Η ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ – Έργα και ημέρες της δολοφονικής συμμαχίας
Τρια χρόνια νωρίτερα, στις 4 του Απρίλη 1949, είχε υπογραφεί συνθήκη δημιουργίας του Βορειοατλαντικού Συμφώνου, του ΝΑΤΟ, στην Ουάσιγκτον. ΗΠΑ, Βέλγιο, Γαλλία, Δανία, Λουξεμβούργο, Ιταλία, Καναδάς, Νορβηγία, Ολλανδία, Πορτογαλία, Μεγάλη Βρετανία, Ιρλανδία ήταν τα αρχικά κράτη που έγιναν μέλη στο ΝΑΤΟ.
Το ΝΑΤΟ είχε ξεκάθαρο στόχο και ρόλο από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του, ήταν μια βασική επιθετική κίνηση που οργάνωσαν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, κατά της Σοβιετικής Ένωσης, μετά το Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. 50 χρόνια μετά την ίδρυση του το ΝΑΤΟ, πάλι στην Ουάσιγκτον, στις 23 Απριλίου 1999 οι ηγέτες των κρατών – μελών του ΝΑΤΟ – κι ενώ βομβάρδιζαν τη Γιουγκλοσλαβία, υπέγραφαν τη λεγόμενη συμφωνία για το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ, διατηρώντας κι επεκτείνοντας τα βασικά του χαρακτηριστικά: μια δολοφονική συμμαχία, ένας παγκόσμιος χωροφύλακας, που υπερασπίζεται συγκεκριμένα συμφέροντα οικονομικά και γεωπολιτικά, μια συμμαχία δολοφόνος των λαών.
66 χρόνια μετά με έναν απλό και σύντομο απολογισμό μπορούμε να θυμηθούμε την «ανθρωπιστική» δράση το ΝΑΤΟ: Οι κατάφωρες παραβιάσεις των αρχών του Διεθνούς Δικαίου, όπως στις περιπτώσεις της Κύπρου, της Κούβας, της Χιλής, της Παλαιστίνης, της Γρανάδας, του Παναμά, της Λιβύης, της Δομινικανής Δημοκρατίας, της Νικαράγουας, του Σαλβαντόρ, της Βοσνίας, της Γιουγκοσλαβίας, των Βαλκανίων γενικά. Επίσης, τα κράτη – μέλη του ΝΑΤΟ, με κυρίαρχο το ρόλο των ΗΠΑ, έδειξαν την «ειρηνική» τους διάθεση, πρόθεση και πράξη στον πόλεμο στην Κορέα και στο Βιετνάμ, στην επέμβαση στην Ινδοκίνα, στη Γρανάδα και στον Παναμά, στην επιδρομή στη Λιβύη, στο Λίβανο και τον Περσικό Κόλπο, στο Ιράκ, στις στρατιωτικές επεμβάσεις στις Φιλιππίνες, στη Σομαλία κ.α. Να μην ξεχάσουμε και τις δραστηριότητες των συμμάχων των Αμερικανών, της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας, στα Φόλκλαντ, στην Αλγερία, και αλλού, όπως επίσης και την εμπλοκή τους εσωτερικά χωρών όπως στο Σαλβαδόρ και στη Νικαράγουα.
Ας πάμε, όμως, και στα… κέρδη της χώρας μας από την ένταξη της στο ΝΑΤΟ, γεγονός που υπερασπίζεται χρόνια τώρα η κυρίαρχη τάξη της χώρας και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι. Ας το θυμηθούμε μια περίοδο που ο «προστάτης» ΝΑΤΟ έχει συγκεκριμένο ρόλο και στα ελληνοτουρκικά (όπως πάντα είχε) αλλά και στο θέμα με την ονομασία των Σκοπίων, ζήτημα το οποίο συνδέεται άμεσα με τα γεωπολιτικά σχέδια των Αμερικανών και των συμμάχων τους.
Ακολουθεί ένας μικρός απολογισμός που αποδεικνύει πως το ΝΑΤΟ έχει συγκεκριμένο ρόλο και στη χώρα μας, αυτόν του υπονομευτή της ανεξαρτησίας και των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Παράλληλα, έχει εκθέσει και εκθέτει σε τεράστιους κινδύνους το λαό της χώρας, λόγω της εμπλοκή της στην ιμπεριαλιστική συμμαχία.
Κορέα: Τη δεκαετία του 50 η επέμβαση κρατών – μελών του ΝΑΤΟ στην Κορέα βάφτηκε και με ελληνικό αίμα: από τον Στρατό 183 νεκροί και 610 τραυματίες και οι απώλειες της Αεροπορίας 12 νεκροί και 4 χαμένα αεροσκάφη.
Κύπρος: Η τραγωδία της Κύπρου το 1974 έχει τη σφραγίδα του ΝΑΤΟ. Δείχνουν πολλά μόνο και μόνο τα στοιχεία που προέκυψαν από την ανάκριση που διεξήχθη στη Βουλή το 1987, για το «φάκελο της Κύπρου», και καταγράφτηκαν στο βιβλίο «Έγκλημα εναντίον της Κύπρου», του τότε βουλευτή του ΚΚΕ, Κώστα Κάππου:
Το ΝΑΤΟ λοιπόν και οι Αμερικάνοι ήταν αυτοί, που σχεδίασαν το πραξικόπημα κατά του Μακάριου – όπως ομολόγησε ο επικεφαλής του πραξικοπήματος στην Κύπρο, ο Γεωργίτσης – και οι συνταγματάρχες το εκτέλεσαν ώστε να δοθεί το πρόσχημα για την τουρκική επέμβαση στο νησί. Ήταν αυτοί, που ασκούσαν «φορτική πίεση» – όπως ομολόγησε ο «πρωθυπουργός» Κόλλιας – για την αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων κατά τη διάρκεια της προέλασης των τουρκικών δυνάμεων. Ήταν αυτοί, που μέσω του 6ου Αμερικανικού Στόλου, της βρετανικής αεροπορίας και των βρετανικών ναυτικών δυνάμεων, έπαιξαν ρόλο προγεφυρώματος – όπως ομολόγησε ο τότε αρχηγός ΓΕΑ Παπανικολάου – για την εισβολή των τουρκικών δυνάμεων στο νησί και την αναχαίτιση των ελληνικών δυνάμεων σε περίπτωση που αυτές «εκινούντο». Ήταν αυτοί, που – όπως ανέφερε ο αντιστράτηγος του ΑΕΔ Μπίτος – σε τηλεφωνικές επικοινωνίες του Κίσινγκερ με τον Ετσεβίτ, του έδωσαν την «άδεια» να βυθίσει το ελληνικό αρματαγωγό που βρέθηκε στην περιοχή.
Χούντα: Η χούντα είναι ένα ακόμα «κατορθώματα» των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ. Παραστρατιωτικές οργανώσεις που είχαν διαβρώσει το στρατό και δρούσαν στη χώρα, όπως ο περιβόητος ΙΔΕΑ, που κορυφαίο του στέλεχος ήταν ο Γ. Παπαδόπουλος, ήταν δικά τους δημιουργήματα. Αναφορικά με τη στάση της Ουάσιγκτον και του ΝΑΤΟ στη χούντα των συνταγματαρχών, αποκαλυπτικό είναι το τηλεγράφημα της 13ης Γενάρη 1968 του Στέιτ Ντιπάρτμεντ προς τον τότε Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα: «1. Αποφασίσαμε να κινηθούμε βραχυπρόθεσμα προς μία σχέση συνεργασίας με το καθεστώς της Αθήνας. Το σχέδιό μας είναι πρώτον να συμβουλευτούμε εντός της βδομάδας στην Ουάσιγκτον τους εκπροσώπους του ΝΑΤΟ και έπειτα να σας εξουσιοδοτήσουμε να κάνετε επίσημο τηλεφώνημα στον Πιπινέλη. Η τυπική επαφή με τους υπουργούς της χούντας δε θα πρέπει να εξουσιοδοτηθεί για την ώρα αλλά είναι ορατή ως το επόμενο βήμα (…)».
Γιουγκοσλαβία 1999: Στρατιωτικές βάσεις, λιμάνια, αεροδρόμια, ολόκληρο το ελληνικό έδαφος παραδόθηκε στη ΝΑΤΟική δολοφονική συμμαχία για το έγκλημα ενάντια στο λαό της Γιουγκοσλαβίας. Μόνο από τη Θεσσαλονίκη με κατεύθυνση το Κοσσυφοπέδιο πέρασε η ακόλουθη ΝΑΤΟική δύναμη: 1.000 αεροσκάφη, 420 πλοία, 510 σιδηροδρομικοί συρμοί, 1.400 φάλαγγες οχημάτων διαφόρων τύπων, 40.000 οχήματα και 60.000 στρατιώτες.
Ιράκ: Η Ελλάδα συμμετέχει και στο έγκλημα του ΝΑΤΟ στο Ιράκ. Το κρίσιμο διάστημα της επίθεσης στο Ιράκ (20 Μάρτη – 30 Απρίλη 2003), 5.270 αεροσκάφη του ΝΑΤΟ με κατεύθυνση το Ιράκ προσγειώθηκαν ή περνώντας από τον εθνικό εναέριο χώρο μας, έδωσαν αναφορά πορείας στη Σούδα. Ανάμεσά τους 3.963 μεταφορικά και 307 μαχητικά. Επίσης σταθερά κάθε μέρα απογειώνονταν ή προσγειώνονταν από τη Σούδα πάνω από 20 κατασκοπευτικά, ηλεκτρονικού πολέμου, ιπτάμενα τάνκερ και ραντάρ, ανθυποβρυχιακά και άλλα αεροσκάφη.
«Κόκκινη προβιά»: Η υπόθεση ξεκινά τη δεκαετία του ’50, όταν η CΙΑ στήνει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο μιαν απίστευτη τρομοκρατική – παρακρατική επιχείρηση, στο όνομα της αντιμετώπισης του «κομμουνιστικού κινδύνου». Η επιχείρηση γίνεται γνωστή στην Ιταλία με τον κωδικό «Γκλάντιο». Στην Ελλάδα, το παράρτημα της «Γκλάντιο» ονομάζεται «Κόκκινη προβιά». Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ», που το Νοέμβρη του 1990 αποκάλυψε την υπόθεση, ο παρακρατικός μηχανισμός του ΝΑΤΟ συμπεριλάμβανε κρύπτες με χιλιάδες όπλα που είχαν τοποθετηθεί κάτω από δημόσια κτίρια ή ακόμα και εκκλησίες, και έναν αριθμό «εκπαιδευμένων» να αναλάβουν δράση εφόσον το απαιτούσε η εσωτερική κατάσταση στην Ελλάδα. Η συμφωνία της «Κόκκινης προβιάς» υπογράφηκε στις 25 Μάρτη του 1955 από τον πρωθυπουργό Παπάγο και το στρατηγό της CΙΑ Τράσκοτ. Πρόσχημα, βέβαια, ο «κομμουνιστικός κίνδυνος».
Να μην ξεχάσουμε επίσης, τα Ίμια και τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, αυτά ήρθαν να επικυρωθούν με τη ΝΑΤΟική συμφωνία της Μαδρίτης, το 1997. Εκεί ήταν, επί ΝΑΤΟικού εδάφους, που η κυβέρνηση Σημίτη υπέγραψε τη συμφωνία για τα«νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο»…
Υ/Γ:
Για το Τι συμβαίνει σήμερα σε Αιγαίο και Συρία νομίζουμε ότι δεν χρειάζεται ιδιαίτερης μνημόνευσης ήδη τα Ζούμε...αν όμως θέλεις να ρίξεις μία ματιά δες εδώ
