ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

TRANSLATE

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Εκπαίδευση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Εκπαίδευση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2021

Το ΚΚΕ για την Εκπαιδευτική πολιτική στην Ελλάδα

 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΚΑΙΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ


Οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που αγωνίζονται, έχουν την αμέριστη στήριξη των γονιών, συναντιούνται στους δρόμους με τους μαθητές τους, δέχονται την αλληλεγγύη των εργατικών σωματείων, γιατί η σύγχρονη κοινωνική απαίτηση για τη μορφωτική πρόοδο των παιδιών του λαού είναι συνυφασμένη με την πάλη για τη στήριξη του έργου των εκπαιδευτικών, με τον αγώνα για να σταθούν όρθιοι και όχι σκυφτοί, μέσα κι έξω από τη σχολική τάξη.

Οι εκπαιδευτικοί με τους μαζικούς τους αγώνες και τις διεκδικήσεις τους, αξιολογούν το σχολείο, όπως επίσης και οι γονείς που τους στηρίζουν, παρά τη βρώμικη προσπάθεια κοινωνικού αυτοματισμού που έπεσε στο κενό.

Το ΚΚΕ στηρίζει τον δίκαιο αγώνα των εκπαιδευτικών, γιατί, με τη στάση τους, λένε ένα μεγάλο “όχι” σε αυτή την πολιτική και ταυτόχρονα ανοίγουν τη συζήτηση για ένα μεγάλο “ναι” στην ανάγκη για ένα σχολείο που θα προσφέρει σύγχρονη μόρφωση σε όλα τα παιδιά, σε όλα τα πεδία της γνώσης, ικανότητα στη γραπτή γλώσσα και στην ανάπτυξη της κριτικής σκέψης. Ένα σχολείο των ίσων και των πολλών, χωρίς διαχωρισμούς και αποκλεισμούς.

Ανάμεσα σε αυτές τις ανάγκες και στη συνεχή απόκλιση από την πραγματικότητα του δημόσιου σχολείου, το ΚΚΕ αποκαλύπτει και φέρνει στη συζήτηση εκπαιδευτικών, μαθητών, γονιών, τις διαχρονικές κυβερνητικές ευθύνες. Στο υποκριτικό σύνθημα της κυβέρνησης “αυτός που αξιολογεί, αξιολογείται”, αντιπαραθέτει την ανάγκη “αυτός που μορφώνει να βοηθιέται ουσιαστικά για ενιαία καθολική μόρφωση όλων των παιδιών”.

2. Η εκπαιδευτική πολιτική όλων των κυβερνήσεων στην Ελλάδα έχει ταξικό πρόσημο.

Οι πακτωλοί των χρημάτων για τους ΝΑΤΟϊκούς εξοπλισμούς και τις αποστολές των ελληνικών στρατευμάτων εκτός της Ελλάδας, τα πράσινα πακέτα της “ανάπτυξης” που φορτώνεται ο λαός μας, οι φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο, αποδεικνύουν περίτρανα ότι ο συσσωρευμένος πλούτος που παράγεται από τους πολλούς διανέμεται για τα συμφέροντα των λίγων.

Όλες οι κυβερνήσεις, εναρμονισμένες με την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπολογίζουν ως κόστος τη στοιχειώδη ικανοποίηση των μορφωτικών αναγκών των παιδιών του λαού, γιατί έχουν διαμετρικά αντίθετες προτεραιότητες. Χρησιμοποιούν με υποκριτικό τρόπο την έννοια της “αξιολόγησης” για να κρύψουν τις εγκληματικές τους ευθύνες για την κατάσταση του δημόσιου σχολείου και το ακόλουθο απαράδεκτο τοπίο:
Οι δαπάνες για την Παιδεία έχουν μειωθεί κατά 1,8 δισ. ευρώ στα τελευταία 11 χρόνια.
Η παγιοποίηση των ιδιωτικών δαπανών για εκπαιδευτικές, μορφωτικές ανάγκες, δείχνει την πραγματική κατάσταση. Οι γονείς δίνουν από την τσέπη τους 1,2 δισ. ευρώ το χρόνο στην ιδιωτική εκπαίδευση.
το 30% των σχολικών κτηρίων είναι 50ετίας.
70% είναι η περικοπή των κρατικών κονδυλίων για τη Σχολική Στέγη.
Γυμναστήριο έχει το 6% των Δημοτικών και το 22% των Γυμνασίων – Λυκείων. Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων έχει το 27% Δημοτικών. Εργαστήριο Φυσικών Επιστημών έχει το 5% Δημοτικών και το 26% των Γυμνασίων – Λυκείων. Βιβλιοθήκη έχει το 12% των Δημοτικών και το 38% των Γυμνασίων – Λυκείων.
700.000 μαθητές και μαθήτριες φοιτούν σε τμήματα από 21 έως 30 μαθητών.
Το 32% των εκπαιδευτικών μετακινείται σε 2 έως 5 σχολεία.
Αυτή την περίοδο, μάλιστα, σε συνθήκες πανδημίας, το Υπουργείο Παιδείας προωθεί συγχωνεύσεις τμημάτων, με αποτέλεσμα να στοιβάζονται οι μαθητές σε 27άρια και 28άρια τμήματα!

3. Η διαχρονική πείρα από τις εξελίξεις στην εκπαίδευση αποδεικνύει ένα πολύ σημαντικό γεγονός:

Μπορεί οι κυβερνήσεις και οι Υπουργοί Παιδείας να αλλάζουν, αλλά στα συρτάρια μένουν οι ανεξόφλητες πολιτικές επιταγές που αφήνει ο ένας στον άλλον, για να συνεχιστούν οι κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΟΟΣΑ, του ΣΕΒ, κ.ά. για ένα σχολείο δήθεν αυτόνομο, αλλά στην ουσία περισσότερο εξαρτημένο από τις τσέπες των γονιών και δεσμευμένο στις συνολικές κοινωνικές ανισότητες. Σε αυτόν τον στρατηγικό στόχο δεν υπάρχει καμία διαφωνία. Αυτός είναι η πηγή των αντιδραστικών αλλαγών στα σχολεία. Και γι’ αυτόν τον λόγο όλα τα Μνημόνια, που ψηφίστηκαν, έθεταν τη δέσμευση και τη σαφή κατεύθυνση για εφαρμογή της αντιδραστικής αξιολόγησης.

Σε αυτό το πλαίσιο, τον ίδιο ακριβώς στόχο έθετε και η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που κι αυτή είχε σημαία της “το αυτόνομο σχολείο” και την ανάγκη καλλιέργειας “κουλτούρας αξιολόγησης στα σχολεία”, όπως έλεγαν οι υπουργοί Παιδείας επί ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε, το 2015, η έκθεση της Κομισιόν για την εκπαίδευση στην Ελλάδα έδωσε συγχαρητήρια στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ γιατί με νόμο της «προωθεί τις κατευθύνσεις της μεγαλύτερης αυτονομίας και των διαδικασιών εσωτερικής-εξωτερικής αξιολόγησης σχολείων και εκπαιδευτικών». Μάλιστα, ο νόμος 4547/18 του κ. Γαβρόγλου για την δήθεν αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας είναι αυτός που εφαρμόζεται σήμερα, με προσθήκες, από την κ. Κεραμέως.

4. Οι εκπαιδευτικοί δεν αρνούνται την αξιολόγηση.

Κάθε μέρα εξετάζουν και αποτιμούν τη δουλειά τους, στους συλλόγους διδασκόντων ανταλλάσσουν σκέψεις και προτάσεις για να γίνει καλύτερη η σύνθετη παιδαγωγική πράξη. Και μάλιστα, αυτή ακριβώς η διαδικασία είναι που ζητούν να στηριχθεί ουσιαστικά από το κράτος.
Τα κριτήρια της αξιολόγησης, που προωθεί η κυβέρνηση, δεν έχουν καμία σχέση με αυτή την ανάγκη και αποκαλύπτουν το πραγματικό αντιπαιδαγωγικό περιεχόμενό της.

Το ΚΚΕ απευθύνεται στον εκπαιδευτικό κόσμο, σε όλο τον λαό και τους καλεί να αξιολογήσουν αυτοί -με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους και την πείρα τους- το σχολείο των κοινωνικών φραγμών, των άνισων ταχυτήτων, της υποβάθμισης.

Απέναντι στο κριτήριο της «ικανότητας διαχείρισης των οικονομικών πόρων», το ΚΚΕ απαντά με την ανάγκη να στηριχτεί ουσιαστικά το σχολείο, αποκλειστικά από το κράτος, χωρίς να βάζουν το χέρι στην τσέπη οι γονείς. Καλούμε τους εκπαιδευτικούς να αντισταθούν στη διάδοση ανορθολογικών και σκοταδιστικών θεωριών. Να διαμορφώσουν διεκδικητικό μέτωπο για το συνδυασμό της μορφωτικής διαδικασίας με την κοινωνική στήριξη των παιδιών.

Απέναντι στο κριτήριο για τη λεγόμενη «αποτελεσματική αξιοποίηση του προσωπικού», το ΚΚΕ απαντά με το αίτημα για τη μόνιμη πρόσληψη των 50.000 συμβασιούχων εκπαιδευτικών που “σήμερα είναι, αύριο δεν είναι”, γεγονός που έχει σοβαρές αρνητικές συνέπειες στην αναγκαία σταθερή, παιδαγωγική, μορφωτική και ψυχολογική σχέση που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές. Να καταργηθεί επιτέλους η απαράδεκτη πραγματικότητα των εκπαιδευτικών-λάστιχο που αναγκάζονται να διδάσκουν άσχετα με την ειδικότητά τους μαθήματα με ό,τι αυτό σημαίνει για τη μόρφωση των μαθητών.

Απέναντι στο κριτήριο της «αξιοποίησης των σχολικών υποδομών», το ΚΚΕ αντιπαραθέτει την ανάγκη να αναβαθμιστούν εδώ και τώρα οι σχολικές υποδομές, να θωρακιστούν από σεισμούς, πλημμύρες, να φτιαχτούν εργαστήρια, γυμναστήρια παντού, να δεσμευτούν άμεσα χώροι για ανέγερση σχολικών κτηρίων, για να καταργηθεί οριστικά η αθλιότητα των κοντέινερς, των “τάξεων-κλουβιά”.

Απέναντι στο κριτήριο της «καλλιέργειας δεξιοτήτων στους μαθητές», το ΚΚΕ αντιπαραθέτει τη σύγχρονη ανάγκη και δυνατότητα για ένα σχολείο ολόπλευρης μόρφωσης και σύγχρονης γενικής παιδείας, που θα ενσωματώνει δημιουργικά τη δυνατότητα γνώσης των νέων εξελίξεων.

Απέναντι στην κατεύθυνση για δημοσίευση των αξιολογήσεων των σχολείων με βάση τα “μαθησιακά αποτελέσματα”, το ΚΚΕ θέτει το ουσιαστικό ερώτημα του ποιος έχει την ευθύνη για τις σχολικές επιδόσεις, θέτει την ανάγκη για στήριξη των σχολείων και όχι κατάταξή τους σε “καλά” και “κακά”, που θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους, ανάλογα με την πρόσβασή τους σε καπιταλιστικούς ομίλους-χορηγούς, ανάλογα με την ταξική σύνθεση του Δήμου, της Περιφέρειας κτλ.

5. Το ΚΚΕ καλεί τον λαό να εξετάσει και τη διεθνή πείρα από το σχολείο που οικοδομείται, ως αποτέλεσμα της αντιδραστικής αξιολόγησης, που υλοποιείται απ’ όλες τις κυβερνήσεις είτε φιλελεύθερες είτε σοσιαλδημοκρατικές.

Αυτή η πείρα υπογραμμίζει τις τεράστιες μορφωτικές ανισότητες, στα κατά τ’ άλλα αξιολογημένα σχολεία. Έτσι:
Τα σχολεία των φτωχών έχουν διαφορετικό και κατώτερου επιπέδου πρόγραμμα και βιβλία από τα σχολεία των πλουσίων. Το μέλλον των παιδιών της λαϊκής οικογένειας είναι από πολύ μικρή ηλικία προορισμένο για τη φτηνή εργασία, ενώ η προοπτική των πανεπιστημιακών σπουδών φαντάζει εξωπραγματική γι’ αυτά. Στο όνομα της αναβάθμισης και της καινοτομίας, αφαιρούνται μαθήματα, όπως Γεωγραφία και Ιστορία και εισάγονται μαθήματα “υπηρεσιών καφετέριας”…

Αποτέλεσμα και αυτής της κατεύθυνσης είναι και ο λειτουργικός αναλφαβητισμός, η αδυναμία συγκρότησης ενός στέρεου μορφωτικού υπόβαθρου, ο σύγχρονος ανορθολογισμός.



6. Απέναντι στον ενωμένο αγώνα των εκπαιδευτικών, η κυβέρνηση επιστρατεύει τον αυταρχισμό και το ψέμα!

Εφαρμόζει απαράδεκτες διατάξεις του νόμου Χατζηδάκη, αλλά και των νόμων Βρούτση, Αχτσιόγλου.
Επικαλείται το γεγονός ότι οι εκπαιδευτικοί είναι κρατικοί υπάλληλοι, πατώντας στο αντιδραστικό πλαίσιο του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα, αλλά και την τιμωρητική τροπολογία που ψηφίστηκε επί ΣΥΡΙΖΑ και καταργήθηκε κάτω από την πάλη των εργαζομένων, και τώρα επαναφέρεται από την κυβέρνηση της ΝΔ.
Οι εκπαιδευτικοί έχουν κάθε λόγο να αγωνίζονται ενάντια σε νόμο του κράτους, γιατί αυτός ο νόμος είναι άδικος, ενάντια στα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών τους!

Αυτόν τον δρόμο έχουν ακολουθήσει οι εργαζόμενοι στην εκπαίδευση, οι μαθητές, οι φοιτητές και έχουν καταφέρει να καθυστερήσουν αντιδραστικές αλλαγές, να εμποδίσουν αντιλαϊκά μέτρα.

Σήμερα είναι η ώρα της αλληλεγγύης, για να πιεστεί ακόμα περισσότερο η κυβέρνηση της ΝΔ, να ηττηθεί η προσπάθεια τρομοκράτησης των εκπαιδευτικών.

Να δυναμώσει η πάλη ενάντια στο αντιδραστικό περιεχόμενο της αξιολόγησης και όλων των νόμων που έχουν φέρει συνολικά οι παλιές και νέες κυβερνήσεις.

Να συνεχιστεί η παρεμπόδιση του νόμου της κυβέρνησης της ΝΔ ακόμα πιο μαζικά, με όλες τις μορφές και όλα τα μέσα, αγκαλιάζοντας όλο και περισσότερους.



7. Το ενδιαφέρον των πολλών για την εκπαίδευση των παιδιών τους είναι διαμετρικά αντίθετο με τα συμφέροντα και την εκπαιδευτική πολιτική των κυβερνήσεων που δουλεύουν για τους λίγους.


Σε αυτή τη διαχρονική αναμέτρηση -και στον τόπο μας- ύψωσαν το μπόι τους κορυφαίοι κομμουνιστές παιδαγωγοί με το έργο τους και τη στάση ζωής τους και κρίθηκαν από το εκάστοτε σύστημα ως “ακατάλληλοι”. Όμως, η ακτινοβολία του Γληνού, της Ιμβριώτη, του Παπαμαύρου και πολλών άλλων βρίσκει σήμερα έκφραση στα συνθήματα και τα πανό των εκπαιδευτικών σωματείων, όπου τα σύγχρονα παιδαγωγικά ποιήματα γράφονται στους δρόμους και τις σχολικές τάξεις!
Τα προβλήματα των σχολείων δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν από μια γερασμένη εκπαιδευτική πολιτική που πατάει σ’ ένα γερασμένο σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας και της οικονομίας.

Η συσσωρευμένη πείρα και οργή από τους αλλεπάλληλους νόμους που ψηφίζουν οι κυβερνήσεις, τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει ότι ο φαύλος κύκλος της υποβάθμισης, της αναντιστοιχίας ανάμεσα στην πρόοδο της επιστήμης και τη μόρφωση με το σταγονόμετρο, μπορεί να σπάσει μόνο αν ανοίξει ο δρόμος για μια κοινωνία που το κίνητρο και οι στόχοι της παραγωγής δεν θα είναι το καπιταλιστικό κέρδος, αλλά η κοινωνική ευημερία. Ν’ ανοίξει ο δρόμος διεκδίκησης και κατάκτησης των κοινωνικών-πολιτικών προϋποθέσεων ώστε το εκπαιδευτικό σύστημα σε όλες του τις βαθμίδες να στοχεύει στη συνολική ανύψωση του μορφωτικού επίπεδου και την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας των μαθητών, αφού θα έχει ξεμπερδέψει με την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Το ΚΚΕ, σήμερα, στηρίζοντας τον δίκαιο αγώνα των εκπαιδευτικών, δίνει όλες του τις δυνάμεις για να χαραχτεί αυτός ο δρόμος.

ΑΘΗΝΑ 15/10/2021
ΤΟ ΠΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2021

Εκπαιδευτικοί: «Γιατί Απεργούμε–Απέχουμε από τη διαδικασία της αξιολόγησης»

  

Με μια ανοικτή επιστολή, Σύλλογοι Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης σε όλη τη χώρα, απευθύνονται στους γονείς των μαθητών τους, εξηγώντας τους γιατί απεργούν τη Δευτέρα 11 Οκτώβρη και γιατί απεργούν - απέχουν από τη διαδικασία της αξιολόγησης.
ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ 8 Οκτωβρίου 2021


Στην επιστολή τους αναφέρουν:

«Αγαπητοί γονείς,
Επιλέγουμε να επικοινωνήσουμε μαζί σας μέσα από αυτή την επιστολή, συναισθανόμενοι την κοινή μας αγωνία για τη μόρφωση και την πρόοδο των παιδιών μας. Γιατί αυτός είναι ο κοινός μας στόχος: το καλύτερο για τα παιδιά σας, “για τα παιδιά μας”!

Όπως ίσως θα έχετε ακούσει, η κυβέρνηση το καλοκαίρι ψήφισε έναν νόμο, με τίτλο “Για την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού έργου και τη στήριξη των εκπαιδευτικών”. Και θα έλεγε κανείς ότι σαν τίτλος, μας βρίσκει όλους σύμφωνους. Και εμάς τους εκπαιδευτικούς και εσάς τους γονείς και φυσικά τους ίδιους τους μαθητές.
Ποιος δε θέλει άλλωστε την αναβάθμιση του μορφωτικού επιπέδου;
Ποιος δε θέλει την πλήρη στήριξη των εκπαιδευτικών, ώστε να έχουν όλα τα μέσα για να δώσουν ό,τι καλύτερο στα παιδιά;
Αν κοιτάξουμε όμως καλύτερα μέσα στην καθημερινότητα, μέσα στα σχολεία και τις τάξεις, θα δούμε ότι ο τίτλος είναι πραγματικά παραπλανητικός.
Ας αναρωτηθούμε μαζί…
~Είναι βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου, σχεδόν ένα μήνα μετά το άνοιγμα των σχολείων, να υπάρχουν χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών;
~Είναι βελτίωση να υπάρχουν χιλιάδες παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες και ανάγκες αστήριχτα από ειδικό παιδαγωγικό και βοηθητικό προσωπικό και να καλείστε και πάλι εσείς οι γονείς, αν μπορείτε, να βάλετε το χέρι στην τσέπη;
~Είναι βελτίωση, τον 21ο αιώνα, τα παιδιά μας να στοιβάζονται ανά 25 σε κοντέινερς ή σε κτίρια δεκαετιών, έρμαια στη φθορά του χρόνου ή στην πρώτη εμφάνιση σεισμού, πλημμύρας και άλλων καταστροφών;
~Είναι βελτίωση εδώ και 15 χρόνια να έχουμε αναλυτικά προγράμματα που μας καλούν να διδάξουμε τα μαθηματικά στο “περίπου” και τη γλώσσα μέσα από συνταγές μαγειρικής;
~Είναι βελτίωση να αλλάζουν οι μαθητές μας εκπαιδευτικό κάθε χρόνο ή πολλές φορές 2-3 φορές μέσα στο χρόνο, εξαιτίας της επιλογής των κυβερνήσεων να μη διορίζουν όλο το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό, που είναι προϋπόθεση για την παιδαγωγική σχέση και συνέχεια;
~Είναι βελτίωση οι μαθητές μας απέναντι στη μάχη τους για τη μόρφωση, να συναντούν τον κόφτη της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (που άφησε εκτός ΑΕΙ 40.000 μαθητές) και της Τράπεζας Θεμάτων και να μετατρέπονται σε εμπόρευμα για τα ιδιωτικά κολέγια;
~Είναι βελτίωση, μετά από 2 χρόνια τηλεκπαίδευσης, να μην παίρνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο από κυβέρνηση και υπουργείο Παιδείας για την αντιμετώπιση των τεράστιων μορφωτικών κενών, που έχουν δημιουργηθεί, εξαιτίας της δικής τους διαχείρισης;

Θα μπορούσαμε να θέσουμε ακόμα πολλά ερωτήματα και σε όλα η απάντηση, που όλοι θα δίναμε, είναι ένα βροντερό ΟΧΙ! 
Η κυβέρνηση ακόμα ισχυρίζεται, με κάθε τρόπο και μέσο, ότι οι εκπαιδευτικοί δε θέλουν να αξιολογηθούν! 
Και απαντάμε ξεκάθαρα: λένε ψέματα!

Η κυβέρνηση και το ΥΠΑΙΘ προωθούν μια βαθιά αντιεκπαιδευτική πολιτική. 
Αυτή είναι η πραγματικότητα. 
Ο αγώνας των εκπαιδευτικών τους δημιουργεί σοβαρές δυσκολίες, γι’ αυτό επιλέγουν το δρόμο του αυταρχισμού, της καταστολής και της συκοφαντίας. 
Δε μας φοβίζουν όμως. Μένουμε όρθιοι. Αυτό το οφείλουμε στους μαθητές μας.

Οι εκπαιδευτικοί και οι Σύλλογοι Διδασκόντων:
Καθημερινά οργανώνουν, εκτιμούν και αναπροσαρμόζουν το μάθημά τους!
Καθημερινά εξετάζουν κριτικά και αυτοκριτικά τη δουλειά τους, με πενιχρά μέσα και χωρίς καμία επιμόρφωση (μιας και τέτοια έχει να γίνει 12 χρόνια), προσπαθούν να δώσουν ό,τι καλύτερο στους μαθητές τους!
Βιώνουν μαζί σας κοινά άγχη και αγωνίες για την πρόοδο των παιδιών. Για τις δυσκολίες που συναντάνε σε μια σειρά διδακτικά αντικείμενα. Για τις ανισότητες που οξύνονται χρόνο με το χρόνο. Το άγχος για να προχωρήσει η ύλη, για να μη μείνει κανένα παιδί πίσω, προκειμένου τα παιδιά να κατακτήσουν βασικές γνώσεις, αναγκαίες για την εξέλιξη και την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους.

Σε τίποτα από όλα τα παραπάνω, δυστυχώς, δε συμβάλουν οι ρυθμίσεις του υπουργείου Παιδείας.

Αυτό όμως που πραγματικά επιδιώκουν μέσα από τον παραπλανητικό τίτλο “αξιολόγηση”, είναι να διαμορφώσουν σχολεία πολλών ταχυτήτων. 
Να διαχωρίσουν δηλαδή τα σχολεία σε “καλά” και “κακά”, με κριτήριο το κατά πόσο θα μπορούν από μόνα τους, “αυτόνομα” να καλύπτουν τις ανάγκες τους.
Σχολεία που θα μας μετατρέψουν και εμάς και εσάς τους γονείς σε επαίτες! 
Θα ζητιανεύουμε από χορηγούς και δωρεές τα αναγκαία, αν θέλουμε να αξιολογηθούμε καλά! 
Ή θα κληθείτε και πάλι να βάλετε το χέρι στην τσέπη, για να μην έρθουν τα χειρότερα!

Σχολεία δηλαδή που θα λειτουργούν με όρους επιχείρησης και για τις ανάγκες της αγοράς! 
Και ξέρουμε πολύ καλά τι θα σημαίνει αυτό για τα σχολεία των εργατογειτονιών, των περιοχών που συγκεντρώνονται μεταναστόπουλα, για τα σχολεία των κοντέινερς! Κακή αξιολόγηση…συγχώνευση…υποβάθμιση!

Και το κυριότερο, επιδιώκουν να χτυπήσουν τα ίδια τα μορφωτικά δικαιώματα και τις ανάγκες των μαθητών μας. Κάθε χρόνο πετσοκόβουν και ένα αντικείμενο που αφορά στη γενική μόρφωση.
Έτσι λείπει ή έχει μειωθεί κατά πολύ από τα αναλυτικά προγράμματα η καλλιτεχνική παιδεία, οι κοινωνικές επιστήμες, η ποίηση και η λογοτεχνία, η διδασκαλία των φυσικών επιστημών σταθερά υποβαθμίζεται! Και μετά έχουν το θράσος να μας λένε ότι νοιάζονται για την καλλιέργεια κριτικής σκέψης στα παιδιά!

Αγαπητοί γονείς,

Οι εκπαιδευτικοί δώσαμε τα τελευταία δύο χρόνια της πανδημίας τη μάχη, χωρίς τεχνολογικά μέσα και επιστημονική καθοδήγηση, για να κρατήσουμε ανοιχτή την εκπαιδευτική διαδικασία και την παιδαγωγική σχέση με τους μαθητές μας! 
Μπροστά σε συστήματα που “έπεφταν”, σε οθόνες και μικρόφωνα που έκλειναν, προσπαθώντας να μην αφήσουμε κανένα μαθητή – μαθήτριά μας “πίσω”.

Δεν ισχυριζόμαστε από την πλευρά μας ότι δεν υπάρχουν προβλήματα και δυσκολίες, ότι τα κάνουμε όλα καλά. Άλλωστε, όπως κι εσείς είμαστε εργαζόμενοι, με όλα τα προβλήματα που κι εσείς βιώνετε από την εγκληματική πολιτική της τελευταίας περιόδου – και όχι μόνο!

Ξέρουμε πολύ καλά τι θα πει ακρίβεια, πετσοκομμένοι μισθοί, απληρωσιά, ανεργία, υποστελεχωμένο σύστημα Υγείας – Πρόνοιας. 
Γι’ αυτό βρεθήκαμε μαζί στους αγώνες όλο το τελευταίο διάστημα. Δίπλα στους υγειονομικούς, τους εργαζόμενους του τουρισμού, τους διανομείς…… Με λίγα λόγια στους γονείς των μαθητών μας!

Γι’ αυτό και τώρα υπάρχει η ανάγκη να βρεθούμε και πάλι μαζί. 
Σε κοινό αγώνα! Ενάντια στο σχολείο που θέλουν να φτιάξουν, του ανταγωνισμού, της ημιμάθειας και της ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας και όχι ενάντια στη λεγόμενη “αξιολόγηση”, όπως παραπλανητικά ισχυρίζεται η κυβέρνηση.

Γιατί έχουμε κοινό συμφέρον να παλέψουμε για ένα σχολείο που δε θα διαχωρίζει τα παιδιά ανάλογα με τις οικονομικές-κοινωνικές δυνατότητες της οικογένειάς τους, το χρώμα ή τη φυλή! 
Θα παρέχει ολόπλευρη μόρφωση σε όλους και όχι σε λίγους και εκλεκτούς! Για ένα σχολείο πραγματικά ενιαίο, δημόσιο και δωρεάν, που θα αναπτύσσει το σύνολο των δυνατοτήτων του κάθε μαθητή. Για το σχολείο που θα καλύπτει τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των μαθητών μας, μακριά και έξω από την αντιδραστική αντίληψη ότι υπάρχουν παιδιά “που δεν παίρνουν τα γράμματα”!

Γιατί αντιθέτως, όλα τα παιδιά, μπορούν και πρέπει να γίνουν πρωταγωνιστές και δημιουργοί μιας καλύτερης κοινωνίας και σε αυτή την υπόθεση οφείλουμε όλοι, εκπαιδευτικοί και γονείς, να καταθέσουμε όλες μας τις δυνάμεις!

Έχε το νου σου στο παιδί, υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλυτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα!
»


ΔΕΣ ΑΚΟΜΗ:




Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2020

ΚΟΥΒΑ ή ΓΕΡΜΑΝΙΑ -ΘΑ ΕΣΤΕΛΝΕΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ?

ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ή ΣΤΗΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΟΥΒΑ 
-Όταν η Γερμανία υποκλίνεται στην Κούβα:
Η Γερμανία αποτελεί ως γνωστόν τη καπιταλιστική ατμομηχανή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη χώρα που καθοδηγεί και χαράζει την οικονομική πολιτική της. 
Η Κούβα, αντίθετα, για πολλούς Γερμανούς θεωρείται ως ένα τριτοκοσμικό, δικτατορικό, ανελεύθερο και λυμφατικό κράτος, αφού στη διακυβέρνησή της από το 1959 ηγούνται οι κομμουνιστές.

Η πραγματικότητα, βέβαια, δεν είναι ακριβώς αυτή, αφού αν θέλει κανείς να συνειδητοποιήσει την αλήθεια, θα πρέπει να κοιτάξει εκείνα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που αποδεικνύουν την φροντίδα ενός κράτους για τους πολίτες του. Ένα από αυτά είναι και η εκπαίδευση.

Σύμφωνα με τη μελέτη της PISA για το 2018, που δημοσιεύτηκε στις 3 Δεκεμβρίου του 2019, η Γερμανία αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα στο εκπαιδευτικό της σύστημα. 
Μάλιστα, σε σύγκριση με την ίδια μελέτη για το 2015, η Γερμανία έχει κάνει βήματα προς τα πίσω.

Αντίθετα, το εκπαιδευτικό σύστημα της Κούβας θεωρείται ένα από τα καλύτερα στον κόσμο. 
«Κανένα εκπαιδευτικό σύστημα της Λατινικής Αμερικής δεν μπορεί να θεωρηθεί υψηλής ποιότητας, όταν μιλάμε με παγκόσμιους όρους εκτός από αυτό της Κούβας. Το σχολικό της σύστημα παρουσιάζει αυξημένες ή τουλάχιστον κατάλληλες παραμέτρους: ισχυρό ακαδημαϊκό ταλέντο, υψηλούς μισθούς και υψηλή επαγγελματική αυτονομία. Έτσι χαρακτηρίζεται ως ένα από τα πιο αποτελεσματικά εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο, όπως αυτά της Φινλανδίας, της Σιγκαπούρης, της Σαγκάης, της Δημοκρατίας της Κορέας, της Ελβετίας, της Ολλανδίας και του Καναδά»», επισήμαινε η έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας το 2016.
Παράλληλα, η Κούβα διαθέτει σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά αλφαβητισμού στον κόσμο (γύρω στο 99%), ενώ σε έκθεσή της το 2011 η Unesco ανέφερε πως οι κουβανοί πολίτες απολαμβάνουν το πιο υψηλό μορφωτικό επίπεδο της Καραϊβικής, κάτι που κατατάσσει τη χώρα τους στην 14η θέση διεθνώς. 
Μάλιστα, το 2013, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ επισήμανε πως «η Κούβα έχει καταφέρει να εκπληρώσει πολλούς από τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας του ΟΗΕ».
Την ίδια στιγμή, στη Γερμανία 6,2 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν σοβαρές δυσκολίες στη γραφή και την ανάγνωση, σύμφωνα με την πρόσφατη έρευνα LEO του Πανεπιστημίου του Αμβούργου.

Η σημασία της επιτυχίας της Κούβας μεγαλώνει αν σκεφτεί κανείς τους διαχρονικούς περιορισμούς, το εμπάργκο και τη λυσσαλέα πολεμική που έχει δεχθεί το νησί της Καραϊβικής από τους υπέρμαχους του φιλελευθερισμού, από τις ΗΠΑ και τις γύρω σφαίρες επιρροής της. Η Κούβα, όμως, άντεξε κόντρα σε όλους και σε όλα, καταφέρνοντας να ατενίζει το μέλλον της με ακόμη περισσότερη αισιοδοξία.


Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΟΣΑ, Άνχελ Γκουρία, στην εισαγωγική παράγραφο της έκθεσης PISA για το 2018 αναφέρει πως «η ποιότητα των σχολείων σήμερα θα ενδυναμώσει την ισχύ των οικονομιών αύριο», φράση που φανερώνει την ανησυχία του και τον προβληματισμό του όχι μόνο για τη Γερμανία, αλλά για την πορεία ολόκληρου του καπιταλιστικού συστήματος και της Ευρωπαϊκής Ένωσης εν γένει.

Εμείς, από τη δική μας οπτική γωνία, θα συμφωνήσουμε εν μέρει μαζί του, πως η ποιότητα των σχολείων αποτελεί μια σημαντική παράμετρο για την εξέλιξη ενός κράτους, προσθέτοντας πως η διαφορά ανάμεσα σε αυτά που η Γερμανία και η Κούβα προκρίνουν ως σημαντικά, ως ουσιώδη και αναπόσπαστα μέρη της ματιάς που επιλέγουν να διατηρούν απέναντι στον τρόπο που οραματίζονται τον κόσμο και τις μελλοντικές κοινωνίες, δεν μπορούν παρά να τροφοδοτήσουν γενικότερες αλλαγές τα επόμενα χρόνια, επαναστάσεις, λαϊκές εξεγέρσεις και προσπάθειες κοινωνικής απελευθέρωσης.

Άλλωστε, η Κούβα δεν πρωτοπορεί μόνο στον τομέα της εκπαίδευσης, αλλά έχει κατορθώσει σπουδαία πράγματα και στην υγεία. 
Έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο που εξάλειψε την μετάδοση του AIDS και της σύφιλης από τη μητέρα στο παιδί, έχει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας διεθνώς και ανακάλυψε το πρώτο θεραπευτικό εμβόλιο για ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα. 
Όλα αυτά στις λεγόμενες προηγμένες χώρες, που διαθέτουν περισσότερους πόρους από την Κούβα, θα έπρεπε να έχουν λυθεί προ πολλού, αλλά συνεχίζουν να παραμένουν θέματα που χρήζουν διερεύνησης και απαντήσεων. 
Ο λόγος πίσω από αυτό κρύβεται στην ίδια την οργάνωση του κράτους τους και της παραγωγής τους που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με το κέρδος και όχι με την ικανοποίηση των διευρυμένων σύγχρονων ανθρώπινων αναγκών.
Γιατί, όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν πως «στο τέλος πάντα νικούν οι Γερμανοί», το παράδειγμα της Κούβας δείχνει πως και οι «μικρές» ομάδες μπορούν να τα καταφέρουν, αν παρά τα λάθη και τις αδυναμίες τους, συνεχίζουν απαρέγκλιτα να βαδίζουν στον δρόμο του αγώνα που εμπεριέχει στα σπλάχνα του τις κινητήριες δυνάμεις της ελπίδας, της αξιοπρέπειας και της δικαιοσύνης, υπερασπιζόμενες την έννοια του ανθρώπου
 έτσι όπως την έθετε ο Τσε Γκεβάρα:
 «ο άνθρωπος πρέπει να περπατάει με το κεφάλι απέναντι στον ήλιο. Και ο ήλιος πρέπει να κάψει το μέτωπο και καίγοντάς το να το σφραγίσει με τη σφραγίδα της τιμής. Όποιος περπατάει σκυφτός, χάνει αυτήν την τιμή».

Αλίευση από Κατιούσα Παρουσίαση: Viva.La.Revolucion