ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

TRANSLATE

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Τηλεπικοινωνίες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Τηλεπικοινωνίες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 10 Ιουνίου 2018

6 ΩΡΕΣ ΤΗ ΜΕΡΑ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΤΗ ΜΕΡΑ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΣΤΟΝ «ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ» ΤΗΣ ΙΑΠΩΝΙΑΣ!!

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ Θ. ΧΙΩΝΗ:


***
-ΣΕΒ: «Ο εργαζόμενος καλείται να είναι ευέλικτος και να προσαρμόζεται στις προϋποθέσεις της αγοράς, στη ζήτηση της κάθε επιχείρησης ή ακόμα και στις απαιτήσεις του κάθε πελάτη, μέσα σε ευρύτερο πλαίσιο εργασίας»

Στιγμιότυπο της ξενάγησης στην έκθεση αρχειακού υλικού
Ενταγμένη στις «100 εκδηλώσεις σε 100 πόλεις» για τα 100χρονα του ΚΚΕ ήταν η εκδήλωση της ΤΟ Τηλεπικοινωνιών Αττικής του Κόμματος, που πραγματοποιήθηκε στις 3/6, με τίτλο «Τα καθήκοντα της εργατικής τάξης στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών, στην πάλη για την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό». Στο πλαίσιο της εκδήλωσης παρουσιάστηκε έκθεση αρχειακού και φωτογραφικού υλικού, που αποτύπωνε τη συμβολή των κομμουνιστών σε σημαντικές στιγμές της ταξικής πάλης με επίκεντρο τον κλάδο των τηλεπικοινωνιών. Επίσης, προβλήθηκε σχετικό βίντεο, ενώ η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με καλλιτεχνικό πρόγραμμα.

Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του Θοδωρή Χιώνη,μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ:

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του παλεύει ώστε η εργατική τάξη, μέσα από τους καθημερινούς αγώνες για τις διεκδικήσεις της, ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, να προετοιμάζεται για να ηγηθεί στην ανατροπή του παλιού και ξεπερασμένου κόσμου της εκμετάλλευσης, της φτώχειας και των πολέμων, και να οικοδομήσει τον νέο κόσμο, της κοινωνικής απελευθέρωσης και της προόδου, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Εδώ και δεκαετίες, διάφοροι απολογητές της βαρβαρότητας του καπιταλισμού δεν έχουν λυπηθεί χρόνο και περισπούδαστες αναλύσεις, όπως για τη «μεταβιομηχανική κοινωνία», για το «τρίτο κύμα», για το «τέλος της εργασίας», για το «τέλος της εργατικής τάξης», ότι εξαφανίζεται λόγω της τεχνολογικής επανάστασης, με τα ακόμα πιο εξελιγμένα μέσα αυτοματοποίησης της παραγωγής.


Στην ουσία προσπαθούν να κρύψουν τις εκμεταλλευτικές σχέσεις και τη δυνατότητα να μειωθεί κατά πολύ ο γενικός εργάσιμος χρόνος, με ταυτόχρονη άνοδο της κοινωνικής ευημερίας.

Πράγμα που μέσα στον καπιταλισμό δεν μπορεί να γίνει.

Οι νέες τεχνολογίες που εισάγονται στην παραγωγή, η μηχανοποίηση και αυτοματοποίηση, τα νέα μέσα παραγωγής, μπορούν να εκτελέσουν πολύ μεγαλύτερη γκάμα από ανθρώπινες εργασίες, πολλαπλασιάζουν την παραγωγικότητα της εργασίας, δίνουν τη δυνατότητα παραγωγής σε τεράστια κλίμακα κάθε είδους εμπορεύματος.



Επεκτείνεται η συγκέντρωση της μισθωτής εργασίας

Το πρόβλημα όμως είναι ότι αποτελούν καπιταλιστική ιδιοκτησία. Οτι η εργατική δύναμη, η ικανότητα εργασίας, πουλιέται κι αγοράζεται, είναι εμπόρευμα.

Το πρόβλημα είναι ότι κίνητρο της παραγωγής είναι το κέρδος κι αυτό θέτει ασφυκτικά όρια. Η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων επιτρέπει λιγότερο ημερήσιο χρόνο εργασίας για κάθε εργάτη. Οι καπιταλιστικές εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής όμως απαιτούν αυξημένο χρόνο εργασίας.

Αποτέλεσμα είναι η ανεργία ως μόνιμο φαινόμενο στον καπιταλισμό, που σε συνθήκες κρίσης διογκώνεται, όπως και η ημιαπασχόληση. Αντί να μειωθεί ο γενικός εργάσιμος χρόνος, ανατρέπεται ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας. Ταυτόχρονα, οι εργαζόμενοι που βρίσκονται στην παραγωγή πιέζονται να δουλεύουν περισσότερο και πιο εντατικά.

Ο Θ. Χιώνης

Στον «τεχνολογικό παράδεισο» της Ιαπωνίας οι εργάτες κοιμούνται μόλις 6 ώρες και 22 λεπτά τη μέρα, ενώ είναι τεράστια η καταπόνηση λόγω υπερεργασίας.

Μελέτη του ΣΕΒ με τίτλο «Το μέλλον της εργασίας», σχετικά με τις συνθήκες ανάπτυξης καινοτομιών και νέων τεχνολογιών - όπως της ρομποτικής, της 3D εκτύπωσης και άλλων - σε συνδυασμό με την άνοδο διαδικτυακών πλατφορμών πώλησης εμπορευμάτων και υπηρεσιών, αναφέρει το εξής: «Ο εργαζόμενος καλείται να είναι ευέλικτος και να προσαρμόζεται στις προϋποθέσεις της αγοράς, στη ζήτηση της κάθε επιχείρησης ή ακόμα και στις απαιτήσεις του κάθε πελάτη, μέσα σε ευρύτερο πλαίσιο εργασίας», και παραθέτει έναν εκπληκτικά εφιαλτικό κατάλογο διαφόρων μορφών απασχόλησης.
Ολη η εξέλιξη του κλάδου των τηλεπικοινωνιών και της πληροφορικής δείχνει ότι η συγκέντρωση της παραγωγής και της μισθωτής εργασίας συνεχώς επεκτείνεται.

Είναι χαρακτηριστικό το πώς έχει επεκταθεί η μισθωτή εργασία και σε μηχανικούς και άλλο επιστημονικό δυναμικό που δεν έχει διευθυντικό ρόλο στην παραγωγή.

Μάλιστα μιλάμε για έναν βιομηχανικό κλάδο, μαζί με τη μεταποίηση, τις μεταφορές, τις κατασκευές. Γιατί σε κάθε περίπτωση, είτε αφορά την παραγωγή νέων υλικών προϊόντων, είτε τη μετακίνηση εμπορευμάτων είτε τη διαβίβαση σημάτων και πληροφοριών, υπάρχει εκμετάλλευση μισθωτής εργασίας για την παραγωγή αξίας και υπεραξίας. Και μάλιστα όλο και πιο στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους.

Ταυτόχρονα, στις σύγχρονες καπιταλιστικές κοινωνίες, όπως και στην Ελλάδα, η εργατική τάξη διευρύνεται με εργαζόμενους ως μισθωτούς σε μια σειρά κλάδους.

Στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών υπάρχουν ειδικότητες ρουτινιάρικες, σπαστικές, όπως σε τηλεφωνικά κέντρα, λόγω του αντικειμένου, των συνθηκών, πράγμα για το οποίο ευθύνεται ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, ο σκοπός του. Εκεί πρέπει να στραφεί η αγανάκτηση των εργαζομένων, είτε παραμένουν, είτε αναζητούν αλλού δουλειά που κάνει πιο υποφερτή τη μισθωτή σκλαβιά.

Υπάρχουν ειδικότητες που είναι πιο δημιουργικές, σε τομείς της πληροφορικής - τεχνικοί πεδίου κ.ά. 
Αυτό το αξιοποιούν ιδιαίτερα οι επιχειρήσεις, τους καλούν να «γίνουν καλύτεροι στη δουλειά τους», να επιμορφωθούν, καλλιεργούν την ατομική λύση. Δεν χωρά αμφιβολία ότι η δραστηριότητά τους τούς ευχαριστεί. 
Ομως το περιεχόμενό της, οι στόχοι της εργασίας τους, καθορίζονται από την επιχείρηση στην οποία εργάζονται, με κριτήριο το κέρδος. Είναι άλλο πράγμα να αγαπάνε αυτό που κάνουν, ως κάτι χρήσιμο για την κοινωνία, και να παλεύουν για τους όρους με τους οποίους πραγματικά θα ωφελήσει την ικανοποίηση των κοινωνικών και λαϊκών αναγκών, και άλλο να αποδέχονται τους όρους ώστε αυτό που κάνουν να γίνεται ωφέλιμο για την κερδοφορία των λίγων, για ένα σύστημα που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων και τις δυνατότητες να ικανοποιούνται αυτές.


Πρέπει να σπάσει το κοινωνικό απόστημα

Η κοινωνία δεν χαρακτηρίζεται με κριτήριο το τεχνολογικό επίπεδο των μέσων παραγωγής, αλλά από τις σχέσεις παραγωγής μέσα στις οποίες δημιουργούνται και μπαίνουν σε λειτουργία.

Π.χ., το υπερατλαντικό καλώδιο το 1866, το οποίο μείωσε το χρόνο που χρειαζόταν για να σταλεί ένα μήνυμα από τη Νέα Υόρκη στο Λονδίνο από περίπου μια βδομάδα σε λίγα λεπτά, η παραπέρα ανάπτυξη της τεχνολογίας μετάδοσης πληροφοριών και γενικά σημάτων, με ό,τι ακολούθησε, έως το διαδίκτυο που αποτελεί τομή - συνένωση των τεχνολογιών της πληροφορικής και των τηλεπικοινωνιών, αποτελούν κρίκους στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Αυτή η ανάπτυξη σε κάθε φάση υπηρετούσε τις ανάγκες του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, έγινε με τους όρους του και μέσα στο πλαίσιο των εκμεταλλευτικών σχέσεων.

Στις μέρες μας, στην εποχή κυριαρχίας των μονοπωλίων, η διαδικτυακή επικοινωνία γίνεται με τη μεσολάβηση ενός αχανούς συμπλέγματος μηχανημάτων, τηλεπικοινωνιακών δικτύων και διακομιστών κάθε είδους, τα οποία είναι δομημένα με έναν πολύ αυστηρό τρόπο και ελέγχονται από ισχυρούς μονοπωλιακούς ομίλους και ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Παραμένει και επεκτείνεται το κοινωνικό απόστημα: Οι πολλοί, οι εργαζόμενοι, να παράγουν όλο και πιο συνδεδεμένα μεταξύ τους, και οι λίγοι, οι καπιταλιστές, να καρπώνονται το αποτέλεσμα επειδή κρατάνε στα χέρια τους τα εξελιγμένα μέσα παραγωγής.

Ακόμα και για το ίντερνετ, πόσοι διαφορετικοί κλάδοι και ειδικότητες εργαζομένων πρέπει να συνεργαστούν: Από τους μηχανικούς που θα σχεδιάσουν το δίκτυο, τα συνεργεία κατασκευών που θα σκάψουν για να περάσει η οπτική ίνα ή ο χαλκός, τους τεχνικούς πεδίου που θα στήσουν όλη την εγκατάσταση, τα διαφορετικά εργοστάσια που πρέπει να παράξουν τις πρώτες ύλες και τα εργαλεία, τη μεταφορά τους στα κατάλληλα σημεία, τους μηχανικούς λογισμικού στις εταιρείες πληροφορικής που θα προγραμματίσουν το λογισμικό για να τεθούν σε λειτουργία, μέχρι την εργασία για τη συντήρηση. Κι αυτά είναι ένα μέρος της αλυσίδας.

Ολη αυτή η διαδικασία ελέγχεται από μεγάλους ομίλους και το οικονομικό αποτέλεσμα το καρπώνονται οι μέτοχοί τους, οι οποίοι είναι περιττοί στην οργάνωση και τη διεύθυνση της παραγωγής, συχνά δεν γνωρίζουν ούτε πού βρίσκονται ούτε τι παράγουν οι όμιλοι των οποίων κατέχουν μετοχές και καρπώνονται τα κέρδη.

Αυτό είναι το μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα της εποχής μας. Η καπιταλιστική ιδιοκτησία, που έχει γιγαντωθεί σε μεγάλες μετοχικές εταιρείες, σε μονοπωλιακούς ομίλους, οι οποίοι κυριαρχούν και διεισδύουν σε όλους τους τομείς και κλάδους της οικονομίας, όπου η ίδια η καπιταλιστική εξέλιξη οδηγεί στη συγκεντρωμένη παραγωγή.

Και οι μονοπωλιακοί όμιλοι κάνουν κουμάντο σε όλο τον κόσμο, σε κάθε χώρα, ενώ τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος θα χάσει λιγότερα και ποιος θα κερδίσει περισσότερα, στις πλάτες των εργατών, των λαών, χωρίς να διστάζουν να τους μακελεύουν, να λύνουν τις διαφορές τους και με τα όπλα για να μοιράσουν τις αγορές, τα εδάφη.

Αυτή η ιδιοκτησία των λίγων, των καπιταλιστών στα μέσα παραγωγής είναι που μπαίνει εμπόδιο, που ακυρώνει τη δυνατότητα που έχει δημιουργηθεί να ζήσουν όλοι οι εργαζόμενοι σε καλύτερες συνθήκες.


Η «δίκαιη ανάπτυξη» είναι ανάπτυξη των κερδών για τους μονοπωλιακούς ομίλους

Η «δίκαιη ανάπτυξη», η «παραγωγική ανασυγκρότηση» του ΣΥΡΙΖΑ είναι ανάπτυξη γι' αυτούς, για το κεφάλαιο, που έχει την εξουσία στα χέρια του. Είναι ανάπτυξη των κερδών που καρπώνονται οι μονοπωλιακοί όμιλοι και τα παράσιτα, οι μεγαλομέτοχοί τους. Για τους εργαζόμενους και τη νεολαία σημαίνει βάθεμα της εκμετάλλευσης, βαρβαρότητα, αλλιώς δεν αυξάνονται τα κέρδη.

Μέσα στην παραπλάνηση που επιχειρεί, παρουσιάζει ως δήθεν νέα στοιχεία τη στροφή στην καινοτομία και στην ποιότητα, στην αξιοποίηση της επιστημονικής γνώσης και της εξειδικευμένης τεχνολογίας προς όφελος της αύξησης της παραγωγικότητας.

Η κυβέρνηση όμως κρύβει επιμελώς ότι η αξιοποίηση της επιστημονικής γνώσης και της καινοτομίας για να αυξηθεί η παραγωγικότητα δεν χρησιμοποιείται στον καπιταλισμό για να βελτιωθεί η θέση των εργαζομένων, αλλά για να αυξηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου.

Συνολικά ο κλάδος των τηλεπικοινωνιών και της πληροφορικής είναι κομβικός για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, τόσο από τους ομίλους του ίδιου όσο και ως στοιχείο για τους υπόλοιπους, όπως επισημαίνει και ο ΣΕΒ.
 Γι' αυτό τα αστικά επιτελεία σχεδιάζουν παρεμβάσεις για την ενίσχυση αυτού που ονομάζουν «ψηφιακή οικονομία», δηλαδή της παραπέρα αξιοποίησης και χρήσης των υποδομών και των δυνατοτήτων της αντίστοιχης τεχνολογίας σε μια σειρά κλάδους, όπως: Ενέργεια, μεταφορές, αγροδιατροφή και βιομηχανία τροφίμων, Φάρμακο, Υγεία, υλικές κατασκευές, τουρισμό, σε έργα μηχανογράφησης στο χρηματοπιστωτικό τομέα, στο Δημόσιο κ.α., σχεδόν παντού.

Ταυτόχρονα αναδιαρθρώνεται, προχωράνε συγχωνεύσεις. Αξιοποιώντας νέα πεδία κερδοφορίας, στόχοι και των τριών μεγάλων παρόχων (ΟΤΕ - «Vodafone» - «Wind»), που γίνονται πεδία ανταγωνισμού μεταξύ τους, είναι τα δίκτυα σταθερής για γρήγορο internet, η τηλεόραση και οι άδειες για το ψηφιακό φάσμα, οι συνέργειες, νέα προϊόντα για να ενισχυθεί το συνολικό πακέτο, με προβάδισμα του ΟΤΕ και στην οπτική ίνα.


Το νέο σχετικό υπουργείο μοιράζει την «πίτα», εξασφαλίζει ενισχύσεις και κίνητρα, ρυθμίζει τον ανταγωνισμό, στον κλάδο αλλά και σε διακλαδικό επίπεδο, της σχετικής αγοράς για το ποσοστό των κερδών.

Η παραγωγικότητα στον κλάδο έχει ανέβει σε εκπληκτικό βαθμό, αλλά δεν ωφελήθηκαν αναλογικά ούτε οι εργαζόμενοι του κλάδου ούτε η λαϊκή κατανάλωση.

Για τους εργαζόμενους οδήγησε σε σμπαράλιασμα των εργασιακών σχέσεων, σε εργασιακή ζούγκλα, στις ελαστικές μορφές και στην εξάπλωση της υπενοικίασης εργαζομένων, εντατικοποίηση και «αξιολογήσεις», αναρχία στις βάρδιες, «stand by», σοβαρά προβλήματα υγείας και ασφάλειας, μείωση του μέσου μισθού, αξιοποίηση όλου του αντεργατικού πλαισίου που διαμορφώθηκε για αυτόν το λόγο, απολύσεις, συνδικαλιστικές διώξεις, κανονισμοί εργασίας κ.ά.

Το τηλέφωνο μπορεί να είναι πιο φθηνό, αλλά σε σύγκριση με 30 χρόνια πριν, που καλούσες με τα τηλέφωνα που είχαν ροδέλα και όχι με τις σημερινές δυνατότητες, ενώ το πραγματικά γρήγορο ίντερνετ είναι πανάκριβο. Αλλωστε, η πρόσβαση στην πληροφορία, στην ενημέρωση, στην επικοινωνία, αποτελεί εμπόρευμα. Ολο και λιγότεροι όμιλοι έχουν μεγαλύτερα μερίδια της αγοράς.

Αποδείχθηκαν παραμύθια ότι η «νέα οικονομία» - όπως έλεγαν πριν χρόνια - και η «απελευθέρωση» θα συνέβαλλαν στην «αέναη ανάπτυξη», δηλαδή θα έσωζαν τον καπιταλισμό από την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων. Αντίθετα, με το κίνητρο του κέρδους και της ανταγωνιστικότητας την επιτάχυναν, ενώ συνεχίζουν να μην μπορούν να επενδυθούν με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους. Η καπιταλιστική ανάπτυξη έφερε την κρίση. Και τώρα, με το ίδιο κίνητρο, αγκομαχούν να μπουν πάλι σε ρυθμούς κάποιας ανάπτυξης.

Οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις του κλάδου, στις οποίες δραστηριοποιούνται διεθνή κεφάλαια σε διασύνδεση με ελληνικά, εμπλέκονται άμεσα σε αυτές τις επιχειρηματικές μπίζνες και τους ανταγωνισμούς στις αγορές των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Η στρατηγική που έχει χαράξει η ΕΕ για τα Δυτικά Βαλκάνια, για την αντιμετώπιση της ρωσικής επιρροής - και ιδιαίτερα της αντίστοιχης κινεζικής στρατηγικής, που ακούει στο όνομα «Δρόμος του Μεταξιού» - και με την ισχυρή παρέμβαση των ΗΠΑ, περιλαμβάνει ως κομβικά σημεία τις υποδομές και τα δίκτυα μεταφοράς Ενέργειας, εμπορευμάτων και τηλεπικοινωνιών.

Εδώ οξύνεται ακόμα περισσότερο ο ανταγωνισμός και για τις υποδομές μεταφοράς, μεταγωγής και αποθήκευσης δεδομένων, που ακολουθούν κατά πόδας τα δίκτυα της Ενέργειας και των μεταφορών.

Αναβαθμίζονται αντιπαραθέσεις, όπως μεταξύ γερμανικού και βρετανικού κεφαλαίου, μέσα από την αντιπαράθεση μεταξύ ΟΤΕ - DT και «Vodafone».

Αλλωστε, η ΕΕ δεν είναι «μια ωραία οικογένεια», αλλά λυκοσυμμαχία, όπου κάθε αστική τάξη προσπαθεί να ενισχύσει τα δικά της συμφέροντα.

Συνολικά, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ, και άλλοι μαζί τους, επιδιώκουν οι εργαζόμενοι να βλέπουν τη ζωή τους μέσα από τα κέρδη, τους στόχους, τις επιδιώξεις των καπιταλιστών, να υποταχθούν στις απαιτήσεις τους.

Ολοι τους επιδιώκουν την «κοινωνική συνοχή», δηλαδή την «ταξική συνεργασία». Γι' αυτή δουλεύουν και οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Αυτό έκαναν και μπροστά στην απεργία (σ.σ. στις 30/5), επιδιώκοντας οι εργαζόμενοι να έχουν για αιτήματα τις αντεργατικές επιδιώξεις του κεφαλαίου, δηλαδή να εναρμονίσουν τις διεκδικήσεις τους με τα «εθνικά αναπτυξιακά σχέδια».


Βγάζουμε συμπεράσματα από την Ιστορία του Κόμματος και του κινήματος

Στην έκθεση αρχειακών ντοκουμέντων και στο βίντεο που είδαμε παρουσιάζονται ορισμένα στοιχεία της συμβολής των προγόνων των σημερινών εργαζομένων στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών σε σημαντικές στιγμές της ταξικής πάλης στην Ελλάδα. Αφού ξεκίνησε αυτή η δουλειά, ιδιαίτερα για τις διαβιβάσεις στον ΔΣΕ, προκύπτει δυνατότητα από το Αρχείο του Κόμματος για πιο ολοκληρωμένη μελέτη, ενδεχομένως και έκδοση.

Ας δούμε όμως δύο στοιχεία που μπορούμε να κρατήσουμε από μια ολόκληρη πορεία αγώνων.


Πρώτο στοιχείο: Η μεγάλη απεργία, το 1932, των «Τριατατικών» (εργαζομένων Τηλεγραφίας - Ταχυδρομείων - Τηλεφωνίας) έγινε μετά την καπιταλιστική κρίση του 1929, σε συνθήκες σοβαρών ενδοαστικών αντιθέσεων στην Ελλάδα. Τις μέρες της απεργίας, η κυβέρνηση Βενιζέλου παραιτήθηκε. Αυτό, από τις συμβιβασμένες τότε ηγεσίες των δύο Ομοσπονδιών - μιας και η απεργία είχε επιβληθεί από τα κάτω - αξιοποιήθηκε για να τη σταματήσει και να εγκλωβίσει τον εργατικό αγώνα στην εναλλαγή κυβερνήσεων.

Σε ανακοίνωσή της η Πανυπαλληλική Επιτροπή ανέφερε: «Οι συνεργαζόμενοι προδότες αρχηγοί σας, ανώτεροι και κατώτεροι, από τους Κοκολάκηδες έως τους Δρίβα, Γεωργούλη, Αθανασίου, Μπεσμπέα κ.ά., σας πρόδωσαν πιο αισχρά αυτήν τη φορά και μαζί σας όλους τους υπαλλήλους. Η κυβερνητική μανούβρα ψευτοαλλαγής κυβέρνησης χρησίμευσε σαν ευκαιρία να τορπιλιστεί η ιστορική σας απεργία...».

Σύντομα οι συσχετισμοί θα άλλαζαν και οι «Τριατατικοί» θα αναδεικνύονταν σε ένα από τα πιο ισχυρά και μαχητικά συνδικάτα. Σ' αυτήν την αναμέτρηση, όντας σπουδαστής στη σχολή ΤΤΤ, συμμετείχε ο Χαρίλαος Φλωράκης, μετέπειτα ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Δεύτερο στοιχείο: Διαχρονικά η αστική τάξη και το κράτος της αξιοποίησαν τόσο την καταστολή όσο και το όπλο της ενσωμάτωσης, σε συνθήκες μάλιστα ανασυγκρότησης της καπιταλιστικής οικονομίας, σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ιδιαίτερα ο ΟΤΕ, με τη σημασία που είχε και έχει για το αστικό κράτος, ήταν από τους χώρους όπου αξιοποιήθηκε εκτεταμένα το «καρότο», μαζί με το «μαστίγιο».

Τις επόμενες δεκαετίες ήταν χαρακτηριστικό γεγονός η εξαγορά τμήματος εργαζομένων και, πάνω σε αυτήν τη βάση, η διαμόρφωση συσχετισμών στα συνδικάτα. Αξιοποιήθηκαν μηχανισμοί διαχείρισης κοινοτικών κονδυλίων, πληρωμένες θέσεις συνδικαλιστών σε διάφορες οικονομικές - κοινωνικές επιτροπές.

Βέβαια το φαινόμενο της εργατικής αριστοκρατίας, που συνδέεται και με μια σειρά άλλους παράγοντες, δεν αφορά απλά κάποιες μισθολογικές διαφορές μεταξύ των εργαζομένων, αλλά ολοκληρωμένη παρέμβαση του αστικού κράτους, που συνδυάζει υλικά προνόμια τα οποία προέρχονται από τα κέρδη των μονοπωλίων με μηχανισμούς άμεσης επίδρασης στη συνείδηση.

Στις σημερινές συνθήκες, που στον κλάδο δραστηριοποιούνται διεθνή μονοπώλια, δεν χωρά αμφιβολία ότι η πείρα τους για να διαμορφώνουν τέτοιους μηχανισμούς είναι μεγάλη. Στον ΟΤΕ η DT, που δραστηριοποιείται σε όλο τον κόσμο, ή η «Accenture» που αριθμεί πάνω από 400.000 εργαζόμενους παγκοσμίως.

Στον κλάδο παρατηρείται και το εξής: Σε ομίλους όπως η «Vodafone», αγγλικών συμφερόντων, οπορτουνιστές τροτσκιστικών αποχρώσεων έχουν το ρόλο καθαρά εργοδοτικού συνδικαλισμού. Τυχαίο;


Επιβάλλεται η σκληρή αναμέτρηση με την αστική τάξη και το ρεφορμισμό

Από όλη την Ιστορία του εργατικού επαναστατικού κινήματος έχει επιβεβαιωθεί η ανάγκη σκληρής αντιπαράθεσης με τα στηρίγματα της αστικής τάξης μέσα στο κίνημα, πάλης με το ρεφορμισμό και τον οπορτουνισμό στο εργατικό κίνημα και στην πορεία ανάπτυξης της ταξικής πάλης.

Σήμερα, το κύριο μέτωπο ιδεολογικής αντιπαράθεσης και οργάνωσης του αγώνα είναι η κατά μέτωπο επίθεση απέναντι στη στρατηγική του κεφαλαίου, των μονοπωλιακών ομίλων, που πλασάρει η κυβέρνηση ως «εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο», η «ευρωπαϊκή κανονικότητα» και η εμπλοκή τους στους ανταγωνισμούς για να επεκτείνουν τις μπίζνες τους, μέσα από τους σχεδιασμούς ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Αυτός ο αγώνας πρέπει να δυναμώσει μέσα στους χώρους δουλειάς, τις επιχειρήσεις, τους ομίλους.

Εκεί να αντιπαλευτεί η προσπάθεια της κάθε επιχείρησης να παρουσιάζεται σαν την «ωραία οικογένεια», στην οποία ανήκουν όλοι, και ότι είναι ατομική ευθύνη του καθενός να προοδεύσει, δηλαδή να προοδεύσουν τα κέρδη των μετόχων. Οι στόχοι των εργοδοτών προϋποθέτουν την εκμετάλλευση των εργατών. Δεν μπορούν να υπάρχουν κοινοί στόχοι μαζί τους. Ο ένας λέει να κάνουμε θυσίες για να υπερασπιστούμε τον όμιλο από την επίθεση, για να συνεχίσει να είναι «ναυαρχίδα», και ο άλλος ότι ο ανταγωνιστής τα θέλει όλα δικά του και να κάνουμε θυσίες για «να δώσουμε πνοή» στον όμιλο. Θυσίες οι εργαζόμενοι, κέρδη τα αφεντικά.

Μέσα στον καθημερινό αγώνα, να προωθούμε τη μαζική συμμετοχή, τη ζωντανή λειτουργία και δράση των σωματείων, πολλαπλασιάζοντας τις εστίες αντίστασης, την αλληλεγγύη. Με άξονα τα μεγάλα προβλήματα που ενοποιούν τη δράση και τη συμμαχία της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, το καπιταλιστικό σύστημα, την εξουσία των μονοπωλίων.

Ο συσχετισμός μπορεί να βελτιώνεται σε αυτήν την κατεύθυνση, προετοιμάζοντας νέες αναμετρήσεις, νέους νικηφόρους αγώνες, με στόχο την εργατική εξουσία.

Οι αγωνιστικές εστίες που αναπτύσσονται στον κλάδο είναι πολύ σημαντικές. Η επεξεργασία και η πάλη που έχουν ξεκινήσει με την κλαδική Σύμβαση δυναμώνουν τη μάχη για τις Συμβάσεις και σε κάθε επιχείρηση. Είναι αγώνας ενάντια στις επιδιώξεις και τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και της ΝΔ. Είναι αντιπαράθεση με τα περί επιστροφής των συλλογικών διαπραγματεύσεων με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων - ακόμα και για τις κλαδικές θέλουν να επιβάλουν ρήτρες που θα δίνουν το δικαίωμα σε κάθε επιχείρηση να κάνει ό,τι θέλει.


Μόνη διέξοδος η εργατική εξουσία

Ταυτόχρονα, εμείς θέλουμε η εργατική τάξη να παλεύει για το σύνολο των δικαιωμάτων της, των σύγχρονων αναγκών της, χέρι - χέρι με τους αυτοαπασχολούμενους. Να αναπτύξει τις γνώσεις, τις φυσικές και πνευματικές ικανότητές της.

Ενισχύοντας ταυτόχρονα την πάλη για την απεμπλοκή της χώρας μας από τους πολεμικούς σχεδιασμούς, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, δυναμώνοντας την κοινή πάλη των λαών, ενάντια στις αστικές τάξεις και την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά τους.

Η ισχυροποίηση του Κόμματος, με γερές Κομματικές Οργανώσεις στους εργασιακούς χώρους, σε νευραλγικά σημεία, στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών, αποτελεί βασικό όρο για την οργάνωση της εργατικής τάξης, για αποφασιστικό αγώνα απέναντι στην τάξη των καπιταλιστών. Αποτελεί βασική προϋπόθεση για να ξεπερνιούνται ο συντεχνιασμός και η στενότητα της κλαδικής αντίληψης, ώστε οι εργαζόμενοι του κλάδου να πυκνώσουν τις γραμμές της τάξης τους, να μετατρέψουν τους χώρους δουλειάς τους σε πεδία της ενιαίας αναμέτρησης με το κεφάλαιο, γιατί ενιαία τους ξεζουμίζουν οι κεφαλαιοκράτες.

Σήμερα είναι αναγκαία η ολόπλευρη ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική προετοιμασία του ΚΚ, ώστε να έχει την ικανότητα, με γερές ρίζες μέσα στην εργατική τάξη, το λαό, να ανταποκρίνεται σε όλες τις συνθήκες, σε συνθήκες καμπής αλλά και σε συνθήκες ανόδου της ταξικής πάλης, ακόμα περισσότερο σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης.

Για να είναι πανέτοιμο να οδηγήσει σε εκείνες τις συνθήκες την εργατική - λαϊκή εξέγερση, στην ανατροπή των εκμεταλλευτικών σχέσεων και στην κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.

Γιατί μόνο η εργατική εξουσία κοινωνικοποιεί, δηλαδή μετατρέπει σε ιδιοκτησία της κοινωνίας, όλων των εργαζομένων, τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. Γιατί μόνο σε αυτήν τη βάση μπορούν να κατανεμηθούν εργαζόμενοι και μέσα παραγωγής με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό σε όλους τους κλάδους της παραγωγής, στην οργάνωση κατανομής των προϊόντων, των κοινωνικών υπηρεσιών, συνολικά στην οργάνωση της κοινωνίας.

Μόνο μέσα σε αυτό το πλαίσιο, της κεντρικά σχεδιασμένης οικονομίας, ο ενιαίος, αποκλειστικά δημόσιος φορέας τηλεπικοινωνιών θα διασφαλίζει:
-- Φθηνότερη, ευκολότερη, ταχύτερη, ασφαλή και καθολική πρόσβαση στην επικοινωνία, στη νέα γνώση, στην ενημέρωση και στην ψυχαγωγία μέσω διαδικτύου.

-- Αξιοποίηση της κατασκευής σχετικών έργων υποδομής για να δοθεί ώθηση στην εγχώρια βιομηχανική παραγωγή τηλεπικοινωνιακού υλικού, στην εγχώρια επιστημονική έρευνα, στην περιφερειακή ανάπτυξη.

-- Προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος, διασφάλιση της εξοικονόμησης Ενέργειας

-- Διασφάλιση πλήρους και σταθερής εργασίας και αξιοποίηση της αύξησης της παραγωγικότητας για τη βελτίωση της κατάστασης της εργατικής τάξης και του λαού.

-- Αξιοποίηση των δυνατοτήτων της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης για την αναβάθμιση του εργατικού ελέγχου και του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας.

Στην πρώτη γραμμή, λοιπόν. Τιμάμε την Ιστορία μας μέσα στη μάχη για την ισχυροποίηση του ΚΚΕ, στον αγώνα για να δυναμώσει το εργατικό κίνημα και να αναπτυχθεί η Κοινωνική Συμμαχία σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, στην πάλη κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, για την εργατική εξουσία. Στη μάχη για να κατακτήσουμε όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που θα επιτρέψουν να καθοδηγήσουμε την ταξική πάλη μέχρι τη νίκη.

***H 1η φωτο από www.huffingtonpost.gr