ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

TRANSLATE

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Φεστιβάλ ΚΝΕ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Φεστιβάλ ΚΝΕ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2020

Ν. Αμπατιέλος: Σοσιαλισμός, για να μπορούμε να "Ανασαίνουμε"

 


Ν. Αμπατιέλος: Το σύνθημα «Σοσιαλισμός, για να μπορούμε να "ανασαίνουμε"», απαντάει στους προβληματισμούς των νέων




Ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Νίκος Αμπατιέλος, σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, λίγες ώρες πριν ανοίξουν οι πύλες των κεντρικών εκδηλώσεων του 46ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή, στην Αθήνα, στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου, επισημαίνει ότι το σύνθημα του φετινού Φεστιβάλ «Σοσιαλισμός, για να μπορούμε να "ανασαίνουμε", για να νικήσει η ζωή» δίνει το στίγμα της μαχητικής διεκδίκησης στο σήμερα, δείχνει ποια είναι η διέξοδος, η απάντησή μας, η προοπτική που μπορεί να δώσει αέρα, δύναμη και αντοχή στην καθημερινή πάλη για μια ζωή με δικαιώματα.

Αναφέρει ότι η προσαρμογή της πολιτικής δραστηριότητας αυτής της περιόδου έχει να κάνει με τις ανάγκες του λαού και της νεολαίας και στην κατεύθυνση αυτή η ΚΝΕ άλλαξε τον χώρο διεξαγωγής του Φεστιβάλ, «για να μπορέσουμε να διαφυλάξουμε σε αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες την υγεία των μελών και φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, την υγεία των επισκεπτών του Φεστιβάλ, τηρώντας τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, συντάσσοντας -σε συνεργασία με την επιστημονική κοινότητα- ένα αυστηρό υγειονομικό πρωτόκολλο».

Ταυτόχρονα η ΚΝΕ ανταποκρινόμενη στη δραματική έκκληση των νοσοκομειακών γιατρών για άμεση ανάγκη αιμοδοσίας πήρε την πρωτοβουλία διοργάνωσης δεκάδων εθελοντικών αιμοδοσιών σε όλη την Ελλάδα.

Ο Ν. Αμπατιέλος μιλά επίσης για την ανάπτυξη σειράς τρόπων επικοινωνίας της ΚΝΕ με την νεολαία.

Στην συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ αναφέρεται στους αλληλοτροφοδοτούμενους παράγοντες που καθορίζουν τις εξελίξεις αυτής της περιόδου και τονίζει ότι οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων συγκαλύπτουν πως «ο καπιταλισμός είναι ο “ ιός”, που δεν παίρνει από “ θεραπεία”... Μονάχα ανατρέπεται!».

Καθώς οι κεντρικές εκδηλώσεις του Φεστιβάλ συμπίπτουν με το άνοιγμα των σχολείων, ο Ν. Αμπατιέλος μιλά για την κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία, αναφέρεται στις προσπάθειες διαστρέβλωσης των μαθητικών διεκδικήσεων από τα ΜΜΕ και υπογραμμίζει, μεταξύ άλλων, χαρακτηριστικά ότι «το σύνθημα ενός σχολείου που βρίσκεται σε κινητοποίηση στην Πάτρα απαντά από μόνο του: “ Η μάσκα δεν είναι η μόνη προστασία, δώστε λεφτά για την Παιδεία”».

Ως προς την διεθνή διάσταση του 46ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή, σημειώνει, μεταξύ άλλων, ότι η ΚΝΕ θα συγκεντρώνει από τους επισκέπτες οικονομική βοήθεια για τους πληγέντες της φονικής έκρηξης στο λιμάνι της Βηρυτού, πρωτοβουλία που εντάσσεται στο πλαίσιο σχετικής καμπάνιας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών, ενώ τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν, θα παραδοθούν στην Ένωση Λιβανέζικης Δημοκρατικής Νεολαίας.

Τέλος, μιλώντας για το πρόγραμμα των εκδηλώσεων αναφέρει «το σίγουρο είναι πως γι’ άλλη μια χρονιά το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “ Οδηγητή” θα αποδείξει ότι είναι το μεγαλύτερο πολιτικό-πολιτιστικό γεγονός της νεολαίας».

 

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη του Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ Νίκου Αμπατιέλου στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και το δημοσιογράφο Γ. Μηλιώνη

 

ΕΡ:Ποιο είναι το σύνθημα του 46ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή και γιατί το επιλέξατε;

 

ΑΠ:Το φετινό σύνθημα του Φεστιβάλ, «Σοσιαλισμός, για να μπορούμε να "ανασαίνουμε", για να νικήσει η ζωή», απαντάει στους υπαρκτούς προβληματισμούς, την ανησυχία, την αμφισβήτηση εκατοντάδων χιλιάδων νέων, που έρχονται αντιμέτωποι με τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, έναν φαύλο κύκλο κρίσεων, φτώχειας, εκμετάλλευσης, αδικίας, πολέμων. Ή -για να το πούμε αλλιώς- είναι αυτό που είπε στα τελευταία του λόγια ο δολοφονημένος από αστυνομικούς, Αφροαμερικανός, Τζ. Φλόιντ: «Δεν μπορώ να αναπνεύσω». Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Άλλωστε, η πανδημία του κορονοϊού ήρθε να φανερώσει αυτή την πραγματικότητα, τη γύμνια των καπιταλιστικών κρατών και την ανικανότητά τους να προστατεύσουν τη ζωή και την υγεία των λαών, ακόμη και στις πιο ανεπτυγμένες χώρες, στη βιτρίνα -υποτίθεται- του καπιταλισμού. Οι ομαδικοί τάφοι, η κατάσταση στις ΜΕΘ, το τραγικό και ταυτόχρονα κυνικό δίλημμα ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει, η λειτουργία εργοστασίων και άλλων χώρων δουλειάς εν μέσω πανδημίας είναι μερικές μόνο εικόνες αυτής της βαρβαρότητας.

Το σύνθημα του 46ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή, λοιπόν, δίνει το στίγμα της μαχητικής διεκδίκησης στο σήμερα, δείχνει ποια είναι η διέξοδος, η απάντησή μας, η προοπτική που μπορεί να δώσει αέρα, δύναμη και αντοχή στην καθημερινή πάλη για μια ζωή με δικαιώματα.

 

ΕΡ:«Ένα Φεστιβάλ “ αλλιώς”» αναφέρεται στην ιστοσελίδα festival.kne.gr. Τι σημαίνει «αλλιώς»;

 

ΑΠ: Όντως, το 46ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή είναι ένα διαφορετικό Φεστιβάλ. Παρ’ όλα αυτά έχει και τις “ σταθερές” του. Δεν αλλάζει το γεγονός ότι το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “ Οδηγητή” είναι μια μεγάλη νεανική γιορτή που “ ταξιδεύει” σε όλη τη χώρα, μια πλατιά συνάντηση της νεολαίας με την ανατρεπτική πολιτική του ΚΚΕ, με τις θέσεις της ΚΝΕ, μια “ ανάσα” πολιτισμού και δημιουργίας, μια “ ένεση” αισιοδοξίας, απαραίτητη σ’ αυτές τις συνθήκες. Και φυσικά, όπως κάθε χρόνο, αποτελεί την πρώτη αγωνιστική απάντηση της νεολαίας.

Η προσαρμογή δεν έχει να κάνει μόνο ότι αποφασίσαμε να αλλάξουμε τον χώρο διεξαγωγής του, για να μπορέσουμε να διαφυλάξουμε σε αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες την υγεία των μελών και φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, την υγεία των επισκεπτών του Φεστιβάλ, τηρώντας τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, συντάσσοντας -σε συνεργασία με την επιστημονική κοινότητα- ένα αυστηρό υγειονομικό πρωτόκολλο. Η προσαρμογή της πολιτικής δραστηριότητας αυτής της περιόδου έχει να κάνει με τις ανάγκες του λαού και της νεολαίας. Ακριβώς γι’ αυτό, πήραμε την πρωτοβουλία διοργάνωσης δεκάδων εθελοντικών αιμοδοσιών σε όλη την Ελλάδα, ανταποκρινόμενοι στη δραματική έκκληση των νοσοκομειακών γιατρών για άμεση ανάγκη αιμοδοσίας. Ήδη εκατοντάδες νέοι έχουν δώσει αίμα, πραγματική “ ανάσα” ζωής και αλληλεγγύης σε όσους έχουν ανάγκη και στον τιτάνιο αγώνα των γιατρών στα νοσοκομεία, τις ΜΕΘ, τα χειρουργεία, για να σώσουν ανθρώπινες ζωές, για την προστασία της υγείας του λαού.

 

ΕΡ: Με αρχή τον Μάρτιο και το lockdown είδαμε από την ΚΝΕ την ανάπτυξη και άλλων τρόπων επικοινωνίας με την νεολαία.

 

ΑΠ: Είναι αλήθεια πως η καραντίνα “ επιτάχυνε” μια προσπάθεια αναβάθμισης των μορφών παρέμβασης και γνωστοποίησης των θέσεων της ΚΝΕ. Δοκιμάσαμε μορφές, όπως είναι τα “ Podcasts της ΚΝΕ”, σειρά θεματικών εκπομπών, δηλαδή, για ζητήματα που απασχολούν τη νεολαία για την επικαιρότητα, τον πολιτισμό, τη μουσική, τον αθλητισμό, την επιστήμη, την ιστορία κ.ά., που σκοπεύουμε να μονιμοποιήσουμε το επόμενο διάστημα. Συνολικά, αξιοποιήσαμε καλύτερα το διαδίκτυο, με τη λειτουργία νέου, ανανεωμένου site της ΚΝΕ, με την καλύτερη αξιοποίηση του καναλιού της Οργάνωσης στο youtube, με την παραγωγή πολύμορφων διαδικτυακών υλικών κ.ά.

Είναι δεδομένο πως οι κομμουνιστές αξιοποιούμε κάθε δυνατότητα που δίνουν οι νέες τεχνολογίες για να γίνονται ευρύτερα γνωστές η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, οι θέσεις της ΚΝΕ και τέτοιες δυνατότητες δίνει και το διαδίκτυο. Αυτή η παρέμβαση αντλεί ζωντάνια και τροφοδοτεί την καθημερινή, ζωντανή επαφή στους χώρους δουλειάς, νεολαίας, στις λαϊκές συνοικίες, εκεί που μπορούν να σφυρηλατηθούν πραγματικοί δεσμοί αγώνα και συλλογικής δράσης.

 

ΕΡ: Το 46ο Φεστιβάλ πραγματοποιείται σε μια χρονική συγκυρία όπου έχουν οξυνθεί μεγάλου βάθους ζητήματα τα οποία αναμφισβήτητα απαιτούν απαντήσεις στρατηγικού χαρακτήρα για το μέλλον της νεολαίας, του λαού και της χώρας. Ποια ζητήματα ιεραρχεί και πώς απαντά η ΚΝΕ;

 

ΑΠ: Το ίδιο το σύνθημα του 46ου Φεστιβάλ δείχνει την ιεράρχηση της ΚΝΕ στην ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας «για να νικήσει η ζωή». Αυτό αποδεικνύουν, άλλωστε, και οι παράγοντες που καθορίζουν αυτήν την περίοδο:

--Η πορεία και το φούντωμα της πανδημίας στη χώρα μας και διεθνώς, η τραγική κατάσταση στα δημόσια συστήματα υγείας, οι συνέπειες της πανδημίας στη ζωή και τα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας.

--Το ξέσπασμα, η εξέλιξη και το βάθος της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, τις συνέπειες της οποίας τις ζει στο πετσί της η νέα γενιά για δεύτερη φορά μέσα σε 10 χρόνια.

--Και φυσικά η περαιτέρω όξυνση των ανταγωνισμών στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, μέσα στους οποίους εντάσσονται και οι αντιθέσεις των αστικών τάξεων Ελλάδας - Τουρκίας, η κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας, η απειλή πολεμικού επεισοδίου.

Όλοι αυτοί οι παράγοντες, παρά τη σχετική τους αυτοτέλεια, δεν είναι ανεξάρτητοι ο ένας από τον άλλον, ούτε πολύ περισσότερο “ συνέπεσαν” συγκυριακά, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, που κάνουν λόγο για μια τριπλή κρίση (οικονομική, υγειονομική, εθνική), λες και αυτή έπεσε από τον ουρανό ή προέκυψε από το κακό το ριζικό μας... Αυτή η ανάλυση συγκαλύπτει την ταξική και βαθύτερη ουσία των γεγονότων. Συγκαλύπτει ότι όλοι αυτοί οι παράγοντες αλληλοτροφοδοτούνται και ο ένας αποτελεί την συνέχεια του άλλου. Με άλλα λόγια, συγκαλύπτει πως ο καπιταλισμός είναι ο “ ιός”, που δεν παίρνει από “ θεραπεία”... Μονάχα ανατρέπεται!

 

ΕΡ: Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “ Οδηγητή” συμπίπτει και με το άνοιγμα των σχολείων...

 

ΑΠ: Η πραγματικότητα είναι συγκεκριμένη. Τα σχολεία άνοιξαν με σοβαρές ανεπάρκειες και προβλήματα, παρά το χρόνο που είχε η κυβέρνηση στα χέρια της. Τα προβλήματα αυτά αφορούν τον αριθμό των μαθητών ανά τάξη, που αντί να έχει μειωθεί, σε ορισμένες περιπτώσεις έχει μεγαλώσει. Υπάρχουν περιπτώσεις με συγχωνεύσεις τάξεων, ακόμα και συγκροτημάτων. Πάνω από 20.000 κενά σε εκπαιδευτικούς, ζητήματα με την ανεπαρκή καθαριότητα, χρόνια κτιριακά ζητήματα που σχετίζονται με τη μόνιμη κρατική υποχρηματοδότηση των σχολείων, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων.

Είναι λογικό να υπάρχει ανησυχία και ανασφάλεια. Το ελπιδοφόρο είναι πως ήδη οι μαθητές οργανώνουν τη δική τους απάντηση. Από την πρώτη κιόλας μέρα έχουν υπάρξει αντιδράσεις, οργανώνονται ήδη μαθητικές κινητοποιήσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, βάζοντας στο επίκεντρο να βελτιωθούν άμεσα οι όροι λειτουργίας των σχολείων. Βέβαια, γίνεται μια διαστρέβλωση των μαθητικών διεκδικήσεων από τα ΜΜΕ, αφού ταυτίζονται οι μαθητές με “ αρνητές της μάσκας”. Το σύνθημα ενός σχολείου που βρίσκεται σε κινητοποίηση στην Πάτρα νομίζω πως απαντά από μόνο του: “ Η μάσκα δεν είναι η μόνη προστασία, δώστε λεφτά για την Παιδεία”.

 

ΕΡ: Πώς θα εκφραστεί στο φετινό Φεστιβάλ η διεθνής διάστασή του;

 

ΑΠ: Παρά το γεγονός ότι η πανδημία ανάγκασε τις Κομμουνιστικές Νεολαίες σε όλο τον κόσμο να προσαρμόσουν τη δράση τους, ιδιαίτερα τον διεθνή τους προγραμματισμό, το 46ο Φεστιβάλ δε θα απολέσει το διεθνές του στίγμα. Η ΚΝΕ έχει λάβει δεκάδες χαιρετιστήρια μηνύματα από αδελφές οργανώσεις που εύχονται κάθε επιτυχία στο Φεστιβάλ μας, πολλά από τα οποία δημοσιεύονται στο κανάλι μας στο youtube και στο site του Φεστιβάλ, festival.kne.gr.

Η διεθνής διάσταση του Φεστιβάλ δεν πρόκειται να χαθεί γιατί, κόντρα στις δυσκολίες και τις ιδιαίτερες συνθήκες που παρουσιάζονται, παραμένουν τα κοινά προβλήματα για τη νεολαία της περιοχής και όλου του κόσμου, δυναμώνει η επίθεση της αστικής τάξης και του κράτους της σε κάθε χώρα και φυσικά η ανάγκη ισχυροποίησης των Κομμουνιστικών Νεολαιών, του συντονισμού της δράσης τους, η ανάγκη να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις που έχουμε μπροστά μας.

Έτσι, στις κεντρικές εκδηλώσεις του 46ου Φεστιβάλ, η ΚΝΕ θα συγκεντρώνει από τους επισκέπτες οικονομική βοήθεια για τους πληγέντες της φονικής έκρηξης στο λιμάνι της Βηρυτού, που πρόσθεσε νέα βάσανα στο λαό και την νεολαία του Λιβάνου, μαζί με τα βάσανα των πολέμων, της προσφυγιάς, της φτώχιας, της οικονομικής κρίσης. Η πρωτοβουλία αυτή εντάσσεται σε ένα σύνολο δράσεων που πραγματοποιούνται στο πλαίσιο σχετικής καμπάνιας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών, ενώ τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν, θα παραδοθούν στην Ένωση Λιβανέζικης Δημοκρατικής Νεολαίας.

 

ΕΡ: Τι θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν οι επισκέπτες του 46ου Φεστιβάλ;

 

ΑΠ: Οι επισκέπτες του Φεστιβάλ θα έχουν την ευκαιρία επί τρεις μέρες να περάσουν καλά απολαμβάνοντας επί σκηνής κάποιους από τους πιο σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες. Ξεχωριστή θα είναι η τρίτη και τελευταία μέρα των εκδηλώσεων, το Σάββατο 19 Σεπτέμβρη, που περιλαμβάνει ομιλία από τον Γενικό Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα και θα ακολουθήσει αφιέρωμα στον μεγάλο μας μουσικοσυνθέτη Θάνο Μικρούτσικο με τη συμμετοχή μιας πολύ δυνατής ομάδας καλλιτεχνών που συνεργάστηκαν μαζί του, όπως είναι ο Γιώργος Νταλάρας, ο Μίλτος Πασχαλίδης, η Ρίτα Αντωνοπούλου, ο Χρήστος Θηβαίος, ο Κώστας Θωμαΐδης, ο Γιώργος Κιμούλης και ο Γιώργος Μεράντζας. Το σίγουρο είναι πως γι’ άλλη μια χρονιά το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “ Οδηγητή” θα αποδείξει ότι είναι το μεγαλύτερο πολιτικό-πολιτιστικό γεγονός της νεολαίας.

© ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ. Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ.

ΔΕΣ ΑΚΟΜΗ


Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2018

ΕΝΟΧΛΟΥΝΤΑΙ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΑΦΙΣΕΣ ΤΗΣ ΚΝΕ ?!! --ΝΑ ΤΙΣ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΟΥΜΕ !!

Ρεπορτερ:
Η πολιτική κατήχηση σε 10χρονα
επιτρέπεται όταν είναι για την Ε.Ε.
• Απαγορεύονται όμως οι αφίσες έξω από σχολεία, που προσκαλούν σε φεστιβάλ νεολαίας
Η πλύση εγκεφάλου, για να είναι επιτυχής και να αποδώσει καρπούς στο μέλλον, πρέπει να γίνεται από τα …γεννοφάσκια .
Αυτό για το σύστημα είναι κανόνας απαράβατος, ο οποίος τηρείται με ευλάβεια όταν πρόκειται να μυηθούν μικρά παιδιά στις πολιτικές που πρεσβεύει το Διευθυντήριο της Ευρωπαικής Ένωσης.
Προκειμένου να υπάρξει εξωραισμός ή και αγιοποίηση της Ε.Ε. διοργανώνονται και μαθήματα πολιτικής κατήχησης από επίσημους προπαγανδιστές του Ευρωκοινοβουλίου.
Τέτοιο σεμινάριο έγινε πριν από καιρό και στην Πάτρα και διοργανώθηκε από την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας . Συμμετείχαν μαθητές της ΣΤ΄ Δημοτικού και της Α’ Γυμνασίου από σχολεία της Περιφέρειας.
Ποιο ήταν το θέμα της συνεδρίασης ;
"Η Άνοδος του Ευρωσκεπτικισμού στην Ε.Ε.".
Θα αναρωτηθείτε: Και τι κατάλαβαν 10 χρονα πιτσιρίκια όταν άκουγαν για τον ευρωσκεπτικισμό ;
Ουδεμία σημασία έχει τι (δεν) κατάλαβαν. Είπαμε, το πιπίλισμα μυαλού πρέπει να γίνεται από την κούνια !
Ενδιαφέρον έχουν και οι οδηγίες που έδιναν οι καθοδηγητές στα παιδάκια, στα οποία ανέφεραν ότι "οι ευρωσκεπτικιστές διαφωνούν με την προσπάθεια επέκτασης της Ευρώπης", ότι "άλλοι διαφωνούν με τη σημερινή της μορφή και άλλοι ζητούν τη διάλυσή της".
Φυσικά τους ενημέρωσαν ότι η Ε.Ε. δημιουργήθηκε για να ευημερήσουν οι λαοί της Ευρώπης, να ζήσουν σ΄ένα κόσμο καλύτερο, χωρία ανεργία, φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά (τα πέτυχαν όλα αυτά και προκόψαμε…).
Διαβάζοντας σχετική διαδικτυακή ανάρτηση της Περιφέρειας, πήγε το μυαλό μας στην προ ημερών δυσαρέσκεια που εξέφρασε ο αντιπεριφερειάρχης Γρ.Αλεξόπουλος, όταν είδε έξω από σχολείο δύο αφίσες της ΚΝΕ που αναφέρονταν στο Φεστιβάλ και οργίστηκε για την "κομματική προπαγάνδα έξω από σχολείο".
Προφανώς , δεν έχει πρόβλημα με την πολιτική προπαγάνδα όταν αυτή γίνεται μέσα στα σχολεία με διοργανώτρια την Περιφέρεια και μάλιστα σε μαθητές του Δημοτικού!

Ενοχλείται μόνο όταν βλέπει αφίσες της ΚΝΕ …


Τρίτη 3 Οκτωβρίου 2017

,,εύκολο είναι ναρθεις, το δύσκολο είναι να μείνεις,,

,,Εγώ, 
το διακόπτη που άναψε την ερώτηση κι απάντησα με τη ζωή μου. 
Εικοσιπέντε χρόνια μετά ξέρω πως 
ήταν η Ρόζυ,,
**************
«Τι θέλει αυτή εδώ;»


Φτάνω στην είσοδο. Ένας πάγκος, δυο γυναίκες, η μία νεότερη, η άλλη λίγο πιο πάνω από τα χρόνια μου. Κοντοστέκομαι. Αμηχανία. Βλέπεις δεν μπορώ να κρυφτώ, άτιμο πράγμα η δημόσια μούρη, και δεν το θέλω. «Εισιτήριο;» ρωτάω.


Σούρουπο Σεπτέμβρη του 1992. Στη δημοσιογραφική πιάτσα συζητάνε με υποδόριο χιούμορ την ευάριθμη, από πλευράς συμμετοχής κόσμου, «νεκρανάσταση» του Φεστιβάλ της ΚΝΕ στην Πανεπιστημιούπολη. Άλλοι πάλι λένε πως ο κόσμος είναι πιο πολύς απ’ αυτόν που αναμενόταν. Η Αλέκα έχει ήδη κάτσει απέναντί μου στην πολυθρόνα του “Ψηλά τα Χέρια” . 
Το βρώμικο 89, ο Κοσκωτάς, τα «γουνάκια» , η αισθητική της Αυριανής, το 13ο, το 14ο… 
Αποφασίζω να πάω στο φεστιβάλ. 
Διαλέγω να πάω μόνη μου για να δω και ν’ ακούσω χωρίς να …εκθέσω κανέναν.

Φτάνω στην είσοδο. Ένας πάγκος, δυο γυναίκες, η μία νεότερη, η άλλη λίγο πιο πάνω από τα χρόνια μου. Κοντοστέκομαι. Αμηχανία. Βλέπεις δεν μπορώ να κρυφτώ, άτιμο πράγμα η δημόσια μούρη, και δεν το θέλω.

«Εισιτήριο;» ρωτάω. 
«Περάστε , δημοσιογράφος είστε» λέει η μεγαλύτερη, ψελλίζοντας κι ένα «από πού;». 
Εννοούσε από ποιο μέσο. Τώρα ούτε εγώ θυμάμαι καλά καλά, μετά την παταγώδη αποχώρηση απ’ το mega, την επανάκαμψη στην ΕΡΤ, το FLASH, το Σκάι. Επαγγελματικά κουλουβάχατα σε αναμοχλευτικούς καιρούς. 
«Από πουθενά» απαντάω. «Από μόνη μου». Προχωράω. Έχουν πυκνώσει κάποιοι παράξενοι νεολαίοι. 
Ευγενείς, αγόρια και κορίτσια λιγότερα, και τ’ αυτί μου πιάνει ένα «τί θέλει αυτή εδώ;». 
Δεν ξέρω ποιος και αν απάντησε.

Περπάτησα με ευκολία. Όλα χειροποίητα. Πάγκοι, πανό, κόσμος αραιός. Με πλησιάζει μια γιαγιά. Μαζί με δυο-τρείς νεότερες, απ’ αυτές που λατρεύω να βλέπω στις διαδηλώσεις, εκδηλώσεις και φεστιβάλ του κόμματος, και κάθε μα κάθε φορά να ξορκίζω κάθε κακό που έρχεται με τα γεράματα και να εύχομαι να τους μοιάσω στα κότσια. 

«Κι εσύ εδώ; Αμ το λεγα γω ότι αυτή δεν μπορεί, σα δικιά μας ακούγεται. Και ξέρεις το ψέμα φαίνεται στη μούρη. Κι είναι καλύτερη απ’ την τηλεόραση». Στο φεστιβάλ της ΚΝΕ, σ’ αυτό το ηρωϊκά αμήχανο, μια γιαγιά έσπασε την επιφύλαξη και την παγωμάρα, αλλά κυρίως μ’ έναν τρόπο μαγικό έβγαλε απ’ τα μάτια που με περιεργαζόντουσαν, και γιατί όχι με παρακολουθούσαν, την καχυποψία που γεννούσε η ιδιότητα, η μέρα, ο τόπος, η ιστορία, η ώρα και η στιγμή.

Πέρασαν χρόνια και την ερώτηση 
«τί θέλει αυτή εδώ» μου την αποκρυπτογράφησε συντρόφισσα που δουλεύαμε πολλά χρόνια στη βουλή μαζί κι από σύμπτωση ήταν αυτή η ίδια και τότε, και το 2000 που έχουμε ορκιστεί βουλευτές και με υποδέχεται ζεστά, όταν περνάω τρέμοντας από συγκίνηση την πόρτα των γραφείων του κόμματος. 
Τότε είχε αναρωτηθεί ακριβώς αυτό. Το 2000 μου το θύμισε και με ξεψάρωσε όταν αναρωτιόμουν εγώ για άλλα, πολύ ευκολότερα από το πρώτο βήμα.

Πολλοί θυμούνται τη ΔΕΗ και την εικοσάλεπτη διακοπή του ρεύματος στο φεστιβάλ του 92.
 Εγώ, 
το διακόπτη που άναψε την ερώτηση κι απάντησα με τη ζωή μου. 
Εικοσιπέντε χρόνια μετά ξέρω πως 
ήταν η Ρόζυ.

Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 2017

Ως άλλος Nτόκτορ:




Παρατήρηση 1η: Υπάρχει κάτι πιο γελοίο από τον γελοίο; Υπάρχει. Ο γελοίος που με εξυπνακισμούς πάει να παραστήσει τον ξύπνιο.

Παρατήρηση 2η: Το εργατικό λαϊκό κίνημα δεν βρίσκεται και στα καλύτερά του. Αυτή η «ήττα», όμως, όσο κι αν φαίνεται οξύμωρο, έχει και κάτι το θετικό. Έχει αποθρασύνει τους σμπίρους του συστήματος.

Οι τελευταίοι λόγω της αμορφωσιάς τους περί την γεωμετρία της Ιστορίας και θεωρώντας αμετάβλητους τους συσχετισμούς υπέρ της τάξης της οποίας αποτελούν τους οργανικούς διασκεδαστές της, δεν νιώθουν την ανάγκη των προσχημάτων. Έτσι μας παρέχουν αφειδώς τα διαπιστευτήρια και της χυδαιότητας και της μαυρίλας τους.

Ας έρθουμε, τώρα, στο θέμα μας.

Ο κ.Τάκης Θεοδωρόπουλος δηλώνει συγγραφέας και δημοσιογράφος. Στο τελευταίο του πόνημα στην Καθημερινή (http://www.kathimerini.gr/927812/opinion/epikairothta/politikh/h-aristera-einai-synh8eia), την εφημερίδα του συγκροτήματος «μια σοβαρή Χρυσή Αυγή»,εξέφρασε την «έκπληξη» του ιδίου και των ομοίων του που το φεστιβάλ της ΚΝΕ συνεχίζει να ζει…

Κατ’ αρχάς θεωρούμε λογικό να του πέφτουν πολύ «πασέ» τα σουβλάκια του φεστιβάλ. Ειδικά για κάποιον που – όπως γράφει στο κείμενό του – ορέγεται «φιλέτο ταρτάρ με τηγανιτές πατάτες». Τον νιώθουμε… 

Λογικό, επίσης, να του έρχεται μια «διάθεση συννεφιάς» όταν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι συμμετέχουν στο φεστιβάλ την ώρα που εκείνος, μαζί με τον Γεωργιάδη, τον Βορίδη, τον Βενιζέλο και την εφημερίδα του που φρίττει με τον «κατάσκοπο Μπελογιάννη», δίνει τη μάχη να καταδικαστούν τα «εγκλήματα του κομμουνισμού». 

Να, όμως, που η λογική της μαυρίλας του «συνταγματικού τόξου» οδηγεί τους διανοούμενούς της στον πάτο. Πάρτε μια γεύση του πάτου:

«…το ζήτημα με όλους αυτούς, και τον Νταλάρα και τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τα «πάγωσε η τσιμινιέρα» και το προλεταριάτο και τα σφυροδρέπανα – μας εξηγεί ο εν λόγω – δεν είναι πολιτικό. Είναι ψυχολογικό».

Ως άλλος ντόκτορ, δηλαδή, ο κ.Τ.Θ. μας αποκαλύπτει τι φταίει που ο Νταλάρας, ο Παπακωνσταντίνου και κάτι πολλές χιλιάδες κόσμου πάνε στο φεστιβάλ των κομμουνιστών: Φταίει, όπως σημειώνει με πόνο, αυτή η «καταραμένη ψυχολογία ενός τμήματος, διόλου αμελητέου, της κοινωνίας μας»…

Εμείς, επομένως, οι φεστιβαλιστές ντε, το έχουμε (ω, τι αστική ευγένεια) το «ψυχολογικό» μας ζητηματάκι. Που είναι και «καταραμένο». Και που συνίσταται σε μια «συνήθεια», στα όρια της πάθησης, η οποία έχει προσβάλει ένα τμήμα της κοινωνίας «διόλου αμελητέο» (σσ: αυτό το «διόλου αμελητέο» μάλλον προκαλεί στον ντόκτορ την τάση να σκίσει τα πτυχία του…).

Από πλευράς μας, πάντως, θα επιμείνουμε ότι είναι απόλυτα λογικό κάποιος σαν τον Τ.Θ. να προχωρά σε «ιατρικού» τύπου γνωματεύσεις για ό,τι τον ενοχλεί πολιτικά. Αφήστε που ο εν λόγω κύριος γνωρίζει και να προσεγγίζει τις «ασθένειες» και να προτείνει λύσεις. Έχουμε βάσιμα στοιχεία για αυτό.

Για παράδειγμα:
Ο εν λόγω δεν είναι μόνο ότι υπήρξε ο εκλεκτός της κυβέρνησης του πρώτου Μνημονίου και του τότε υπουργού κ. Γερουλάνου (τον θυμάστε τον υπουργό του κ.Παπανδρέου;) στο ΕΚΕΒΙ.
Δεν είναι μόνο ότι σαν «ντίτζιταλ συγγραφέας» – κατά την ανακοίνωση του Συνδέσμου Εκδοτών Βιβλιοπωλών Αθηνών (ΣΕΒΑ) – το 2003 επιτέθηκε στο ΣΕΒΑ όταν ο Σύνδεσμος, ως ελάχιστη αντίδραση στην εισβολή των Βρετανών στο Ιράκ, αρνήθηκε την ανακήρυξη της Βρετανίας ως «τιμώμενης χώρας» στη Γιορτή Βιβλίου στο Πεδίον του Άρεως.
Δεν είναι μόνο ότι ο συγκεκριμένος υπήρξε ένας εκ των «32 πνευματικών ανθρώπων»που έβαλαν την υπογραφή τους το 2011 υπέρ της «εθνικά ομόψυχης» ψήφισης του «Μεσοπρόθεσμου» και των Μνημονίων στηρίζοντας με πάθος σαν «λύση» την προοπτική μιας «δημοκρατίας» αλά κυβέρνηση Παπαδήμου, όπως και ακολούθησε.

Στα προηγούμενα προσθέστε και τούτο: Πρόκειται για έναν μελίρρυτο κύριο. Κατεξοχήν εκπρόσωπο του Διαφωτισμού. Μεγάλο αγωνιστή της κοινωνικής ισότητας. Παθιασμένο μαχητή ενάντια στον ρατσισμό.

Απόδειξη: Στο άρθρο του στις 13/4/2016 (πάλι στην «Καθημερινή» – που αλλού;) μιλώντας για την επίσκεψη της Βανέσα Ρεντγκρέιβ στα ελληνικά νησιά, εκείνο που είδε όσον αφορά το δράμα των προσφύγων δεν ήταν παρά… «μελό».

Αλλά εκεί που ξεπέρασε ακόμα και τον εαυτό του ήταν όταν – στο ίδιο άρθρο – αναφερόμενος στον Κινέζο καλλιτέχνη και ακτιβιστή Ai Wei-Wei που κατέγραφε την οδύνη των προσφύγων στην Ελλάδα, είχε την ευγένεια, αυτός ο γόης της άριας φυλής, να τον αποκαλέσει έτσι: «Πιθηκόμορφο»… 

Περί αυτού του κυρίου πρόκειται, λοιπόν: Ο Ai Wei-Wei «πιθηκόμορφος». Η Ρεντγκρέιβ στους πρόσφυγες «μελό». Κι εμείς με ζήτημα «ψυχολογικό»…

Προς το παρόν, βέβαια, ο… ψυχοθεραπευτής μας (ο οποίος παρεμπιπτόντως παρότι «πλήττει» θανάσιμα με όλα αυτά, εντούτοις κάθεται και γράφει κείμενα για όσα του προκαλούν «πλήξη» – ας το δει αυτό με τον ψυχολόγο του) δεν εξέδωσε ακόμα κάποιο φιρμάνι για να μας κάνει καλά. Για να μας γιάνει. Για να μας… «αναμορφώσει» βρε αδερφέ.

Μέχρι το επόμενο φεστιβάλ, έτσι για να ξεφύγει από την ανιαρή συνήθειά του να γλύφει τους Τόμσεν και τους εγχώριους «Γερούν γερά», έχει καιρό να ασχοληθεί πιο επισταμένα. Και να μας προτείνει τη δέουσα «θεραπεία».





Περισσότερα για το Φεστιβάλ δείτε στις ΣΕΛ.  12-17 

Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου 2017

,,τι Σημαίνει να Είσαι μέρος μιας σφικτής ανθρώπινης αλυσίδας,,

,,Η υπερηφάνεια που νιώθεις ξέροντας πως είσαι κι εσύ ένας από αυτούς που δεν λυγίζουν, δεν βολεύονται και δεν παύουν να προσπαθούν να σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Γιατί να ξέρετε ,
"Το μέλλον δε θα 'ρθει από μονάχο του... αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς " ,,
ΤΙΤΛΟΣ: ΕΝΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΟΥ ΧΑΝΩ

Κανονικά αυτήν την ώρα θα ήμουν στο σπίτι μου στην Αθήνα, θα τρώγαμε και θα ετοιμαζόμασταν σιγά σιγά , να κατηφορίσουμε. 
Θα είχα μιλήσει με όλα τα συντρόφια, ραντεβού άπειρα θα είχαν κλειστεί για να γνωριστούμε και με αυτούς που έρχονται από μακριά και που μέχρι τώρα τα λέγαμε μόνο μέσω πληκτρολογίου.
Θα έβλεπα τη Σοφία μου , τη Λώρα μου, τη Μαρούσκα, την Αννιώ, θα αγκάλιαζα τη Δημητρούλα μου, το Μπιάκι και τόσα αγαπημένα κορίτσια, αλλά και πολλά αγαπημένα αγόρια βέβαια. 
Αν ήμουν τυχερή μπορεί να αγκάλιαζα και το "τρίτο" μου την Τάτη.
Κανονικά θα πετούσα από χαρά και ανυπομονησία.
Ποιος το ξέρει αλήθεια το "κανονικά";;
Τίποτε και κανείς ποτέ, δεν μας έχει εγγυηθεί τίποτε. Ξέρουμε, ότι σήμερα είμαστε κι αύριο όχι , οπότε ας μην γκρινιάζουμε.
Χαίρομαι για όλους αυτούς τους φίλους που θα βρεθούν σήμερα από κοντά και θα νιώσουν το παλμό του Φεστιβάλ της ΚΝΕ μας. 

Χαίρομαι και πραγματικά θέλω να ξέρουν ότι είμαι εκεί .
Περνοδιαβαίνω τα δρομάκια, βρίσκομαι μαζί τους στο μαθητικό στέκι, στο στέκι πολιτισμού, στην μεγάλη έκθεση για τη σοσιαλιστική επανάσταση, στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο για τα παιδιά των μεγαλύτερων τάξεων του Δημοτικού και του Γυμνασίου στο «Μικρόκοσμο»,όπου θα λειτουργούν γωνιές Αθλητισμού, Ιστορίας, Τέχνης και Επιστήμης, στο χώρο ενάντια στα ναρκωτικά και σε τόσα και τόσα σπουδαία που έχει ετοιμάσει η νεολαία μας . 
Θα είμαι εκεί και τα βράδια, που θα γλεντάμε όλοι μαζί με Κνίτικο σουβλάκι και μπιρίτσα και θα λέμε τις τρελαμάρες μας και θα ρίχνουμε τις ζεϊμπεκιές μας , όλοι ίσοι κι όλοι μια γροθιά.
Όμως το τελείως κανονικά ξέρετε ποιο θα ήταν;;
Θα ήταν να μπορέσει όλος ο λαός να δει ότι ΚΑΝΟΝΙΚΑ αυτή είναι δική του η γιορτή. 
Του ανήκει αυτό το φεστιβάλ. 
Πρέπει να βρίσκεται εκεί, να νιώσει τι σημαίνει να είσαι μέρος μιας σφικτής ανθρώπινης αλυσίδας , που οι κρίκοι της είναι ζυμωμένοι, από αγώνες, θυσίες, θάρρος, ιδανικά, αλληλεγγύη, δύναμη.
 Μιας αλυσίδας που αντέχει εκατό χρόνια τώρα , όσο κι αν κάποιοι προσπάθησαν και προσπαθούν λυσσαλέα να σπάσουν και να διαλύσουν.
Δεν ξέρετε τι συναισθήματα χάνετε όταν τα παιδιά μας ανεβαίνουν από τη λίμνη υψώνοντας τις φωνές τους για να ενωθούν με τις δικές μας, πηγαίνοντας προς τη κεντρική σκηνή, όπου θα μιλήσει ο σύντροφος γραμματέας και τα αναφιλητά τραντάζουν τα στήθη και η υπερηφάνεια νιώθεις να σε πνίγει.
Η υπερηφάνεια που νιώθεις ξέροντας πως είσαι κι εσύ ένας από αυτούς που δεν λυγίζουν , δεν βολεύονται και δεν παύουν να προσπαθούν να σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Γιατί να ξέρετε ,
"Το μέλλον δε θα 'ρθει από μονάχο του... αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς
Αυτό θα αντηχεί για τρεις μέρες στο Πάρκο Τρίτη. 
Δοκιμάστε να κάνετε μια επίσκεψη.
Εμπιστευθείτε μας
από 
Μαή Παπαγεωργίου