ΟΙ "ΧΑΜΕΝΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΤΩΝ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΩΝ" ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ !!

Τότε που το κουμάντοέκαναν νοικοκυραίοι…

Όταν έχεις ζήσει από κοντά όλες τις δημοτικές αρχές της Πάτρας, από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα και γνωρίζεις τα πεπραγμένα των διοικήσεών τους, αδυνατείς να συγκρατήσεις το θυμό σου με ορισμένες συμπεριφορές που εκδηλώνονται από παράγοντες της "παλιάς φρουράς", ενόψει αυτοδιοικητικών εκλογών.

Δε φθάνει που διαχειρίστηκαν πακτωλό εκατομμυρίων και στο τέλος παρέδωσαν έναν δήμο καταχρεωμένο…

Δε φθάνει που άφησαν μια πόλη γυμνή από υποδομές καθώς σπαταλούσαν τα λεφτά των δημοτών σε ημέτερους…

Δε φθάνει που άφησαν να καταρρεύσει η πολιτιστική κληρονομιά της πόλης και αυτό το θησαυρό τον έκαναν κάρβουνο…

Έρχονται τώρα να ζητήσουν και τα ρέστα. 
Βγήκαν να μιλήσουν για "οπισθοδρόμηση" και "παρακμή" ακόμα και για "έλλειμμα ήθους" ! 

Η καλύτερη απάντηση σε αυτούς είναι τα λόγια του Αριστοτέλη "είναι αδύνατον να δεις τον εαυτό σου χωρίς καθρέπτη"…

Το νέο αφήγημά τους είναι οι δήθεν "χαμένες ευκαιρίες" τις οποίες, όπως λένε, κλώτσησε ο Πελετίδης.
  -Εννοούν "χαμένη ευκαιρία", τη μη εγκατάσταση εργοστασίου επεξεργασίας απορριμμάτων (αυτού του τύπου εργοστάσια ακύρωσε μέχρι και η Ε.Ε. λόγω πεπαλαιωμένης τεχνολογίας) εξαιτίας του οποίου οι πατρινοί θα πλήρωναν τριπλάσια δημοτικά τέλη. Επομένως, αν χάθηκε κάτι αυτό είναι οι μίζες που είχε υποσχεθεί ο Μπόμπολας !
  -Μια άλλη "χαμένη ευκαιρία" θεωρούν τη μη συμμετοχή επιχειρηματιών στο θαλάσσιο μέτωπο για ιδιωτικές επενδύσεις. Ο μεγάλος τους καημός είναι ότι ο σχεδιασμός που γίνεται δεν αφορά τα οικονομικά συμφέροντα.
  -Η σθεναρή αντίσταση της δημοτικής αρχής στα αρχικά σχέδια της ΕΡΓΟΣΕ για επιφανειακή διέλευση του σιδηρόδρομου όπου θα προκαλούσε διχοτόμηση της πόλης, θεωρείται γι αυτούς "χαμένη ευκαιρία".
  -Η μη εγκατάσταση μονάδας Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου στο νέο λιμάνι, δίπλα από κατοικημένες περιοχές, με την οποία διαφώνησε η δημοτική αρχή για λόγους επικινδυνότητας και την οποία ακύρωσε η κυβέρνηση για τους ίδιους λόγους, θεωρείται γι αυτούς "χαμένη ευκαιρία" καθώς δεν θα μπορούν να προμηθεύονται φθηνά καύσιμα οι εφοπλιστές !
  -Η άρνηση του δήμου να εμπλακεί στη διαχείριση του φράγματος Πείρου για να μη χρεώνονται οι πατρινοί με 4,5 εκατ. ευρώ κάθε χρόνο, θεωρούν πως είναι "χαμένη ευκαιρία".

Καλό είναι που βάζουν τέτοια διλήμματα διότι όσοι παρακολουθούν ή ασχολούνται με την Αυτοδιοίκηση, αντιλαμβάνονται πως και στις επικείμενες εκλογές θα αναμετρηθούν δύο διαφορετικοί κόσμοι. 
    Ωστόσο, επειδή πολύς λόγος γίνεται εσχάτως και περί ηθικής, η προ τεσσάρων ημερών συζήτηση στο Συμβούλιο για τον Ισολογισμό του 2017 ήταν αποκαλυπτική. 

Αποδείχτηκε εκεί, ότι οι νοικοκυραίοι έπαιρναν τραπεζικά δάνεια (όταν οι κρατικές χρηματοδοτήσεις ήταν επαρκέστατες και όχι 62% μειωμένες όπως σήμερα, είχαν να αντιμετωπίσουν μια Πάτρα με γεωγραφική έκταση από Μποζαίτικα μέχρι Ιτιές κι όχι από Ροδινή μέχρι Καμίνια όπως τώρα και με διπλάσιο προσωπικό απ΄ότι σήμερα) αλλά φόρτωσαν την αποπληρωμή τους στις επόμενες δημοτικές αρχές. 

Ήρθε αυτή του Δημαρά και δεν πλήρωσε τίποτα καθώς επικαλέστηκε την κρίση, τα δάνεια κοκκίνισαν και απειλήθηκαν ακίνητα του δήμου με κατασχέσεις όταν ανέλαβε ο Πελετίδης . Όμως, στα χρόνια( 2014-2018 )που η κρίση έφθασε στο ζενίθ τα δάνεια εξυπηρετούνται κανονικά και στα 4 χρόνια έχουν πληρωθεί 12 εκατ. από τα 20 εκ. που είχαν χρεώσει τους πατρινούς.
Φυσικά δεν είναι μόνο τα δάνεια. 

Τα χρέη των νοικοκυραίων προς τρίτους είχαν ΄΄πνίξει΄΄ το δήμο ,τους δημοτικούς οργανισμούς ακόμα και την ΑΔΕΠ. Σε αυτή την ακαταστασία μπήκε μια σειρά, εξοφλούνται όλα τα παλιά χρέη, δεν ελήφθησαν νέα τραπεζικά δάνεια παρότι η πόλη τούτη την περίοδο είναι ένα εργοτάξιο , ενώ όλοι οι προμηθευτές του δήμου πληρώνονται – το αργότερο - σε διάστημα 30 ημερών.
Επομένως, όταν οι αξιολύπητοι του παρελθόντος μιλούν για ηθική, οφείλουμε να έχουμε το νου μας…

Του Στάθη Κεραμιδά

ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΗ ΜΟΥ -ΚΟΙΤΑΞΟΥ ΤΙ ΥΙΟΘΕΤΕΙΣ- ΜΗΠΩΣ ΣΕ ΚΑΝΑΝΕ ΦΑΣΙΣΤΑ ?!!

«Έντιμε άνθρωπε, κυρ-Παντελή…»




Η σκηνή του λιν­τσα­ρί­σμα­τος στην Ομό­νοια είναι ο κα­θρέ­φτης του κοι­νω­νι­κού εκ­βαρ­βα­ρι­σμού που ζούμε. Είναι ο φα­σι­σμός της δι­πλα­νής πόρ­τας, αυτός που κρύ­βε­ται πίσω από το προ­σω­πείο του «ήσυ­χου νοι­κο­κύ­ρη», του καλού οι­κο­γε­νειάρ­χη, του «κυρ-Πα­ντε­λή» του 21ου αιώνα που συ­νε­χί­ζει να ζει βου­τηγ­μέ­νος στις μι­κρο­α­στι­κές του αυ­τα­πά­τες.

Η αυ­τα­πά­τη του μι­κρο­α­στού ότι μπο­ρεί κά­πο­τε να γίνει με­γα­λο­α­στός, ότι μπο­ρεί να πλου­τί­σει μέσα σε ένα σύ­στη­μα εξ’ ορι­σμού άδικο, τον οδη­γεί στη θε­ο­ποί­η­ση του ατο­μι­κού του πλού­του, της όποιας μι­κρό­τε­ρης ή με­γα­λύ­τε­ρης ατο­μι­κής ιδιο­κτη­σί­ας. Πάνω σε αυτό το έδα­φος ανα­πτύσ­σε­ται ο ατο­μι­κι­σμός, η ιδιο­τέ­λεια, η πε­ρι­φρό­νη­ση για την αν­θρώ­πι­νη ζωή και αξιο­πρέ­πεια και η ανύ­ψω­ση της ιδιο­κτη­σί­ας σε μέ­γι­στο αγαθό.

Στο «θερ­μο­κή­πιο» του κα­πι­τα­λι­σμού όπου ευ­δο­κι­μούν οι «κυρ-Πα­ντε­λή­δες» είναι διά­σπαρ­τες οι ρίζες του φα­σι­σμού. Ο μι­κρο­α­στός βρί­σκει στο φα­σι­σμό το αντί­δο­το απέ­να­ντι σε οτι­δή­πο­τε- και οποιον­δή­πο­τε- απει­λεί τις επί­πλα­στες αυ­τα­πά­τες του. Έτσι τρέ­φε­ται η απα­ξί­ω­ση και συχνά το μίσος απέ­να­ντι στους ερ­γα­ζό­με­νους που αγω­νί­ζο­νται για δι­καιώ­μα­τα, στους απερ­γούς, στους δια­δη­λω­τές, στους πρό­σφυ­γες και τους με­τα­νά­στες, σε κοι­νω­νι­κά πε­ρι­θω­ριο­ποι­η­μέ­νες ομά­δες αν­θρώ­πων, σε όσους ξε­φεύ­γουν από τα στε­ρε­ό­τυ­πα που έχουν δη­μιουρ­γη­θεί στο πλαί­σιο της κα­πι­τα­λι­στι­κής κοι­νω­νί­ας.


«Μια δια­κή­ρυ­ξη ενά­ντια στο φα­σι­σμό δεν μπο­ρεί να έχει ίχνος ει­λι­κρί­νειας, όταν μέ­νουν ανέ­πα­φες οι κοι­νω­νι­κές κα­τα­στά­σεις, που τον πα­ρά­γουν σαν φυ­σι­κή ανα­γκαιό­τη­τα. Όποιος δε θέλει να εγκα­τα­λεί­ψει την ατο­μι­κή ιδιο­κτη­σία στα μέσα πα­ρα­γω­γής, όχι μο­νά­χα δε θ’ απαλ­λα­γεί από το φα­σι­σμό, αλλά θα τον χρειά­ζε­ται»
                                                     – Μπ. Μπρε­χτ, Για τον φα­σι­σμό και τον πό­λε­μο.

       Ο φα­σι­σμός του «κυρ-Πα­ντε­λή» είναι μα­κράν ο πιο επι­κίν­δυ­νος, ο πιο δη­λη­τη­ριώ­δης. Κι’ αυτό γιατί κα­λύ­πτε­ται πίσω από το πέπλο της υπο­κρι­σί­ας και της νοι­κο­κυ­ρο­σύ­νης. Ο ευ­σε­βής «κυρ-Πα­ντε­λής» που σταυ­ρο­κο­πιέ­ται το πρωί της Κυ­ρια­κής στην εκ­κλη­σία είναι ο ίδιος που το βράδυ επι­κρο­τεί από τον κα­να­πέ του σπι­τιού του τον ξυ­λο­δαρ­μό με­τα­νά­στη από νε­ο­να­ζί χρυ­σαυ­γί­τες: «Καλά του έκα­ναν! Να φύ­γουν να παν στη χώρα τους!» μουρ­μου­ρί­ζει χαι­ρέ­κα­κα. Είναι ο ίδιος «κυρ-Πα­ντε­λής» που θα πα­ρα­μεί­νει άπρα­γος και απα­θής στη θέα ενός άγριου λιν­τσα­ρί­σμα­τος, ενώ λίγα λεπτά αρ­γό­τε­ρα θα βγει λα­λί­στα­τος στα δελ­τία ει­δή­σε­ων, ως «αυ­τό­πτης μάρ­τυ­ρας», να πε­ρι­γρά­ψει με κάθε λε­πτο­μέ­ρεια όσα είδε.

Για να επα­νέλ­θου­με όμως στην ουσία: Πηγή του κοι­νω­νι­κού εκ­βαρ­βα­ρι­σμού και του μι­κρο­α­στι­κού φα­σι­σμού δεν είναι άλλη από το ίδιο το κα­πι­τα­λι­στι­κό σύ­στη­μα. Ο εκ­φα­σι­σμός της κοι­νω­νί­ας γεν­νιέ­ται και ανα­πα­ρά­γε­ται από την ανά­γκη του κα­πι­τα­λι­σμού να δια­τη­ρή­σει «μα­ντρω­μέ­να» τα μι­κρο­α­στι­κά στρώ­μα­τα, τους «κυρ-Πα­ντε­λή­δες».

Η ανα­γω­γή της ατο­μι­κής ιδιο­κτη­σί­ας σε απα­ρα­βί­α­στο αγαθό που πρέ­πει να προ­στα­τευ­τεί με κάθε κό­στος πάει χέ­ρι-χέ­ρι με την ανά­πτυ­ξη φα­σι­στι­κών αντι­λή­ψε­ων. Έτσι ο «κυρ-Πα­ντε­λής», ο κάθε μι­κρο­α­στός που ζει και ανα­πνέ­ει για την κοι­νω­νι­κή-τα­ξι­κή του ανα­βάθ­μι­ση, γί­νε­ται ο κα­λύ­τε­ρος θε­μα­το­φύ­λα­κας του σά­πιου κα­πι­τα­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος και ταυ­τό­χρο­να νε­κρο­θά­φτης του μέλ­λο­ντος των παι­διών του.

Μέχρι, λοι­πόν, να γκρε­μι­στεί μιας δια πα­ντός, από την ορ­γα­νω­μέ­νη πάλη του ερ­γα­ζό­με­νου λαού, το σύ­στη­μα που γεννά και ανα­πα­ρά­γει «κυρ-Πα­ντε­λή­δες», σκη­νές βαρ­βα­ρό­τη­τας όπως αυτή στην Ομό­νοια θα απο­τε­λούν ανα­πό­σπα­στο μέρος της ανυ­πό­φο­ρης, θλι­βε­ρής κα­θη­με­ρι­νό­τη­τας μιας κοι­νω­νί­ας σε προ­χω­ρη­μέ­νη σήψη.

_______________________________­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­__

του Νίκου Μότ­τα

ΣΤΑ ΚΕΠΑ ΤΩΝ "ΖΑΙΩΝ"...

Έτος γεννήσεως 1934

Στα ΚΕΠΑ σήμερα το πρωί για την πιστοποίηση της αναπηρίας συγγενικού προσώπου. Δυο υπάλληλοι, γυναίκες, εξυπηρετούν τον κόσμο. Ανάπηροι ή συγγενείς τους, στην καλύτερη περίπτωση, ιδίως μάνες, περιμένουν στωικά να έρθει η σειρά τους. Μεταξύ μας, δεν ξέρω αν είναι υπομονή η παράδοση μετά από χιλιάδες αναμονές, τσαλάκωμα της αξιοπρέπειας τους έχοντας μπροστά τους διαχρονικά, ένα βραδυκίνητο, ανάλγητο, εχθρικό κράτος.

Ένας κύριος, με μπαστούνι σίγουρα πάνω από τα ογδόντα καταθέτει την αίτησή του συνοδευόμενη από ένα πάκο χαρτιών. Η υπάλληλος ρίχνει μια ματιά και του λέει:
- Δεν είναι συμπληρωμένη η αίτηση
-Δεν βλέπω κοπέλα μου, έχω φωτοτυπίες από πίσω με την ταυτότητα κι όλα που χρειάζονται.
-Δεν μπορώ να την πάρω αν δεν είναι συμπληρωμένη.
-Δεν βλέπω, (και πιο χαμηλόφωνα) δεν ξέρω και γράμματα.
-Λυπάμαι, δεν μπορώ. Ποιος σας ετοίμασε τον φάκελλο;
- Ένα γειτονόπουλο με βοήθησε.

Σπρώχνει τα χαρτιά προς το μέρος του.
Ο γεράκος τα παίρνει τρέμοντας, με σκυμμένο το κεφάλι για να μην φανούν τα βουρκωμένα του μάτια. Τον πλησιάζω χαμογελαστή.
-Θα μας δώσει η κοπέλα ένα στυλό και θα σας τα συμπληρώσω εγώ.
Έλαμψε ολόκληρος.
- Τρία μου πήραν από το πρωί, βρείτε από αλλού.
-Αντιπαρέρχομαι το γεγονός ότι με λέτε εν δυνάμει κλέφτρα και σας αφήνω την ταυτότητα μου ως εγγύηση για το στυλό.
-Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.
Γυρίζω και ρωτώ τους υπόλοιπους. Ούτε ένας δεν έχει στυλό μαζί του. Επιστρέφω στην υπάλληλο.
-Μπορώ να κάτσω λίγο πιο πέρα για να μην ενοχλώ και να χρησιμοποιήσω το στυλό που έχετε δεμένο με το σπαγγάκι;
-Αποκλείεται: Θα ακούς τα προσωπικά δεδομένα αυτών που εξυπηρετώ.
-Άλλη έννοια δεν είχα. Θα το λύσω και θα το πάρω για λίγο μαζί μου.
-Είναι κρατική περιουσία!
-Άρα δικό μου, αφού εγώ χρηματοδοτώ το κράτος με το αίμα μου.
Είχα τόσα νεύρα που τράβηξα το στυλό με τόση δύναμη ώστε έσπασε ο σπάγγος. Δεν είπε κιχ. Πήρα τον παππού από το μπράτσο και τον κάθισα σε μια άδεια καρέκλα στο βάθος. Σε δυο λεπτά ήταν έτοιμος. πήγαμε στο γκισέ και έδεσα επιδεικτικά το στυλό.

Κι ο παππούς τελείωσε; Αμ δε! 

Είχε πέσει το σύστημα, τέλειωσε και το ωράριο και για αυτό μέσα στον καύσωνα έπρεπε να έρθει ξανά την επομένη. Διότι τι είναι για έναν μισότυφλο γέροντα, γεννημένο το 1934 και με κινητικά προβλήματα να διασχίσει ποιος ξέρει για ποια φορά όλη την πόλη για να του βεβαιώσουν μετά από μήνες την αναπηρία και να μπορέσει να πάρει ξανά τα 305 ευρώ το μήνα του επιδόματος.......

Σάνια Μωραΐτου - Niki Vikou.

ΜΙΑ "ΣΥΖΗΤΗΣΗ":«Τί προτιμάς; Συμβιβασμένο πού μπορεί νά σέ Ζαλίσει, ή κομμουνιστή πού μπορεί νά σέ Ξυπνήσει;»

«Τί προτιμάς; Συμβιβασμένο πού μπορεί νά σέ ζαλίσει, ή κομμουνιστή πού μπορεί νά σέ ξυπνήσει;»

Πρίν από αρκετά χρόνια με πλησίασε κάποιος νεαρός φοιτητής. Μέ πολλή διστακτικότητα, αλλά καί μέ τήν ένταση τού απαιτητικού αναζητητή, μού δήλωσε ότι δεν πιστεύει στη δύναμη του οργανωμένου αγώνα, πού όμως θά ήθελε πολύ νά πιστέψει, αλλά δέν μπορούσε.
Χρόνια προσπαθούσε καί αναζητούσε, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Συνομίλησε μέ καθηγητές καί μορφωμένους. Αλλά δέν ικανοποιήθηκε η δίψα του γιά κάτι σοβαρό.
Άκουσε γιά μένα καί αποφάσισε νά μοιρασθεί μαζί μου τήν υπαρξιακή ανάγκη του. Μού ζήτησε μία επιστημονική απόδειξη περί αποτελεσματικότητας.

Ξέρεις ολοκληρώματα ή διαφορικές εξισώσεις; τόν ρώτησα. Δυστυχώς όχι, μού άπαντα. Είμαι τής Φιλοσοφικής. Κρίμα! διότι ήξερα μία τέτοια απόδειξη, είπα εμφανώς αστειευόμενος. Ένιωσε αμήχανα καί κάπου σιώπησε γιά λίγο. Κοίταξε, τού λέω. Συγγνώμη πού σέ πείραξα λιγάκι. Αλλά το κίνημα δέν είναι εξίσωση, ούτε μαθηματική απόδειξη.

Άν ήταν κάτι τέτοιο, τότε όλοι οι μορφωμένοι θά το πίστευαν. Νά ξέρεις, αλλιώς προσεγγίζεται. Έχεις πάει ποτέ σε Συνδικάτο; Έχεις ποτέ συναντήσει κανέναν απ' το Π.Α.ΜΕ; Όχι, αλλά σκέπτομαι νά πάω, έχω ακούσει τόσα πολλά… Άν μού πείτε, μπορώ νά πάω καί αύριο. Ξέρετε κανέναν μορφωμένο νά πάω νά τόν συναντήσω;

-Τί προτιμάς; Μορφωμένο πού μπορεί νά σέ ζαλίσει, ή Αγωνιστή πού μπορεί νά σέ ξυπνήσει;

-Προτιμώ τόν μορφωμένο. Τούς φοβάμαι τούς αγωνιστές.

-Η πίστη είναι υπόθεση τής καρδιάς. Γιά δοκίμασε μέ κανέναν αγωνιστή. Πώς σέ λένε; ρωτώ. Βλαδίμηρο, μού απαντά.

Τόν έστειλα σέ έναν σύντροφο. Τού περιέγραψα τόν τρόπο προσβάσεως καί τού έδωσα τίς δέουσες οδηγίες. Κάναμε κι ένα σχεδιάγραμμα. Θά πάς, τού είπα, καί θά ρωτήσεις τό ίδιο πράγμα. Είμαι άπιστος, θά τού πείς, καί θέλω νά πιστεύσω.

Θέλω μία απόδειξη περί υπάρξεως αποτελεσματικότητας. Φοβάμαι, ντρέπομαι, μού απαντά. Γιατί ντρέπεσαι καί φοβάσαι τόν σύντροφο καί δέν ντρέπεσαι καί φοβάσαι εμένα; ρωτώ. Πήγαινε απλά καί ζήτα τό ίδιο πράγμα.

Σέ λίγες μέρες, πήγε καί βρήκε τόν σύντροφο νά συζητάει μέ κάποιον νέο στο Νότιο Πάρκο. Στήν απέναντι μεριά περίμεναν άλλοι τέσσερις καθισμένοι δίπλα σε ένα παγκάκι. Ανάμεσα σέ αυτούς καί ο Βλαδίμηρος βρήκε δειλά τήν θέση του. Δέν πέρασαν περισσότερα από δέκα λεπτά καί η συνομιλία τού σύντροφου μέ τόν νεαρό τελείωσε.

Τί γίνεστε, παιδία; ρωτάει. Είχατε δει πως ήταν η παραλία πριν 4 χρόνια; Έχετε πιεί λίγο νεράκι; Ευχαριστούμε, σφε, απήντησαν, μέ συμβατική κοσμική ευγένεια. Έλα εδώ, λέει απευθυνόμενος στόν Βλαδίμηρο, ξεχωρίζοντάς τον από τούς υπόλοιπους. Θά φέρω εγώ τό νερό, πάρε εσύ τό κουτί αυτό μέ τις φωτογραφίες. Πως σε Λένε; Βλαδίμηρο... Έλα πιό κοντά νά σού πώ ένα μυστικό: Καλά νά είναι κανείς άπιστος, άλλα νά έχει όνομα επαναστάτη καί νά είναι άπιστος; Αυτό πρώτη φορά μού συμβαίνει.

Ο φίλος μας κόντεψε νά πάθει έμφραγμα από τόν αποκαλυπτικό αιφνιδιασμό για τό όνομά του; Τί, τελικά, ήθελε νά τού πεί ο σύντροφος;

– Σύντροφε, μπορώ νά σάς μιλήσω λίγο; Μόλις πού μπόρεσε νά ψελλίσει. Κοίταξε, τώρα σουρουπώνει, πάρε τις φωτογραφίες, πιές καί λίγο νεράκι καί πήγαινε στις παραλίες και στα πάρκα νά δεις πως δουλεύουμε. Σύντροφε μου, θέλω νά μιλήσουμε, δέν γίνεται; Τί νά πούμε, ρέ παλληκάρι; Γιά ποιόν λόγο ήλθες;

Στό ερώτημα αυτό μόλις είδα τις φωτογραφίες

ένιωσα αμέσως νά ανοίγει η αναπνοή μου, αφηγείται. Η καρδιά μου νά πλημμυρίζει από πίστη. Ο μέσα μου κόσμος νά θερμαίνεται. Οι απορίες νά λύνονται χωρίς κανέναν αντίλογο, δίχως καμία συζήτηση, χωρίς τήν ύπαρξη μιάς ξεκάθαρης απάντησης. Γκρεμίσθηκαν μέσα μου αυτομάτως όλα τά άν, τά γιατί, τά μήπως καί έμεινε μόνον τό πώς καί τό τί από δώ κι εμπρός.

Ό,τι δέν τού έδωσε η "σκέψη" τών μορφωμένων των μέσων μαζικής επιβλάκωσης (MME), τού τό χάρισε ο ευγενικός υπαινιγμός ενός σφου. Οι σύντροφοι είναι πολύ διακριτικοί. Σού κάνουν τήν εγχείρηση χωρίς αναισθησία καί δέν πονάς.

Σού κάνουν τήν μεταμόσχευση χωρίς νά σού ανοίξουν τήν κοιλιά. Σέ ανεβάζουν σέ δυσπρόσιτες κορυφές δίχως τίς σκάλες τής συμβιβσμένης λογικής. Σού φυτεύουν τήν πίστη στήν καρδιά, χωρίς νά σού κουράσουν τό μυαλό.

Πηγή

Μία "μικρή" τροποποίηση☺ ενός κειμένου που διακινούν κάποιοι στο διαδίκτυο:

Η ΖΩΗ ΤΟΥ -“ΦΥΤΟΥ”- ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΕΒΑΛΑΝ

Για να είσαι καλός μαθητής στην Ελλάδα πρέπει:

Για να είσαι καλός μαθητής σε αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να θυσιάσεις την παιδική σου ηλικία.

Πρέπει να διαβάζεις τουλάχιστον 2-3 ώρες κάθε μέρα από το δημοτικό.

Πρέπει οι γονείς σου να έχουν εισόδημα που να μπορεί να πληρώνει για 12 χρόνια,, αθλήματα, μουσικά όργανα, δραστηριότητες και φροντιστήρια συμπληρωματικά της “δωρεάν” εκπαίδευσης.

Πρέπει να διαβάζεις ξανά και ξανά επαναλαμβανόμενες γνώσεις σκορπισμένες σε διαφορετικά μαθήματα.

Πρέπει να ανέχεσαι εκπαιδευτικούς που θα σου μειώσουν το βαθμό επειδή έκανες φασαρία στο μάθημά τους.

Πρέπει να γράψεις χιλιάδες διαγωνίσματα, οπότε μαθαίνεις να αποστηθίζεις, να κάνεις σκονάκια, γίνεσαι ρομπότ.

Και αν τα κάνεις όλα αυτά, πρέπει να ανέχεσαι και την ταμπέλα του “φυτού” από τους άλλους σχολείο.

Και πρέπει να ξέρεις τι θες να γίνεις από τα 14 σου. Για να αρχίσεις ετοιμασία. 

Αντί να ψάχνεις για γκόμενο/α, πρέπει να αποφασίσεις τι δουλειά θα κάνεις ως τα 67 σου. 

Δε μπορείς, και φυσικά θα αποφασίσει ο μπαμπάς για σένα.

Για να δώσεις πανελλήνιες σε αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα θες πολλά λεφτά. 

Απαράδεκτα λεφτά.

 Λεφτά που η ποσότητά τους κάνουν την επιτυχία σου να εξαρτάται από τα λεφτά των γονέων σου.

 Και την αποτυχία παιχνιδάκι για τους ευκατάστατους αφού “θα το στείλουν έξω” το δικό τους.

Τα παιδιά μισούν το σχολείο. Και κατ’ επέκταση, τη μόρφωση, επειδή δε μπορούν να τα ξεχωρίσουν. 

Δεν έχουν παιδική ηλικία, γι’ αυτό όλοι μένουμε παιδιά ως τα 30 μας, μπας και αναπληρώσουμε τα χρόνια.»

Το σαθρό εκπαιδευτικό σύστημα στερεί από τα παιδιά τα καλύτερά τους χρόνια, ενώ εξοντώνει οικονομικά τις οικογένειές τους...

Και αν τα κάνουν όλα σωστά ....

 και διαβάζουν και πηγαίνουν φροντιστήρια .... και βλέπουν τους γονείς τους να δουλεύουν δύο δουλειές για να πληρώσουν τους καθηγητές .... και στερούνται βόλτες .... και δίνουν πανελλήνιες .... και περνούν εκεί που θέλουν ..... 

Καταλήγουν άνεργοι ..... Φεύγουν στο εξωτερικό και κάνουν κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που σπούδασαν ....(....)....

Αλιεύτηκε από:

Kalliope Kasoti

 

το Ψηφοδέλτιο της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Ε.Β.Ε για το Επιμελητήριο Ζακύνθου

Α. ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

ΑΚΤΥΠΗ ΑΘΗΝΑ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

ΚΟΛΠΟΝΔΙΝΟΥ ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΜΠΡΑΤΗ ΜΑΡΙΑ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ ΑΔΑΜΑΝΤΙΝΗ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΣΟΥΛΗΣ ΜΠΕΡΝΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Β. ΜΕΤΑΠΟΙΗΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

ΔΑΦΝΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

ΔΡΟΓΓΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

ΚΕΦΑΛΛΗΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ

ΚΛΑΔΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΚΟΛΠΟΝΔΙΝΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ

ΠΛΑΤΥΠΟΔΗΣ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΟΥ ΣΚΟΠΙΩΤΗ

ΣΤΑΜΙΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ

Γ. ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

ΠΟΜΟΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Δ. ΤΜΗΜΑ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ

ΓΚΕΡΜΠΕΣΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

ΓΚΟΥΣΚΟΥ ΒΕΝΕΤΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΚΑΠΝΙΣΗΣ ΛΑΜΠΡΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

ΚΑΡΑΜΑΛΙΚΗ ΡΟΥΣΣΑ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ

ΠΑΓΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΠΟΜΟΝΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

ΡΕΝΕΣΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΟΥ ΔΡΑΓΑΝΙΓΟΥ

*****************

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ Ε.Β.Ε ΖΑΚΥΝΘΟΥ

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες

Ο συνδυασμός μας αποτελεί συσπείρωση μελών του Επιμελητηρίου Ζακύνθου με στόχο το ξεπέρασμα των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις του τόπου μας, από τις πολιτικές που ευνοούν την κυριαρχία των μονοπωλίων. Για εμάς το επιμελητήριο αποτελεί

• Ουσιαστικό συμπαραστάτη της πλειοψηφίας των μελών του, που δοκιμάζονται άγρια από τα αποτελέσματα της κρίσης του καπιταλισμού.
• Συμπαραστάτη της πλειοψηφίας που ασφυκτιά για να πληρώσει άδικους φόρους, χρέη στο δημόσιο ταμείο, στις τράπεζες, στους προμηθευτές ζώντας καθημερινά υπό την απειλή κατασχέσεων και πλειστηριασμών.
• Συμπαραστάτη της πλειοψηφίας που γνωρίζει ότι οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν από όλες τις κυβερνήσεις, ιδιαίτερα στα χρόνια της κρίσης για ανάκαμψη και κερδοφορία δεν βοηθούν τους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες αλλά το μεγάλο κεφάλαιο.

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες

Αυτά τα χρόνια ακούσαμε πολλά από πολλούς. Ακούσαμε κυβερνήσεις να υμνούν τον “υγιή ανταγωνισμό’’ στα πλαίσια του διεθνούς καταμερισμού και να καλούν σε υπομονή μέχρι να έρθει η ανάπτυξη. 

Ακούμε την τωρινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ που θα έσκιζε τα μνημόνια , να πανηγυρίζει για την επιστροφή στην κανονικότητα και δίκαιη ανάπτυξη. Εν τω μεταξύ έφερε ένα τρίτο μνημόνιο που δεσμεύει την χώρα για πολλά χρόνια σε καθεστώς εξαθλίωσης Τα αποτελέσματα γνωστά. 

Έτσι όπως διαμορφώνεται η κατάσταση για χρόνια ολόκληρα θα είμαστε δέσμιοι χρεών, πλειστηριασμών και κατασχέσεων. 

Στις σημερινές συνθήκες οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις θεωρούνται διαρθρωτικό πρόβλημα και αποτελούν εμπόδιο στις πολιτικές της ανταγωνιστικότητας που έχουν υιοθετηθεί.

Απέναντι σ’αυτά η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ Ε.Β.Ε. ΖΑΚΥΝΘΟΥ θεωρεί ότι μοναδικοί δρόμοι αντιμετώπισης αυτής της κατάστασης είναι:

• η συμπόρευση όλων εκείνων των δυνάμεων που πλήττονται από αυτές τις πολιτικές σε ένα μέτωπο που θα τις αντιμετωπίσει και θα τις ανατρέψει.
• η δημιουργία ενός κοινωνικού κινήματος που μέσα από την οργάνωση της εργασίας του μικρομεσαίου και της συλλογικής έκφρασης θα δώσει

1. βελτιωμένη αξία στη μικρομεσαία παραγωγή και
2. ισχυρότερο λόγο στο μικρό επιχειρηματία στους χώρους λήψης αποφάσεων και οικονομικού καταμερισμού.

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες

Τα επιμελητήρια είναι ΝΠΔΔ. Από τον ιδρυτικό τους νόμο αποτελούν συμβούλους της εκάστοτε κυβέρνησης σε θέματα ανάπτυξης. Αυτό κατά καιρούς τα έχει ταυτίσει με αμφισβητούμενες κυβερνητικές επιλογές και τα έχει οδηγήσει σε ρόλους εξυπηρέτησης πολιτικών, που στην πλειονότητά τους ήταν αντίθετες με τα συμφέροντα των αυτοαπασχολούμενων, μικρών και μεσαίων μελών τους. 

Ο συνδυασμός μας συμμετέχει στις εκλογές του επιμελητηρίου στοχεύοντας:

1. Στην προώθηση πολιτικών ανάπτυξης που ωφελούν τον αυτοαπασχολούμενο και τη μικρομεσαία επιχείρηση.
2. Στην αποκάλυψη σχεδιασμών και μέτρων που προωθούνται σε βάρος των αυτοαπασχολούμενων και μικρομεσαίων.
3. Στην εισήγηση σειράς προτάσεων που θα βοηθήσουν τα μέλη μας να αντισταθούν απέναντι στην αντίληψη που τα θεωρεί διαρθρωτικό πρόβλημα στο νέο επιχειρηματικό τοπίο και θέλει να τα εξαφανίσει.
4. Στην αξιοποίηση της καινοτομίας , της νέας διαδικτυακής πραγματικότητας , της βελτίωσης της πραγματικότητας με κάθε σύγχρονο μέσο, ώστε τα αδύναμα μέλη του επιμελητηρίου να βοηθηθούν για να λειτουργούν στο διεθνές περιβάλλον.
5. Στην ενίσχυση της νεανικής επιχειρηματικότητας και συλλογικών μορφών επιχειρηματικής λειτουργίας των μικρομεσαίων για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα από τον ανταγωνισμό των μεγάλων ομίλων.

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες

Πέρα από την αντίληψη για συμβουλές ανάπτυξης προς τους αρμόδιους φορείς που διέπουν την πλειοψηφία των επιμελητηριακών παραγόντων, ο συνδυασμός μας θεωρεί ότι και στα επιμελητήρια πρέπει να μπει ένα διεκδικητικό πλαίσιο για να σταματήσει η φορολογική αφαίμαξη και να καταργηθούν οι άδικοι φορολογικοί νόμοι που πλήττουν τα αδύναμα μέλη μας.

Διεκδικούμε:

• αφορολόγητο σε αυτοαπασχολουμένους, μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις 20.000€ και επιπλέον 5.000€ για κάθε παιδί.
• Κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος μέχρι 20.000€
• Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και όλων των φόρων στην πρώτη κατοικία
• Μείωση κατά 50% των δημοτικών φόρων και τελών για κέρδη μέχρι 20.000€

Ζητάμε:

• Ως μοναδική πηγή προσδιορισμού του εισοδήματος τα λογιστικά βιβλία
• Κατάργηση κάθε αντικειμενικού ή αναδρομικού συστήματος φορολόγησης
• Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων των προηγούμενων χρόνων και αναπλήρωση των απωλειών

Αγωνιζόμαστε:

• Για δημόσια και δωρεάν ΥΓΕΙΑ- ΠΡΟΝΟΙΑ, αξιοπρεπείς συντάξεις για όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις
• Για την κατάργηση κατάσχεσης πρώτης κατοικίας
• Για το πάγωμα των χρεών προς τον ΟΑΕΕ, το δημόσιο, τις τράπεζες και τους ιδιώτες, χωρίς προσαυξήσεις και πρόσθετα τέλη
• Για τη μακροχρόνια ρύθμιση με δόσεις που να μην ξεπερνούν συνολικά το 10% του διαθέσιμου εισοδήματος
• Για την κεφαλαιοποίηση των χρεών στις τράπεζες με διαγραφή τόκων και προσαυξήσεων για κάθε μέλος μας με χαμηλό κύκλο εργασιών
• Για την κατάργηση της ασφαλιστικής ενημερότητας καθώς και την κατάργηση του ΚΕΑΟ για τα χρέη στην ατομική τους ασφάλιση.
• Τη διαγραφή του 30% για τους εν ενεργεία και του 50% για όσους έχουν κλείσει.
• Επίδομα ανεργίας 600 ευρώ και πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χωρίς εξαιρέσεις.

Για την απελευθέρωση των επαγγελμάτων ζητάμε:

• Κατάργηση των νόμων που δήθεν απελευθερώνουν τα επαγγέλματα και ευνοούν τη δημιουργία μεγάλων ομίλων που τα μονοπωλούν
• Κατοχύρωση των επαγγελμάτων με άδειες που προϋποθέτουν πτυχία δημόσιας, τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων.
• Κατάργηση νόμων και διατάξεων , που απελευθερώνουν τα ωράρια και καταργούν την κυριακάτικη αργία.

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες

Όλοι όσοι συμμετέχουμε σε αυτή την προσπάθεια μοιραζόμαστε ίδιες αγωνίες, οράματα και πίστη στις δυνατότητες των δημιουργικών δυνάμεων του τόπου. 

Μας ενώνουν κοινές αγωνίες και προβληματισμοί για το αύριο της δουλειάς μας. 

Βιώνουμε μια κοινή καθημερινότητα και προσπαθούμε να βαδίσουμε από κοινού , σ’αυτή την καθοριστική στιγμή, χωρίς αυταπάτες. 

Σ’αυτήν την πορεία δεν περισσεύει κανείς. Γι’ αυτό απευθύνουμε χωρίς αποκλεισμούς ανοιχτό κάλεσμα προς όλους τους επαγγελματίες, εμπόρους και βιοτέχνες του τόπου μας, ανεξάρτητα τοποθέτησης και με μοναδικό γνώμονα να εργαστούμε μαζί για το μέλλον μας.

ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ:

Επικεφαλής : ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

του ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

Α. ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

ΑΚΤΥΠΗ ΑΘΗΝΑ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

ΚΟΛΠΟΝΔΙΝΟΥ ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΜΠΡΑΤΗ ΜΑΡΙΑ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ ΑΔΑΜΑΝΤΙΝΗ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΣΟΥΛΗΣ ΜΠΕΡΝΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Β. ΜΕΤΑΠΟΙΗΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

ΔΑΦΝΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

ΔΡΟΓΓΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

ΚΕΦΑΛΛΗΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ

ΚΛΑΔΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΚΟΛΠΟΝΔΙΝΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ

ΠΛΑΤΥΠΟΔΗΣ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΟΥ ΣΚΟΠΙΩΤΗ

ΣΤΑΜΙΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ

Γ. ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

ΠΟΜΟΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Δ. ΤΜΗΜΑ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ

ΓΚΕΡΜΠΕΣΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

ΓΚΟΥΣΚΟΥ ΒΕΝΕΤΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΚΑΠΝΙΣΗΣ ΛΑΜΠΡΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

ΚΑΡΑΜΑΛΙΚΗ ΡΟΥΣΣΑ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ

ΠΑΓΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΠΟΜΟΝΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

ΡΕΝΕΣΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΟΥ ΔΡΑΓΑΝΙΓΟΥ

Ανθρωπάκο Εσύ Είσαι ;;

Κάτι χτυπάει την πόρτα μας και δεν είναι ο Βοριάς

Γρά­φει ο Στέ­λιος Κα­νά­κης //

Εσύ δεν είσαι για μια συ­γκέ­ντρω­ση. 

Δεν κά­νεις «επα­να­στα­τι­κή γυ­μνα­στι­κή». Έχεις σο­βα­ρά κι εν­δια­φέ­ρο­ντα ν’ ασχο­λη­θείς. 

Δεν σπα­τα­λιέ­σαι σε μο­νο­ή­με­ρη απερ­γία. Γι αυτό και δεν έχεις συμ­με­τά­σχει σε καμία. 

«Να χά­νεις το με­ρο­κά­μα­το για μα­λα­κί­ες»;

 «Δεν γί­νε­ται τί­πο­τα έτσι», «τι φταί­με οι υπό­λοι­ποι που μας ανα­στα­τώ­νουν», «τι κλεί­νουν το μετρό για λίγες ώρες – εμείς την πλη­ρώ­νου­με», «τι θέ­λουν κι οι για­τροί και απερ­γούν», «πρέ­πει να τα κλεί­σου­με όλα», «να βγού­με στους δρό­μους όλοι, να…».

«Οι υδραυ­λι­κοί είναι κλέ­φτες», «οι δι­κη­γό­ροι είναι απα­τε­ώ­νες», «οι μη­χα­νι­κοί είναι… λι­γό­τε­ρο μη­χα­νι­κοί», «οι δη­μό­σιοι υπάλ­λη­λοι είναι τε­μπέ­λη­δες», «να κο­πούν τα δώρα και στους ιδιω­τι­κούς».

Δεν είσαι γι αυτά εσύ. Για τα μικρά και κα­θη­με­ρι­νά. Θέ­λεις κάτι με­γά­λο! Κάτι επα­να­στα­τι­κό! Αλλά σ’ εμπο­δί­ζουν. Θέ­λεις μα… δεν κι­νεί­ται τί­πο­τα, κα­νείς δεν σ’ ακο­λου­θεί, τι να κά­νεις κι εσύ.

Αλλά και στις, σπά­νιες, πο­λυ­ή­με­ρες κι­νη­το­ποι­ή­σεις, πάλι στην απ’ όξω είσαι. Αυτές είναι… κα­θο­δη­γού­με­νες, τις κάνει το… ΚΚΕ, δεν είναι για σένα.

Απερ­γο­σπά­στης από κού­νια. Υπο­σκά­πτεις αλή­τι­κα τους αγώ­νες των συ­να­δέλ­φων σου, στέ­κε­σαι απέ­να­ντί τους, γλεί­φο­ντας τον πι­σι­νό τού αφε­ντι­κού σου και κο­μπορ­ρη­μο­νείς πα­ράλ­λη­λα. 

Αυ­θα­διά­ζεις. Κι αν κάτι κερ­δί­σουν οι άλλοι – μί­ζε­ρο και πε­ριο­ρι­σμέ­νο απ’ την απου­σία σου, το τσε­πώ­νεις ξε­διά­ντρο­πα κι εσύ. Εσύ που στά­θη­κες εμπό­διο στον αγώνα τους. 

Και κο­μπά­ζεις! Αντί να ντρέ­πε­σαι. Ή να φο­βά­σαι.

Και τρέ­χεις έξω απ’ τα μα­γα­ζιά τις Κυ­ρια­κές να χα­ζεύ­εις τις βι­τρί­νες και να τρέ­χουν τα σάλια σου. Γιατί για ν’ αγο­ρά­σεις ούτε λόγος. Ήδη έχεις κάνει το «σκατό σου πα­ξι­μά­δι». Κι όλο κό­βεις, πε­ριο­ρί­ζεις, αφαι­ρείς, στε­ρεί­σαι.

Βρί­ζεις τον για­τρό που στο 36ωρο της εφη­με­ρί­ας του δεν άφησε την ψυχή του – γιατί αυτό του ‘μεινε μόνο, στην μί­ζε­ρη, άθλια, βρο­με­ρή, πά­σχου­σα, ανω­φε­λή βιο­λο­γι­κά κι επι­βλα­βή κοι­νω­νι­κά, ελα­χι­στό­τη­τά σου.

Πε­ρι­φέ­ρεις την δύ­σμοι­ρη και θλι­βε­ρή ύπαρ­ξή σου σερ­νό­με­νος, σκυ­φτός και φο­βι­σμέ­νος. Κι όλο υπο­χω­ρείς. Κρύ­βε­σαι και ντρέ­πε­σαι. 

Ντρέ­πε­σαι για την αθλιό­τη­τά σου και μι­σείς ότι ξε­φεύ­γει απ’ αυτήν. 

Υπάρ­χει και κάτι χει­ρό­τε­ρο κι επι­μέ­νω σ’ αυτό: Άθλια, ως έζη­σες, δια­παι­δα­γώ­γη­σες τα παι­διά σου και τα ‘μαθες να σέρ­νο­νται κι αυτά, να επαι­τούν και να εκλι­πα­ρούν, αδιά­φο­ρα για το κοι­νω­νι­κό γί­γνε­σθαι και το απο­λύ­τως εχθρι­κό πε­ρι­βάλ­λον.

 Λίγο να γλεί­ψεις για να πάει ο μι­κρός φα­ντά­ρος κάπου κοντά, να πιά­σει η μικρή σερ­βι­τό­ρα κι ας της πιά­νει το αφε­ντι­κό τον κώλο, αφού πρώτα την ξε­κω­λώ­νει για 25 ευρώ. Λίγο να συρ­θείς ακόμη για μια τε­τρά­ω­ρη δου­λί­τσα στο παιδί κι όχι αγώ­νες, 

τι αγώ­νες; 

Αυτά είναι για τους βλά­κες.

Κι είναι ήδη νεκρά τα παι­διά σου. Ξο­φλη­μέ­να. Μια γενιά θυ­σια­σμέ­νη στον βωμό του κέρ­δους των αφε­ντι­κών. 

Κι όσο το παιδί σου δεν κοι­νω­νι­κο­ποιεί­ται, δεν συ­νται­ριά­ζει με τα άλλα παι­διά της τάξης του, δεν θυ­μώ­νει, δεν αγα­να­χτεί, δεν εξε­γεί­ρε­ται, δεν ορ­γα­νώ­νε­ται ενα­ντί­ον στο ζο­φε­ρό μέλ­λον που του προ­δια­γρά­φουν, τόσο θα χώ­νε­ται πιο βαθιά στον κοι­νω­νι­κό τάφο πριν τον βιο­λο­γι­κό.

Κι όμως, έχει κι άλλο για τον πάτο. Πει­νάς, διψάς, κρυώ­νεις, στε­ρεί­σαι αυ­το­νό­η­τα δι­καιώ­μα­τα και κα­τα­κτή­σεις της επι­στή­μης, της τε­χνι­κής και του πο­λι­τι­σμού. Έφτα­σες να πλέ­νε­σαι λι­γό­τε­ρο. Να μη μι­λή­σου­με για πε­ρί­θαλ­ψη και προ­λη­πτι­κή ια­τρι­κή. 

Εξευ­τέ­λι­σαν τις συ­ντά­ξεις (που ήταν δικά σου χρή­μα­τα) κι έκο­ψαν ακόμη κι αυτές της χη­ρεί­ας. 

Βάρος και στο θά­να­τό σου σε κα­τά­ντη­σαν άμοι­ρε. Θλι­βε­ρό και σι­χα­μέ­νο απο­κύ­η­μα αν­θρώ­που. Κι άντε να πε­ρά­σεις απα­ρα­τή­ρη­τος, να την βγά­λεις όπως-όπως, τι έμει­νε ακόμη; 

Σε λίγο «φεύ­γεις». Εξα­νε­μί­στη­κε η μία και μο­να­δι­κή ζωή που τους την χά­ρι­σες.

Κιν­δυ­νεύ­εις να σου φέρ­νουν τα παι­διά σου σε φέ­ρε­τρα – θύ­μα­τα κά­ποιας με­γά­λης ιδέας ή ενός εχθρού που θα χουν κα­τα­σκευά­σει τ’ αφε­ντι­κά σου. Έχει γίνει πολ­λές φορές αυτό – μέχρι την επα­να­στα­τι­κή Ρωσία τα έφτα­σαν και στα γύ­ρι­ζαν νεκρά, στα βάθη της Μι­κράς Ασίας αρ­γό­τε­ρα τα πήγαν, στην Κορέα, στην Γιου­γκο­σλα­βία απ’ όπου γύ­ρι­ζαν με καρ­κί­νους από το απε­μπλου­τι­σμέ­νο ου­ρά­νιο. 

Κοντά εί­μα­στε και σή­με­ρα.

Αλλά και οι διά­φο­ροι Πήτερ και Γιό­χαν που έφευ­γαν κά­πο­τε υπε­ρή­φα­νοι κα­λο­ζω­ι­σμέ­νοι και κορ­δω­μέ­νοι, για το τα­ξί­δι ανα­ψυ­χής – έτσι τους είχαν πα­ρα­μυ­θιά­σει, με στόχο την εξα­φά­νι­ση των «υπαν­θρώ­πων Σλά­βων» έσπει­ραν με τα κου­φά­ρια τους την Σο­βιε­τι­κή γη. 

Αφού προη­γού­με­να είχαν φρο­ντί­σει να δο­λο­φο­νή­σουν εκα­τομ­μύ­ρια Σο­βιε­τι­κούς και άλ­λους πο­λί­τες, να κά­ψουν χι­λιά­δες πό­λεις και χωριά να εξα­φα­νί­σουν εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες βιο­μη­χα­νί­ες, σπί­τια, νο­σο­κο­μεία, μου­σεία, όπε­ρες, θέ­α­τρα.

Πρό­σε­χε θλι­βε­ρέ αν­θρω­πά­κο γιατί και όλα αυτά είναι στην πόρτα σου πάλι.

Αλλά εσύ, εί­πα­με, για άλλα είσαι κι όχι γι αυτά. Αλλά το παρόν σου ανύ­παρ­κτο και των παι­διών σου το μέλ­λον ζο­φε­ρό. 

Και το τρα­γι­κό θα είναι που δεν θα ξέ­ρεις από πού και γιατί σου έρ­χε­ται.

Στέ­λιος Κα­νά­κης Δι­δά­σκει στην επαγ­γελ­μα­τι­κή εκ­παί­δευ­ση και πα­ράλ­λη­λα δρα­στη­ριο­ποιεί­ται στο χώρο του βι­βλί­ου. Έχει γρά­ψει, υπό μορφή ημε­ρο­λο­γί­ων τα «Με τη μου­σι­κή του κό­σμου», «Οι μου­σι­κοί του κό­σμου» και «Δώ­δε­κα μήνες συν­θέ­τες». Επί­σης το «Ιερές Βλα­κεί­ες» Εμπει­ρία Εκ­δο­τι­κή 1η και 2η έκ­δο­ση – Εκ­δό­σεις Εντύ­ποις 3η και 4η και το «Η Αγρία Γραφή» Εκ­δό­σεις ΚΨΜ.
stelioskanakis@​yahoo.​gr Facebook: Stelios Kanakis /ΣΤΕ­ΛΙΟΣ ΚΑ­ΝΑ­ΚΗΣ