ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

TRANSLATE

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ντοκουμέντα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ντοκουμέντα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2022

ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 50' ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ: CIA & Ναζί είχαν Φτιάξει Μυστικό Στρατό -Ντοκουμέντα!

Τα επίμαχα έγγραφα βρέθηκαν τυχαία, από τον ιστορικό Άγκιλολφ Κέσερλινγκ (Agilolf Kesselring), στο πλαίσιο έρευνας για την ιστορία της γερμανικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πληροφοριών (Bundesnachrichtendienst/BND).
 Ο Κέσερλιγκ, ερευνώντας τις απαρχές της BND εντόπισε ένα φάκελο με 321 σελίδες και τίτλο «Ασφαλίσεις» που όπως αποδείχθηκε αφορούσε τη δημιουργία και τη δράση του μυστικού αυτού στρατού.


Την ύπαρξη ενός μυστικού στρατού, αποτελούμενου από επίλεκτους πρώην αξιωματικούς και στρατιώτες των Ναζί, που εμφορούνταν από έντονο αντικομμουνισμό και ήταν έτοιμοι να πολεμήσουν ενάντια στην ΕΣΣΔ, την ΛΔ Γερμανίας αλλά και σε εμφύλια σύρραξη στην ΟΔΓ, έφερε στο φως η τυχαία ανακάλυψη εγγράφων στη Γερμανία.

Τα επίμαχα έγγραφα βρέθηκαν τυχαία, από τον ιστορικό Άγκιλολφ Κέσερλινγκ (Agilolf Kesselring), στο πλαίσιο έρευνας για την ιστορία της γερμανικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πληροφοριών (Bundesnachrichtendienst/BND).
 Ο Κέσερλιγκ, ερευνώντας τις απαρχές της BND εντόπισε ένα φάκελο με 321 σελίδες και τίτλο «Ασφαλίσεις» που όπως αποδείχθηκε αφορούσε τη δημιουργία και τη δράση του μυστικού αυτού στρατού.

Ο φάκελος ανήκε στην αντικομμουνιστική «Οργάνωση Γκέλεν», ιδρυτής της οποίας ήταν ο Ράινχαρντ Γκέλεν (Reinhard Gehlen), αντιστράτηγος των Ναζί και διευθυντής της ναζιστικής υπηρεσίας πληροφοριών
Μετά την ήττα των Ναζί, ο Γκέλεν συνελήφθη από τις δυνάμεις των ΗΠΑ και το 1946, ίδρυσε την οργάνωση, με καθοδήγηση και στήριξη της CIA και αποστολή να διεξάγει κατασκοπεία κατά της Σοβιετικής Ένωσης.


Ο Ράινχαρντ Γκέλεν

Τα έγγραφα αποκάλυψαν την ύπαρξη ενός πυρήνα 2.000 πρώην αξιωματικών της ναζιστικής Βέρμαχτ και των Waffen SS, που από το 1949, είχαν ξεκινήσει τη δημιουργία ενός στρατιωτικού σώματος, αρχικά εν αγνοία της γερμανικής κυβέρνησης, με στόχο να «υπερασπιστούν» την νεοσύστατη Δυτική Γερμανία από την «επεκτατικότητα» της ΕΣΣΔ αλλά και να πολεμήσουν τους Γερμανούς κομμουνιστές εντός της ΟΔΓ.

Ένα από τα πιο σημαντικά μέλη της εκείνης ομάδας ήταν ο Άλμπερτ Σνετζ (Albert Schnez), που υπηρέτησε ως συνταγματάρχης στις τάξεις των Ναζί και στη συνέχεια διετέλεσε αρχηγός του Γερμανικού Στρατού υπό τον καγκελάριο Βίλι Μπραντ και υπουργό Άμυνας τον Χέλμουντ Σμιτ!

Οι μαρτυρίες του Σνετζ υποδηλώνουν ότι η ομάδα ήθελε να δημιουργήσει έναν στρατό που υποστηρίχθηκε επίσης από τον Χανς Σπάιντελ (Hans Speidel), τον μετέπειτα Ανώτατο Διοικητή του Συμμαχικού Στρατού του ΝΑΤΟ στην Κεντρική Ευρώπη το 1957.

Στα τέλη του 1950, η ομάδα άρχισε να αναπτύσσεται και ο Σνετζ λάμβανε ακόμη και δωρεές από επιχειρηματίες και πρώην αξιωματικούς, ενώ είχε κάνει και συμφωνίες με μεταφορικές εταιρείες σε περίπτωση που ο στρατός τους χρειαζόταν έκτακτη μετακίνηση.

Μάλιστα, τα έγγραφα αποκάλυπταν ότι σε περίπτωση νέου πολέμου, ο μυστικός στρατός θα είχε ετοιμοπόλεμους 40.000 άνδρες.

Να σημειωθεί ότι εκείνη τη εποχή, είχε απαγορευθεί η δημιουργία οποιασδήποτε στρατιωτικής ομάδας στη Δυτική Γερμανία, χωρίς την άδεια της κυβέρνησης και των Συμμάχων.

Στα έγγραφα αναφέρεται μάλιστα ότι ο Γερμανός καγκελάριος Κόνραντ Αντενάουερ, δεν γνώριζε για την ομάδα των βετεράνων Ναζί μέχρι το 1951, αλλά αποκαλύπτεται ότι ακόμη και όταν το έμαθε δεν την διέλυσε.

Μέχρι σήμερα, από την ιστορική έρευνα δεν έχει διευκρινιστεί πότε και πώς ακριβώς διαλύθηκε ο μυστικός στρατός.

Ο Σνετζ πέθανε το 2007 χωρίς ποτέ να δηλώσει τίποτα δημόσια για αυτά τα γεγονότα.

Αυτό που αποδεικνύεται ωστόσο, είναι ότι ο ναζισμός, είτε ως κυρίαρχο ρεύμα είτε ως «μυστικός στρατός», γεννιέται, εκτρέφεται και φωλιάζει στα «σπλάχνα» του καπιταλιστικού κράτους, ώστε να χτυπήσει τον εχθρό λαό και την πρωτοπορία του: Τους κομμουνιστές.

Τη στιγμή που η ΕΕ και κυβερνήσεις κρατών-μελών της νομιμοποιούν το κατασκεύασμα της «θεωρίας των δύο άκρων», την ταύτιση του φασισμού με το σύστημα που τον τσάκισε, τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό, αποκαλύψεις όπως η παραπάνω, συμβάλλουν να αποκαλύπτεται ποιος είναι ο πραγματικός στόχος της αστικής τάξης όταν επιστρατεύει τέτοιες και άλλες ανυπόστατες θεωρίες
Οι ΗΠΑ, οι μυστικές τους υπηρεσίες και το ΝΑΤΟ φέρεται να είχαν στο «περίμενε» τους ναζί για να πολεμήσουν την ΕΣΣΔ και τις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

«Η ομάδα του Γκέλεν προσέφερε άσυλο σε ναζί εγκληματίες πολέμου κάθε βαθμίδας...»


Ο Άλμπερτ Σνετζ

Οι αναφορές για τη δράση του Γκέλεν και της ομάδας του για λογαριασμό της CIA στο έδαφος της Γερμανίας δεν είναι οι πρώτες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. 
Αντιγράφουμε από το βιβλίο «Οι ναζί της διπλανής πόρτας – πως η Αμερική έγινε ο ασφαλής παράδεισος των χιτλερικών»:
«... πουθενά η μεταπολεμική συνεργασία μεταξύ πρώην Ναζί και αμερικανικής κατασκοπείας δεν ήταν πιο εμφανής απ’ ό,τι στην ίδια τη Γερμανία. Εκεί, σ’ ένα απόρρητο πρόγραμμα με την κωδική ονομασία “Rusty”, περίπου 4.000 πράκτορες υπό τον έλεγχο ενός καλά δικτυωμένου πρώην Ναζί στρατηγού, του Ράινχαρντ Γκέλεν, ξεκίνησαν σχεδόν αμέσως μετά τον πόλεμο να κατασκοπεύουν για λογαριασμό των Αμερικανών. Με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία (σ.σ. εννοεί την Σοβιετική Ένωση ο συγγραφέας) να ερίζουν για τον έλεγχο της μεταπολεμικής Ευρώπης στη διχοτομημένη Γερμανία και αλλού, οι άντρες του Γκέλεν άπλωσαν τα δίχτυα τους στις περιοχές που ήταν υπό τη ρωσική επιρροή, παρακολουθώντας τις σοβιετικές ασύρματες τηλεπικοινωνίες και παραμονεύοντας σε όλο σχεδόν το μήκος των ευρωπαϊκών σιδηροδρομικών γραμμών για ν’ αποσπάσουν πληροφορίες για τις κινήσεις των αντιπάλων τους...

Πολλοί από τους πράκτορες του Γκέλεν – τουλάχιστον εκατό, σύμφωνα με μία μέτρηση, ίσως και περισσότεροι-είχαν ξεκάθαρες σχέσεις με τις θηριωδίες των Ναζί...

Η ομάδα του Γκέλεν, με αμερικανική χρηματοδότηση, προσέφερε άσυλο σε εγκληματίες πολέμου κάθε βαθμίδας... 
Παραμένει άγνωστο, ωστόσο, πόσους ακριβώς εγκληματίες πολέμου χρησιμοποίησε ο Γκέλεν στο προσωπικό του δίκτυο κατασκοπείας, γιατί ο πρώην στρατηγός των Γερμανών αρνήθηκε ν’ αποκαλύψει στους ανώτερους του από το στρατό και τη CIA τα αληθινά ονόματα των συνεργατών του... 
Οι ΗΠΑ πλήρωναν για την ομάδα του Γκέλεν μισό εκατομμύριο δολάρια το χρόνο για τα πρώτα χρόνια μετά τον πόλεμο...».

(Πηγή: Der Spiegel, Wikipedia, archives.gov, irp.fas.org)


Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2021

Ο ΦΑΚΕΛΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΜΑΪΛΗ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ (ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ)

 


Οι Κομμουνιστές αποχαιρετούν σήμερα (χτες) από την γενέτειρα του, την Ελευσινα, ένα γνήσιο τέκνο του ΚΚΕ , τον Μάκη Μαΐλη που έφυγε από την ζωή παραμονή των εβδομηκοστών πρώτων (71) γενεθλίων του. Γράφει ο Δήμος Βερύκιος.

Τον Μάκη, τον γνωρίζω από τα πρώτα παιδικά μου χρόνια. Καρφωμένος στην παιδική μου μνήμη με το ποδήλατο να οργώνει το Θριάσειο Πεδίο στα χρόνια της χούντας ως μέλος του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ. Υπήρξε δάσκαλος μου στα Νέα Ελληνικά και μπορώ να πω ότι σε μεγάλο βαθμό οφείλω σ εκείνον ότι έμαθα ανάγνωση, γραφή και έγινε το «σπαθί» δικό μου....

Ο Μάκης υπήρξε ένας χαρισματικός και γλυκός άνθρωπος, με ξεχωριστές ευαισθησίες, με έγνοια για τον σύντροφο και τον φίλο, τον γείτονα και τον συμπατριώτη...

Ο δικός μας Μάκης ήταν εντελώς το διαφορετικό από το επίπλαστο προφίλ του σκληροτράχηλου και δογματικού όπως τον εμφάνιζαν οι ιδεολογικοί του αντίπαλοι.

Ίσως δεν του συγχώρεσαν ποτέ ότι με την περπατησιά και την στάση ζωής του κατάφερε να γίνει Φάρος, σημείο αναφοράς, συνώνυμο του Κόμματος του.

Μάκης Μαΐλης = Κομμουνιστής

Μάκης Μαΐλης = ΚΚΕ.

Αλλά για τον Μάκη Μαΐλη δεν θα σας πω περισσότερα. Θα αφήσω την Ασφάλεια να σας «μιλήσει» γι αυτόν έτσι όπως τον κατέγραφαν οι μηχανισμοί της. Έτσι θα καταλάβετε τι «ύφασμα» ήταν ο Μάκης.

Το iEidideis.gr αποκαλύπτει τον Φάκελο που είχε κάνει η Ασφάλεια για τον Μάκη Μαΐλη

Κατά την διάρκεια της χούντας ο Μάκης Μαΐλης ως φοιτητής της Νομικής ήταν στον παράνομο μηχανισμό του ΚΚΕ χωρίς να εντοπιστεί διότι δεν «έσπασαν» οι συλληφθέντες σύντροφοι του και δεν τον πρόδωσαν. Αυτό προκύπτει τόσο μέσα από τα αρχεία της Ασφαλείας. Το επισημαίνει και ο ίδιος στο βιογραφικό του σημείωμα: «Στην δικτατορία δεν πιαστήκαμε. Όπως έμαθα αργότερα, το χτύπημα αποφεύχθηκε, λόγω της άψογης στάσης που κράτησαν οι σύντροφοι στα βασανιστήρια, μετά τις συλλήψεις του Φλεβάρη 1974».

Και ο Μάκης το «έμαθε αργότερα» καθώς μελέτησε τους φακέλους της Ασφαλειας που είχαν φτιάξει για τους Βετεράνους κομμουνιστές της Ελευσίνας και οι οποίοι δεν λύγισαν ούτε στιγμή. Όπως ο Μίμης
Θεοδώρου , ο «Κάπα Σίγμα», ο Ροδίτης , ο Μιχάλης και ο Θανάσης Λεβέντης....

Οι συγκεκριμένοι Φάκελοι της Ασφαλειας περιήλθαν στην κατοχή μου πριν λίγα χρόνια και είχα ηθική υποχρέωση να τους παραδώσω προς μελέτη στον Μάκη.

Για τον Μάκη Μαΐλη , όπως και για τον αδελφό του Μανώλη και την Κατερίνα Σιδέρη σύζυγο του Μάκη, η Ασφάλεια ξεκίνησε να φτιάχνει φακέλους αμέσως μετά την μεταπολίτευση λόγω της έντονης δράσης που ανεπτυσσαν σε συλλόγους και το κόμμα.

Η Ασφάλεια είχε διαγνώσει εγκαίρως ότι ο Μάκης είναι «ανερχόμενο στέλεχος» του ΚΚΕ.

Τα ντοκουμέντα μιλούν από μόνα τους.

Η πρώτη αναφορά σε έγγραφο της ασφάλειας για τον Μάκη Μαΐλη γίνεται στις 18 Ιανουαρίου 1975 . Καταγράφεται ως ένας εκ των πέντε κομμουνιστών που ηγούνται της εργατικής οργάνωσης ΕΣΑΚ Ελευσίνος. Ο ταγματάρχης Ιωάννης Ρέππας αναφέρει ως ηγετική ομάδα της ΕΣΑΚ τους : Χρήστο Σπυρόπουλο, Θοδωρο Φαρμάκη, Κώστα Παπαπολυχρονίου, Νικόλαο Οικονόμου και Γεράσιμο Μαΐλη.

Στις 25 Φεβρουαρίου του 1975 ο Μάκης Μαΐλης και η Κατερίνα Σιδέρη είναι πρώτοι- πρώτοι που φιγουράρουν στο ενημερωτικό της ασφαλειας με θέμα : «Σύλλογος Ελευσινίων Φοιτητών ο “Αισχυλος”». Ο Συντακτης της αναφοράς υπογραμμίζει ότι η Κατερίνα Σιδέρη ουδεμία αφορμή είχε δώσει μέχρι τότε. Ήδη εξ εδήλωσε με ενδιαφέρον και μετά φανατισμού υπέρ του ΚΚΕ/ΕΞ λαμβάνοντας μέρος εις άπασα τας εκδηλώσεις κομμουνιστών της περιφέρειας. Είναι ενδιαφέρον ότι ο ασφαλιστής θεωρεί ότι για το ...ξεστράτισμα της Κατερίνας υπεύθυνος είναι ο «αρτι πτυχιούχος Νομικής και εν εξελίξει κομμουνιστής Μαΐλης Γεράσιμος»....

Στις 28 Φεβρουαρίου 1976 η ασφάλεια καταγράφει τον Μάκη Μαΐλη μαζί με τον Κώστα Παπαπολυχρονιου , τον Νίκο Κόλλια και τον Γιάννη Λεβέντη ως την καθοδηγητική ομάδα της Οργάνωσης του «ΚΚΕ εξ» στην Ελευσίνα. Ο ασφαλίτης αναφέρει ότι δεν έχει εξακριβώσει την κομματική χρέωση του καθενός εκ των τεσσάρων στελεχών πλην του Γιάννη Λεβέντη που χαρακτηρίζεται ως γραμματεύς. Ωστόσο αναφέρει ότι το ενοίκιο των γραφείων ανέρχεται στις 2.000 δραχμές ενώ το τηλέφωνο είναι στο όνομα του Θόδωρου Φαρμάκη. Επίσης η οργάνωση δεν διαθέτει μεταφορικό μέσον αλλά χρησιμοποιούνται τα ΙΧ.

Απο το Α ´ Συνέδριο της ΚΝΕ που πραγματοποιήθηκε στα τέλη Μαΐου του 1976 η ασφάλεια έχει στην κατοχή της 98 φωτογραφίες από τις οποίες προσπαθεί επι πέντε μήνες να εντοπίσει τους συμμετέχοντες. ! Όπως προκύπτει από το έγγραφο της Γενικής Ασφάλειας με ημερομηνία 19 Οκτωβρίου 1976 η ασφάλεια εντοπίζει και καταγράφει τον Μάκη Μαΐλη μαζί με άλλους 11 συντρόφους του από την Δυτική Αττική ( Νίκο Αγγελοπουλο, Μανώλη Μαΐλη , Κατερίνα Σιδέρη, Β Γεωργιάδη , Γ. Βασίλειου , Γ Χαραμαρά, Σπυριδουλα Ζαπατίνα , Χρήστο Βλάχο, Κ. Σταματόπουλο, Νικανδρο Κεπεση).

Στις 13 Νοεμβρίου του 1976 η ασφάλεια φακελώνει και πάλι τον Μάκη Μαΐλη με αφορμή την επίσκεψη Σοβιετικής Αντιπροσωπείας στην Ελευσίνα. Στο ενημερωτικό σημείωμα της ασφάλειας αναφέρεται χαρακτηριστικά : « Την 5-11-1976 και ώρα 10.00 μετέβη εις Ελευσινα δι αυτοκινήτου ΣΙΤΡΟΕΝ αντιπροσωπεία της Λενινιστικής Κομσομόλ, αποτελούμενη εκ τριών ατόμων, εξ ων μια γυνή συνοδευόμενη υπο του Γραμματέως Χρήστου Λογαρά. Άμα τη αφίξει εν Ελευσίνι γραφεία του ΚΚΕ εξ τους ανέμενε ο Μαΐλης Γεράσιμος φοιτητής. Εν συνέχεια επισκέφτηκαν τον Αρχαιολογικό Χώρο και το Δημαρχείο όπου τους υποδέχτηκε ο Θεοδώρου Δημήτριος και παραβρέθηκαν σε εκδήλωση με τους υπαλλήλους του Δήμου.

ΦΑΚΕΛΟΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΜΑΚΗΣ ΜΑΙΛΗΣ

Την Πρωτοχρονιά του 1977 επιχειρείται η αναβίωση του Μορφωτικού Συλλόγου Ελευσινας που από επι μια δεκαετία 1957-1967 έγραψε ιστορία στην Πόλη. Η ασφάλεια καταγράφει όλες τις κινήσεις και φυσικά από τους πρώτους που φακελώνει είναι ο Μάκης Μαΐλης.

Ιδού τι γράφουν γι αυτόν: « Φοιτητής Νομικής, όστις θεωρείται εν εξελίξει κομμουνιστικόν στελεχος. Από της μεταπολιτεύσεως και μεχριν σημερον εκδηλούται υπέρ του ΚΚΕ/ ΕΞ, επισκέπτεται ανελλιπώς τα εν Ελευσίνι γραφεία του και λαμβάνει μέρος εις άπασας τας εκδηλώσεις του. Την 17-1-77 επρωτοστάτησε δια την επιτυχία της υπο την ΚΝΕ Ελευσίνος διοργανωθείσης εις κινηματογράφον ΕΛΕΥΣΙΣ εκδηλώσεως καθ ήν προεβλήθη κινηματογραφική ταινία σκοπός της οποιας ήταν η οικονομική ενίσχυσις της οργανώσεως.

Σε ένα είχε δίκιο ο ασφαλιτης. Στην εκτίμηση ότι ο Μάκης ήταν ανερχόμενο στέλεχος του ΚΚΕ.

Στις 23 Μαΐου του 1977 ο ταξίαρχος Παπαναστασίου αναφέρει ότι πρόσφατα δημιουργήθηκε οργάνωση του ΚΚΕ στην Δυτική Αττική με έδρα της Ελευσίνα και απλώνεται από τα Μέγαρα μέχρι το Μενίδι.

Η Ασφάλεια αναφέρει ότι ο Μάκης Μαΐλης είναι μεταξύ των καθοδηγητών της Οργάνωσης μαζί με την Κατερίνα Σιδέρη μετέπειτα σύζυγο του και τους Βετεράνους Κομουνιστές της Ελευσίνας (που κατά την διάρκεια της χούντας δεν λύγισαν) , τον κρεοπώλη Γιώργο Σακελάριου γνωστό και ως «Κάπα -Σίγμα», τον χρωματοπώλη Ιακωβο Ροδίτη, τον αντιπρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Νίκο Κόλια απο την Μάνδρα και τον δικηγόρο Γιάννη Λεβέντη.

Σύμφωνα πάντα με την ασφάλεια η νεοσύστατη οργάνωση καθοδηγείται απευθείας από την Κεντρική Επιτροπή υπό τον Χρήστο Λογαρά και αριθμεί περί τα 1.000 άτομα , μέλη , οπαδοί και επιρροές του Κόμματος.

Ο Ταξίαρχος Ιωάννης Παπαναστασίου που υπογράφει την αναφορά σημειώνει χαρακτηριστικά: «Διαφωνίαι- αντιθέσεις - κλίκαι μεταξύ του ανθρωπίνου δυναμικού δεν επεσημάνθησαν».

Στις 19 Ιουνίου 1977 γίνονται τα εγκαίνια των γραφείων του ΚΚΕ στα Άνω Λιόσια με ομιλητές τον Μάκη Μαΐλη και τον Στεργιο Πανάγο μετέπειτα Δήμαρχο της πόλης. «Παρών» και ο χαφιές της ασφάλειας ο οποίος αναφέρει χαρακτηριστικά ότι : « Αμφότεροι αναφέρθησαν εις τους μέχρι σήμερον αγώνας δια την κατάληψιν της εξουσίας και ετόνισαν μετ εμφάσεως για την συνεργασίαν του ΚΚΕ εξ με ολας τας προοδευτικάς δυνάμεις της χώρας δια την επιτυχία των επιδιωκόμενων σκοπών τους».

Ο ρουφιάνος της ασφάλειας εντοπίζει και καταγράφει ότι στα εγκαίνια των γραφείων του ΚΚΕ στα Άνω Λιοσια ήταν και εκπροσωπος του ΠΑΣΟΚ καθως και ο Δημαρχος Πετρούπολης Νικος Παξιμαδάς.

Δείτε εδώ τον Φάκελο της Ασφάλειας για τον Μάκη Μαΐλη


















    Από Δήμος Βερύκιος 


      _____________________________________
        Δες και το Βίντεο Αποχαιρετισμού απ το Κόμμα του: 


Δευτέρα 30 Μαρτίου 2020

Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών - The Partisans of Athens

Αποχαιρετάμε τον Μανώλη
με Αυτό το βίντεο,, 
Συνεχίζοντας τον Δρόμο που Χάραξε
-αν κ δεν ολοκλήρωσε-
η Γενιά τους

Ένα ντοκιμαντέρ για την ΕΑΜική Αντίσταση την περίοδο της Κατοχής στην Αθήνα ('41-'44). 14 αφηγήσεις. 14 ιστορίες. Ένας λαός ενάντια στους Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές και στους ντόπιους συνεργάτες τους. Ένα ντοκιμαντέρ για τη συλλογική μνήμη. A documentary about the Resistance during the Nazi Occupation of Athens. 14 people recalling memories from that period. A film about collective memory. ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών (2018 - 72’) Σκηνοθεσία: Ξενοφώντας Βαρδαρός, Γιάννης Ξύδας Έρευνα - Σενάριο: Γιάννης Ξύδας Αφήγηση: Ρήγας Αξελός Δ/νση φωτογραφίας - Μοντάζ: Ξενοφώντας Βαρδαρός Ηχοληψία - Μιξάζ: Ανδρέας Γκόβας Πρωτότυπη μουσική: drog_A_tek Κάμερα: Ξενοφώντας Βαρδαρός, Χρήστος Πανάγος Μετάφραση - Υποτιτλισμός: Ηλίας Διάμεσης Γραφιστική επιμέλεια: Κώστας Μηναϊδης Υπεύθυνη επικοινωνίας - Απομαγνητοφωνήσεις: Σέβη Σαλαγιάννη Παραγωγή: Ομάδα Συλλογική Μνήμη Ένα ντοκιμαντέρ για την ΕΑΜική Αντίσταση την περίοδο της Κατοχής στην Αθήνα ('41-'44). 14 αφηγήσεις. 14 ιστορίες. Ένας λαός ενάντια στους Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές και στους ντόπιους συνεργάτες τους. Ένα ντοκιμαντέρ για τη συλλογική μνήμη. Με αφετηρία τις μαρτυρίες ανθρώπων που έλαβαν μέρος στην Αντίσταση, το ντοκιμαντέρ Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών επιχειρεί να ρίξει φως σε γνωστές και άγνωστες ιστορίες του αγώνα τους, όπως αυτές διαδραματίστηκαν μέσα στις συνοικίες της Αθήνας. Από την περίοδο του λιμού του '41-'42, τα συσσίτια των λαϊκών επιτροπών και της Εθνικής Αλληλεγγύης, τις μεγαλειώδεις πορείες ενάντια στην επιστράτευση και την κάθοδο των Βουλγάρων, τις μάχες του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ στις συνοικίες, την ίδρυση του ΕΑΜ με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, τις παράνομες προκηρύξεις και τα συνθήματα της ΕΠΟΝ στους τοίχους μέχρι την απελευθέρωση της Αθήνας οι πρωταγωνιστές συνθέτουν ένα μωσαϊκό εμπειριών, αγώνων και προσδοκιών για το πώς επέλεξαν να συγκρουστούν με την ηττοπάθεια και τη συνεργασία με τον ναζισμό-φασισμό. Οι προσωπικές ιστορίες «δένουν» με σπάνιο αρχειακό υλικό, πρωτότυπη μουσική των drog_A_tek και πλάνα του σήμερα μέσα από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου, το Σκοπευτήριο της Καισαριανής και τις συνοικίες της Αθήνας. “...στου πολέμου την αντάρα όλοι μας αδελφωμένοι, είμαστε φωτιά που λάμπει μες στη γη τη ρημαγμένη... κι απ’ της νιότης μας την φλόγα θε να λάμψουν όλα γύρω, γιατί έλαχε στη νιότη της ελευθεριάς ο κλήρος.” (αντιστασιακό τραγούδι της εποχής) Έλαβαν μέρος (με αλφαβητική σειρά) Βαλιμίτης Δημήτρης Βοσκοπούλου Κουβά Μαρία Ζαμάνος Στέλιος Ζαχαρίας Μάνος Κατιμερτζής Γιώργος Μαραγκουδάκης Κώστας Μπαλάνος Νίκος Νικηφοράκης Ζάχος Νικολάου Έλλη Ντερμιτζόγλου Βαγγέλης Παπαδημητρίου Γιώργος Πετροπούλου Ζωή Σφακιανάκης Νίκος Σαββατιανού Ελένη

Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2019

ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ Η ΧΟΥΝΤΑ ΕΦΤΙΑΧΝΕ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ -VIDEO ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ-


"Μας χτυπούσανε αλύπητα, μας κλωτσούσανε, μας ποδοπατούσανε... Μέσα σ' όλο αυτό το πράγμα εγώ ένιωθα σαν να να 'μαι κρατούμενος. Φτάσαμε μπροστά στον λόχο (...) μόλις τους είπα ότι είμαι ηθοποιός ήταν ένα σημείο που τους κέντρισε και άρχισαν να με χτυπούν ιδιαίτερα. Και να με ρωτάνε ας πούμε "είσαι κομμουνιστής; Είσαι πούστης; Τι είσαι εσύ". (...) ήταν έξι εκπαιδευτές που με τραβούσαν, ο ένας με πέταγε στον άλλον, με πετούσαν κάτω, με πατούσαν...".
Αυτά τα λόγια δεν ανήκουν σε κάποιον φυλακισμένο. Ανήκουν σε έναν πρώην ΕΣΑτζή, έναν ανθρωποφύλακα, ο οποίος περιγράφει τα όσα πέρασε κατά την τρίμηνη "εκπαίδευση" του, κατά την περίοδο που από απλός φαντάρος, μετατράπηκε σε βασανιστή. Τον Σίμωνα Πάτροκλο.
"Το χειρότερο καψόνι ήταν να σε ξυπνήσουν τη νύχτα, να σε βγάλουν στον προθάλαμο με το εσώρουχο, να σου φορτώσουν στον λαιμό το μεγάλο σάκο, αυτός να κρέμεται μπροστά και το σακίδιο στην πλάτη, το κράνος χωρίς το προφυλακτικό μέτρο από μέσα στο κεφάλι, το όπλο στην ανάταση και να χοροπηδάς επί δύο-τρεις ώρες.". Αυτά τα λόγια ανήκουν στον Μιχάλη Πέτρου, επίσης πρώην ΕΣΑτζή, διαβόητο για τα βασανιστήρια του την περίοδο της χούντας. Εδώ και ο ίδιος περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο από "παιδί της διπλανής πόρτας" μετατράπηκε σε βασανιστή.
Η αφήγησή τους έρχεται απ' το εκπληκτικό ντοκιμαντέρ δανικής παραγωγής 'Ο γιος του γείτονά σου. Πώς κατασκευάζεται ένας βασανιστής', που γυρίστηκε το 1976 και περιέχει μαρτυρίες τόσο των βασανιστών, όσο και των θυμάτων τους.
"-Όταν βασάνιζες, ήσουν καλός σ' αυτήν τη δουλειά; Τα κατάφερνες;
-Ναι... Νομίζω ότι ήμουνα καλός.(...)
-Αυτό σε ικανοποιούσε;
-Εκείνη την εποχή, ναι".
Η εκπαίδευση του Μιχάλη Πέτρου ήταν "επιτυχής", μετατράπηκε σε έναν από τον σκληρότερο βασανιστή. Κατά τη διάρκεια της Δίκης των Συνταγματαρχών δήλωσε μετανιωμένος και περιέγραψε αναλυτικά τα μαρτύρια που επέβαλε στους κρατούμενους.
-Υπάρχουνε μέθοδοι βασανισμού που δεν θα τους έκανες σε καμιά περίπτωση τότε;
-Τότε; Όχι. Όλα θα μπορούσαμε να τα έχουμε κάνει. (...)
-Αν σε βάζανε δηλαδή να βασανίσεις το παιδί του Μήνη (σ.σ. κρατούμενος Αξιωματικός) μπροστά του.
-Ναι. Μπορεί να το έκανες."
Αυτό απαντά σε ένα άλλο σημείο του ντοκιμαντέρ ο Πέτρου.
"Επιδίωξα να με δούνε οι άλλοι ΕΣΑτζήδες να δέρνω", λέει ο Γιώργος Μπιζιουρας, επίσης ΕΣΑτζής στη χούντα. "Γιατί αυτό ζητούσαν εκεί μέσα. Όχι μόνο να δείρεις, αλλά και να σε δουν να δείρεις. Για να 'σαι το καλό παιδί γι' αυτούς".
Ένα ντοκιμαντέρ μίας ώρας, που εκτός απ' τους βασανιστές και τις μαρτυρίες του Σπύρου Μουστακλή και του Στάθη Παναγούλη, περιέχει και τη δραματοποίηση πολλών σκηνών που εκτυλίχθηκαν στα υπόγεια της ΕΑΤ-ΕΣΑ και όχι μόνο, με αληθινούς ηθοποιούς.
Η δανική εκδοχή του 1976 υπάρχει στο YouTube, αλλά είναι σε κακή ποιότητα και επιπλέον έχει αφήγηση στα δανικά χωρίς υπότιτλους. Στο Vimeo υπάρχει η έκδοση της ταινία του 1981 με αγγλική αφήγηση και καλύτερη εικόνα, οπότε προτιμήσαμε να βάλουμε αυτήν εδώ.
Από https://www.oneman.gr/keimena/diabasma/megala_keimena/yours-son-neigbor-xounta-1967-eat-esa.5640226.html
Είναι καλή ευκαιρία να δεις αυτό το ντοκιμαντέρ σήμερα απαλλοτριωμένο απ το Vimeo και αναρτημένο στο κανάλι μας στο youtube:



Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2019

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΟΔΗΓΟΥ ΤΟΥ ΑΡΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΓΚΡΕΜΙΣΕ ΤΗΝ ΠΥΛΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΊΟΥ

 Συνέντευξη του χειριστή του άρματος που γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου


Στάλθηκε από τη Χούντα των Συνταγματαρχών το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου 1973 για να καταστείλει βίαια και δολοφονικά την εξέγερση των φοιτητών στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
«Μορφωμένο» το αποκαλούσαν με μια τραγική αίσθηση ειρωνείας μετά την αιματηρή επίθεση, καθώς ήταν το μόνο άρμα μάχης που έμπαινε ποτέ σε πανεπιστημιακό χώρο.
Το άρμα που εισέβαλε στο Πολυτεχνείο το μοιραίο βράδυ θα αποκάλυπτε σε όλη του τη σκοτεινή μεγαλοπρέπεια το σχέδιο των πραξικοπηματιών για άλλο ένα πλήγμα στη δημοκρατία.
Μόνο που τελικά τα πράγματα θα γύριζαν μπούμερανγκ, δίνοντας ένα ισχυρό ράπισμα στην Επταετία, που λίγο μετά θα κατέρρεε σαν χάρτινος πύργος. Λεκιασμένος με αίμα ελληνικό.
Στο ημερολόγιο του άρματος δεν γράφτηκε τίποτα για το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου 1973. Και υπήρχε καλός λόγος γι’ αυτό. Η αποστολή του ήταν υψίστης σημασίας για το συνωμοτικό καθεστώς, να τελειώνει μια και καλή με τη μαζική και δυναμική εκδήλωση της λαϊκής δυσαρέσκειας απέναντι στο Απριλιανό Πραξικόπημα που πέρασε στις συνειδήσεις του έθνους ως Εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Φοιτητές, σπουδαστές και δημοκρατικοί πολίτες κατέλαβαν το Πολυτεχνείο στις 14 Νοεμβρίου ως και τα ξημερώματα της 17ης του μηνός, όταν το τανκ γκρέμισε την πύλη του ιδρύματος και αμαύρωσε τη σύγχρονη ελληνική ιστορία.
Κι ενώ η ιστορία είναι πλέον γνωστή και καλά πιστοποιημένη από μαρτυρίες και οπτικοακουστικό υλικό, σπανίως λέγεται από τα στόματα των μαύρων πρωταγωνιστών της. Γιατί ντρέπονται προφανώς ή παραμένουν αμετανόητοι, σωστά «σταγονίδια» του καθεστώτος, βρίσκοντας τη θέση τους στο σύγχρονο ακροδεξιό τοπίο της χώρας.
Αν δεν υπήρχε μάλιστα ο φακός του φωτορεπόρτερ Αριστοτέλη Σαρρηκώστα να απαθανατίσει τη στιγμή της εισβολής του τανκ στο Πολυτεχνείο και το φιλμάκι του ολλανδού οπερατέρ Άλμπερτ Κουράντ να δώσει σάρκα και οστά στο γεγονός, οι χουντικοί και οι θιασώτες τους θα συντάσσονταν ακόμα με τις αρχικές δηλώσεις της αστυνομίας ότι «στο Πολυτεχνείο δεν συνέβη το παραμικρό».
Για κακή τους τύχη, οι φωτογραφίες του Σαρρηκώστα έκαναν τον γύρο του κόσμου λίγες μόλις ώρες μετά τα αιματηρά γεγονότα, μέσω του πρακτορείου Associated Press, κι έτσι έμαθε όλος ο πλανήτης τι είχε κάνει η Χούντα στον ελληνικό λαό.

Σήμερα θα ακούσουμε τι είχε να πει ο ίδιος ο οδηγός του τεθωρακισμένου άρματος, Α. Σκευοφύλαξ. 
Είχε μιλήσει μία και μόνη φορά στον Κώστα Χατζίδη του «Βήματος» 30 χρόνια μετά τα γεγονότα. Μία φορά που έφτασε και περίσσεψε…

Διαβάστε την περίφημη συνέντευξη που έδωσε ο Α. Σκευοφύλαξ το 2003
στον δημοσιογράφο Κώστα Χατζίδη, για λογαριασμό της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ:


O στρατιώτης οδηγός του άρματος που γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου σπάει τη σιωπή του και μιλάει πρώτη φορά για το μακελειό της 17ης Νοεμβρίου 1973

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ - ΣΟΚ

1973 - 2003: Ο A. Σκευοφύλαξ, ο έφεδρος στρατιώτης του τεθωρακισμένου άρματος που εισέβαλε στο Πολυτεχνείο, σπάει την τριαντάχρονη σιωπή του και αποκαλύπτει όσα συνέβησαν τη μαύρη νύχτα που σημάδεψε τη σύγχρονη ελληνική ιστορία και στιγμάτισε για πάντα τη ζωή του. 

"Ντρέπομαι γι αυτό που ήμουν, γι αυτό που έκανα" λέει στην εκ βαθέων εξομολόγησή του. Μια στιγμή, μια ζωή. 
Στη "μία και μοναδική φορά" που δέχθηκε να ξύσει "τις πληγές του παρελθόντος", όπως λέει σε μια αποστροφή του λόγου του ο κ. Σκευοφύλαξ, περιγράφει λεπτό προς λεπτό τη στρατιωτική επιχείρηση της χούντας, η οποία ξεκίνησε λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 16ης Νοεμβρίου με την έξοδο των τανκς στους δρόμους της Αθήνας και ολοκληρώθηκε στις 3.30 το πρωί της 17ης Νοεμβρίου, με την αιματοβαμμένη εισβολή στο Πολυτεχνείο.

Στη σπάνια μαρτυρία του ο κ. Σκευοφύλαξ μνημονεύει τις δραματικές στιγμές που εκτυλίχθηκαν στους δρόμους της Αθήνας, τις ειρηνικές εκκλήσεις των φοιτητών που ηχούσαν στα αφτιά του σαν "κραυγές εχθρών της πατρίδας". 
Τις διαταγές των αδίστακτων στρατιωτικών που πίστεψε ότι ήταν "πατριώτες".

Θυμάται -τότε με χαρά, τώρα με θλίψη- τον πόνο των φοιτητών που είδαν το όνειρό τους να τσαλακώνεται κάτω από τις ερπύστριες που ο ίδιος έθεσε σε κίνηση, τον τρόμο που ακολούθησε από τις λυσσαλέες επιθέσεις των αστυνομικών. 

Το απαράμιλλο θάρρος του φοιτητή που γύρισε και του είπε: "Τι κατάλαβες τώρα που μπήκες μέσα;". Την οργή που του προκάλεσε και λίγο έλειψε να τον οδηγήσει σε εν ψυχρώ δολοφονία. "Αυτός ο φοιτητής δεν ξέρει πόσο τυχερός στάθηκε εκείνη τη στιγμή… Αν έλεγε μια κουβέντα ακόμη, θα τον σκότωνα"!

Οι λέξεις βγαίνουν με δυσκολία. Σε αυτή τη συνέντευξη του ο A. Σκευοφύλακα μιλούν δύο πρόσωπα: 

ο 20χρονος έφεδρος στρατιώτης και ο 50χρονος βιοπαλαιστής. 
Αυτό είναι το τίμημα που πληρώνει, ακόμη και σήμερα, για μια ενέργεια που τον κατέστησε αρνητικό πρωταγωνιστή στην κρισιμότερη στιγμή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Μια στιγμή, μια αιωνιότητα. Μετά την απόλυσή του από τον στρατό, ο A. Σκευοφύλαξ θα μοχθήσει για να ζήσει. "Στο μεροκάματο η ζωή μου άλλαξε 180 μοίρες. Εμένα που μου έμαθαν να μισώ τους κομμουνιστές, ψήφισα δύο φορές το KKE".

Στα 30 του θα παντρευτεί, θα αποκτήσει παιδιά. Ζώντας σε μια γειτονιά των νοτίων προαστίων, όλα αυτά τα χρόνια αποφεύγει να μιλάει για τα γεγονότα εκείνης της νύχτας. 

Όσες φορές θα τον ρωτήσουν "τι σχέση έχεις με τον «πορτάκια» του Πολυτεχνείου;", θα μιλήσει για "μακρινό ξάδελφο που σκοτώθηκε σε τροχαίο"! 
Στη γυναίκα του θα ανοίξει την καρδιά του ύστερα από χρόνια. Στα τρία παιδιά του δεν το έχει αποφασίσει ακόμη. 
"Είμαι ένας άνθρωπος που δεν υπήρξε ποτέ 20 χρόνων. Ο έφεδρος στρατιώτης A. Σκευοφύλαξ σκοτώθηκε σε τροχαίο"!

Τριάντα χρόνια μετά, ο άνθρωπος που γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου θα πει για τους φοιτητές, τους νέους και τους εργαζομένους που αγωνίστηκαν για την πτώση της χούντας:

 "Είχαν μεγάλη ψυχή. Ήταν παλικάρια". 
Ο κ. Σκευοφύλαξ δεν θα ξεχάσει τη φοιτήτρια που τραυματίστηκε κατά την εισβολή του τανκ, την καθηγήτρια σήμερα του Πανεπιστημίου Αθηνών κυρία Πέπη Ρηγοπούλου. "Θα ήθελα να τη δω, να της πω… Δεν τολμάω όμως. Τα λόγια δεν σβήνουν τις πράξεις".

"Την ημέρα εκείνη ήμουν υπηρεσία. Στον στρατό είχα δέκα μήνες. Ήμουν εκπαιδευτής στο Κέντρο Τεθωρακισμένων, στο Γουδί. Τότε οι μαυροσκούφηδες ήταν σώμα επιλέκτων. Πήγα εθελοντικά. 
Μόλις άρχισαν τα επεισόδια, μπήκαμε επιφυλακή. «Οι κομμουνιστές καίνε την Αθήνα» μας έλεγαν και εμείς τους πιστεύαμε. 
Θυμάμαι στο στρατόπεδο κάποιοι είχαν ραδιοφωνάκια και ακούγανε στα κρυφά τον σταθμό του Πολυτεχνείου. «Παλιοκουμμούνια θα καλοπεράσετε» λέγαμε"!

Στα 20 χρόνια του ο A. Σκευοφύλαξ βρέθηκε στη δίνη του κυκλώνα, στην επίλεκτη ομάδα του Σώματος των Τεθωρακισμένων που κατέπνιξε την εξέγερση των φοιτητών. 

"Μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα της 16ης Νοεμβρίου, 
η ίλη μου πήρε εντολή να ετοιμαστεί για έξοδο. Αποφασίστηκε να βγουν πέντε δικά μας άρματα, κάτι γαλλικά AMX30. 
Εγώ ήμουν οδηγός στο πρώτο άρμα που βγήκε στον δρόμο". Στο ίδιο άρμα βρίσκονταν ο αξιωματικός Μιχάλης Γουνελάς, ως επικεφαλής, ο ανθυπασπιστής Λάμπρος Κωνσταντέλλος, ως οδηγός εδάφους, ο λοχίας Στέλιος Εμβαλωμένος και ο Γιάννης Τίρπας.

"Στη 1.15 το πρωί της 17ης Νοεμβρίου φτάσαμε στη διασταύρωση των λεωφόρων Αλεξάνδρας και Κηφισίας. 

Λίγο αργότερα διασχίζαμε την Αλεξάνδρας, όταν στο ύψος του IKA, στη στάση Σόνια, σταματήσαμε γιατί ο δρόμος ήταν κλειστός. 
Υπήρχαν οδοφράγματα, φωτιές και ακινητοποιημένα λεωφορεία. 
Με διάφορες μανούβρες αριστερά - δεξιά, μπρος πίσω, άνοιξα τον δρόμο και προχωρήσαμε" θυμάται ο κ. Σκευοφύλαξ. 
Ο δρόμος για τα τανκς ήταν ανοιχτός πλέον προς το Πολυτεχνείο. "Όταν φτάσαμε στη διασταύρωση της λεωφ. Αλεξάνδρας και της οδού Πατησίων, μας έδωσαν εντολή να σταματήσουμε. Εκεί, στην πλατεία Αιγύπτου, μείναμε περίπου μία ώρα. 

Ο κόσμος θυμάμαι ότι μας φώναζε «είμαστε αδέλφια, είμαστε αδέλφια». 
Εγώ ήθελα να τους φάω. Τους έβλεπα σαν παράσιτα"!
      
Την έξοδο των τανκς από το Γουδί θα πληροφορηθούν οι Αθηναίοι από τον εκφωνητή του Πολυτεχνείου, τον Δημήτρη Παπαχρήστο. 
Παρά τις παρεμβολές της ΚΥΠ, το ραδιόφωνο των εξεγερμένων φοιτητών θα μεταφέρει στους Αθηναίους τον ανατριχιαστικό συριγμό από τις ερπύστριες των τανκς. 
Ο εκφωνητής απευθύνει έκκληση στα "στρατευμένα νιάτα" να μη χτυπήσουν. 
«Δεν θα χτυπήσουν τα παιδιά, τα αδέλφια μας οι φαντάροι, το φρούριο της ελευθερίας, το μόνο μέρος της Ελλάδας που είναι ελεύθερο. Δεν έχουμε όπλα. Προτάσσουμε μόνο ανοιχτά τα στήθη μας. Λαέ της Αθήνας, όλοι μαζί το σύνθημα: λαός και στρατός μαζί. Δεν θα χτυπήσει ο στρατός!».

Με νεότερη εντολή των στρατιωτικών που κατευθύνουν την επιχείρηση "Εκκένωσις του Πολυτεχνείου" τα πέντε τανκς προωθούνται προς το Μουσείο. 

H ώρα της αιματοβαμμένης επέμβασης πλησιάζει. "Μας είπαν να πάμε κοντά στο Πολυτεχνείο, αλλά όχι μπροστά στην πόρτα. Αυτό κάναμε. Σταματήσαμε λίγα μέτρα πιο πέρα". 
Στη θέα των τανκς εκατοντάδες φοιτητές πλησιάζουν στην πύλη, ανεβαίνουν στα κάγκελα, φωνάζουν συνθήματα συναδέλφωσης.

Με διάφορους απειλητικούς ελιγμούς και μαρσαρίσματα που ακούγονται σαν κανονιές, οι οδηγοί των τανκς προσπαθούν να κάμψουν το ηθικό των φοιτητών. 

Ο εκφωνητής του Πολυτεχνείου απευθύνει νέα έκκληση να αποφευχθεί η αιματοχυσία. «Οι φαντάροι δεν ανήκουν στη χούντα. H χούντα στηρίζεται στο μέταλλο, στηρίζεται στα τανκς, στο σίδερο. H καρδιά των φαντάρων έχει τον ίδιο παλμό με τη δικιά μας. Αγαπάτε τους φαντάρους. Ελληνικά στρατευμένα νιάτα, ο λαός δεν σας κρατάει κακία. Ξέρει ότι είστε μαζί μας!».

H ώρα έχει πάει 2 το πρωί. "Φτάνοντας μπροστά στην πόρτα, έστριψα το άρμα προς το Πολυτεχνείο, με γυρισμένο το πυροβόλο προς τα πίσω. 
Θυμάμαι ότι σηκώθηκα από τη θέση μου και εγώ και το άλλο πλήρωμα.
 Δεκάδες φοιτητές κρέμονταν από τα κάγκελα, ενώ εκατοντάδες βρίσκονταν στον προαύλιο χώρο. Έδειχναν πανικόβλητοι". 
Ο κ. Σκευοφύλαξ φέρνει στη μνήμη του τα φοβισμένα πρόσωπα των συνομηλίκων του που ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο. Χαμηλώνει το βλέμμα του. "Και εγώ, να σκεφτείς ότι τους έβλεπα σαν μαμούνια που ήθελα να τα φάω"!

Με ολοένα μεγαλύτερη ένταση και αγωνία οι φοιτητές φωνάζουν προς τους στρατιώτες «Είμαστε αδέλφια, αφήστε τα άρματα», ενώ ο εκφωνητής του Πολυτεχνείου καλεί το πλήθος να δείξει αυτοσυγκράτηση. «Απομονώστε τους προβοκάτορες. Δεν έχουμε να μοιράσουμε τίποτα με το στρατό. Δεν θέλουμε να χυθεί ελληνικό αίμα». Ο Δημήτρης Παπαχρήστος ψάλλει τον εθνικό ύμνο. Το ίδιο κάνουν και οι χιλιάδες νέοι που βρίσκονται στο Πολυτεχνείο.



Ένα τέταρτο πριν από τις 3 το πρωί οι στρατιωτικοί δίνουν προθεσμία λίγων λεπτών στους φοιτητές για να αποχωρήσουν από το Πολυτεχνείο, να παραδοθούν. Κάποιοι από τους φοιτητές που θέλουν να αποχωρήσουν δοκιμάζουν να απασφαλίσουν την κεντρική πύλη. Δεν τα καταφέρνουν. Πίσω από την πύλη είναι σταθμευμένο ένα αυτοκίνητο Μερτσέντες που μπλοκάρει το άνοιγμά της. 

Ο επικεφαλής των τεθωρακισμένων αρμάτων εκνευρίζεται. Οργισμένος φωνάζει: «Τσογλάνια, ρεζιλεύετε το στράτευμα!» και δίνει σήμα για την επέλαση του άρματος.

"Τότε ήρθε ο οδηγός εδάφους του άρματος και μου λέει: «Θα μπούμε μέσα, θα ρίξουμε την πύλη. Ετοιμάσου!» λέει ο κ. Σκευοφύλαξ. "Πήρα θέση και ξεκίνησα. Δεν έβλεπα πολλά πράγματα, δεν είχα καλό οπτικό πεδίο, γιατί κοιτούσα πλέον από τη θυρίδα του άρματος. Δέκα εκατοστά πριν από την πόρτα, σταμάτησα. Σταμάτησα σκόπιμα. Αυτό φαίνεται στο βίντεο της εποχής. Στο φρενάρισμα, οι φοιτητές τρομαγμένοι έφυγαν προς τα πίσω. Αν έμπαινα με ταχύτητα, θα σκότωνα δεκάδες άτομα που εκείνη τη στιγμή ήταν κρεμασμένα στα κάγκελα".

Λίγα λεπτά αργότερα ο A. Σκευοφύλαξ θα μαρσάρει δυνατά. Ο δυνατός προβολέας του τανκ σκοπεύει την πύλη. 
"H καγκελόπορτα έπεσε αμέσως. Πίσω από τη σιδερένια πύλη ήταν σταθμευμένο το Μερσεντές το οποίο είχαν βάλει εκεί οι φοιτητές για να φράξουν την είσοδο. Το έκανα αλοιφή. H αριστερή ερπύστρια το έλιωσε. Με το που έπεσε η πύλη του Πολυτεχνείου εισέβαλαν οι αστυνομικοί για να συλλάβουν τους φοιτητές. Λίγο αργότερα κατέβηκα και εγώ από το άρμα και μπήκα στον χώρο του Πολυτεχνείου. Δεν υπήρχε νεκρός. Θα μπορούσε όμως και να υπάρχουν νεκροί" λέει με μοναδική ειλικρίνεια.


Στο εσωτερικό του Πολυτεχνείου επικρατεί πανδαιμόνιο. 
Διαφωτιστική είναι η περιγραφή που δίνει ο εισαγγελέας Δημήτρης Τσεβάς στην έκθεση που συνέταξε το 1974 για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου: "Έντρομοι και εμβρόντητοι οι σπουδασταί κυριεύονται από την ενώπιον του εσχάτου κινδύνου φοβεράν αγωνίαν. Υπό την πίεσιν πλήθους ανθρώπων καταρρίπτεται τμήμα των προς την οδόν Στουρνάρη κιγκλιδωμάτων. Και διά του δημιουργηθέντος ανοίγματος εξέρχονται οι σπουδασταί κατά μάζας. Νέον, όμως, δι’ αυτούς αρχίζει μαρτύριον. Ύβρεις κατ’ αυτών εκτοξεύονται και καταδιωκόμενοι βαναύσως κακοποιούνται".
   

Όπως αναφέρει ο κ. Σκευοφύλαξ, "αστυνομικοί κυνηγούσαν και χτυπούσαν τους φοιτητές όπου τους έβρισκαν. Αν δεν ήταν οι ΛΟΚατζήδες να τους σταματήσουν - θυμάμαι ότι πολλές φορές πιάστηκαν στα χέρια μαζί τους - δεν ξέρω και γω τι θα γινόταν". 
Λίγο αργότερα οι στρατιώτες σχηματίζουν έναν διάδρομο για να περάσουν ασφαλείς οι φοιτητές. 
Για το θέμα αυτό, στο πόρισμα Τσεβά υπογραμμίζεται χαρακτηριστικά: "Έμπροσθεν μεν της πύλης του Πολυτεχνείου δημιουργείται διάδρομος υπό των στρατιωτών μέσω του οποίου διέρχονται οι εξερχόμενοι, κατευθυνόμενοι προς την οδόν Τοσίτσα, εντός δε του Πολυτεχνείου βοηθούν, προστατεύουν και εις τους ώμους των πολλούς αδυνάτους κρατούν διά να δυνηθούν να υπερπηδήσουν το υψηλόν κιγκλίδωμα. Και επεισόδια μεταξύ στρατιωτικών και αστυνομικών λαμβάνουν χώραν εν τη προσπαθεία των πρώτων να προστατεύσουν τους φοιτητάς από το διωκτικόν μένος των άλλων".
Μέσα στο Πολυτεχνείο ο A. Σκευοφύλαξ είδε πολλούς τραυματίες και ίσως, όπως λέει, και νεκρούς. "Στο προαύλιο του Πολυτεχνείου ήταν πολύ χτυπημένοι, θυμάμαι ότι είδα πολλούς τραυματίες, ενώ τρεις - τέσσερις ήταν σωριασμένοι κάτω, ακίνητοι. Δεν ξέρω αν ήταν νεκροί. Δεν κοίταξα να δω. Κάποια στιγμή ένας φοιτητής όρμησε κατά πάνω μου και μου είπε: «Τι κατάλαβες τώρα που μπήκες;». Αφήνιασα. Έβγαλα το πιστόλι και προτάσσοντάς το γύρισα και του είπα ουρλιάζοντας: «Σκάσε, ρε κωλόπαιδο, μη σε καθαρίσω». Αυτός ο φοιτητής δεν ξέρει πόσο τυχερός στάθηκε εκείνη τη στιγμή… Αν έλεγε μια κουβέντα παραπάνω, θα τον σκότωνα! Τέτοιος ήμουν. Ένας φασίστας".
Παρά τον πόνο τους, οι φοιτητές θα δείξουν μεγαλείο ψυχής απέναντι στον στρατιώτη που ισοπέδωσε το όνειρό τους. 

Αδιάψευστη απόδειξη, η μαρτυρία του κ. Σκευοφύλακα: "Όπως περνούσαν οι φοιτητές θυμάμαι ότι έριχναν μέσα στο τανκ πακέτα τσιγάρα και ό,τι προμήθειες είχαν μαζί τους. Όταν γυρίσαμε στο Γουδί, το άρμα έμοιαζε με περίπτερο. Όσο σκέφτομαι ότι οι φοιτητές μας έδιναν σάντουιτς και τσιγάρα, μετά απ’ όσα τους κάναμε… Δεν μπορώ να το συχωρέσω αυτό το πράγμα στον εαυτό μου. Σκέφτομαι τι πήγα και έκανα!".

Την αναγνώριση των φοιτητών για ορισμένους από τους αξιωματικούς του στρατού και τους έφεδρους στρατιώτες θα διαπιστώσει αργότερα και ο εισαγγελέας:

 "Πολλοί αξιωματικοί και στρατιώται παρεμβαίνουν προς προστασίαν των φοιτητών. Και υπήρξε πηγαία και βαθειά η ευγνωμοσύνη πολλών εξ αυτών προς τους αγνώστους σωτήρας των, ως εις τας καταθέσεις των τούς αποκαλούν με συγκίνησιν"!


Εκατοντάδες φοιτητές καταφέρνουν να βγουν έξω από το Πολυτεχνείο, ξεχύνονται στους γύρω δρόμους, τρέχουν να φύγουν, να γλιτώσουν τη ζωή τους, καθώς γίνονται στόχος ελεύθερων σκοπευτών. 


"Απομακρυνόμενοι όμως του Πολυτεχνείου αγωνιώδεις τούς αναμένουν εκπλήξεις. Από παντού τους καταδιώκουν και τους χτυπούν. Εις την γωνίαν των οδών Τοσίτσα και Μπουμπουλίνας άνδρες της ΚΥΠ εν πολιτική περιβολή τους χτυπούν ανηλεώς και πυροβολούν κατ' αυτών, ενώ εις την ταράτσαν ενός των αυτόθι κτιρίων έχουν εγκαταστήσει πολυβόλον. Εις τας ταράτσας των γύρω κτιρίων επισημαίνονται ελεύθεροι σκοπευταί υπό του ιδίου Διευθυντού της Αστυνομίας να επιτελούν το φονικόν έργον των"!

Την ίδια στιγμή, όπως επισημαίνεται στην ίδια έκθεση, "ομάδες τραμπούκων και επικινδύνων τρωκτικών της γαλήνης του τόπου εκδηλώνουν το εγκληματικόν μένος των κατά των ατυχών σπουδαστών που κατά μάζας εξέρχονται του Πολυτεχνείου".

 Οι τραμπούκοι είναι άνδρες της ΕΣΑ, οι οποίοι δεν διστάζουν, μάλιστα, να κακοποιήσουν ακόμη και πανεπιστημιακό γιατρό, ο οποίος, μαζί με τη σύζυγό του, είχε σπεύσει να βοηθήσει τους ανυπεράσπιστους φοιτητές.

Στη συμβολή των οδών Πατησίων και Στουρνάρη "άνδρες εν πολιτική περιβολή, κραδαίνοντες ρόπαλα, εξήλθον από ομάδα αυτόθι ευρισκομένων αστυνομικών και εκακοποίησαν σεβάσμιον καθηγητή Πανεπιστημίου, την σύζυγόν του και νεαρόν σπουδαστήν, διότι εξήρχοντο του Πολυτεχνείου, ένθα ο καθηγητής-ιατρός και η σύζυγός του είχον μεταβή προς εκπλήρωσιν του ανθρωπιστικού και ιατρικού των καθήκοντος. Και οι ροπαλοφόροι ούτοι ήσαν άνδρες της ΕΣΑ εν πολιτική περιβολή. Εις το πανδαιμόνιον τούτο της εξόδου των φωνών, των κραυγών, των οιμωγών, των καταδιώξεων και των πυροβολισμών έπεσαν οι περισσότεροι εκ του πλήθους των τραυματιών".

Όταν επέστρεψε στο Γουδί, στη βάση των Τεθωρακισμένων, ο κ. Σκευοφύλαξ έγινε δεκτός με ζητωκραυγές. Ήταν το τιμώμενο πρόσωπο. 

"Όταν γυρίσαμε στο στρατόπεδο, έγινα ήρωας. Οι στρατιωτικοί μου έδιναν συγχαρητήρια. Τότε αισθανόμουν ότι ήμουν κάποιος, ότι έκανα κάτι καλό, κάτι μεγάλο. Είχα γίνει ο ήρωας που διέλυσε τους εχθρούς της πατρίδας, τα "παλιοκουμμούνια", όπως λέγαμε τότε τους φοιτητές. Αυτά μου έλεγαν, αυτά πίστευα. Ένιωθα περήφανος. Ήμουν και εγώ φασίστας".

Οκτώ ημέρες αργότερα, κάτι θα σπάσει μέσα του. 

Το φρόνημά του θα κλονισθεί, όταν θα δει τον "εθνοσωτήρα" να καθαιρείται και να περιφρονείται από τους συνοδοιπόρους του, αυτούς που πιο πριν ορκίζονταν στο όνομά του. 
"Την επόμενη εβδομάδα έγινε η στάση του Ιωαννίδη. Ήμουν πάλι σε επιφυλακή. Μας πάνε στο ΓΕΣ. Στο προαύλιο λάβαμε θέσεις. Δεν ξέραμε γιατί πήγαμε εκεί. Δεν μας είπαν. Γυρνώντας στο Γουδί μάθαμε ότι έριξαν τον Παπαδόπουλο" αναφέρει ο κ. Σκευοφύλαξ.
 "Τότε μέσα μου κάτι άλλαξε. Αυτοί που τον παρουσίαζαν σαν θεό, τώρα τον έβριζαν. Δεν μπορούσα να το καταλάβω αυτό. 
«Μα είναι τόσο πουλημένοι όλοι τους;» αναρωτήθηκα. Αυτοί πάνε όπου φυσάει ο βοριάς. «Πουλημένα τομάρια» είπα μέσα μου. Θυμάμαι ότι ο Μιχάλης Γουνελάς παρέδωσε τα γαλόνια του στους άνδρες της ΕΣΑ, που ήρθαν στο Κέντρο και τον συνέλαβαν".

Με τη Μεταπολίτευση ο στρατιώτης A. Σκευοφύλαξ θα βρεθεί στα σύνορα. 

"Ο Καραμανλής είχε πει «τα άρματα στα σύνορα». Ήταν τα γεγονότα της Κύπρου. Πήγαμε Αλεξανδρούπολη. Μετά από έξι μήνες πήρα άδεια. Αντί να απολυθώ στους 22 μήνες, έφτασα στους 30. Εφεδρεία στην εφεδρεία. Όταν απολύθηκα, όλα είχαν αλλάξει μέσα μου". Στη Δυτική Αθήνα, όπου κατοικούσε με τους γονείς και τα δύο αδέλφια του, θα αναζητήσει δουλειά. "Στο μεροκάματο η ζωή μου άλλαξε 180 μοίρες. Έκανα όποια δουλειά μπορείς να φανταστείς. Εργάτης κατάλαβα ότι δεν μπορώ να έχω τα ίδια αιτήματα με τους εργοδότες. Εμένα που μου έμαθαν να μισώ τους κομμουνιστές, ψήφισα δύο φορές KKE"!

Όλα αυτά τα χρόνια ο κ. Σκευοφύλαξ θα κάνει μια ήρεμη ζωή.

 Σπίτι - δουλειά, δουλειά - σπίτι. Ποτέ δεν θα μιλήσει για το Πολυτεχνείο. Δεν θα αισθανθεί να τον ενοχλούν. 
Μόνο μία φορά το επώνυμό του τον έφερε σε δύσκολη θέση. "Στη δουλειά πριν από χρόνια κάποιος άκουσε πώς με λένε και ρώτησε αν έχω κάποια σχέση με τον «πορτάκια», όπως είπε, του Πολυτεχνείου. «Ξάδελφός μου είναι, μακρινός. Σκοτώθηκε σε τροχαίο» απάντησα. Είμαι ένα άνθρωπος που δεν υπήρξε ποτέ 20 χρονών. Ο έφεδρος στρατιώτης A. Σκευοφύλαξ σκοτώθηκε σε τροχαίο! Οι φίλοι μου δεν ξέρουν ποιος είμαι ούτε κανείς στη γειτονιά. Μόνο η γυναίκα μου το ξέρει. Της το είπα ύστερα από χρόνια. Στα παιδιά μου δεν το είπα ακόμη".

1973 - 2003. Με μια αυτοκριτική διάθεση που σπανίζει, ο κ. Σκευοφύλαξ δεν θα διστάσει να πει: "Ντρέπομαι γι αυτό που ήμουν, γι αυτό που έκανα. Στη θέση μου θα μπορούσε να βρεθεί ο καθένας, έφεδρος στρατιώτης ήμουν άλλωστε. Δεν με απαλλάσσει όμως αυτό. Μέχρι που μπήκα μέσα, πίστευα αυτό που έκανα. Στη συνέχεια έγινε ο εφιάλτης της ζωής μου".

Για τους ανθρώπους που αντιστάθηκαν στη χούντα, ο κ. Σκευοφύλαξ θα μιλήσει με κολακευτικά λόγια. "Είχαν μεγάλη ψυχή. Ήταν παλικάρια. Δεν ξέρω αν έχει νόημα, αλλά θα ήθελα να τους πω μια μεγάλη συγγνώμη". Ο οδηγός του τανκ που μπήκε στο Πολυτεχνείο δεν θα ξεχάσει τη νεαρή φοιτήτρια που τραυματίστηκε σοβαρά κατά την εισβολή του τανκ, την καθηγήτρια -σήμερα- του Πανεπιστημίου Αθηνών κυρία Πέπη Ρηγοπούλου. "Πιστεύω ότι αν τη δω σήμερα, δεν θα ξέρω τι να της πω. Πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια πέρασε από το μυαλό μου να τη συναντήσω, αλλά σταματούσα. Θα ήθελα να τη δω, να της πω… Δεν τολμάω όμως. Τα λόγια δεν σβήνουν τις πράξεις".



Με πληροφορίες 
Από newsbeast.gr
και το Βήμα