TETOIOYΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΕΣ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ

Ας πει κάποιος στους χωροφύλακες ότι δεν φοβηθήκαμε ούτε όταν μας βασάνιζαν ούτε όταν μας εκτελούσαν…

Οι χωροφύλακες κάποτε απλά έδερναν και εκτελούσαν τον κόσμο! 

Τώρα τον περνάνε και για ηλίθιο προσπαθώντας να τον κοροϊδέψουν! 

Γίνονται λαγοί της κυβέρνησης στην σκληρή καταστολή αυτών που αντιστέκονται στην αρπαγή της λαϊκής κατοικίας από τις τράπεζες μπουρδολογώντας για τις μνημονιακές πολιτικές!

Έτσι μετά την κατάπτυστη ανακοίνωση μιας Ένωσης Χωροφυλάκων που χαρακτήριζε «μπαχαλάκηδες» όσους αγωνίζονται κατά των πλειστηριασμών λαϊκής κατοικίας και ζητούσε την σκληρή τιμωρία τους, ήρθε νέα ανακοίνωση άλλης Ένωσης χωροφυλάκων που ζητάει ακριβώς τα ίδια πράγματα, πασπαλισμένη όμως με μπόλικη πονηριά για να χαϊδέψει τα αυτιά του λαού! 

Έτσι οι χωροφύλακες ενώ μιλούν για τις μνημονιακές πολιτικές που θα πετάξουν εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου στο δρόμο, ενώ μιλούν για το γεγονός ότι φορτώθηκε σ’ αυτούς το έργο του ξεσπιτώματος του κόσμου ενώ η κυβέρνηση παριστάνει την φιλολαϊκή κι ενώ πιστεύεις ότι θα καταλήξουν λέγοντας ότι αυτοί δεν πρόκειται να συμμετέχουν στην αθλιότητα της αρπαγής της λαϊκής κατοικίας, καταλήγουν ότι δεν δημιουργήθηκε σκληρό νομοθετικό πλαίσιο για να τους προστατεύει όταν πάνε ν’ αρπάξουν τη λαϊκή κατοικία κι έτσι οι διαδηλωτές τους δέρνουν! 

Οι χωροφύλακες μάλιστα δεν αρκούνται στο παραπάνω αλλά δηλώνουν πως θα μηνύουν τους φυσικούς αυτουργούς των εναντίον τους επιθέσεων κατά τη διάρκεια του καθήκοντός τους να προστατεύσουν το ξεσπίτωμα λαϊκών οικογενειών όπως επίσης δηλώνουν πως θα μηνύουν και εκείνους που έστειλαν τις αστυνομικές δυνάμεις ως πρόβατα στη σφαγή!

Οι αξιολάτρευτοι και αξιαγάπητοι χωροφύλακες, τα όργανα της τάξης των τραπεζών, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών, δεν ζητούν να σταματήσουν οι πλειστηριασμοί!

 Ζητούν να τους δοθεί κι άλλη εξουσία για να καταστείλουν σκληρά όποιον αντιδρά στους πλειστηριασμούς! 

Οι χωροφύλακες, οι οποίοι δεν είπαν κουβέντα όταν το καλοκαίρι του 2015 με πολιτικό πραξικόπημα ψηφιζόταν το τρίτο μνημόνιο κόντρα στην απόφαση του λαού στο δημοψήφισμα, ζητούν την εφαρμογή των αντιλαϊκών πολιτικών με φωτιά και σίδερο!

Η ανακοίνωση των χωροφυλάκων καταλήγει με την φράση «Αφού δεν μας σέβονται, ήρθε η ώρα να μας φοβηθούν»! 

Ας πληροφορήσει κάποιος τους χωροφύλακες, που νομίζουν ότι ο σεβασμός δεν κερδίζεται αλλά επιβάλλεται με νόμους και βία, ότι δεν πρόκειται να τους φοβηθούμε! 

Δεν τους φοβηθήκαμε ούτε στη Μακρόνησο, ούτε στη Γιούρα, ούτε στον Άη Στράτη, ούτε στους άλλους τόπους φυλακίσεων και εξορίας, δεν τους φοβηθήκαμε ούτε όταν μας βασάνιζαν, ούτε όταν μας εκπαραθύρωναν, ούτε όταν μας εκτελούσαν! 

Ας πει κάποιος στους χωροφύλακες που χωρίς ντροπή και τσίπα παρακινούν την κυβέρνηση να τους δώσει κι άλλη εξουσία για να τσακίσουν τον λαό ότι αυτός ο λαός δεν φοβάται και δεν προσκυνά, γι’ αυτό πρέπει να προσέχουν όταν τολμούν να τον απειλούν με τέτοιο χυδαίο τρόπο!

Νάβις

Το συμφέρον του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας , που προέρχεται από λαϊκές οικογένειες, βρίσκεται στους κοινούς αγώνες με το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Η ίδια πολιτική που εξοντώνει το λαό χτυπάει και εσάς, το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας .

Δεν πρέπει ποτέ το προσωπικό των ΕΔ και των ΣΑ να στραφεί ενάντια στο λαό.

-ΣΤΗΝ ΆΛΛΗ ΆΚΡΗ ΤΟΥ ΚΌΣΜΟΥ

«Πέρα απ’ τα όρη και τις θάλασσες, πέρα μακριά στην άλλη άκρη του κόσμου Μανολιό μου, υπάρχει ένα νησί σαν και το δικό μας.
Μικρό, μα είναι μονάχο του μια χώρα ολάκερη.
Εκεί ο κόσμος ζει με αξιοπρέπεια γιατί" βασιλεύει το δίκιο.» «Τι λες, παππού; Υπάρχει τέτοιος κόσμος; Να πάμε κι εμείς εκεί.»
«Αν υπάρχει λέει! Όλοι οι άνθρωποι έχουν δουλειά. Πηγαίνουν σχολειό και μορφώνονται. Άμα αρρωστήσουν έχουν γιατρούς να τους κάνουν καλά χωρίς λεφτά και δεν υπάρχουν ρουφιάνοι μήτε αφεντικά. Σε μια τέτοια χώρα μπορούσαμε να ζούμε κι εμείς, παιδί μου αλλά μας πήραν την εξουσία μέσα απ’ τα χέρια.»
Πήγε να δακρύσει ο γέροντας, μα δεν άφησε το δάκρυ να βγει απ’ το μάτι του.
«Αυτά πληρώνουμε, Μανολιό μου και θα πληρώνουμε για πολλά χρόνια ακόμα. Έχουν παιδί μου πολλά να δούνε τα μάτια σου μέχρι να μάθει ο εργάτης να λέει τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.» «Αυτό φταίει παππού; Που δεν λέμε τα πράγματα με τ’ όνομα τους; Δηλαδή, άμα τα λέμε σωστά, αλλάζει ο κόσμος;»
«Άμα λέμε την αλήθεια και παλεύουμε γι’ αυτήν, ναι αλλάζει! Έως τότε όμως, σφίξε τα δόντια σου και προχώρα. Και στις δυσκολίες να μην τα παρατάς. Σε μια στιγμή έρχονται τα πάνω κάτω.»
«Και πότε θα έρθει αυτή η στιγμή, παππού;»
«Κανένας δεν ξέρει. Να είσαι χαρούμενος όταν είσαι καλά και μπορείς να παλεύεις για το δίκιο.»
«Είμαι χαρούμενος, παππού, αλλά μόνο εμείς θα παλεύουμε; Φτάνει αυτό;» «Μια σπίθα φτάνει για ν’ ανάψει και να φουντώσει η φωτιά, παιδί μου. Μια στάλα φτάνει για να ξεχειλίσει το ποτήρι. Το τσικάλι σαν θα βράσει, το καπάκι θα πετάξει κι αυτό έχει γίνει πράξη.»

Απόσπασμα από το μυθιστόρημα "Στη ρίζα του αετού":

Για τον Φιντέλ Κάστρο 

της:BAGGELIW KARAKATSANI