"Αγαπητέ Αϊ-Βασίλη,
μη με παρεξηγείς που δεν σου έγραφα. Νόμιζα ότι δεν υπήρχες. Έκανα λάθος. Τώρα ξέρω ότι ο δικός μας Αϊ-Βασίλης θα έρχεται πάντα. Σ' ευχαριστώ για τη δύναμη που δίνεις στον πατέρα μου ν' αγωνίζεται, σ' ευχαριστώ για την πίστη που έφερες στην οικογένειά μου ότι δεν είμαστε μόνοι. Σε λίγα χρόνια θα 'ρθω να μοιραστούμε τη δουλειά. Περίμενέ με! Έχουμε πολλά να κάνουμε μαζί..."
μη με παρεξηγείς που δεν σου έγραφα. Νόμιζα ότι δεν υπήρχες. Έκανα λάθος. Τώρα ξέρω ότι ο δικός μας Αϊ-Βασίλης θα έρχεται πάντα. Σ' ευχαριστώ για τη δύναμη που δίνεις στον πατέρα μου ν' αγωνίζεται, σ' ευχαριστώ για την πίστη που έφερες στην οικογένειά μου ότι δεν είμαστε μόνοι. Σε λίγα χρόνια θα 'ρθω να μοιραστούμε τη δουλειά. Περίμενέ με! Έχουμε πολλά να κάνουμε μαζί..."
Έρχονταν
Χριστούγεννα κι ο πατέρας είχε να
δουλέψει έναν χρόνο. Εγώ κι ο αδερφός
μου ήμασταν παιδιά, αλλά κανένας μας
δεν περίμενε δώρα.
Ο πατέρας πήγε σ' ένα
πρακτορείο που νοίκιαζε στολές σ'
εποχιακούς Αϊ-Βασίληδες κι έπιασε
δουλειά για λίγες μέρες. Όχι πως έβγαινε
μεροκάματο, τα λεφτά έφταναν ίσα ν'
αγοράσουμε κάτι που να τρώγεται.
Την
Παραμονή, πηγαίνοντας στη δουλειά,
βλέπει έναν άλλο εποχιακό να του 'χει
πιάσει τη θέση!
Στην αρχή θύμωσε. Όταν
όμως τον πλησίασε , είδε πως ήταν πολύ
γέρος...χιλίων χρονών του φάνηκε. Σα να
έβλεπε τον ίδιο τον Αϊ-Βασίλη! Ο πατέρας
τον λυπήθηκε. Για να βγαίνει στους
δρόμους ένα τέτοιο χούφταλο, σκέφτηκε,
πρέπει να βρίσκεται σε μεγάλη ανάγκη.
Τα 'χε και λίγο χαμένα... Ούτε από πρακτορεία
ήξερε, ούτε πώς κανονίζοντζι αυτές οι
δουλειές.
Ο πατέρας πρότεινε στο γέρο
να του δανείσει την επαγγελματική του
ταυτότητα, γιατί κατάλαβε πως δεν ήταν
νόμιμος, κι αν τον σταματούσε η αστυνομία,
μάλλον στο τμήμα θα κατέληγε... Και δεν
είναι ωραίο να τη βγάζεις Χριστουγεννιάτικα
στη στενή. Ο "Αϊ-Βασίλης" χαμογέλασε,
αλλά δε δέχτηκε το πάσο. Ξεφούρνισε κάτι
αλαμπουρνέζικα κι έγινε καπνός. Ποιος
ξέρει από πού το 'χε σκάσει ο καημένος...
Εκείνη
τη χρονιά μάς ήρθανε κάποια δώρα, λες
κι έπεσαν απ' τον ουρανό. Εμένα μου 'τυχε
μια φυσαρμόνικα!... Ποτέ δε θα το ξεχάσω,
γιατί έτσι άρχισα ν' ασχολούμαι με τη
μουσική. Αργότερα κέρδισα και μια
υποτροφία για το Ωδείο.
Μέχρι
τότε δεν πίστευα καθόλου στον Αϊ-Βασίλη.
Όμως, από τη στιγμή που έφτασαν τα
ουρανοκατέβατα δώρα, άρχισα να πιστεύω.
Κυρίως όταν έμαθα ότι τα παιχνίδια και
τα δώρα που πήραν εκείνα τα Χριστούγεννα
τα παιδιά των άνεργων ναυτεργατών τα
είχε στείλει το εργατικό σωματείο.
Ο
δικός μας Αϊ-Βασίλης ήταν η εργατική
αλληλεγγύη. Εργατική αλληλεγγύη είναι
η αλληλοβοήθεια ανάμεσα στους εργάτες,
μας εξήγησε ο πατέρας. Όταν, για παράδειγμα,
μερικοί εργάτες δεν έχουν δουλειά, οι
άλλοι τους στηρίζουνε για να μπορέσουν
ν' αντέξουν... Πρέπει ν' αντέξουν γιατί,
αν κάποιοι δεν τα καταφέρουν, μικραίνει
η δύναμη όλων...
Τότε
ήταν που έστειλα το πρώτο μου γράμμα
στον Αϊ-Βασίλη...
"Αγαπητέ
Αϊ-Βασίλη,
μη με παρεξηγείς που δεν σου έγραφα. Νόμιζα ότι δεν υπήρχες. Έκανα λάθος. Τώρα ξέρω ότι ο δικός μας Αϊ-Βασίλης θα έρχεται πάντα. Σ' ευχαριστώ για τη δύναμη που δίνεις στον πατέρα μου ν' αγωνίζεται, σ' ευχαριστώ για την πίστη που έφερες στην οικογένειά μου ότι δεν είμαστε μόνοι. Σε λίγα χρόνiα θα 'ρθω να μοιραστούμε τη δουλειά. Περίμενέ με! Έχουμε πολλά να κάνουμε μαζί..."
μη με παρεξηγείς που δεν σου έγραφα. Νόμιζα ότι δεν υπήρχες. Έκανα λάθος. Τώρα ξέρω ότι ο δικός μας Αϊ-Βασίλης θα έρχεται πάντα. Σ' ευχαριστώ για τη δύναμη που δίνεις στον πατέρα μου ν' αγωνίζεται, σ' ευχαριστώ για την πίστη που έφερες στην οικογένειά μου ότι δεν είμαστε μόνοι. Σε λίγα χρόνiα θα 'ρθω να μοιραστούμε τη δουλειά. Περίμενέ με! Έχουμε πολλά να κάνουμε μαζί..."
Πάνω
στο φάκελο έγραψα:
Προς το Εργατικό Σωματείο
από τον Άγγελο, γιο του άνεργου ναυτεργάτη.
Προς το Εργατικό Σωματείο
από τον Άγγελο, γιο του άνεργου ναυτεργάτη.
