Η Πανδημία ως Ευκαιρία...

Χωρίς τον ξενοδόχο


Με τα πανεπιστήμια κλειστά εδώ και ένα χρόνο, η κυβέρνηση προωθεί στη Βουλή το νομοσχέδιο που αλλάζει για μια ακόμα φορά τον τρόπο πρόσβασης στα πανεπιστήμια, ενισχύει τους «κόφτες» για τη διαγραφή φοιτητών και εντείνει την καταστολή, με τη συγκρότηση πανεπιστημιακής αστυνομίας, στο όνομα τάχα της «πάταξης της ανομίας» στα ΑΕΙ.

Θα αναρωτηθεί κανείς: Με τους φοιτητές και τις οικογένειές τους να αντιμετωπίζουν τόσα προβλήματα, με τους πρωτοετείς της προηγούμενης χρονιάς να μην έχουν γνωρίσει καν τη σχολή τους, με τους χιλιάδες φοιτητές εγκλωβισμένους μακριά από τον τόπο των σπουδών τους, με ποια κριτήρια διαμορφώνονται οι προτεραιότητες της κυβέρνησης στην Εκπαίδευση;

Την απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν τη δίνει μόνο το νομοσχέδιο που ετοιμάζεται να καταθέσει στη Βουλή, αλλά και το σύνολο των 113 νομοσχεδίων που ψήφισε η κυβέρνηση μέσα στο 2020, τα περισσότερα την περίοδο της πανδημίας.

Νομοσχέδια που στο σύνολό τους αξιοποιούν την πανδημία ως ευκαιρία και ως πρόσχημα για να επιταχύνουν αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις σε όλους τους τομείς, με κοινή συνισταμένη τη στήριξη των απαιτήσεων των επιχειρηματικών ομίλων, με ταυτόχρονο φόρτωμα των συνεπειών της κρίσης και της πανδημίας στις πλάτες του λαού.

Οπως λοιπόν στα Εργασιακά, στο Ασφαλιστικό, στην περιβαλλοντική νομοθεσία και παντού, έτσι και στην Εκπαίδευση η κυβέρνηση πιάνει το νήμα από εκεί που το άφησαν οι προηγούμενοι και κλιμακώνει τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, διατυπωμένες εδώ και χρόνια μέσα από τη διαδικασία της Μπολόνια και τις άλλες στρατηγικές της ΕΕ για την Ανώτατη Εκπαίδευση, που προχώρησε και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Γι' αυτό στις εξαγγελίες της κυβέρνησης περί «αναβάθμισης των πανεπιστημίων και των σπουδών», που ακούγονται ξανά με αφορμή το επικείμενο νομοσχέδιο, οι μαθητές, οι φοιτητές, οι οικογένειές τους, οι πανεπιστημιακοί και οι εργαζόμενοι στα ΑΕΙ βλέπουν το ακριβώς αντίθετο: Πανεπιστήμια κλειστά, τηλεκπαίδευση με μεγάλα προβλήματα, χωρίς στήριξη από το κράτος, νέο γύρο επίθεσης στα μορφωτικά δικαιώματα της νεολαίας, ένταση των ταξικών φραγμών στις σπουδές, με αναγκαίο συμπλήρωμα την κλιμάκωση της καταστολής, με στόχο το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα.

Εκεί ακριβώς συγκλίνει το νέο σύστημα πρόσβασης, που θα εντείνει την κατηγοριοποίηση των σχολών, τα πτυχία πολλών ταχυτήτων, ενώ μετατρέπουν ακόμα περισσότερο το σχολείο σε κέντρο εκγύμνασης δεξιοτήτων και σε αρένα ανταγωνισμού.

Εκεί οδηγεί η αυστηροποίηση των κατευθύνσεων για τη διαγραφή φοιτητών από τα μητρώα των πανεπιστημίων, που η κυβέρνηση τους κολλάει τη ρετσινιά του «αιώνιου», κρύβοντας τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που βάζουν φραγμό σε χιλιάδες παιδιά λαϊκών οικογενειών να ολοκληρώσουν τις σπουδές «στην ώρα τους».

Κρύβοντας τις δικές της ευθύνες και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων για την παντελή απουσία ουσιαστικών μέτρων στήριξης των φοιτητών και των οικογενειών τους, προκειμένου να αντεπεξέλθουν στη σημαντική επιβάρυνση που προκαλούν οι σπουδές στον οικογενειακό προϋπολογισμό.

Είναι αποκαλυπτικό το γεγονός ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να φορτώσει σ' αυτούς τους φοιτητές όλα τα στραβά των ΑΕΙ, αποσιωπώντας σκόπιμα στοιχεία ερευνών που δείχνουν ότι το 42,4% των φοιτητών αναγκάζονται να δουλέψουν για να τα βγάλουν πέρα, και ότι στις σημερινές συνθήκες το 40% περίπου όσων ψάχνουν για δουλειά είναι φοιτητές.

Οσο για το επιχείρημα ότι ένα πανεπιστήμιο «καλύτερα συνδεδεμένο με την αγορά εργασίας» θα μπορεί να προσφέρει περισσότερες ευκαιρίες για απασχόληση και καριέρα, καταρρίπτεται από την πραγματικότητα των μισθών πείνας που παίρνει η πλειοψηφία των μισθωτών επιστημόνων, από την τεράστια ανεργία σε όλους τους επιστημονικούς κλάδους, από τη μεγάλη ετεροαπασχόληση των αποφοίτων και βέβαια από το «brain drain».

Ούτε βέβαια είναι στόχος της καταστολής η πάταξη της ανομίας, όσο κι αν η κυβέρνηση για να προωθήσει την πολιτική της αξιοποιεί τη δράση διαφόρων προβοκατόρικων μηχανισμών, που καμία σχέση δεν έχουν με το φοιτητικό κίνημα. Μήπως δεν ήταν οι ίδιοι που πριν από ενάμιση χρόνο διαβεβαίωναν ότι με την κατάργηση του ασύλου «τελειώνει η ανομία»; Αλλος είναι επομένως ο στόχος τους, και αυτό επιβεβαιώνουν οι εξελίξεις.

Στις προτεραιότητες της κυβέρνησης, που διαμορφώνονται με κριτήριο τις ανάγκες του κεφαλαίου, οι φοιτητές αντιτάσσουν αγωνιστικά τις διεκδικήσεις τους να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο, να ανοίξουν τώρα οι σχολές με όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας, να υπάρξουν πραγματικά μέτρα στήριξης των ίδιων και των οικογενειών τους απέναντι στην κρίση και την πανδημία.

Το μήνυμα που στέλνουν δεκάδες φοιτητικοί σύλλογοι, σωματεία και φορείς, με τις κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών και την αυριανή κλιμάκωση στα συλλαλητήρια, είναι ότι η κυβέρνηση λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο αν νομίζει ότι θα εκμεταλλευτεί την πανδημία και τις κλειστές σχολές για να κλιμακώσει την επίθεση στα μορφωτικά δικαιώματα και τις ανάγκες της νεολαίας!

https://www.rizospastis.gr/

10 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ ΚΚΕ ΣΑΣ ΛΕΕΙ-Μόνιμα-ΝΑ ΜΕΙΩΘΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ-ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ -φωτο

10 χρόνια πάνε τώρα που το ΚΚΕ σας φωνάζει με όλους τους τόνους να μειωθούν μόνιμα και δραστικά οι βουλευτικές αποζημιώσεις  και να καταργηθούν  βουλευτικές συντάξεις και άλλα προνόμια βουλευτών  κι άλλων υψηλόβαθμων κρατικών παραγόντων.

Δείτε το 2010:
 

ολόκληρη η δημοσίευση εδώ:https://www.rizospastis.gr/story.do?id=5932885

To 2017:

ολόκληρη η δημοσίευση εδώ:https://www.rizospastis.gr/story.do?id=9296728

Σήμερα: (προχθές 30/3/2020)

ολόκληρη η δημοσίευση εδώ:https://www.902.gr/eidisi/politiki/219765/pagia-i-thesi-toy-kommatos-gia-monimi-drastiki-meiosi-ton-misthon-voyleyton?fbclid=IwAR3GCyBWla12_MgFNMGVs1NRYix_f1eFgZtwAI5BbmXlQqrVEepbSO1JYrk

Γιατί το αποκρύβετε 

"φαρισαίοι και λοιποί υποκριτές" ;

ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΑΓΓΛΙΑ -άκουσον άκουσον- ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΟΥΝ ΤΑ ΤΡΕΝΑ -Παντού Κομμουνιστές ;; !!!

Mpre πάτε καλά ;; Τώρα Τι θα λένε οι Φιλελέδες στο Ελλάδα του Κούλη σήμερα...

Τού Τσίπρα ..Xτές ;; 

- Πάει ...Χάλασε ο ...κόσμος 🤪😁🤪

Κατιούσα:
Δεν είναι η πρώτη φορά που κρατικοποιούνται τμήματα του σιδηροδρομικού δικτύου στη Βρετανία, αποδεικνύοντας πόσο έωλοι είναι οι ισχυρισμοί για την “αποτελεσματικότητα” του ιδιωτικού τομέα έναντι του “δυσκίνητου” κράτους. 

Αυτή τη φορά, σειρά παίρνει η Βόρεια Αγγλία, όπου από την 1η Μαρτίου ο έλεγχος των τραίνων περνάει από την εταιρεία Arriva Rail North – που θεωρητικά θα είχε τη διαχείριση του δικτύου ως το 2025- στην κυβέρνηση.

Η απόφαση δεν υλοποιείται από κάποια “αριστερή” κυβέρνηση, αλλά από τη συντηρητική κυβέρνηση Τζόνσον, με τον υπουργό μεταφορών Γκραντ Σαπς να δηλώνει 

πως “οι επιβάτες έχασαν την εμπιστοσύνη τους στο σιδηροδρομικό δίκτυο του βορρά”. Προφανώς, η κρατικοποίηση αυτή δεν ξεφεύγει από τα πλαίσια της καπιταλιστικής διαχείρισης, αλλά αποτελεί μια αναγκαστική επιλογή, μπροστά στην αγανάκτηση των επιβατών για τις χαμηλού επιπέδου υπηρεσίες της ιδιωτικής επιχείρησης.

Η εταιρεία από την πλευρά της δήλωσε πως “κατανοεί την κυβερνητική απόφαση”, απέδωσε ωστόσο τα προβλήματα κυρίως σε “εξωτερικούς παράγοντες”, όπως οι σιδηροδρομικές υποδομές.

Οι επιβάτες ζουν μια Οδύσσεια για να μετακινηθούν, ιδιαίτερα μετά την εισαγωγή του νέου προγράμματος δρομολογίων το Μάη του 2018, με τα προβλήματα αναξιοπιστίας και καθυστερήσεων να σωρεύονται μήνα το μήνα. 

Με βάση τα στοιχεία της Υπηρεσίας Οδών και Σιδηροδρόμων, μόλις 56% των τραίνων έφταναν στην ώρα τους στη Βόρεια Αγγλία το 2019, σε σύγκριση με τον εθνικό μέσο όρο, που ανέρχεται στο – επίσης όχι ικανοποιητικό – 65%. Αποθαρρυντικά είναι και τα στοιχεία για τις πρώτες εβδομάδες του Γενάρη, όπου 1 στα 14 δρομολόγια ακυρώθηκαν.

Τα προβλήματα υποδομών που επικαλείται η εταιρεία είναι φυσικά υπαρκτά, και αφορούν και τις κρατικές εταιρείες σιδηροδρόμων, που επίσης μένουν πίσω από τις ανάγκες των επιβατών. 

Καταδεικνύεται με αυτό τον τρόπο βέβαια τόσο η ολιγωρία του αστικού κράτους απέναντι σε επενδύσεις σε έργα μη άμεσης κερδοφορίας, αφετέρου και η απροθυμία των ιδιωτών να ανακατευτούν στο συγκεκριμένο κομμάτι, προτιμώντας την επένδυση σε τομείς που αποφέρουν πιο εύκολο κέρδος.

Η νέα κρατική εταιρεία που θα αναλάβει τα τραίνα του βορρά, η OLR, που υπάγεται στο υπουργείο Μεταφορών της Βρετανίας, έχει ήδη υπό τον έλεγχό της από το Μάη του 2018 τους σιδηροδρόμους της Ανατολικής Ακτής της Βρετανίας, θεωρητικά μόνο για 2 χρόνια.

Οι επιβάτες υποδέχτηκαν με ανακούφιση την είδηση, ελπίζοντας σε βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών. 

Ο υπουργός μεταφορών προειδοποιεί πως δε θα υπάρξουν άμεσα δραματικές αλλαγές στην ποιότητα των σιδηροδρόμων, καθώς μεταξύ άλλων απαιτείται αντικατάσταση των απαρχαιωμένων τραίνων και η εισαγωγή νέας τεχνολογίας για την αποφυγή του συνωστισμού στους συρμούς.

Στόχος του υπουργείου είναι η επέκταση των αποβαθρών σε 30 σταθμούς του βόρειου δικτύου για την εισαγωγή μεγαλύτερων συρμών.

Οι δήμαρχοι του Μάνστσεστερ και του Λίβερπουλ χαιρέτισαν την κίνηση ως “νίκη” για τους επιβάτες, καλώντας σε κοινή τους ανακοίνωση την κυβέρνηση “να δεσμευτεί για επενδύσεις στην τόσο αναγκαία σιδηροδρομική υποδομή και να εργαστεί με τους τοπικούς ηγέτες στο βορρά, για να παρέχει το όραμα και τη χρηματοδότηση που χρειάζεται για να χτιστεί το σύγχρονο μεταφορικό δίκτυο που αξίζει η περιοχή μας.”

Από την πλευρά τους, συνδικαλιστές στο χώρο των μεταφορών επιδοκιμάζουν την απόφαση, αλλά επισημαίνουν πως τα δομικά προβλήματα των σιδηροδρόμων, όπως οι καθυστερήσεις στις παραδόσεις νέων συρμών και ακυρώσεις δημόσιων επενδύσεων για την αναβάθμιση του σιδηροδρομικού δικτύου, όπως και η έλλειψη οδηγών δεν πρόκειται να λυθούν σε μία νύχτα.

Με πληροφορίες από bbc.com

Αλίευση - Παρουσίαση: Viva.La.Revolucion

O ΝΕΟΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΠΝΕΥΣΤΟΣ ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ των ΜΕΓΑΛΟΣΧΗΜΟΝΩΝ ΠΑΡΑΒΑΤΩΝ !!

***

ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Απαράδεκτη διαδικασία, αντιδραστικό περιεχόμενο

Eurokinissi

Η κυβέρνηση έφερε για συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, μέσα σε τρεις μόλις μέρες, τα σχέδια του νέου Ποινικού Κώδικα (ΠΚ) και του νέου Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (ΚΠΔ). Πρόκειται για απαράδεκτη fast track διαδικασία, δεδομένου μάλιστα ότι αφορούν, όπως είναι προφανές, πολύ σοβαρά νομοθετήματα, που αλλάζουν σχεδόν εκ βάθρων και το σύστημα των ποινών και αυτό της απονομής της ποινικής δικαιοσύνης στη χώρα μας, ενώ, επιπλέον, περιέχουν σύνθετα και αμφιλεγόμενα νομικά ζητήματα, που έχουν απασχολήσει έντονα και διχάσει τους θεωρητικούς και εφαρμοστές του Ποινικού Δικαίου, όπως π.χ. αυτά της απρόσφορης απόπειρας, των εγκλημάτων που τελούνται με παράλειψη, του θεωρούμενου χρόνου τέλεσης, της νομικής πλάνης κ.ά.

Οι ριζικές τροποποιήσεις και των δύο Κωδίκων δεν μπορεί να χαρακτηριστούν σε καμιά περίπτωση, όπως προσπαθεί να τις εμφανίσει η κυβέρνηση, προοδευτικές τομές στο σύστημα της ποινικής νομοθεσίας και της απονομής της ποινικής δικαιοσύνης της χώρας μας. Το ακριβώς αντίθετο. Με εξαίρεση κάποιους αυτονόητα αναγκαίους εκσυγχρονισμούς, όπως π.χ. την κατάργηση των πταισμάτων ή την απάλειψη μιας σειράς παρωχημένων αδικημάτων που έχουν περιπέσει σε αχρησία, πρόκειται για αλλαγές, ιδιαίτερα αυτές που αφορούν την ποινική δικαιοσύνη, που, ως βασική φιλοσοφία, κινούνται σε βαθιά αντιδραστική κατεύθυνση. Αλλαγές που προετοιμάζονταν για χρόνια από διάφορα επιτελεία, νομοπαρασκευαστικές επιτροπές κ.λπ., έχουν περιληφθεί σε ευρωενωσιακές Οδηγίες και ήδη εφαρμόζονται ευρέως σε άλλες καπιταλιστικές χώρες (κυρίως ΗΠΑ και Γερμανία), ενώ συνδέονται και με τη συνταγματική μεταρρύθμιση που προωθεί η κυβέρνηση για την παραπέρα θωράκιση του αστικού κράτους.

Νέοι αντιδραστικοί θεσμοί στην ποινική δίκη

Συγκεκριμένα, με τους νέους Κώδικες εισάγονται νέοι, αμερικανόπνευστοι θεσμοί που αλλάζουν σε αντιδραστική κατεύθυνση τον ίδιο το χαρακτήρα της ποινικής δίκης, όπως αυτοί της ποινικής διαταγής, της ποινικής διαμεσολάβησης και της ποινικής συνδιαλλαγής, προσβάλλοντας θεμελιώδη δικαιώματα των κατηγορουμένων και καθιερώνοντας ένα απαράδεκτο παζάρι ποινών, που θα λειτουργεί εκβιαστικά σε βάρος φτωχών, ακόμη και αθώων κατηγορουμένων και ευνοϊκά υπέρ διαφόρων οικονομικά ισχυρών και μεγαλοσχημόνων παραβατών του νόμου. Οι εισαγόμενοι αυτοί αντιδραστικοί θεσμοί έχουν ήδη επικριθεί έντονα από αρκετούς πανεπιστημιακούς στη χώρα μας.

Ειδικότερα, με την ποινική διαταγή, δίνεται η ευχέρεια - για αδικήματα αρμοδιότητας μονομελούς πλημμελειοδικείου - να εκδίδεται καταδικαστική απόφαση χωρίς την υποχρέωση τήρησης ακροαματικής διαδικασίας και κλήτευσης του κατηγορουμένου, εάν κριθεί ότι το υπάρχον αποδεικτικό υλικό είναι αρκετό για την έκδοση καταδικαστικής απόφασης. Πρόκειται δηλαδή για μιαν αυταρχική διαδικασία, που ανατρέπει θεμελιώδεις δικονομικές αρχές προστασίας του κατηγορουμένου.

Με την ποινική διαπραγμάτευση (ή, με απλά λόγια, το θεσμό του «μεγάλου ποινικού παζαριού»), η Δικαιοσύνη δεν καλείται πλέον να αποδείξει την ενοχή του κατηγορουμένου αλλά ουσιαστικά να διαπραγματευτεί μαζί του για το ύψος της επιβαλλόμενης ποινής, μέσω παζαριών και συνδιαλλαγών μέσα σε κλειστά γραφεία. Ο κατηγορούμενος καλείται να επιλέξει εκβιαστικά είτε μια χρονοβόρα και δαπανηρή ποινική ακροαματική διαδικασία είτε την εκ των προτέρων επιβολή κάποιας μειωμένης ποινής μέσω της αναγνώρισης της ενοχής του. Είναι προφανές ότι αυτός ο εκβιασμός θα λειτουργήσει εναντίον των πιο αδύναμων οικονομικά, ακόμη και αθώων κατηγορουμένων και προς όφελος των οικονομικά ισχυρών.

Με τη συστηματική εισαγωγή, τέλος, του θεσμού της ποινικής συνδιαλλαγής, στις περιπτώσεις αδικημάτων οικονομικού χαρακτήρα, ακόμη και κακουργημάτων και σε χρόνο μεταγενέστερο της ποινικής δίωξης, δηλαδή εφόσον θα έχει ήδη αποκαλυφθεί ο δράστης και θα υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις για την ενοχή του, ο κατηγορούμενος εφόσον αποκαταστήσει την οικονομική ζημιά που επέφερε, θα απαλλάσσεται ουσιαστικά με μια συμβολική ποινή φυλάκισης 1 - 2 ετών, η οποία δεν θα εκτίεται. Πρόκειται, θα μπορούσαμε να πούμε, για σκανδαλώδη διάταξη, που ευνοεί φυσικά τους κατηγορούμενους του λεγόμενου «λευκού κολάρου», δηλαδή μεγαλοεπιχειρηματίες και λοιπούς μεγαλοσχήμονες, ενώ την ίδια στιγμή δεν υπάρχει καμία ρητή πρόβλεψη για τους χιλιάδες εργαζόμενους που σύρονται στα δικαστήρια για κακουργηματικές υπεξαιρέσεις, οι οποίοι φυσικά αδυνατούν να επιστρέψουν πίσω τα χρήματα που θεωρείται ότι κακώς έλαβαν ως μισθούς κατά το διάστημα που κρίνεται ότι εργάστηκαν παράνομα.

Ενίσχυση της αντιλαϊκής - κατασταλτικής φαρέτρας της ποινικής νομοθεσίας

Παράλληλα, όχι μόνο διατηρείται αλλά και ενισχύεται το ποινικό οπλοστάσιο της αστικής τάξης και της εκάστοτε κυβέρνησης σε βάρος του εργατικού και λαϊκού κινήματος, συρρικνώνονται ακόμη περισσότερο δημοκρατικά δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες, όπως συμβαίνει με τη διατήρηση του «τρομονόμου», που η κυβέρνηση είχε υποσχεθεί ότι θα καταργήσει, αλλά αντί γι' αυτό τον εμπλουτίζει με νέες διατάξεις, όπως της «στρατολόγησης μελών και της δημόσιας ή μέσω διαδικτύου απειλής τέλεσης τρομοκρατικών πράξεων ή διέγερσης διάπραξης αυτών», την ανεξέλεγκτη ουσιαστικά συλλογή και χρήση του DNA των πολιτών, που δίνει τη δυνατότητα στις διωκτικές αρχές να τυλίγουν ανθρώπους σε μια κόλλα χαρτί κ.ά.

Επιπλέον, στο νέο ΠΚ προβλέπεται η δυνατότητα στέρησης του δικαιώματος του κατηγορουμένου που συλλαμβάνεται να επικοινωνεί με τρίτα πρόσωπα, ακόμη και με δικηγόρο, σύμφωνα με το νέο άρθρο 97 παρ. 2 του ΚΠΔ, στο πλαίσιο της εφαρμογής αντιδραστικής ευρωενωσιακής Οδηγίας, εισάγονται νέα αδικήματα, όπως αυτό του 142Α του ΠΚ για την παράβαση κανονισμών της ΕΕ, γίνονται πιο αυστηρές οι ποινές - αντίθετα με την επικρατούσα γενική τάση μείωσής τους στο νέο σχέδιο του ΠΚ - στα αδικήματα που εφαρμόζονται για την καταστολή εργατικών και λαϊκών αγώνων, όπως του 168 του ΠΚ για τη διατάραξη της λειτουργίας της υπηρεσίας, του 292 του ΠΚ για την παρακώλυση συγκοινωνιών κ.ά. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει το θράσος να κόπτεται υποκριτικά για τις δημοκρατικές ελευθερίες, το τεκμήριο αθωότητας του κατηγορουμένου κ.λπ.

Προβληματικές είναι, επίσης, ως προς τη μείωση της βαρύτητας της ποινής, άλλες σημαντικές τροποποιούμενες διατάξεις του Ποινικού Κώδικα, όπως π.χ. του 299 ΠΚ, που αφορά την ανθρωποκτονία με δόλο ή του 265 ΠΚ για τον εμπρησμό σε δάση ή του 239Α ΠΚ για τα βασανιστήρια κ.ά.

Πρέπει επίσης να επισημάνουμε, όσον αφορά το ιδιαίτερο ζήτημα του αδικήματος της διεύθυνσης της εγκληματικής οργάνωσης (του άρθρου 187 του ΠΚ), με το οποίο δικάζεται η ηγεσία της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, ότι η κυβέρνηση, ύστερα από την κατακραυγή που υπήρξε, αναδιπλώθηκε, όχι όμως πλήρως, αφού στην τελική διάταξη που έφερε για ψήφιση ναι μεν η διεύθυνση τιμωρείται ξεχωριστά με βαρύτερη ποινή, ωστόσο η ποινή που απειλείται για το σχετικό αδίκημα είναι από 5 μέχρι 15 έτη, αντί για 10 μέχρι 20, όπως προβλεπόταν μέχρι σήμερα. Δεν αρκέστηκε δηλαδή στη μείωση της ανώτατης ποινής, που καθιερώνει για όλα τα κακουργήματα (από 20 σε 15 έτη) αλλά προχώρησε στη μείωση και της κατώτατης (από 10 σε 5 έτη).

Πιο έντονος ο ταξικός χαρακτήρας της Δικαιοσύνης

Με βασικό στόχο την τεχνητή αποσυμφόρηση υποθέσεων από τα ποινικά δικαστήρια και κρατουμένων από τις φυλακές, προωθούνται μια οριζόντια γενική μείωση ποινών, μετατροπή κακουργημάτων σε πλημμελήματα κ.λπ., ενώ από την άλλη μεριά, αντιφατικά και προβληματικά, καταργείται η δυνατότητα μετατροπής των ποινών πάνω από 3 έτη, οι οποίες υποχρεωτικά θα εκτίονται.

Αυτό, σε συνδυασμό με άλλες τροποποιήσεις, όπως την κουτσουρεμένη ενσωμάτωση στο νέο Ποινικό Κώδικα του καταργούμενου νόμου 1608/50 για τους καταχραστές του Δημοσίου, θα έχει ως συνέπεια, μεταξύ άλλων, να ευνοηθούν - προκλητικά, θα λέγαμε - διάφοροι μεγαλοσχήμονες παραβάτες του νόμου, όπως, ειδικότερα, με την απαλλαγή ή σημαντική ελάφρυνση της θέσης υποδίκων σε σοβαρές υποθέσεις διαφθοράς (π.χ. «Ζήμενς» κ.ά.).

Οσον αφορά, ειδικά, το θεσμό της κοινωφελούς εργασίας, τον οποίο η κυβέρνηση προβάλλει ως θετική εναλλακτική λύση στην επιλογή της ως ποινής, τόσο ως νομοθετική πρόβλεψη όσο και ως πρακτική μέχρι τώρα εφαρμογή, αποτελεί απλά ένα μέσο, αφενός για αποσυμφόρηση των φυλακών και αφετέρου για εξασφάλιση απλήρωτης εργασίας, ώστε να κλείνουν εργασιακές τρύπες σε δημόσιους φορείς αλλά και ΜΚΟ, αφού δεν συνδυάζεται με κανένα ουσιαστικό μέτρο επίβλεψης και βοήθειας, από κοινωνικούς λειτουργούς κ.λπ.

Οι μειώσεις των ποινών δεν συνοδεύονται από άλλα ουσιαστικά μέτρα πρόληψης της εγκληματικότητας, επιτάχυνσης της εκδίκασης των ποινικών υποθέσεων με ενίσχυση των δικαστηρίων σε προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή, βελτίωσης της ζωής των κρατουμένων στις φυλακές, στήριξης και ομαλής επανένταξής τους στην κοινωνία, με τη δημιουργία δικτύου ουσιαστικών και αποτελεσματικών δημόσιων δομών. Ετσι, τα σοβαρά, υπαρκτά προβλήματα της εγκληματικότητας, της απονομής της ποινικής δικαιοσύνης και του λεγόμενου σωφρονισμού, αντί να επιλυθούν, απλώς θα ανακυκλωθούν.

Με τους νέους Κώδικες που ψήφισε η κυβέρνηση ενισχύεται τελικά, ακόμη περισσότερο, ο ταξικός χαρακτήρας της ποινικής Δικαιοσύνης, γιατί η αλήθεια είναι ότι οι ποινικές διατάξεις δεν εφαρμόζονται αφηρημένα σε κενό αέρος, αλλά μέσα στη συγκεκριμένη ταξικά διαιρεμένη κοινωνία που ζούμε, με πλούσιους και φτωχούς, με εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, με τη συγκεκριμένη αντιλαϊκή πολιτική που ασκείται. Στις συνθήκες της ανεργίας, της φτώχειας, της χρήσης ναρκωτικών ουσιών, των ταξικών εμποδίων στη μόρφωση, στην Υγεία, στον Πολιτισμό, στον Αθλητισμό, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, όπου κυριαρχεί ως αξία το «ο θάνατός σου η ζωή μου» και αναπαράγεται το έγκλημα.

Γι' αυτό, το ΚΚΕ κατήγγειλε στη Βουλή τόσο την απαράδεκτη, εσπευσμένη διαδικασία που ακολουθήθηκε από την κυβέρνηση όσο και το αντιδραστικό στην κατεύθυνσή του περιεχόμενο των νέων Κωδίκων και αποχώρησε από τη συζήτηση και την ψηφοφορία.

Του

Αντώνη ΑΝΤΑΝΑΣΙΩΤΗ*

Ο Αντ. Αντανασιώτης είναι υπεύθυνος του Τμήματος Λαϊκών Ελευθεριών και Δικαιοσύνης της ΚΕ του ΚΚΕ

*** Επεξεργασία σκίτσου σαν Φωτο με τα εθνόσημα Γερμανίας - ΗΠΑ απ' το blog 

ΚΙ ΑΛΛΗ ΓΙΑΓΙΑ ΣΤΟ ΣΚΑΜΝΙ -ΥΠΟΝΟΜΕΥΕ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥΛΩΝΤΑΣ ΧΟΡΤΑ !!

Στο σκαμνί 80χρονη γιατί πουλούσε χόρτα χωρίς άδεια!
ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ



Τον περασμένο Μάρτη στην Κατερίνη μια 80χρονη πιάστηκε να πουλά χόρτα χωρίς άδεια στις παρυφές μιας λαϊκής αγοράς της πόλης. Όπως και στην 90χρονη με τα τερλίκια, που συνελήφθη σε λαϊκή αγορά της Θεσσαλονίκης, της επιβλήθηκε πρόστιμο των 200 ευρώ, ενώ της ήρθε και κλήση για το δικαστήριο, το οποίο θα εκδικαστεί τον προσεχή Ιούνιο!

To ρεπορτάζ του τηλεοπτικού σταθμού Open:

-Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ ΚΑΙ Η ΤΥΦΛΗ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ-

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ ΚΑΙ Η ΤΥΦΛΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ...

ΚΥΡΙΕ ΔΙΚΑΣΤΗ

Κάποιοι κάποτε παρατήρησαν ότι αν άφηναν μια πέτρα από ψηλά, αυτή έπεφτε κάτω.
Αν σκώτωναν μια πάπια "στο φτερό" με το τόξο και το βέλος κι αυτή έπεφτε προς τα κάτω.
Τα μήλα όταν έπεφταν από το δέντρο πήγαιναν κατακόρυφα προς τα κάτω.
Η βροχή και το χαλάζι πάντα έπεφταν προς τα κάτω.

Με τον καιρό λοιπόν και με τις πολλές φορές που είδαν το φαινόμενο να επαναλαμβάνεται, άρχισαν να κάνουν και ... προβλέψεις. Και τότε κάποιοι πιό έξυπνοι βρήκαν το νόμο της βαρύτητας. Και κατάλαβαν καλύτερα την αιτία του φαινομένου.

Εμείς τώρα εδώ και χρόνια βλέπουμε στο δικαστήριό σας :
Τον Κορκονέα (του Γρηγορόπουλου ντε) να οδηγείται προς την αθώωση.
Τον Ρουπακιά (του Φύσσα ντε) να κυκλοφορεί ελεύθερος σαν κύριος.
Τον Γεωργιάδη (όχι αυτόν με τη Νοβάρτις, αυτόν που πήδαγε μικρά ντε) να βγαίνει λευκός σαν πάπας, έτοιμος για καριέρα άριστου ... ξανά.
Αυτόν που είχε το κοκαινόπλοιο (το Νοορ 1 ντε) να είναι παράγοντας της αθλητικής, κοινωνικής, πολιτικής, εθνικής ζωής, άσπιλος κι αμόλυντος.
Τους μπάτσους που σκοτώνουν μετανάστες (Σιγά μη σου πώ κι όλα τα ονόματα. Ένα μικρό κειμενάκι είπα να γράψω) να συνεχίζουν να είναι μπάτσοι που σκοτώνουν μετανάστες.
Τα σκάνδαλα να συνεχίζουν την καριέρα τους στα πρωτοσέλιδα και στους σκυλοκαυγάδες της βουλής και το μαχαίρι που θα φτάσει στο κόκκαλο να βρίσκει μόνο τίποτα καθαρίστριες (που δεν είχαν απολυτήριο δημοτικού ντε).
Τη δίκη της Χρυσής Αυγής να συναγωνίζεται τις χελώνες για το ποιός ΔΕΝ θα φτάσει πρώτος και η δικαιοσύνη μέσα στο σκοτάδι της τυφλότητάς της να καταφέρνει να τρέχει σα ξύπνιος λαγός για να καταδικάσει κάτι Ηριάνες.
Τους Μαντούβαλους και τους Μαρτίνηδες να είναι αθώες περιστερές κι εμείς σχεδόν να μη θυμόμαστε τι έκαναν (κι αλήθεια λέω).
Οι δικαστικές αποφάσεις που θεμελιώνουν την νοθεία στο συνδικαλισμό να φτιάχνουν τους συσχετισμούς στη ΓΣΕΕ κι η σπάθα της δικαιοσύνης να πέφτει μόνιμα πάνω στις "παράνομες και καταχρηστικές απεργίες (Τι ποιές ; Όλες).
Οι περικοπές στους μισθούς, τις συντάξεις και τα δώρα των δικαστικών και των ένστολων είναι παράνομες και τα αναδρομικά απαιτητά με τη μία, ενώ των εργαζόμενων και των συνταξιούχων είναι "συνταγματική" η περικοπή τους.

Πόση εξυπνάδα και πόση παρατηρητικότητα νομίζεις ότι χρειάζεται για να διαπιστώσουμε ένα νόμο (στο μυαλό μας ντε) και για σας και για τις αποφάσεις σας και για τα ματάκια της πουτάνας (πουτάνα : χαιδευτικό. Βγαίνει από το "αντικειμενική") της δικαιοσύνης σας που πηδιέται μ' όποιον δίνει τα πιό πολλά ... κύριε δικαστή ;

Κι εσύ φίλε που δεν είσαι "δικαστής" από επάγγελμα, δε θέλεις να γίνεις "λαικός εισαγγελέας" από ανάγκη και να καταδικάσεις στη σκέψη και στη δράση σου κι αυτούς και το σύστημα που τους γεννά και τους ταίζει για να σου φράζουν κάθε δίοδο αναπνοής ;

Manos Doukas

ΚΟΛΑΦΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ.. -ΕΚΘΕΣΗ-ΠΟΡΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ !!

Πόρισμα για την Πυρκαγιά στο Μάτι – Τελικά μάλλον δεν τα έκαναν όλα καλά…

Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να υπήρχε το πόρισμα τότε που έδιναν βαρύγδουπες ξιπασμένες συνεντεύξεις. Ή να ξαναμαζευτούν όλοι αυτοί οι κυβερνητικοί παπαγάλοι στις συσκέψεις και στα κανάλια, όπως τότε, να τους διαβάσουμε το πόρισμα. Αλλά γι’ αυτό φτιάχνουν επιτροπές μετά από κάθε δυστυχία ή μάλλον έγκλημα της πολιτικής τους που το πληρώνει ο λαός. Για να κερδίσουν χρόνο.

Κατιούσα

Είπαν τότε ότι τα έκαναν όλα καλά. Ότι δεν έγιναν λάθη. Ότι έκαναν οτιδήποτε ήταν ανθρωπίνως δυνατό. Αλλά ότι έφταιγε ο άνεμος, η ζέστη, το κακό το ριζικό μας, τα αυθαίρετα, τα πεύκα, οι ιδιοκτήτες και οι μάντρες κι ο θεός που μας μισεί.

Δεν είπαν ούτε καν ότι δε βρήκαν αρκετά πυροσβεστικά αεροπλάνα από τους προηγούμενους. Ούτε καν ότι τα μισά από όσα παρέλαβαν δεν δούλευαν. Γιατί τότε θα έπρεπε να πουν και γιατί δεν έφτιαξαν τα χαλασμένα. Ή γιατί δεν παρήγγειλαν καινούρια. Γιατί θα αποδεικνυόταν έτσι ότι το κάνουν κατόπιν εορτής και δεν είχαν προγραμματισμό και σχέδιο. Ότι έπρεπε πρώτα να καούμε για να διαπιστώσουν εκείνοι τα προβλήματα.

Κι όρισαν και μια επιτροπή επιστημόνων που οι ίδιοι διάλεξαν, για να βγουν πιο έγκυρα επιστημονικά συμπεράσματα. Επιτροπή με επικεφαλής τον πρόεδρο του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ και διευθυντή του Παγκόσμιου Κέντρου Παρακολούθησης Πυρκαγιών, καθηγητή δρ. Γιόχαν Γκέοργκ Γολντάμερ, που συστάθηκε με εντολή του πρωθυπουργού μετά την τραγωδία. Το πόρισμα το παρέδωσαν χτες και το παρέλαβε και έδωσε στη δημοσιότητα ο πρόεδρος της Βουλής, Ν. Βούτσης χτες.

Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να υπήρχε το πόρισμα τότε που έδιναν βαρύγδουπες ξιπασμένες συνεντεύξεις. Ή να ξαναμαζευτούν όλοι αυτοί οι κυβερνητικοί παπαγάλοι στις συσκέψεις και στα κανάλια, όπως τότε, να τους διαβάσουμε το πόρισμα.

Αλλά γι’ αυτό φτιάχνουν επιτροπές μετά από κάθε δυστυχία ή μάλλον έγκλημα της πολιτικής τους που το πληρώνει ο λαός. Για να κερδίσουν χρόνο. Να ξεφύγουν την κακοτοπιά της στιγμής. Να ξεχαστεί το θέμα. Όταν βγει το πόρισμα, δε θα υπάρχει ο ίδιος πυρετός στην κοινή γνώμη. Η κοινή γνώμη θα έχει στραφεί αλλού. Θα φωνάζουν μόνο οι συγγενείς κι ο κόσμος θα τους βλέπει σαν “συμπαθείς πληγέντες” που όμως “τι να κάνουμε τώρα” και που “όμως πολλή φασαρία κάνουν”.

ΤΙ ΛΕΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ;

1. Αναδεικνύει ακόμα περισσότερο τις ευθύνες της κυβέρνησης. Μιλά για παντελή έλλειψη ενιαίου σχεδιασμού στην πρόληψη των πυρκαγιών. Για μεγάλα κενά στη λειτουργία των φορέων που σχετίζονται με την πυροπροστασία. Μιλά για διασπορά ευθυνών σε 45 συναρμόδιους φορείς, που δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Λέει χαρακτηριστικά ότι για την καταστολή μιας πυρκαγιάς πρέπει να συνεργαστούν 17 φορείς, που ανήκουν σε 6 υπουργεία, προκειμένου να ασκήσουν 11 διαφορετικές αρμοδιότητες.

2. Μιλά για την άναρχη και απρογραμμάτιστη δόμηση δασικών εκτάσεων και τη δημιουργία ζωνών μείξης δασών οικισμών γύρω από μεγάλα αστικά και τουριστικά κέντρα. Καθώς και για την απουσία εγκεκριμένων και τεκμηριωμένων τοπικών αντιπυρικών σχεδίων.

3. Μιλά για κενά που ξεπερνάνε το σχεδιασμό και τη χρηματοδότηση της επιχείρησης κατάσβεσης πυρκαγιών και επεκτείνονται στην εκπαίδευση και την επιχειρησιακή δράση, στη δυσκολία να υιοθετηθεί η χρήση σύγχρονων τεχνολογικών εργαλείων και επιστημονικών μεθόδων στον επιχειρησιακό σχεδιασμό.

4. Αναδεικνύει το μεγάλο θέμα της “αντίθεσης αρμοδιοτήτων” Δασικής Υπηρεσίας και πυροσβεστικής. Για τη δασική υπηρεσία αναφέρει ότι είναι τυπικά επιφορτισμένη με τον συντονιστικό ρόλο στον τομέα της πρόληψης, αλλά αδυνατεί να εκτελέσει πλήρως τα καθήκοντά της λόγω νομικού κενού. Ενώ για την Πυροσβεστική ότι εφαρμόζει σε δασικές πυρκαγιές πρακτικές που κανονικά είναι χρήσιμες σε αστικές φωτιές.

5. Προτείνει την αντιμετώπιση των πυρκαγιών από την πολιτεία ενιαία, μέσα από ένα ολοκληρωμένο και συνεκτικό πλαίσιο διαχείρισης των πυρκαγιών δασών και υπαίθρου, και όχι με μεμονωμένες και ασύνδετες υπηρεσίες και δράσεις πρόληψης ή καταστολής. Προτείνει συνολικό και ενιαίο σχεδιασμό για την πρόληψη και καταστολή των πυρκαγιών. Αποκατάσταση των καμένων εκτάσεων.

Τι θα πουν τώρα; Θα πουν κάτι για όσα είχαν πει τότε; Θα πουν κάτι επί της ουσίας; Και κυρίως, αυτοί οι διάφοροι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ, που υπερασπίστηκαν τότε την κυβέρνησή τους, που τσακώθηκαν με κόσμο γι’ αυτά τα θέματα και που ελπίζουν (μάταια) από αυτούς ακόμα, θα σκεφτούν τίποτα για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό τους; Π.χ. ότι είναι ανίκανοι… και αυτοί; Ή ότι είναι ψεύτες… και αυτοί; Ή ότι διαιωνίζουν την πολιτική ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΕΕ – κεφαλαίου του ολοένα ναι λιγότερο κοινωνικού κράτους… και αυτοί;

Την έκθεση ολόκληρη μπορείτε να τη βρείτε εδώ. Όταν διαβάσετε την έκθεση ή το κείμενο αυτό, φέρτε στο μυαλό σας τα πάγια αιτήματα των πυροσβεστών και των δασοπυροσβεστών, της Λαϊκής Συσπείρωσης, τις ερωτήσεις που έχει καταθέσει το ΚΚΕ στη Βουλή, τις προτάσεις του ΚΚΕ στις διάφορες ημερίδες που οργάνωσε σε όλες τις περιοχές της χώρας.

ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΝΟΜΟΘΈΤΗΣΑΝ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ, ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΝΟΜΑ ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΩΝ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΌΤΗΤΑ:

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΖΟΥΓΚΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Η παρέμβαση του Γιώργου Μελισσάρη (VIDEO) 

Στην εκδήλωση με θέμα «Δυναμώνουμε τον αγώνα ενάντια στην εργασιακή ζούγκλα, για σύγχρονα δικαιώματα» που διοργάνωσαν σήμερα το Τμήμα για την Εργατική - Συνδικαλιστική Δουλειά της ΚΕ του ΚΚΕκαι η ΚΟ Αττικής του Κόμματος, με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, παρέμβαση έκανε και ο Γιώργος Χαρ. Μελισσάρης, δικηγόρος.

Είπε συγκεκριμένα:

«Κατά την περίοδο των μνημονίων, οπότε και το κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα μπήκε στο ψυγείο, υπήρξαν τρία μνημόνια τα οποία συνοδεύονταν από τους εφαρμοστικούς τους νόμους. 

Στο σύνολό τους οι εκτελεστικοί νόμοι των διαδοχικών μνημονίων διέπονται από τη λογική ότι το πρόβλημα της χαμηλής ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, όπως μάλιστα τούτο έχει επιδεινωθεί τα τελευταία χρόνια, θα αντιμετωπιστεί μέσω της επονομαζόμενης "εσωτερικής υποτίμησης", της μείωσης δηλαδή του εργατικού κόστους, κυρίως με την περικοπή των μισθών των εργαζομένων στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα, αλλά και με το στραγγαλισμό των εργατικών δικαιωμάτων. 

Περιττό να σημειωθεί ότι η λογική αυτή προϋποθέτει την τελείως αβάσιμη παραδοχή ότι το επίπεδο των μισθών και των εργασιακών όρων συνιστούν τον καθοριστικό παράγοντα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Επομένως, κατά την ίδια αυτή λογική, τόσο η ισχύουσα εργατική νομοθεσία όσο και το σύστημα των εργασιακών σχέσεων που υφίσταται σε μια χαμηλής ανταγωνιστικότητας οικονομία πρέπει το δίχως άλλο να αναμορφωθούν, προκειμένου να πάψουν να αποτελούν εμπόδιο .

Στη βάση της λογικής της εσωτερικής υποτίμησης, τα μέτρα έλαβαν και συνεχίζουν να λαμβάνουν οι κυβερνήσεις διαχρονικά από το 2010 μέχρι και σήμερα, αποδομούν μια σειρά κοινωνικών κατακτήσεων, με στόχο την περαιτέρω συμπίεση του εργασιακού κόστους και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων (διευκόλυνση απολύσεων, επιβολή εκ περιτροπής εργασίας και ενοικίασης εργαζομένων, μείωση αμοιβής υπερωριακής εργασίας και υπερεργασίας, προσλήψεις νέων με μισθούς κατώτερους από αυτούς της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας κ.λπ.). 
Στο πλαίσιο αυτό, οι πολιτικές του μνημονίου επιχειρούν χωρίς τη συναίνεση του λαού μια ριζική ανατροπή του Συντάγματος προς μια νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση, αντίθετη με βασικές θεμελιώδεις διατάξεις του. Διότι, σε επίπεδο συνταγματικής τάξης, η αρχή του κοινωνικού κράτους αποτυπώθηκε στο συνταγματικό κείμενο ακριβώς για να δεσμεύσει τη δημόσια εξουσία, κυρίως τη νομοθετική αλλά και τη δικαστική και την εκτελεστική, προς την κατεύθυνση της πραγμάτωσης της πληρέστερης δυνατής κοινωνικής προστασίας, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος.

Είναι αναμφισβήτητο ότι στις σημερινές συνθήκες επικρατεί ακραίος ταξικός πόλεμος τον οποίο βιώνουν πρωτίστως οι εργαζόμενοι, αλλά και γενικά όλοι οι πολίτες της χώρας αυτής, πόλεμο τον οποίο εμείς οι οποίοι προσπαθούμε ακόμα να διακονήσουμε το εργατικό δίκαιο ή να παλέψουμε το "εργοδοτικό δίκαιο", όπως έχει ουσιαστικά μετατραπεί το πλέγμα των άλλοτε προστατευτικών για τους εργαζομένους διατάξεων, βλέπουμε να μαίνεται καθημερινά σε όλα τα πεδία. 

Από το 2010 και μετά υπήρξαν τόσο μεγάλες και σαρωτικές αλλαγές στην εργατική νομοθεσία οι οποίες αλλοιώνουν τη βασική αρχή της εύνοιας υπέρ του εργαζόμενου και καθιστούν ανενεργό οποιοδήποτε προστατευτικό χαρακτήρα του εργατικού δικαίου, ώστε σήμερα να έχουμε οδηγηθεί στην πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι όλες οι αλλαγές -"μεταρρυθμίσεις" όπως ωραιοποιημένα ονομάστηκαν- έγιναν με χειρουργική ακρίβεια, υπό την έννοια ότι υπήρξε ένας προφανής σχεδιασμός για τη σταδιακή φαλκίδευση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων, με αποτέλεσμα το σημερινό ζοφερό τοπίο.

Θα γέμιζε κανείς δεκάδες σελίδες αν ήθελε να απαριθμήσει μία προς μία τις μεταβολές αυτές, τόσο στον τομέα των ατομικών σχέσεων εργασίας (ατομικές συμβάσεις, όροι παροχής της εργασίας κλπ.), όσο και στον τομέα των συλλογικών εργασιακών σχέσεων (συλλογικές συμβάσεις, μεσολάβηση/διαιτησία, δίκαιο απεργίας κλπ.). 

Προκειμένου να πάρουμε μία σύντομη ιδέα για τα εμπόδια που ορθώθηκαν στη διάρκεια των εννέα αυτών ετών και για την πλήρη ανατροπή των εργασιακών κατακτήσεων την ίδια περίοδο, θα κάνουμε μία πολύ συνοπτική αναφορά στις πολύ βασικές αλλαγές - "μεταρρυθμίσεις", θα επικεντρωθούμε δε σε μία εξ αυτών που, κατά τη γνώμη μου, διαμορφώνει χαρακτηριστικά το ρημαγμένο τοπίο στα εργασιακά δικαιώματα:

Α) Μέτρα πριν από το πρώτο μνημόνιο (Μάρτιος 2010)

α) Ν.3833/2010

• Απαγόρευση και κατάργηση των ΣΣΕ και ατομικών συμβάσεων στο δημόσιο τομέα που ανατρέπουν την εισοδηματική πολιτική (αρ. 3, παρ. 1).
• Κατίσχυση των διατάξεων για τη μείωση των αποδοχών στο δημόσιο τομέα έναντι των ισχυουσών ΣΣΕ (αρ. 1, παρ. 5).
• Μείωση κατά 30% του 13ου και 14ου μισθού στο σύνολο του δημόσιου τομέα (αρ. 1, παρ. 2).
• Μείωση κατά 12% του συνόλου των επιδομάτων στο σύνολο του δημόσιου τομέα (αρ. 1, παρ. 2).
• Μείωση των αποδοχών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα κατά 7% (αρ. 1, παρ. 7). 
• Μείωση κατά 30% του ανώτατου ορίου των υπερωριών στο δημόσιο τομέα (αρ. 6).

Β) Νομοθεσία στο πλαίσιο του πρώτου μνημονίου (2010-11)

α) Ν.3845/2010

• Περαιτέρω μείωση των αποδοχών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα κατά 3% (αρ. 3, παρ. 4).
• Καθορισμός του 13ου και του 14ου μισθού σε 500 ευρώ αντίστοιχα για το σύνολο των εργαζόμενων του δημόσιου τομέα που αμείβονται με μηνιαίες αποδοχές κάτω από τα 3.000 ευρώ (αρ. 3, παρ. 6).
• Περαιτέρω μείωση των επιδομάτων κατά 8% στο σύνολο του δημόσιου τομέα (αρ. 3, παρ. 1). 
• Άρση της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης υπέρ των μισθωτών σε περίπτωση συρροής στις ΣΣΕ με δυνατότητα αρνητικής απόκλισης των ειδικότερων ΣΣΕ έναντι των γενικών ακόμη και έναντι της ΕΓΣΣΕ (αρ. 2, παρ. 7). 
• Καθιέρωση της δυνατότητας πρόσληψης νεοεισερχομένων στην αγορά εργασίας ηλικίας 18-24 ετών με αμοιβή το 84% του γενικού κατώτατου μισθού και κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών από τον ΟΑΕΔ (αρ. 74, παρ. 8). 
• Μείωση κατά 20% του κόστους της υπερεργασίας και κάθε μορφής υπερωριακής απασχόλησης (αρ. 74, παρ. 10). 
• Διευκόλυνση των ατομικών απολύσεων με τη μείωση μέχρι και κατά 3/4 του χρόνου προειδοποίησης (από 24 σε 6 μήνες) που συνεπάγεται χαμηλότερο κόστος απόλυσης (αρ. 74, παρ. 2). 
• Διευκόλυνση των ατομικών απολύσεων με τον περιορισμό του ποσού προκαταβολής της αποζημίωσης από 6 σε 2 μισθούς, με την επέκταση των δόσεων από 3 τριμηνιαίες κατά ανώτατο όριο σε διμηνιαίες και με τη μείωση των ποσών των δόσεων από αντιστοιχία 3 μισθών σε 2 (αρ. 74, παρ. 2).

δ) Ν.3871/2010

• Κατάργηση του περιεχομένου των διαιτητικών αποφάσεων που για την περίοδο 2010-12 προβλέπουν μισθολογικές αυξήσεις πέραν των οριζόμενων από την ΕΓΣΣΕ της αντίστοιχης περιόδου (αρ. 51).

η) Ν.3899/2010

• Επέκταση της συνολικής ανώτατης διάρκειας δανεισμού εργαζομένων από τους 18 στους 36 μήνες (αρ. 17, παρ. 4). 
• Επέκταση της ανώτατης διάρκειας της επιβαλλόμενης εκ περιτροπής εργασίας από 6 σε 9 μήνες ανά ημερολογιακό έτος (αρ. 17, παρ. 3). 
• Εισαγωγή των ειδικών επιχειρησιακών ΣΣΕ με περιεχόμενο διάβρωσης του κατώτατου κλαδικού μισθού (αρ. 13). 
• Αναγνώριση της ίδιας δυνατότητας μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία και στον εργοδότη όπως και στην εργατική πλευρά (αρ. 14). 
• Η διαιτησία είναι πλέον αρμόδια μόνο για τους βασικούς μισθούς, αντί για το σύνολο, της συλλογικής διαφοράς (αρ. 14). 
• Επισήμανση της ιδιαίτερης έμφασης των αποφάσεων στο πλαίσιο του ΟΜΕΔ στην οικονομική κατάσταση, την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητα του κρινόμενου πεδίου της συλλογικής διαφοράς (αρ. 14).

ε) Ν.3920/2011

• Κατάργηση των ισχυουσών ΣΣΕ και των κανονισμών προσωπικού στους φορείς των αστικών συγκοινωνιών (αρ. 12, παρ. 1).

ζ) Ν.3986/2011

•  Παροχή της δυνατότητας συμφωνιών για ελαστική διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου στις επιχειρήσεις, όταν απουσιάζουν τα συνδικάτα και τα συμβούλια εργαζομένων, και με ενώσεις προσώπων στις οποίες συμμετέχει το 20% των εργαζομένων για τις επιχειρήσεις άνω των 20 εργαζομένων και το 15% αντίστοιχα για τις επιχειρήσεις κάτω των 20 εργαζόμενων (αρ. 42, παρ. 6).

ι) Ν.4024/2011

• Εισαγωγή του ενιαίου μισθολογίου στο Δημόσιο με όρους συνολικής υποβάθμισης (αρ. 12 - 32). 
• Κατίσχυση των επιχειρησιακών έναντι των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών ΣΣΕ σε περίπτωση συρροής και ανεξάρτητα από το περιεχόμενό τους με την τυπική κατάργηση αλλά την ουσιαστική διατήρηση του περιεχομένου αρνητικής απόκλισης των ειδικών επιχειρησιακών ΣΣΕ (αρ. 37, παρ. 5).
• Αναγνώριση της δυνατότητας υπογραφής επιχειρησιακών ΣΣΕ σε περίπτωση απουσίας σωματείου και από ένωση προσώπων που εκπροσωπεί τα 3/5 του προσωπικού της επιχείρησης (αρ. 37, παρ. 1). 
• Αναστολή της επέκτασης εφαρμογής των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών ΣΣΕ μέχρι το τέλος του 2013 (αρ. 37, παρ. 6).

Γ) Νομοθεσία στο πλαίσιο του δευτέρου μνημονίου (2012-14)

α) Ν.4046/2012 (ΠΥΣ ως εφαρμογή του αρθρ. 1, παρ. 6)

• Μείωση του γενικού κατώτατου μισθού κατά 22% με νόμο και κατάργηση της ΕΓΣΣΕ 2010-12 (ΠΥΣ αρ. 1, παρ. 1). 
• Μείωση του γενικού κατώτατου μισθού κατά 32% με νόμο για τους νέους μέχρι 25 ετών και για τους μαθητευόμενους (ΠΥΣ αρ. 1, παρ. 2). 
• Άμεση προσαρμογή στα νέα γενικά κατώτατα όρια των μισθών χωρίς τη συναίνεση του εργαζόμενου (ΠΥΣ αρ. 1, παρ. 3). 
• Προσαρμογή της ΕΓΣΣΕ από τον Ιούλιο του 2012 για τον κατώτατο μισθό με ευθυγράμμισή τους με τα επίπεδα των συγκρίσιμων με την Ελλάδα χωρών (αρ. 1, παρ. 6 Ν. 4046/12).
• Μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας κατά 15% κατά τη διάρκεια ισχύος του μνημονίου (αρ. 1, παρ. 6 Ν.4046/12). 
• Μείωση του χρόνου μετενέργειας της ΣΣΕ, μετά από τη λήξη της, από 6 σε 3 μήνες, με διατήρηση πλέον μόνο του βασικού μισθού και των επιδομάτων ωρίμανσης, τέκνων, σπουδών και επικίνδυνης εργασίας και με δυνατότητα διαπραγμάτευσής τους με ατομικές συμβάσεις και κατάργηση όλων των υπολοίπων ρυθμίσεων της προηγούμενης ΣΣΕ χωρίς τη συναίνεση του εργαζόμενου (ΠΥΣ αρ. 2, παρ. 4). 
• Κατάργηση του δικαιώματος για μονομερή προσφυγή στη διαιτησία μετά από την άρνηση της πρότασης του μεσολαβητή και καθιέρωση της από κοινού προσφυγής σε αυτήν (ΠΥΣ αρ. 3, παρ. 1). 
• Περιορισμός της διαιτητικής απόφασης στον καθορισμό του βασικού μισθού και ημερομισθίου με βάση τις οικονομικές συνθήκες, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και την ανάγκη μείωσης του μοναδιαίου κόστους εργασίας κατά την περίοδο του δεύτερου μνημονίου (ΠΥΣ αρ. 3, παρ. 2, 3). 
• Κατάργηση των ρητρών που διατηρούν τους κανονιστικούς όρους προηγούμενων ΣΣΕ και ΔΑ (επιδόματα, παροχές) σε περίπτωση προσφυγής στη διαιτησία (ΠΥΣ αρ. 3, παρ. 2). 
• Πάγωμα των αυξήσεων σε μισθούς και ωριμάνσεις μέχρι τη μείωση του ποσοστού ανεργίας στη χώρα κάτω από το 10% (ΠΥΣ αρ. 4).
• Καθιέρωση της 3ετίας ως ανώτατης διάρκειας των ΣΣΕ (ΠΥΣ αρ. 2, παρ. 1). 
• Κατάργηση των νόμων, των κανονιστικών αποφάσεων, των ΣΣΕ, των κανονισμών εργασίας, των οργανισμών προσωπικού και των αποφάσεων διοίκησης που καθιερώνουν όρους ή ρήτρες μονιμότητας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (ΠΥΣ αρ. 5, παρ. 2).

γ) Ν. 4093/2012 (αρθρ. 1)

• Κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στο σύνολο του δημόσιου τομέα (υποπαρ. Γ1, εδ. 1). 
• Καθορισμός του γενικού κατώτατου μισθού με Υπουργική Απόφαση και κατάργηση της σχετικής αρμοδιότητας της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (υποπαρ. ΙΑ. 11, εδ. 1). 
• Κατάργηση της καθολικότητας εφαρμογής της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας ως προς τους μισθολογικούς όρους οι οποίοι εφαρμόζονται μόνο στις επιχειρήσεις / μέλη των εργοδοτικών οργανώσεων που την προσυπογράφουν (υποπαρ. ΙΑ. 11, εδ. 2α).
• Δυνατότητα διάβρωσης του περιεχομένου των μισθολογικών ορίων της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης με ειδικότερες συλλογικές συμβάσεις μέχρι τα όρια του γενικού κατώτατου μισθού που προσδιορίζεται με νόμο (υποπαρ. ΙΑ. 11, εδ. 2β, 2ζ). 

• Περιορισμός των τριετιών κατά ανώτατο όριο σε τρεις με ποσοστό 10% για κάθε τριετία (υποπαρ. ΙΑ. 11, εδ. 3γ).
• Αναστολή των αυξήσεων των επιδομάτων τριετίας έως ότου η ανεργία υποχωρήσει κάτω από το 10% (υποπαρ. ΙΑ. 11, εδ. στ). 
• Κατάργηση των επιδομάτων για τους κατώτατους μισθούς εκτός από τα επιδόματα τριετίας που χορηγούνται υπό προϋποθέσεις (υποπαρ. ΙΑ. 11, εδ. ε).
• Μείωση του χρόνου προειδοποίησης για τις απολύσεις στην περίπτωση των συμβάσεων αορίστου χρόνου με ανώτατο όριο τους 4 μήνες (υποπαρ. ΙΑ.12. εδ. 1).
• Μείωση των αποζημιώσεων απόλυσης σε 12 μισθούς για προϋπηρεσία 16 ετών με ένα επιπλέον μισθό, υπό προϋποθέσεις, ανά επιπλέον έτος προϋπηρεσίας με ανώτατο μηνιαίο όριο τα 2.000 ευρώ (υποπαρ. ΙΑ.12, εδ. 2-3). 
• Κατάργηση του πενθήμερου στα καταστήματα και ρύθμιση της 5ήμερης και 6ήμερης εβδομαδιαίας εργασίας για συνολικό χρόνο 40 ωρών με συλλογικές συμβάσεις (υποπαρ. ΙΑ.14, εδ. 1).
• Μείωση του χρόνου ημερήσιας ανάπαυσης σε 11 συνεχείς ώρες σε συνολικό χρονικό διάστημα 24 ωρών (υποπαρ. ΙΑ. 14, εδ. 2).

Ν. 4172/13

• Θεσμοθέτηση των όρων διαμόρφωσης του γενικού κατώτατου μισθού με Υπουργική Απόφαση μετά από 3μερή διαβούλευση (αρθρ. 103).

Ν. 4303/2014

Νέα τροποποίηση στις ρυθμίσεις για τη μεσολάβηση και διαιτησία του ΟΜΕΔ, μετά την υπ' αριθμ. 2307/14 απόφαση του ΣτΕ, στις οποίες επαναφέρεται μεν η πρόβλεψη για μονομερή προσφυγή, θεσπίζεται όμως στάδιο έφεσης κατά της διαιτητικής απόφασης από Δευτεροβάθμια Πενταμελή Επιτροπή Διαιτησίας που αποτελείται από 2 ανώτατους δικαστικούς, 1 σύμβουλο ΝΣΚ και δύο διαιτητές, ενώ ορίζεται ότι ο διαιτητής στην απόφασή του πρέπει να λάβει υπόψη του την εξέλιξη της ανταγωνιστικότητας και την οικονομική κατάσταση των ασθενέστερων επιχειρήσεων της παραγωγικής δραστηριότητας στην οποία αναφέρεται η συλλογική διαφορά (δηλ. παράγοντες πιθανώς ξένους με την υπό εξέταση επιχείρηση) και την πρόοδο στη μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας κατά τη διάρκεια του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας!

Στο πλαίσιο του τρίτου μνημονίου, έλαβαν σάρκα και οστά σημαντικές απορρυθμιστικές διατάξεις της ατομικής και συλλογικής εργατικής νομοθεσίας:

α) Απελευθερώνεται πλήρως η κυριακάτικη εργασία για έξι μήνες κάθε έτος σε γεωγραφικές περιοχές, όπου, ιδίως, την τουριστική περίοδο Μάης - Οκτώβρης απασχολείται η μεγάλη πλειοψηφία των εμποροϋπαλλήλων της χώρας (Αθήνα, Πειραιάς, Θεσσαλονίκη).

β) Διευκολύνονται οι ομαδικές απολύσεις με την κατάργηση του βέτο του υπουργείου Εργασίας και την παραπομπή του ζητήματος σε ειδικό τμήμα του ΑΣΕ με εργατική μειοψηφία στη σύνθεσή του και αρμοδιότητες ελέγχου αποκλειστικά της τυπικής διαδικασίας περί την πρότερη διαβούλευση του εργοδότη με την εργατική πλευρά στην επιχείρηση, εφόσον η εκπόνηση εναλλακτικού κοινωνικού πλάνου είναι, ταυτόχρονα, προαιρετική και αφηρημένη.

γ) Μειώνεται ο αριθμός των ημερών αμειβόμενης συνδικαλιστικής άδειας για κάποιες περιπτώσεις συνδικαλιστών σε μη αντιπροσωπευτικές οργανώσεις του ιδιωτικού τομέα και επεκτείνονται οι λόγοι νόμιμης απόλυσης προστατευόμενων συνδικαλιστικών στελεχών.

δ) Νομιμοποιείται ρητά η έμμεση ανταπεργία και μάλιστα η πλέον σκληρή εκδοχή της, το μισθολογικό lock-out, δηλαδή η δυνατότητα μη καταβολής μισθού στους μη απεργούς, μέσα από την επιτάχυνση της διαδικασίας της δικαστικής κρίσης περί την υπερημερία του εργοδότη για μη αποδοχή της εργασίας αυτών των εργαζομένων σε περίπτωση απεργίας.

ε) Δυσχεραίνεται η κήρυξη απεργίας στις πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, αφού απαιτείται πλειοψηφία 50% + 1 στις σχετικές ΓΣ για το σχηματισμό απαρτίας.

Ιδιαίτερη μνεία θέλω να κάνω όμως σε ένα μέτρο που, ύπουλα και υπόγεια, καταστρατηγεί κάθε δυνατότητα στους εργαζόμενους που διεκδικούν τα οφειλόμενα, να ικανοποιήσουν τις αξιώσεις τους. 

Αυτό δεν είναι άλλο από την αλλοίωση των εργατικών προνομίων σε περίπτωση πλειστηριασμού ή πτώχευσης του εργοδότη και συγκεκριμένα ο υποβιβασμός τους σε πολύ χαμηλή σειρά ικανοποίησης. Τη στιγμή αυτή υπάρχει ένα σύστημα "δυόμισι ταχυτήτων", με κυρίως θιγόμενους αυτούς που έχουν απαιτήσεις από πλειστηριασμούς ή πτωχεύσεις πριν από την 31-12-2015, οπότε και το υπερπρονόμιο του ΦΠΑ έχει πρακτικά εξαφανίσει κάθε ελπίδα ικανοποίησής τους.

Για τις περιπτώσεις πλειστηριασμών και πτωχεύσεων που άρχισαν μέχρι τα τέλη του 2015, το προνόμιο των εργατικών αξιώσεων έχει πλήρως αποδυναμωθεί, δεδομένου ότι με βάση το άρθρο 31 του Ν. 4141/2013 οι απαιτήσεις του Δημοσίου για ΦΠΑ και τις προσαυξήσεις αυτού, ικανοποιούνται προνομιακά και στο σύνολό τους, τόσο έναντι των εργατικών αξιώσεων όσο και των αξιώσεων των φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης.

Για αναγκαστικές εκτελέσεις και πτωχεύσεις οι οποίες άρχισαν από την 1-1-2016 οι εμπράγματοι πιστωτές (δηλαδή κατ' ουσίαν οι τράπεζες, που έχουν δηλαδή εγγράψει προσημείωση ή υποθήκη σε ακίνητο του εργοδότη) να αποκτούν τη μερίδα του λέοντος στη διανομή. 

Συγκεκριμένα, όταν συντρέχουν απαιτήσεις τραπεζών που έχουν υποθήκη σε ακίνητο του οφειλέτη, τότε αυτές ικανοποιούνται κατά ποσοστό 65% από το πλειστηρίασμα ή την πτωχευτική περιουσία και από το εναπομείναν 25% ικανοποιούνται συμμετρικά οι εργατικές απαιτήσεις, οι απαιτήσεις ΕΦΚΑ και οι απαιτήσεις του Δημοσίου για ΦΠΑ και προσαυξήσεις αυτού (γίνεται εύκολα κατανοητό ότι με τον όγκο των χρεών των οφειλετών σε ΕΦΚΑ και Δημόσιο, οι εργατικές απαιτήσεις δεν θα είναι παρά ένα "φιλοδώρημα") και από το υπόλοιπο 10% ικανοποιούνται οι πιστωτές χωρίς προνόμιο.

Νέα ρύθμιση (άρθρ. 176 παρ. 1 Ν. 4512/2018 ΦΕΚ Α 5/17-1-2018) όπου ορίζεται ότι μισθοί μέχρι έξι μηνών (υπολογιζόμενοι με το νόμιμο κατώτατο μισθό υπαλλήλου άνω των 25 ετών επί 275%, περίπου 9.500 ευρώ) όταν υπάρχουν και αξιώσεις άλλων πιστωτών (π.χ. τράπεζες) ικανοποιούνται προνομιακά πριν από κάθε άλλη απαίτηση (υπερπρονόμιο) υπό την προϋπόθεση ότι

 1) οι απαιτήσεις των τραπεζών να γεννηθούν μετά την 17-1-2018 και 2) για την εξασφάλιση των οποίων έχει συσταθεί ενέχυρο ή υποθήκη επί ελεύθερου ακινήτου στις 17-1-2018. 

Με άλλα λόγια, η ρύθμιση αυτή θα ισχύει για τις ανεξόφλητες αποδοχές των εργαζομένων που τυχόν θα υπάρχουν στο μέλλον και θα συντρέχουν μαζί με απαιτήσεις τραπεζών οι οποίες όμως έχουν γεννηθεί (δηλαδή ο επιχειρηματίας άρχισε να οφείλει) από 17-1-2018 και παράλληλα αυτές να έχουν εγγράψει υποθήκη σε ακίνητο που κατά την ημερομηνία αυτή δεν είχε κανένα άλλο βάρος, προϋποθέσεις που είναι αυτονόητο ότι είναι μελλοντικές, αλλά και, τολμώ να πω, και σπάνιες! 
Και τούτο διότι οι νέες χρηματοδοτήσεις από τις τράπεζες, οι οποίες δικαιολογούν και την εγγραφή νέας υποθήκης και μάλιστα σε "καθαρό" ακίνητο του επιχειρηματία - εργοδότη είναι σπανιότατο φαινόμενο, σε κάθε δε περίπτωση οι πλειστηριασμοί ή οι πτωχεύσεις αυτές αναφέρονται στο απώτατο μέλλον!

Το αποτέλεσμα των ρυθμίσεων αυτών το βιώνουμε καθημερινά: Εργαζόμενοι απελπισμένοι που σταματούν κάθε προσπάθεια διεκδίκησης, αφού, πέραν του αυξανόμενου κόστους προσφυγής στη δικαιοσύνη, είναι εκ των προτέρων γνωστό ότι οποιαδήποτε δικαστική ενέργειά τους θα καταλήξει στον κάλαθο των αχρήστων, μιας και οι τράπεζες είναι αυτές που παίρνουν τη μερίδα του λέοντος. Σημειωτέον ότι η τακτική των τραπεζών, σχεδόν σε κάθε πλειστηριασμό, είναι να στρέφεται εναντίον των εργαζομένων για να προσπαθήσει να αποκομίσει σε βάρος τους τα μέγιστα δυνατά οφέλη.

Συμπερασματικά, οι αλλαγές - «μεταρρυθμίσεις» στο Εργατικό Δίκαιο που ζήσαμε και συνεχίζουμε να βιώνουμε, από το 2010, δεν έχουν προηγούμενο, έχουν δε οδηγήσει στη φτώχεια τόσο τους εργαζόμενους όσο και τους συνταξιούχους (για τους οποίους θα θέλαμε να μιλάμε επί ώρες για να αναλύσουμε τις περιστολές των κεκτημένων τους). 
Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ότι το ΚΚΕ βρέθηκε από την αρχή στην πρώτη γραμμή άμυνας κατά της επέλασης στα εργασιακά δικαιώματα, γεγονός που αναγνωρίζεται και τιμάται από όλους μας. Δυστυχώς, στη μνημονιακή Ελλάδα έχουν εφαρμοστεί όλες οι μορφές τερατώδους βίας κατά του απλού εργαζόμενου και συνταξιούχου μπορεί να φανταστεί κανείς. 
Οι κοινωνικοί και συνδικαλιστικοί αγώνες, στους οποίους το ΚΚΕ με ανιδιοτέλεια πρωτοστατεί, μπορούν, πιστεύω, να μας οδηγήσουν στην αναστροφή της ζοφερής αυτής κατάστασης και να ξαναφέρουν την ελπίδα και το χαμόγελο στον άνθρωπο του μόχθου».