Ελενη Μαρκακη:
Περί πλουσίων και περί πλούτου! Βασίλης Ραφαηλίδης και πάλι...
...''Η ικανότητα προς πλουτισμό είναι κυρίως η συνέπεια της ανυπαρξίας ήθους. Διότι ο σωρευμένος πλούτος είναι το αποτέλεσμα της συσσώρευσης της παρακρατημένης απ' τον εργαζόμενο υπεραξίας της δουλειάς του.
Κάθε τέτοια παρακράτηση είναι κλοπή, νέτα σκέτα. Βέβαια, πρόκειται για κλοπή νομότυπη και νομικά κατοχυρωμένη. Συνεπώς, δεν μοιάζει καθόλου με την κυρίως ειπείν κλοπή.
Ο καπιταλιστής δεν είναι ένας κλέφτης με την τρέχουσα έννοια. Αντίθετα, ο ίδιος μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του καθόλα τίμιο άνθρωπο — και να είναι πράγματι. Εκτός απ’ την περίπτωση που οι επιχειρήσεις του συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με τη Μαφία, ο επιχειρηματίας μπορεί ν’ ανάβει το κεράκι του χωρίς τύψεις.
Ο καημένος, δεν έμαθε ποτέ πως η ιδιότητα του καπιταλιστή συνεπάγεται αυτόματα, και άσχετα προς τη βούλησή του, και την ιδιότητα του κλέφτη. Μ' άλλα λόγια δεν κάθησε να σκεφτεί, όπως ο Άνταμ Σμιθ και ο Ρικάρντο πριν απ’ τον Μαρξ, και φυσικά όπως ο ίδιος ο Μαρξ, το πόθεν του πλούτου. Δηλαδή, πώς συμβαίνει να αυγατίζουν τα χρήματα, ποιοι είναι οι νόμοι που κάνουν το κεφάλαιο να συσσωρεύεται και να μεγαλώνει, θεωρητικά μέχρι το άπειρο.
Κάτι τέτοιο δε θα συνέβαινε σε καμιά περίπτωση αν μας πλήρωναν ολόκληρη την αξία της προσφερόμενης εργασίας, Ο εργοδότης κρατάει πάντα ένα μέρος του χρήματος που θα έπρεπε να μας πληρώσει για την προσφερθείσα εργασία ή υπηρεσία. Καμιά μα καμιά απολύτως εργασία δεν είναι πληρωμένη στο ακέραιο, όσο υψηλή και άν είναι η αμοιβή. Εκμεταλλευόμενοι είναι πάντα και οι υψηλόμισθοι. Αλλά αυτοί θα είναι οι τελευταίοι που θα το μυριστούν. Κάθε αμοιβή με μισθό (ή με ημερομίσθιο ή με ωρομίσθιο) είναι πηγή πλούτου για τον εργοδότη. Όσο λοιπόν υπάρχει μισθωτή εργασία θα υπάρχει αναγκαστικά και πλούτος.
Όταν ο πλούτος συσσωρεύεται σε χέρια ιδιωτών, το σύστημα που τον παράγει λέγεται καπιταλιστικό. Όταν ο πλούτος συσσωρεύεται στο κράτος (ή στην κοινωνία) το σύστημα που τον παράγει λέγεται σοσιαλιστικό. Όταν δεν συσσωρεύεται κανένας πλούτος σε κανέναν, δηλαδή όταν όλοι καταναλώνουν κατά τις ανάγκες τους, κρατώντας στο δημόσιο ταμείο ένα απόθεμα για "ώρα ανάγκης" {του κοινωνικού συνόλου), το σύστημα λέγεται κομουνιστικό. Αλλά αυτό το σύστημα είναι ένα ιδανικό για το μέλλον, κάθε άλλο παρά ουτοπικό, όπως απόδειξε ο Μαρξ.''
(απόσπασμα από το άρθρο: ΑΝΗΘΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΠΛΟΥΣΙΟΣ), 6 Οκτωβρίου Ί985, ''Έθνος''
Ελενη Μαρκακη
''Δεν υπάρχει καθαρό χρήμα, παρά μόνο στον καθαρό εγκέφαλο των αφελών.'' έγραφε ο Β. Ραφαηλίδης στο βιβλίο του ''Η Κρυφή γοητεία της Μπουρζουαζίας'' Σας συνιστώ να το διαβάσετε -αν δεν το έχετε κάνει ήδη...
