Αθηνα-Απόκριες και Πλάκα..επάνω κάτω στα σοκάκια..να μπαινοβγαίνουμε στα κουτούκια-κατρακύλα τα σκαλιά στα υπόγεια-
και ναι, προλάβαμε οι νεολαίοι του τοτε τις κανταδόρικες παρέες..και τα κατρούτσια απάνω στα αθηναίικα τραπέζια..και αμα μας βλέπανε τη πιτσιρικαρία πιάνανε τα μπουζούκια και τα μπαγλαμαδάκια και μας καθίζανε να κεραστούμε απ τα κοψίδια της λαδόκολας και να πιούμε απαραιτήτως και ενα τουλάχιστον ποτηράκι κρασί..
κλείναμε το μάτι ο ένας στον άλλο,ήταν ντροπή για μας το φαί και μόνο για τους..γέρους..χχχ..λαϊκά ακόμη δεν ακούγαμε..Ροκ και ποπ ακούγαμε και χορεύαμε σέικ και μπλουζ..χχ..
μαζεύαμε τα μανίκια καμπάνες που κρεμιόντουσαν στα τραπέζια,(με τα παντελόνια καμπάνες σκουπίζαμε τους δρόμους), κάθε που απλώναμε χέρι για μεζέ, γελάγανε και εκείνοι κάτω απο τα στριφτά μουστάκια και κοιτάζανε με χαμόγελο συγκαταβασης τα αγόρια μας με τα μακριά μαλλιά και τα δαντελωτά πουκάμισα.εεε καμμιά φορα έπεφτε και το μάτι λοξά στα πόδια των κοριτσιών με τα μίνι..διακριτικά όμως..
Αγκαλιά ήτανε τα κουτουκάκια,πέρναγες κι άκουγες μπαγλαμά και δίπλα καντάδες αθηναϊκές και παρακάτω λατέρνες,και τους Poll..Ανθρωπε αγάπα και Μεσα στης Πλάκας τα στενάαα..και παλάτια χρυσοστόλισταααα..και λατέρνες..Beatles και ξένα συγκροτήματα..ροκάκια..και μπλουζ και μπαλάντες..και στη Μνησικλέους επάνω, τέρμα στα σκαλάκια ,οι μπουάτ,η Απανεμιά και οι Εσπερίδες με τ απαγορευμένα τραγούδια και τους πρώτους μας έρωτες..Ερωτας και πολιτική..μάλιστα..
Πιο κάτω η Ντόρα η Γιαννακοπουλου,ξεχύνονταν οι μελωδίες και η μαγική φωνή απ' τ ανοιχτό παράθυρο,αποσταιναμε στο πέτρινο πεζούλι και μαγευομαστε από τα μπλε και κοκκινα φεγγάρια,σμιγανε τα χέρια,τα σφιγαμε ως να πονέσουν,μεθύσι νέκταρ ..
Φίσκα τα δρομάκια απο κόσμο..κανείς δεν ήξερε κανέναν και όλοι μαζί η πιό υπέροχη παρέα...τιποτα αναμενόμενο..πανσπερμία εποχών,ιδεών,συνηθειών και όλα αυτά μαζί σε έναν υπέροχο απροσδιόριστο αχταρμά..τι να τις κάνεις τις στολές..τις μεταμφιέσεις..ποτέ δε θυμάμαι να μασκαρευτήκαμε και ποτέ δεν θυμάμαι να καθίσαμε να φαμε εκτός από τα υποχρεωτικά κεράσματα.
Ξεροσφύρι πίναμε κι αυτο λίγο, που να μείνει και μυαλό απο το χορό και το ξεφάντωμα. Κι αμα κανένας έλεγε *πάμε να φάμε* τον ξεκόβαμε..χχχ..γέρασε αυτος λέγαμε...πάλι για φαι και ποτό λέει!!!...ακου ταβέρνα και φαί!!!..χορός τραγούδι και έρωτας..κι αυτός ο ταλαίπωρος ο Έρωτας στα μάτια ήτανε,αλλά ηταν ο καλύτερος!!..
Κι εκείνο το φιλί στο κατέβασμα στους Αέριδες με τα μάτια κόκκινα και τα μάγουλα να καίνε..Αυτό ήταν μεθύσι, του έρωτα,να παραπατάς να ζαλίζεσαι και να σου κόβεται η ανάσα..τι να τα κανεις τ΄άλλα τα κρασομεθύσια τα μπάσταρδα, πονοκέφαλο και στομαχόπονο φέρνανε..κοντοζύγωνε και η καληνύχτα και αντε να περάσει η νύχτα με το τραντζιστοράκι στο προσκέφαλο....άντε μετά να γιορτάσεις απόκριες..και να τρως κοψίδια και να μην μελαγχολείς...και να μην θυμάσαι εκείνη την φράση ..
-Στο φαί και στο ποτό στρώνονται όσοι γερνάνε..είτε μέσα τους,είτε έξω τους...
Αφιερωμένο:
Παλάτια χρυσοστόλιστα
χαρέμια με διαμάντια
θα χτίσω για να κάθεσαι
να σε κοιτώ στα μάτια
Σαν άγγελος μου φαίνεσαι
στο θρόνο καθισμένη
Ζαλίζουμαι σαν σε κοιτώ
μικρή μου χαϊδεμένη
Ό,τι ζητήσεις θα το βρεις
μικρή μου χαϊδεμένη
Δεν θα σου λείπει τίποτα
θα ζεις κι ευτυχισμένη.
Παλάτια χρυσοστόλιστα
χαρέμια με διαμάντια
θα χτίσω και θα κάθεσαι
να σε κοιτώ στα μάτια
Σαν άγγελος μου φαίνεσαι
στο θρόνο καθισμένη
ζαλίζομαι σαν σε κοιτώ
μικρή μου, παντρεμένη
Ό,τι ζητήσεις θα το βρεις
μικρή μου, παντρεμένη
δε θα σου λείπει τίποτα
θα ζεις ευτυχισμένη
θα χτίσω και θα κάθεσαι
να σε κοιτώ στα μάτια
παλάτια χρυσοστόλιστα
χαρέμια με διαμάντια
_______________________________________
Και το τραγούδι αυτό εντάσσεται στο γενικότερο πλάισιο της στροφής της θεματολογίας που ακολούθησαν οι περισσότεροι συνθέτες μετά την επιβολή της μεταξικής λογοκρισίας.
Παναγιώτης Κουνάδης, Τα ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ, ένα ταξίδι στο λαϊκό τραγούδι των Ελλήνων.2010
ΔΕΣ ΑΚΟΜΗ:
ΔΕΣ ΑΚΟΜΗ:
ΜΕΛΕΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΑ ΗΘΗ ΕΘΙΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΜΑΣ
Αλίευση - Παρουσίαση Viva.La.Revolucion