Σήμερα Εορτάζουμε τους Αθανάσιο και Κύριλλο,, Δείτε Γιατί:.

Από he

r              r«Οι θρύλοι πρέπει να διδάσκονται ως θρύλοι, 

                   οι  μύθοι ως μύθοι 

    και τα θαύματα ως ποιητικές                             φαντασιώσεις. 

Το να διδάσκεις στα παιδιά  τις δεισιδαιμονίες ως   αλήθειες, είναι το πιο τρομερό πράγμα. 

Το παιδικό μυαλό τις δέχεται και τις πιστεύει. 

Μόνο μετά από πολύ πόνο και ίσως τραγωδία μπορεί κάποια στιγμή στο μέλλον να απαλλαγεί και να ανακουφιστεί ». 

                                     Υπατία η Αλεξανδρινή

Διπλή γιορτή σήμερα. 

Γιορτάζουμε τους Αθανάσιο και Κύριλλο. 

Διατέλεσαν και οι δύο επίσκοποι Αλεξάνδρειας, οι οποίοι μαζί με τον Θεόφιλο1, επίσης επίσκοπος Αλεξάνδρειας, ήσαν το τρίο φόβος και τρόμος των απανταχού μη χριστιανών και οι καταστροφείς του τότε πολιτισμού. 

Βρισκόμαστε στην εποχή που το τραίνο του σκοταδιστικού χριστιανισμού προετοιμάζει τις μηχανές του για να φέρει τον μεσαίωνα και να σκοτεινιάσει την ανθρωπότητα για πάνω από χίλια χρόνια.

Ο Αθανάσιος (Μέγας και Άγιος) γεννήθηκε το 298 μτχ και συμμετείχε στην 1η οικουμενική σύνοδο που όπως ξέρετε ήταν πανθεϊστική2, όπου και διακρίθηκε ως μέγας μεν, αλλά τραμπούκος δε.

 Ήταν τέτοιος και τόσος ο φανατισμός και η αγριότητά του που εξορίστηκε μέχρι κι απ’ τους αυτοκράτορες Κωνσταντίνο (άλλος μέγας) και Κωνστάντιο.

Όταν δεν έδερνε «αιρετικούς» τον απασχολούσαν σοβαρά θεωρητικά ζητήματα όπως το βαρύγδουπο και καθοριστικής σημασίας για την τότε ανθρωπότητα, του αν ο Γιαχβεδάκος ή θεόπουλο ή Χριστός (το εξώγαμο ντε) υπήρχε πριν την γέννησή του ή όχι. 

Αυτός βεβαίως υποστήριζε πως ο Γιαχβεδάκος υπήρχε πάντα κι ότι απλώς ο θεός τον έχωσε στην δεκαεξάχρονη παρθένα για να σπάσει πλάκα.

 Ο Αθανάσιος σχετικά με τον Γιαχβεδάκο, μας πληροφορεί ότι ο υιός είναι και «λόγος του θεού» και «γέννημα όχι κατά θέλησιν, αλλά κατά φύσιν» (κι ότι καταλάβατε). 

Ο οποίος (υιός) «δεν προήλθε διότι το ηθέλησεν ο πατήρ, αλλά διότι είναι μέσα εις την φύσιν του πατρός να γεννά τον υιόν και μέσα εις την φύσιν του υιού να γεννάται».

Αυτά τα λέει ο Αθανάσιος και σας παρακαλώ να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας. Οποιαδήποτε ενέργεια εναντίον της οθόνης σας, θα σας στοιχίσει και δεν αξίζει. Επίσης δεν χρειάζεται να το ρίξετε στο πιοτό, τουλάχιστον προς ώρας, διότι έχει και παρακάτω.

Συνεχίζοντας ο Θανάσης, 

συμπεραίνει πως αυτή ακριβώς είναι η διαφορά τους (πατέρα και γιού ή θεού και θεόπουλου) από τα «κτίσματα» και δεν εννοεί τα σπίτια. 

Είναι εικόνα και ομοίωση του Πατρός, ενώ ο άνθρωπος (την μέγιστη προσοχή σας εδώ) είναι απλώς κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση, άναρχος (χωρίς αρχή-υπήρχε από πάντα) και αυτός όπως ο πατέρας (ο θεός).

Η ψυχή είναι «αυτοκίνηση» (καμία σχέση με την ιδιότητα να κινείται κάτι αφ’ εαυτού και με το Κλαμπ που έχει εξελιχθεί σε σκυλάδικο) και ζει και μετά τον θάνατο του σώματος. Η αθανασία αυτή όμως δεν οφείλεται στην φύση της ψυχής, αλλά στο θέλημα του θεού.

Ακόμη υποστήριζε πως το πνεύμα (εκείνο με το… πουλί) είναι ομοούσιο του πατρός και του υιού και όχι ομοιούσιο. Επίσης πως το πουλί (δηλαδή το πνεύμα) δεν είναι κτίσμα, αλλά είναι κατά φύση άκτιστο (δηλαδή αδημιούργητο).

Τους δε Αρειανούς τους… αποστόμωσε με το:

 «υιοποίησεν ημάς τω Πατρί και εθεοποίησε τους ανθρώπους, γενόμενος αυτός άνθρωπος. Ουκ άρα άνθρωπος ων ύστερον γέγονεν άνθρωπος, ινα μάλλον ημάς θεοποίηση»3, ξεκαθαρίζοντας πως το άγιο πνεύμα «συναριθμείται» και «συνδοξάζεται» μιας και «της αυτής θεότητος εστί και της αυτής ουσίας».

Όσοι δεν πείστηκαν μετά από αυτό χρειάστηκαν και μερικές κλωτσιές για να έρθουν στα χριστιανικά ίσα τους.

Με λίγα λόγια

 είναι βλακεία να επικαλείστε και να δοξάζετε το πνεύμα μόνο του, αλλά πρέπει να το κάνετε και για τους δύο μαζί (Θεό και πνεύμα) και για να ‘χετε το κεφάλι σας ήσυχο προσθέστε και το εξώγαμο της παρθένας. Κι αυτό βλακεία είναι και μάλιστα… τριπολική ή τρισυπόστατη αλλά σύμφωνη με τον χριστιανισμό και δη τον ορθόδοξο.

Τώρα μπορείτε να πιείτε!

Ήταν δε τόσο μισάνθρωπος που έμεινε στην ιστορία με την έκφραση «Athanasius contra mondum» ή «ο Αθανάσιος εναντίον του κόσμου». Και βεβαίως, το πρώτο έργο του είναι το «Κατά Ελλήνων». Ένα άλλο από τα έργα του, που σώθηκε κι ενδεχομένως σας ενδιαφέρει είναι το «Περί Παρθενίας».

                                         Μετά, πέθανε!

Πάμε τώρα στον έτερο εορτάζοντα τον Κύριλλο.

Εδώ τα πράγματα αγριεύουν έτι περισσότερο. 

Αν ο Αθανάσιος είναι ένας τραμπούκος εκκαθαριστής Αρειανών, αλλόθρησκων και γράφει και μερικές μπούρδες, 

ο Κύριλλος είναι αντίστοιχος του Ερνστ Ρεμ, του γερμανοφασίστα ιδρυτής των ταγμάτων εφόδου. 

Γόνος πλούσιων αφεντών με μπόλικους δούλους γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 370 μτχ.

Υποτίθεται πως έλαβε μεγάλη (αλλά) θεολογική μόρφωση κι έφτασε να υποστηρίζει (διαβάστε και θαυμάστε):

«Στα όρη τα ψηλά και στους λόφους και υποκάτω παντός δένδρου δάσους, κατασκάψτε τους βωμούς αυτών και συντρίψτε τις (λατρευτικές) στήλες αυτών. Κατακόψετε τα (ιερά) άλση τους και τα γλυπτά των θεών αυτών, κατακάψτε με πυρ και αφανίστε το όνομα αυτών εκ του τόπου εκείνου». Ακριβώς έτσι είναι πρέπον, τον εξ απάτης Ελληνικής προς το της αληθείας να μετακινείτε φως δια Μωυσέως προστάζοντα είδωλα και ναούς μαζί να κατακάψετε ανασκάπτοντας τους βωμούς και κατακόβοντας τα άλση, ώστε καμιάς δικής τους βδελυρότητας να μην απομείνει λείψανο, κερδίζοντας έτσι μερίδιο στη δόξα…»4.

Μέσα στην χριστιανική… καλοσύνη ο Κύριλλος. Και δεν άφησε τίποτα όρθιο απ’ ότι είχε γλυτώσει απ’ τον θείο του Θεόφιλο.

Βλέπετε την εποχή εκείνη η Αλεξάνδρεια ως πνευματικό και πολιτιστικό κέντρο όλου του γνωστού κόσμου ήταν ο στόχος χριστιανικού σκοταδισμού και όχι τυχαία η καταστροφή και ο βίαιος και αιματοβαμμένος εκχριστιανισμός της, λογίζεται από κάποιους και ως η απαρχή του Μεσαίωνα.

Σα να ζήλεψε, το κατά 1.500 χρόνια αργότερα, έργο του φασίστα Ερνστ Ρεμ, 

ο Κύριλλος, 

έστησε έναν μηχανισμό πατριαρχικής συμμορίας δολοφόνων από 500 μοναχούς, συνεπικουρούμενους από τον… ομοιούσιο συρφετό των καλόγερων της Νιτρίας, που σκοτείνιαζαν τον πολιτισμό και τρομοκρατούσαν την κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια, που ήταν τότε κέντρο του παγκόσμιου πολιτισμού. 

Η δε περιώνυμη Βιβλιοθήκη της, που ήταν το εκδοτικό κέντρο όλου του τότε γνωστού κόσμου, αριθμούσε ασύλληπτο αριθμό χειρογράφων. Έχει δε χαρακτηριστεί «Η πρώτη τράπεζα δεδομένων της ανθρωπότητας».

Την έκαψε ο Θεόφιλος, επιτελώντας ένα από τα μεγαλύτερα πολιτιστικά ανοσιουργήματα, μαζί με όλους τους ναούς άλλων θρησκειών της πόλης αλλά και του μεγάλου ναού του Σεράπιδος όπου και εκεί υπήρχε αξιόλογη βιβλιοθήκη.

Οι Παραβολάνοι, έτσι λεγόταν η παρακρατική συμμορία του Κύριλλου, απέβη τόσο επικίνδυνη σπέρνοντας τον τρόμο και τον θάνατο στην Αλεξάνδρεια, που ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος Β΄ αναγκάστηκε να τους αφαιρέσει από την δικαιοδοσία του Κύριλλου και να τους εντάξει υπό τις διαταγές του έπαρχου της Αλεξάνδρειας.

Πριν όμως και μεταξύ των άλλων, είχαν δολοφονήσει, με τον αγριότερο τρόπο την μεγάλη Υπατία5. 

Την συνέλαβε ο αλαλάζων όχλος με τους 500 παρακρατικούς Παραβολάνους και τους καλόγερους της Νιτρίας, την έσυραν στην εκκλησία όπου την έγδυσαν και την έγδαραν και την κομμάτιασαν ζωντανή6.

Ο Κύριλλος «εκοιμήθη» το 444 μτχ και ευτυχώς, για το καλό όλων μας, δεν ξαναξύπνησε.

Η εκκλησία θέλοντας (μάλλον) να αδελφώσει τους δύο αυτούς εξολοθρευτές του Αρειανισμού ο πρώτος 

και του Νεστοριανισμού, του Νοβατιανισμού, των Ωριγενικών, της Υπατίας και απάντων των αλλοθρήσκων ο δεύτερος, τους γιορτάζει μαζί μία φορά και άλλη μία τον καθένα μόνο του.

                                          Να τους χαίρεται!

__________________

1 Επίσκοπος Αλεξάνδρειας, θείος και προκάτοχος του Κύριλλου.
2 Ο Κωνσταντίνος (μέγας κατά την Εκκλησία αλλά και μέγας δολοφόνος) συγκάλεσε την 1η οικουμενική σύνοδο (Νίκαια Βηθυνίας) όπου 318 αντιπρόσωποι όλων των δογμάτων, Εκκλησιών και αιρέσεων επεξεργάστηκαν 2.231 κείμενα για όλους τους… θεούς του τότε κόσμου. 

Ανάμεσά τους οι: Δίας, Μίθρας, Καίσαρας, Θωρ, Μίνωας, Κρόνος, Ρα, Όσιρις, Ίσις, Απόλλωνας, Άρης, Αθηνά, Ταύρος, Ποσειδώνας, Ήφαιστος, Άτις, Ίντρα, Ερμής, Εκάτη, Βάαλ, Ηρακλής, Άδωνις, Διόνυσος, Ήσους και Κρίσνα.
Η σύνοδος, όπου πέσανε αρκετές κλωτσιές κι άνοιξαν πολλά κεφάλια, διήρκησε δύο μήνες αλλά δεν τα βρήκαν οπότε κατέφυγαν σε 17μηνη (!!!) ψηφοφορία.

Επικράτησαν πέντε ονόματα: Καίσαρας, Κρίσνα, Μίθρας, Ώρος και Δίας.
Όπως βλέπετε κανένας Γιαχβέ και κανένας Χριστός κι ας ξέρετε σήμερα, πως επρόκειτο για σύνοδο του χριστιανισμού. 

Επενέβη και πάλι ο Κωνσταντίνος και ζήτησε θεό που να ικανοποιεί τόσο τους λαούς της Δύσης όσο και της Ανατολής. Κατόπιν αυτού και με δυσκολία και ελάχιστη πλειοψηφία (161 υπέρ-157 κατά), η σύνοδος, κατέληξε στο όνομα του θεού της νέας και ενιαίας θρησκείας: 

Ήσους Κρίσνα (Hesus Krisna). Το οποίο και σταδιακά εξελίχτηκε σε Ήσους Κράιστ (Hesus Christ) και στη συνέχεια σε Τζέσους Κράιστ (Jesus Christ), που αποδόθηκε στα ελληνικά ως Ιησούς χριστός.
Περισσότερα στο «Θεός και Κεφάλαιο», Κώστας Λάμπος, Εκδόσεις Κουκκίδα
3 Λόγος κατά Αρειανών 1.30
4 Επιστολή Κύριλλου προς Ακάκιον.
5 Ελληνίδα νεοπλατωνική φιλόσοφος, αστρονόμος και μαθηματικός, διευθύντρια της νεοπλατωνικής σχολής στην Αλεξάνδρεια. Κατακρεουργήθηκε το 415 μτχ.
6 Πηγές: 
Νικηφόρος Κάλλιστος Ξανθόπουλος, ορθόδοξος λόγιος, 14ος αιώνας.
Ιωάννης Μαλάλας, χρονογράφος και ιστορικός, 6ος αιώνας: «κατ’ εκείνον δε τον καιρόν παρρησίαν λαβόντες υπό του επισκόπου οι Αλεξανδρείς έκαυσαν φρυγάνοις αυθεντήσαντες Υπατίαν την περιβόητον φιλόσοφον» (ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ -Λόγος Δ΄, 359.8).
Επίσκοπος Νικίου Ιωάννης (μονοφυσίτης), Χρονικό.
Σωκράτης ο σχολαστικός, «Εκκλησιαστική ιστορία».
Δαμάσκιος, εθνικός νεοπλατωνικός φιλόσοφος, τελευταίος σχολάρχης της Φιλοσοφικής Σχολής της Αθήνας.

Του Στέλιου Κανάκη //

Από:
herko στο Ατεχνως Mε Τίτλο:

Άγιος Αθανάσιος και Κύριλλος
(Υπό την σκιά της κατακρεουργημένης Υπατίας)

Παρουσίαση κειμένου-επιλογή τίτλου:Viva La Revolucion