Ήταν
κάπου στη δεκαετία του 80, μια οικογένεια
από την Γιουγκοσλαβία, πολλές οικογένειες
βασικά, που παραθερίζανε στη Χαλκιδική,
την Κατερίνη.
Ήταν τότε ακόμη που δεν τους είχανε πείσει ότι πρέπει να αλληφαγωθούν με τα αδέλφια τους στο ίδιο κράτος. Κι οι Γιουγκοσλάβοι ήταν ευτυχισμένοι και μαζί με αυτούς κάτι κερδίζαμε κι εμείς οι γείτονες.
Ήταν τότε ακόμη που τους θεωρούσαμε φίλους και καλούς γείτονες.
Σε ένα κάμπινγκ της Χαλκιδικής. Ο 10χρονος Σάσα θαυμάζει την ομορφιά της Χαλκιδικής και την ιστορία του τόπου. Μαθαίνει ότι και εδώ είναι Μακεδονία.
Κι ο Σάσα ήρθε από την Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας, διοικητική περιφέρεια του Σοσιαλιστικού Ομοσπονδιακού κράτους της Γιουγκοσλαβίας, για να κάνει λίγες μέρες διακοπές.
Με ενθουσιασμό λοιπόν φώναξε ¨Είμαι κι εγώ Μακεδόνας¨! Το έλεγε κι το ξανάλεγε με χαρά.
Ήταν τότε ακόμη που δεν τους είχανε πείσει ότι πρέπει να αλληφαγωθούν με τα αδέλφια τους στο ίδιο κράτος. Κι οι Γιουγκοσλάβοι ήταν ευτυχισμένοι και μαζί με αυτούς κάτι κερδίζαμε κι εμείς οι γείτονες.
Ήταν τότε ακόμη που τους θεωρούσαμε φίλους και καλούς γείτονες.
Σε ένα κάμπινγκ της Χαλκιδικής. Ο 10χρονος Σάσα θαυμάζει την ομορφιά της Χαλκιδικής και την ιστορία του τόπου. Μαθαίνει ότι και εδώ είναι Μακεδονία.
Κι ο Σάσα ήρθε από την Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας, διοικητική περιφέρεια του Σοσιαλιστικού Ομοσπονδιακού κράτους της Γιουγκοσλαβίας, για να κάνει λίγες μέρες διακοπές.
Με ενθουσιασμό λοιπόν φώναξε ¨Είμαι κι εγώ Μακεδόνας¨! Το έλεγε κι το ξανάλεγε με χαρά.
Οι συνέλληνες που ήταν εκεί γύρω όχι μόνο ΔΕΝ παρεξηγήθηκαν, αλλά χάρηκαν κιόλας.
Δεν ένιωσαν ούτε κλοπή του ονόματος, ούτε της γης, ούτε της ιστορίας.¨Ενιωσαν περηφάνια που ο Σάσα αναγνώριζε την αξία του τόπου τους και το κυριότερο που ένιωθε ένα με αυτούς.
Τότε ακόμη που η φιλία των λαών είχε άλλο νόημα.
Από
τότε ο Σάσα μεγάλωσε.
Το κράτος του διαλύθηκε.
Πέρασε έναν εμφύλιο και πολλοί χάθηκαν. Αν ζει τωρα, θα είναι γύρω στα 45.
Οι συνέλληνες το γύρισαν κι αυτοί...
ήρθε η φτώχεια, χάθηκαν τα κεκτημένα. μειώθηκαν τα εισοδήματα.
Πρέπει να βρεθεί ένας αποδιοπομπαίος τράγος.Και έτσι οι άλλοτε αγαπημένοι γείτονες,
έγιναν εχθροί, όπως κι οι πρόσφυγες, οι μετανάστες κι ο κάθε εύκολος στόχος.Τα ίδιο όμως πέρασε κι ο Σάσα.
Η άλλοτε ισχυρή πατρίδα του που του παρείχε όλα τα καλά, δεν υπάρχει πια κι οι άνθρωποι μείνανε ξεκρέμαστοι.Ξεχάστηκαν οι φιλίες κι οι καλοσύνες κι από τις δυο πλευρές.
Εδώ οι Γιουγκοσλάβοι ξέχασαν μισό αιώνα συνύπαρξης και αλληλοσκότωθηκαν μέσα σε λιγότερο από μια πενταετία.
Ελπίζω
ο Σάσα να μην το γύρισε κι αυτός.
Να ναι περήφανος διεθνιστής πατριώτης, να μην δηλητηριάστηκε από τον εσμό των εθνικιστών που διέλυσαν την πατρίδα του σε 9 προτεκτοράτα.Για να μη φωνάζει κι αυτός σήμερα στη δική του τη Μακεδονική γη
¨φωτιά φωτιά στα ελληνικά σκυλιά¨ και να γυρνάει με γελοίες περικεφαλαίες.Αν ο Σάσα δεν παρασύρθηκε, που έτσι θα ναι, τότε τους Εφιάλτες που έχουν κι οι δυο λαοί, θα τους νικήσουμε μαζί!
