Βδομάδα εξελίξεων είναι αυτή που ξεκίνησε χτες, σε ό,τι αφορά τις διευθετήσεις με την ΠΓΔΜ. Οπως όλα δείχνουν, οι διεργασίες επιταχύνονται, με στόχο να υπάρξει μια καταρχήν συμφωνία μέχρι το Μάρτη, η οποία θα ανοίξει το δρόμο για να προετοιμαστεί, ολοκληρωθεί και εγκριθεί τον Ιούλη, στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, η πρόσκληση προς την ΠΓΔΜ να γίνει πλήρες μέλος της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας.
Παρά τις διαφορετικές αναγνώσεις και προσεγγίσεις γύρω από το ονοματολογικό, η κυρίαρχη άποψη που προβάλλουν τα αστικά επιτελεία είναι ότι η σημερινή συγκυρία αποτελεί την καταλληλότερη τα τελευταία χρόνια για να υπάρξει «επαναπροσδιορισμός» των σχέσεων με την ΠΓΔΜ, που θα δώσει ώθηση στην «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Βαλκανίων, στην ένταξη δηλαδή και των υπόλοιπων κρατών της Βαλκανικής (Αλβανίας και κρατών της πρώην Γιουγκοσλαβίας) στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, από την οποία η ελληνική αστική τάξη προσδοκά ισχυρά οφέλη.
Γι' αυτό η κυβέρνηση αναλαμβάνει αναβαθμισμένο ρόλο στην εμπέδωση αυτών των σχεδιασμών, που δεν εκπορεύονται βέβαια από το συμφέρον των λαών της περιοχής να ζουν ειρηνικά και σε συνεργασία, αναπτύσσοντας σχέσεις στη βάση του αμοιβαίου οφέλους, αλλά από τις επιδιώξεις ισχυρών μονοπωλιακών ομίλων να κατοχυρώσουν αγορές, ενεργειακούς διαύλους και δρόμους για τα εμπορεύματά τους, προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους, ανταγωνιστικά προς άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και κράτη.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος τροφοδοτούνται κατά κύριο λόγο από την προσπάθεια των ΗΠΑ να περιορίσουν τη ρωσική επιρροή στα Βαλκάνια. Ενδεικτική ως προς αυτό είναι η έκθεση του ινστιτούτου «Atlantic Council» για τη στρατηγική των ΗΠΑ στα Δυτικά Βαλκάνια, η οποία δημοσιοποιήθηκε τον περασμένο Νοέμβρη στην Ουάσιγκτον, παρουσία μάλιστα των υπουργών Εξωτερικών Αλβανίας, Σερβίας, Μαυροβουνίου, Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, ΠΓΔΜ και Κοσσόβου.
Στην έκθεση εκείνη «προτεινόταν» ανάμεσα σε άλλα η εγκαθίδρυση μόνιμης αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στην περιοχή και συγκεκριμένα στη βάση Μπόντστιλ στο Κόσσοβο, με το βλέμμα στραμμένο προς τη Ρωσία. Ξεχώριζε επίσης η πρόταση για μια «ιστορική επαναπροσέγγιση» των ΗΠΑ με τη Σερβία, η οποία αναδεικνύεται σε μεγάλο «αγκάθι» σε ό,τι αφορά την προσπάθεια της αμερικανικής κυβέρνησης να αφαιρέσει από τη Ρωσία ερείσματα στην περιοχή.
Εξίσου ενδιαφέρουσα ήταν και μια άλλη μελέτη, του Αμυντικού Κολεγίου του ΝΑΤΟ, που δημοσιεύθηκε επίσης τον περασμένο Νοέμβρη. Σ' αυτήν προτεινόταν να συγκροτηθεί ένα κοινό αρχηγείο όλων των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην περιοχή, με έδρα το Σαράγεβο, ενταγμένο στο συνολικότερο σχεδιασμό αντιμετώπισης της Ρωσίας, μετά τα γεγονότα στην Κριμαία.
Ωστόσο, στην περιοχή των Βαλκανίων δεν εκφράζεται μόνο η αντιπαράθεση ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και τη Ρωσία, αλλά και ο ανταγωνισμός με την Κίνα, που χαράσσει μέσα από τη Βαλκανική ένα τμήμα του «νέου Δρόμου του Μεταξιού». Αλλά και τα πιο ισχυρά κράτη - μέλη της ΕΕ (π.χ. Γερμανία), όπως και η Μεγάλη Βρετανία, διατηρούν ιδιαίτερα συμφέροντα στην περιοχή, γεγονός που επιδρά στις σχέσεις με τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ, αλλά και με τη Ρωσία. Η Τουρκία, τέλος, της οποίας οι σχέσεις με το ΝΑΤΟ βρίσκονται σε ένταση και αντίστροφα ενισχύει τη συνεργασία με τη Ρωσία, διεκδικεί αναβαθμισμένη παρουσία, μέσω των μουσουλμανικών πληθυσμών στα κράτη των Βαλκανίων και τις προνομιακές σχέσεις με την Αλβανία.
Το βέβαιο είναι ότι στα Βαλκάνια συσσωρεύεται ξανά πολλή «ενέργεια» από τη όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών σε όλο το τόξο που διατρέχει τη Βαλτική, τη Μέση Ανατολή, την Ανατολική Μεσόγειο και τις βόρειες ακτές της Αφρικής. Μ' αυτά τα δεδομένα, χρειάζεται ο λαός να παρακολουθεί τις εξελίξεις και να βρίσκεται σε εγρήγορση, απορρίπτοντας τους πανηγυρισμούς και τις μεγαλοστομίες της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων, που κρύβουν το πραγματικό υπόβαθρο των διευθετήσεων στα Βαλκάνια, για να στρατεύουν το λαό στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου.
