ο "Κου" πού Δεν έχει Δάσκαλο Εικαστικών Κα Κεραμέως

Γράφει η Kleio Gizeli:
"Αγαπητή κα. Κεραμέως.
Ο Κ είναι 10 χρονώ. Ή τέλος πάντων πάει Έ Δημοτικού. Στο Ίλιον, έχετε υπόψη σας.
Κι εγώ εκεί πάω. Εικαστικός.
Αλλά δεν του κάνω εικαστικά.
Τα κάνει μόνος του.
Κανείς εικαστικός δεν του κάνει εικαστικά.
Με δική σας απόφαση αυτό.
Εικαστικά, παλεύει να του κάνει η κυρία του, που όμως του μαθαίνει γλώσσα ή μαθηματικά.
Αφού εικαστικά δεν ξέρει.
Και με ρωτάει στα διαλείμματα τι να κάνει εικαστικό. Και πελαγώνει, άμα της εξηγώ, όπως θα πελάγωνα κι εγώ να διδάξω μαθηματικά ή φυσική.
Εγώ λοιπόν θα έπρεπε να του κάνω εικαστικά, αυτή είναι η ειδικότης μου, αλλά δεν του κάνω, γιατί με βάλατε σε δύο σχολεία να τρέχω, και δεν επαρκούν οι ώρες. Δεν επαρκούν να κάνω σ’ όλες τις τάξεις εικαστικά, ούτε στο ‘να ούτε στ’ άλλο (σχολείο). Τραβήξαμε λοιπόν κλήρο.
Αυτό, επειδή με βάλατε σε δύο σχολεία, έτσι ώστε:
με πρόσληψη ενός εικαστικού, να λέτε οτι έχουν εκπαιδευτικό εικαστικών δύο σχολεία!
Πανέξυπνο..
Βέβαια, αντί να διδάσκω όλες τις τάξεις του ενός σχολείου (που θα μπορούσα), διδάσκω τις μισές..
Για να τρέχω ανάμεσα στις άλλες μισές.. του άλλου σχολείου.
Αποτέλεσμα: κάποια παιδιά κάνουν εικαστικά από εικαστικό και κάποια όχι!
Αυτό θα το ‘λεγα οικονομία του «μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια», αλλά εδώ έχουμε μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια μισά.
Έτσι το θελήσατε. Εσείς.
Γιατί ο κόσμος δεν το πολυξερει.
Εσείς όμως το ξέρετε.
Κι εμείς. Οι εκπαιδευτικοί στο Ίλιον.
Και αλλού. Παντού.
Μισά θελήσατε λοιπόν να βγαίνουν τα παιδιά.
Γιατί εγώ κάνω όλο μου το ωράριο.
Πληρώνομαι.
Ο Κου όμως όχι. Όχι επαρκώς.
Αλλά εσείς, εξοικονομήσατε έτσι τον ετήσιο μισθό μίας (άλλης) πρόσληψης. Αυτής που δεν έγινε.
Συγχαρητήρια
.
Κι επειδή δεν είμαι η μόνη, ούτε ο Κ είναι ο μόνος, εξοικονομήσατε χιλιάδες μισθούς, και αφήσατε έτσι εκατονταπλάσια παιδιά.. μισά.
Πάλι
συγχαρητήρια
.
Γιατί να πληρώνετε δύο εκπαιδευτικούς όταν μπορείτε έναν.
Γιατί 200 όταν μπορείτε 100.
Γιατί αποδείξατε οτι μπορείτε να αφήσετε 100 και 1000ους και 2000άδες Κου, χωρίς εικαστικό.
Χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.
Ο Κου έτσι κι αλλιώς δεν ξέρει ποιον να φταίξει.
Τον εαυτό του ίσως, που δεν ξέρει που να διοχετεύσει την ενέργεια και το χάρισμά του.
Εσείς από την άλλη, αυτοαξιολογηθήκατε με το που αναλάβατε ως άριστοι, οπότε πάτε παρακάτω, να αξιολογήσετε τώρα και τους μισούς (εσείς τους εκθέτετε μισούς) εκπαιδευτικούς.
Τους θέλετε μισούς.
Και τα παιδιά μισά;;
Γιατί αν μεθαύριο ψάξετε εικαστικό για τα δικά σας παιδιά, θα βρείτε. Αλλά στο Ίλιον είναι του κατώτερου θεού. Και παντού. Όπου δεν ακούγεται. Υποθέτω.
Τον Κου λοιπόν, δεν θα τον γνώριζα, αν σήμερα δεν έπεφτα πάνω του, στο γραφείο, μετά το σχόλασμα.
Τον μάλωνε η δασκάλα του που κάνει φασαρία, τον «μάλωνε» κι η αγγλικού που στην ώρα αγγλικών ο Κου ζωγραφίζει.
Ο Κου, έμαθα, πάντα ζωγραφίζει, δεν έχει μάθει να ζωγραφίζει σε χρόνο αφιερωμένο.
Κι ο Κου έλεγε πως θα προσπαθήσει να μη ζωγραφίζει πάντα, ή στα αγγλικά, αλλα θέλει να ζωγραφίζει όλο, δεν αντέχει.
Και πέρασα, κρυφάκουσα, και του πα πρόσεχε, γιατί άμα όλο ζωγραφίζεις, θα σε πάρω εγώ στην τάξη μου, που ζωγραφίζουμ’ όλην ώρα. Με κοίταξ’ άναυδος.

- Είστε η κα. εικαστικού;;

- Είμαι

- Και γιατί εμείς δεν σας έχουμε;

- Έπρεπε κανονικά. Αλλά Έ δημοτικού πάω σε άλλο σχολείο (ήθελα κα. Κεραμέως να ‘σασταν εσείς εκεί να του απαντούσατε πιο κομψά).

- Ήθελα να σας έχουμε. Η κυρία μας, μας κάνει τις ιδέες σας. Ωραίες είναι. Πουαντιγισμός..

(δεν είχα τέτοια ιδέα εγώ)

- Να το πεις στην κυβέρνηση Κου μου. Κι εγώ ήθελα να σας έχω. Έχεις κάτι να μου δείξεις;
Κι έβγαλε ένα μεγάλο μπλοκ γεμάτο από μαυρόασπρα αριστουργήματα. Τα που κάνει μόνος του.
Μου πεσε το σαγόνι.
Να βγάλω μια φωτό;
Να βγάλετε (έλαμψε).

Καθήσαμε και τα είδαμε ένα ένα, τα συζητήσαμε, του είπα να φέρει κι άλλα (έχει), καθώς φεύγαμε παρέα απ’ το γραφείο, είπε στους εναπομείναντες δασκάλους:

«μ’ αρέσει να δείχνω τις ζωγραφιές μου, κι άμα τις συζητάμε χαίρομαι..».

Συμφωνήσαμε να προσπαθήσει να μη ζωγραφίζει την ώρα άλλων μαθημάτων, κι είπε «ζωγραφίζω στα διαλείμματα αλλά καμιά φορά παρασύρομαι».
Κι εγώ, ξομολογήθηκα. Παρασύρομαι και φτιάχνω μινιατούρες νύχτα, αντί να κάνω τα του σχολείου κι έρχομαι στις τάξεις ζόμπι. Αλλά ας βρούμε κατάλληλο χρόνο για τα εικαστικά μας, εξάλλου αξίζουν αφοσίωση (κα. Κεραμέως, ο 10χρονος το κατάλαβε, εσείς;).
Έξω πια απ’ την αυλόπορτα, του ‘πα «μου ‘φερες όρεξη για καλλιτεχνικά. Πάω να δουλέψω».

Κι εγώ, φώναξε ο Κου. Τώρα ΣΚ που μπορούμε.

«Καλή έμπνευση!» μου πε.
Κι εσύ, του ‘πα, και κα. Κεραμέως αυτό το παιδάκι, πιθανά, δεν θα το ξαναδώ ποτέ.
Θα το δει η αγγλικού, η γλώσσα, τα μαθηματικά, τα εικαστικά ποτέ.

    Δικό σας:  (έργο του

     σας αρέσει; εμένα πολύ-
        πού να χε και δάσκαλο εικαστικών ο Κου. ε;..)"

ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΕ ΕΙΧΕΣ ΜΑΘΗΜΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΤΟ 1980 ?

~~~~~~

Το σχολείο του σήμερα και του αύριο, με μια «ματιά» στο χθες…

Διδασκαλία Πληροφορικής σε σοβιετικό σχολείο το 1986

«(... ) πώς θα μπορέσουμε να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε το σχολείο του μέλλοντος. Ένα σχολείο το οποίο θα έχει ως κεντρικό σκοπό να προσφέρει γνώση, αλλά και δεξιότητες στους μαθητές από αφοσιωμένους δασκάλους και καθηγητές, έτσι ώστε να σας προετοιμάσουμε, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, για ό,τι επιλέξετε να κάνετε, τελικά, στη ζωή σας όταν ολοκληρωθεί το σχολείο. (...) Ναι, είμαστε εδώ για να σπάσουμε στεγανά και αντιλήψεις που νομίζω ότι ταλαιπώρησαν και ταλαιπωρούν την εκπαίδευση εδώ και πολλά χρόνια».

Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον πρωθυπουργό, Κ. Μητσοτάκη, και ειπώθηκαν πριν λίγο καιρό σε εκδήλωση με μαθητές.

Φράσεις όπως «σχολείο του μέλλοντος» και «σχολείο του αύριο» επανέρχονται συχνά από εκπροσώπους της κυβέρνησης και άλλων αστικών κομμάτων, αλλά και αρθρογράφους του αστικού τύπου. Προφανώς η κυβέρνηση υπογραμμίζει την ανάγκη να εφαρμοστούν οι μεταρρυθμίσεις που προωθεί, προκειμένου αυτό το σχολείο να γίνει πράξη.

Δεν θα αναλωθούμε εδώ στο να αποδείξουμε ότι αυτό που ονομάζουν «σχολείο του αύριο» είναι στην πραγματικότητα το σχολείο των κοινωνικών φραγμών και διακρίσεων, της ημιμάθειας, της εμπορευματοποίησης της γνώσης, που θα αναγκάζει τους γονείς να βάλουν περισσότερο το χέρι στην τσέπη.

Αξίζει, όμως, να ρίξουμε μια ματιά στο σχολείο που μέχρι σήμερα έχουν διαμορφώσει με την πολιτική τους αυτοί που εμφανίζονται ως «οραματιστές», δηλαδή όλες οι αστικές κυβερνήσεις που υλοποίησαν τις κατευθύνσεις της ΕΕ.

Στο σημερινό σχολείο, ενδεικτικά:

Υπάρχουν τουλάχιστον 48.000 κενές θέσεις μονίμων καθηγητών και δασκάλων, αφού, μπορεί η κυβέρνηση να πανηγυρίζει ότι φέτος έκανε 11.700 μόνιμους διορισμούς, οι ανάγκες όμως στα σχολεία είναι πολύ μεγαλύτερες (52.000 αναπληρωτές δούλεψαν πέρυσι και άλλοι 8.000 συνταξιοδοτήθηκαν).

Το 30% των σχολικών κτιρίων είναι 50ετίας.

Γυμναστήριο έχει το 6% των Δημοτικών και το 22% των Γυμνασίων - Λυκείων. Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων έχει το 27% των Δημοτικών. Εργαστήριο Φυσικών Επιστημών έχει το 5% των Δημοτικών και το 26% των Γυμνασίων - Λυκείων.

700.000 μαθητές και μαθήτριες φοιτούν σε τμήματα από 21 έως 30 μαθητών.

Για το τελευταίο, βέβαια, η κυβέρνηση έχει απάντηση: Παλιά υπήρχαν 40 μαθητές σε κάθε τάξη, άρα «μας παίρνει» να συγχωνεύσουμε άλλα 1.000 τμήματα μόνο στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση... Περίεργη αντίληψη, είναι η αλήθεια, για το πώς θα φτάσουμε στο «σχολείο του αύριο».

Τι γινόταν, όμως, στην ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες την εποχή που στην Ελλάδα υπήρχαν 40 μαθητές σε κάθε τμήμα;

Κιτ των Σοβιετικών μαθητών για την κατασκευή τηλεόρασης

H κατάργηση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής απελευθέρωσε τον άνθρωπο από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς, επιτάχυνε την ανάπτυξη της παραγωγικής και ερευνητικής διαδικασίας με κίνητρο και αποτέλεσμα μια θεαματικά γρήγορη άνοδο της κοινωνικής ευημερίας. 

Το σοβιετικό εκπαιδευτικό σύστημα αναγνωρίζονταν και από τους Δυτικούς για τη σαφέστατη, συντριπτική υπεροχή του στη σφαιρικότητα των γνώσεων που έδινε στους νέους.
Κοινό χαρακτηριστικό των εκπαιδευτικών συστημάτων στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης ήταν οι προσπάθειες εισαγωγής του πολυτεχνισμού, ώστε να μην είναι κανείς “δεμένος” για όλη του τη ζωή σε ένα επάγγελμα, και καθιέρωσης οκτάχρονου έως δεκάχρονου συστήματος υποχρεωτικής εκπαίδευσης.

Ενδεικτικά μόνο θα αναφέρουμε ότι οι χώρες αυτές ήταν οι πρώτες που εισήγαγαν τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές στην εκπαιδευτική διαδικασία, ήδη από τη δεκαετία του ’80. 

Ενδεικτική είναι επίσης μία εικόνα του 1980 που δείχνει ένα εκπαιδευτικό κιτ που είχαν το 1980 οι Σοβιετικοί μαθητές για την κατασκευή… τηλεόρασης. Οποιαδήποτε σύγκριση, όχι μόνο με το σχολείο στην καπιταλιστική Ελλάδα του 1980, αλλά και του 2021, προκαλεί μόνο γέλιο ή και κλάμα…

Ας αναρωτηθεί, λοιπόν, ο καθένας: 

Αν αυτά μπορούσαν να γίνουν τότε, ποιες είναι οι δυνατότητες σήμερα για να έχουμε ένα σχολείο στο ύψος των αναγκών κάθε μαθητή, ένα σχολείο δημόσιο και δωρεάν που θα βγάζει πολύπλευρα μορφωμένους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το αν θα συνεχίσουν στο Πανεπιστήμιο ή στην Επαγγελματική Εκπαίδευση. Ένα σχολείο που δεν θα εξοντώνει τους μαθητές, δεν θα τους κατηγοριοποιεί σε αυτούς που «τα παίρνουν» και σε αυτούς που κάνουν μόνο για «να μάθουν μια τέχνη», δεν θα αναγκάζει τους γονείς να βάζουν το χέρι βαθιά στην τσέπη.

Αυτό είναι το σχολείο του αύριο για το οποίο αξίζει να αγωνιστούμε!

Το «νέο σχολείο»...

 ~~~~~~

Το «νέο σχολείο», που διαμορφώνεται ακολουθώντας τις κατευθύνσεις της ΕΕ

Το «νέο σχολείο», που διαμορφώνεται ακολουθώντας τις κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΟΟΣΑ και που αποτυπώνεται στον πρόσφατο νόμο, που πέρασε καλοκαιριάτικα η κυβέρνηση της ΝΔ, κάνει το ταξικό σχολείο, το σχολείο των κοινωνικών φραγμών ακόμα χειρότερο.

Το κράτος απαλλάσσεται από τις ευθύνες του για τη χρηματοδότηση και τη λειτουργία των σχολείων. Στο όνομα της «αυτονομίας» της σχολικής μονάδας, η διεύθυνση, οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς γίνονται κυνηγοί «χορηγών» ακόμα και για τα απολύτως αναγκαία για τη λειτουργία των σχολείων.

Το σχολείο «σπρώχνεται» να «αξιοποιεί» (βλέπε εμπορεύεται) τις υποδομές του. Ανοίγει ο δρόμος για την πλήρη κατηγοριοποίηση ανάμεσα στα σχολεία της «ελίτ» και αυτά της «πλέμπας».
Επιβάλλεται η υποταγή των εκπαιδευτικών στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης αξιολόγησης, ενώ υποβαθμίζεται το περιεχόμενο της μορφωτικής διαδικασίας.

Σε ποιο έδαφος διαμορφώνεται αυτό το «νέο σχολείο»;

Στο έδαφος που έχει διαμορφώσει η πολιτική όλων των κυβερνήσεων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) μέχρι σήμερα, υπηρετώντας τη στρατηγική που επιβάλλουν στην Εκπαίδευση οι προτεραιότητες των επιχειρηματικών ομίλων.

Είναι τα σχολεία που έμειναν αθωράκιστα και φέτος μπροστά στην πανδημία, με πρωτόκολλα - λάστιχο.
Τα ίδια σχολεία που η κυβέρνηση τα έκλεισε πέρσι γιατί αρνήθηκε να πάρει μέτρα θωράκισής τους επειδή τα θεωρεί κόστος. Σε αυτά τα σχολεία επιβάλλει τώρα το στοίβαγμα 26 και 28 μαθητών ανά τάξη, επικαλούμενη τον νόμο (!) που η ίδια ψήφισε πέρσι αυξάνοντας τα όρια.
 Μάλιστα, με θράσος σήμερα «επιχειρηματολογεί» ότι... «κάποτε ήταν 40 μαθητές σε κάθε τάξη», ομολογώντας ότι αυτό που κάνει μας γυρνάει χρόνια πίσω!

Είναι τα σχολεία που με την πρώτη βροχή πλημμύρισαν, τα σχολεία με τα κοντέινερ που θεσμοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ για την Προσχολική Αγωγή και που «φυτεύονται» για να λειτουργήσουν ως «προσωρινές λύσεις» με διάφορες αφορμές αλλά τελικά γίνονται μόνιμα.
Είναι τα σχολεία με τάξεις - κλουβιά, υπόγειες, που καταργούνται αίθουσες εργαστηρίων και εκδηλώσεων για να γίνουν αίθουσες διδασκαλίας κ.λπ.

Είναι τα σχολεία που οι γονείς καλούνται να τα συνδράμουν οικονομικά ακόμα και στις πιο απλές και στοιχειώδεις ανάγκες τους, από το φωτοτυπικό χαρτί που χρησιμοποιείται στα Δημοτικά για την αναγκαία συμπλήρωση ασκήσεων στα ανεπαρκή και κακογραμμένα βιβλία, μέχρι τα βαψίματα, τις κουρτίνες, τις δανειστικές βιβλιοθήκες και τόσα άλλα, που είναι ευθύνη του κράτους να καλύπτονται.

Είναι τα σχολεία που οι μισοί εκπαιδευτικοί τους είναι συμβασιούχοι, αναπληρωτές που κάθε χρόνο απολύονται και σήμερα μετρούν εκατοντάδες κενά που η κυβέρνηση επιχειρεί να «κουκουλώσει», για να γλιτώσει και πάλι από... κόστος.
Την ίδια στιγμή μάλιστα που οι μορφωτικές ανάγκες αυξήθηκαν με το παραπάνω από το δίχρονο ανοιγοκλείσιμο των σχολείων και που χρειάζεται ακόμα μεγαλύτερη φροντίδα για να καλυφθούν.

Το μπαράζ συγχωνεύσεων τμημάτων και υποβιβασμών σχολείων, στο οποίο επιδίδεται η κυβέρνηση ενάμιση μήνα μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι.
Δικαιολογημένα έχει ξεσηκώσει κύμα αντιδράσεων από γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές και από την άλλη είναι αποκαλυπτικό για το πόσο βρίσκεται αυτή η πολιτική σε πλήρη αντίθεση με τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες στις συνθήκες του 21ου αιώνα.

Απέναντι σε αυτό το εκρηκτικό μείγμα, που ενάμιση μήνα μετά το πρώτο κουδούνι επιβεβαιώνει όλες τις ανησυχίες για την ασφάλεια των παιδιών στα σχολεία και τη μόρφωσή τους, δεν χωράει αναμονή.

Το «νέο σχολείο» από την κορφή ως τα νύχια είναι παλιό, χρεοκοπημένο και ακατάλληλο για τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες.

Είναι αναγκαίος ο μαζικός, ανυποχώρητος αγώνας εκπαιδευτικών, γονιών, μαθητών ενάντια σε αυτήν την πολιτική, αγώνας διεκδίκησης για το σχολείο που έχουμε ανάγκη σήμερα, για τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών.

Αναδημοσίευση από τη στήλη «Η Άποψή μας» του «Ριζοσπάστη», Παρασκευή 22 Οκτώβρη 2021

~~~~~~~~~

ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ
Να ανακληθούν όλες οι συγχωνεύσεις τμημάτων σε σχολεία



Επίκαιρη ερώτηση προς την Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, για τις συγχωνεύσεις στα σχολεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Δυτικού Τομέα Αθήνας, κατέθεσε ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Δελής.

Το κείμενο της Ερώτησης:

«Διανύουμε την τρίτη σχολική χρονιά από την έναρξη της πανδημίας, η διαχείριση της οποίας από την πλευρά της κυβέρνησης έχει κοστίσει σε μορφωτικό, κοινωνικό και ψυχολογικό επίπεδο στους μαθητές. Την ίδια στιγμή έχουν ψηφιστεί νόμοι (ν. Χατζηδάκη) με αρνητικές συνέπειες στο εργασιακό καθεστώς, στις συνθήκες εργασίας και στους μισθούς των εργαζόμενων γονέων.

Μετά από ενάμισι χρόνο τηλεκπαίδευσης, αφού κοστολογήθηκε ως φθηνότερη λύση, η έναρξη της σχολικής χρονιάς βρήκε τα σχολεία με υπερπληθή τμήματα μαθητών και εκατοντάδες κενά σε εκπαιδευτικούς. Ενώ σε ό,τι αφορά στα μέτρα πρόληψης απέναντι στην πανδημία έμειναν ανοχύρωτα, δίχως σχολικούς νοσηλευτές, επαρκή καθαριότητα και μέσα ατομικής υγιεινής, περιοδικά επαναλαμβανόμενα τεστ για όλους δωρεάν, ουσιαστική ενημέρωση των γονέων και των μαθητών για το πρόγραμμα εμβολιασμών, μαζί με την ολοκληρωμένη, ολόπλευρη παρακολούθηση των ήδη εμβολιασμένων.

Αφού δεν εξασφαλίστηκε τίποτα από τα παραπάνω, ενάμισι μήνα από το άνοιγμα των σχολείων σειρά έχουν οι συγχωνεύσεις τμημάτων. Αυτές υπολογίζονται σε 1000 περίπου σε όλη τη χώρα, για την εξοικονόμηση εκπαιδευτικών σε βάρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Μέτρο που έχει αρνητικές συνέπειες και για τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς με ό,τι συνεπάγεται για την ανταπόκρισή τους στο, έτσι και αλλιώς, σύνθετο έργο τους.

Τμήματα που έχουν έναν ανεκτό αριθμό μαθητών, συγχωνεύονται και διαμορφώνονται με βάση τον απαράδεκτα υψηλό αριθμό, όπως αυτός ορίζεται από τον νόμο. Συγκεκριμένα στη Διεύθυνση Γ΄ Αθήνας συγχωνεύτηκαν με απόφαση του Υπουργείου Παιδείας τμήματα σε 28 σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης: 1o-3ο Γυμνάσιο και 1ο-2ο ΓΕΛ Αγίας Βαρβάρας, 3ο-4ο-7ο Γυμνάσιο και 1ο ΓΕΛ Χαϊδαρίου, 4ο-5ο Γυμνάσιο και 1ο-3ο-6ο ΓΕΛ Αιγάλεω, 1ο Γυμνάσιο Καματερού, 4ο Γυμνάσιο Αγίων Αναργύρων, 3ο-9ο Γυμνάσιο και 5ο-6ο-7ο ΓΕΛ Ιλίου, 2ο Γυμνάσιο και 5ο ΓΕΛ Πετρούπολης, 2ο-3ο-14ο-16ο Γυμνάσιο και 6ο-10ο ΓΕΛ Περιστερίου. Απόφαση προκλητική καθώς σε πολλά από αυτά τα σχολεία, ήδη πριν τις συγχωνεύσεις, υπήρχαν αίθουσες σφραγισμένες και τμήματα με μεγάλο αριθμό παιδιών.

Ερωτάται η κ. Υπουργός, τι προτίθεται να κάνει για να ανακληθούν όλες οι συγχωνεύσεις τμημάτων, να μειωθούν οι μαθητές ανά τμήμα, να καλυφθούν όλα τα κενά σε εκπαιδευτικούς και να εξασφαλιστούν όλα τα αναγκαία μέτρα πρόληψης απέναντι στην εξέλιξη της πανδημίας».

902.gr

Το ΚΚΕ για την Εκπαιδευτική πολιτική στην Ελλάδα

 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΚΑΙΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που αγωνίζονται, έχουν την αμέριστη στήριξη των γονιών, συναντιούνται στους δρόμους με τους μαθητές τους, δέχονται την αλληλεγγύη των εργατικών σωματείων, γιατί η σύγχρονη κοινωνική απαίτηση για τη μορφωτική πρόοδο των παιδιών του λαού είναι συνυφασμένη με την πάλη για τη στήριξη του έργου των εκπαιδευτικών, με τον αγώνα για να σταθούν όρθιοι και όχι σκυφτοί, μέσα κι έξω από τη σχολική τάξη.

Οι εκπαιδευτικοί με τους μαζικούς τους αγώνες και τις διεκδικήσεις τους, αξιολογούν το σχολείο, όπως επίσης και οι γονείς που τους στηρίζουν, παρά τη βρώμικη προσπάθεια κοινωνικού αυτοματισμού που έπεσε στο κενό.

Το ΚΚΕ στηρίζει τον δίκαιο αγώνα των εκπαιδευτικών, γιατί, με τη στάση τους, λένε ένα μεγάλο “όχι” σε αυτή την πολιτική και ταυτόχρονα ανοίγουν τη συζήτηση για ένα μεγάλο “ναι” στην ανάγκη για ένα σχολείο που θα προσφέρει σύγχρονη μόρφωση σε όλα τα παιδιά, σε όλα τα πεδία της γνώσης, ικανότητα στη γραπτή γλώσσα και στην ανάπτυξη της κριτικής σκέψης. Ένα σχολείο των ίσων και των πολλών, χωρίς διαχωρισμούς και αποκλεισμούς.

Ανάμεσα σε αυτές τις ανάγκες και στη συνεχή απόκλιση από την πραγματικότητα του δημόσιου σχολείου, το ΚΚΕ αποκαλύπτει και φέρνει στη συζήτηση εκπαιδευτικών, μαθητών, γονιών, τις διαχρονικές κυβερνητικές ευθύνες. Στο υποκριτικό σύνθημα της κυβέρνησης “αυτός που αξιολογεί, αξιολογείται”, αντιπαραθέτει την ανάγκη “αυτός που μορφώνει να βοηθιέται ουσιαστικά για ενιαία καθολική μόρφωση όλων των παιδιών”.

2. Η εκπαιδευτική πολιτική όλων των κυβερνήσεων στην Ελλάδα έχει ταξικό πρόσημο.

Οι πακτωλοί των χρημάτων για τους ΝΑΤΟϊκούς εξοπλισμούς και τις αποστολές των ελληνικών στρατευμάτων εκτός της Ελλάδας, τα πράσινα πακέτα της “ανάπτυξης” που φορτώνεται ο λαός μας, οι φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο, αποδεικνύουν περίτρανα ότι ο συσσωρευμένος πλούτος που παράγεται από τους πολλούς διανέμεται για τα συμφέροντα των λίγων.

Όλες οι κυβερνήσεις, εναρμονισμένες με την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπολογίζουν ως κόστος τη στοιχειώδη ικανοποίηση των μορφωτικών αναγκών των παιδιών του λαού, γιατί έχουν διαμετρικά αντίθετες προτεραιότητες. Χρησιμοποιούν με υποκριτικό τρόπο την έννοια της “αξιολόγησης” για να κρύψουν τις εγκληματικές τους ευθύνες για την κατάσταση του δημόσιου σχολείου και το ακόλουθο απαράδεκτο τοπίο:
Οι δαπάνες για την Παιδεία έχουν μειωθεί κατά 1,8 δισ. ευρώ στα τελευταία 11 χρόνια.
Η παγιοποίηση των ιδιωτικών δαπανών για εκπαιδευτικές, μορφωτικές ανάγκες, δείχνει την πραγματική κατάσταση. Οι γονείς δίνουν από την τσέπη τους 1,2 δισ. ευρώ το χρόνο στην ιδιωτική εκπαίδευση.
το 30% των σχολικών κτηρίων είναι 50ετίας.
70% είναι η περικοπή των κρατικών κονδυλίων για τη Σχολική Στέγη.
Γυμναστήριο έχει το 6% των Δημοτικών και το 22% των Γυμνασίων – Λυκείων. Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων έχει το 27% Δημοτικών. Εργαστήριο Φυσικών Επιστημών έχει το 5% Δημοτικών και το 26% των Γυμνασίων – Λυκείων. Βιβλιοθήκη έχει το 12% των Δημοτικών και το 38% των Γυμνασίων – Λυκείων.
700.000 μαθητές και μαθήτριες φοιτούν σε τμήματα από 21 έως 30 μαθητών.
Το 32% των εκπαιδευτικών μετακινείται σε 2 έως 5 σχολεία.
Αυτή την περίοδο, μάλιστα, σε συνθήκες πανδημίας, το Υπουργείο Παιδείας προωθεί συγχωνεύσεις τμημάτων, με αποτέλεσμα να στοιβάζονται οι μαθητές σε 27άρια και 28άρια τμήματα!

3. Η διαχρονική πείρα από τις εξελίξεις στην εκπαίδευση αποδεικνύει ένα πολύ σημαντικό γεγονός:

Μπορεί οι κυβερνήσεις και οι Υπουργοί Παιδείας να αλλάζουν, αλλά στα συρτάρια μένουν οι ανεξόφλητες πολιτικές επιταγές που αφήνει ο ένας στον άλλον, για να συνεχιστούν οι κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΟΟΣΑ, του ΣΕΒ, κ.ά. για ένα σχολείο δήθεν αυτόνομο, αλλά στην ουσία περισσότερο εξαρτημένο από τις τσέπες των γονιών και δεσμευμένο στις συνολικές κοινωνικές ανισότητες. Σε αυτόν τον στρατηγικό στόχο δεν υπάρχει καμία διαφωνία. Αυτός είναι η πηγή των αντιδραστικών αλλαγών στα σχολεία. Και γι’ αυτόν τον λόγο όλα τα Μνημόνια, που ψηφίστηκαν, έθεταν τη δέσμευση και τη σαφή κατεύθυνση για εφαρμογή της αντιδραστικής αξιολόγησης.

Σε αυτό το πλαίσιο, τον ίδιο ακριβώς στόχο έθετε και η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που κι αυτή είχε σημαία της “το αυτόνομο σχολείο” και την ανάγκη καλλιέργειας “κουλτούρας αξιολόγησης στα σχολεία”, όπως έλεγαν οι υπουργοί Παιδείας επί ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε, το 2015, η έκθεση της Κομισιόν για την εκπαίδευση στην Ελλάδα έδωσε συγχαρητήρια στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ γιατί με νόμο της «προωθεί τις κατευθύνσεις της μεγαλύτερης αυτονομίας και των διαδικασιών εσωτερικής-εξωτερικής αξιολόγησης σχολείων και εκπαιδευτικών». Μάλιστα, ο νόμος 4547/18 του κ. Γαβρόγλου για την δήθεν αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας είναι αυτός που εφαρμόζεται σήμερα, με προσθήκες, από την κ. Κεραμέως.

4. Οι εκπαιδευτικοί δεν αρνούνται την αξιολόγηση.

Κάθε μέρα εξετάζουν και αποτιμούν τη δουλειά τους, στους συλλόγους διδασκόντων ανταλλάσσουν σκέψεις και προτάσεις για να γίνει καλύτερη η σύνθετη παιδαγωγική πράξη. Και μάλιστα, αυτή ακριβώς η διαδικασία είναι που ζητούν να στηριχθεί ουσιαστικά από το κράτος.
Τα κριτήρια της αξιολόγησης, που προωθεί η κυβέρνηση, δεν έχουν καμία σχέση με αυτή την ανάγκη και αποκαλύπτουν το πραγματικό αντιπαιδαγωγικό περιεχόμενό της.

Το ΚΚΕ απευθύνεται στον εκπαιδευτικό κόσμο, σε όλο τον λαό και τους καλεί να αξιολογήσουν αυτοί -με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους και την πείρα τους- το σχολείο των κοινωνικών φραγμών, των άνισων ταχυτήτων, της υποβάθμισης.

Απέναντι στο κριτήριο της «ικανότητας διαχείρισης των οικονομικών πόρων», το ΚΚΕ απαντά με την ανάγκη να στηριχτεί ουσιαστικά το σχολείο, αποκλειστικά από το κράτος, χωρίς να βάζουν το χέρι στην τσέπη οι γονείς. Καλούμε τους εκπαιδευτικούς να αντισταθούν στη διάδοση ανορθολογικών και σκοταδιστικών θεωριών. Να διαμορφώσουν διεκδικητικό μέτωπο για το συνδυασμό της μορφωτικής διαδικασίας με την κοινωνική στήριξη των παιδιών.

Απέναντι στο κριτήριο για τη λεγόμενη «αποτελεσματική αξιοποίηση του προσωπικού», το ΚΚΕ απαντά με το αίτημα για τη μόνιμη πρόσληψη των 50.000 συμβασιούχων εκπαιδευτικών που “σήμερα είναι, αύριο δεν είναι”, γεγονός που έχει σοβαρές αρνητικές συνέπειες στην αναγκαία σταθερή, παιδαγωγική, μορφωτική και ψυχολογική σχέση που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές. Να καταργηθεί επιτέλους η απαράδεκτη πραγματικότητα των εκπαιδευτικών-λάστιχο που αναγκάζονται να διδάσκουν άσχετα με την ειδικότητά τους μαθήματα με ό,τι αυτό σημαίνει για τη μόρφωση των μαθητών.

Απέναντι στο κριτήριο της «αξιοποίησης των σχολικών υποδομών», το ΚΚΕ αντιπαραθέτει την ανάγκη να αναβαθμιστούν εδώ και τώρα οι σχολικές υποδομές, να θωρακιστούν από σεισμούς, πλημμύρες, να φτιαχτούν εργαστήρια, γυμναστήρια παντού, να δεσμευτούν άμεσα χώροι για ανέγερση σχολικών κτηρίων, για να καταργηθεί οριστικά η αθλιότητα των κοντέινερς, των “τάξεων-κλουβιά”.

Απέναντι στο κριτήριο της «καλλιέργειας δεξιοτήτων στους μαθητές», το ΚΚΕ αντιπαραθέτει τη σύγχρονη ανάγκη και δυνατότητα για ένα σχολείο ολόπλευρης μόρφωσης και σύγχρονης γενικής παιδείας, που θα ενσωματώνει δημιουργικά τη δυνατότητα γνώσης των νέων εξελίξεων.

Απέναντι στην κατεύθυνση για δημοσίευση των αξιολογήσεων των σχολείων με βάση τα “μαθησιακά αποτελέσματα”, το ΚΚΕ θέτει το ουσιαστικό ερώτημα του ποιος έχει την ευθύνη για τις σχολικές επιδόσεις, θέτει την ανάγκη για στήριξη των σχολείων και όχι κατάταξή τους σε “καλά” και “κακά”, που θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους, ανάλογα με την πρόσβασή τους σε καπιταλιστικούς ομίλους-χορηγούς, ανάλογα με την ταξική σύνθεση του Δήμου, της Περιφέρειας κτλ.

5. Το ΚΚΕ καλεί τον λαό να εξετάσει και τη διεθνή πείρα από το σχολείο που οικοδομείται, ως αποτέλεσμα της αντιδραστικής αξιολόγησης, που υλοποιείται απ’ όλες τις κυβερνήσεις είτε φιλελεύθερες είτε σοσιαλδημοκρατικές.

Αυτή η πείρα υπογραμμίζει τις τεράστιες μορφωτικές ανισότητες, στα κατά τ’ άλλα αξιολογημένα σχολεία. Έτσι:
Τα σχολεία των φτωχών έχουν διαφορετικό και κατώτερου επιπέδου πρόγραμμα και βιβλία από τα σχολεία των πλουσίων. Το μέλλον των παιδιών της λαϊκής οικογένειας είναι από πολύ μικρή ηλικία προορισμένο για τη φτηνή εργασία, ενώ η προοπτική των πανεπιστημιακών σπουδών φαντάζει εξωπραγματική γι’ αυτά. Στο όνομα της αναβάθμισης και της καινοτομίας, αφαιρούνται μαθήματα, όπως Γεωγραφία και Ιστορία και εισάγονται μαθήματα “υπηρεσιών καφετέριας”…

Αποτέλεσμα και αυτής της κατεύθυνσης είναι και ο λειτουργικός αναλφαβητισμός, η αδυναμία συγκρότησης ενός στέρεου μορφωτικού υπόβαθρου, ο σύγχρονος ανορθολογισμός.



6. Απέναντι στον ενωμένο αγώνα των εκπαιδευτικών, η κυβέρνηση επιστρατεύει τον αυταρχισμό και το ψέμα!

Εφαρμόζει απαράδεκτες διατάξεις του νόμου Χατζηδάκη, αλλά και των νόμων Βρούτση, Αχτσιόγλου.
Επικαλείται το γεγονός ότι οι εκπαιδευτικοί είναι κρατικοί υπάλληλοι, πατώντας στο αντιδραστικό πλαίσιο του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα, αλλά και την τιμωρητική τροπολογία που ψηφίστηκε επί ΣΥΡΙΖΑ και καταργήθηκε κάτω από την πάλη των εργαζομένων, και τώρα επαναφέρεται από την κυβέρνηση της ΝΔ.
Οι εκπαιδευτικοί έχουν κάθε λόγο να αγωνίζονται ενάντια σε νόμο του κράτους, γιατί αυτός ο νόμος είναι άδικος, ενάντια στα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών τους!

Αυτόν τον δρόμο έχουν ακολουθήσει οι εργαζόμενοι στην εκπαίδευση, οι μαθητές, οι φοιτητές και έχουν καταφέρει να καθυστερήσουν αντιδραστικές αλλαγές, να εμποδίσουν αντιλαϊκά μέτρα.

Σήμερα είναι η ώρα της αλληλεγγύης, για να πιεστεί ακόμα περισσότερο η κυβέρνηση της ΝΔ, να ηττηθεί η προσπάθεια τρομοκράτησης των εκπαιδευτικών.

Να δυναμώσει η πάλη ενάντια στο αντιδραστικό περιεχόμενο της αξιολόγησης και όλων των νόμων που έχουν φέρει συνολικά οι παλιές και νέες κυβερνήσεις.

Να συνεχιστεί η παρεμπόδιση του νόμου της κυβέρνησης της ΝΔ ακόμα πιο μαζικά, με όλες τις μορφές και όλα τα μέσα, αγκαλιάζοντας όλο και περισσότερους.



7. Το ενδιαφέρον των πολλών για την εκπαίδευση των παιδιών τους είναι διαμετρικά αντίθετο με τα συμφέροντα και την εκπαιδευτική πολιτική των κυβερνήσεων που δουλεύουν για τους λίγους.


Σε αυτή τη διαχρονική αναμέτρηση -και στον τόπο μας- ύψωσαν το μπόι τους κορυφαίοι κομμουνιστές παιδαγωγοί με το έργο τους και τη στάση ζωής τους και κρίθηκαν από το εκάστοτε σύστημα ως “ακατάλληλοι”. Όμως, η ακτινοβολία του Γληνού, της Ιμβριώτη, του Παπαμαύρου και πολλών άλλων βρίσκει σήμερα έκφραση στα συνθήματα και τα πανό των εκπαιδευτικών σωματείων, όπου τα σύγχρονα παιδαγωγικά ποιήματα γράφονται στους δρόμους και τις σχολικές τάξεις!
Τα προβλήματα των σχολείων δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν από μια γερασμένη εκπαιδευτική πολιτική που πατάει σ’ ένα γερασμένο σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας και της οικονομίας.

Η συσσωρευμένη πείρα και οργή από τους αλλεπάλληλους νόμους που ψηφίζουν οι κυβερνήσεις, τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει ότι ο φαύλος κύκλος της υποβάθμισης, της αναντιστοιχίας ανάμεσα στην πρόοδο της επιστήμης και τη μόρφωση με το σταγονόμετρο, μπορεί να σπάσει μόνο αν ανοίξει ο δρόμος για μια κοινωνία που το κίνητρο και οι στόχοι της παραγωγής δεν θα είναι το καπιταλιστικό κέρδος, αλλά η κοινωνική ευημερία. Ν’ ανοίξει ο δρόμος διεκδίκησης και κατάκτησης των κοινωνικών-πολιτικών προϋποθέσεων ώστε το εκπαιδευτικό σύστημα σε όλες του τις βαθμίδες να στοχεύει στη συνολική ανύψωση του μορφωτικού επίπεδου και την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας των μαθητών, αφού θα έχει ξεμπερδέψει με την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Το ΚΚΕ, σήμερα, στηρίζοντας τον δίκαιο αγώνα των εκπαιδευτικών, δίνει όλες του τις δυνάμεις για να χαραχτεί αυτός ο δρόμος.

ΑΘΗΝΑ 15/10/2021
ΤΟ ΠΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

«Οι Τεμπέληδες Δάσκαλοι».

ΜΙΑ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΜΕΡΑ ΕΝΟΣ «ΤΕΜΠΕΛΗ» ΔΑΣΚΑΛΟΥ!!!!

Από πολλούς ακούστηκε τις τελευταίες μέρες σε διάφορες εκδοχές το «οι τεμπέληδες Δάσκαλοι».
   Ας δούμε, λοιπόν, μια μέρα ενός 

   «τεμπέλη» Δάσκαλου.

Ξεκινάει στις 8.15 και έχει μπροστά του το πρώτο δίωρο, εκεί τα δίνει όλα γιατί εκεί τα παιδιά «ρουφούν» τη γνώση.

Μετά το δίωρο ακολουθεί το 20 λεπτά διάλειμμα.

Οι Δάσκαλοι που έχουν εφημερία έχουν την προσοχή τους στα παιδιά, λύνουν μικροδιαμαχες κτλ.

Όμως καθαρίζουν και το προαύλιο γιατί όλο και κάνα σακουλάκι θα πέσει.

Τώρα, αν κάποιο παιδί είναι άρρωστο και κάνει εμετό και άλλα, να μην τα γράφω εδώ, παίρνουν τις σφουγγαρίστρες, τους κουβάδες και καθαρίζουν. 

Έχω δει εγώ δασκάλες να καθαρίζουν με χαρά όπως η Ρ. Βλαχοπούλου στη γνωστή ταινία «Η θεία μου η Χίπισσα». (Γιατί το κράτος προσλαμβάνει τις συμβασιούχες καθαρίστριες να καθαρίζουν τα σχολεία μετά τις 16 μμ.!!!!!!!!!!!!!!).

Γιατί αν δεν είσαι καθαριστής είσαι τεμπέλης Δάσκαλος!

Μετά αρχίζει το δεύτερο δίωρο.

Είσαι στην τάξη και ακούς τη γνωστή κόρνα. Αν δεν είναι ο γυμναστής έξω, γιατί τότε το κάνει αυτός, τρέχεις παίρνεις τα κλειδιά από το γραφείο και ανοίγεις την πόρτα για να μπει το φορτηγό που φέρνει τα φαγητά.

Τρέχεις πάλι γρήγορα πίσω μη γίνει τίποτα στην τάξη και, βέβαια, αν δεν είσαι θυρωρός είσαι τεμπέλης Δάσκαλος.

Δεύτερο διάλειμμα είσαι στο γραφείο, χαλαρώνεις, διορθώνεις γραπτά, πίνεις καφέ κτλ.
Ξαφνικά ακούς: «Κύριε, ο Νικολάκης χτύπησε». 

Βγαίνεις έξω και αντικρύζεις τον μαθητή σου που είναι γεμάτος αίματα στο κεφάλι, στη μύτη, στα ποδιά και σφαδάζει από τους πόνους. Δεν λιποθυμάς από την ψυχική οδύνη, όπως ο Μαρκοράς όταν γεννούσε η Μαρίνα στους «Δυο ξένους», αλλά προσφέρεις τις πρώτες βοήθειες με όσες γνώσεις έχεις, γιατί αν δεν είσαι νοσηλευτής είσαι τεμπέλης Δάσκαλος.

Τώρα, τη μέρα που έρχονται τα γάλατα και τα φρούτα για τα παιδιά νιώθεις λες και είσαι πίσω από τον πάγκο στη λαϊκή γιατί αν δεν είσαι διανομέας είσαι τεμπέλης Δάσκαλος.

Όταν έχεις κάνα κενό και «πιάνουν» τα χεριά σου καμία βρύση, κάνα ηλεκτρολογικό κτλ. Θα το φταίξεις γιατί αν δεν είσαι πολυτεχνίτης είσαι τεμπέλης Δάσκαλος.

Ήρθε η ώρα να φύγεις, τι καλά!!! 

Στην πόρτα σε σταματάει η μάνα, ο πατέρας του μαθητή σου να σου πουν τις δυσκολίες, τα διαζύγια, τη φτώχεια, τα προβλήματα του παιδιού. Σου λένε τον πόνο τους

Και εσύ εκεί γιατί αν δεν είσαι ψυχολόγος, κοινωνικός λειτουργός κτλ. είσαι τεμπέλης Δάσκαλος.

Αυτοί που μένουν ολοήμερο στρώνουν τραπεζομάντηλα, σερβίρουν κτλ. γιατί αν δεν είσαι τραπεζοκόμος είσαι τεμπέλης Δάσκαλος

Πας σπίτι, θες κάνα δυο ώρες να ηρεμήσει το κεφάλι σου από όλα αυτά και κάποια στιγμή προετοιμάζεις το μάθημα για την επόμενη μέρα, προσαρμόζεις τη διδακτέα ύλη, φτιάχνεις δικά σου κτλ. για να μάθουν τα παιδιά γράμματα (μην πω τώρα για κάποια βιβλία) γιατί δεν είσαι τεμπέλης Δάσκαλος.

Κάποια στιγμή, που είναι η κορυφαία στιγμή τεμπελιάς, αρχίζεις να σκέφτεσαι τι να κάνω για το μικρό Κώστα θέμα και πώς θα το πω στους γονείς, τι θα κάνω για τη Μαρία που είναι στο «φάσμα» πώς θα τη βοηθήσω, πώς θα συνεργαστώ με τους γονείς.

Πώς θα λύσω την επιθετικότητα του Νίκου που μου τα εξηγούσε η μανά του στην πόρτα.

(Η ερευνά του πανεπιστημίου Ιωαννίνων αναφέρει ότι σε μια τάξη με 25 παιδιά τα 5 με 6 έχουν ειδικές μαθησιακές δυσκολίες).

Τώρα, όλα αυτά πολλαπλασιάστε τα επί 3 για τους νηπιαγωγούς!!!!!!!!!!!!!!!!!

Τέλος, το λειτούργημα-επάγγελμα του Δασκάλου ίσως δεν είναι από τα πιο δύσκολα. Είναι όμως από τα πιο όμορφα.
Εξαιρέσεις υπάρχουν......

Όλα αυτά που περιγράφω, και τα κάνουν οι Δάσκαλοι χωρίς καμία βοήθεια χωρίς να είναι στις αρμοδιότητές τους είναι αποτελέσματα των αντιλαϊκών πολιτικών που εφάρμοσαν όλες οι κυβερνήσεις που υπομονεύουν το δημόσιο σχολείο.

Οι Δάσκαλοι, και όταν λέω Δάσκαλοι με Δ κεφαλαίο εννοώ όλους τους εκπαιδευτικούς, το στηρίζουν το δημόσιο σχολείο και θα συνεχίσουν τους αγώνες τους να διεκδικούν ένα σχολείο αντάξιο των αναγκών που έχουν οι μαθητές.

Υ.Σ. Όταν στοχοποιείται ενας κλάδος προετοιμάζουν την κοινή γνώμη των κοινωνικό αυτοματισμό για να φέρουν και νέες αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις

Προετοιμαστείτε συνάδελφοι μου….

ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΛΑΡΜΑΣ

Γραμματέας συλλόγου δασκάλων και νηπιαγωγών Πάτρας

Αλίευση - Παρουσίαση: Viva.La.Revolucion

ΜΙΑ ΔΑΣΚΑΛΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ !!

Δοκιμάστε το και στο δικό σας σχολείο!!! Δουλεύει!!! 

https://www.facebook.com/chrissa.xak/posts/10156964415898075

Επιτρέψτε μου να καυχηθω, για τον διευθυντή του σχολείου μας! 🤗😁👏🤩
Καταρχήν, στο σχολείο μας, τα παιδιά αλλά κ όλη γειτονιά, ακούνε μουσική στα διαλείμματα! Χατζιδάκις, Burger Project, Μπετόβεν, κλασσικοί κ μοντέρνοι ήχοι ταξιδεύουν μέσα κ έξω από τις αίθουσες, στις διαδρόμους, στην αυλή, και στους γύρω δρόμους! 🎼🎶🎵🎵🎼🎶

Πριν λίγο καιρό, επιμελήθηκε, προσωπικά, την κατασκευή ενός εσωτερικού, επιδαπέδιου σκακιου, μεγάλων διαστάσεων κ, πλέον, προχωράει στη διοργάνωση του πρώτου ενδοσχολικού τουρνουά σκακιού!!! ♟️♟️♟️

Last but not least, ανέλαβε, προσωπικά, κ έφτιαξε μέσα στο σχολείο μας, μια μικρή πινακοθήκη! 

Όλες οι πόρτες, στις αίθουσες όλων των τάξεων στολίστηκαν με πίνακες Ελλήνων κ ξένων γνωστών ζωγράφων, ενώ δίνεται ταυτόχρονα και "αποστολή" στους εκπαιδευτικούς, να γνωρίσουν στα παιδιά αυτούς τους ζωγράφους κ τα έργα τους, με τρόπο βιωματικό!
Γαΐτης, Πικάσο, Ακριθάκης, Σταθόπουλος, Φασιανός, Ιακωβίδης, Μονέ, Ρενουάρ, Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Τσαρούχης, Βαν Γκογκ, Ντα Βίντσι, Μόραλης κ Κλιμτ είναι πλέον σε κάθε τάξη, δίνοντας έναν άλλο καλλιτεχνικό αέρα, στη σχολική ζωή των παιδιών μας!

"Ένα όνειρό μας έγινε πραγματικότητα! Οι θεματικές πόρτες είναι γεγονός! Καταφέραμε να «ντύσουμε» τις 14 αίθουσες με ζωγραφικούς πίνακες διάσημων Ελλήνων και ξένων ζωγράφων! *

Σκοπός μας ήταν να ομορφύνουμε το σχολειό μας, αλλά κυρίως να μυήσουμε τα παιδιά στο χώρο της ζωγραφικής και της τέχνης. Επιλέξαμε σπουδαίους ζωγράφους που εκπροσωπούν ξεχωριστά ρεύματα και εποχές, έτσι ώστε οι μαθητές να μάθουν και να αισθανθούν, να εμπνευστούν και να ταξιδέψουν στο χώρο και το χρόνο, μέσα από χρώματα, καμβάδες και πινέλα…"

Έχουμε κι άλλα! Stay tuned! 🥰🥰🥰

Αγαπάμε το σχολείο μας κ το φροντίζουμε σαν δεύτερο σπίτι μας!!! ❤️🧡💛💚💙💜

https://www.facebook.com/chrissa.xak/posts/10157002434278075

"Το σχολείο μας" - Part 2
To σχολείο μας το αγαπάμε! Σας το έχω ξαναπεί άλλωστε! 🥰😍🥰

Το φροντίζουμε, το ομορφαίνουμε, του δίνουμε τη λάμψη και την αγάπη που του αξίζει, ώστε τα παιδιά μας, περνώντας τη μισή τους μέρα σε αυτό, να νιώθουν ότι ζουν σε ένα όμορφο, χαρούμενο περιβάλλον!
Με αιχμή του δόρατος τον διευθυντή μας και με την υπέροχη συνεργασία που έχω μαζί του και με μια ακόμη μαμά του σχολείου μας, κάναμε ένα μικρό θαύμα, προσπαθώντας να δώσουμε χρώμα και ζωντάνια! Είμαστε 2, είμαστε 3, μα κάνουμε για χίλιους δεκατρείς! 💪💪💪

Η "βιβλιοθήκη" στην είσοδο του σχολείου, με έργα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων, αντιπροσωπευτικά της παιδικής λογοτεχνίας είναι το τελευταίο μας έργο - σημερινή έκπληξη για μικρούς και μεγάλους!📚📘📖🔖
Τα μουσικά σκαλιά μας δένουν άριστα με τη μουσική που παίζει στα διαλείμματα και γεμίζει με νότες τους διαδρόμους και τους γύρω δρόμους... 🎼🎶🎵🎹
Τα χρωματιστά παγκάκια μας, εντός και εκτός του προαυλίου χώρου, κάνουν την αναμονή και την ξεκούραση, απόλαυση και τα πηγαδάκια φουντώνουν, στο πιο hot σημείο συνάντησης της πόλης! 🤩 🗣️👥☕🥤
Τα τερατάκια μας, που δεν τρώνε παιδάκια αλλά τρώνε σκουπιδάκια, πέταξαν μακριά τους άχαρους κάδους κ μπλέκονται και αυτά μέσα στο παιχνίδι! 👻👽👀
Και φυσικά, το παγκάκι των φίλων! Όπου ο καθένας που νιώθει μοναξιά, που έχει την ανάγκη συμπαράστασης ή απλώς θέλει να γνωρίσει έναν νέο φίλο, εκεί μπορεί να τον βρει!
Γιατί... 𝙄𝙩'𝙨 𝙊𝙆 𝙩𝙤 𝙗𝙚 𝙙𝙞𝙛𝙛𝙚𝙧𝙚𝙣𝙩! Το μότο μιας ζωής! ❤️🧡💛💚💙💜

Λίγη έμπνευση, καλή παρέα και πολλή αγάπη και γίνονται μικρά και μεγάλα θαύματα!!!
Δοκιμάστε το και στο δικό σας σχολείο!!! Δουλεύει!!! 😉😍🤩

ΕΦ❤️ΑΦ💙

Από

Chrissa Xakopoulou

Αλίευση - Παρουσίαση Viva.La.Revolucion