Αφιερώνεται στο φίλο μου και αδελφό του: Βαγγέλη Θεοδωρά
Μεσημέρι Σαββάτου 17 Νοεμβρίου 1973. Τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο κλιμακώνονται. Ο Θεοφάνης Θεοδωράς επέστρεψε στο σπίτι του στου Ζωγράφου και περίμενε τη σύζυγο του που ήταν έξω αλλά για δουλειές το σπιτιού. Η Μαρία είχε πάρει μαζί της τον γιο τους, τον 5χρονο Δημήτρη. Η κατάσταση στην περιοχή ήταν ήρεμη.
Ξαφνικά, ο Θεοφάνης άκουσε τρεις πυροβολισμούς.
«Βγήκα στο μπαλκόνι, να δω, να κοιτάξω, να ρωτήσω αν ξέρει κανείς κάτι περισσότερο για το τι συνέβη.... Ερχόταν κάποιος που έμενε στην ίδια πολυκατοικία και φώναζε αλαλιασμένος «Μπείτε μέσα, οι γκεσταπίτες χτυπάνε στο ψαχνό». Kαι αφού του κόπηκε η φωνή και ξαναβρήκε κουράγιο λέει: “Σκότωσαν το παιδί των επάνω”».
Ο Θεοφάνης κατάλαβε αμέσως πως επρόκειτο για το δικό του παιδί. «Προσπάθησα να συνέλθω», θυμάται.
Το ζευγάρι είχε ακόμη έναν γιο, τον Χρήστο.
Ο Θεοφάνης με το μωρό αγκαλιά έτρεξε προς το νοσοκομείο «Παίδων», εκεί όπου είχαν μεταφέρει το μικρό Δημήτρη με τη μητέρα του.
Όταν αντίκρισε τη σύζυγό του, κατάλαβε πως το παιδί ήταν νεκρό και έμαθε τι ακριβώς συνέβη.
Ο Θεοφάνης με το μωρό αγκαλιά έτρεξε προς το νοσοκομείο «Παίδων», εκεί όπου είχαν μεταφέρει το μικρό Δημήτρη με τη μητέρα του.
Όταν αντίκρισε τη σύζυγό του, κατάλαβε πως το παιδί ήταν νεκρό και έμαθε τι ακριβώς συνέβη.
Οι συνταγματάρχες φοβήθηκαν μήπως οι φοιτητές εξαγριωθούν στην ήρεμη γειτονιά του Ζωγράφου κι έστειλαν, όπως και σε άλλες γειτονιές, άρμα μάχης.
Στις οδούς 3ης Ορεινής Ταξιαρχίας και Γεωργίου Ζωγράφου, στην πλατεία, στη «γαρδένια» όπως αποκαλούν το μέρος οι ντόπιοι, ο μικρός Δημήτρης δέχτηκε σφαίρα από πυροβόλο όπλο ενώ κρατούσε το χέρι της μητέρας του.
Στο ύψωμα του Αγίου Θεράποντος είχαν στήσει πολυβόλο, που πυροβολούσε τυφλά.
Τρεις ριπές άκουσε ο Θεοφάνης. Η μία χτύπησε σε κολόνα, η άλλη πέρασε ξυστά από τη σύζυγό του και η τρίτη βρήκε τον 5χρονο Δημήτρη στο μέτωπο.
«Δεν διαμαρτυρήθηκα, δεν λιποψύχησα, κάποια αόρατη δύναμη με βοηθούσε και περνούσα τα εμπόδια με λιγότερο κόστος», εξομολογήθηκε ο Θεοφάνης Θεοδωράς στο βιβλίο που έγραψε για τη ζωή του....
Αιτία θανάτου: «κάταγμα»
Όταν ο Θεοφάνης πήγε να παραλάβει το άψυχο κορμί του παιδιού του, είδε πως ως αιτία θανάτου στο πιστοποιητικό αναγραφόταν «κάταγμα».
«Αν δε γράψετε ότι είναι από πυροβόλο όπλο δεν θα το παραλάβουμε», τους είπε και εκείνοι αναγκάστηκαν να φωνάξουν νέο ιατροδικαστή, ο οποίος άλλαξε τη γνωμάτευση.
«Οι εφημερίδες ήταν τότε ελεγχόμενες», παρατηρεί ο Θεοφάνης, ο οποίος τους τηλεφώνησε 2-3 φορές για να μην γράφουν στα πρωτοσέλιδα πως το παιδί ήταν σε ταράτσα και χτυπήθηκε από εξοστρακισμό σφαίρας....
Η κηδεία έγινε με έντονη παρουσία αστυνομικής δύναμης.
«Τα μέτρα ήταν αυστηρά και κάποιοι περίεργοι ψευτοδημοσιογράφοι παραμόνευαν», αποκαλύπτει ο Θεοφάνης στη Μηχανή του Χρόνου.
Δύο μέρες μετά, ο Θεοφάνης πήγε να παραλάβει τη ληξιαρχική πράξη θανάτου του Δημήτρη.
-«Τι την θέλεις; Τι θα την κάνεις;» τον ρώτησαν. – «Είναι δική μου δουλειά το τι θα κάνω. Θα κάνω μήνυση», απάντησε. – «Που θα βρεις άκρη; Σε ποιον θα κάνεις μήνυση;» – «Εσείς δώστε μου το χαρτί κι εγώ θα κάνω αυτά που χρειάζονται».
Εκείνη την εποχή, το τηλέφωνο του σπιτιού τα βράδια χτυπούσε καθώς πολλοί ήταν αυτοί που θέλανε να δώσουν πληροφορίες στην οικογένεια.
Οι μάρτυρες στο τηλέφωνο του φανέρωσαν τον αριθμό του άρματος, το όνομα του ίλαρχου και άλλες λεπτομέρειες.
Όλα αυτά τα στοιχεία ο Θεοφάνης τα κατέθεσε στο δικαστήριο αλλά άκρη δεν βρέθηκε.
Όπως ο ίδιος ανέφερε στη «Μηχανή του Χρόνου», δεν ήταν δυνατόν να αποδοθούν ευθύνες, διότι ο καθένας έλεγε τη δική του εκδοχή για όσα έγιναν.
Στο δικαστήριο, δύο χρόνια μετά, οι συνήγοροι υπεράσπισης των συνταγματαρχών προσπάθησαν να αμφισβητήσουν τον τρόπο με τον οποίο πέθανε το παιδί....
«Οι δικηγόροι με ρώτησαν: Πώς η σφαίρα βρήκε το παιδί στο μέτωπο αφού εκείνο πήγαινε προς το σπίτι και το τανκ ήταν στραμμένο προς την αντίθετη κατεύθυνση;»
Η τραγική μητέρα του Δημήτρη δεν άργησε να δώσει την απάντησή της λέγοντάς τους πως ο δρόμος ήταν γεμάτος νεράντζια από τα δέντρα στα πεζοδρόμια.... Ο Δημήτρης έσκυψε και γύρισε να πιάσει ένα νεράντζι. Τότε, η σφαίρα τον βρήκε στο μέτωπο.
Το δράμα συνεχίστηκε στην κατάθεση του Θεοφάνη στο στρατοδικείο. Αμέσως μετά την κατάθεσή του άκουσε τη φράση «Δεν πειράζει, θα κάνετε άλλα παιδιά, είστε ακόμα νέοι».
«Όπως και κάναμε», εξομολογήθηκε στη Μηχανή του Χρόνου.
Στην προσπάθειά του να λυτρωθεί εξέδωσε βιβλίο με τίτλο «Το κουβάρι της ζωής μου».
«Τελικά, θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο για τους απογόνους που απέκτησα!»
«Το Πολυτεχνείο ήταν η φλόγα των φοιτητών, ο κόσμος που τους ακολούθησε και το αίμα των θυμάτων, αυτό είναι το Πολυτεχνείο, με δύο λόγια»....
 |
| https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10214973847128367&set=a.1512679105652&type=3&theater |
