Ευχαριστήρια επιστολή στον Δήμαρχο Πατρέων, Κώστα Πελετίδη, έστειλε ο Σύλλογος Ανοιχτή Κοινότητα Έρευνας Πληροφόρησης και Πολιτισμού (πρώην Σύλλογος Εργατικών Κατοικιών Λεύκας). Στην επιστολή αναφέρονται τα εξής:
«Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου μας καθώς και οι κάτοικοι της Περιοχής Λεύκας ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΎΜΕ ΘΕΡΜΑ τους Εργαζόμενους του Δήμου Πατρέων και ιδιαιτέρως τον Δήμαρχο κ. Κωνσταντίνο Πελετίδη, οι οποίοι μετέτρεψαν έναν σκουπιδότοπο 4 στρεμμάτων περίπου σε ένα χάρμα ιδέσθαι. Ένα πράσινο χαλί που μετατρέπεται μέρα με την μέρα σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, μια μεγάλη παιδική χαρά και βέβαια ένας πολυχώρος δημιουργικής απασχόλησης για μικρούς μεγάλους. Επιπρόσθετα ευχαριστούμε θερμά τον Καρναβαλικό Οργανισμό που ανταποκρίθηκε στο αίτημά μας ώστε από φέτος στο χώρο να τοποθετηθούν χριστουγεννιάτικα στοιχεία στολισμού.
Η Γειτονιά, η Περιοχή μας, οι Συμπολίτες μας για πρώτη φορά νιώθουν ότι Χριστούγεννα δεν είναι μόνο το κέντρο της Πόλης. Τα ως άνω είναι μια απλή και επιγραμματική διάσταση της πραγματικότητας, με την νέα χρονιά όπου και θα γίνει και η επίσημη παρουσίαση του νέου καταστατικού του Συλλόγου μας θα παρουσιασθεί όλο το οδοιπορικό μας. Για τους μικρούς μας φίλους που θα μας επισκεφτούν για τα κάλαντα τις παραμονές (Χριστουγέννων, Πρωτοχρονιάς και Φώτων) θα τους περιμένει το δέντρο με τις σοκολάτες! Το Δ.Σ. του Συλλόγου μας εύχεται οι Άγιες Ημέρες των Χριστουγέννων, να ανάψει στις καρδιές όλων μας το Φως της Πίστης, της Αγάπης και της Ελπίδας που φέρνει η Γέννηση του Θεανθρώπου. Ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας η νέα χρονιά, 2020, να είναι εποικοδομητική, μια χρονιά δημιουργικότητας και αισιοδοξίας αλλά κυρίως να φέρει Αγάπη και Υγεία».
Αφού ο τοίχος αυτός είναι για εμένα, κάτι σαν προσωπικό ημερολόγιο, θέλω να καταγράψω μερικά πράγματα, για να βάλω σε σειρά, κάποιες πιθανές παρανοήσεις. Και θα μιλήσω για το χρονικό της κοινωνικής μου παρέμβασης στις Δημοτικές εκλογές, που λίγο πολύ έχει ως εξής. Αρκετά πριν την τελική μου απόφαση, μίλησα βασανιστικά με τον εαυτό μου και τελικά του έδωσα μία μοναδική ευκαιρία, για να εμπλακεί δυναμικά στα πολιτικά δρώμενα του Δήμου, όπου και ζω εδώ και 42 χρόνια. Εξάλλου, δίχως να συντηρώ ψευδαισθήσεις, συνειδητοποίησα πως μετά από 5 χρόνια, δε θα μπορούσα καν να ξέρω, αν θα κατοικούσα πια σε τούτο τον πλανήτη, ή ενδεχομένως σε ποια κατάσταση θα επιβίωνα, είτε ακόμη ποιες ανάγκες ή προτεραιότητες θα έπρεπε να ικανοποιήσω. Οπότε έπρεπε τώρα να πιάσω το σίδερο, χωρίς δεύτερη σκέψη. Θα μπορούσα, βέβαια, κι εγώ να περιοριστώ στον μικρόκοσμό μου - στο μεταπτυχιακό μου, δηλαδή, και την ιστοσελίδα μου - και να μεριμνήσω πρωτίστως για την υγεία μου, εφόσον αυτή η προτεραιότητα είναι και το σημαντικότερο θέμα για την ίδια την επιβίωσή μου. Και θα είχα, όπως καταλαβαίνεις, κάθε λόγο να περιοριστώ στον εαυτό μου, γιατί οι δυνάμεις και οι αντοχές μου είναι έτσι κι αλλιώς περιορισμένες και επιβαρυμένες, ιδίως στο τελευταίο διάστημα. Το θέμα είναι πως ο Γιάννης - εγώ, δηλαδή, που σας γράφω, διαδικτυακοί μου φίλοι/ ες - δε θα μπορούσα να περιοριστώ μόνο σε τούτο τον μικρόκοσμο. Γιατί, πολύ απλά, η συνείδησή μου φώναζε και μου υπαγόρευε πως έχω την ηθική υποχρέωση να δράσω, παρεμβαίνοντας δυναμικά, προκειμένου να επιτύχω δύο θέματα ζωτικής σημασίας: 1) Να δώσω - στο μέτρο που μου αναλογεί - φωνή στην αναπηρική κοινότητα των "Αόρατων" συμπολιτών, μέχρι και στο επίπεδο της τοπικής εξουσίας, ώστε να σπάσουν κάποια στερεότυπα ή ταμπού, τα οποία μας προσβάλλουν και μας περιθωριοποιούν ως ανθρώπους. 2) Να διεκδικήσω πρωτίστως το αυτονόητο: να εξασφαλιστεί επιτέλους η ασφαλής και ανεμπόδιστη προσβασιμότητα ιδίως των κινητικά ανάπηρων, στις νέες αστικές αναπλάσεις. Και δε σου κρύβω πως η εικόνα και μόνο να φαντάζομαι τους συνανθρώπους μου να επιστρέφουν και πάλι μέσα στην πόλη και σε μία φυσιολογική καθημερινότητα, κυριολεκτικά με στοίχειωσε. Δεν ξέρω λοιπόν, αν εσύ θα επέλεγες να περιοριστείς αποκλειστικά και μόνο στις προσωπικές σου προτεραιότητες και ανάγκες, πάντως εγώ θεώρησα πως είναι χρέος μου να σταθώ στο ύψος της κοινωνικής μου ευθύνης. Μπορεί βέβαια να σου φανεί πως κυρίως το θέμα της προσβασιμότητας, καθώς και αυτό των προδιαγραφών στις νέες αστικές αναπλάσεις ίσως και να μοιάζει πολύπλοκο και δύσκολο στην επίλυσή του, όμως εγώ προσωπικά μπορώ να σε διαβεβαιώσω πως αυτό το φαινομενικά δυσεπίλυτο πρόβλημα έχει σχεδόν ήδη λυθεί. Γιατί, όταν αυτή τη φορά, την κορδέλα των νέων αστικών αναπλάσεων θα την κόψουν πρώτα οι κινητικά ανάπηροι, τότε θα δεις και εσύ πως τελικά άξιζε ο κόπος. Ακόμη κι αν βιάστηκες να παρερμηνεύσεις κάποιες επιλογές και προθέσεις. Γιατί, τελικά - αγαπητοί μου φίλοι - ποτέ στην ιστορία των ανθρώπινων αγώνων, των διεκδικήσεων και των κοινωνικών ανατροπών, ποτέ το δίκαιο δεν πραγματώθηκε μέσα από ευφάνταστα σχόλια και ανώδυνους χαρακτηρισμούς. Αλλά επειδή, όπως θα σάρκαζε και στη συγκεκριμένη περίσταση ο λαός, "Κυριακή κοντή γιορτή", σίγουρα εδώ θα είμαστε, για να δούμε την εξέλιξη της όλης ιστορίας. Για να δούμε τελικά ποιανού η γλώσσα προέτρεψε της σκέψης, όπως διαπιστώνανε και οι μακρινοί μας συγγενείς. Προς το παρόν, λίγη υπομονή μόνο.
Στην πρόσφατη (πολιτική) μαθητεία μου, με αφορμή την εμπλοκή μου στα Δημοτικά δρώμενα, μπόρεσα να συνειδητοποιήσω κάποια πράγματα και τώρα ήρθε πια ο καιρός να μιλήσω επί προσωπικού. Παρά το γεγονός πως ποτέ δεν υπήρξα μέλος του ΚΚΕ. Παρά το γεγονός πως η οικογένειά μου (τουλάχιστον στο παρελθόν) ανήκε σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους. Παρά το γεγονός πως διατηρούσα και εξακολουθώ να διατηρώ πολλές και σοβαρές ενστάσεις, τόσο σχετικά με τη διαδρομή του κόμματος, όσο και σχετικά με τις επιλογές αυτού του χώρου, και μάλιστα σε πάμπολλα θέματα. Πάραυτα, οι προσωπικές μου επιφυλάξεις δεν με παρεμπόδισαν στο να συνεργαστώ με τη Λαϊκή συσπείρωση και προσωπικά με τον Κώστα Πελετίδη, τον οποίο εκτιμώ και πιστεύω πλέον ολόψυχα. Σε αυτές, λοιπόν, τις συνθήκες, το γεγονός που ξεχωρίζω και κρατώ από τη σύντομη μου διαδρομή στις Δημοτικές εκλογές είναι πως ο Κώστας Πελετίδης (ενδεχομένως και κάποιοι άλλοι συνοδοιπόροι του) γνώριζαν εξαρχής την πολιτική μου ιδιαιτερότητα, χωρίς όμως αυτή να συνιστά τελικά το παραμικρό εμπόδιο στη συνεργασία μου με το συνδυασμό, σε πνεύμα απόλυτου σεβασμού απέναντι στην ελευθερία και την πολυφωνία. Το λυπηρό όμως, κατ' εμέ, φαινόμενο, που έρχεται να αμφισβητήσει ριζικά την ουσία της Δημοκρατίας είναι κυρίως ο τρόπος που η κοινωνία μας αντιμετωπίζει αυτόν τον πολιτικό χώρο, καθώς και τους αγώνες ή ακόμη και τους πρωταγωνιστές του. Γιατί η εμπλοκή μου με έκανε να συνειδητοποιήσω πως, ενώ φαινομενικά η Δημοκρατία μας θα έπρεπε προ πολλού να έχει απελευθερωθεί από τα φαντάσματα του παρελθόντος. Μολονότι θα έπρεπε προ πολλού να έχουμε απαλλαχθεί από τα στερεότυπα και τα φοβικά σύνδρομα της προκατάληψης έναντι του κόμματος και των οπαδών του. Μολονότι ο σύγχρονος πολιτισμός θα υπαγόρευε την πολυφωνία, την ελευθερία, το σεβασμό της διαφορετικότητας και πρωτίστως το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, εντούτοις η πραγματικότητα αποδεικνύει πως δυστυχώς η κοινωνία μας εξακολουθεί να παραμένει δέσμια της μισαλλοδοξίας, της εμπάθειας και του κοινωνικού διχασμού. Εν ολίγοις, διαπίστωσα πολύ απλά πως κατά βάθος, ο τόπος μας εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τους κομμουνιστές είτε σαν μιάσματα είτε σαν αφελείς και άχρηστους ιδεοληπτικούς. Και μαζί με τους κομμουνιστές, θεωρεί περίπου σαν ντροπή ή σαν πολιτικό αμάρτημα ή τουλάχιστον αφέλεια να επιλέξεις ή και να τολμήσεις να τους εμπιστευθείς και να συνεργαστείς μαζί τους. Ακυρώνοντας κατ' αυτό τον τρόπο ακόμη και τα οράματα, την πεμπτουσία της κομμουνιστικής ιδεολογίας, καθώς και τους αγώνες ή τα πρόσωπα. Ακόμη κι αν τα πρόσωπα αυτά στιγματίστηκαν, περιθωριοποιήθηκαν, βασανίστηκαν μέχρι και θανατώθηκαν. Λυπάμαι που το δηλώνω, αλλά αυτή η συγκαλυμμένη νοοτροπία ντροπιάζει τη δημοκρατία, τον ανθρωπισμό και τον πολιτισμό μας.
Βασίλης Κρίτσας από Κατιούσα Οι περισσότεροι θα θυμάστε ασφαλώς μια πολύ δυνατή στιγμή από το “Τελευταίο Σημείωμα” του Βούλγαρη, στη σκηνή της εκτέλεσης, όταν δύο κομμουνιστές σηκώνουν στους ώμους τους ένα συγκρατούμενό τους με ειδικές ανάγκες, για να αντικρίσει όρθιος και με ψηλά το κεφάλι τους εκτελεστές του και να τους ταπεινώσει (αν όχι μπορείτε να την θυμηθείτε παρακάτω).
Δεν είναι στις προθέσεις μας να υπερβάλουμε, αλλά ο συνειρμός με την παρακάτω σκηνή είναι αναπόφευκτος.
Στα επινίκια του αποτελέσματος της πρώτης Κυριακής, ο δήμαρχος Κώστας Πελετίδης και η Βικτωρία Αξιώτη, αγκαλιάζουν με θέρμη και ενθουσιασμό το “δικό μας” Γιάννη Δημογιάννη (υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο με τη Λαϊκή Συσπείρωση) από το αναπηρικό καροτσάκι του και τον σηκώνουν όρθιο. Μια πολύ δυνατή στιγμή που απαθανατίζει ο φωτογραφικός φακός και βρήκαμε στο προφίλ του Στ. Παλαρμά.
Μπορεί όλα αυτά να μη φαίνονται τόσο σημαντικά. Είναι όμως από τις στιγμές που συμπυκνώνουν ουσία και πολιτικούς συμβολισμούς -για τα ΑμεΑ, τις εις βάρος τους διακρίσεις, τον αγώνα που δίνουν και τα αποτελέσματα που βλέπουν στο δήμο Πατρέων- όσο καμία άλλη.
Στο (6 Μαρτίου) φύλλο της εφημερίδας «Τα Νέα», δημοσιεύεται συνέντευξη του Δημάρχου Πατρέων Κώστα Πελετίδη, που έδωσε στη δημοσιογράφο Εύη Σάλτου.
Η συνέντευξη έχει ως εξής:
«Κατά τη διάρκεια της θητείας σας, «απειθαρχήσατε» αρκετές φορές, όχι, όμως, χωρίς κόστος…
«Ως Δημοτική Αρχή ήμασταν απέναντι σε κάθε αντιδραστική πολιτική αυτών που κάνουν κουμάντο στον τόπο μας, κεφάλαιο, Ε.Ε., κυβερνήσεις. Δεν διστάσαμε να απειθαρχήσουμε, εν γνώσει των συνεπειών, όταν μας καλούσαν να συμβιβαστούμε. Σταθήκαμε δίπλα στους εργαζόμενους του Δήμου και δεν παραδώσαμε τους φακέλους όσων είχαν γίνει αορίστου χρόνου με το νόμο Παυλόπουλου για επανέλεγχο, που ήταν πρόσχημα για απολύσεις. Δεν παραδώσαμε τα αποθεματικά του Δήμου, δεν κοιτάζαμε το γράμμα του νόμου και θα καθίσουμε στο ‘’σκαμνί του δικαστηρίου’’ την 1η Απρίλη, γιατί δεν αφήσαμε τον βούρκο στην παραλιακή ζώνη και κάναμε ένα μεγάλο πάρκο που το χαίρεται σήμερα ο λαός μας. Δεν δώσαμε χώρους στην εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής και πολλά άλλα».
Πετύχατε μία σειρά από μέτρα ανακούφισης για τους δημότες της Πάτρας…
«Από την αρχή πήραμε μια σειρά μέτρων ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων, όπως τα μέτρα για ουσιαστική κατάργηση των παρκομέτρων, την κατάργηση των τροφείων στους παιδικούς σταθμούς σε όσους έχουν εισόδημα έως 25.000 ευρώ. Την μείωση των ανταποδοτικών τελών κατά 23% από 1,95 ευρώ το τετραγωνικό στο 1,50. Επιπλέον μέτρα απαλλαγής ή μείωσης στο σύνολο των κοινωνικών ομάδων που έχουν ανάγκη. Έξι χιλιάδες οικογένειες εντάχθηκαν στο μειωμένο τιμολόγιο της ΔΕΥΑΠ. Στα μέτρα αυτά εντάχθηκαν και οι δικαιούχοι του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης. Βρεθήκαμε δίπλα σε αυτούς που ήταν άστεγοι, δεν είχαν καν φαγητό. Επιδίωξή μας δεν είναι να κάνουμε φιλανθρωπία, αλλά να βοηθήσουμε να σταθούν όρθιοι και να παλέψουν, να έχουν αυτά που δικαιούνται».
Εάν επανεκλεγείτε, σε ποιους τομείς θα δώσετε βαρύτητα;
«Θα συνεχίσουμε να είμαστε «κερί αναμμένο» στις ανάγκες του πατραϊκού λαού. Θα αγωνιστούμε να υπάρχει Δουλειά για Όλους, Δουλειά με Δικαιώματα, να μην υπάρχουν παιδιά στην εξάρτηση. Να μην βγουν στο σφυρί τα σπίτια, η περιουσία λαϊκών ανθρώπων. Να μην υπάρχουν σπίτια χωρίς ρεύμα. Να έχουν οι γειτονιές ζωή, να μην είναι ησυχαστήρια. Να λυθούν τα θέματα υποδομών, ύδρευσης, αποχέτευσης, ασφαλτοστρώσεων, πεζοδρομίων. Να ολοκληρωθούν όλα τα έργα που έχουμε προγραμματίσει, να υπογειοποιηθεί το τρένο, η παραλιακή ζώνη να είναι όπως επιθυμούμε, να δημιουργήσουμε το Ανατολικό Πάρκο στο Ριγανόκαμπο. Μ’ αυτά και πολλά άλλα η Πάτρα θα είναι μια πόλη όμορφη για τους κατοίκους της και φυσικά και για τους επισκέπτες».
Ο «Κλεισθένης» θα λύσει ή θα δημιουργήσει προβλήματα στην Αυτοδιοίκηση;
«Ο «Κλεισθένης» φτιάχτηκε για να εδραιωθεί η κυριαρχία της οικονομικής ολιγαρχίας. Συμπληρώνει μια σειρά μέτρων που έχουν παρθεί από το παρελθόν για να περάσουν οι κερδοφόρες υπηρεσίες στους επιχειρηματικούς ομίλους. Οι Δήμοι δεν είναι εδώ και χρόνια Τοπική Αυτοδιοίκηση, είναι κρατική υπηρεσία που απορροφά τους κοινωνικούς κραδασμούς από την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται. Η απλή αναλογική είναι ένα δημοκρατικό μέτρο. Η διοίκηση των Δήμων καθορίζεται από ένα πλαίσιο αντιλαϊκό. Θα προσπαθήσουμε, μέχρι να το ανατρέψουμε, να βρούμε χαραμάδες υπέρ του λαού».
Ένα ακόμα έργο της Δημοτικής Αρχής ολοκληρώθηκε και αποδίδεται σε χρήση στον Πατραϊκό λαό και τους επισκέπτες. Πρόκειται για το δρόμο που συνδέει την Ξερόλακκα, με τον περίφημο αρχαιολογικό χώρο της Βούντενης, στον οποίο βρίσκονται σπάνιοι μυκηναϊκοί τάφοι. Έγινε πλέον επισκέψιμος για όλους και προορισμός για το σύνολο του πατραϊκού λαού, των μαθητών και φυσικά των επισκεπτών της πόλης μας. Η κατασκευή του δρόμου ήταν αίτημα δεκαετιών και αποτέλεσε στοίχημα και προτεραιότητα της Δημοτικής Αρχής.
παραδόθηκε σήμερα το ανακατασκευασμένο δημοτικό γήπεδο ποδοσφαίρου στο Πετρωτό.
Και επειδή τα πολλά λόγια είναι «φτώχεια», παραδόθηκε σήμερα στους Δημότες και την νεολαία της Πάτρας που αγαπά τον αθλητισμό, το ανακατασκευασμένο δημοτικό γήπεδο ποδοσφαίρου στο Πετρωτό. Ένα γήπεδο στολίδι, ένα από τα καλύτερα στην περιοχή μας!! Τα έργα που παραδίδονται στην πόλη έχουν στόχο να κάνουν την ζωή του λαού καλύτερη να καλύψουν τις ανάγκες του για αθλητισμό πολιτισμό κτλ. Τα έργα γίνονται σε κομμάτια Δημοτικής περιουσίας που κάποιοι τα βλέπουν ως φιλέτα για ξεπούλημα σε ιδιώτες. Αυτός είναι ο λόγος που έχουν «λυσσάξει» για να απαλλαγούν από την Δημοτική Αρχή.
O ΄΄ΠΕΛΕ΄΄ ΕΠΑΙΞΕ ΜΠΑΛΑ ΚΙ ΕΦΤΙΑΞΕ ΓΗΠΕΔΟ ΣΤΟΛΙΔΙ!
Ιστορικές στιγμές στο γήπεδο του Πετρωτού, στην Πάτρα.
Μετά από 13 ολόκληρα χρόνια φιλοξένησε το πρώτο του παιχνίδι, ανακαινισμένο και "πράσινο" με φυσικό χορτάρι, ένα πραγματικό στολίδι για το τοπικό ποδόσφαιρο της Πάτρας και γενικότερα για τον αθλητισμό. Ήταν το 2006 όταν το ξερό γήπεδο του Πετρωτού, ένας αθλητικός χώρος που ανήκει στον δήμο της Πάτρας και αποτελούσε την έδρα για αρκετές ομάδες της περιοχής, αλλά κυρίως για τον τοπικό Ίκαρο, έκλεινε για να αναδιαμορφωθεί και να βελτιώσει τις υποδομές του. Από τότε όμως και μέχρι πριν από δύο περίπου χρόνια, δεν είχε γίνει απολύτως τίποτα και οι πάντες σχεδόν το είχαν ξεγραμμένο. Παρέμεινε κλειστό. Οι προσπάθειες της δημοτικής αρχής και κυρίως ενός ανθρώπου του υπεύθυνου των δημοτικών αθλητικών εγκαταστάσεων, Κώστα Καραγκούνη, άλλαξαν τα δεδομένα. Το γήπεδο ανακαινίστηκε από τον Δήμο.Μπήκε χλοοτάπητας, διαμορφώθηκαν αποδυτήρια, τοποθετήθηκαν κολόνες ηλεκτροφωτισμού και το γήπεδο άνοιξε και πάλι τις πύλες του, φιλοξενώντας το πρωί του Σαββάτου (23/2), έναν αγώνα παιδικού πρωταθλήματος ανάμεσα στον Ίκαρο Πετρωτού και την Αρόη. Πριν από το παιχνίδι έγινε η παρουσίαση του γηπέδου από τον ίδιο τον δήμαρχο Κώστα Πελετίδη, ενώ το παρών έδωσαν οι αντιδήμαρχοι Ι.Γιαννιτσοπούλου,Α.Αθανασόπουλος,Δ.Πελεκούδας,Χρ.Κορδάς,ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού Τ.Πετρόπουλος,ο πρόεδρος του Κοινωνικού Οργανισμού Θ.Τουλγαρίδης,ο πρόεδρος του περιφερειακού συμβουλίου Γιώργος Αγγελόπουλος, ο πρόεδρος της ΕΠΣΑ, Σταύρος Δανιήλ,ο υπεύθυνος δημοτικών γηπέδων Κ.Καραγκούνης καθώς και προπονητές και παράγοντες ερασιτεχνικών σωματείων.
Όχι στην παράδοση του λιμανιού της Πάτρας σε ιδιώτες!
Ψηφίστηκε στη Βουλή το νομοσχέδιο για την κύρωση συμβάσεων παραχώρησης δέκα μεγάλων λιμανιών της χώρας, ανάμεσά τους και της Πάτρας. Έτσι, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για την παράδοση των λιμανιών στο κεφάλαιο, απαλλάσσοντας μάλιστα τους “επενδυτές” από δημοτικά τέλη και έξοδα ηλεκτροφωτισμού! Η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού της Πάτρας εξυπηρετεί την μετατροπή της περιοχής μας σε ενεργειακό και κόμβο συνδυασμένων μεταφορών για την κερδοφορία των επιχειρήσεων, όπως έχει σχεδιάσει η Κυβέρνηση και η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας και συμφωνούν οι παρατάξεις ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στο δημοτικό και περιφερειακό συμβούλιο.
Η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού στρέφεται σε βάρος του λαού της Πάτρας, των εργαζομένων στο λιμάνι, όλου του πατραϊκού λαού. Θα έχει ως αποτέλεσμα, ανάμεσα στα άλλα: • Την παραχώρηση σε μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα μιας υποδομής που κόστισε στο λαό πολλές δεκάδες εκατομμύρια • Την αύξηση της τιμής βασικών αγαθών που καταναλώνει σήμερα η λαϊκή οικογένεια και που μεταφέρονται μέσα από το λιμάνι, μέσα από την αύξηση της τιμής των λιμενικών υπηρεσιών. • Την περαιτέρω χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων για τους εργαζόμενους στο λιμάνι. • Θα έχει αρνητικές επιπτώσεις σε μια σειρά αυτοαπασχολούμενων που δραστηριοποιούνται γύρω από το λιμάνι (μεταφορές, εκτελωνιστές κ.ά.). • Την ιδιωτικοποίηση μιας στρατηγικής πύλης εισόδου - εξόδου της χώρας, κρίσιμη για την άμυνα και την ασφάλεια του λαού και της χώρας. Εξυπηρετεί την αμεσότερη εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, για ελλιμενισμό και ανεφοδιασμό των ΝΑΤΟϊκών μακελάρηδων.
Η Λαϊκή Συσπείρωση καλεί τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα να αντιδράσουν στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού της Πάτρας. Τα λιμάνια και συνολικά οι υποδομές της χώρας, μπορούν να γίνουν μοχλός πραγματικής ανάπτυξης και ευημερίας για τον λαό, με μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, μόνο όταν η αξιοποίησή τους δεν γίνεται για τις ανάγκες του κέρδους των λίγων, αλλά για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Οι εργαζόμενοι και ο λαός να αντισταθούν, να οργανώσουν την πάλη τους για λιμάνια που υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες. Να καταδικάσουν και με την ψήφο τους τις δυνάμεις που τάσσονται με τα επιχειρηματικά συμφέροντα και το ξεπούλημα των δημοσίων υποδομών, στο Δήμο της Πάτρας και στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, υπερψηφίζοντας τη Λαϊκή Συσπείρωση.
