Το ΕΣΥΝ στην ανακοίνωσή του αναφέρει τα εξής:
«Πρόκειται για ενέργεια που θα ενθαρρύνει τη χρήση, θα μειώσει το κίνητρο για θεραπεία, θα συμβάλει στη νομιμοποίηση στη συνείδηση της νέας γενιάς της ύπαρξης και χρήσης ναρκωτικών ουσιών.
Στόχος είναι να γκετοποιηθούν οι χρήστες, να μην είναι ορατοί στις πιάτσες, να ''καθαριστεί” το Κέντρο της Αθήνας προκειμένου να καταστεί τουριστικά θελκτικό. Να διευκολυνθούν οι επενδύσεις των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων.
Ουσιαστικά το κράτος θα παρέχει το χώρο στο χρήστη ώστε να κάνει νόμιμα χρήση οποιασδήποτε ναρκωτικής ουσίας που θα φέρνει ο ίδιος.
Το επιστημονικό προσωπικό θα παραβρίσκεται ως θεατής στη χρήση, θα δίνει συμβουλές ώστε αυτή να είναι "ασφαλής", θα παρεμβαίνει άμεσα σε περίπτωση ανάγκης ώστε να περιοριστούν οι θάνατοι.
Ποιος είναι όμως αυτός που μπορεί να ελέγξει το θάνατο όταν την ίδια στιγμή προσφέρει χώρο σε αυτόν; Ακόμα και αν ελεγχθεί ο αριθμός των θανάτων εντός του χώρου τι γίνεται εκτός αυτού; Τι γίνεται με το ψυχικό και κοινωνικό θάνατο που ούτως ή άλλως συνοδεύει τη χρήση;
Ήδη από τη δεκαετία του '90 έχουν λειτουργήσει τέτοιοι χώροι σε πολλές χώρες της Ευρώπης, στις ΗΠΑ, στον Καναδά και την Αυστραλία. Είναι συχνές οι παρεμβάσεις του Διεθνούς Συμβουλίου Ελέγχου των Ναρκωτικών (INCB) που επισημαίνουν ότι η λειτουργία τους δεν συνάδει με τις διεθνείς συμβάσεις για την καταπολέμηση των ναρκωτικών. Από τα ίδια τα στοιχεία που δίνει η κυβέρνηση της Ολλανδίας και το υπουργείο Υγείας προς το Ευρωπαϊκό Κέντρο Παρακολούθησης Ναρκωτικών, δεν προκύπτει από πουθενά η αποτελεσματικότητα αυτού του μέτρου ως προς τη μείωση της χρήσης ή ως προς τη μείωση των θανάτων από ηρωίνη. Σήμερα στην Ολλανδία διαγράφεται σταθερά αύξηση της χρήσης ηρωίνης, μια τάση που είναι ανοδική εδώ και δεκαετίες και συμβαδίζει με την αντιαπαγορευτική πολιτική στην κάνναβη. Επιπλέον, τα στοιχεία δείχνουν ότι από τα «shooting rooms» στην Ολλανδία δεν υπάρχει τάση ένταξης χρηστών σε πρόγραμμα θεραπείας.
Οι συγκεκριμένοι σχεδιασμοί είναι ενταγμένοι στην πολιτική της "μείωσης της βλάβης", που επικεντρώνει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιουργεί η χρήση και δεν αντιμετωπίζει τη χρήση ως πρόβλημα.
Αναρωτιόμαστε, από την άλλη, ακόμα σε αυτή την κατεύθυνση, τι έχει γίνει μέχρι τώρα για τους χρήστες υψηλού κινδύνου που επικαλούνται;
Τι γίνεται με την υποχρηματοδότηση των προγραμμάτων στο δρόμο (street work); Γιατί αυτή τη στιγμή καλύπτονται από τέτοιες δράσεις μόνο οι 1.700 από τους χιλιάδες ενέσιμους χρήστες που υπάρχουν στην Αττική; Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΚΕΘΕΑ για το 2017, η παροχή υπηρεσιών στο πεδίο της μείωσης της βλάβης, μέσω των street work, εμφανίζεται συγκριτικά μειωμένη και περιορίστηκε στην περιοχή της πρωτεύουσας. Συγκεκριμένα, για το ΚΕΘΕΑ "Εξέλιξις" υπήρχαν 10 άτομα προσωπικό στο δρόμο για όλη την Αττική και αυτό την "καλή" περίοδο που έπαιρνε χρηματοδότηση και από το ίδρυμα "Νιάρχος".
Τι γίνεται με τα Κέντρα Άμεσης Πρόσβασης ("στέκια"), χώρους ελεύθερους από ουσίες που δίνουν στους εξαρτημένους τη δυνατότητα να παραμείνουν σημαντικό διάστημα της ημέρας μακριά από την πιάτσα και να έχουν άμεση πρόσβαση σε φροντίδα (ιματισμό, σίτιση, στέγαση, εξετάσεις κλπ.);
Ο εξαρτημένος μπορεί να βοηθηθεί στην απόφαση να αλλάξει τη ζωή του και να απαλλαγεί από τα ναρκωτικά μόνο όταν κύριος στόχος είναι η παρακίνηση και η προετοιμασία του εξαρτημένου για απαλλαγή από κάθε ουσία.
Πόσο αυτό είναι εύκολο και δεν υποσκάπτεται αυτός ο στόχος, όταν το ίδιο το κράτος διαμορφώνει "ταυτότητα" στο χρήστη, περιθωριοποιώντας τον ακόμα περισσότερο;
Οι χρήστες υψηλού κινδύνου που επικαλούνται δεν είναι ένας στατικός πληθυσμός. Τροφοδοτείται συνέχεια από νέους ανθρώπους, όσο παραμένουν οι αιτίες που οδηγούν στη χρήση. Όσο δεν εφαρμόζεται αντιναρκωτική πολιτική με ενιαία φιλοσοφία στην πρόληψη, θεραπεία και κοινωνική επανένταξη.
Πού είναι το ενδιαφέρον του υπουργείου Υγείας για την πρόληψη και τη θεραπεία όταν τα κέντρα πρόληψης και τα θεραπευτικά προγράμματα υποστελεχώνονται και συνολικά υποχρηματοδοτούνται;
Ο λαός και η νεολαία δεν πρέπει να συμβιβαστούν με τη διάδοση των ναρκωτικών και με κανένα μέτρο που αναπαράγει τη διάδοση του φαινομένου. Οι νέοι άνθρωποι δεν έχουν έλλειψη από "χώρους για να σουτάρουν ηρωίνη", έχουν ανάγκη από χώρους για να μορφωθούν, να αθληθούν, να εκφραστούν πολιτιστικά. Η νεολαία έχει ανάγκη από χώρους που θα ενισχύουν την ολοκλήρωση της προσωπικότητάς της και όχι χώρους που θα αποδέχονται την αποχή της από τη ζωή.
Μαζικά και οργανωμένα να παλέψουμε για:
- Αντιναρκωτική πολιτική με τη δημιουργία αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν Ενιαίου Φορέα Πρόληψης - Θεραπείας - Κοινωνικής Επανένταξης.
- Στήριξη και αύξηση των "στεγνών" θεραπευτικών προγραμμάτων ως το κύριο μοντέλο θεραπείας.
- Να ενισχυθεί ο ρόλος των Κέντρων Πρόληψης. Να εφαρμοστούν προγράμματα εκπαίδευσης για τις εξαρτήσεις σε όλες τις σχολικές βαθμίδες, στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και τα στρατόπεδα.
- Μέτρα για την αντιμετώπιση της σχολικής διαρροής, μέτρα για την προστασία των ανέργων και των ευάλωτων κοινωνικά ομάδων. Ενίσχυση της δωρεάν αθλητικής και πολιτιστικής δραστηριότητας των νέων ανθρώπων.
- Προγράμματα έγκαιρης παρέμβασης που στοχεύουν στους νέους που πειραματίζονται με τις ουσίες.
- Πολλαπλασιασμό των κέντρων ενημέρωσης, των προγραμμάτων δράσης στο δρόμο, των κέντρων υποστήριξης χρηστών με κρατική χρηματοδότηση.
- Να σταματήσει κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα ιδιωτικών φορέων και ΜΚΟ στους τομείς της Πρόληψης και της Απεξάρτησης.
