Ας μην αγωνιούν στη «Αυγή». Η κυβέρνηση Τσίπρα έχει ήδη πετύχει:

,,,Απέ­δει­ξε στην πράξη ότι, ως κυ­βέρ­νη­ση, είναι ο κα­λύ­τε­ρος υπη­ρέ­της των συμ­φε­ρό­ντων του κε­φα­λαί­ου στα χρό­νια της με­τα­πο­λί­τευ­σης. Πέ­τυ­χε να υπο­γρά­ψει δύο μνη­μό­νια (από αυτά που προ­ε­κλο­γι­κά… «έσκι­ζε»), πέ­τυ­χε να εξα­πα­τή­σει λαϊ­κές μάζες με κάλ­πι­κα δι­λήμ­μα­τα με­τα­τρέ­πο­ντας το «Όχι» σε «Ναι», πέ­τυ­χε να επι­βάλ­λει τα πλέον βάρ­βα­ρα, αντερ­γα­τι­κά μέτρα που ακόμη και οι κυ­βερ­νή­σεις ΠΑ­ΣΟΚ-ΝΔ δί­στα­σαν να πε­ρά­σουν. Πέ­τυ­χε- ας μην το ξε­χνά­με- να ανα­δει­χθεί στον κα­λύ­τε­ρο μα­θη­τήτης δο­λο­φο­νι­κής συμ­μα­χί­ας του ΝΑΤΟ, συ­νέ­νο­χος εγκλη­μα­τι­κών κυ­βερ­νή­σε­ων όπως αυτή της Σα­ου­δι­κής Αρα­βί­ας. Γι’ αυτήν την κυ­βέρ­νη­ση μι­λά­με. Για την κυ­βέρ­νη­ση που, στο όνομα της «δί­και­ης ανά­πτυ­ξης», υλο­ποιεί τα θε­λή­μα­τα του ΣΕΒ. Για την κυ­βέρ­νη­ση που πήρε το όνομα της «Αρι­στε­ράς», το κα­πη­λεύ­τη­κε, το ξέ­σκι­σε, το πο­δο­πά­τη­σε, με­τα­τρέ­πο­ντας το σε ιδε­ο­λο­γι­κό κου­ρε­λό­πα­νο.,,, 

Οι «Κασιμάτηδες» της «ΑΥΓΗΣ»: Ξεδιάντροπο παραλήρημα ενάντια στο ΚΚΕ

ΑΠΟ ATEXNOS3 

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας

Είναι γε­γο­νός πως η κομ­μα­τι­κή εφη­με­ρί­δα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, η «Αυγή», μας έχει συ­νη­θί­σει σε πα­ρα­λη­ρη­μα­τι­κού τύπου επι­θέ­σεις ενά­ντια στο ΚΚΕ. 

Επι­θέ­σεις που βγά­ζουν τόση αντι­κομ­μου­νι­στι­κή χολή που θα την ζή­λευαν μέχρι και οι κον­δυ­λο­φό­ροι της «Κα­θη­με­ρι­νής». 

Δεν έχει πε­ρά­σει πολύς και­ρός, άλ­λω­στε, από τότε που αρ­θρο­γρά­φος της «Αυγής» προ­ω­θού­σε την ανι­στό­ρη­τη «θε­ω­ρία των δύο άκρων», κά­νο­ντας λόγο για ολο­κλη­ρω­τι­σμούς σε μια προ­σπά­θεια να εξι­σώ­σει τον κομ­μου­νι­σμό με το να­ζι­σμό.

Απ’ ότι φαί­νε­ται, οι υπεύ­θυ­νοι της κομ­μα­τι­κής εφη­με­ρί­δας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, έχουν βάλει στόχο να ξε­περ­νούν, κάθε φορά, τους ίδιους τους εαυ­τούς τους σε πρω­τό­γο­νο αντι­κομ­μου­νι­σμό και χυ­δαιό­τη­τα ενά­ντια στο ΚΚΕ. Λο­γι­κό, αν σκε­φτού­με ότι, όπως ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, έτσι και η εφη­με­ρί­δα του η «Αυγή» δίνει συ­νε­χώς εξε­τά­σεις νο­μι­μο­φρο­σύ­νης στο με­γά­λο κε­φά­λαιο, τα συμ­φέ­ρο­ντα και τους σκο­πούς του οποί­ου με με­θο­δι­κό­τη­τα υπη­ρε­τεί.

Σε ένα πρό­σφα­το ρε­σι­τάλ αντι­κομ­μου­νι­στι­κής αθλιό­τη­τας, αρ­θρο­γρά­φος της «Αυγής» μας ενη­με­ρώ­νει, στον τίτλο του κει­μέ­νου, πως… 

«Το ΚΚΕ που γνω­ρί­ζα­με δεν υπάρ­χει πια!». 

Στο δε πε­ριε­χό­με­νο του άρ­θρου του κάνει αξιο­μνη­μό­νευ­τη προ­σπά­θεια να μι­μη­θεί, τόσο στο ύφος όσο και στην αντι­κομ­μου­νι­στι­κή επι­χει­ρη­μα­το­λο­γία, την «Κα­σι­μά­τειο» σχολή. 

Σύμ­φω­να με τον κον­δυ­λο­φό­ρο της «Αυγής», ο σο­σια­λι­σμός είναι ξε­πε­ρα­σμέ­νος, η δι­κτα­το­ρία του προ­λε­τα­ριά­του «σά­πι­σε», ο νόμος του ερ­γά­τη δεν ισχύ­ει, η ΕΣΣΔ δεν υπάρ­χει, ακόμη και η Κίνα ακο­λου­θεί «μει­κτή οι­κο­νο­μία», κλπ. 

Τέ­τοιου εί­δους «επι­χει­ρή­μα­τα» με­τέρ­χε­ται ο αρ­θρο­γρά­φος της εφη­με­ρί­δας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην προ­σπά­θεια του να «βγά­λει λάδι» το κα­πι­τα­λι­στι­κό σύ­στη­μα.

Σχε­δόν όλο το σάπιο οπλο­στά­σιο των αντι­κομ­μου­νι­στι­κών επι­χει­ρη­μά­των χρη­σι­μο­ποιεί η «Αυγή» προ­κει­μέ­νου να πεί­σει πως μο­νό­δρο­μος για το λαό είναι η κα­πι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα, η δυ­να­τό­τη­τα μιας χού­φτας πα­ρά­σι­των να καρ­πώ­νο­νται τον ιδρώ­τα της πλειο­ψη­φί­ας, οι αντι­δρα­στι­κές με­ταρ­ρυθ­μί­σεις (όπως αυτές που εφαρ­μό­ζει πιστά η συ­γκυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ), η πίστη στο αστι­κό Σύ­νταγ­μα, ο μο­νό­δρο­μος της Ε.Ε, κλπ. 

Βέ­βαια, οφεί­λου­με να ανα­γνω­ρί­σου­με στον αρ­θρο­γρά­φο της «Αυγής» ότι μέσα στον μαύρο αντι­κομ­μου­νι­σμό του δια­θέ­τει, αν μη τι άλλο, αρ­κε­τή δόση χιού­μορ, όταν για πα­ρά­δειγ­μα γρά­φει: 

«(Το ΚΚΕ) είναι φα­νε­ρό ότι τρέ­μει στην ιδέα να πε­τύ­χει η κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα και να απο­δει­χτεί ότι στις σύγ­χρο­νες κοι­νω­νί­ες οι προ­ο­δευ­τι­κές με­ταρ­ρυθ­μί­σεις με την εντο­λή αλλά και τον έλεγ­χο της κοι­νω­νί­ας είναι μο­νό­δρο­μος.»

Ας μην αγω­νιά ο αρ­θρο­γρά­φος της «Αυγής». 

Η κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα έχει ήδη πε­τύ­χει. 

Απέ­δει­ξε στην πράξη ότι, ως κυ­βέρ­νη­ση, είναι ο κα­λύ­τε­ρος υπη­ρέ­της των συμ­φε­ρό­ντων του κε­φα­λαί­ου στα χρό­νια της με­τα­πο­λί­τευ­σης. 

Πέ­τυ­χε να υπο­γρά­ψει δύο μνη­μό­νια (από αυτά που προ­ε­κλο­γι­κά… «έσκι­ζε»), πέ­τυ­χε να εξα­πα­τή­σει λαϊ­κές μάζες με κάλ­πι­κα δι­λήμ­μα­τα με­τα­τρέ­πο­ντας το «Όχι» σε «Ναι», 

πέ­τυ­χε να επι­βάλ­λει τα πλέον βάρ­βα­ρα, αντερ­γα­τι­κά μέτρα που ακόμη και οι κυ­βερ­νή­σεις ΠΑ­ΣΟΚ-ΝΔ δί­στα­σαν να πε­ρά­σουν. 

Πέ­τυ­χε- ας μην το ξε­χνά­με- να ανα­δει­χθεί στον κα­λύ­τε­ρο μα­θη­τήτης δο­λο­φο­νι­κής συμ­μα­χί­ας του ΝΑΤΟ, συ­νέ­νο­χος εγκλη­μα­τι­κών κυ­βερ­νή­σε­ων όπως αυτή της Σα­ου­δι­κής Αρα­βί­ας. 

Γι’ αυτήν την κυ­βέρ­νη­ση μι­λά­με. Για την κυ­βέρ­νη­ση που, στο όνομα της «δί­και­ης ανά­πτυ­ξης», υλο­ποιεί τα θε­λή­μα­τα του ΣΕΒ. Για την κυ­βέρ­νη­ση που πήρε το όνομα της «Αρι­στε­ράς», το κα­πη­λεύ­τη­κε, το ξέ­σκι­σε, το πο­δο­πά­τη­σε, με­τα­τρέ­πο­ντας το σε ιδε­ο­λο­γι­κό κου­ρε­λό­πα­νο. 

«Το ΚΚΕ που γνω­ρί­ζα­με δεν υπάρ­χει πια», μας ενη­με­ρώ­νει ο αρ­θρο­γρά­φος της εφη­με­ρί­δας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Προ­φα­νώς, ο ίδιος και οι ομοϊ­δε­ά­τες του θα επι­θυ­μού­σαν ένα ΚΚΕ που θα συ­ναι­νού­σε στα εγκλη­μα­τι­κά αντι­λαϊ­κά μέτρα της κυ­βέρ­νη­σης Τσί­πρα, που θα ήταν δε­κα­νί­κι της σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας τους, όπως μια σειρά πρώην κομ­μου­νι­στι­κά κόμ­μα­τα της Ευ­ρώ­πης. Ένα ΚΚΕ πο­λι­τι­κά και ιδε­ο­λο­γι­κά «ευ­νου­χι­σμέ­νο», απο­μα­κρυ­σμέ­νο από το μαρ­ξι­σμό-λε­νι­νι­σμό και τον επι­στη­μο­νι­κό σο­σια­λι­σμό, χωρίς τις αξίες και τα ιδα­νι­κά που το κρά­τη­σαν ζω­ντα­νό 99 χρό­νια τώρα – ένα τέ­τοιο ΚΚΕ θα επι­θυ­μού­σε ο αρ­θρο­γρά­φος της «Αυγής» και οι όμοιοι του.

Τους ενο­χλεί αφά­ντα­στα το γε­γο­νός ότι το ΚΚΕ βγά­ζει συ­μπε­ρά­σμα­τα από την ιστο­ρι­κή του δια­δρο­μή, έχει επι­στη­μο­νι­κά επε­ξερ­γα­σμέ­νη στρα­τη­γι­κή και πα­ρα­μέ­νει ακλό­νη­το στις ράγες του αγώνα για τον σο­σια­λι­σμό-κομ­μου­νι­σμό. 

Εξ’ ου και η χυ­δαία επί­θε­ση στην ηγε­σία του Κόμ­μα­τος.

Αφή­νου­με, λοι­πόν, τους «Κα­σι­μά­τη­δες» της «Αυγής» στον θλι­βε­ρό τους κα­τή­φο­ρο με προ­ο­ρι­σμό τον πάτο. Και για «συ­ντρο­φιά» στο κα­τη­φο­ρι­κό τους αυτό τα­ξί­δι, τους αφιε­ρώ­νου­με, εν είδει υπό­σχε­σης, τα λόγια του κομ­μου­νι­στή ποι­η­τή: Μην καρ­τε­ρά­τε να λυ­γί­σου­με, ούτε για μια στιγ­μή.