ο «Αόρατος Εχθρός»...

ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΒΔΟΜΑΔΑΣ

Κράτος εχθρικό στον λαό και στις ανάγκες του

Σαν με «εγχειρίδιο χρήσης», η κυβέρνηση επιστρατεύει πάνω στα καμένα τα ίδιας κοπής επιχειρήματα που επιστράτευσε και με το ξέσπασμα της πανδημίας.

Στις πυρκαγιές είναι η «πρωτόγνωρη απειλή», η «κλιματική αλλαγή που μας υπερβαίνει», όπως στην πανδημία είναι ο «αόρατος εχθρός», ο ιός.

Κρύβουν πίσω από την «κλιματική αλλαγή» τις δικές τους ευθύνες για την καταστροφή του περιβάλλοντος, που προκαλεί η ανάπτυξη με σκοπό το κέρδος, πράσινη ή μαύρη.
Τις ευθύνες τους για τη διαχρονική πολιτική που αφήνει απροστάτευτα τα δάση, τους αιγιαλούς, τον λαό και την περιουσία του, επειδή η αντιπυρική - αντιπλημμυρική προστασία και πρόληψη είναι «τόσο όσο» να μη θίγονται τα κέρδη του κεφαλαίου.

Γι' αυτό όλες οι κυβερνήσεις πετσόκοψαν εδώ και χρόνια τα σχετικά κονδύλια, φτάνοντας να δίνουν για την προστασία των δασών το 0,04% του κρατικού προϋπολογισμού.

Αφησαν δασαρχεία και υπηρεσίες χωρίς ούτε έναν δασεργάτη για τους απαραίτητους καθαρισμούς και έργα και την Πυροσβεστική Υπηρεσία χωρίς το απαραίτητο προσωπικό και τα μέσα.

Γι' αυτό ο ένας πίσω από τον άλλον προσθέτουν νόμους που θωρακίζουν και επεκτείνουν την επιχειρηματική δράση στα δάση, την εμπλοκή των ιδιωτών στη διαχείρισή τους, με τον μανδύα μάλιστα της «πρόληψης» και της «ανάδειξής» τους.

Μήπως τα ίδια δεν γίνονται με την πανδημία; Ολες διαχρονικά οι κυβερνήσεις πετσόκοψαν τις δαπάνες για την Υγεία, σμπαράλιασαν τις εργασιακές σχέσεις των υγειονομικών, έκλεισαν νοσοκομεία και «ξεπουπούλιασαν» την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, ανοίγοντας παράλληλα τεράστια πεδία κερδοφορίας στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Ακόμα και τώρα, που αποδείχτηκε ότι ο «αόρατος» και «άγνωστος εχθρός» ούτε αόρατος είναι ούτε άγνωστος, με το ένα κύμα της πανδημίας να διαδέχεται το άλλο, δεν παίρνουν κανένα μέτρο απ' αυτά που διεκδικούν τα συνδικάτα και οι φορείς και που αποδεδειγμένα θα μπορούσαν να προστατεύσουν τον λαό.

Κι όχι μόνο αυτό αλλά αξιοποιούν ακόμα και τον αναγκαίο εμβολιασμό, που με δική τους ευθύνη καθυστερεί, ως «εργαλείο» για απολύσεις και νέες αντεργατικές ανατροπές, λύνοντας τα χέρια της εργοδοσίας να ξεσαλώσει ακόμα περισσότερο στις πλάτες των εργαζομένων.

Ούτε «ο κακός μας ο καιρός» λοιπόν φταίει ούτε ...«ο θεός που μας μισεί»: Ο ορατός εχθρός είναι το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημά τους. Και αυτό που φανερώνουν οι «κρίσεις» που διαδέχονται η μια την άλλη όλο και πιο συχνά, είναι τα ξεπερασμένα όρια και τα αδιέξοδά του, που πληρώνει ο λαός.
Στις πυρκαγιές λέει η κυβέρνηση «κάναμε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό», με τον πρωθυπουργό να το «απογειώνει» λέγοντας πως «είναι αδύνατο» να σωθούν ταυτόχρονα ζωές, δάση και περιουσίες.

Και «για του λόγου το αληθές», δείχνουν το παράδειγμα και άλλων ισχυρότερων καπιταλιστικών κρατών, που και εκεί οι λαοί καίγονται στην πρώτη φωτιά, πλημμυρίζουν στην πρώτη νεροποντή, γκρεμοτσακίζονται στον πρώτο σεισμό.

Αλλά και στην πανδημία δεν πάνε πίσω: Κάνουν και εκεί «ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό», αφού «δεν είναι δυνατόν να έχουμε μια ΜΕΘ για τον καθένα», ξεφουρνίζοντας από κοντά μια σειρά από άθλιες στατιστικές και μακάβριες συγκρίσεις με τα άλλα εμπορευματοποιημένα συστήματα Υγείας.

Κι εδώ κάνουν τα πάντα για να κρυφτούν οι εγκληματικές ευθύνες του κράτους και όλων των κυβερνήσεων.

Κι όμως: 

Από την εξέλιξη της επιστήμης, της τεχνολογίας, της δουλειάς των εργαζομένων, «ανθρωπίνως δυνατό» είναι να υπάρχει σήμερα ένα ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης και προστασίας του φυσικού πλούτου, που θα το συνδράμουν και θα το πλαισιώνουν όλα τα αναγκαία τεχνικά μέσα, για τις ανάγκες του λαού. Προϋπόθεση όμως γι' αυτό είναι να φύγει από τη μέση το κριτήριο του κέρδους.

Την ίδια ώρα, νοσοκομεία είναι «ανθρωπίνως δυνατό» να φτιαχτούν κυριολεκτικά σε μερικές μέρες, σύγχρονα εμβόλια να παραχθούν σε χρόνους - ρεκόρ, οι γιατροί και οι νοσηλευτές είναι πιο πολλοί και πιο έμπειροι από κάθε άλλη φορά, αλλά μένουν εκτός νοσοκομείων.

Τι λένε λοιπόν στον λαό; 

Οτι ο «πήχης» δεν πρέπει να μπαίνει εκεί που τον βάζουν οι δικές του σύγχρονες ανάγκες και οι σημερινές δυνατότητες, αλλά εκεί που τον βάζουν το κέρδος μιας χούφτας παρασίτων - μετόχων, ό,τι επιτάσσουν κάθε φορά οι ανάγκες της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Οτι πρέπει να συμβιβαστεί με την ιδέα πως είναι αδύνατο να απολαμβάνει «σε πραγματικό χρόνο» και για τις δικές του ανάγκες όσα ο ίδιος παράγει.


«Το κράτος δεν μπορεί να είναι παντού», λένε με ένα στόμα και μια φωνή τα αστικά επιτελεία, και καλούν τον λαό «να αναλάβει την ατομική του ευθύνη», να κλειστεί σπίτι στην πανδημία, στη βαρυχειμωνιά και τις πλημμύρες, να τρέξει μακριά από το σπίτι και το βιος του στη φωτιά, να «αυτοπροστατευτεί» όπως όπως.

Η περιβόητη «ατομική ευθύνη» γίνεται το άλλοθι για την εγκληματική απουσία του αστικού κράτους όταν πρόκειται για τις λαϊκές ανάγκες, για την «απαλλαγή» του από «περιττά κόστη», όπως θεωρούνται τα μέτρα για την προστασία της ζωής του λαού, της υγείας του, της περιουσίας του, όταν δεν αποδίδουν κέρδος.

Το αστικό κράτος, που μπορεί βέβαια να είναι παντού όπου «το καλεί το καθήκον» των επιχειρηματικών ομίλων, που «μετακινεί βουνά» όταν πρόκειται να βγάλει από τη μέση της καπιταλιστικής κερδοφορίας διάφορα «εμπόδια», που τρέχει «με καλπασμό», όταν πρόκειται για τα «μεγάλα πρότζεκτ» της «πράσινης» καπιταλιστικής ανάπτυξης, αλλά «σέρνεται» και «αγκομαχάει» επιλεκτικά όταν πρόκειται ακόμα και για τα ψίχουλα των αποζημιώσεων στον λαό, ή για την ενίσχυση ακόμη κι ενός Κέντρου Υγείας στην επαρχία.

Απέναντι στη γύμνια αυτού του κράτους, που είναι εχθρικό στα δικαιώματα και στις ανάγκες του, ο λαός έδωσε μάχες για την προστασία της υγείας και της ζωής του, διεκδικώντας μέτρα στην Υγεία, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία.

Κάνοντας οργανωμένη απειθαρχία στις απαγορεύσεις, που στόχο είχαν να φιμώσουν τις δίκαιες διεκδικήσεις, να βάλουν στο «γύψο» τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες.

Το ίδιο και στις πυρκαγιές: 

Προσπέρασε την προκλητική απουσία του κράτους, έδωσε με αυτοθυσία τη μάχη για να σώσει τα σπίτια και το βιος, οργάνωσε την αλληλεγγύη, απέδειξε με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο πως «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό».

Αυτό είναι συμπέρασμα και για την επόμενη μέρα:

Γιατί ο λαός δεν έχει να αντιμετωπίσει ένα ουδέτερο κράτος, που απλά «δεν τα καταφέρνει στα δύσκολα», αλλά έχει να παλέψει απέναντι σε ένα κράτος που ζει κι αναπνέει για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και γι' αυτό είναι εχθρικό στις δικές του ανάγκες.

Είτε πρόκειται για την πανδημία είτε για τις φωτιές, τις πλημμύρες, τις άλλες φυσικές καταστροφές, τα αστικά επιτελεία λένε τώρα πως «από τις κρίσεις μαθαίνουμε», ότι «οι κρίσεις γεννάνε ευκαιρίες».

Λένε, για παράδειγμα, ότι από την πανδημία «μάθαμε» για τη σημασία του δημόσιου συστήματος Υγείας, το οποίο τώρα εμπορευματοποιούν ακόμα περισσότερο, επεκτείνοντας τις ΣΔΙΤ και προχωρώντας σε νέες συγχωνεύσεις νοσοκομείων και κλινικών.

Αντίστοιχα το «μάθημα» από τις πυρκαγιές είναι ότι η επιτάχυνση της εμπορευματοποίησης της γης, των «πράσινων» και λοιπών επενδύσεων στα αποκαΐδια θα προστατέψει δήθεν τα δάση από μελλοντικές καταστροφές.

Δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα για να προωθήσουν τα σχέδια που έχουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι στην ατζέντα τους, για να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας. Παρουσιάζουν το «φαρμάκι» ως φάρμακο, την αιτία του προβλήματος ως λύση.

Καλούν μάλιστα τον λαό να «διαλέξει» αν θέλει να χάσει «με τα μονά», με την ανταποδοτικότητα και την παραπέρα εμπορευματοποίηση, ή «με τα ζυγά», με την απευθείας παράδοση στο κεφάλαιο, που το αστικό κράτος εγγυάται με χίλιους τρόπους την κερδοφορία του.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι, είτε έτσι είτε αλλιώς, ο λαός θα είναι χαμένος από παντού για να είναι κερδισμένο από παντού το κεφάλαιο: Είτε αφημένος στο έλεος των καταστροφών για να «εξοικονομεί» το αστικό κράτος πόρους για τους «επενδυτές» είτε με το κεφάλαιο να εμπορεύεται την «προστασία» από τις καταστροφές που η δράση του προκαλεί είτε και τα δύο μαζί.

Είτε «αγναντεύοντας» από μακριά τις «επενδύσεις» των ενεργειακών, κατασκευαστικών και άλλων ομίλων στα καμένα είτε ακριβοπληρώνοντας σε περίκλειστα «οικοτουριστικά πάρκα» για λίγες ώρες αναψυχής στη φύση.

Παντού και πάντα το κριτήριο δεν είναι άλλο από το περιβόητο «ζύγι» του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο. Με αυτήν τη «ζυγαριά», που δείχνει μόνιμα χαμένο τον λαό, είναι «ανά χείρας» το αστικό κράτος.

Αυτό είναι και το «νήμα» που συνδέει όλα τα παραπάνω, που κρύβεται πίσω από κάθε «επιχείρημα» και κάθε λέξη της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων. Αυτό είναι που εξηγεί και το πώς γίνεται οι κυβερνήσεις να διαδέχονται η μία την άλλη, αλλά το «τιμόνι» να δείχνει πάντα ίσια, απέναντι στα λαϊκά συμφέροντα.

Αυτό προσπαθούν να κρύψουν κι όσοι όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και λοιποί αξιοποιούν υπαρκτά ζητήματα λαθών, κενών και ελλείψεων στη διαχείριση μιας «έκτακτης ανάγκης» από τον κρατικό μηχανισμό, για να βγάλουν λάδι το ίδιο το αστικό κράτος, διακινώντας το παραμύθι ότι μπορεί, για παράδειγμα, να συνδυαστεί η επιχειρηματική δράση στην Υγεία με την ολόπλευρη προστασία του λαού, ή αντίστοιχα η επιχειρηματική δράση στα δάση και η εμπορευματοποίηση της γης με την ολοκληρωμένη προστασία του περιβάλλοντος.

Ούτε όμως στη «δευτέρα παρουσία» το αστικό κράτος δεν πρόκειται να γίνει «αποτελεσματικό» για τον λαό και τις ανάγκες του. 

Ούτε στη «δευτέρα παρουσία» δεν θα υπάρξει κράτος που να υπηρετεί ταυτόχρονα τις λαϊκές ανάγκες και τα κέρδη του κεφαλαίου.

Κι αυτό είναι ένα πολύτιμο για τον λαό συμπέρασμα - «πυξίδα» και για την πάλη του σήμερα και αύριο: Για να βάλει όχι απλά τέλος στις απανωτές «τραγωδίες» αλλά για να διαμορφώσει προϋποθέσεις ικανοποίησης των αναγκών του, εκείνος πρέπει να πάρει την εξουσία και την οικονομία στα χέρια του, οικοδομώντας το δικό του κράτος

https://www.rizospastis.gr/page.do?id=18316&publDate=21%2F8%2F2021&pageNo=3

Σε Live η Φωτιά μέσα στα Σπίτια..Θα Συνεχίσετε να τους Ανέχεστε ;;

«Πράσινες» μπίζνες

Δεν πρόλαβε το θερμόμετρο να σκαρφαλώσει στους 40 βαθμούς, με τις φλόγες να κατακαίνε ό,τι άφησαν πίσω τους οι περσινές πυρκαγιές, και το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής επανήλθε στην αιχμή της αστικής προπαγάνδας.

Οχι βέβαια ως επιβεβαίωση της ανάγκης να παρθούν όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας του λαού και του περιβάλλοντος από τις συνέπειες των έντονων καιρικών φαινομένων και τις πραγματικές αιτίες που κάθε χρόνο μετατρέπουν σε κάρβουνο χιλιάδες στρέμματα δάσους...

Αλλά ως προκάλυμμα για τις τεράστιες ευθύνες του κράτους για τις μεγάλες καταστροφές και ως άλλοθι για τη μεγάλη μπίζνα της «πράσινης ανάπτυξης», που προβάλλεται ως η μόνη «φιλοπεριβαλλοντική λύση» ώστε να αρχίσει ένας νέος γύρος κερδοφόρων επενδύσεων για το κεφάλαιο, που θα στηριχθεί απλόχερα από το κράτος και θα τον πληρώσουν οι λαοί.

Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Μετά από κάθε μεγάλη καταστροφή, όπως πριν από τέσσερα χρόνια στη Μάνδρα, πριν από τρία χρόνια στο Μάτι, πέρυσι στην Καρδίτσα και στην Εύβοια, η «καραμέλα» της κλιματικής αλλαγής βρίσκεται ολοένα και πιο συχνά στο στόμα όλων των κυβερνήσεων.

Ετσι προσπαθούν να δικαιολογήσουν την εγκληματική έλλειψη μέτρων και σχεδιασμού πρόληψης και αντιμετώπισης των συνεπειών από τις μεταβολές του καιρού, στις οποίες επιδρούν σημαντικά οι επιπτώσεις της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που είναι γνωστές και καταγράφονται εδώ και 40 περίπου χρόνια!

Ποιος δεν θυμάται τη συζήτηση για την τρύπα του όζοντος, που «κρατάει» από τις αρχές της δεκαετίας του '80; Ποιος ξεχνάει ότι ακόμα και η λειψυδρία στην Αθήνα στις αρχές της δεκαετίας του '90 αποδιδόταν στη μείωση των βροχοπτώσεων εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής;

Κανένα ουσιαστικό μέτρο όμως δεν παίρνεται από το κράτος για να προστατευτούν η ζωή και η περιουσία των λαϊκών στρωμάτων, ενώ οι υποδομές (αντιπλημμυρικές, αντιπυρικές και άλλες) που υπάρχουν εδώ και 20 ή 30 χρόνια είναι πλέον ξεπερασμένες.

Και όχι μόνο αυτό. Στο όνομα της πολιτικής στήριξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου και του «κόστους - οφέλους», πολλαπλασιάζονται οι εστίες κινδύνου για τον λαό, όπως γίνεται με την περιβαλλοντική νομοθεσία και τα χωροταξικά σχέδια, που διευκολύνουν την επιχειρηματική αξιοποίηση της γης, αλλά και με τη μη χρηματοδότηση των αναγκαίων έργων, που δεν έχουν ανταποδοτικότητα για το κεφάλαιο.

Αυτό είναι το εκρηκτικό κοκτέιλ που απειλεί πραγματικά τον λαό, την ώρα μάλιστα που η ανάπτυξη της επιστήμης στις μέρες μας επιτρέπει την ακριβέστερη πρόβλεψη των αλλαγών στο κλίμα και την έγκαιρη πρόβλεψη των μεταβολών του καιρού, ενώ η πρόοδος της τεχνολογίας παρέχει ανεξάντλητες δυνατότητες για την αντιμετώπισή τους, με μέτρα πρόληψης και υποδομές.

Αντί γι' αυτά, η ΕΕ και οι κυβερνήσεις στα κράτη - μέλη «ταΐζουν» με πάνω από 700 δισ. ευρώ τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης, με το οποίο συμφωνούν όλα τα αστικά κόμματα και στη χώρα μας.

Χρηματοδοτούν με επιδοτήσεις, εγγυήσεις και δάνεια τη «ριζική αλλαγή του οικονομικού μοντέλου», μετατρέποντας την κλιματική αλλαγή σε ευκαιρία για την κερδοφόρα επένδυση συσσωρευμένων κεφαλαίων, σε συνθήκες διαδοχικών οικονομικών κρίσεων.

Παρουσιάζουν τη διαχρονική πολιτική στήριξης του κεφαλαίου, που ευθύνεται για την υποβάθμιση και την καταστροφή του περιβάλλοντος, ως το «φάρμακο» για τη σωτηρία του, αποδεικνύοντας την τεράστια υποκρισία τους σε ό,τι αφορά την κλιματική αλλαγή και τις συνέπειές της για τα λαϊκά στρώματα.

Ακόμα και τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας από φυσικές καταστροφές φορτώνονται στην ατομική ευθύνη, με το κράτος να νίπτει συστηματικά «τας χείρας του», όπως γίνεται και τώρα με τον καύσωνα και τις μεγάλες πυρκαγιές.

Η καπιταλιστική ανάπτυξη, όποιο χρώμα κι αν έχει, προϋποθέτει τη σύνθλιψη των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών. Το «νέο οικονομικό μοντέλο» που προπαγανδίζουν, με την «πράσινη ανάπτυξη», δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει τα ζητήματα του κλίματος και του περιβάλλοντος.

Αντίθετα, θα τα οξύνει, επειδή τα συστατικά του είναι ίδια με το σημερινό: Στηρίζεται και στηρίζει την καπιταλιστική κερδοφορία, που είτε «πράσινη» είτε «μαύρη» δεν συναντιέται πουθενά με την προστασία του φυσικού πλούτου, την ανάδειξη και ανάπτυξή του προς όφελος του λαού.

ΚΟΛΑΦΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ.. -ΕΚΘΕΣΗ-ΠΟΡΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ !!

Πόρισμα για την Πυρκαγιά στο Μάτι – Τελικά μάλλον δεν τα έκαναν όλα καλά…

Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να υπήρχε το πόρισμα τότε που έδιναν βαρύγδουπες ξιπασμένες συνεντεύξεις. Ή να ξαναμαζευτούν όλοι αυτοί οι κυβερνητικοί παπαγάλοι στις συσκέψεις και στα κανάλια, όπως τότε, να τους διαβάσουμε το πόρισμα. Αλλά γι’ αυτό φτιάχνουν επιτροπές μετά από κάθε δυστυχία ή μάλλον έγκλημα της πολιτικής τους που το πληρώνει ο λαός. Για να κερδίσουν χρόνο.

Κατιούσα

Είπαν τότε ότι τα έκαναν όλα καλά. Ότι δεν έγιναν λάθη. Ότι έκαναν οτιδήποτε ήταν ανθρωπίνως δυνατό. Αλλά ότι έφταιγε ο άνεμος, η ζέστη, το κακό το ριζικό μας, τα αυθαίρετα, τα πεύκα, οι ιδιοκτήτες και οι μάντρες κι ο θεός που μας μισεί.

Δεν είπαν ούτε καν ότι δε βρήκαν αρκετά πυροσβεστικά αεροπλάνα από τους προηγούμενους. Ούτε καν ότι τα μισά από όσα παρέλαβαν δεν δούλευαν. Γιατί τότε θα έπρεπε να πουν και γιατί δεν έφτιαξαν τα χαλασμένα. Ή γιατί δεν παρήγγειλαν καινούρια. Γιατί θα αποδεικνυόταν έτσι ότι το κάνουν κατόπιν εορτής και δεν είχαν προγραμματισμό και σχέδιο. Ότι έπρεπε πρώτα να καούμε για να διαπιστώσουν εκείνοι τα προβλήματα.

Κι όρισαν και μια επιτροπή επιστημόνων που οι ίδιοι διάλεξαν, για να βγουν πιο έγκυρα επιστημονικά συμπεράσματα. Επιτροπή με επικεφαλής τον πρόεδρο του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ και διευθυντή του Παγκόσμιου Κέντρου Παρακολούθησης Πυρκαγιών, καθηγητή δρ. Γιόχαν Γκέοργκ Γολντάμερ, που συστάθηκε με εντολή του πρωθυπουργού μετά την τραγωδία. Το πόρισμα το παρέδωσαν χτες και το παρέλαβε και έδωσε στη δημοσιότητα ο πρόεδρος της Βουλής, Ν. Βούτσης χτες.

Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να υπήρχε το πόρισμα τότε που έδιναν βαρύγδουπες ξιπασμένες συνεντεύξεις. Ή να ξαναμαζευτούν όλοι αυτοί οι κυβερνητικοί παπαγάλοι στις συσκέψεις και στα κανάλια, όπως τότε, να τους διαβάσουμε το πόρισμα.

Αλλά γι’ αυτό φτιάχνουν επιτροπές μετά από κάθε δυστυχία ή μάλλον έγκλημα της πολιτικής τους που το πληρώνει ο λαός. Για να κερδίσουν χρόνο. Να ξεφύγουν την κακοτοπιά της στιγμής. Να ξεχαστεί το θέμα. Όταν βγει το πόρισμα, δε θα υπάρχει ο ίδιος πυρετός στην κοινή γνώμη. Η κοινή γνώμη θα έχει στραφεί αλλού. Θα φωνάζουν μόνο οι συγγενείς κι ο κόσμος θα τους βλέπει σαν “συμπαθείς πληγέντες” που όμως “τι να κάνουμε τώρα” και που “όμως πολλή φασαρία κάνουν”.

ΤΙ ΛΕΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ;

1. Αναδεικνύει ακόμα περισσότερο τις ευθύνες της κυβέρνησης. Μιλά για παντελή έλλειψη ενιαίου σχεδιασμού στην πρόληψη των πυρκαγιών. Για μεγάλα κενά στη λειτουργία των φορέων που σχετίζονται με την πυροπροστασία. Μιλά για διασπορά ευθυνών σε 45 συναρμόδιους φορείς, που δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Λέει χαρακτηριστικά ότι για την καταστολή μιας πυρκαγιάς πρέπει να συνεργαστούν 17 φορείς, που ανήκουν σε 6 υπουργεία, προκειμένου να ασκήσουν 11 διαφορετικές αρμοδιότητες.

2. Μιλά για την άναρχη και απρογραμμάτιστη δόμηση δασικών εκτάσεων και τη δημιουργία ζωνών μείξης δασών οικισμών γύρω από μεγάλα αστικά και τουριστικά κέντρα. Καθώς και για την απουσία εγκεκριμένων και τεκμηριωμένων τοπικών αντιπυρικών σχεδίων.

3. Μιλά για κενά που ξεπερνάνε το σχεδιασμό και τη χρηματοδότηση της επιχείρησης κατάσβεσης πυρκαγιών και επεκτείνονται στην εκπαίδευση και την επιχειρησιακή δράση, στη δυσκολία να υιοθετηθεί η χρήση σύγχρονων τεχνολογικών εργαλείων και επιστημονικών μεθόδων στον επιχειρησιακό σχεδιασμό.

4. Αναδεικνύει το μεγάλο θέμα της “αντίθεσης αρμοδιοτήτων” Δασικής Υπηρεσίας και πυροσβεστικής. Για τη δασική υπηρεσία αναφέρει ότι είναι τυπικά επιφορτισμένη με τον συντονιστικό ρόλο στον τομέα της πρόληψης, αλλά αδυνατεί να εκτελέσει πλήρως τα καθήκοντά της λόγω νομικού κενού. Ενώ για την Πυροσβεστική ότι εφαρμόζει σε δασικές πυρκαγιές πρακτικές που κανονικά είναι χρήσιμες σε αστικές φωτιές.

5. Προτείνει την αντιμετώπιση των πυρκαγιών από την πολιτεία ενιαία, μέσα από ένα ολοκληρωμένο και συνεκτικό πλαίσιο διαχείρισης των πυρκαγιών δασών και υπαίθρου, και όχι με μεμονωμένες και ασύνδετες υπηρεσίες και δράσεις πρόληψης ή καταστολής. Προτείνει συνολικό και ενιαίο σχεδιασμό για την πρόληψη και καταστολή των πυρκαγιών. Αποκατάσταση των καμένων εκτάσεων.

Τι θα πουν τώρα; Θα πουν κάτι για όσα είχαν πει τότε; Θα πουν κάτι επί της ουσίας; Και κυρίως, αυτοί οι διάφοροι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ, που υπερασπίστηκαν τότε την κυβέρνησή τους, που τσακώθηκαν με κόσμο γι’ αυτά τα θέματα και που ελπίζουν (μάταια) από αυτούς ακόμα, θα σκεφτούν τίποτα για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό τους; Π.χ. ότι είναι ανίκανοι… και αυτοί; Ή ότι είναι ψεύτες… και αυτοί; Ή ότι διαιωνίζουν την πολιτική ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΕΕ – κεφαλαίου του ολοένα ναι λιγότερο κοινωνικού κράτους… και αυτοί;

Την έκθεση ολόκληρη μπορείτε να τη βρείτε εδώ. Όταν διαβάσετε την έκθεση ή το κείμενο αυτό, φέρτε στο μυαλό σας τα πάγια αιτήματα των πυροσβεστών και των δασοπυροσβεστών, της Λαϊκής Συσπείρωσης, τις ερωτήσεις που έχει καταθέσει το ΚΚΕ στη Βουλή, τις προτάσεις του ΚΚΕ στις διάφορες ημερίδες που οργάνωσε σε όλες τις περιοχές της χώρας.

--ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ !!

Μέρες τώρα θέλω να γράψω κάτι για όλους αυτούς τους συνανθρώπους μας που γκρεμίστηκε η ζωή τους συνθέμελα από μια φυσική καταστροφή βεβαίως αλλά και από την αναισθησία την αβελτηρία, την αδιαφορία, την ανικανότητα των ιθυνόντων. Τους νεκρούς, αλλά κι όσους έμειναν πίσω μ΄αδειανές τις αγκαλιές από τ΄αγαπημένα πρόσωπα, παιδιά, γονείς, συντρόφους, αδέλφια, φίλους, σωρούς από καπνισμένες πέτρες το βιος τους και κυρίως τη φρίκη, το πένθος στην καρδιά για όλη τους τη ζωή.

Δεν έβρισκα όμως τις λέξεις, λάκιζαν, έφευγαν οργισμένες, άδειαζε το μυαλό μου. Ίσως γιατί πέντε μέρες τώρα, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, τις μεταχειρίστηκαν με τον χειρότερο, συμφεροντολογικό πάντοτε τρόπο.

Όλοι μας, ο καθείς με τις δυνατότητες του, τρέξαμε να προσφέρουμε βοήθεια επιτόπου, αλλά και αίμα, τρόφιμα, ρούχα, για τις πρώτες ανάγκες τους. Μπράβο μας! Τι να του κάνουν όμως όλα αυτά του πατέρα που έχασε τα δυο του αγγελούδια, της μάνας που έσβησε στην αγκαλιά της το μωρό της, του γιου που ψάχνει εναγωνίως μέσα στο καμένο αυτοκίνητο για λίγη έστω στάχτη του γονιού του, της νιόπαντρης που άδειασε το κρεβάτι της πριν ακόμα χαρεί τη γλύκα του σμιξίματος; 

Παρηγοριά; Υπάρχει παρηγοριά για αυτό το δράμα; Ένα σας λέω. Σκεφτείτε πόσο αφύσικο, τραγικό, τερατώδες είναι, τα παιχνίδια, οι πιπίλες, να μην βρίσκονται πια στα χεράκια των παιδιών, αλλά στον πάγκο του ιατροδικαστή για την αναζήτηση του DNA, του παιδικού DNA!

Χάνεις τον γονιό σου σε μεγάλη ηλικία και χρόνια μετά αναρωτιέσαι με αγωνία και τύψεις, αν έκανες όσα έπρεπε ως την τελευταία του ώρα. 

Τυραννιέμαι σαν τον Ιώβ από την άνοια της μάνας μου κι όμως τρέμω στη σκέψη πως κάποια στιγμή δεν θα βλέπω το στήθος της ν΄ανεβοκατεβαίνει από την ανάσα της κι ας είναι ογδόντα οκτώ χρονών. Πως θα νοιώσουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι σαν περάσουν οι πρώτες μέρες, που είναι παγωμένα από το σοκ ακόμη κι από το ένστικτο της επιβίωσης τα συναισθήματα κι η δυνατότητα κατανόησης της τραγωδίας που πρωταγωνιστούν άθελά τους; 

Δεν έχασαν απλά τους δικούς τους, χάθηκαν με φριχτό θάνατο. Γιατί ακόμη κι ο θάνατος έχει διαβαθμίσεις.

Τι οφείλει να πράξει το κράτος σ΄όλες του τις μορφές, οι γύρω τους, εμείς οι ίδιοι για να στηρίξουμε τους επιζήσαντες, ώστε να συνεχίσουν την μαύρη κι άραχλη πια ζωή τους ή μάλλον να αρχίσουν ξανά τη ζωή τους από το μηδέν με το δυσβάστακτο κενό των απόντων τους, που ούτε μια φωτογραφία τους έμεινε για να αναπολούν τις ευτυχισμένες μέρες ; Δεν πρέπει να μείνουν μόνοι τους ούτε στιγμή, να μην εγκαταλειφθούν και βουλιάξουν στον πόνο τους.

 Εμείς με κάθε δυνατό, ευφάνταστο, διακριτικό τρόπο να τους απλώσουμε το χέρι, να ξέρουν πως είμαστε εκεί, γνωστοί κι άγνωστοι μ΄όλη μας την αγάπη. 

Όση η αγάπη οφείλουμε σ΄αυτούς με άλλη τόση οργή πρέπει να στραφούμε προς τους υπαίτιους και ν΄απαιτήσουμε την κάθαρση μέσω της τιμωρίας των υπευθύνων, των τωρινών και διαχρονικών υπευθύνων αλλά και τη διασφάλιση πως δεν θα ζήσουμε ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ παρόμοιες τραγικές καταστάσεις ή μήπως μαζικά εγκλήματα;

Niki Vikou - Σάνια Μωραΐτου.

********************

Πού να ‘ξερες, πού να φανταζόσουν, όταν ήσουν μικρός και άφθαρτος, για τα όσα θα ξημέρωναν μια μέρα στο μέλλον. Απλά πορευόμαστε ανυποψίαστοι, σχεδόν κουρδισμένοι από έναν αυτόματο πιλότο επιβίωσης.

Κι όμως, κάποτε ξημερώνουν οι μέρες της πυρκαγιάς και της πλημμύρας. Ή για να το πούμε ξεκάθαρα, οι μέρες της οδύνης, του πόνου, της απώλειας. 

Αναπόφευκτα, τότε, κοιτάς πρώτα μέσα σου και διαπιστώνεις πως τα τέρατα έχουν πια ξυπνήσει και χορεύουν δίπλα σου για τα καλά. Πού να τα κοιμήσεις, πώς να τα κοροϊδέψεις;

Τα βλέπεις, αλλά πλέον τον πρώτο ρόλο δεν τον έχεις εσύ. Γιατί το νιώθεις βαθιά στο πετσί σου πως έχεις χάσει τον έλεγχο, την εξουσία να τα ορίσεις και να τα τιθασεύσεις. Να τα οδηγήσεις πίσω στην σπηλιά, για να τα κοιμήσεις. Είναι η ώρα που κοιτάς μέσα και γύρω σου και δε σε ξεγελά τίποτε. Γιατί., τώρα, εσύ αποδεικνύεσαι ελάχιστος και ανήμπορος μπροστά στις ανατροπές της ζωής.

Κάπως έτσι ψάχνεις έναν τρόπο, μία διαφυγή σε αυτή την ανελέητη πολιορκία. Οι αποθήκες σου έχουν στερέψει, αλλά ακριβώς πάνω σε τούτο το μεταίχμιο μεταξύ ζωής και θανάτου, ανάβει το μοναδικό φωτάκι που σου έχει απομείνει. Βιώνεις τη στιγμή που δεν αποτελείς πια το επίκεντρο του κόσμου. Το μοναδικό αντικείμενο ενός στρουθοκαμήλου, που διαρκώς παρέμενε προσηλωμένος γύρω από την περιοχή του ομφαλού του.

Μπορεί να είναι η πρώτη σου φορά και ίσως, γι’ αυτό να εκπλήσσεσαι από αυτή τη σύγκριση με τον έξω κόσμο και τους γύρω. Σίγουρα όμως, κάνεις ένα πρώτο λυτρωτικό βήμα και αναπάντεχα νιώθεις μία ανακουφιστική δύναμη, την ώρα της συντριβής σου. Γιατί αναλογίζεσαι πλέον τη ζωή και ταυτόχρονα τον πόνο του άλλου, συμμερίζεσαι το ζόρι του, εκπλήσσεσαι από τις δικές του συμφορές και απώλειες. Και τότε, ναι, βλέπεις και αργότερα συνειδητοποιείς βαθύτερα πως υπάρχουν τα ίδια και συχνά, ακόμη χειρότερα από τα δικά σου ζόρια.

Κάπου εκεί, γυμνός και ανυπεράσπιστος, απο-καλύπτεις – καλύτερα, εκθέτεις τον πόνο, τον όλεθρο, την ανεπάρκεια σου. Φανερώνεις τον εαυτό σου, όπως ακριβώς είναι: ασήμαντος και συντετριμμένος. Ξεπερνάς ίσως, το μάταιο και το λίγο, που έως τώρα όριζαν τον κόσμο και κυρίως την ψυχή σου. Απλώνεις τα χέρια σου και δέεσαι για δικαίωση. Ζητάς επιτέλους βοήθεια.

Ο Μάνος Ελευθερίου έγραφε στον «Καιρό των χρυσανθέμων»: «οι χαμένοι φίλοι έρχονται πάντα ξαφνικά. Χτυπούν την πόρτα σου – μιαν άλλη πόρτα. Δεν είναι το δικό σου σπίτι. Εσύ δεν είχες.»

Οι φίλοι σου, λοιπόν, είναι αυτοί που προσφέρουν γενναιόδωρα, ιδίως μετά τον κατακλυσμό, τα πρώτα, αναγκαία υλικά, για να στήσεις ξανά, κάτι από το πρωτινό σου όνειρο. Ή διαφορετικά, θερμαίνουν την ελπίδα, για να στεριώσεις ένα πιο φωτεινό σπίτι. Κι ας είναι αυτό, σε τούτη την αρχή, έστω και μία σκηνή, μία καλύβα.

Τα λόγια τους αντίδωρα. Η μοναδική καταφυγή και παρηγοριά που χρειάζεσαι ν’ ακούσεις. Τα χείλη τους, πουλιά: «Κράτα γερά φίλε!» «Η ζωή δεν είναι ροζ, αλλά με αυτήν θα πορευτούμε μέχρι τέλους.» «Πες στα θεριά να ξεχύνονται έξω, να μοιραστεί ο πόνος σε πολλούς, ν’ αντέχεται.» «Δαντέλα ο πόνος, αυτός διαλέγει τα χέρια που θα τον πλέξουν. Αρκεί να τον μοιραζόμαστε, όταν χτυπά την πόρτα μας.»

Κοιτάζεις τον κόσμο και η ματιά σου πλαταίνει… Η συμφορά ζυγίζεται καλύτερα, έχοντας αντίβαρο τον κοινό πόνο. Και τότε, όλοι βιώνουν τη μοναδική, αναπότρεπτη μοίρα: τη γέννηση και το θάνατο. Γιατί το ενδιάμεσο διάστημα ανάμεσα στις δύο αυτές σκοτεινές αβύσσους, όπως διαβάζουμε, φωτίζεται αποκλειστικά από τον Άνθρωπο και τη φλόγα του. Η επικαιρότητα, εξάλλου, το επικύρωσε αδιάψευστα.

Εθελοντές απ’ όλη την Ελλάδα. Άνθρωποι όλων των ηλικιών και των ταυτοτήτων. Αιγύπτιοι ψαράδες. Πακιστανοί μετανάστες. Ινδοί εθελοντές με τα τουρμπάνια και τα μακριά τους μούσια, προσήλθαν στο απανθρακωμένο Μάτι, “για να βοηθήσουν τους ανθρώπους της χώρας που τους θρέφει τόσα χρόνια”. Όλοι αυτοί και αναρίθμητοι άλλοι μάς θύμισαν, έστω και ανεπαίσθητα, την ανυπέρβλητη δύναμη της αλληλεγγύης.

Τα νέα μας σπίτια, λοιπόν, και κυρίως τα νέα τους θεμέλια θα σηκωθούν σιγά σιγά, αλλά πάνω σε νέα υλικά. Γιατί το σπίτι και του δικού σου αύριο, θα ’χει, αυτή τη φορά, για υλικά, την αγάπη και την καλοσύνη όλων αυτών των συγγενών.

Aπο  Κατιούσα

Του Γιάννη Δημογιάννη

Από Μέρα σε Μέρα: ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ - ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ !!

Ταμείο...

Ενα από τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση μετά από τη φονική πυρκαγιά, ήταν η δημιουργία του λεγόμενου Ταμείου «Ανασυγκρότησης Πληγεισών Περιοχών και Στήριξης Πληγέντων», στο οποίο συγκεντρώνονται ήδη προσφορές από ιδιώτες και επιχειρήσεις. 

Οπως μάλιστα ακούγεται, εκεί θα καταλήγει και κάθε είδους κρατική «αρωγή», αλλά και το ευρωπαϊκό χρήμα που επιδιώκει να αποσπάσει η κυβέρνηση, ανταγωνιζόμενη μάλιστα με τη ΝΔ για το ποιος έχει το πάνω χέρι στην ενεργοποίηση των μηχανισμών της ΕΕ. 

Βέβαια, όσα περισσότερα λέγονται και όσο περισσότερο ανεβαίνει προπαγανδιστικά ο πήχης για την προοπτική αυτού του ταμείου, τόσο θα πρέπει να κουμπώνονται οι πυρόπληκτοι, που δικαιολογημένα αναζητούν από κάπου να πιαστούν, ιδιαίτερα εκείνοι που τα έχασαν όλα και αντιλαμβάνονται από τα μέτρα της κυβέρνησης ότι η κρατική στήριξη απέχει παρασάγγας από το να ικανοποιήσει τις πραγματικές τους ανάγκες.

 Η εμπειρία από το προηγούμενο ταμείο για την αποκατάσταση των καμένων στην Ηλεία δείχνει ότι ελάχιστα από τα χρήματα που συγκεντρώνονται φτάνουν τελικά στους πληγέντες, παρά τη γενναία και αγνή προσφορά των λαϊκών στρωμάτων από το υστέρημά τους.

    

... φερετζές

Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά: Πίσω από τέτοια ταμεία, η κυβέρνηση, και συνολικά το κράτος, πάει να κρύψει τη δική της ευθύνη να σταθεί στους πληγέντες με ουσιαστικά μέτρα ανακούφισης και προστασίας, πετώντας το μπαλάκι στη λαϊκή αλληλεγγύη, την οποία προσπαθεί προκλητικά να οικειοποιηθεί, και στην ιδιωτική πρωτοβουλία, την οποία αποθεώνει. 

Σε καμιά περίπτωση επομένως η λειτουργία του ταμείου δεν πρέπει να καλλιεργήσει προσδοκίες που θα παραλύσουν κάθε διεκδίκηση από το κράτος μέτρων ουσιαστικής αποκατάστασης και προστασίας. Ούτε βέβαια να αποτελέσει άλλοθι για την κυβέρνηση, να αθωώσει τις ευθύνες της και να «μακιγιάρει» τις εξαγγελίες για μέτρα - κοροϊδία.

    

Σχέδιο

Με αφορμή τις πυρκαγιές στην Ανατ. Αττική, ακούγεται από διάφορες πλευρές το επιχείρημα ότι στην περιοχή «δεν έχουν γίνει οργανωμένα έργα», ότι δεν υπάρχει «χωροταξικό και ρυθμιστικό σχέδιο που να καθορίζει τι και πού θα χτίζει ο καθένας» και ότι έτσι οδηγηθήκαμε στην καταστροφή. Επομένως, «αν μπει τάξη» από το κράτος, μειώνονται οι πιθανότητες να επαναληφθεί το κακό.

Η πραγματικότητα όμως είναι τελείως διαφορετική. Τις τελευταίες δεκαετίες στην Ανατολική Αττική υπάρχει χωροταξικός σχεδιασμός, αλλά αυτός υπηρετεί τα συμφέροντα και τα κέρδη του κεφαλαίου, όχι τις λαϊκές ανάγκες. 

Δάση, βουνά, παραλίες και κάθε άλλη έκταση έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης για την κερδοφορία των ομίλων, που «φύτεψαν» λατομεία, ξενοδοχεία και βιομηχανίες. Η εκτεταμένη οικιστική ανάπτυξη των τελευταίων δεκαετιών έφερε τεράστια κέρδη στις τράπεζες, απ' τα στεγαστικά δάνεια, όπως βέβαια και στις κατασκευαστικές εταιρείες.

 Ακόμα και η αυθαίρετη δόμηση που αφορά στη λαϊκή κατοικία, έγινε το έδαφος της εμπορευματοποίησης της γης, από την οποία κερδισμένο βγαίνει το κεφάλαιο. Αλλωστε, η αναρχία που χαρακτηρίζει συνολικά τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, δεν θα μπορούσε παρά να εκφράζεται και σ' αυτόν τον τομέα. Σ' αυτόν τον σχεδιασμό του αστικού κράτους δεν χωρούσαν και δεν χωρούν έργα και υποδομές που αφορούν τις λαϊκές ανάγκες, αλλά δεν έχουν ανταποδοτικότητα για το κεφάλαιο. Επομένως, σχέδιο υπάρχει. Μόνο που αυτό δεν μπορεί να υπηρετεί ταυτόχρονα τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τις ανάγκες του λαού. Κι αυτό αποδείχτηκε με τον πιο τραγικό τρόπο στη φονική πυρκαγιά στην Ανατ. Αττική.

    

Μάνατζερ

Η υποψηφιότητα του Ηλ. Ψινάκη για το δήμο Μαραθώνα υπήρξε μια εμβληματική για το σύστημα υποψηφιότητα και η εκλογή του στη θέση του δημάρχου κατά τις προηγούμενες τοπικές εκλογές προβλήθηκε όσο λίγων. Για τους αστούς κονδυλοφόρους εκείνης της περιόδου ήταν το παράδειγμα του «δημάρχου - μάνατζερ», που θα εξελισσόταν σε «πρότυπο για την Τοπική Διοίκηση», αφού ήταν «πετυχημένος στη δουλειά του», «πέρα από κόμματα και παλιές αντιλήψεις». 

Στη διάρκεια της θητείας του απασχόλησε πολλές φορές τα ΜΜΕ με τις πρωτοβουλίες του να αναβαθμίσει τον Μαραθώνα σε «παγκόσμιο τουριστικό προορισμό», αξιοποιώντας την αναγνωρισιμότητά του και τις ...φιλίες του στο παγκόσμιο «jet set». Κι όχι μόνο αυτό. 

Σε συνεργασία με άλλους «φερέλπιδες» και δήθεν «άφθαρτους» και «υπερκομματικούς» δημάρχους ανά την Ελλάδα, επιχειρήθηκε να αποτελέσουν «μαγιά» για ευρύτερες διεργασίες στο πολιτικό σύστημα, πάντα με το μανδύα του «αυτοδιοικητικού».

 Οι εξελίξεις στο δήμο Μαραθώνα και όσα βγαίνουν στην επιφάνεια με την τελευταία φονική καταστροφή, οι ευθύνες «με ουρά» που αποδίδουν στη δημοτική αρχή και οι οποίες δεν περιορίζονται μόνο στην καθυστερημένη αντίδραση την ώρα της κρίσης, φανερώνουν πόσο κατασκευασμένα ήταν και τι σκοπιμότητες υπηρετούσαν όσα γράφονταν και λέγονταν πριν από τέσσερα περίπου χρόνια. 

Κι επειδή το 2019 είναι εκλογική χρονιά για την Τοπική Διοίκηση (τουλάχιστον) και επειδή οσονούπω θα αρχίσει το λιβάνισμα των «ικανών», «υπερκομματικών» και «άξιων», καλό είναι ο λαός να αξιοποιήσει την πείρα του και να κλείσει τ' αυτιά απέναντι στους κάθε λογής «σπόνσορες» της αντιλαϊκής πολιτικής στους δήμους και τις περιφέρειες.

ριζοσπάστης 

"ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ'' κ.ΤΟΣΚΑ ΘΑ ΣΕ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ -ΟΠΩΣ & ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΟΥ- ΟΠΩΣ & ΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ,,

Νίκος Τόσκας – Η παραίτηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο

Η παραίτηση με χρονοκαθυστέρηση προσθέτει απλώς μια ακόμα νότα εξοργιστικής φαιδρότητας στην άθλια επιχείρηση επικοινωνιακής διαχείρισης που στήθηκε από τις πρώτες ώρες της μεγάλης καταστροφής.

 Κατιούσα

Πριν λίγο έγινε γνωστή η παραίτηση του Νίκου Τόσκα από τη θέση του αναπληρωτή υπουργού προστασίας του πολίτη, η οποία κι έγινε αποδεκτή, σε αντίθεση με εκείνη που κατά δήλωσή του είχε υποβάλει προ ημερών “για λόγους ευθιξίας”. Αναρωτιέται κανείς τι μεσολάβησε μεταξύ της προηγουμένης και της τωρινής “ξαναζεσταμένης” παραίτησης. Πιθανότατα η συνέντευξη τύπου του τέως πλέον υπουργού, όπου παρέα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο ούτε λίγο ούτε ούτε πολύ προσπάθησε να μας πείσει ότι όλα πήγαν άψογα και οι απώλειες ήταν οι ελάχιστες δυνατές δεδομένων των αντίξοων συνθηκών.

Γραμμή την οποία ορισμένα συριζοτρόλ έφτασαν στα ακρότατα όρια της κυριολεξίας, ξεπερνώντας με σταχανοβίτικο ζήλο κάθε νόρμα παλιανθρωπιάς για να μας ενημερώσουν ότι και λίγοι κάηκαν:

Ο ορισμός του “βασιλικότερου του βασιλέως”, καθώς στη σημερινή δήλωση παραίτησης ο Τόσκας ανέφερε μεταξύ άλλων πως “Η φυσική καταστροφή και οι απώλειες τόσων συνανθρώπων μας στο Μάτι ξεπερνάει τη βούλησή μου να συνεχίσω, κάτι το οποίο είχα δηλώσει και δημοσίως από την πρώτη στιγμή.”

Αν οι παραιτήσεις άλλαζαν τον κόσμο, ή έστω τον πυρήνα της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής, θα ήταν παράνομες, για να παραφράσουμε τη γνωστή ρήση. Είναι γεγονός πάντως πως αν είχε υποβληθεί στην ώρα της, χωρίς να μειώνει σε τίποτε τις εγκληματικές κυβερνητικές ευθύνες για την καταστροφή, θα ήταν, έστω και σε προσωπικό επίπεδο, μια απειροελάχιστη ένδειξη της λεγόμενης τσίπας.

Εν προκειμένω, η παραίτηση με χρονοκαθυστέρηση προσθέτει απλώς μια ακόμα – μετά την ιλαροτραγική συνέντευξη – νότα εξοργιστικής φαιδρότητας στην άθλια επιχείρηση επικοινωνιακής διαχείρισης που στήθηκε από τις πρώτες ώρες της μεγάλης καταστροφής, κι όπως φαίνεται ο επίλογός της θα αργήσει να γραφτεί πολύ ακόμα.

To μόνο σίγουρο είναι πως δε θα ξεχάσουμε ποτέ την παρακαταθήκη του ως υπουργού, από τον εκδημοκρατισμό των καταργημένων ΜΑΤ μέχρι τη βδομάδα ξύλου κάθε φορά και σε μια νέα κατηγορία διαδηλωτών και διαμαρτυρομένων. Πάντα άξιος:

sfyrodrepano@sfyrodrepano

Ο Τόσκας αφήνει σπουδαίο έργο.Υπάρχουν κορυφαίες στιγμές (πλην της πυρκαγιάς που τα έκανε όλα τέλεια) όπως το ξύλο στους συνταξιούχους,το ξύλο στους φοιτητές για τον Τρούμαν κ το ξύλο στους πλειστηριασμούς σε εσωτερικό χώρο.Εκείνη η βδομάδα που κάθε μέρα κάποιον έδερνε,αξέχαστη

6:50 PM - Aug 3, 2018

• 109
• 76 people are talking about this

Twitter Ads info and privacy

****

5 σημεία για τους πληγέντες και την προσβολή της μνήμης τους και τις κυβερνητικές ευθύνες
03-08-2018

Η απόδοση ευθυνών στους νεκρούς δεν αποτελεί εν προκειμένω μόνον αήθη πράξη αλλά πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω εάν πληροί και την υπόσταση του εγκλήματος της προσβολής της μνήμης νεκρού (365 ΠΚ) τελούμενη με βάναυση ή κακόβουλη εξύβριση ή με συκοφαντική δυσφήμηση.

Κατιούσα

Αλιεύσαμε από το Faebook και αναδημοσιεύουμε μια ενδιαφέρουσα ανάλυση, με νομική βάση, για τις ευθύνες της κυβέρνησης, που επιχειρείται να επιρριφθούν στους ίδιους τους πληγέντες.

1. Όταν έχουν θανατωθεί τόσοι άνθρωποι και με τέτοιο τρόπο, οποιαδήποτε αναφορά – έστω νύξη – περί άναρχης/ αυθαίρετης δόμησης και παραβίασης της νομοθεσίας εκ μέρους των κατοίκων (συνεπώς και των θυμάτων) ως αιτία του θανάτου τους αποτελεί κατ’ αρχάς αήθη πράξη (εν προκειμένω συνιστά και διάδοση ψευδούς γεγονότος, όπως θα δούμε παρακάτω). Μπορεί στην εποχή μας να έχουμε χάσει την αίσθηση του μέτρου και κάποιοι να θεωρούν την ανηθικότητά τους ακόμη και προτέρημα, όμως η προσβολή της μνήμης νεκρού ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων και παραμένει αήθης πράξη που χαρακτήριζε και θα χαρακτηρίζει το δράστη ασχέτως του τι ιδέα έχει εκείνος για τον εαυτό του.

2. Η συζήτηση περί πολεοδομικών παραβάσεων και αυθαιρέτων, θα επιτρεπόταν σήμερα από ηθικής απόψεως αν το μείζον αποτέλεσμα της πυρκαγιάς ήταν η καταστροφή 200 ή 500 ακινήτων ή και όλου του οικισμού και εκεί θα μπορούσαμε να συζητήσουμε, μεταξύ άλλων, για σπίτια που κάηκαν επειδή ήταν χτισμένα μέσα στο δάσος, για τα ακραία καιρικά φαινόμενα που καθιστούσαν αδύνατη την προστασία των χτισμένων μέσα στο δάσος ακινήτων, για τους στενούς δαιδαλώδεις δρόμους που δυσχέραιναν την προσέγγιση των πυροσβεστικών οχημάτων ή για τα ελλιπή μέτρα προστασίας με ευθύνη κάποιων ιδιοκτητών κ.α. Όμως εδώ δεν πρόκειται για ντουβάρια, αλλά για τουλάχιστον 88 ανθρώπινες ζωές.

3. Θα μπορούσα ακόμη να κατανοήσω ως ένα βαθμό αυτού του είδους την απίστευτη συζήτηση που γίνεται, υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις: 1ον) ότι υπήρχε σχέδιο εκκένωσης του οικισμού σε περίπτωση πυρκαγιάς και αντίστοιχη ενημέρωση των κατοίκων, που όμως δεν ακολουθήθηκε από αυτούς και 2ον) ότι δόθηκε εντολή εκκένωσης του οικισμού – ακόμα και καθυστερημένη – που απέτυχε εξαιτίας των αυθαίρετων χτισμάτων, του δαιδαλώδους των δρόμων και του αποκλεισμού της πρόσβασης στην παραλία λόγω άναρχης δόμησης.

Όμως, 1ον) ο αντιδήμαρχος Μαραθώνα (όπου υπάγεται το Μάτι) Βάιος Θανασιάς, αρμόδιος για την πολιτική προστασία, σε συνέντευξή του στον Real FM την Πέμπτη ή Παρασκευή (26 ή 27/7) δήλωσε επί λέξει ότι «εξ όσων γνωρίζω δεν υπήρχε σχέδιο εκκένωσης για το Μάτι»,
2ον) είναι απολύτως επιβεβαιωμένο και αποδεδειγμένο ότι οι κάτοικοι δεν είχαν την παραμικρή ενημέρωση από τον Δήμο για την ύπαρξη σχεδίου εκκένωσης και για τον τρόπο υλοποίησής του,
3ον) είναι απολύτως επιβεβαιωμένο και αποδεδειγμένο ότι δεν δόθηκε ποτέ εντολή εκκένωσης του οικισμού, τούτο δε παρά τις εισηγήσεις προς την πολιτική προστασία που υπήρξαν – έστω με καθυστέρηση – από τους αξιωματικούς της πυροσβεστικής που βρίσκονταν στο σημείο και για τις οποίες έκανε λόγο ο Πρόεδρος των Πυροσβεστών Δημήτριος Σταθόπουλος στις 27/7.

Το γεγονός αυτό, δηλαδή το ότι δεν δόθηκε ποτέ εντολή εκκένωσης, επιβεβαίωσε ουσιαστικά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο οποίος σε συνέντευξη τύπου στις 26/7 είπε επί λέξει ότι «το συγκεκριμένο φαινόμενο που ολοκληρώθηκε σε 1,5 ώρα και προξένησε τους τραγικούς θανάτους, ήταν τόσο γρήγορο που σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσε να γίνει εκκένωση ενός οικισμού 15-20 χιλιάδων κατοίκων. Χρειάζεται 5-6 ώρες ίσως και μια ημέρα για να εκκενωθεί η πόλη. ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΣΧΕΔΙΟ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ. Δεν ήταν ανθρωπίνως δυνατό να γίνει εκκένωση σε 1,5 ώρα». Και συμπλήρωσε στην ίδια συνέντευξη τύπου ότι «οι κατασκηνώσεις έχουν διαφορετικό σχεδιασμό και είναι άστοχο και άτοπο να κάνουμε συγκρίσεις», επιβεβαιώνοντας δηλαδή ουσιαστικά ότι για το Μάτι δεν υπήρξε ποτέ εντολή εκκένωσης (ούτε καν καθυστερημένη), σε αντίθεση με τις κατασκηνώσεις.

Επίσης, στην ίδια συνέντευξη, προκειμένου να υποστηρίξει ότι η ηγεσία της Πυροσβεστικής (και πολιτικής προστασία) δε φέρει ευθύνη ανέφερε ότι «είναι αυταπάτη το κλίμα ασφάλειας ότι η λεωφόρος Μαραθώνος θα μπορούσε να σταματήσει τη φωτιά και δεν το καλλιέργησε κανένας επίσημος φορέας». Από την τελευταία παραδοχή όμως προκύπτει ότι ο διαθέσιμος χρόνος αντίδρασης ήταν πολύ μεγαλύτερος από τη 1,5 ώρα, γιατί η φωτιά ερχόταν από το Νταού Πεντέλης από πολύ νωρίτερα.

4. Από τα παραπάνω αποδεικνύεται ότι η απόδοση ευθυνών στους νεκρούς δεν αποτελεί εν προκειμένω μόνον αήθη πράξη αλλά πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω εάν πληροί και την υπόσταση του εγκλήματος της προσβολής της μνήμης νεκρού (365 ΠΚ) τελούμενη με βάναυση ή κακόβουλη εξύβριση ή με συκοφαντική δυσφήμηση. Διότι οι άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί χωρίς να υπάρχει ούτε σχέδιο εκκένωσης για να ξέρουν πού να συγκεντρωθούν και να διαφύγουν και χωρίς να δοθεί καν εντολή εκκένωσης και όχι επειδή είχαν χτίσει αυθαίρετα. Επίσης, είναι αδιανόητο να υποστηρίζονται τα περί μη πρόσβασης στην παραλία εξαιτίας αυθαιρέτων τη στιγμή που ακόμη και αυτοί που βρήκαν τον δρόμο για την παραλία περισυνελέγησαν μετά από 5 και 6 ώρες, και τουλάχιστον 5 από αυτούς πνίγηκαν στην θάλασσα καθώς λόγω έλλειψης σχεδίου εκκένωσης με συγκέντρωση στην παραλία δεν υπήρχαν διαθέσιμα πλωτά μέσα, τα οποία έφτασαν με τεράστια καθυστέρηση.

5. Το τι υποστηρίζουν οι οπαδοί του κυβερνητικού μορφώματος έχει παύσει να με απασχολεί εδώ και καιρό, διότι πρόκειται είτε για ανίατες περιπτώσεις, είτε για επί πληρωμή οπαδούς (βλ. μεταξύ άλλων τις 9μηνες συμβάσεις με αμοιβή 14.760 € πλέον ΦΠΑ σε ψευτοδημοσιογράφους και περσόνες των τουίτερ για να χυδαιολογούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης), είτε και τα δύο. Όμως τα όσα ειπώθηκαν παραπάνω είναι η επίσημη θέση της κυβέρνησης, είναι οι απόψεις των υπουργών της. Και δεν θυμάμαι ποτέ άλλοτε να έχει γίνει κάτι ανάλογο στην Ελλάδα. Δεν θυμάμαι ποτέ τέτοια ανηθικότητα, δεν θυμάμαι ποτέ τέτοιο βαθμό απροκάλυπτης χυδαιότητας όσο πίσω και αν πάω τον χρόνο. Ήξερα ότι είχαμε να κάνουμε με αποδεδειγμένα ανίκανους, ανόητους ψεύτες και εξουσιομανείς τυχοδιώκτες. Μετά όμως από αυτά που διαδραματίστηκαν στη χώρα μας την περασμένη εβδομάδα είναι βέβαιο ότι έχουμε να κάνουμε με ό,τι πιο ανήθικο, βρώμικο και χυδαίο έχει κυβερνήσει αυτό τον τόπο.
Από τον τοίχο του χρήστη Adiopos Selianitis

ΣΥΝΕΧΗΣ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΝ ΤΟΥ ΚΚΕ -Ο ΛΟΓΟΣ ΣΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥΛΗ - ΧΙΩΝΗ !!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΡΩΤΟΥΛΗΣ ΣΤΟΝ «ΣΚΑΪ»

Με τα αυθαίρετα οικοδομείται πέπλο αποπροσανατολισμού για να συγκαλυφθούν οι ευθύνες (VIDEO)

Οικοδομείται ένα πέπλο αποπροσανατολισμού του κόσμου με το μέτρο κατεδάφισης των αυθαιρέτων, προκειμένου να συγκαλυφθούν οι ευθύνες της σημερινής, αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων για την εγκληματική πολιτική που εφαρμόζουν και θα συνεχιστεί. 

Αυτό επισήμανε μεταξύ άλλων ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας στην τηλεόραση του «ΣΚΑΪ», το πρωί της Πέμπτης 2 Αυγούστου.

Ο Γ. Πρωτούλης υπενθύμισε ότι το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα στη Βουλή που καταψήφισε πέρυσι την πρωτοβουλία της κυβέρνησης για νομιμοποίηση των αυθαιρέτων, όπου έδινε επίσης την άδεια ώστε να χτίζονται ξενοδοχειακές μονάδες και άλλες εγκαταστάσεις σε παραλίες, ποτάμια, ρέματα, λίμνες και δάση από το μονοπωλιακό κεφάλαιο. 

Επισήμανε ότι στις χθεσινές ανακοινώσεις της κυβέρνησης και στις τροπολογίες, πουθενά δεν υπήρξε νομοθετική πρωτοβουλία για επείγοντα μέτρα αντιπυρικής και αντιπλημμυρικής προστασίας.

Ειδικότερα για τα αυθαίρετα, τόνισε πως είναι ένα αντικειμενικό πρόβλημα που λειτούργησε όμως όλο το προηγούμενο διάστημα ως ρουσφετολογικός μηχανισμός, ενώ έχουν περάσει από τη Βουλή, ξανά και ξανά, νόμοι και τροπολογίες που το επέτρεπαν.

Ο Γ. Πρωτούλης υπογράμμισε ότι στην Ανατολική Αττική δεν υπάρχουν μόνο εξοχικές κατοικίες, αφού ο πληθυσμός πλέον ξεπερνά τις 600.000 κι όμως δεν υπάρχει ούτε ένα δημόσιο νοσοκομείο, δεν έχει καν αποχετευτικό σύστημα, δεν έχει καμία υποδομή.

Τώρα που ο κόσμος φαίνεται να διεκδικεί συνολικές υποδομές για σχολεία, νοσοκομεία, δρόμους αντιπυρικές ζώνες, η κυβέρνηση με τη στήριξη και των άλλων κομμάτων απειλεί με κατεδαφίσεις για να καμφθεί το διεκδικητικό κίνημα.

Υπενθύμισε επίσης και το παράδειγμα της Μάνδρας όπου μετά την τραγωδία των πλημμυρών στήθηκαν «αναπτυξιακά» συνέδρια και φιέστες, δόθηκαν δεσμεύσεις για κατεδαφίσεις και αντιπλημμυρικά έργα και σήμερα, ένα χρόνο μετά, δεν έχει γίνει τίποτα. 

Καταδεικνύοντας τον προσανατολισμό της κυβέρνησης που δεν έχει στις προτεραιότητές της την προστασία της ανθρώπινης ζωής, υπογράμμισε ότι το κονδύλι του κρατικού προϋπολογισμού για τη δασοπυρόσβεση είναι μόλις 0,035% ενώ για τις στρατιωτικές δαπάνες -κατ' εντολήν του ΝΑΤΟ- φθάνει τα 4 δισεκατομμύρια ευρώ. 

ΘΟΔΩΡΗΣ ΧΙΩΝΗΣ

Τα μέτρα της κυβέρνησης θέλουν να κρύψουν τις πραγματικές αιτίες για την τραγωδία (VIDEO)

Ο Θ. Χιώνης σημείωσε ότι η κυβέρνηση όχι μόνο δεν απέτρεψε, αλλά συνέχισε την εμπρηστική πολιτική των προηγούμενων, κάτι που αποδεικνύεται από τη χρηματοδότηση της αντιπυρικής προστασίας, που φτάνει μόλις στο 0,035% του προϋπολογισμού.

Πρόσθεσε πως τα έργα υποδομής που αφορούν στην προστασία της ανθρώπινης ζωής δεν υπάρχουν γιατί δεν αποφέρουν κέρδη στο μεγάλο κεφάλαιο, αναφέροντας μεταξύ άλλων ως παράδειγμα την αναπτυξιακή φιέστα που έστησε η κυβέρνηση στο Λαύριο, όπου απουσίαζε οποιαδήποτε αναφορά σε τέτοια μέτρα. Από αυτή την άποψη υπογράμμισε ότι το μείζον πρόβλημα είναι πως η προτεραιότητα και ο βασικός προσανατολισμός της ασκούμενης πολιτικής δεν είναι η εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών αλλά των επιχειρηματικών ομίλων.

Σχολιάζοντας τα μέτρα και τις τροπολογίες της κυβέρνησης, τα χαρακτήρισε «στάχτη στα μάτια», καθώς -όπως είπε- θέλουν να κρύψουν τις πραγματικές αιτίες για την τραγωδία, δεν έχουν καμία σχέση με την αντιπυρική προστασία, ούτε με ένα χωροταξικό σχεδιασμό που να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες. Επιπλέον δεν αντιμετωπίζει μια από τις βασικές αιτίες του προβλήματος που είναι η εμπορευματοποίηση της γης.

Ο Θ. Χιώνης αναφέρθηκε και στην Ερώτηση του ΚΚΕ στη Βουλή, με την οποία ζητά μέτρα προστασίας από φωτιές και πλημμύρες, εκπόνηση μελετών σχετικά με τις επιπτώσεις των πυρκαγιών στο περιβάλλον και την υγεία των κατοίκων, αλλά και αναβάθμιση των δομών Υγείας, καθώς σε ολόκληρη την περιοχή δεν υπάρχει ούτε ένα νοσοκομείο.

Κλείνοντας, κάλεσε τους πυρόπληκτους, τους εργαζόμενους, το λαό να δυναμώσουν την οργάνωση και τη διεκδίκηση μέτρων προστασίας και να απαιτήσουν μία πολιτική που βάζει ως προτεραιότητα τις λαϊκές ανάγκες.

ΔΕΣ ΑΚΟΜΑ

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΟΝ «ALPHA»
Δεν είναι στις προτεραιότητες του συστήματος η προστασία της ανθρώπινης ζωής αλλά τα συμφέροντα των μονοπωλίων (AUDIO) 01/08/2018 13:37

• 

  Συνέντευξη του Γ. Λαμπρούλη στο ρ/σ «Αθήνα 9,84» (AUDIO)

   01/08/2018 11:55

ΔΥΟ ΦΙΛΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΦΥΛΛΟ & ΦΤΕΡΟ ΤΑ ΣΥΡΙΖΟΤΡΟΛ & ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥΣ !!

Ο Σφυροδρέπανος 

και ο Γιώργος Βαξεβάνης ξεγυμνώνουν τα επιχειρήματα των Συριζοτρόλ, τις ευθύνες της κυβέρνησης και το ρόλο του αστικού κράτους, σχετικά με τις καταστρεπτικές πυρκαγιές στην Αττική

και τι να έκανε η κυβέρνηση; 

-Και τι δεν έκανε…

Και μόνο για αυτό, η συγκεκριμένη κυβέρνηση είναι κατάπτυστη. Όχι για την εγκληματική της αμέλεια, όχι για όσα δεν έκανε, ενώ ήταν στο χέρι της. Αλλά για αυτά που έκανε, για να συγκαλύψει τις ευθύνες της και να σκεπάσει τις αρνητικές εντυπώσεις, παίζοντας το επικοινωνιακό παιχνίδι των εντυπώσεων.

Σφυροδρέπανος

Πρέπει να είναι κανείς απονήρευτος ή απλά τυχερός για να μην έχει δει τις τελευταίες μέρες μια συστηματική και λυσσασμένη παρέμβαση των λεγόμενων Συριζοτρόλ στο διαδίκτυο που επιχειρούν να βγάλουν λάδι την κυβέρνηση, κάνοντας το άσπρο-μαύρο ή μάλλον το μαύρο από τα καμένα ρόδινα.

-Ακόμα και μετεωρίτης να πέσει, για εσάς θα φταίει ο Τσίπρας. Και τι μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση με τέτοιες συνθήκες, τέτοια ακραία καιρικά φαινόμενα και ένα οργανωμένο σχέδιο με τόσες ταυτόχρονες εστίες φωτιάς;

Πάρα πολλά είναι η απάντηση. Και για τη στελέχωση του πυροσβεστικού σώματος και για τον εξοπλισμό του και για τις αντιπυρικές ζώνες και για την αυθαίρετη δόμηση και για τα δάση, για τη γη συνολικά και την πολιτική αξιοποίησής της. Δεν είναι τα μέτρα και οι προτάσεις που έλειπαν, αλλά η πολιτική βούληση.

Όλα αυτά βέβαια αφορούν το “πριν”, το κομμάτι της πρόληψης, και δε γίνονται κατόπιν εορτής. Υπάρχει όμως και ο τομέας της αντιμετώπισης των πυρκαγιών, αφού ξεσπάσουν. Κι εδώ μπορούμε να δούμε και να κρίνουμε αυτά που έκανε η κυβέρνηση και τι θα μπορούσε, τουλάχιστον, να μην κάνει.

Αρχικά η κυβέρνηση και ο επικοινωνιακός στρατός της στα social media έπαιξαν το χαρτί της υποβάθμισης των πυρκαγιών και της πραγματικής τους έκτασης, για να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις. Μόλις αυτή έγινε αντιληπτή, κάποιοι άρχισαν το τροπάρι πως δεν μπορούμε να μιλάμε για “πρωτοφανή καταστροφή”, γιατί υπήρχαν και οι αντίστοιχες πυρκαγιές στην Ηλεία, που είχαν επίσης δεκάδες θύματα.

Ύστερα ακούσαμε από τα πλέον επίσημα χείλη, του πρωθυπουργού, τη θεωρία για τα “ασύμμετρα φαινόμενα” που την πήραν οι κολαούζοι και την ανέπτυξαν, αφήνοντας υπονοούμενα για ξένα κέντρα και πράκτορες άλλων κρατών που ήθελαν να… αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση.

Μετά η βελόνα κόλλησε στις ακραίες καιρικές συνθήκες και τους ισχυρότερους ανέμους των τελευταίων ετών και η ευθύνη έπεσε πάνω τους. Και στα ασύμμετρα φαινόμενα. Και στο φαύλο παρελθόν, από το οποίο παρέλαβαν καμένη γη, συνεπώς τι να έκαναν; Και στους πράκτορες του ΣΚΑΪ που βρίσκονται αμέσως στα πύρινα μέτωπα, σα να έχουν εσωτερική ενημέρωση. Και στον Καραθανασόπουλο που εμφανίστηκε στο ΣΚΑΪ, στο ίδιο πάνελ με το Α. Γεωργιάδη -τον Άδωνη κι αν ξεπλένεις, το κομμούνι σου χαλάς…

Αλλά αν κάποιος τολμούσε να μιλήσει για τις ευθύνες τις κυβέρνησης, απαντούσαν αμέσως πως δεν είναι ώρα για να καταλογίσουμε ευθύνες, και όποιος μιλούσε για αυτές, έκανε μικροπολιτική με τα απανθρακωμένα πτώματα. Κρίμα που δεν είχαν ένα καθρεφτάκι να δουν τον εαυτό τους, το μοίρασαν μαζί με τις χάντρες στους ιθαγενείς.

Ναι αλλά είχαμε και συνέχεια. Διέρρευσαν και διέδωσαν το ψέμα (τα αγαπημένα τους “fake news”) για το νόμο περί νομιμοποίησης πυροσβεστών που έφερε τάχα η καλή κυβέρνηση στη Βουλή, αλλά το καταψήφισαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης -κι ανάμεσά τους το ΚΚΕ. Ντράπηκαν και τα ψέματα που έλεγαν, για λογαριασμό τους…

Βρήκαν ρεπορτάζ με παλιότερες αντιδράσεις, από το 2015, ντόπιων ιδιοκτητών αυθαίρετων κατοικιών, για να τους φορτώσουν την ευθύνη για την καταστροφή. 

Ξέχασαν (;) βολικά όμως πως οι δικές τους εφημερίδες πανηγύριζαν με πρωτοσέλιδα, μόλις ένα χρόνο πριν, για τη διευθέτηση του ζητήματος με τα αυθαίρετα και τη νομιμοποίησή τους.

Έστησαν μια θεατρική παράσταση με την εσπευσμένη επιστροφή του Τσίπα από τη φιέστα στη Βοσνία και την… ενημέρωσή του από τους αρμόδιους, ενώ όλα δείχνουν πως γνώριζαν ήδη την αλήθεια για τα πρώτα πτώματα που διακομίζονταν απανθρακωμένα στο νεκροτομείο και φρόντισαν να την αποκρύψουν για να κερδίσουν χρόνο και εντυπώσεις, με απίστευτο κυνισμό.

Έστησαν μια διυπουργική συνέντευξη τύπου για να κάνουν τον απολογισμό και να πουν με θράσος πως όλα ήταν καλώς καμωμένα και δε διαπιστώθηκαν σοβαρά επιχειρησιακά λάθη. Φαντάσου δηλαδή να είχαν γίνει και λάθη, τι θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε σήμερα…
Στο καπάκι έστησαν και μια συμπληρωματική παράσταση, με έκτακτο υπουργικό συμβούλιο και τον Τσίπρα να κάνει αργοπορημένα το αυτονόητο, αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη, για να συμμαζέψουν τις αλγεινές εντυπώσεις από την προηγούμενη ημέρα.

Είπαν ψέματα, κάλυψαν τη λερωμένη φωλιά τους, λειτούργησαν σαν επιχείρηση που σκέφτεται λογιστικά το (πολιτικό εν προκειμένω) κόστος και έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους, για να το μειώσουν. Όταν δεν έβγαινε μια συνταγή, δοκίμαζαν το επόμενο τέχνασμα και όλα μαζί ταυτόχρονα. Σκέφτηκαν θρασύδειλα πως η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, και βγήκαν με αλαζονικό ύφος ακόμα κι απέναντι στους ίδιους τους πληγέντες για να τους ρίξουν την ευθύνη. Δεν κράτησαν καν χαμηλούς τόνους, για τα μάτια του κόσμου.

Και μόνο για αυτό, η συγκεκριμένη κυβέρνηση είναι κατάπτυστη. Όχι για την εγκληματική της αμέλεια, όχι για όσα δεν έκανε, ενώ ήταν στο χέρι της. Αλλά για αυτά που έκανε, για να συγκαλύψει τις ευθύνες της και να σκεπάσει τις αρνητικές εντυπώσεις, παίζοντας το επικοινωνιακό παιχνίδι των εντυπώσεων.

Θα ρωτήσει κανείς: μα η κυβέρνηση είναι ο ένοχος; Όχι ακριβώς. Ένοχος για το έγκλημα αυτό είναι η πολιτική που ευθύνεται για την ανύπαρκτη αντιπυρική προστασία, το αστικό κράτος*** που εμφανίζεται δια της απουσίας του και δείχνει την πραγματική του φύση, το μοντέλο ανάπτυξης στο οποίο βασίστηκε η δόμηση και η τουριστική ανάπτυξη στη χώρα μας, το κέρδος, η αρπαχτή, οι κυβερνήσεις που τα νομιμοποίησαν, με δυο λόγια το καπιταλιστικό σύστημα και οι πολιτικοί του υπηρέτες.

Κι αν ευθύνονται για κάτι οι αριστεροί υπηρέτες αυτού του συστήματος, είναι για αυτό ακριβώς. Γιατί το υπηρετούν με αριστερό προσωπείο και με τον πιο χυδαίο τρόπο, για να διασφαλίσουν την κερδοφορία του και να γίνουν ακόμα πιο αποτελεσματικοί από τους δεξιούς ανταγωνιστές τους σε αυτό το κομμάτι.
Εκτός κι αν τα Συριζοτρόλ πιστεύουν πως τους παίρνει να παίξουν πάλι το χαρτί της “καλής κυβέρνησης” που δεν έχει όμως την εξουσία, έχει δεμένα τα χέρια της και τα μεγάλα συμφέροντα δεν της επιτρέπουν να προωθήσει τα μέτρα που θέλει και το… σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της χώρας.

***Για το αστικό κράτος:

Ένα συμπέρασμα παραπάνω από τα γεγονότα στο Μάτι – Δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος

Λάβαμε και δημοσιεύουμε από το Γιώργο Βαξεβάνη μια ενδιαφέρουσα και ντοκουμενταρισμένη ανάλυση για τις ευθύνες και το ρόλο του αστικού κράτους, σχετικά με τις καταστρεπτικές πυρκαγιές στην Αττική -αλλά και διαχρονικά.

 Κατιούσα

Από το γεγονός της πυρκαγιάς στο Μάτι φαίνεται πως προκύπτουν δύο αντίθετα επιχειρήματα. Το ένα ρίχνει την ευθύνη στα άτομα, το άλλο στο κράτος. Ποιος έχει δίκιο;

Η πρώτη άποψη θεωρεί πως τα άτομα, οικοδομώντας αυθαίρετα στην περιοχή, δημιούργησαν ένα φυσικό μπλοκ, μια φυσική περίφραξη με αποτέλεσμα, κατά την διάρκεια της φυγής, να μην υπάρχει διέξοδος και έτσι να παγιδευτούν μέσα στην αυθαιρεσία τους. Έτσι έχουμε επιχειρήματα του τύπου: «…στο Μάτι και σε αυτήν την ακτογραμμή της Αττικής, όλες αυτές οι κατοικίες, η πλειοψηφία έχουν οικοδομηθεί χωρίς άδεια. Έχουν κάνει κατάληψη της ακτής χωρίς να εφαρμόζουν τους νόμους. Μετά από μια τέτοια τραγωδία ήρθε η στιγμή να καταλάβουν ότι είναι επικίνδυνο γι’ αυτούς και τις οικογένειές τους να μην ακολουθούν τους νόμους και τους κανόνες», όπως λέει ο υπουργός Π. Καμμένος ή ο Ν. Τόσκας: «Είναι μια περιοχή που πηγαίνω από μικρό παιδί και την ξέρω καλά. Έγιναν εγκλήματα και από μια παρθένα περιοχή, έχει γίνει ένα τεράστιο αυθαίρετο (…)». Αυτή η άποψη εκφράστηκε και από άλλα μέλη της κυβέρνησης (Σπίρτζης, Σκουρλέτης), αλλά έχει αρχίσει να υποστηρίζεται και από ένα μέρος του κόσμου. Φτάνει ως το σημείο να πει κυνικά: «κάηκαν από μόνοι τους». Eνοχοποιεί τα άτομα και δικαιώνει το κράτος.

Η δεύτερη άποψη θεωρεί πως το πρόβλημα ξεκινάει από το κράτος. Η ανυπαρξία αντιπυρικών δομών, εξοπλισμού και στελέχωσης των πυροσβεστικών σωμάτων άφησε τον κόσμο απροστάτευτο από την πυρκαγιά. Η θέση αυτή βρίσκει ως αιτία το κράτος, με αποτέλεσμα να ενοχοποιεί το κράτος και να δικαιώνει τα άτομα.

Η πρώτη θέση αφαιρεί το κράτος από τη μεγάλη εικόνα. Ωστόσο ας αναρωτηθούμε: ποιος είναι αυτός που άφησε αυτά τα αυθαίρετα (327 συνολικά στο Μάτι) να συσσωρεύονται εκεί ακόμα πριν το 1975 μέχρι το 2011 (στοιχεία Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος); Αν το κράτος που είναι ο «μεγάλος δικαστής» δεν έχει ευθύνη σε αυτό, τότε ποιος έχει; Όταν η κυβέρνηση το 2017 νομιμοποιούσε αυθαίρετα με εκπτώσεις προστίμων και παραβόλων δεν νομιμοποιούσε και την αυθαιρεσία ταυτόχρονα; Και αν το κράτος που είναι ο συνολικός επόπτης των συνθηκών, που βλέπει εκεί που δεν μπορεί να δει το άτομο, δεν είναι επιφορτισμένο με τον προσχεδιασμό και την πρόληψη, τότε ποιος είναι; (Αφήστε που ο κύριος Τόσκας είχε γίνει μάρτυρας αυτών των συνθηκών στο Μάτι από μικρό παιδί…)

Ωστόσο δεν αρκεί αυτή κριτική. Αν μείνουμε εδώ, η κριτική μας απέναντι στο κράτος θα καταντήσει ηθική. 

Το να γεμίζουμε την κριτική μας απέναντι σε ένα γεγονός με «πρέπει, πρέπει, πρέπει» εκ των υστέρων, δε λύνει το πρόβλημα, όταν διαπιστώνεις ότι αυτό επαναλαμβάνεται. 

Ένας άνθρωπος οφείλει να διεκδικεί από το κράτος αυτό, αλλά είναι ανάγκη να δει και πέρα από αυτό. Τότε όμως (όπως θα έλεγε και ένας μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος) είναι ανάγκη να σταματάς να βλέπεις τα «πρέπει», γιατί σου κρύβουν το Είναι. Τι Είναι το κράτος; Εδώ βρίσκεται και η ανεπάρκεια του δεύτερου επιχειρήματος (που καταντάει υποκριτική όταν γίνεται επαναλαμβανόμενα και σκόπιμα, αλλά και για να κρύψει πολιτικές ευθύνες, βλέπε ΝΔ). Γιατί και η Νέα Δημοκρατία υιοθετεί αυτό το επιχείρημα και επιτίθεται στο κράτος, εμφανιζόμενη ως προστάτης των ανθρώπων… Τώρα την έπιασε ο ανθρωπισμός της… Για αυτό τον λόγο πρέπει να εξετάσουμε και το δεύτερο επιχείρημα, αφού και αυτό καταντάει ηθικιστικό. Τι είναι λοιπόν το κράτος; Αν αλλάξει η κυβέρνηση αλλάζει και το κράτος;

Τι συμβαίνει λοιπόν με το κράτος; Πρέπει να κάνει αντιπυρικά έργα; Να αναβαθμίζει τον πυροσβεστικό εξοπλισμό; Ο ρόλος του είναι να προνοεί και να προβλέπει γενικά; Ας δούμε τι μας λέει η ιστορία:

Το 2007, κυρίως τον Αύγουστο, κάηκαν 268.834 εκτάρια γης, με αποτέλεσμα τον θάνατο 63 ανθρώπων, σε Ηλεία, Αττική και Εύβοια. Κάηκαν περισσότερα από 30.000 ζώα, 147 χωριά, 1.500 σπίτια και 6.000 άνθρωποι έμειναν χωρίς στέγη. Τότε ο Βύρων Πολύδωρας, ως υπουργός δημόσιας τάξης, έλεγε στον κόσμο ότι φταίει ο «Στρατηγός Άνεμος» για την πυρκαγιά (τότε δεν έφταιγε το κράτος).

 Δεν ανέφερε όμως ότι, ενώ είχαν γίνει ήδη συστάσεις από τους πυροσβέστες, το πυροσβεστικό σώμα υπολειπόταν στην πραγματικότητα περίπου 6.000 προσωπικού δυναμικού (από αποφάσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για μείωση οργανικών θέσεων και μη αναπλήρωσης κενών). 

Ταυτόχρονα όμως η Ελλάδα το 2006 καταλάμβανε την 1η (!) θέση στις ευρωπαϊκές εξοπλιστικές δαπάνες, αφού δαπανούσε 5,2 δις ευρώ (2,68% ως ποσοστό του ΑΕΠ της).

Εδώ να συμπληρώσουμε πως η ΝΔ περηφανεύεται για την τετραετία 2004-2008, η οποία ήταν «εντυπωσιακά καλή» οικονομικά (πού να μην ήταν κιόλας…).

Δυο χρόνια αργότερα, το 2009, μπορεί να μην υπήρξαν θύματα, όμως οι φωτιές σε Ανατολική και Δυτική Αττική, άφησαν πίσω τους σχεδόν 250.000 στρέμματα καμμένα. Ήταν η μεγαλύτερη πυρκαγιά στην Αττική.

 Ποια ήταν η απάντηση του κράτους; Μετά το 2009 το κράτος μειώνει τις δαπάνες του για το πυροσβεστικό σώμα φτάνοντας από τα 500 εκ. στα 369 εκ. το 2016 (με βάση τον Τακτικό Προϋπολογισμό του Πυροσβεστικού Σώματος), ενώ το 2011 το ΠΑΣΟΚ μειώνει με τον νόμο 3938/11 τις οργανικές θέσεις κατά 4.000, δηλαδή κατά το 1/3. Παράλληλα έγιναν μειώσεις και για τους πενταετούς θητείας και τους εποχικούς πυροσβέστες, καθώς το κράτος προνόησε και για αυτούς μείωση δαπανών από 64,6 εκατ. το 2012 σε 53,4 εκατ. το 2016. 

Ταυτόχρονα όμως κατά το διάστημα 2011-2015 το κράτος προνόησε να εξασφαλίσει περί τα 30 δις ευρώ στις τράπεζες για ανακεφαλαιοποίηση, να αυξήσει τον ΦΠΑ, να επιβάλλει τον ΕΝΦΙΑ, να πετσοκόψει τις συντάξεις, να διατηρήσει τις φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών. Προνόησε να συλλάβει παππούδες που πουλάνε «μαύρα» κάστανα στο δρόμο, αλλά δεν προνόησε τίποτα για αυτούς που έχουν μαύρα δισεκατομμύρια στο εξωτερικό και μας πουλάνε φύκια για πατριωτισμό (άλλωστε τα αντυπυρικά έργα δεν τους αποφέρουν κέρδη, ποιος προνοεί για αυτά τώρα…). Το 2017 και το 2018 ξεσπούν νέες πυρκαγιές και θρηνούμε πάλι.

Να αναφέρουμε σε αυτό το σημείο ενδεικτικά κάποια στοιχεία από την κατάσταση στο πυροσβεστικό σώμα:

Μόνο τρία από τα συνολικά 8 πυροσβεστικά αεροσκάφη Καναντέρ CL-415 είναι σήμερα ετοιμοπόλεμα. Δύο Καναντέρ CL-415 έχουν συντριβεί τα τελευταία χρόνια (ένα το 2007 στην Εύβοια και ένα στο Θερμαϊκό κόλπο). 

Έξι από τα συνολικά 13 αεροσκάφη Καναντέρ CL-215 θα είναι διαθέσιμα φέτος. Σαράντα χρόνια επιχειρήσεων συμπληρώνουν τα Καναντέρ CL-215, τα οποία θεωρούνται εντελώς γερασμένα με αποτέλεσμα τις συνεχείς βλάβες και τη μειωμένη επιχειρησιακή δυνατότητα. 

Δεκαοχτώ αεροσκάφη Pezetel βρίσκονται σήμερα σε πτητική διαθεσιμότητα από τα συνολικά 30.

Άνθρωποι σωριασμένοι, άνθρωποι πεθαμένοι, άνθρωποι ξαφνιασμένοι, άνθρωποι στενοχωρημένοι, άνθρωποι απορημένοι, άνθρωποι αλληλέγγυοι, άνθρωποι εξοργισμένοι… άνθρωποι στο ίδιο έργο;

Όλα αυτά που μας φαίνονται αρχικά σαν ελλείψεις του κράτους (όπως φαίνεται στο δεύτερο επιχείρημα) δεν είναι παρά οι ίδιοι του οι σκοποί, γιατί με αυτές τις ελλείψεις χρηματοδοτεί πλεονάσματα άλλων. 

Το (αστικό) κράτος δεν είναι παρά το σάπιο μέσο των κατεστημένων κομμάτων και των πλουσίων για να διατηρούν τα κέρδη τους καταπιέζοντας τις ανάγκες του κόσμου. Όταν λοιπόν η ιστορία επαναλαμβάνεται διαρκώς, τότε δεν υπάρχει πλέον ηθική, αλλά σκοπός! 

Το κράτος δεν απουσιάζει, αλλά είναι εδώ μέσω της απουσίας του. Δεν υπάρχει «πρέπει να κάνει», έχει σκοπό να μην κάνει! 

Έχει νόημα να πεις στο λύκο να μη φάει το πρόβατο; Είναι στη φύση του λύκου, όπως είναι στη φύση του αστικού κράτους να εξυπηρετεί τους έχοντες (εγχώριους και ξένους), παίρνοντας από τους μη έχοντες. 

Επομένως δεν μπορούμε να περιμένουμε από ένα τέτοιο κράτος να λύσει τα δικά μας προβλήματα οριστικά. Μπορεί και πρέπει να διεκδικεί κανείς από αυτό τώρα, όμως με απώτερο στόχο την ανατροπή του από ένα εργατικό κράτος, διαφορετικά η επανάληψη της ιστορίας και η απογοήτευση είναι δεδομένη, όπως είναι σήμερα.

*Υστερόγραφο: Όταν το αστικό κράτος σκοπεύει στην αυθαιρεσία και τις πελατειακές σχέσεις και όταν η γη είναι εμπορευματοποιημένη και ο καθένας μπορεί να αγοράζει και να πουλάει όπου θέλει, τότε είναι λογικό να διαμορφώνεται και αυθαίρετη δόμηση και άναρχη πολεοδομία. 

Είμαι ελεύθερος δεν σημαίνει κάνω ό,τι θέλω αυθαίρετα, σημαίνει το κάνω κεντρικά σχεδιασμένα, για να ικανοποιήσω την δική μου ανάγκη, αλλά και της κοινωνίας. Αλλά αυτό προϋποθέτει να γίνει η γη ιδιοκτησία της κοινωνίας και εργατικό κράτος που θα την ελέγχει.

**Μην ξεχνάμε και την υπόθεση βωξίτη («ΑΕ») που υποβόσκει στα μετ’ όπισθεν, καθώς πρακτικές εμπρησμού δεν είναι αδιανόητες σε τέτοιες περιπτώσεις… Αλλά το βάζω σαν υστερόγραφο, μη μας πουν και συνωμοσιολόγους…

Γράφτηκε στις 29/7/2018 από το Γιώργο Βαξεβάνη

Αξιοποιήθηκαν οι παρακάτω σύνδεσμοι:

https://www.protothema.gr/greece/article/808572/apokalupsi-ta-rihnoun-stin-anarhi-domisi-alla-egrinoun-poleodomiki-meleti-gia-to-kokkino-limanaki/

https://www.reader.gr/news/stories/oi-pio-fonikes-pyrkagies-stin-ellada

http://newpost.gr/politiki/455342/nd-ayth-einai-h-alhtheia-gia-thn-oikonomia-thn-pentaetia-karamanlh-fwto

http://www.thetoc.gr/magazine/sakarakes-ta-kananter—purosbestiki-me-dramatikes-elleipseis

https://magnesianews.gr/magnisia/%CE%BA%CE%BA%CE%B5-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B2%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%B9.html

http://www.imerodromos.gr/i-ellada-tou-seismoy-tis-vrochis-kai-tis-fotias-toy-nikoy-mpogiopoyloy/

http://www.ellinikos-stratos.com/arthra/dapanes.asp