσφερθείσα εργασία ή υπηρεσία. Καμιά μα καμιά απολύτως εργασία δεν είναι πληρωμένη στο ακέραιο, όσο υψηλή και άν είναι η αμοιβή. Εκμεταλλευόμενοι είναι πάντα και οι υψηλόμισθοι. Αλλά αυτοί θα είναι οι τελευταίοι που θα το μυριστούν. Κάθε αμοιβή με μισθό (ή με ημερομίσθιο ή με ωρομίσθιο) είναι πηγή πλούτου για τον εργοδότη. Όσο λοιπόν υπάρχει μισθωτή εργασία θα υπάρχει αναγκαστικά και πλούτος.
Όταν ο πλούτος συσσωρεύεται σε χέρια ιδιωτών, το σύστημα που τον παράγει λέγεται καπιταλιστικό. Όταν ο πλούτος συσσωρεύεται στο κράτος (ή στην κοινωνία) το σύστημα που τον παράγει λέγεται σοσιαλιστικό. Όταν δεν συσσωρεύεται κανένας πλούτος σε κανέναν, δηλαδή όταν όλοι καταναλώνουν κατά τις ανάγκες τους, κρατώντας στο δημόσιο ταμείο ένα απόθεμα για "ώρα ανάγκης" {του κοινωνικού συνόλου), το σύστημα λέγεται κομουνιστικό. Αλλά αυτό το σύστημα είναι ένα ιδανικό για το μέλλον, κάθε άλλο παρά ουτοπικό, όπως απόδειξε ο Μαρξ.''
(απόσπασμα από το άρθρο: ΑΝΗΘΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΠΛΟΥΣΙΟΣ), 6 Οκτωβρίου Ί985, ''Έθνος''
Ελενη Μαρκακη
''Δεν υπάρχει καθαρό χρήμα, παρά μόνο στον καθαρό εγκέφαλο των αφελών.'' έγραφε ο Β. Ραφαηλίδης στο βιβλίο του ''Η Κρυφή γοητεία της Μπουρζουαζίας'' Σας συνιστώ να το διαβάσετε -αν δεν το έχετε κάνει ήδη...
Πέμπτη 26 Απριλίου 2018
ΚΟΙΤΆΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ «GUERNICA» !!
Τσόρτσιλ:
«…Όταν ο στρατηγός Franco ύψωσε τη σημαία της επαναστάσεως είχε την υποστήριξη ολόκληρου του στρατού, αξιωματικών και ανδρών. Η εκκλησία καθώς και όλα σχεδόν τα στοιχεία της Δεξιάς και του Κέντρου προσχώρησαν σ’ αυτόν και ο στρατηγός Franco έγινε αμέσως κύριος αρκετών σημαντικών επαρχιών […] Στη διένεξη αυτή ήμουν ουδέτερος. Φυσικά δεν ήμουν υπέρ των κομμουνιστών. Πώς θα ήταν δυνατόν αυτό;…»
--Δικό σας είναι αυτό το έργο;
--Όχι, δεν το έφτιαξα εγώ. Εσείς το φτιάξατε!
απαντάει ο Πικάσο στο Γερμανό αξιωματικό των Ναζί στη Διεθνή Έκθεση του 1937 στο Παρίσι, όταν τον ρώτησε αντικρίζοντας την Γκουέρνικα.
Η Γκουερνικα -μια μικρή πόλη στη χώρα των Βάσκων- που ενώ μαίνεται ο ισπανικός Εμφύλιος, η αεροπορία των ναζί, σε συνεννόηση με τον Φράνκο, σαν σημερα το 1937 την ισοπεδώνει σκοτώνοντας 1650 ανυπεράσπιστους αμάχους.
Η πρώτη μορφή στον πίνακα του Πικάσο, ξεκινώντας από αριστερά, είναι μια γυναίκα που στα χέρια της κρατά το νεκρό της παιδί. Το κεφάλι της στραμμένο στον ουρανό και η κραυγή της τόσο δυνατή που την ακούει κανείς μέχρι σήμερα. Στην πορεία των χρόνων η οδύνη και ο σπαραγμός της έχει ενωθεί με εκατομμύρια άλλες οδύνες, άλλες μανάδες, άλλους σπαραγμούς.
Η Γκουερνικα -μια μικρή πόλη στη χώρα των Βάσκων- που ενώ μαίνεται ο ισπανικός Εμφύλιος, η αεροπορία των ναζί, σε συνεννόηση με τον Φράνκο, σαν σημερα το 1937 την ισοπεδώνει σκοτώνοντας 1650 ανυπεράσπιστους αμάχους.
*****
Η πρώτη μορφή στον πίνακα του Πικάσο, ξεκινώντας από αριστερά, είναι μια γυναίκα που στα χέρια της κρατά το νεκρό της παιδί. Το κεφάλι της στραμμένο στον ουρανό και η κραυγή της τόσο δυνατή που την ακούει κανείς μέχρι σήμερα. Στην πορεία των χρόνων η οδύνη και ο σπαραγμός της έχει ενωθεί με εκατομμύρια άλλες οδύνες, άλλες μανάδες, άλλους σπαραγμούς.
Τούτη η μάνα δεν είναι πια η γυναίκα της Γκουέρνικα, είναι η γυναίκα της Συρίας, είναι η γυναίκα της Παλαιστίνης, της Υεμένης, της Ουκρανίας, του Βορρά και του Νότου, της Ανατολής και της Δύσης.
Ο Πικάσο την έφτιαξε άχρωμη, δίχως συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ίσως για να μας δείξει ότι εκείνη που αγκαλιάζει το νεκρό της παιδί είναι πάντα μια, σε όλους τους χρόνους, σε όλες τις φυλές, σε όλους τους τόπους.
Ο Πικάσο την έφτιαξε άχρωμη, δίχως συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ίσως για να μας δείξει ότι εκείνη που αγκαλιάζει το νεκρό της παιδί είναι πάντα μια, σε όλους τους χρόνους, σε όλες τις φυλές, σε όλους τους τόπους.
Το ίδιο άχρωμο, δίχως συγκεκριμένα χαρακτηριστικά τόπου ή χρόνου, έκανε ολόκληρο τον πίνακά, για να μας δείξει ότι ο εθνικισμός πάντα φέρνει απελπισία, θάνατο, καταστροφή σε όλους τους χρόνους, σε όλες τις φυλές, σε όλους τους τόπους.
Γι’ αυτό η Γκουέρνικα είναι διαχρονική, γι’ αυτό σε τούτους τους καιρούς που ζούμε είναι τόσο επίκαιρη, όσο ήταν στις 26 Απριλίου του 1937.
Η διαφορά είναι ότι στην πραγματική επαρχιακή πόλη της Γκουέρνικα, στη χώρα των Βάσκων,
ήταν η πρώτη φορά που η φωτιά του εθνικισμού έπεφτε από τον ουρανό. Τότε ήταν η πρώτη φορά που η ναζιστική αεροπορία, βομβάρδισε μια ολόκληρη πόλη, έναν ολόκληρο άμαχο πληθυσμό γυναικών και παιδιών.
Η πραγματική Γκουέρνικα ήταν η γενική πρόβα.
Η πραγματική Γκουέρνικα ήταν η γενική πρόβα.
Από τότε η Ευρώπη και η ίδια η πατρίδα μας έζησαν πολλές «Γκουέρνικες», είδαν πολλά νεκρά παιδιά και πολλές μανάδες, άλλες να καίγονται στις φλόγες, άλλες να πνίγονται στις θάλασσες κι άλλες να μαζεύουν τα παιδιά τους από τοίχους εκτελέσεων.
Τα αεροπλάνα του Χίτλερ έσπευσαν εκείνο το απόγευμα της 26ης Απριλίου (1937) να βοηθήσουν τον σύμμαχό τους στην Ισπανία, τον Φράνκο (Francisco Franco y Bahamonde, 1892-1975).
Τα αεροπλάνα του Χίτλερ έσπευσαν εκείνο το απόγευμα της 26ης Απριλίου (1937) να βοηθήσουν τον σύμμαχό τους στην Ισπανία, τον Φράνκο (Francisco Franco y Bahamonde, 1892-1975).
Από κοντά σε εκείνον τον πόλεμο και η βοήθεια του έτερου φασίστα, του Μουσολίνι.
Το 1937, λίγο πριν το επίσημο ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στην Ισπανία διαδραματίζεται το πρελούδιο όσων έμελε να συμβούν λίγο αργότερα στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Εκεί ξεκινά η σύγκρουση των Δημοκρατικών με τους Φρανκιστές, η σύγκρουση του Ανθρώπου με τον μεγαλύτερό του εχθρό, τον εθνικισμό.
Με αφορμή την σημερινή μαύρη επέτειο εκείνου του πρώτου βομβαρδισμού αμάχων από τους ναζί, θα διαβάσουμε και φέτος πολλά για τον Ισπανικό Εμφύλιο.
Με αφορμή την σημερινή μαύρη επέτειο εκείνου του πρώτου βομβαρδισμού αμάχων από τους ναζί, θα διαβάσουμε και φέτος πολλά για τον Ισπανικό Εμφύλιο.
Κάποια ίσως να περιοριστούν στην αμιγώς καλλιτεχνική διάσταση του πίνακα του Πικάσο, προσπερνώντας τεχνηέντως το πολιτικό του στίγμα και το μήνυμα του.
Συνήθως στις κατακλείδες τέτοιων κειμένων αναφέρονται τα δεινά των εμφύλιων πολέμων, ο αδελφοκτόνος χαρακτήρας τους, και η πάγια ανάγκη των λαών να συσπειρώνονται γύρω από τους κοινούς εχθρούς που είναι –κατά κάποιον παράξενο τρόπο- πάντα εξωτερικοί.
Συνήθως στις κατακλείδες τέτοιων κειμένων αναφέρονται τα δεινά των εμφύλιων πολέμων, ο αδελφοκτόνος χαρακτήρας τους, και η πάγια ανάγκη των λαών να συσπειρώνονται γύρω από τους κοινούς εχθρούς που είναι –κατά κάποιον παράξενο τρόπο- πάντα εξωτερικοί.
Ωστόσο, ο Φράνκο ήταν «εσωτερικός», Ισπανός στην καταγωγή και την εθνικότητα και στρατιωτικός.
Στα κείμενα αυτά, συνήθως, τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα αναφέρονται μόνο ονομαστικά.
Δεν αναφέρονται οι διαφορετικές τους ιδεολογίες, οι διαφορετικές τους πολιτικές και κοινωνικές θέσεις, δεν αναφέρονται σχεδόν ποτέ ούτε οι διεθνείς συμμαχίες τους.
Οπωσδήποτε απουσιάζουν λέξεις όπως «εθνικισμός», «ναζισμός», «φασισμός».
Όταν μιλούν για την Ισπανία κάνουν λόγο για τον εμφύλιο σπαραγμό, καλούν τους λαούς να ζουν ενωμένοι και συσπειρωμένοι, αλλά παραβλέπουν να αναφέρουν την κοινωνική θέση, την πολιτική ιδεολογία και την τοποθέτηση των εμπλεκομένων στον πολιτικό χάρτη της εποχής.
Όταν μιλούν για την Ισπανία κάνουν λόγο για τον εμφύλιο σπαραγμό, καλούν τους λαούς να ζουν ενωμένοι και συσπειρωμένοι, αλλά παραβλέπουν να αναφέρουν την κοινωνική θέση, την πολιτική ιδεολογία και την τοποθέτηση των εμπλεκομένων στον πολιτικό χάρτη της εποχής.
Ωστόσο, ακόμα και ο τρόπος που γεωγραφικά χωρίστηκε η Ισπανία, τις πρώτες μέρες μετά το πραξικόπημα, είναι δηλωτικός του ταξικού, του πολιτικού προσήμου αυτού του πολέμου.
Ειδικότερα, η αρχική διαίρεση της χώρας, μεταξύ Δημοκρατικών και στασιαστών, αντιστοιχεί με τη γεωγραφική κατανομή των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων.
Τα αστικά κέντρα, που παρουσίαζαν υψηλή συγκέντρωση εργατών οργανωμένων σε κινήματα και σωματεία, παρέμειναν υπέρ των Δημοκρατικών. Ήταν οι άνθρωποι του μόχθου, οι νέοι εργάτες που συγκροτούσαν εκείνη την εποχή το βιομηχανικό δυναμικό της χώρας.
Ως προς την πολιτική τους τοποθέτηση ή και δράση, πολλοί ήταν μέλη πολιτικών κομμάτων όπως ήταν το PCE (Patrido Comunista de Espana), το POUM (Patrido Obrero de Unificacion Marxista), το PSOE (Patrido Socialista Unificado de Cataluna) και άλλα.
Η κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου, που είχε προκύψει από νόμιμες εκλογές τον Φεβρουάριο του 1936 (μόλις 5 μήνες πριν το πραξικόπημα) είχε οδηγήσει στη νίκη τους Δημοκρατικούς [1].
Η κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου, που είχε προκύψει από νόμιμες εκλογές τον Φεβρουάριο του 1936 (μόλις 5 μήνες πριν το πραξικόπημα) είχε οδηγήσει στη νίκη τους Δημοκρατικούς [1].
Οι περιοχές που πέρασαν αμέσως στον έλεγχο των στρατιωτικών ήταν, κατά κανόνα, εκείνες στις οποίες πλειοψηφούσαν από παλιότερα οι συντηρητικοί μαζί με τις αγροτικές περιοχές της Κεντρικής, Βόρειας και Βορειοδυτικής Ισπανίας.
Είναι λογικό έτσι όπως συνέβη, αφού σε επίπεδο ηγεσίας οι περισσότεροι στρατιωτικοί προέρχονταν από οικογένειες με μεγάλες γαιοκτησίες, κατάλοιπα φεουδαρχικών δομών που τα μέλη τους παραδοσιακά προωθούνταν στο στράτευμα και στον κλήρο. Πρόκειται για συνήθεια που έχει τις ρίζες της βαθιά στο χρόνο, πολύ πριν το ξέσπασμα του Ισπανικού Εμφυλίου.
Πολιτικά εκφράζονταν στον χώρο της Δεξιάς, ήταν συντηρητικοί και βασιλόφρονες.
Μέσα στις αποσιωπήσεις αυτών των κειμένων καταγράφεται ακόμα μια.
Μέσα στις αποσιωπήσεις αυτών των κειμένων καταγράφεται ακόμα μια.
Η αποσιώπηση της φράσης «ενεργή ουδετερότητα». Είναι η φράση που χαρακτηρίζει τη στάση των μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης, προεξάρχουσας της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας.
Ο Ισπανικός Εμφύλιος ήταν ένας πόλεμος διεθνής και πολιτικός που δεν κρίθηκε μόνο από εκείνους που έλαβαν ενεργό μέρος αλλά και από εκείνους που τήρησαν ίσες αποστάσεις μεταξύ των εθνικιστών (φασιστών, ναζιστών, φρανκιστών) και των Δημοκρατικών.
Κρίθηκε και από την στάση της ενεργούς ουδετερότητας των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων που επέτρεψαν στις εθνικιστικές δυνάμεις της Ευρώπης να ενισχύσουν τον Φράνκο, ελπίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα κατάφερναν να αντιμετωπίσουν τον «κομμουνιστικό κίνδυνο».
Ούτως ή άλλως η νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση των Δημοκρατικών, πριν το ξέσπασμα του πραξικοπήματος, δεν άρεσε στην Ευρώπη των αστών. Ο ίδιος ο Τσόρτσιλ (ο γνωστός φιλελεύθερος Ουίστον Τσόρτσιλ, αυτός που λίγα χρόνια μετά βρέθηκε με πρωταγωνιστικό ρόλο στον δικό μας «εμφύλιο») χαρακτήριζε στα Απομνημονεύματά του την νόμιμη ισπανική κυβέρνηση ως «εκφυλισμένη» και «κομμουνιστική».
Επιπλέον την συνέκρινε με την κυβέρνηση της περιόδου Κερένσκυ στη Ρωσία [2].
Επιλέγοντας τη στάση της ουδετερότητας είναι σαν να περπατάς στον δρόμο, να βλέπεις έναν ενήλικα να χτυπάει ένα παιδί και εσύ να τηρείς ίσες αποστάσεις μεταξύ του δράστη και του θύματος, αφήνοντας τον θάνατο του παιδιού να επέλθει βασανιστικά και βίαια.
Με τον ίδιο τρόπο, βασανιστικά και βίαια, ο φασισμός επικράτησε στην Ισπανία.
Για τη στάση της χώρας του ο Τσόρτσιλ αναφέρει:
«…Όταν ο στρατηγός Franco ύψωσε τη σημαία της επαναστάσεως είχε την υποστήριξη ολόκληρου του στρατού, αξιωματικών και ανδρών. Η εκκλησία καθώς και όλα σχεδόν τα στοιχεία της Δεξιάς και του Κέντρου προσχώρησαν σ’ αυτόν και ο στρατηγός Franco έγινε αμέσως κύριος αρκετών σημαντικών επαρχιών […] Στη διένεξη αυτή ήμουν ουδέτερος. Φυσικά δεν ήμουν υπέρ των κομμουνιστών. Πώς θα ήταν δυνατόν αυτό;…»[3]Όσο η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία και οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες παρακολουθούν τους Δημοκρατικούς Ισπανούς να μάχονται ενάντια στον ευρωπαϊκό εθνικισμό, η ναζιστική Γερμανία και η φασιστική Ιταλία ενισχύουν τον Φράνκο με κάθε τρόπο.
Κατά τη διάρκεια των τριών ετών 1936-1939 του προσφέρουν:
650 αεροπλάνα
150 τανκς και τεθωρακισμένα
630 κανόνια
800 βαριά και ελαφρά πολυβόλα
430 όλμους
Πάνω από 500.000 ντουφέκια και τεράστιες ποσότητες πυρομαχικών
Διενήργησαν προς όφελός του την πρώτη αερομεταφορά στρατευμάτων στην Ιστορία.
Με το ξέσπασμα του πραξικοπήματος του έστειλαν μεταγωγικά αεροπλάνα που μετέφεραν άμεσα τα Tercios de la Bandera (συντάγματα της ισπανικής εκδοχής της Λεγεώνας των Ξένων) από το Μαρόκο στην ισπανική ενδοχώρα.
Τα στρατεύματα αυτά σάρωσαν την ύπαιθρο σφάζοντας, καίγοντας, βιάζοντας και βασανίζοντας φτωχούς κατοίκους που ήταν, κυρίως, ακτήμονες εργάτες γης.Όσο συμβαίνουν αυτά, τον Αύγουστο του 1936 ο Φράνκο παραχωρεί συνέντευξη σε αμερικανό δημοσιογράφο στην οποία δηλώνει:
«θα σώσω την Ισπανία από τον μαρξισμό με οποιοδήποτε κόστος, ακόμα και αν αυτό σημαίνει να εκτελέσω τη μισή»[4]Κοιτάζοντας σήμερα τον πίνακα του Πικάσο, οφείλουμε να δούμε όσα ο δημιουργός του θέλησε να μας δείξει μέσα από τους συμβολισμούς του.
Να δούμε ότι τα μάτια όλων των μορφών του έχουν παραφρονήσει από την οδύνη.
Να δούμε το σώμα του νεκρού πολεμιστή με το παραμορφωμένο πρόσωπο. Να δούμε το άλογο που συμβολίζει τον Λαό και παρουσιάζεται λογχισμένο.Στο τέλος, αξίζει να δούμε το κεφάλι του ταύρου, που δεσπόζει στην επάνω αριστερή πλευρά του έργου.
Το κεφάλι που αντιπροσωπεύει τον εθνικισμό με όλη τη βία, τη βαρβαρότητα και την οδύνη που σπέρνει σε όλους τους χρόνους, σε όλες τις φυλές, σε όλους τους τόπους.
***
[1] Το Λαϊκό Μέτωπο είναι ο πολιτικός φορέας που συγκροτούν τα αριστερά κόμματα. Είναι το αποτέλεσμα της συμφωνίας του Κομμουνιστικού Κόμματος, του Σοσιαλιστικού, της Κομμουνιστικής και της Σοσιαλιστικής Νεολαίας, της Δημοκρατικής Αριστεράς, της Δημοκρατικής Ένωσης, της Καταλονικής Αριστεράς, της Γενικής Ένωσης Εργαζομένων και άλλων. Στις εκλογές πήρε 268 έδρες, έναντι 205 εδρών που πήραν τα Κεντρώα και Δεξιά κόμματα.
[2] «Στα τέλη του Ιουλίου του 1936 ο αυξανόμενος εκφυλισμός του κοινοβουλευτικού καθεστώτος στην Ισπανία και οι δυναμικές ενέργειες για μια εναλλασσόμενη κομμουνιστική ή αναρχική επανάσταση, έφερε σε μια στρατιωτική στάση που ετοιμάζονταν από καιρό…. Στην Ισπανία ελάμβανε χώρα μια τέλεια αναπαράσταση της περιόδου Κερένσκυ στη Ρωσία», Winston S. Churchill, Απομνημονεύματα του Β’ Π.Π., μτφρ. Μαρία Μακκά, τ. Α’, Ίκαρος, Αθήνα 1954, σ. 153.
[3] Winston S. Churchill, Απομνημονεύματα του Β’ Π.Π., μτφρ. Μαρία Μακκά, τ. Α’, Ίκαρος, Αθήνα 1954, σ. 154.
[4] Helen Graham, The Spanish Civil War. A very short Introduction, Oxford University Press, Λονδίνο 2005, σ. 40.
***
[1] Το Λαϊκό Μέτωπο είναι ο πολιτικός φορέας που συγκροτούν τα αριστερά κόμματα. Είναι το αποτέλεσμα της συμφωνίας του Κομμουνιστικού Κόμματος, του Σοσιαλιστικού, της Κομμουνιστικής και της Σοσιαλιστικής Νεολαίας, της Δημοκρατικής Αριστεράς, της Δημοκρατικής Ένωσης, της Καταλονικής Αριστεράς, της Γενικής Ένωσης Εργαζομένων και άλλων. Στις εκλογές πήρε 268 έδρες, έναντι 205 εδρών που πήραν τα Κεντρώα και Δεξιά κόμματα.
[2] «Στα τέλη του Ιουλίου του 1936 ο αυξανόμενος εκφυλισμός του κοινοβουλευτικού καθεστώτος στην Ισπανία και οι δυναμικές ενέργειες για μια εναλλασσόμενη κομμουνιστική ή αναρχική επανάσταση, έφερε σε μια στρατιωτική στάση που ετοιμάζονταν από καιρό…. Στην Ισπανία ελάμβανε χώρα μια τέλεια αναπαράσταση της περιόδου Κερένσκυ στη Ρωσία», Winston S. Churchill, Απομνημονεύματα του Β’ Π.Π., μτφρ. Μαρία Μακκά, τ. Α’, Ίκαρος, Αθήνα 1954, σ. 153.
[3] Winston S. Churchill, Απομνημονεύματα του Β’ Π.Π., μτφρ. Μαρία Μακκά, τ. Α’, Ίκαρος, Αθήνα 1954, σ. 154.
[4] Helen Graham, The Spanish Civil War. A very short Introduction, Oxford University Press, Λονδίνο 2005, σ. 40.
Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2018
ΦΑΡΜΑΚΟ για τα ΝΕΟΓΝΑ: Aπό 0,3 €, Στα 233,44 € !!
Θα σας πω άλλη μια ''ιστοριούλα''...
... για ένα φάρμακο που για χρόνια παρασκευάζαμε στο φαρμακείο του νοσοκομείου με κόστος περίπου 0,3 ευρώ τα 10 ml και μέχρις ότου μια καλή🤭 φαρμακευτική εταιρεία αποφάσισε να το παρασκευάσει και να το εμπορευτεί -για το καλό της ανθρωπότητας βεβαίως, όπως όλες οι εταιρείες του είδους άλλωστε😜- ...και ανέβασε την τιμή των 10 ml στα 233,44 ευρώ 😵!!!
... για ένα φάρμακο που για χρόνια παρασκευάζαμε στο φαρμακείο του νοσοκομείου με κόστος περίπου 0,3 ευρώ τα 10 ml και μέχρις ότου μια καλή🤭 φαρμακευτική εταιρεία αποφάσισε να το παρασκευάσει και να το εμπορευτεί -για το καλό της ανθρωπότητας βεβαίως, όπως όλες οι εταιρείες του είδους άλλωστε😜- ...και ανέβασε την τιμή των 10 ml στα 233,44 ευρώ 😵!!!
Κάπου γύρω στο 1995 η Μονάδα νεογνών του νοσοκομείου που εργαζόμουν μας ζήτησε να παρασκευάζουμε διάλυμα καφεΐνης για την αντιμετώπιση της πρωτοπαθούς άπνοιας πρόωρων νεογνών.
Η καφείνη, τότε, δεν κυκλοφορούσε από καμιά φαρμακευτική εταιρεία σαν έτοιμο σκεύασμα...
Η καφείνη, τότε, δεν κυκλοφορούσε από καμιά φαρμακευτική εταιρεία σαν έτοιμο σκεύασμα...
Προμηθευτήκαμε λοιπόν καθαρή καφεΐνη σκόνη και παρασκεύαζαμε κάτω από άσηπτες συνθήκες το στείρο διάλυμα που χρησιμοποιούνταν για ενδοφλέβια έγχυση ή για χορήγηση από το στόμα, όποτε είχαν περιστατικό στη Μονάδα νεογνών και ήταν αναγκαία η χορήγηση του φαρμάκου...
Το κόστος μηδαμινό...
Αφού τα 250γρ της καφείνης τα αγοράζαμε με σημερινές τιμές 251 ευρώ... Δηλαδή 1 ευρώ το γραμμάριο καφεΐνης...
Από 1 γραμμάριο καφεΐνης μπορούσαμε να παρασκευάσουμε 100 αμπούλες περιεκτικότητας 10mg/ml... Δηλαδη 0,01 ευρώ η αμπούλα... Οι 10 αμπούλες με άλλα λόγια είχαν κόστος 0,1 ευρώ...
Άντε για να είμαστε και πολύ ...large αν συνυπολογίσουμε και το κόστος του ενέσιμου ύδατος (περί το 1 ευρώ το λίτρο) και το κόστος του Vacuum Filter/0.22µm (περί τα 10 ευρώ το τεμάχιο), το κόστος για την ποσότητα των 10 ml του διαλύματος να ανέβαινε πάνω-κάτω στα 0,3 ευρώ!!!
Από 1 γραμμάριο καφεΐνης μπορούσαμε να παρασκευάσουμε 100 αμπούλες περιεκτικότητας 10mg/ml... Δηλαδη 0,01 ευρώ η αμπούλα... Οι 10 αμπούλες με άλλα λόγια είχαν κόστος 0,1 ευρώ...
Άντε για να είμαστε και πολύ ...large αν συνυπολογίσουμε και το κόστος του ενέσιμου ύδατος (περί το 1 ευρώ το λίτρο) και το κόστος του Vacuum Filter/0.22µm (περί τα 10 ευρώ το τεμάχιο), το κόστος για την ποσότητα των 10 ml του διαλύματος να ανέβαινε πάνω-κάτω στα 0,3 ευρώ!!!
Έλα σου όμως, που μια ιταλική φαρμακευτική εταιρεία η CHIESI πήρε την απόφαση να παρασκευάσει και να διαθέσει το συγκεκριμένο φάρμακο στην αγορά...
Σκεπτόμενη βεβαίως -βεβαίως πρώτα από όλα και πάνω από όλα το καλό της ανθρωπότητας και των νεογνών ειδικά...
Όπως όλες οι φαρμακευτικές εταιρείες άλλωστε...😱😂🤭
Χρησιμοποίησε λοιπόν ένα άλας της καφείνης, την κιτρική καφείνη. (2 mg κιτρικής καφεΐνης ισοδυναμούν με 1 mg καφεΐνης).
Το 2014 η CHIESI πήρε την αποκλειστικότητα για την παραγωγή και την εμπορία αυτού του φαρμάκου απο τον τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (EMA)
Και η τιμή του, φωτιά στην κυριολεξία.... Το κουτί με τις 10 αμπούλες των 20 mg κοστίζει πλέον 233,44 ευρώ!!!
Και η τιμή του, φωτιά στην κυριολεξία.... Το κουτί με τις 10 αμπούλες των 20 mg κοστίζει πλέον 233,44 ευρώ!!!
Και μάλιστα το συγκεκριμένο φάρμακο έχει χαρακτηριστεί επίσημα σαν φάρμακο ...''υψηλού κόστους''!!!🤣😱
(για να το πώ και διαφορετικά: από το 2014 η CHIESI παρασκευάζει και χρεώνει αυτό το φάρμακο στην αγορά με τιμή 778(!) φορές πάνω από όσο στοίχιζε σε ένα απλό και ταπεινό νοσομειακό φαρμακείο η παρασκευή του)...
*Η τιμή είναι υπερβολική εκτός των παραπάνω και για έναν ακόμη λόγο: η καφείνη είναι μια γνωστή και πολύ παλιά ουσία και η CHIESI δεν επένδυσε χρήματα για έρευνα πάνω στη ουσία αυτή...
Αστρονομικά τα κέρδη λοιπόν για την ιταλική πολυεθνική από το συγκεκριμένο φάρμακο...
-------------------
...Υπάρχει όμως και μια ακόμα πλευρά, που κάνει εξόφθαλμη την υποκρισία της κυβέρνησης και όλων των αστικών κομμάτων σε σχέση με τις φαρμακοβιομηχανίες, τις οποίες καταγγέλλουν για «αθέμιτες πρακτικές»:
Το φαρμακευτικό λόμπι είναι από τα ισχυρότερα που δρουν στις Βρυξέλλες, με μεγάλη επιρροή στο Ευρωκοινοβούλιο, που προϋποθέτει βέβαια και το ανάλογο χρήμα.
Το φαρμακευτικό λόμπι είναι από τα ισχυρότερα που δρουν στις Βρυξέλλες, με μεγάλη επιρροή στο Ευρωκοινοβούλιο, που προϋποθέτει βέβαια και το ανάλογο χρήμα.
Θυμίζουμε ότι η δράση των λόμπι στην ΕΕ είναι θεσμοθετημένη.
Ετσι, μόνο το 2015 είχαν καταγραφεί επίσημα πάνω από 100 «λομπίστες» από τον κλάδο του Φαρμάκου που εγγράφονταν στις λίστες του Ευρωκοινοβουλίου και οι 89 από αυτούς είχαν πλήρη δικαιώματα εισόδου.
Πρόκειται για εκπροσώπους μεγάλων φαρμακευτικών ομίλων, που συμμετέχουν σε μια σειρά από επιτροπές και υπηρεσίες της ΕΕ ως «ειδήμονες» για να παρέχουν «τεχνογνωσία», ενώ στην πραγματικότητα προωθούν τα ιδιαίτερα συμφέροντα των εταιρειών τους.Αν επομένως αναρωτιέται κανείς για τις πραγματικές αιτίες των σκανδάλων, δεν υπάρχει λόγος να ψάξει πίσω από κουρτίνες και μέσα σε κλειστά συρτάρια.
Αρκεί να κοιτάξει λίγο καλύτερα στην μπροστά αυλή αυτού του σάπιου συστήματος που ονομάζεται
Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2018
--Μια ''ιστοριούλα'' για 1 φάρμακο και 3 φαρμακευτικές εταιρείες, χωρίς προστατευόμενους μάρτυρες--
,,Όταν η έρευνα και η παραγωγή φαρμάκων, η διακίνησή και η προώθησή τους επαφίεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στα χέρια των πολυεθνικών. Δηλαδή με άλλα λόγια η υγεία των ανθρώπων επαφίεται στην κυριολεξία στον ...πατριωτισμό του πολύ μεγάλου κεφαλαίου...,,
Το 1988 στις ΗΠΑ ιδρύθηκε μια καινούργια φαρμακευτική εταιρεία... Από αυτές, ξέρετε, που βασικός σκοπός της ύπαρξης τους είναι η υγεία των ανθρώπων, -όπως όλων των φαρμακευτικών εταιρειών άλλωστε😝... Η RegeneronPharmaceuticals, Inc...
Η καλή αυτή εταιρεία λοιπόν, εκεί κάπου γύρω στο 2000, παρασκέυασε ένα νέο φάρμακο: το aflibercept (anti-VEGF)
--Το 2003, η παρασκευάστρια εταιρεία Regeneon υπέγραψε συμφωνία ...αδελφοποίησης με την Γαλλική πολυεθνική Sanofi-Aventis για την ανάπτυξη και συνεκμετάλλευση του aflibercept στον τομέα των ογκολογικών φαρμάκων, για τον μεταστατικό καρκίνο του παχέος εντέρου, ως ZALTRAP.
Το ZALTRAP για το μεταστατικό καρκίνο του παχέος εντέρου, εγκρίθηκε από τον FDA (Αμερικάνικη Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων) τον Αύγουστο του 2012 και από την Επιτροπή και τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (EMA) το 2013.
--Το 2006 η Regeneron και η Γερμανική πολυεθνική Bayer υπέγραψαν συμφωνία ...αδελφοποίησης για την ανάπτυξη και συνεκμετάλλευση του aflibercept στον τομέα των οφθαλμολογικών φαρμάκων, ως EYLEA .
Το EYLEA για την αντιμετώπιση της ηλικιακής εκφύλισης της ωχράς κηλίδας εγκρίθηκε από την αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) τον Νοέμβριο του 2011 και από την Επιτροπή και τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (EMA) το 2013.
Όπως καταλαβαίνετε πρόκειται για το ΙΔΙΟ ακριβώς μόριο, για το ΙΔΙΟ ακριβώς φάρμακο, το aflibercept, που παρασκεύαζεται από την ίδια ακριβώς εταιρεία την Regeneron και προωθείται από την Bayer στον τομέα των οφθαλμολογικών φαρμάκων και τη Sanofi-Aventis στον τομέα των ογκολογικών φαρμάκων ...
Πρόκειται για ακριβώς το ίδιο φάρμακο και οι τιμές του είναι:
--EYLEA (aflibercept) 40 MG, τιμή: 760,37 € (Bayer)
--ZALTRAP (aflibercept) 100 MG, τιμή: 349,96 € (Sanofi-Aventis)
-- ZALTRAP (aflibercept) 200 MG, τιμή: 674,91 €(Sanofi-Aventis)
Λοιπόν:
--Το EYLEA της Bayer είναι 40 MG και κοστίζει 760,37 €,
--Το ZALTRAP της Sanofi-Aventis είναι σε φιαλίδια των 100 MG και 200 MG...
Επομένως από κάθε φιαλίδιο των 200 MG μπορούν να εξαχθούν 5 δόσεις... Έτσι το κόστος της κάθε δόσης κατεβαίνει στα 135 €! 😱
Ακούγεται εξωπραγματικό, ακούγεται εξωφρενικό, όμως είναι είναι η πραγματικότητα... Το ΙΔΙΟ φάρμακο, που παρασκεύαζεται από την ίδια ακριβώς εταιρεία, 5,5+ φορές πάνω η τιμή του σκευάσματος που πήρε έγκριση για οφθαλμολογική χρήση (EYLEA), από αυτό που πήρε έγκριση για ογκολογική χρήση (ZALTRAP)...😱
Γι αυτό λέμε ότι η πολιτική τιμολόγησης των φαρμάκων ήταν πάντα κομμένη και ραμμένη στα συμφέροντα των πολυεθνικών, που έχουν στα χέρια τους το εμπόρευμα - φάρμακο, ξεκινώντας από την έρευνα και την παραγωγή και φτάνοντας μέχρι τη προώθηση και τη διακίνηση... Και αυτό ισχύει όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη και στην Αμερική και παντού...
Τελειώνοντας θα ήθελα να πω: Σε τι κόσμο ζούμε... Όταν η έρευνα και η παραγωγή φαρμάκων, η διακίνησή και η προώθησή τους επαφίεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στα χέρια των πολυεθνικών. Δηλαδή με άλλα λόγια η υγεία των ανθρώπων επαφίεται στην κυριολεξία στον ...πατριωτισμό του πολύ μεγάλου κεφαλαίου...
Στον όμορφο κόσμο τον καπιταλιστικό που ζούμε, το φάρμακο είναι ένα ακόμα ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ με τιμή και κέρδος σαν ολα τα άλλα. Και ΚΕΡΔΗ, αμύθητα κέρδη για τους παραγωγούς, και με ενα πακτωλό χρημάτων που διατίθεται για την προώθηση αυτού ακριβώς του εμπορεύματος...
Αυτοί που δωροδοκούν, είναι οι μεγάλοι όμιλοι, για να αυξήσουν τα κέρδη, τα μερίδιά τους στην αγορά...
Τετοια περίπτωση ειναι και η Novartis! Όσοι, λοιπόν, προσπαθούν να κρύψουν τον ομφάλιο λώρο που συνδέει τα φαινόμενα αυτά με το κυνήγι του κέρδους, παρουσιάζοντάς τα ως ζητήματα κυρίως ηθικής, η καταπολέμηση των οποίων εξαρτάται από τη σχετική πολιτική βούληση, το μόνο που κάνουν, είναι οτι πολύ απλά κοροιδεύουν τον κόσμο...
Και κάτι ακόμα: Η τακτική της Novartis δεν είναι η εξαίρεση, αλλά ο ΚΑΝΟΝΑΣ στην οικονομία της ''ελεύθερης αγοράς''... Kαι όσοι δεν το αντιλαμβάνονται αυτό
είναι σα να βλέπουν το δέντρο και χάνουν το δάσος...
Αυτά...
*Η υγρού τύπου ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς είναι μια πολύ σοβαρή χρόνια νόσος που οδηγεί σε τύφλωση. Να σημειώσω εδώ ότι οι παθήσεις της ωχράς κηλίδας επηρεάζουν περισσότερους από 50.000 ασθενείς στη χώρα μας και 245 εκατομμύρια παγκοσμίως... Έτσι για να καταλαβαίνουμε για τι μεγέθη μιλάμε δηλαδή...
**Oι τιμές των σκευασμάτων που ανέφερα στα παραπάνω παραδείγματα είναι οι τιμές που ισχύουν στη χώρα μας, σύμφωνα με το τελευταίο δελτίο τιμών. Αναφέρω τη τιμή των παραπάνω σκευασμάτων στις ΗΠΑ όπου το συγκεκριμένο φάρμακο πήρε για πρώτη φορά άδεια κυκλοφορίας παγκοσμίως και σαν EYLEA και σαν ZALTRAP:
Eylea 40 mg: 1,939.96 $
Zaltrap 100 mg: 1638,99 $
Zaltrap 200 mg: 3,349.36 $
Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2018
-"Η σημαία της λογικής είναι κόκκινη''- ΜΠΕΡΛΟΤ ΜΠΡΕΧΤ
Ο μεγάλος Γερμανός κομμουνιστής ποιητής και δραματουργός γεννήθηκε σαν σήμερα το 1898
Μερικά από τα λόγια του:
''...Σε άλλες εποχές η πείνα βασάνιζε τον κόσμο, όταν οι σιτοβολώνες άδειαζαν.
Τώρα όμως, κι αυτό είναι αδιανόητο, πεινάμε όταν αυτοί παραείναι γεμάτοι…
Την ίδια στιγμή που κάπου το ύφασμα στοιβάζεται σε μπάλες, κάπου αλλού οι ξεπαγιασμένες ρακένδυτες οικογένειες, που έχουν πεταχτεί σε μια μέρα έξω από το νοικιασμένο σπίτι, διασχίζουν ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα που πλέον είναι χωρίς κατοίκους.
Αχ, αυτός που δούλεψε τόσο ακούραστα, ξορκίζοντας την εκμετάλλευση,
δε βρίσκει σήμερα κανέναν να τον εκμεταλλευτεί κι άλλο.
Αδιάκοπα διασχίζει την πόλη αναζητώντας εργασία.
Η γιγάνταια δομή της κοινωνίας που έχει οικοδομηθεί από πολλές γενιές βυθίζεται στη βαρβαρική προιστορική εποχή.
Και γι’αυτό δεν ευθύνεται η έλλειψη.
Η υπερπληθώρα, το πάρα πολύ είναι αυτό που την κάνει να κλονίζεται.
Γιατί το σπίτι δεν είναι προορισμένο για κατοικία και το ύφασμα δεν είναι προορισμένο για ένδυση, Ούτε το ψωμί είναι προορισμένο για φάγωμα.
Όχι, πρέπει να αποφέρουν κέρδος…μόνο κέρδος
Τα εκατομμύρια εργατών όμως…τα στοιβάζει τώρα σε εργοστάσια κάτεργα για να τα πετάξει μετά ξανά έξω από τα κάτεργα στους παγωμένους δρόμους.
Αυτά τα εκατομμύρια εργατών συνειδητοποιούν την αλήθεια.
Την ψιθυρίζουν έκπληκτοι μεταξύ τους…
Ο κόσμος της αστικής τάξης…είναι πολύς στενός για να περιλάβει τον πλούτο που έχει δημιουργήσει…"
--απόσπασμα από το έργο του ‘’Το Μανιφέστο’’ –μια έξοχη, ημιτελής ποιητική απόδοση του Κομμουνιστικού Μανιφέστου των Μαρξ και Ένγκελς.
****************************
''Μέσα στον καπιταλισμό οι άνθρωποι αγωνίζονται σ' ολόκληρη τη ζωή τους για την ίδια την ύπαρξή τους - ο ένας ενάντια στον άλλον.
Οι γονείς αγωνίζονται για τα παιδιά, τα παιδιά για την κληρονομιά, ο μικρέμπορος αγωνίζεται για το μαγαζί του ενάντια στον άλλον μικρέμπορο και όλοι μαζί οι μικρέμποροι ενάντια στο μεγαλέμπορο.Ο χωρικός αγωνίζεται ενάντια στον άνθρωπο της πόλης, οι μαθητές αγωνίζονται ενάντια στο δάσκαλο, ο λαός αγωνίζεται ενάντια στις δημόσιες αρχές, τα εργοστάσια αγωνίζονται ενάντια στις τράπεζες, τα κοντσέρν αγωνίζονται ενάντια στα άλλα κοντσέρν.
Πώς να μην πολεμάνε στο τέλος οι λαοί ενάντια στους λαούς!
Οι λαοί, που με αγώνες απόχτησαν μια σοσιαλιστική οικονομία, έχουν πάρει μια θαυμαστή θέση σε ό,τι αφορά την ειρήνη.
Τα κίνητρα των ανθρώπων γίνονται ειρηνικά.
Ο αγώνας όλων ενάντια σε όλους μεταβάλλεται σε αγώνα όλων για όλους.
Όποιος ωφελεί την κοινωνία, ωφελεί τον ίδιο τον εαυτό του.
Όποιος είναι χρήσιμος στον εαυτό του, είναι χρήσιμος και στην κοινωνία.
Αυτοί που καλοπερνούν είναι οι ωφέλιμοι, όχι πια οι βλαβεροί.
Η πρόοδος παύει να είναι αγώνας για υπεροχή και οι γνώσεις δεν κρατιούνται πια μακριά από κανέναν, αλλά γίνονται προσιτές στον καθένα.
Τις νέες εφευρέσεις μπορούν να τις υποδέχονται με χαρά και ελπίδα αντί με φόβο και με τρόμο.''
Από την ομιλία του Μπρεχτ με την ευκαιρία της απονομής του Βραβείου «Λένιν » «Για την ειρήνη και τη συναδέλφωση των λαών» το 1954.
*****
"Η σημαία της λογικής είναι κόκκινη''
(..)
«Το πιο σημαντικό μάθημα που έμαθα, ήταν πως το μέλλον της ανθρωπότητας μπορεί να ιδωθεί μόνον "από τα κάτω",
από τη σκοπιά των καταπιεσμένων και εκμεταλλευομένων.
Μόνο όποιος αγωνίζεται μαζί τους, αγωνίζεται για την ανθρωπότητα».
«Σε αυτήν την εποχή των αποφάσεων, πρέπει ακόμα και η τέχνη να αποφασίσει.
Μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους σε παραλήρημα, αυταπάτες και σε φαντασιώσεις, όπως και μπορεί να τους οδηγήσει στην πραγματικότητα.
Μπορεί να μεγαλώσει την άγνοια, όπως μπορεί να μεγαλώσει και τη γνώση»,
«Και μπαρούτι μάζεψαν σωρό.
Και τους έλειπε πιο μόνο ο πόλεμος.
Και βρεθήκανε διάφοροι κύριοι...
Που φροντίσαν να γίνει κι αυτός.
"Σηκωθείτε, στα όπλα, στη μάχη!
Η πατρίς κινδυνεύει!
Στα όπλα, για αδελφές και μανάδες! Το θρόνο και την εκκλησία"!».
"Σιγουρέψου σαν φεύγεις από τον κόσμο
Οχι απλά πως ήσουνα καλός
Μα πως πίσω σου αφήνεις έναν κόσμο καλό".
Μπέρτολτ Μπρεχτ
«Αν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι, είσαστε χαμένοι. Φίλος σας είναι η αλλαγή, η αντίφαση σύμμαχός σας. Από το τίποτα πρέπει κάτι να κάνετε, μα οι δυνατοί πρέπει να γίνουν τίποτε. Αυτό που έχετε απαρνηθείτε το, και πάρτε αυτό που σας αρνιούνται.»
Γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1898. Ο αναμορφωτής του παγκόσμιου θεάτρου. Ιδρυτής του περίφημου Berliner Ensemble.
Από τα σπουδαιότερα θεατρικά έργα του: “Η Ζωή του Γαλιλαίου” (1937-39), “Μάνα Κουράγιο και τα Παιδιά της” (1936-39), “Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν” (1935-41), “Ο Κύριος Πούντιλα και ο Υπηρέτης του Μάττι” (1940), “Η Άνοδος του Αρτούρου Ούι” (1941), “Τα Οράματα της Σιμόνης Μασάρ” (1940-43), “Ο Σβέικ στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο” (1942-43) και “Ο Καυκασιανός Κύκλος με την Κιμωλία” (1943-45). Το 1944 γράφει το έργο “Η ιδιωτική ζωή της κυρίαρχης φυλής”, μια άτεγκτη κριτική της ζωής στη Γερμανία υπό το καθεστώς του Εθνικοσοσιαλισμού.Έγραψε το λιμπρέτο για τις όπερες όπερες: “Η Όπερα της Πεντάρας” και “Η Άνοδος και η Πτώση της πόλης Μαχάγκονυ”.
Έγραψε, επίσης, πολλά ποιήματα. Από τα πιο γνωστά είναι: “Άκουσα πως τίποτα δε θέλετε να μάθετε”, “Εγκώμιο στη μάθηση”, “Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου”, “Αυτό θέλω να τους πω”, “Να καταπολεμάτε το πρωτόγονο”, “Ποτέ δε σε είχα αγαπήσει τόσο πολύ”, “Απώλεια ενός πολύτιμου ανθρώπου”, “Εγκώμιο στον Κομμουνισμό”, “Εγκώμιο στη Διαλεκτική”.
Στις φωτογραφίες το Berliner Ensemble στην ομώνυμη πλατεία, το άγαλμα του Μπ. Μπρεχτ σ’ αυτήν και το σπίτι-μουσείο του. Στο Βερολίνο που, μόνο γι αυτά, αξίζει να επισκεφθεί κανείς.
Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018
,,η Ζωή τραβάει την Ανηφόρα,, - Αντίο Μίκη,,*
Για τον κύριο Μίκη Θεοδωράκη
Ήταν κάτι για το οποίο ο Μίκης Θεοδωράκης δεν είχε καμία ευθύνη.
Για το γεγονός ότι στο συλλαλητήριο στην Αθήνα μετά το τέλος της ομιλίας του κυρίου Θεοδωράκη ακούγονταν οι μελοποιημένοι στίχοι του Γιάννη Ρίτσου και από κάτω χόρευαν ο Μιχαλολιάκος, ο Κασιδιάρης και οι Παναγιώταροι, γι’ αυτό την κύρια, την αποκλειστική, την απόλυτη ευθύνη φέρει ο ίδιος ο κύριος Μίκης Θεοδωράκης.
Πριν από λίγες μέρες στον «Ημεροδρόμο» είχαμε γράψει τα εξής:
«Ο Μίκης Θεοδωράκης σύμφωνα με ανακοινώσεις που έχουν γίνει – και δεν έχουν μέχρι τώρα διαψευστεί από τον ίδιο – θα είναι κεντρικός ομιλητής στο εν λόγω συλλαλητήριο. Πράγμα που ήδη αξιοποιούν πολλοί και διάφοροι για το «ξέπλυμά τους». Εφόσον αυτό συμβεί, δύο κουβέντες. Πρώτη κουβέντα: Κρίμα… Δεύτερη κουβέντα: Ο μουσικοσυνθέτης Θεοδωράκης δεν έχει το αλάθητο. Κι αν αυτό ισχύει για τον παγκόσμιο μουσικοσυνθέτη Θεοδωράκη, πόσω μάλλον για τον «πολιτικό» Θεοδωράκη. Η άποψη που έχει για το «Μακεδονικό» ο Μίκης είναι λαθεμένη. Μεγαλύτερο, όμως, θα είναι το λάθος να υπερασπιστεί αυτή τη λάθος θέση του με το ασύγγνωστο λάθος μιας συμμετοχής του σε ένα συλλαλητήριο με τέτοιους διοργανωτές και με τέτοια συνθήματα. Από εκεί και πέρα τον μουσικοσυνθέτη Θεοδωράκη, αλλά και τους αγώνες του, δεν μπορεί να τους «κοντύνει» κανείς. Ούτε καν ο ίδιος».
Σήμερα αποδείχθηκε ότι υπήρξε κάποιος που επιχείρησε όντως να «κοντύνει» τον μουσικοσυνθέτη Θεοδωράκη.
Κι ήταν ο ίδιος. Ο πολιτικός κύριος Μίκης Θεοδωράκης. Που επέτρεψε το έργο του του να γίνει το ηχητικό φόντο σε μια συγκέντρωση που «όσοι συμμετείχαν δεν ήταν όλοι φασίστες», αλλά που όλοι οι φασίστες ήταν εκεί.
***
Όσο για την ομιλία του;
Οι ύμνοι και οι πανηγυρισμοί από εκείνους που πολέμησαν τα τραγούδια του, από εκπροσώπους, από υποστηρικτές και «σπορές» αυτών που τα απαγόρευαν, αποτελούν ασφαλή ένδειξη για το περιεχόμενο της.
Έχει συμβεί όχι λίγες φορές, αλλού να βρίσκεται το έργο μεγάλων δημιουργών και αλλού να πορεύονται οι ίδιοι οι δημιουργοί.
Σε ό,τι μας αφορά θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε αρχές (http://www.imerodromos.gr/athliotita-tou-nikou-bogiopoulou/) και να πορευόμαστε σύμφωνα με τους στίχους των τραγουδιών που κανένας δεν μπορεί να λερώσει ή να παραφράσει. Αυτοί είναι οι στίχοι. Eλπίδα, φάρος και ξόρκι μαζί:
Όταν σφίγγουν το χέρι
ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο
Όταν χαμογελάνε
ένα μικρό χελιδόνι
φεύγει μέσα απ’ τ’ άγρια γένια τους
Όταν σκοτώνονται, όταν σκοτώνονται
η ζωή τραβάει την ανηφόρα
με σημαίες, με σημαίες
με σημαίες και με ταμπούρλα
Η ζωή τραβάει την ανηφόρα
με σημαίες, με σημαίες
με σημαίες και με ταμπούρλα
Όταν σκοτώνονται, όταν σκοτώνονται
η ζωή τραβάει την ανηφόρα
με σημαίες, με σημαίες
με σημαίες και με ταμπούρλα
(Γιάννης Ρίτσος )
*******************************************************
Το νόημα της “Ρωμιοσύνης” δεν αλλοιώνεται από τους φασίστες
Σημείωμα της Έρης Ρίτσου στον τοίχο της στο ΦΒ, σχετικά με τη “Ρωμιοσύνη” που ακούστηκε στο σημερινό συλλαλητήριο για τη Μακεδονία, σε ένα κοινό που είχε μεταξύ άλλων φασίστες, πατριδοκάπηλους κτλ.
Έρη Ρίτσου aπό κατιούσα
Η Ρωμιοσύνη γράφτηκε από τον Γιάννη Ρίτσο αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μεταξύ 1945-47, μέσα στον εμφύλιο, και είναι μια εποποιία της Αντίστασης του Ελληνικού λαού κατά των Ναζί.
Η Ρωμιοσύνη μελοποιήθηκε από τον Μίκη Θεοδωράκη, μετά τον ξυλοδαρμό του καθώς και άλλων αριστερών από τους χωροφύλακες στον Πειραιά, ανήμερα των Φώτων το 1966. Μέσα στα αίματα ο Μίκης επιστρέφει σπίτι του και βρίσκει ένα αντίτυπο της Ρωμιοσύνης που μελοποιεί μέσα σε λίγες ώρες.
Είτε φασίστες την τραγουδήσουν, είτε πατριδολάγνοι, είτε πατριδοκάπηλοι, είτε δωσίλογοι, είτε άσχετοι, είτε ανύποπτοι, η Ρωμιοσύνη είναι το ποίημα που είναι, γράφτηκε για το λόγο που γράφτηκε και αυτό
ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ.
Ὅλοι διψᾶνε. Χρόνια τώρα. Ὅλοι μασᾶνε μία μπουκιὰ οὐρανὸ πάνου ἀπ᾿ τὴν πίκρα τους.
Τὰ μάτια τους εἶναι κόκκινα ἀπ᾿ τὴν ἀγρύπνια,
μία βαθειὰ χαρακιὰ σφηνωμένη ἀνάμεσα στὰ φρύδια τους
σὰν ἕνα κυπαρίσσι ἀνάμεσα σὲ δυὸ βουνὰ τὸ λιόγερμα.
Τὸ χέρι τους εἶναι κολλημένο στὸ ντουφέκι
τὸ ντουφέκι εἶναι συνέχεια τοῦ χεριοῦ τους
τὸ χέρι τους εἶναι συνέχεια τῆς ψυχῆς τους –
ἔχουν στὰ χείλια τους ἀπάνου τὸ θυμὸ
κ᾿ ἔχουνε τὸν καημὸ βαθιὰ-βαθιὰ στὰ μάτια τους
σὰν ἕνα ἀστέρι σὲ μία γοῦβα ἁλάτι.
Ὅταν σφίγγουν τὸ χέρι, ὁ ἥλιος εἶναι βέβαιος γιὰ τὸν κόσμο
ὅταν χαμογελᾶνε, ἕνα μικρὸ χελιδόνι φεύγει μὲς ἀπ᾿ τ᾿ ἄγρια γένειά τους
ὅταν κοιμοῦνται, δώδεκα ἄστρα πέφτουν ἀπ᾿ τὶς ἄδειες τσέπες τους
ὅταν σκοτώνονται, ἡ ζωὴ τραβάει τὴν ἀνηφόρα μὲ σημαῖες καὶ μὲ ταμποῦρλα.
*******************
«Τραβήξανε ψηλά πολύ ψηλά, δύσκολο και να χαμηλώσουνε…»**
ΑΠΟ HERKO
Γράφει ο Στέλιος Κανάκης //
Πριν πολλά χρόνια έγραφε ο Μίκης στον Γρηγόρη Μπιθικώτση:
«Γρηγόρη. Διάβασα με κατάπληξη ότι πρόκειται να τραγουδήσεις στα «Δειλινά» τον «Ύμνο της Επαναστάσεως». Νομίζω ότι είσαι αρκετά μεγάλος για να καταλαβαίνεις τι πρόκειται να κάνεις. Πόσες ευθύνες επωμίζεσαι και σε τι σοβαρούς κινδύνους μπαίνεις. Κάθισε σπίτι σου με αξιοπρέπεια. Μην γκρεμίζεις με μια κλωτσιά αυτό που χτίσαμε μαζί τόσα χρόνια. Μην ακούς τους κερδοσκόπους και τους προσκυνημένους. Μη ρίχνεις στον βούρκο το όνομά σου και το όνομα των παιδιών σου, που σε λίγο θα ντρέπονται για σένα. Κάνε τον άρρωστο. Φύγε για το εξωτερικό… Γιατί αν εσύ ο Μπιθικώτσης, το πρωτοπαλίκαρο του Θεοδωράκη, γίνεις επίσημος τραγουδιστής της Δικτατορίας τραγουδώντας αυτό το άθλιο κατασκεύασμα, θα πρέπει να ξέρεις ότι θα γίνεις ο πιο αχάριστος και τιποτένιος προδότης που γέννησε ο Λαός μας…
Από τότε, πέρασε μισός αιώνας.
Με την μουσική του Μίκη και τη φωνή του Γρηγόρη ονειρευτήκαμε, ερωτευτήκαμε, δακρύσαμε στα στάδια.
Το τραγούδι τους κυμάτιζε, λες, τις κόκκινες σημαίες μας όλα αυτά τα χρόνια καθώς βαδίζαμε στις διαδηλώσεις.
Η μουσική των ονείρων, των πόθων, των ελπίδων, των αγώνων μας.
Ο Συνθέτης του Εθνικού Ύμνου της Παλαιστίνης, του Μαουτχάουζεν που έγινε εθνικό τραγούδι του Ισραήλ, του «Κάντο Χενεράλ» των λατινοαμερικάνικων αγώνων.
Το αριστουργηματικό «Άξιον Εστί», ο «Επιτάφιος» των δικών μας νεκρών, Η «Όμορφη Πόλη» που πρέπει κι ίσως κάποτε καταφέρουμε να χτίσουμε. Στ’ όνειρο αυτής της «Πόλης» και το βραβείο Λένιν που άξια «μας» πρόσφερε η Σοβιετική Ένωση.
Κάποτε Μίκη έγραψες πως νιώθεις «σαν θωρηκτό στη λίμνη των Ιωαννίνων».
Σήμερα τα πράγματα είναι χειρότερα.
«Θάλασσες μας ζώνουν, κύματα μας κλειούν, σ’ άγριους βράχους πάνω τα νιάτα μας φρουρούν…».
Σχεδόν όπως τότε στο ημίφως του δωματίου στην Ικαρία της εξορίας που μαζί με τους συνεξόριστους στήνατε στο μεγαλείο της στιγμής αυτούς τους στίχους.
Αλλά,
«…Στων φρουρών το πείσμα θα σταθούμε ορθοί, στις καρδιές ατσάλι φλόγα στην ψυχή…», τραγούδησε κόσμος πολύς. Και την μπαγκέτα την κράταγες εσύ Μίκη.
Αγαπημένε μας Μίκη,
«κάθισε σπίτι σου με αξιοπρέπεια.
Μην γκρεμίζεις με μια κλωτσιά αυτό που χτίσαμε μαζί τόσα χρόνια.
Μην ακούς τους κερδοσκόπους και τους προσκυνημένους…».
Συ, άλλωστε, είπας!
Μην τους χαρίζεσαι Μίκη.
Όσο κι αν σε πριονίζουν το έργο σου δεν απαξιώνεται, δεν σβήνει, δεν ακυρώνεται.
Όσο το μπόι κι αν μαζέψει, το «Ανάστημα» του μεγάλου συνθέτη των αγώνων παραμένει.
Δεν ξέρω αν «Για κάποιον μες στον κόσμο είν’ αργά», αλλά, έστω κι έτσι, εμείς μαζί σου θα τραγουδάμε:
«Ποιος τη ζωή μου,
ποιος παραφυλά
στου κόσμου τα στενά
ποιος σημαδεύει;
πού πήγε αυτός που
ξέρει να μιλά
που ξέρει πιο πολύ
και να πιστεύει;»
**Γιάννης Ρίτσος
**********
Ευχαριστώ τον Μίκη Θεοδωράκη.
Ευχαριστώ τον Μίκη Θεοδωράκη γιατί μέσα από τα τραγούδια του έμαθα για τους πραγματικούς λαϊκούς αγώνες. Για το πείσμα των ανταρτών στο βουνό, για την θυσία μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, για τις πέτρες της Μακρονήσου, για τον Ωρωπό, για την Γυάρο, την Ικαρία, την όμορφη πόλη. Για τους καημούς της ξενιτιάς.
(απόσπασμα από τη ρ/φ Ελληνοφρένεια της 5ης Φεβρουαρίου)
Για την Μαργαρώ και την Μυρτιά, τις καμπάνες που σημαίνουν, το καρτέρεμα, το Μαουτχάουζεν, μέχρι το χελιδόνι και τα αετόμορφα ψηλά βουνά της δικαιοσύνης
Για την δολοφονία του Λαμπράκη και για το πώς πήρε λίγο μετά τον Πέτρουλα.
Για τον Αντρέα που τον χτυπάνε το βράδυ στην ταράτσα.
Ευχαριστώ τον Μίκη Θεοδωράκη που μου φύτεψε στην ψυχή τον Ελύτη τον Σεφέρη τον Ρίτσο, τον Λειβαδίτη, τον Καμπανέλη, τον Αναγνωστάκη, τον Βάρναλη.
Ευχαριστώ γιατί μέσα από τις ολοζώντανες διηγήσεις του έμαθα την σύγχρονη ιστορία με τις διώξεις των πατριωτών, την αυθαιρεσία του παρακράτους, τον διχασμό του δεξιού κράτους, την παρανομία και την αντίσταση.
Χωρίς αυτόν δεν θα ήμουν αυτό που είμαι. Νομίζω κανείς μας δεν θα ήταν αυτό που είναι.
Από χτες τον ευχαριστώ και για κάποιους επιπλέον λόγους, που δεν είχα φανταστεί ποτέ.
Τον ευχαριστώ που μου έδειξε τι σημαίνει κατάντια. Πόσο εύκολα κατρακυλάς σε αυτήν όταν δεν έχεις ρίζες. Όχι όταν δεν έχεις παρελθόν, όταν δεν έχεις ρίζες βαθιές και γερές.
Πόσο απεχθές είναι να σε αγκαλιάζει το παπαδαριό, να σε χειροκροτεί το φασισταριό, να σε χρησιμοποιεί δημοσιογραφικό αληταριό.
Που μου θύμισε ότι η φράση ενότητα του λαού είναι κίβδηλη. Φούσκα. Ότι δεν μπορεί να υπάρξει ενότητα του τραπεζίτη με τον δανειολήπτη, του βιομήχανου και του εργάτη, του εφοπλιστή και του ναυτικού. Ότι οι μπαρούφες περί εθνικής ενότητας κρύβουν την λύσσα των λύκων απέναντι στο πρόβατο. Τα σάλια του λιονταριού απέναντι στην αντιλόπη.
Ότι την ελληνική κοινωνία, κάθε κοινωνία, την χωρίζουν τα συμφέροντα διαφορετικών ομάδων. Και ότι οι οικονομικά ισχυρές ομάδες κάθε κοινωνίας, κρύβουν τις επιδιώξεις τους και προσπαθούν πάντα τα δίκαια κοινωνικά αιτήματα των ανίσχυρων ομάδων να τα μετατρέπουν σε εθνικά αιτήματα.
Το ανησυχητικό είναι ότι αυτές τις επιδιώξεις τις ενστερνίζονται και οι οικονομικά αδύνατοι. Πχ μπορεί να πεινάς, να είσαι χρεωμένος αλλά είσαι απόγονος σπουδαίων προγόνων. Μπορεί να είσαι άνεργος, κακοπληρωμένος και να μην είσαι υπερήφανος για τον εαυτό σου αλλά είσαι υπερήφανος για τον Μέγα Αλέξανδρο.
Να θεωρείς ψυχή σου το όνομα της Μακεδονίας και όχι την παιδεία.
Να μην ξεχάσω ότι τα κυρίαρχα ΜΜΕ, οι κυρίαρχες δυνάμεις προσπαθούν να αντικαταστήσουν τους κοινωνικούς αγώνες κατά της λιτότητας, με και καλά εθνικούς αγώνες, για μια υπόθεση που για όλο τον πλανήτη είναι λυμένη.
Πόσο δύσκολο είναι να είσαι συνεπής μέχρι το τελευταίο λεπτό της ζωής σου. Όμως μέχρι το τελευταίο. Και πόσο κομβικό μπορεί να είναι το προτελευταίο λεπτό.
Την διαφορά μεταξύ γεμάτης πλατείας τον Δεκέμβρη του 44, και γεμάτης πλατείας τον Φλεβάρη του 2018.
Ότι, κάθε τι μαζικό δεν είναι κατά ανάγκην και σωστό.
Την απέχθεια στο ρεύμα της μάζας, την ευκολία της την εθελοτυφλία της. Την εύπεπτη σκέψη και την επιφανειακή ανάλυση.
Ναι προφανώς δεν ήταν φασίστες όλοι όσοι ήταν εκεί, αλλά πότε τελικά και πως αρχίζεις να φασιστικοποιείσαι. Με όλες τις αναλογίες... προφανώς οι νεολαία της Γερμανίας του μεσοπολέμου δεν φανταζόταν ότι θα ήταν αυτή που θα γύριζε σε φέρετρα μερικά χρόνια αργότερα. Ούτε οι ενήλικες της Γερμανίας του μεσοπολέμου ήθελαν να ψήνουν σε φούρνους τα πτώματα των Εβραίων. Προφανώς δεν το ήθελαν αλλά έγινε γιατί το ήθελαν κάποιοι. Που όμως ποτέ δεν το είπαν καθαρά. Και που πάντα μιλούσαν για ισχυρή και καθαρή Γερμανία.
Τον ευχαριστώ που μου θύμισε όλα αυτά που σιχαίνομαι. Να χαϊδεύω την μπόλικη αφέλεια και την άγνοια του πλήθους. Να σιγοντάρεις την επιπολαιότητα της μαζικής σκέψης.
Να βροντοφωνάζεις ότι θέλεις την Μακεδονία ελληνική ενώ η Ελλάδα δεν είναι ελληνική. Ούτε δρόμοι, ούτε λιμάνια, ούτε αεροδρόμια, ούτε παραλίες, ούτε πετρέλαια ούτε δάνεια. Τίποτε.
Τον ευχαριστώ που με βοήθησε να τελειώσω μια και καλή, με τους μύθους, τα σύμβολα και τα κεφάλαια του έθνους.
Τον ευχαριστώ που με απενεχοποίησε.
Τον ευχαριστώ που κατάλαβα ότι ο αγώνας μας για καλύτερο αύριο, είναι ακόμη πιο δύσκολος χωρίς πατερίτσες από το παρελθόν. Μπορούμε και χωρίς αυτές. Μπορούσαμε εδώ και καιρό, αλλά για λόγους συναισθηματικούς τις κρατούσαμε στα χέρια.
Τον ευχαριστώ που μου απέδειξε γιατί δεν έπρεπε να ήμουν στο σύνταγμα χτες.
Που μου υπενθύμισε την αναγούλα για τις μπούρδες περί εθνικής ενότητας, κυρίαρχου λαού και υπερήφανου λαού. Και είναι μπούρδες, γιατί αυτός ο λαός δείχνει μαζικότητα και υπερηφάνεια όταν έχει εξασφαλίσει ότι δεν θα έχει κόστος η όποια διαμαρτυρία του. Όταν είναι συμβατή με τα θέλω των ισχυρών. Όταν ο όποιος αντίπαλος είναι σιγουράκι. Αν αυτή την στιγμή κάποιος απειλεί την εθνική κυριαρχία είναι η πανίσχυρη Τουρκία και όχι τα ανύπαρκτα Σκόπια. Γιατί λοιπόν ψυχή είναι η Μακεδονία και όχι το Αιγαίο. Από την Μακεδονία οι βόρειοι γείτονες μας έχουν πάρει το όνομα. Οι ανατολικοί γείτονες με τις συνεχείς απειλές παραβάσεις και παραβιάσεις κάθε μέρα, δεν μας παίρνουν κάτι; Τι αλα καρτ υπερηφάνεια είναι αυτή;
Είμαστε ατρόμητοι μόνο προς τα πάνω όχι προς τα δίπλα; Επίσης σε Μακεδονία και Αιγαίο, Πελοπόννησο και Κρήτη χρωστάνε μέχρι και τα τρισέγγονα, ένα χρέος που μας φορέθηκε.
Τον ευχαριστώ που μου θύμισε ότι ναι δεν είναι όλοι φασίστες, αλλά ότι μπορούν να γίνουν όλοι φασίστες. Ακόμη και χωρίς να το καταλάβουν. Ότι υπάρχουν διαβαθμίσεις μέχρι να μπείς στο τάγμα εφόδου. Ότι η ανοχή είναι το πρώτο σκαλί.
Τον ευχαριστώ που μου υπενθύμισε να μην ξεχάσω ποτέ και να μην ξεχνάω να μπερδεύω τον αριστερόστροφο φασισμό με τον φασισμό. Γιατί ο φασισμός είναι ένας και μοναδικός. Είναι ΜΟΝΟ μαύρος, έχει μόνο αγκυλωτό σταυρό, διαιρεί, στοχοποιεί και δολοφονεί. Γιατί το μόνο που μπορεί να κάνει αριστερόστροφα ο φασισμός είναι να γυρνάει με αριστερή φορά το μαχαίρι στην καρδιά του Φυσα.
Τον ευχαριστώ που μου θύμισε ότι τελικά δεν είναι η ελπίδα, αλλά η ξευτίλα που πεθαίνει τελευταία.
Τον ευχαριστώ και λυπάμαι. Εγώ τον Μίκη δεν μπορώ, δεν θέλω, δεν πρέπει να τον μοιράζομαι με φασίστες. Δεν θέλω να μας ενώνει με τους φασίστες ο Μίκης.
Αυτόν τον Μίκη δεν θέλω να τον μοιράζομαι. Σας τον χαρίζω. Δεν είναι ο δικός μου Μίκης. Είναι όλος δικός σας. Πάρτε τον.
Και τον ευχαριστώ που μου δίνει το δικαίωμα να ζητήσω εγώ ταπεινά συγνώμη από τον Γρηγόρη Λαμπράκη, τον Σωτήρη Πέτρουλα, τον Ανδρέα Λεντάκη, τους 200 συντρόφους της Καισαριανής, τον Νίκο Μπελογιάννη, τους χιλιάδες εξόριστους, που δεν έγιναν ποτέ εθνικό σύμβολο, τους χιλιάδες νεκρούς, τους χιλιάδες ονειροπόλους, τους χιλιάδες αγωνιστές απλούς ανθρώπους που μέχρι τέλους πάλεψαν να κρατήσουν τον όνομα και την ιστορία τους καθαρή και κρυστάλλινη. Που δεν τραγούδησαν το σώπα όπου να ναι θα σημάνουν οι καμπάνες μαζί με ανθρώπους που έχουν στα χέρια τους χαραγμένο τον αγκυλωτό σταυρό.
Για μένα χτες ήταν μια σημαντική μέρα. Και σημαδιακή μέρα. Και θλιβερή μέρα. Περνά στην ιστορία. Γιατί πέθανε ο Μίκης Θεοδωράκης. Έφυγε ένας μεγάλος καλλιτέχνης, ένας μεγάλος πνευματικός άνθρωπος. Ένας κορυφαίος δημιουργός, ένας ζωντανός θρύλος, που μεγαλούργησε όταν ήταν γειωμένος με τις αγωνίες του λαού μας.
Ο Μίκης Θεοδωράκης έφυγε χτές και μας άφησε έναν πλούτο μουσικής, ένα τεράστιο έργο. Μια σημαντική παρακαταθήκη.
Ήταν μια μέρα σημαδιακή και κάθε χρόνο τέτοια μέρα θα τιμούμε την μνήμη του και θα θυμόμαστε τον θάνατο του.
Θα τον έχουμε πάντα ψηλά στο μυαλό και στην καρδιά μας.
Δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ.
Αντίο Μίκη
Παρουσίαση: Viva.La.Revolucion
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)