Τα Ημερολόγια Μοτοσικλέτας (πρωτότυπος τίτλος: Diarios de motocicleta) είναι βιογραφική ταινία για τον νεαρό άνδρα που αργότερα θα γίνει γνωστός ως ο μαρξιστής επαναστάτης Τσε Γκεβάρα.
Η ταινία αφηγείται την ιστορία για ένα ταξίδι με μοτοσικλέτα στη Νότια Αμερική που έκανε ο νεαρός Τσε και με τον φίλο του Αλμπέρτο το 1952. Απεικονίζει τη βαθμιαία ανάπτυξη των πολιτικών απόψεων του Γκεβάρα, αλλά δεν γίνεται καμία αναφορά στα επαναστατικά του κατορθώματα, παρά μόνο σε ένα μικρό κομμάτι στο τέλος της ταινίας.
Βασίστηκε στα βιβλία "Diarios de motocicleta" του Γκεβάρα και του Αλμπέρτο Γρανάδο. Το ρόλο του Τσε ερμηνεύει ο μεξικανός ηθοποιός Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ και τον φίλο του Γρανάδο, ερμηνεύει ο Ροδρίγο ντε λα Σέρνα.
Στο ταξίδι τους, το οποίο διαρκεί οκτώ μήνες, ο Τσε και ο Αλμπέρτο ταξίδεψαν 13.000 χιλιόμετρα, από την Αργεντινή μέχρι τη Χιλή, το Περού, την Κολομβία και τη Βενεζουέλα. Οι περιοχές στις οποίες έγινε το ταξίδι είναι:
Η ταινία σκηνοθετήθηκε από τον βραζιλιάνο σκηνοθέτη Βάλτερ Σάλες και γράφτηκε από τον πορτορικανό σεναριογράφο Χοσέ Ριβέρα ενώ είναι μια συμπαραγωγή μεταξύ εταιριών από την Αργεντινή, τις Η.Π.Α., τη Γερμανία, τη Χιλή, το Περού, τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Μπουένος Άιρες, Αργεντινή
Σαν Μάρτιν ντε λος Άντες, Αργεντινή
Λάγο Φρίας, Παταγονία, Αργεντινή
Τεμούκο, Χιλή
Βαλπαραΐσο, Χιλή
Ατακάμα, Χιλή
Τσουκικαμάτα, Χιλή
Κούσκο, Περού
Μάτσου Πίτσου, Περού
Λίμα, Περού
Καράκας, Βενεζουέλα-https://el.wikipedia.org/wiki/Ημερολό...
San Pablo Leper Colony, Περού.
Λετίσια, Κολομβία
-Αν υπάρχει ένας ήρωας στον αγώνα της Λατινικής Αμερικής για απελευθέρωση – από την εποχή του Μπολίβαρ [1] μέχρι τη δική μας – ο οποίος γοήτευσε νέους ανθρώπους από τη Λατινική Αμερική και από ολόκληρο τον κόσμο, ο ήρωας αυτός είναι ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Και, μολονότι μετά το θάνατο του έγινε ένας σύγχρονος μύθος, δεν έχει χάσει ακόμα τη νεανική ζωντάνια του. Το αντίθετο, ο μύθος του τόνισε ακόμα περισσότερο τη νεανικότητά του, η οποία, μαζί με την τόλμη και την αγνότητα του, φαίνεται ότι συνιστούν τη μυστική ουσία του χαρίσματος του. Ένας τέτοιος χαρακτήρας, για να γίνει μύθος, σύμβολο τόσο πολλών απεγνωσμένων ελπίδων, πρέπει να διαθέτει κάποια βαρύτητα, κάποια ιερότητα.
Η ιστορική ουτοπία χρειάζεται πρόσωπα για να την ενσαρκώσουν. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε την καθημερινή φύση των ανθρώπων αυτών, που υπήρξαν παιδιά, έφηβοι και νέοι προτού αποκτήσουν τις ικανότητες εκείνες με τις οποίες μας καθοδηγούν. Δεν είναι ότι θέλω να θάψω την εξαιρετική τους φύση στις κοινότοπες ή προσωπικές πλευρές της ζωής τους, αλλά ότι η γνώση αυτών των πρώτων, διαμορφωτικών σταδίων μάς δείχνει την αφετηρία της μεταγενέστερης πορείας τους. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στην περίπτωση του Τσε: η αφήγηση από τον ίδιο αυτού του πρώτου ταξιδιού που έκανε με το φίλο του Αλμπέρτο Γκρανάδο προσφέρει σε όσους αισθάνονται νέοι μια άμεση και χαρούμενη, σοβαρή και ταυτόχρονα σαρκαστική εικόνα του νεαρού άντρα, ώστε μπορούμε σχεδόν να δούμε το χαμόγελο του και να ακούσουμε τη φωνή και την ασθματική ανάσα του. Είναι νέος, όπως αυτοί, και γέμισε ολόκληρη τη ζωή του με νεανική ζωντάνια και ωρίμασε χωρίς να την αφήσει να χαθεί.
