Επιβιωνω
σε ενα σαθρο συστημα..
Ανασαινω μα δεν ζω..
Επιβιωνω
αναμεσα σε ανθρωπους που κουβαλουν
στους ωμους τους το αδικο με σκυμμενο
το κεφαλι κ παραμιλουν ..
κ αναρωτιεμαι που πηγε το αναστημα κ η αξιοπρεπεια...
Που πηγε η φωνη τους...
Επιβιωνω
αναμεσα στα σκουληκια της εξουσιας κ
των ποταπων υποκριτων..
Μετρω τα κερματα
στις τσεπες μου κ τα λογια στο στομα μου
..
Μετρω τη φτωχεια , τους θανατους,
την ασεβεια , την αδικια....λαθος μου
...δεν μετριουνται οι δαιμονες, τα τερατα
κ οι αναξιοι κακοι...
Επιβιωνω
γιατι ονειρευομαι να συμπορευτω, να
μοιραστω ,να συμπραξω..
Αγαπω
την γενια μου γιατι χτιζει στα χαλασματα
χωρις υλικα...
Αθλος δεν νομιζετε ?Φτυνω πανω σε αυτους που ταραζουν τον ορισμο της αξιοπρεπειας κ σε κεινους που χωνουν τα χερια τους στη βρωμια κ μετα θαρρουν πως πεντακαθαρα μου δινουν χειραψια..!!
Πιστευω
στην εντιμοτητα των "οχι" παρα στην
τυρρανια των "ναι"...σε ενα παζαρι
προσδοκιων...
Ομως
κουραστηκα να επιβιωνω,
να ζησω θελω..να ζησω...
