,,Η υπερηφάνεια που νιώθεις ξέροντας πως είσαι κι εσύ ένας από αυτούς που δεν λυγίζουν, δεν βολεύονται και δεν παύουν να προσπαθούν να σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Γιατί να ξέρετε ,
"Το μέλλον δε θα 'ρθει από μονάχο του... αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς " ,,
Κανονικά αυτήν την ώρα θα ήμουν στο σπίτι μου στην Αθήνα, θα τρώγαμε και θα ετοιμαζόμασταν σιγά σιγά , να κατηφορίσουμε.
Θα είχα μιλήσει με όλα τα συντρόφια, ραντεβού άπειρα θα είχαν κλειστεί για να γνωριστούμε και με αυτούς που έρχονται από μακριά και που μέχρι τώρα τα λέγαμε μόνο μέσω πληκτρολογίου.
Θα έβλεπα τη Σοφία μου , τη Λώρα μου, τη Μαρούσκα, την Αννιώ, θα αγκάλιαζα τη Δημητρούλα μου, το Μπιάκι και τόσα αγαπημένα κορίτσια, αλλά και πολλά αγαπημένα αγόρια βέβαια.
Αν ήμουν τυχερή μπορεί να αγκάλιαζα και το "τρίτο" μου την Τάτη.
Κανονικά θα πετούσα από χαρά και ανυπομονησία.
Ποιος το ξέρει αλήθεια το "κανονικά";;
Τίποτε και κανείς ποτέ, δεν μας έχει εγγυηθεί τίποτε. Ξέρουμε, ότι σήμερα είμαστε κι αύριο όχι , οπότε ας μην γκρινιάζουμε.
Χαίρομαι για όλους αυτούς τους φίλους που θα βρεθούν σήμερα από κοντά και θα νιώσουν το παλμό του Φεστιβάλ της ΚΝΕ μας.
Χαίρομαι και πραγματικά θέλω να ξέρουν ότι είμαι εκεί .
Περνοδιαβαίνω τα δρομάκια, βρίσκομαι μαζί τους στο μαθητικό στέκι, στο στέκι πολιτισμού, στην μεγάλη έκθεση για τη σοσιαλιστική επανάσταση, στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο για τα παιδιά των μεγαλύτερων τάξεων του Δημοτικού και του Γυμνασίου στο «Μικρόκοσμο»,όπου θα λειτουργούν γωνιές Αθλητισμού, Ιστορίας, Τέχνης και Επιστήμης, στο χώρο ενάντια στα ναρκωτικά και σε τόσα και τόσα σπουδαία που έχει ετοιμάσει η νεολαία μας .
Περνοδιαβαίνω τα δρομάκια, βρίσκομαι μαζί τους στο μαθητικό στέκι, στο στέκι πολιτισμού, στην μεγάλη έκθεση για τη σοσιαλιστική επανάσταση, στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο για τα παιδιά των μεγαλύτερων τάξεων του Δημοτικού και του Γυμνασίου στο «Μικρόκοσμο»,όπου θα λειτουργούν γωνιές Αθλητισμού, Ιστορίας, Τέχνης και Επιστήμης, στο χώρο ενάντια στα ναρκωτικά και σε τόσα και τόσα σπουδαία που έχει ετοιμάσει η νεολαία μας .
Θα είμαι εκεί και τα βράδια, που θα γλεντάμε όλοι μαζί με Κνίτικο σουβλάκι και μπιρίτσα και θα λέμε τις τρελαμάρες μας και θα ρίχνουμε τις ζεϊμπεκιές μας , όλοι ίσοι κι όλοι μια γροθιά.
Όμως το τελείως κανονικά ξέρετε ποιο θα ήταν;;
Θα ήταν να μπορέσει όλος ο λαός να δει ότι ΚΑΝΟΝΙΚΑ αυτή είναι δική του η γιορτή.
Του ανήκει αυτό το φεστιβάλ.
Πρέπει να βρίσκεται εκεί, να νιώσει τι σημαίνει να είσαι μέρος μιας σφικτής ανθρώπινης αλυσίδας , που οι κρίκοι της είναι ζυμωμένοι, από αγώνες, θυσίες, θάρρος, ιδανικά, αλληλεγγύη, δύναμη.
Μιας αλυσίδας που αντέχει εκατό χρόνια τώρα , όσο κι αν κάποιοι προσπάθησαν και προσπαθούν λυσσαλέα να σπάσουν και να διαλύσουν.
Του ανήκει αυτό το φεστιβάλ.
Πρέπει να βρίσκεται εκεί, να νιώσει τι σημαίνει να είσαι μέρος μιας σφικτής ανθρώπινης αλυσίδας , που οι κρίκοι της είναι ζυμωμένοι, από αγώνες, θυσίες, θάρρος, ιδανικά, αλληλεγγύη, δύναμη.
Μιας αλυσίδας που αντέχει εκατό χρόνια τώρα , όσο κι αν κάποιοι προσπάθησαν και προσπαθούν λυσσαλέα να σπάσουν και να διαλύσουν.
Δεν ξέρετε τι συναισθήματα χάνετε όταν τα παιδιά μας ανεβαίνουν από τη λίμνη υψώνοντας τις φωνές τους για να ενωθούν με τις δικές μας, πηγαίνοντας προς τη κεντρική σκηνή, όπου θα μιλήσει ο σύντροφος γραμματέας και τα αναφιλητά τραντάζουν τα στήθη και η υπερηφάνεια νιώθεις να σε πνίγει.
Η υπερηφάνεια που νιώθεις ξέροντας πως είσαι κι εσύ ένας από αυτούς που δεν λυγίζουν , δεν βολεύονται και δεν παύουν να προσπαθούν να σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Γιατί να ξέρετε ,
"Το μέλλον δε θα 'ρθει από μονάχο του... αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς "
Αυτό θα αντηχεί για τρεις μέρες στο Πάρκο Τρίτη.
Δοκιμάστε να κάνετε μια επίσκεψη.
Εμπιστευθείτε μας
από
