ΝΑΤΟ: Η συμμαχία των ΗΠΑ που στελεχώθηκε με Ναζί εγκληματίες πολέμου

Πηγή: Katiousa

Μπάμπης Ζαφειράτος / Μποτίλια Στον Άνεμο

Καθώς η κατάσταση στην Ουκρανία εξελίσσεται, η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα εξακολουθεί να προωθεί την εσφαλμένη αντίληψη ότι το ΝΑΤΟ (και οι ΗΠΑ εξ ορισμού) είναι κατά κάποιον τρόπο μια συμμαχία για την ειρήνη.

Οι ΗΠΑ δόμησαν το ΝΑΤΟ τοποθετώντας σε ανώτατα αξιώματα Ναζί εγκληματίες πολέμου

Η ιστορία του ΝΑΤΟ

– Dougal MacDonald –

Μετάφραση με την προσθήκη φωτό
Μπάμπης Ζαφειράτος – Μποτίλια Στον Άνεμο

Από την ιστοσελίδα του
Marxist-Leninist Party of Canada, 28/3/2022

(Ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, 18 Φεβ. 1952)

Η απάτη της ειρηνικής συμμαχίας διαιωνίζεται, για να πειστούν οι άνθρωποι ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία είναι απλά ανάμεσα στο «καλό» με τις ΗΠΑ και ΝΑΤΟ από τη μια πλευρά και στο «κακό» με τη Ρωσία από την άλλη.

Επομένως, όλοι θα πρέπει να υποστηρίξουν τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, αντιτασσόμενοι στη Ρωσία, ώστε να έρθει η επί γης ειρήνη.

Όμως, η ιστορία και των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που γράφεται με πολέμους εναντίον άλλων χωρών, αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο.

Τα γεγονότα δείχνουν ότι όταν οι χιτλερικοί παραδόθηκαν στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με τη Σοβιετική Ένωση να παίζει τον κύριο ρόλο στην ήττα τους, οι Αγγλοαμερικανοί άρχισαν να βοηθούν στην ανοικοδόμηση της Γερμανίας και οικονομικά και στρατιωτικά.

Η Γερμανία έγινε τότε το προπύργιο ενάντια στη σοσιαλιστική Σοβιετική Ένωση, τον υποτιθέμενο σύμμαχο των Αγγλοαμερικανών εν καιρώ πολέμου, που προσδιορίστηκε ως ο κύριος εχθρός τους.

Αυτό το μεταπολεμικό σχέδιο, το οποίο είχε ήδη εξυφανθεί πριν από το τέλος του πολέμου, περιελάμβανε το σχηματισμό της επιθετικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ, στις 4 Απρ. 1949, εντός της οποίας ουκ ολίγοι στρατιωτικοί ηγέτες του Χίτλερ έπαιξαν βασικούς ρόλους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο στρατηγός Άντολφ Χόιζινγκερ (Adolf Heusinger), ένας καριερίστας στρατιωτικός που με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έγινε μέλος του Γερμανικού Αρχηγείου και βοήθησε στο σχεδιασμό της ναζιστικής εισβολής στην Πολωνία, στη Δανία, στη Νορβηγία, στη Γαλλία και στις Κάτω Χώρες.

Λονδίνο, 19 Ιανουαρίου 1961. Ο Δυτικογερμανός στρατηγός Adolf Heusinger (1897-1982), Γενικός Επιθεωρητής της Bundeswehr, με τον Sir Hector McGregor (1910-1973, δεξιά), Αρχιστράτηγο της Διοίκησης Καταδιωκτικών, στην αίθουσα συνεδριάσεων του Αρχηγείου της RAF. (Φωτογραφία Douglas Miller/Keystone/Hulton Archive/Getty Images)

Στην Πολωνία μάλιστα διαπράχθηκε από τους Ναζί ένα από τα χειρότερα εγκλήματα που έχει γνωρίσει ποτέ η ιστορία, με περίπου 6.000.000 σκοτωμένους, οι περισσότερες ανθρώπινες απώλειες από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα.

Ο Χόιζινγκερ σκαρφάλωσε γρήγορα στις διοικητικές βαθμίδες της Βέρμαχτ και το 1944 διορίστηκε Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού του Αδόλφου Χίτλερ.

Μετά τον πόλεμο ανακρίθηκε από τους Αμερικανούς αλλά δεν παραπέμφθηκε σε δίκη.

Ένα αποχαρακτηρισμένο έγγραφο της CIA αναφέρει:

«Με την παράδοσή του στις αρχές του Αμερικανικού Στρατού τον Μάιο του 1945, ανέκυψε το ζήτημα της ενοχής του [Χόιζινκερ] ως εγκληματία πολέμου, για κάποιες διαταγές που υπέγραψε και διαβίβασε και οι οποίες σφράγισαν τη μοίρα αιχμαλώτων Ρώσων πολιτικών αξιωματούχων και κομάντος των συμμαχικών δυνάμεων. Ωστόσο, ενόψει της στάσης συνεργασίας του στη Νυρεμβέργη και του γεγονότος ότι είχε υπογράψει μόνο τις διαβιβαστικές εντολές, δεν έγινε καμία ενέργεια. Αντίθετα, υπηρέτησε αμισθί ως σύμβουλος έρευνας στο Γραφείο του Επικεφαλής των Ηνωμένων Πολιτειών για Εγκλήματα Πολέμου στη Νυρεμβέργη, κατά διαστήματα μεταξύ 1945 και 1948».

Έτσι, αντί ο Χόιζινγκερ να δικαστεί για εγκλήματα πολέμου, έγινε σύμβουλος σε στρατιωτικά ζητήματα του Κόνραντ Αντενάουερ, όταν αυτός αναγορεύτηκε πρώτος Καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας το 1949.

28 Φεβ. 1964. Ο στρατηγός Adolf Heusinger, Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, Πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ), σε συνάντηση με τον Υπουργό Άμυνας Robert S. McNamara (δεξιά) στο Πεντάγωνο, για να συζητήσουν θέματα άμυνας σχετιζόμενα με τον κοινωφελή οργανισμό.

Μια από τις πρώτες ενέργειες του Αντενάουερ ήταν να καταγγείλει την αποναζιστικοποίηση της Γερμανίας και να αμνηστεύσει τους Ναζί εγκληματίες πολέμου.

Μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου 1951, σχεδόν 800.000 εγκληματίες πολέμου είχαν επωφεληθεί της αμνηστίας.

Ο Αντενάουερ, εκτός των άλλων, είχε συγγένεια εξ αγχιστείας με τον John J. McCloy, που ήταν Ύπατος Αρμοστής των ΗΠΑ για τη Γερμανία και αργότερα Πρόεδρος της Rockefellers’ Chase Manhattan Bank και του Ιδρύματος Φορντ (Ford Foundation), και ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πρόωρη αποφυλάκιση πολλών Ναζί εγκληματιών πολέμου, καταδικαμένων στη Νυρεμβέργη.

Ανάμεσά τους και οι βιομήχανοι Alfried Krupp και Friedrich Flick που μετά τις σύντομες διακοπές τους συνέχισαν να πλουτίζουν, αναλαμβάνοντας ηγετικούς ρόλους στη μεταπολεμική γερμανική οικονομία.

Το 1955, με την ίδρυση της Μπούντεσβερ [ΣτΜ: Bundeswehr· Ομοσπονδιακή Άμυνα], των ανασυσταθεισών Δυτικογερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων, ο Χόιζινγκερ επέστρεψε στη στρατιωτική υπηρεσία και διορίστηκε Αντιστράτηγος.

Το 1957 προήχθη σε Στρατηγό και έγινε ο πρώτος Γενικός Επιθεωρητής της Μπούντεσβερ.

Με αυτή του την ιδιότητα υπηρέτησε μέχρι το 1961, οπότε και διορίστηκε Πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ, θέση που τον κατέστησε ανώτερο στρατιωτικό εκπρόσωπο της συμμαχίας.

Βόννη, 2 Δεκ. 1958. Από αριστερά προς τα δεξιά: Ο Ανώτατος Διοικητής των χερσαίων δυνάμεων του ΝΑΤΟ, στρατηγός Hans Speidel (ξεπλύθηκε με την Επιχείρηση Βαλκυρία), ο Ανώτατος Διοικητής των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Κεντρική Ευρώπη, στρατηγός Jean Etienne Valluy και ο στρατηγός Adolf Heusinger. (Φωτογραφία Kurt Rohwedder/συμμαχία εικόνας μέσω Getty Images)

Το 1963 έγινε Αρχηγός του Επιτελείου του ΝΑΤΟ μέχρι το 1964.

Πολλοί άλλοι πρώην Ναζί με περίοπτους ρόλους ακολούθησαν παρόμοια μονοπάτια, ιδίως ως Αρχηγοί των Συμμαχικών Κεντρικών Δυνάμεων στην Ευρώπη.

Μερικά μόνο παραδείγματα:

― Hans Speidel: Στρατηγός που συμμετείχε στην εισβολή στην Πολωνία, στη Γαλλία και στη Σοβιετική Ένωση, από τους ιδρυτές της Μπούντεσβερ, είχε καθοριστικό ρόλο στον επανεξοπλισμό και την ένταξη της Γερμανίας στο ΝΑΤΟ και το 1957 έγινε Αρχηγός των Συμμαχικών Δυνάμεων Κεντρικής Ευρώπης.

― Dr. Eberhard Taubert: Στουρμφύρερ [ΣτΜ: Παραστρατιωτικός βαθμός του Ναζιστικού Κόμματος το 1925, επίσημο αξίωμα από το 1928]. Εργάστηκε με τον Γκέμπελς στο Υπουργείο Προπαγάνδας των Ναζί, όπου ήταν υπεύθυνος στο σχεδιασμό του κίτρινου άστρου για τους Εβραίους. Μετά τον πόλεμο, έγινε σύμβουλος του πρώην Ναζί Φραντς Γιόζεφ Στράους, Γερμανού Υπουργού Άμυνας 1956-62, και διορίστηκε από τον Στράους στο Τμήμα Ψυχολογικού Πολέμου του ΝΑΤΟ, το οποίο ξέρναγε αντικομμουνιστική προπαγάνδα ακριβώς όπως το υπουργείο του Γκέμπελς κατά τη διάρκεια του πολέμου.

― Friedrich Guggenberger: Ναζί ναύαρχος και διοικητής Υποβρυχίου που είχε βυθίσει 17 συμμαχικά πλοία. Αργότερα υπηρέτησε ως Αναπληρωτής Αρχηγός Επιτελείου στη διοίκηση των Ενόπλων Δυνάμεων του ΝΑΤΟ στο Βορρά (AFNORTH) 1968-72.

― Johannes Steinhoff: Γερμανός στρατηγός, πιλότος μαχητικού της Λουφτβάφε. Έγινε Πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ, 1971-74, κατέχοντας μέχρι τότε διάφορες άλλες διοικητικές θέσεις εντός του Οργανισμού.

― Johann von Kielmansegg: Αξιωματικός του Γενικού Επιτελείου στην Ανώτατη Διοίκηση της Βέρμαχτ, 1942-44, ήταν Αρχηγός των Συμμαχικών Δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Κεντρική Ευρώπη, 1967-68.

[Πρώτη φωτό, ο Kielmansegg όρθιος αριστερά, στο Μέτωπο του Χίτλερ. Δεύτερη φωτό, το 1968, κατά την αποχώρησή του, κατόπιν ευδοκίμου υπηρεσίας, από το Μέτωπο του ΝΑΤΟ].

― Ernst Ferber: Ταγματάρχης της Βέρμαχτ. Διοικητής των Συμμαχικών Δυνάμεων Κεντρικής Ευρώπης του ΝΑΤΟ, 1973-75. Δεξιά φωτό, 1975.

Ο Ferber, απερχόμενος, παραδίδει την "τιμημένη" σημαία του ΝΑΤΟ στον νέο Διοικητή, στρατηγό της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, Richard Hastings Ellis].

― Karl Schnell: Πρώτος Γενικός Επιτελικός Αξιωματικός του LXXVI Σώματος Τεθωρακισμένων. 

― Karl Schnell: Αρχηγός του ΝΑΤΟ των Συμμαχικών Δυνάμεων Κεντρικής Ευρώπης, 1975-77.

― Franz Joseph Schulze: Αρχηγός της Τρίτης Αντιαεροπορικής Πυροβολαρχίας του 241 Συντάγματος. Αρχηγός των Συμμαχικών Δυνάμεων Κεντρικής Ευρώπης του ΝΑΤΟ, 1977-79.

Άαχεν, 27 Σεπ. 1979. Από αριστερά προς τα δεξιά: Ο στρατηγός Ferdinand von Senger und Etterlin, ο στρατηγός Franz-Joseph Schulze και ο ομοσπονδιακός υπουργός Άμυνας Hans Apel, του σοσιαλδημοκράτη Καγκελάριου Χέλμουτ Σμιτ, κατά τον αποχαιρετισμό του απερχόμενου Γενικού Διοικητή του ΝΑΤΟ για την Κεντρική Ευρώπη, Schulze. (Photo by Roland Scheidemann/picture alliance via Getty Images)

― Ferdinand von Senger und Etterlin: Υπολοχαγός της 24ης Μεραρχίας Τεθωρακισμένων της Έκτης Γερμανικής Στρατιάς. Αρχηγός των Συμμαχικών Δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Κεντρική Ευρώπη, 1979-83.

Τα ιστορικά δεδομένα είναι ξεκάθαρα.

Αντί να δικαστούν και να πληρώσουν για τα αμέτρητα εγκλήματα που σχεδίασαν και διέπραξαν, ο Χόιζινγκερ, ο Σπάιντελ και άλλοι διαβόητοι ναζί εγκληματίες πολέμου πήραν συγχωροχάρτι από τους Αγγλοαμερικανούς.

Αντί να λογοδοτήσουν, ανταμείφθηκαν για τις υπηρεσίες τους στους Ναζί, παίρνοντας θέσεις-κλειδιά στην ανοικοδόμηση του δυτικογερμανικού στρατού, για να αντιταχθούν στη Σοβιετική Ένωση με το διορισμό τους σε ανώτατα αξιώματα του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη για τους ίδιους άθλιους σκοπούς.

Ανατολικό Μέτωπο, 1 Ιουν. 1942. Ο Adolf Heusinger σε πρώτο πλάνο, με τον συνονόματο Φύρερ του, σε σύσκεψη στο Αρχηγείιο Στρατού στην Πολτάβα της Ουκρανίας. Τρίτος από δεξιά ο πολύς Friedrich Paulus, που υποχρεώθηκε στην ταπεινωτική παράδοση άνευ όρων στις σοβιετικές δυνάμεις (31 Ιαν. 1943), μετά την πανωλεθρία του στο Στάλινγκραντ.

Υπάρχει μια αδιαμφισβήτητη διασύνδεση των Ναζί με τις ΗΠΑ, με τον δυτικογερμανικό στρατό και με το ΝΑΤΟ, που φανερώνει για άλλη μια φορά τον πραγματικό ρόλο της συμμαχίας.

ο ΝΑΤΟ ποτέ δεν ήταν μια στρατιωτική δύναμη για την ειρήνη ή για την άμυνα απέναντι σε κάποια φανταστική Σοβιετική απειλή.

Αντίθετα, ήταν πάντα μια επιθετική στρατιωτική συμμαχία για να εξυπηρετεί, αποκλειστικά και μόνο, τους σκοπούς της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας ανά τον κόσμο.

TML Daily, δημοσιεύτηκε στις 28 Μαρτίου 2022

Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος, 28/3/2022

27.1.45: Ο Κόκκινος Στρατός Απελευθερώνει το Άουσβιτς

27 Γενάρη 1945: Όταν ο Κόκκινος Στρατός απελευθέρωσε το Αουσβιτς 

Από τις αρχές του 1945, στις 12 του Γενάρη, ξεκίνησε η επιχείρηση «Βιστούλα – Οντέρ» του Κόκκινου Στρατού. Τα σοβιετικά στρατεύματα άρχισαν τη μεγάλη επέλασή τους με κατεύθυνση τη πρωτεύουσα της ναζιστικής Γερμανίας, το Βερολίνο.

Οι Γερμανοί, από τον Νοέμβρη του 1944, προετοιμάζονται να αποχωρήσουν, μη μπορώντας να σταματήσουν την επέλαση του Κόκκινου Στρατού. Αρχισαν να γκρεμίζουν τα κτίρια – μάρτυρες των φρικαλεοτήτων τους. Τα κρεματόρια και οι τέσσερις θάλαμοι αερίων ισοπεδώθηκαν. Οι αποτεφρωτήρες αποσυναρμολογήθηκαν και ετοιμάστηκαν να μεταφερθούν στο άλλο στρατόπεδο συγκέντρωσης, το Μαουτχάουζεν, το οποίο πίστευαν οι Γερμανοί ότι δεν θα έπεφτε στα χέρια των Συμμάχων.

Μέχρι τις 18 Γενάρη, οι Γερμανοί εκκένωσαν τα στρατόπεδα του Αουσβιτς, καθώς οι σοβιετικές δυνάμεις πλησίαζαν το συγκρότημα του Αουσβιτς, οδηγώντας σε πορείες θανάτου, μέσα στα χιόνια, περίπου 60.000 εξαθλιωμένους κρατούμενους, με κατεύθυνση το στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλσεν στην πόλη Μπέργκεν, και την πόλη Βότζισλαβ Σλάσκι στο δυτικό τμήμα της Άνω Σιλεσίας, όπου φόρτωναν όσους είχαν επιζήσει, σε τρένα για τα άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία. Τα SS πυροβολούσαν όποιον έμενε πίσω ή δεν είχε τις δυνάμεις να συνεχίσουν. Περισσότεροι από 15.000 κρατούμενοι έχασαν τη ζωή τους σε αυτές τις πορείες θανάτου από το Αουσβιτς.

Δυο μέρες μετά, στις 20 Γενάρη, οι Γερμανοί επιστρέφουν στο συγκρότημα Αουσβιτς-Μπιρκενάου και ανατίναξαν τα δυο τελευταία κρεματόρια, στην προσπάθειά τους να εξαφανίσουν τα ίχνη των αποτρόπαιων πράξεών τους από τους Σοβιετικούς.

Το Σάββατο 27 Γενάρη 1945, οι στρατιώτες της 60ής Στρατιάς του 1ου Ουκρανικού Μετώπου του Κόκκινου Στρατού μπαίνει απελευθερωτής στο Αουσβιτς, όπου βρίσκει περισσότερους από 7.000 παρατημένους κρατούμενους, σε τρισάθλια κατάσταση, τους οποίους παράτησαν οι Ναζί γιατί δεν θα μπορούσαν έτσι κι αλλιώς να ακολουθήσουν την πορεία θανάτου.

Εκείνο το πρωινό οι σοβιετικοί στρατιώτες του 322ου τμήματος πεζικού της 60ης Στρατιάς, με επικεφαλής τον Συνταγματάρχη του Κόκκινου Στρατού Πάβελ Κουρότσκιν, μπήκαν στο πρώτο στρατόπεδο, το Αουσβιτς Ι, όπου αντίκρισαν τις πρώτες εικόνες της φρίκης του Αουσβιτς στα πρόσωπα των 1200 επιζώντων του στρατοπέδου.

Το απόγευμα της ίδιας μέρας έμπαιναν στο Αουσβιτς ΙΙ, το περίφημο στρατόπεδο Μπίκερναου, όπου βρήκαν 5.800 επιζώντες, ανάμεσά τους 611 παιδιά.

Από τα 230 000 παιδιά που βρίσκονταν στο Αουσβιτς μόνο 611 απελευθερώθηκαν.

Από τους επιζώντες του Αουσβιτς ακούστηκαν οι πρώτες διηγήσεις για τα τερατώδη εγκλήματα των ναζί που είχαν διαπραχθεί στο Αουσβιτς από τους Γερμανούς φασίστες.

Οι επιζώντες είχαν, όπως ήταν φυσικό, ανάμεικτες αντιδράσεις κατά τις πρώτες ώρες της ελευθερίας τους. Την ώρα που οι περισσότεροι έψαχναν τη δύναμη να κρατηθούν στη ζωή και να γίνουν καλά από τα δεινά, άλλοι αναζητούσαν τις οικογένειές τους ή πρόσωπα οικεία. Δεν ήταν μάλιστα καθόλου σπάνιο το φαινόμενο να νιώθουν ακόμα και ένοχοι που επιβίωσαν, ενώ οι γονείς, τα παιδιά και οι φίλοι τους είχαν πεθάνει.



Μια καλή μερίδα δεν μπορούσε να πιστέψει πως είχε απελευθερωθεί. Όπως έγραψε ο επιζώντας του Άουσβιτς και ψυχίατρος κατόπιν Βίκτορ Φρανκλ: «Δειλά, κοιτούσαμε τριγύρω και περιεργαζόμασταν ο ένας τον άλλο με απορία. Μετά αποπειραθήκαμε μερικά βηματάκια εκτός στρατοπέδου. Αυτή τη φορά δεν μας ούρλιαξαν εντολές ούτε και υπήρχε η ανάγκη να σκύψεις γρήγορα για να αποφύγεις κάποιο χτύπημα ή κλοτσιά. ‘‘Ελευθερία’’, μονολογούσαμε, αν και κανείς δεν μπορούσε να τη συλλάβει».

Από τα πάνω από 6 εκατομμύρια ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους στα απάνθρωπα στρατόπεδα συγκέντρωσης που είχαν δημιουργήσει οι Γερμανοί φασίστες, πάνω από 1,3 εκατομμύριο εξοντώθηκαν στο Αουσβιτς. 900.000 επιλέχτηκαν και εκτελέστηκαν με διάφορους τρόπους, θανατώθηκαν με δηλητηριώδη αέρια σε ειδικούς θαλάμους αερίων, απαγχονίστηκαν, πυροβολήθηκαν, έγιναν πειραματόζωα για την εξακρίβωση της αντοχής των ανθρώπων σε διάφορα δηλητήρια, πυροβολήθηκαν. Πάνω από 200.000 πέθαναν από ασθένειες, υποσιτισμό και βαρύτατες κακοποιήσεις και ιατρικά πειράματα.

Από αυτούς περίπου 1.100.000 ήταν Εβραίοι ήταν κρατούμενοι. Τους είχαν κρεμάσει διακριτικό ένα κίτρινο εξάκτινο αστέρι στο πέτο. Ανάμεσά τους 55.000 Ελληνες Εβραίοι.

Οι πολιτικοί κρατούμενοι, περίπου 160.000, φορούσαν διακριτικό ένα κόκκινο τρίγωνο.

Οι Πολωνοί, περίπου 140.000, είχαν ένα «Ρ» πάνω στο κόκκινο τρίγωνο.

Οι Αθίγγανοι και οι «κοινωνικά απροσάρμοστοι», ανάμεσά τους και μερικές πόρνες, περίπου 25.000 άτομα, με διακριτικό στο πέτο ένα μαύρο τρίγωνο.

Οι Αιχμάλωτοι Πολέμου, κυρίως Σοβιετικοί, ήταν περίπου 15.000. Και άλλοι 10.000 από άλλες εθνικότητες: Τσέχοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Σλοβένοι.

Σωφρονιστικοί κρατούμενοι, περίπου 11.000 με διακριτικό ένα «ΕΗ» και μερικές εκατοντάδες ποινικοί κρατούμενοι με διακριτικό ένα πράσινο τρίγωνο.

Και η καταμέτρηση των «κολασμένων» κλείνει με καμιά εκατοστή ομοφυλόφιλους με ένα ροζ τρίγωνο στο πέτο και 400 περίπου Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Βέβαια το Άουσβιτς δεν ήταν το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης που απελευθερώθηκε. Το πρώτο στρατόπεδο ήταν εκείνο του Μαϊντάνεκ, στην ανατολική Πολωνία, που απελευθερώθηκε από τον Κόκκινο Στρατό στις 23 Ιούλη του 1944.

Ηταν όμως το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης ανθρώπων που έφτιαξαν οι ναζί εθνικοσοσιαλιστές της Γερμανίας. Εμεινε στην Ιστορία σαν το σύμβολο της κτηνωδίας των Γερμανών φασιστών κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

imerodromos.gr

ΟΙ ΝΑΖΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΕΝΤΑΧΘΗΚΑΝ και ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΣΤΗ CIA ;; !!

Οι Ναζί Στην C.I.A

Η χειραγώγηση της μεταπολεμικής πολιτικής σκηνής από την ακροδεξιά και τους φασίστες έλκει την καταγωγή της στην περίοδο πριν από το τέλος του Β¨ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν το Αμερικανικό OSS (Office of Strategic Service) που ήταν προκάτοχος της CIA, λειτουργώντας υπό την καθοδήγηση του Allen Dulles (μετέπειτα διευθυντή της CIA) και του James Angleton (μετέπειτα διευθυντή του τμήματος αντικατασκοπείας της CIA), εργαζόταν για να εξουδετερώσει τη μεταπολεμική πολιτική επιρροή των κομμουνιστών που έλεγχαν τις αντιστασιακές οργανώσεις σε βασικές χώρες όπως Γαλλία, Ιταλία, και Ελλάδα.

Για πολλούς φασίστες η Ιταλία και το Βατικανό αποτελούσε τον πιο δημοφιλή προορισμό τους όπου αν έφταναν μπορούσαν με άνεση και την βοήθεια των ταξιδιωτικών εγγράφων, που αφειδώς τους χορηγούσε ο Ερυθρός Σταυρός να κρύψουν τα ίχνη τους και να εξαφανιστούν σε χώρες της Λατινικής Αμερικής – χώρες στις οποίες η καθολική Εκκλησία έχει μεγάλη εξουσία- μα και στην Βρετανία, τον Καναδά, την Αυστραλία και βέβαια τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το Βατικανό προσφέροντας αυτήν την ειδική μεταχείριση φιλοδοξούσε, με την βοήθεια των φασιστών, να εξουδετερώσει τους «άθεους κομμουνιστές», ο Ερυθρός Σταυρός βοηθούσε όποιον φορούσε φαιά στολή αρκεί να ήταν αντικομουνιστής, και ο Allen Dulles όποιον πίστευε- έτρεφε ιδιαίτερη αδυναμία στους αξιωματικούς των SS – πως θα τον βοηθούσε να αντιμετωπίσει το νέο αντίπαλο, τους Σοβιετικούς!

Δεκάδες χιλιάδες φασίστες Γερμανοί, Αυστριακοί, Ρουμάνοι, Λιθουανοί, Ουκρανοί, Ιταλοί χρησιμοποίησαν την οδό διαφυγής και απόδρασης από την Ευρώπη η οποία έμεινε γνωστή ως «Rat Line» (Η φυγή των αρουραίων).

Ο άνθρωπος κλειδί του Βατικανού για τη δημιουργία των «Ratlines» ήταν ο φασίστας Κροάτης και ρωμαιοκαθολικός ιερέας Krunoslav Draganovic με την βοήθεια του θαμαστή του Αδόλφου Χίτλερ, επίσκοπο στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, πρύτανη στο «Pontificio Istituto Teutonico Santa Maria dell’Anima» του Βατικανού ως το 1952 και συγγραφέα του βιβλίου του «Τα Θεμέλια του εθνικοσοσιαλισμού», Alois Hudal !

Όμως αυτός που συνέβαλε καθοριστικά και εποικοδομητικά στην προφύλαξη της οδού διαφυγής των φασιστών, στο ξέπλυμα τους και στην στρατολόγηση τους υπέρ του «αντικομουνιστικού αγώνα» ήταν ο Allen Dulles.

Την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ο Dulles εργάζονταν στις μυστικές αμερικανικές υπηρεσίες: OSS, με έδρα την Βέρνη της Ελβετίας. 

Η επίσημη δουλειά του ήταν να έρχεται σε επαφές με τους Γερμανούς αντι-ναζιστές αξιωματικούς ώστε να συλλέγει πληροφορίες που θα βοηθούσαν τους συμμάχους. Η δεξιοτεχνία στην κατασκοπία του Dulles αναδείχθηκε στο περιθώριο της μεγάλης ανθρωποσφαγής σε μια χώρα που αποπνέει ήρεμη ασφάλεια και που ήδη στήριζε την ευημερία ή την ύβρην της –διαλέγετε και αγοράζετε- στις λεπτές τραπεζικές τεχνικές της, έστω και αν αυτές απαιτούν την λίβρα της σάρκας και τα λί(υ)τρα του αίματος που δικαιούνται!

Άλλωστε ο Dulles διατηρούσε τις καλύτερες σχέσεις με τους ιδιοκτήτες των ελβετικών τραπεζών, με τους διεθνείς επιχειρηματίες που αγόραζαν πρώτες ύλες για τον Χίτλερ και χρησιμοποιούσαν γι αυτές τις συναλλαγές τους τις Ελβετικές τράπεζες, μα και με τους νομικούς συμβούλους διαφόρων ελβετικών επιχειρήσεων που συναλλάσσονταν στα παζάρια του κόσμου ως αχυράνθρωποι των Γερμανών φασιστών!

Στο σημείο αυτό όμως ας σκιαγραφήσουμε το πορτρέτο ένας άνδρα των SS που διαχειρίστηκε χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό, διάφορες διαδικασίες εξόντωσης των «περιττών ανθρώπων» κυρίως στην Πολωνία και Ιταλία στην προσπάθεια του να υπηρετήσει σωστά τον Φίρερ του. 

Ήταν ο τιμημένος με το μετάλλιο «German Cross in Gold», Στρατηγός των SS, Karl Wolff.

Ο φασίστας δολοφόνος χιλιάδων ανθρώπων Karl Wolff, που ανάμεσα σε άλλα ήταν ο σύνδεσμος του Heinrich Himmler με τον Χίτλερ, ήταν ο πρώτος φασίστας που άνοιξε την πόρτα διαφυγής των συναδέλφων του στα SS, πολύ πριν το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου!

Ας φανταστούμε την σκηνή:
Τριγύρω παραμυθένιο βουκολικό τοπίο με πολλές αγελάδες και στην μέση ένα όμορφο σαλέ. 

Μέσα στο σαλέ, μπροστά στο τζάκι παρέα με ένα μπουκάλι ουίσκι, δυο άντρες συνομιλούν μακριά από το επίκεντρο των φριχτών καταστάσεων και των απερίγραπτων ωμοτήτων και της φρίκης που έχει ζώσει την Ευρώπη.

Σίγουρα δεν προσεύχονται υπέρ της σωτηρίας της ανθρωπότητας αλλά αυτά που ύφαιναν προκαθόρισαν σε μεγάλο βαθμό το μέλλον του μεταπολεμικού κόσμου αλλά και την μορφή της μεγαλύτερης κρατικής μυστικής υπηρεσίας: της CIA.

Ο Allen Dulles και το φιλαράκι του, ο αγαπημένος του Στρατηγός των SS Karl Wolff,

ή καλλίτερα ο «μετριοπαθής Βόλφι» όπως άρεσε στον εντυπωσιασμένο Dulles να τον αποκαλεί, είχαν συναντηθεί για πρώτη φορά στις αρχές του 1945 σε ένα διαμέρισμα στην Ζυρίχη, όταν ακόμα η έναρξη της μάχης του Βερολίνου ήταν δυο μήνες μακριά, στο πλαίσιο των μυστικών διαπραγματεύσεων μεταξύ ΗΠΑ και φασιστών που έφεραν την κωδική ονομασία «Operation Sunrise».

Ο μελλοντικός διευθυντής της CIA από τότε πίστευε πως μπορεί να εκμεταλλευτεί τους αξιωματικούς των SS προς όφελος των μεταπολεμικών συμφερόντων των ΗΠΑ και του «διαρκούς πολέμου» που ήθελε να εξαπολύσει εναντίον των κομμουνιστών!

Η οριστική συμφωνία μεταξύ του Dulles και του Στρατηγού των Waffen-SS έγινε στο σαλέ που προαναφέρθηκε τον Μάρτιο του 1945, όπου πια ο «μετριοπαθής Βόλφι» είχε πείσει τα SS που δρούσαν στην Ιταλία να παραδοθούν για να αποκτήσουν πρώτα ασυλία από τις κατηγορίες για εγκλήματα που σίγουρα θα έπεφταν στο κεφάλι τους και μετά, προφυλαμένοι, αφενός να χρησιμοποιηθούν στον σχηματισμό της μεταπολεμικής Γερμανίας αφετέρου να στελεχώσουν αντικομουνιστικές υπηρεσίες και την υπηρεσία «ψυχολογικού πολέμου» ως κατάσκοποι στο πλευρό της Αμερικής!

Γιατί;

Η ροή της ιστορίας θα συνεχιζόταν και μετά το πόλεμο, τα προβλήματα θα ήταν τα ίδια άρα ο πόλεμος δεν θα τελειώσει! 

Η απειλή της κοινωνικής εργατικής επανάστασης που παρουσιάστηκε για το καπιταλιστικό σύστημα πριν το πόλεμο θα παρέμενε και μετά και μάλιστα σε μια Ευρώπη χωρισμένη σε κομμουνιστική και καπιταλιστική!
Άρα οι Αμερικανοί είχαν ήδη στο μυαλό τους τρόπους αντιμετώπισης του νέου αντιπάλου. Και οι τρόποι περιλάμβαναν απαραιτήτως τους Ναζί, που είχαν στήσει ένα μεγάλο δίκτυο κατασκόπων στη Σοβιετική Ένωση μα και σε πολλές κατακτημένες χώρες με σκοπό το κυνήγι των κομμουνιστών.

Εφόσον ξεπλένονταν με απορρυπαντικά μπλε και πράσινων κόκκων, θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως συγκοινωνούντα δοχεία με τις αμερικανικές υπηρεσίες για την ανάσχεση και την υπονόμευση της ισχύος της Σοβιετικής Ένωσης!

Αυτή η συμφωνία με τον χασάπη Στρατηγό των SS Karl Wolff 

όπως και μια άλλη στο τέλος του πολέμου που αφορά την απορρόφηση από το OSS της εγκληματικής κατασκοπευτικής οργάνωσης, γνωστή με την ονομασία «Gehlen Organization» του φασίστα Συνταγματάρχη Reinhard Gehlen, ο οποίος είχε στήσει ένα μεγάλο δίκτυο κατασκόπων στη Σοβιετική Ένωση στην Ουκρανία στον Καύκασο και στην Βαλτική, αποτελούν την κορωνίδα της καριέρας του Allen Dulles.

Παρένθεση: Επιτρέψατε μου να παραθέσω τον τρόπο που εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του ο φασίστας Karl Wolff στον ευεργέτη του: «Αν μετά τον θάνατο μου επιχειρήσουν να αμαυρώσουν την μνήμη μου ζητώ από τον κύριο Ντάλες να αποκαταστήσει το όνομα μου δημοσιοποιώντας τις αληθινές και ανθρωπιστικές προθέσεις μου».Κλείνει η παρένθεση.

Ωστόσο αυτό το πήγαινε-έλα φασιστών και Αμερικανών στην Ελβετία δεν πέρασε απαρατήρητο από τους Σοβιετικούς: 

ο Στάλιν σε επιστολή που έστειλε στον Ρούσβελτ τόνισε πως οι συνομιλίες αυτές όπως και η παράδοση των Waffen-SS στην Ιταλία θα επέτρεπαν και θα διευκόλυναν την Γερμανική μηχανή να αντεπιτεθεί με μεγαλύτερη σφοδρότητα στα Σοβιετικά στρατεύματα. Είναι φανερό το γεγονός πως οι σοβιετικοί δεν είχαν αντιληφθεί την συμπαιγνία που εξυφαίνονταν στις μυστικές διαπραγματεύσεις!

Πάντως ο Ρούσβελτ υποκριτικά απάντησε στον Στάλιν: «τέτοια δυσπιστία τέτοια έλλειψη εμπιστοσύνης κινδυνεύει να υπονομεύσει την φιλία των δυο χωρών (…)»

Όμως η υποδομή για τη διεκπεραίωση της φυγάδευσης των ναζί και των φασιστών εκ μέρους των ΗΠΑ είναι έτοιμη από καιρό. 

Ενεργό ρόλο στην υποδομή διαφυγής εκτός της «θεϊκής πρόνοιας» του Βατικανό και τον Ερυθρό Σταύρο είχε και η «Gehlen Organization», που με αμερικανική χρηματοδότηση προσέφερε άσυλο και ασφαλή καταφύγια σε εγκληματίες φασίστες και φρόντιζε να τους προωθεί στο «κανάλι των ποντικιών» ή να τους διαγράφει το παρελθόν και να τους στρατολογεί ως πράκτορες.

Η χρηματοδότηση αυτή από την αμερικανική κυβέρνηση στην οργάνωση Γκέλεν ήταν μέρος του άκρως απόρρητου προγράμματος με την κωδική ονομασία «Operation Rusty». 

Το πρόγραμμα αυτό ελεγχόταν από τον γιο του προέδρου Ρούσβελτ, Elliott Roosevelt τον αρχηγό του Αμερικανικού Επιτελείου Στρατού George Marshall , και τον διοικητή της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας Henry Arnold.

Σκοπός του προγράμματος ήταν οι περίπου τέσσερις χιλιάδες πράκτορες του δικτύου Γκέλεν να απλώσουν τα δίχτυα τους σε περιοχές της Ευρώπης της Μέσης Ανατολής και της βόρειας Αφρικής και να κατασκοπεύουν για λογαριασμό των Αμερικάνων που διψούσαν για πληροφορίες σχετικά με τους κομμουνιστές.

Χαρακτηριστική περίπτωση κατασκόπου είναι αυτή του Χασάπη της Λυών, κατά κόσμον Nikolaus Klaus Barbie. 

Ο Barbie στρατολογήθηκε απ’ τη στρατιωτική μυστική υπηρεσία του Dulles, του παραχωρήθηκε ένα πολυτελές διαμέρισμα και ένας αξιοπρεπής μισθός γιατί αξιολόγησαν ότι ως κατάσκοπος εναντίων των Σοβιετικών ήταν πολύ σημαντικός. Έτσι όταν οι Γαλλικές αρχές τον ανακάλυψαν και ζήτησαν από τον Dulles την σύλληψη του και την έκδοση του στην Γαλλία, Αμερικανοί πράκτορες τον φυγάδεψαν μέσω του γνωστού μας καναλιού στη Βολιβία με το όνομα Klaus Altmann. Εκεί, με την βοήθεια της αμερικανοκίνητης κυβέρνησης, έγινε συνταγματάρχης του στρατού της Βολιβίας και αργότερα συμμετείχε στην δολοφονία του Che Guevara.

Στην οργάνωση Gehlen θα βρει καταφύγιο και ο επιφανής φασίστας και ο αγαπημένος του Χίτλερ, αντισυνταγματάρχης των Waffen-SS, Otto Skorzeny.

Ο φασίστας Skorzeny εκτός από κατάσκοπος των Αμερικανών επιφορτισμένος με το καθήκον να προμηθεύει με πλαστά διαβατήρια εξέχουσες φασιστικές προσωπικότητες που ενδιέφεραν τους νέους προστάτες του, στάλθηκε από την CIA να εργαστεί ως στρατιωτικός σύμβουλος του προέδρου της Αιγύπτου Mohammed Naguib, αργότερα ως σύμβουλος του φασίστα Προέδρου της Αργεντινής Juan Perón και στο τέλος κατέληξε συνεργάτης της μυστικής στρατιωτικής υπηρεσίας του εβραϊκού κράτους, την Mossad όπου κατέδιδε πρώην ομοϊδεάτες του με αντάλλαγμα την ζωή του.

Ο Otto Skorzeny ήταν ο δημιουργός της παραστρατιωτικής οργάνωσης «Paladin Group» που εκτός του ότι αποτέλεσε έναν αντικομουνιστικό στρατιωτικό βραχίονα στην Ισπανία του Φράνκο και στην δυτική Ευρώπη, προμήθευε με μισθοφόρους το ρατσιστικό κράτος της Νοτίου Αφρικής εργάστηκε για την Χούντα στη Ελλάδα, μετείχε στα λατινοαμερικανικά «τάγματα θανάτου».

Όταν πέθανε ο φασίστας Φράνκο το 1975 η ομάδα αυτή μετακόμισε στην Χιλή και στην Αργεντινή και αποτέλεσε έναν βραχίονα της αντικομουνιστικής επιχείρησης της CIA στην λατινική Αμερική που έφερε την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Κόνδωρ».

Οι Ηνωμένες Πολιτείες πλήρωναν κάθε χρόνο με 500.000 δολάρια τον Γκέλεν και αυτός τους προσέφερε σχεδόν θεατρικά σενάρια, δυσάρεστες φλυαρίες και τρομοκρατικές υποθέσεις παρά υπαρκτές πληροφορίες για τους κομμουνιστές. Όταν συστάθηκε η CIA, το 1947, και μέχρι τα μέσα του 1953, οι υπηρεσίες «ψυχολογικού πολέμου» και τα απόρρητα προγράμματα απορροφούσαν σχεδόν το 75% του συνολικού προϋπολογισμού της.

Ένα άκρως απόρρητο πρόγραμμα «ψυχολογικού πολέμου» της CIA ήταν το «Hot War cadre», 

που σκοπό είχε να χρησιμοποιεί φασίστες πρόσφυγες των ανατολικών Ευρωπαϊκών κρατών, πρώην συνεργάτες των ναζί δηλαδή, να τους εκπαιδεύει και να τους ξαναστέλνει στις παλιές τους χώρες ώστε να συλλέγουν πληροφορίες να σπείρουν διχόνοια ή να υποκινούν ταραχές που θα βοηθούσαν την αντικομουνιστική προπαγάνδα.

Επιπροσθέτως οι ΗΠΑ για να διασφαλίσουν την αποτροπή ενδεχόμενης συμμετοχής της Αριστεράς στις κυβερνήσεις των χωρών της Δυτικής Ευρώπης οργάνωσαν ένα παράνομο δίκτυο «αποσταθεροποιητικής δραστηριότητας» με την κωδική ονομασία «Stay Behind». Το εν λόγω δίκτυο, με τη συμμετοχή παραστρατιωτικών οργανώσεων και παρακρατικών κυκλωμάτων, απλώθηκε σε διάφορες χώρες με διαφορετικές ονομασίες.

Στην Ιταλία το συναντάμε με την κωδική ονομασία «Gladio», στην Ελλάδα «Κόκκινη Προβιά», στη Βρετανία «Operation Stay Behind», στη Γερμανία «Schwert», στην Ελβετία «Gruppo di Informazione e Sicurezza», στο Βέλγιο «Sdra-8».

Την πιο εντυπωσιακή εξέλιξη όμως την παρουσίασε η οργάνωση «Gladio» στην Ιταλία, όπου οι υπηρεσίες των ΗΠΑ σε συνεργασία με την ιταλική SIFAR, έθεσαν το 1952 σε εφαρμογή τη «στρατηγική της έντασης». Μέρος αυτού του σχεδίου ήταν η δημιουργία τρομοκρατικών οργανώσεων με φασιστικά, ή «ακροαριστερά» χαρακτηριστικά, με στόχο τη δημιουργία κλίματος αστάθειας που έφθασε μέχρι και σε απόπειρα πραξικοπήματος για την επιβολή στρατιωτικοφασιστικού καθεστώτος στις 17 Δεκέμβρη του 1970. Η αποκάλυψη του δικτύου «Gladio» οδήγησε και στη διαλεύκανση πολλών υποθέσεων τρομοκρατικών βομβιστικών επιθέσεων στην Ιταλία, με θύματα εκατοντάδες ανυποψίαστους ανθρώπους, στο διάστημα 1950- 1974.

Ωστόσο είναι χαρακτηριστικό ότι οι χώρες που θα εισέρχονταν στο ΝΑΤΟ ήταν υποχρεωμένες να υπογράφουν σχετικό μυστικό πρωτόκολλο, με το οποίο αναλάμβαναν την υποχρέωση να δημιουργήσουν τον δικό τους παραστρατιωτικό μηχανισμό στο πλαίσιο της συγκεκριμένης επιχείρησης!

Η CIA και το τεράστιο δίκτυο φασιστών με διαγραμμένο το εγκληματικό του παρελθόν βάδιζε πλέον σε ένα δρόμο δίχως επιστροφή. Ήταν μια δέσμευση τόσο απόλυτη που κατάντησε μάστιγα μεταπολεμικά για την Αριστερά κυρίως σε Γαλλία, Ιταλία και Ελλάδα.

Χαράς ευαγγέλια όμως για την Γερμανία που ανοικοδομήθηκε, ανασυγκροτήθηκε, επανεξοπλίσθηκε και είδε το χρέος της, και το φασιστικό της παρελθόν να διαγράφονται πριν καν κλείσουν δέκα χρόνια από την ήττα της, σε έναν πόλεμο που η ίδια προκάλεσε!

Μα και οι ΗΠΑ έχουν κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένες. Εκπόνησαν ένα, εννοείται, άκρως απόρρητο πρόγραμμα που το ονόμασαν «Operation Paperclip», μέσω του οποίου πραγματοποιήθηκε η μεταφορά, χρησιμοποιώντας το γνωστό μας δίκτυο, φασιστών επιστημόνων κάθε ειδικότητας που τους χρησιμοποίησαν κυρίως στην παραγωγή εξελιγμένων οπλικών συστημάτων, αεροσκαφών και πυραύλων, στην έρευνά σχετικά με την ανάπτυξη βιολογικών και χημικών όπλων (τα οποία αργότερα χρησιμοποιήθηκαν στον πόλεμο του Βιετνάμ όπως το «Agent Orange») μα και στην ερευνητική ιατρική και στην γενετική! Με αυτόν τον τρόπο άνθρωποι που ευθύνονταν για μαζικούς σκοτωμούς μαζικά ιατρικά και βιοϊατρικά πειράματα σε κρατούμενους των στρατοπέδων συγκέντρωσης, έβρισκαν άσυλο στη χώρα της Δημοκρατίας…

Θεωρούμε ότι όλοι έχουμε πλήρη επίγνωση του ηθικού πλαισίου των παραπάνω, και ότι καταλαβαίνουμε πως ο κόσμος των μυστικών υπηρεσιών επί της ουσίας δεν είναι πιο αμαρτωλός ή ανήθικος σε σχέση με τους υπόλοιπους μηχανισμούς εξουσίας!

Όμως ίσως να μην μπορούσε να συλλάβουμε το μέγεθός του προγράμματος «Paperclip». Γιατί δεν ήταν μόνο ο γνωστός Wernher von Braun ο φασίστας επιστήμονας εκ των δημιουργών του πυραύλους V-2, μα ούτε λίγο ούτε πολύ οι φασίστες επιστήμονες που μεταφέρθηκαν στις ΗΠΑ ξεπερνούν τους 1.600 !!

Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο Arthur Louis Hugo Rudolph, μηχανικός πυραύλων ο οποίος έπαιξε πιο καθοριστικό ρόλο από τον von Braun στην ανάπτυξη του πυραύλου V-2 και κατάφερε να είναι ο πρωτοπόρος του διαστημικού προγράμματος των Ηνωμένων Πολιτειών μα και ο δημιουργός του πυραύλου «Pershing».

Ο Rudolph ως Διευθυντής της γραμμής παραγωγής των πυραύλων V-2 ήταν αυτός που ζήτησε από τα SS να τον προμηθεύσουν με κρατούμενους, εργάτες-δούλους δηλαδή, οι οποίοι λιμοκτονούσαν, βασανίζονταν και εργάζονταν μέχρι θανάτου. Το σκοτεινό του παρελθόν «αποκαλύφθηκε» τελικά μόλις το 1984, οπότε και για να μην διωχτεί συμφώνησε να αφήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες και να παραιτηθεί από την αμερικανική υπηκοότητα. Βρήκε καταφύγιο και άσυλο στη Δυτική Γερμανία.

Ενώ ο φασίστας στρατηγός Walter Robert Dornberger ο οποίος διατηρούσε στενούς δεσμούς με την εταιρεία «General Electric» ήταν ο προϊστάμενος όλων των επιστημόνων που εργάζονταν στην ανάπτυξη των πυραύλων στην περιοχή Πενεμούντε. Για την κατασκευή αυτού του θαύματος της τεχνολογίας μετέφερε δεκάδες χιλιάδες αιχμαλώτους κυρίως Ρώσους, Πολωνούς, Τσιγγάνους και Εβραίους τους στοίβαξε σε τεράστιες υγρές σήραγγες και τους υποχρέωσε να δουλεύουν ως τελικής πτώσεως.

Η εμπειρία του στην διοίκηση ενός τέτοιου στρατοπέδου όπως του Πενεμούντε εξασφάλισε στον Dornberger ένα εισιτήριο για το «Αμερικανικό όνειρο» και την εταιρεία «Bell Aircraft Corporation» με την χορηγία του αμερικανού αντισημίτη Στρατηγού George Smith Patton ο οποίος θαύμαζε τις ικανότητες του φασίστα Στρατηγού.

Καθόλου περίεργο, διότι ο Patton στο ημερολόγιο του επισημαίνει με περιφρόνηση για τους εκτοπισμένους όπως αποκαλεί τους αιχμαλώτους στα φασιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης :«(…) πιστεύουν πως ένα εκτοπισμένο άτομο είναι ένα ανθρώπινο ον. Δεν είναι όμως, κι αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο για τους Εβραίους που είναι κατώτεροι κι από τα ζώα»!

Αλήθεια πόσες βιογραφίες έχουν γραφεί για τον σκληροτράχηλο, ατρόμητο με υψηλή αίσθηση του καθήκοντος αμερικανό ηρώα που έδωσε την μάχη υπέρ της ελευθερίας της Ευρώπη από τον ναζιστικό ζυγό, (εννοείται χωρίς ενοχλητικές λεπτομέρειες), και πόσες, ας πούμε, για τον Γκεόργκι Ζούκοφ;

Σε τερατώδεις ωμότητες είχαν προβεί και οι γιατροί του Τρίτου Ράιχ. 

Σχεδόν οι μισοί επαγγελματίες γιατροί προσχώρησαν στους κόλπους των φασιστών, ελπίζοντας σε κοινωνική ανέλιξη. Έβαλαν δηλαδή τις προσωπικές φιλοδοξίες τους στην υπηρεσία των δολοφονικών επιδιώξεων του φασιστικού κράτους και εφάρμοσαν κατά γράμμα την ρήση του Ρούντολφ Ες: «Ο Εθνοσοσιαλισμός δεν είναι τίποτα άλλο παρά Εφαρμοσμένη Βιολογία»

Αυτό που τράβηξε την προσοχή των αμερικανικών αρχών σε αυτούς τους γιατρούς ήταν ότι έκαναν τις «επιστημονικές» τους έρευνες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης -χρησιμοποιώντας ως «πειραματόζωά» αναλώσιμους Τσιγγάνους, Εβραίους ή κομμουνιστές, ακόμα και παιδιά,- με γνώμονα πάντα τη στρατιωτική τους εφαρμογή.

Πραγματοποιήθηκαν από γιατρούς πειράματα για να διαπιστωθεί ο ακριβής χρόνος που μπορούσε να επιζήσει ένας αεροπόρος, που θα πετούσε πάνω από τον παγωμένο Βόρειο Ατλαντικό το μήνα Φεβρουάριο. Χρησιμοποιούσαν τεράστιες δεξαμενές παγωμένου νερού, που ήταν εφοδιασμένες με χρονόμετρα, για να καταγράψουν το χρόνο που απαιτούνταν μέχρι να πεθάνουν μέσα τους οι κρατούμενοι. Πολλές φορές, μάλιστα, οι γιατροί άνοιγαν το κρανίο ή το θώρακα των θυμάτων, όσο ήταν ακόμη ζωντανοί, με σκοπό να παρατηρήσουν αν η έλλειψη οξυγόνου προκαλεί το σχηματισμό φυσαλίδων.

«Σε άλλα πειράματα «αεροπορικής ιατρικής» οι τρόφιμοι του στρατοπέδου συνθλίβονταν μέχρι θανάτου μέσα σε θαλάμους υψηλής πίεσης (σαν να έπεσε ξαφνικά κάποιος από ύψος 13.000 μέτρων), προκειμένου να μάθουν οι γιατροί πόσο ψηλά θα μπορούσαν να πετάξουν με ασφάλεια οι Γερμανοί πιλότοι. Σε κάποιους έδιναν υποχρεωτικά να πιούν θαλασσινό νερό, για να δουν αν οι Γερμανοί πιλότοι που καταρρίπτονταν στη θάλασσα μπορούσαν να επιζήσουν πίνωντας θαλασσινό νερό. Κάποιοι άλλοι πυροβολούνταν σκόπιμα και κατόπιν χορηγούνταν ενέσιμα σ’ αυτούς μια ειδική θρομβωτική ουσία, για να δοκιμαστεί κατά πόσο μπορούσαν οι πληγές τους να κλείσουν. (Ναζί στην υπηρεσία των ΗΠΑ Γιώργος Στάμκος)

Και η παρέλαση των πειραμάτων της φρίκης δεν έχει τέλος:

Πραγματοποιούσαν γεννητικά πειράματα σε παιδιά με απίστευτη αγριότητα, κυρίως σε διδύμους, που στόχο είχαν τη μελέτη των γενετικών γνωρισμάτων, στην εξαγωγή συμπερασμάτων για τις φυλετικές διαφορές, την ευγονική, και τη γενετική ταυτότητα του ανθρώπου.

Οι γιατροί των στρατοπέδων προχωρούσαν σε διαδοχικές μεταμοσχεύσεις, ακρωτηριασμούς, αφαιρούσαν κομμάτια, έκαναν πειράματα σε καθένα από τα όργανά των κρατουμένων και επινόησαν μεθόδους μαζικής στείρωσης εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, ώστε να μην μπορούν να τεκνοποιήσουν και να επιμολύνουν, όπως πίστευαν οι φασιστείς, την «αρία φυλή».

Αλήθεια τι είδους άνθρωπος έπρεπε να είναι κανείς ώστε να δολοφονεί με αυτή τη κτηνώδη διαδικασία στο όνομα της επιστήμης χιλιάδες παιδιά;

ή μήπως από ένα σημείο και πέρα το κόστος σε ανθρώπινες ζωές δεν παίζει κανένα ρόλο διότι αυτό που έχει σημασία είναι να παράγουμε αποτέλεσμα; Ιδίως στον τομέα της επιστήμης και μάλιστα κατά την διάρκεια του πολέμου;

Ένας από αυτούς τους σαδιστές γιατρούς των SS που πολύ αγάπησαν οι αμερικανικές υπηρεσίες, ανάμεσα σε άλλους, όπως οι: Hans Antmann, Kurt Blome , Erich Traub , Walter Schreiber, Richard Lindenberg ήταν και ο Hubertus Strughold.

Ο Strughold ήταν ο υπεύθυνος της «αεροπορικής ιατρικής» και διενεργούσε τα πειράματα του υπό την αιγίδα του Hermann Göring!

Τα απορρυπαντικά της CIA ξέπλυναν τον φασίστα γιατρό των SS και καθαρό από φρικαλεότητες και ιατρικές θηριωδίες τον εγκατέστησαν σε μια αεροπορική στρατιωτική βάση στο Σαν Αντόνιο. Το φασιστικό κελεπούρι που άκουγε στο όνομα Hubertus Strughold ήταν ο επικεφαλής του Κέντρου Αεροπορικής Ιατρικής της «National Aeronautics and Space Administration» της γνωστής μας NASA!

Μάλιστα οι Αμερικανοί, ευγνώμονες στον φασίστα γιατρό των SS, καθιέρωσαν το βραβείο «Hubertus Strughold» που δίδεται από την «Αεροδιαστημική Ιατρική Ένωση» σε επιστήμονες που συνέβαλαν στην έρευνα στον τομέα του διαστήματος που σχετίζεται με την ιατρική.

Η αμερικανικές υπηρεσίες έκαναν τα πάντα ώστε να τον παρουσιάσουν σαν έναν άνθρωπο που υποστήριζε την πρόοδο της επιστήμης και μάλιστα, υπέρ της ανθρωπότητας!

Το βιογραφικό του στην NASA αναφέρει: «Ο Hubertus Strughold M.D, επέζησε από την καταστροφή της πατρίδας του στον πόλεμο, μετοίκησε σε νέα γή, έφτιαξε καινούργια καριέρα σε ένα πεδίο των ανθρώπινων δραστηριοτήτων φρέσκο σαν το αύριο κι έγινε διεθνώς γνωστός ως η ζωντανή αυθεντία της διαστημικής ιατρικής»!

Ο αμετανόητος φασίστας γιατρός των SS κάτω από την προστασία της CIA έφτασε στο σημείο να γράψει βιβλίο με τίτλο «Η Γερμανική Αεροπορική Ιατρική στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο» όπου εξηγούσε πως έκανε μελέτες και έφτασε σε συμπεράσματα αφαιρώντας όμως κάθε αναφορά στα βάρβαρα πειράματα του. Αυτό που μετρούσε ήταν το αποτέλεσμα των ανακαλύψεων του και όχι πως έφτασε εκεί!

Έχοντας επίγνωση των ορίων ενός σημειώματος που γράφεται προς ανάγνωση στον ιστό, ας έχουμε κατά νου πως οι απουσίες από αυτό πρωτοκλασάτων φασιστών είναι πιο ενδεικτικές από τις παρουσίες!

Χρησιμοποιήσαμε μονάχα μερικά παραδείγματα και σύντομες ιστορίες για να μπορέσουμε να υποστηρίξουμε πως το τέλος το Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου υπήρξε η απαρχή μιας πολύ σκοτεινής περιόδου που ωθούσε αναπότρεπτα την ιστορία σε ένα πεδίο που έμοιαζε στην κινούμενη άμμο. Στα μάτια τουλάχιστον ενός οξυδερκούς παρατηρητή, ο μεταπολεμικός κόσμος χαρακτηρίζεται από κρίσιμα διακυβεύματα τόσο από υλικής όσο και από γεωπολιτικής πλευράς!

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, όπου οι μαύροι ή οι ινδιάνοι, τους «πιθηκάνθρωπους» ή «υπάνθρωπους» όπως τους αποκαλούσαν, όχι μόνο στερούνταν κάθε πολιτικού δικαιώματος αλλά υπόκειντο σε ένα λεπτομερέστατο καθεστώς φυλετικού διαχωρισμού και σε αυστηρές νομοθετικές απαγορεύσεις, ανέλαβαν την ηθική «ευθύνη» να εγκαθιδρύσουν την «δημοκρατία»!

Ουσιαστικά η κυβέρνηση των ΗΠΑ αποφάσισε τι ήταν η δημοκρατία και πόση από δαύτη αναλογούσε στους λαούς που μόλις είχαν βγει, κουρέλια, από έναν παγκόσμιο πόλεμο.

Το μοτίβο της δημοκρατικής σταυροφορίας» των ΗΠΑ δηλαδή έκρυβε την βαρβαρότητα της γεωπολιτικής κοσμοθεώρησης της. Επειδή θέλανε να κυριαρχήσουν στον νέο μεταπολεμικό κόσμο συνεργάστηκαν με τα διάφορα φασιστοειδή κατάλοιπα, με τους πρωτεργάτες δηλαδή της μαζικής εξόντωσης των «ιθαγενών» της ανατολικής Ευρώπης, των Εβραίων, των Τσιγγανών, των ανάπηρων, των ομοφυλόφιλων, των κομμουνιστών!

Δεν θα μάθουμε ίσως ποτέ την έκταση της ερεβώδους μηχανογραφίας αλλά ας δικαιολογήσουμε την ανίερη συμμαχία του «ελεύθερου κόσμου» και των παράφρονων φασιστών δολοφόνων!

Διότι είχαν την ίδια ιδεολογική προγραμματική αφετηρία: το μισός απέναντι στον κομμουνισμό!

Για αυτό και συναρθρώθηκαν σε ένα κορμό!

Πηγές:
Eric Lichtblau: «Οι Ναζί της Διπλανής Πόρτας» (εκδόσεις Ποταμός)

The New York Times: Nazis Were Given ‘Safe Haven’ in U.S., Report Says http://www.nytimes.com/2010/11/14/us/14nazis.html

The New York Times «Operation Paperclip» https://www.nytimes.com/2014/03/02/books/review/operation-paperclip-by-annie-jacobsen.html?_r=0

Έγγραφο του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Έκθεση: Πώς οι ΗΠΑ βοήθησαν τους Ναζί:http://documents.nytimes.com/confidential-report-provides-new-evidence-of-notorious-nazi-cases?action=click&contentCollection=U.S.&module=RelatedCoverage&region=EndOfArticle&pgtype=article#p=1

«Γκλάντιο» – «Κόκκινη Προβιά» / Δάνης Παπαβασιλείου – http://www.rizospastis.gr/story.do?id=1377652

Οι γιατροί του Τρίτου Ράιχ (ντοκιμαντέρ) – https://www.youtube.com/watch?v=Q9iemw6_GSg

Die Waffen SS (ντοκιμαντέρ) – https://www.youtube.com/watch?v=fQSp0LIRugo

Από imerodromos.gr

ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΗΣ (ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ)

Αλίευση - Παρουσίαση: Viva.La.Revolucion