Κατάθεση λίγων λουλουδιών στον τόπο εκτέλεσης του Γιάννη Χαλκίδη.
Θεσσαλονίκη, 5 Σεπτέμβρη 1974.
Δυο μήνες μετά τη πτώση της δικτατορίας και την απελευθέρωσή μας από τις φυλακές, σύντροφοι και φίλοι τιμήσαμε τον ηρωικό αγωνιστή.
«ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ».
Η «ΑΛΛΗ» ΙΣΤΟΡΙΑ
Μερικές φορές το παρελθόν σε τραβάει από το μανίκι.
Άκουγα Κ. Χωματά και Γ. Ζωγράφο. Άρχισαν οι μνήμες. Ξαφνικά νάσου και το «Κάποιος γιορτάζει» στο μυαλό!
Ήταν 5 Σεπτέμβρη! Μια άλλη ιστορία «γιορτής» ήρθε ξαφνικά στο νου.
Ήταν το 1967, βράδυ φθινοπώρου στη Γυάρο, στις φυλακές.
Κάποιος σύντροφος από Θες/νίκη, από Συκιές αν δεν κάνω λάθος, γιόρταζε.
Μας άφησαν οι φύλακες στο προαύλιο να γιορτάσουμε. Τραγουδούσαμε. Ο Κούλης ο Υψηλάντης έπαιζε το ακορντεόν.
Έφτασε και η ώρα να πούμε το «κάποιος γιορτάζει» προς τιμήν του εορτάζοντος.
Πάνω που άρχισε το τραγούδι κάποιος φώναξε με σπαραχτική φωνή:
-Στοπ, στοπ, στοπ!
Έπεσε βουβαμάρα.
-Σκότωσαν τον Γιάννη τον Χαλκίδη στη Θες/νικη! Τον Γιάννη μας, τον Λαμπράκη, το λεβεντόπαιδο, δυο μέτρα»!
Αυτό μας είπε!
Έσβησαν φωνές, χαρές και γέλια. Βουβό το κλάμα. Δεν γιόρταζε κανείς πλέον.
Ο θρήνος δεν περιγράφεται. Και δεν μπορώ να τον περιγράψω ακόμη.
Περισσότερα
Για τον Γιάννη Χαλκίδη εδώ
