Στο «ζύγι» της καπιταλιστικής κερδοφορίας, μόνιμα χαμένος ο λαός και οι ανάγκες του
Η κυνική αυτή ομολογία, η οποία βρίσκεται στο ντοκουμέντο της ΕΕ που αποκάλυψε μέσα στη βδομάδα ο «Ριζοσπάστης» για τις κατευθύνσεις με τις οποίες σχεδιάζεται η αντιπλημμυρική προστασία, είναι ενδεικτική της στρατηγικής που διατρέχει οριζόντια την αντιλαϊκή πολιτική όλων των κυβερνήσεων, των προτεραιοτήτων με βάση τις οποίες σχεδιάζει το αστικό κράτος.
Υπεράνω όλων βρίσκονται τα κέρδη των καπιταλιστών, και με βάση αυτόν τον παραμορφωτικό φακό κρίνονται όλα στη λογική «κόστους - οφέλους» για τους καπιταλιστές και το κράτος τους. Το ίδιο, μοναδικό και απόλυτο κριτήριο επεκτείνεται σε όλους τους τομείς, από το σύστημα Υγείας και την πρόληψη των επαγγελματικών ασθενειών και των εργατικών «ατυχημάτων» έως τις υποδομές αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής, αντισεισμικής θωράκισης και προστασίας.
Στο «ζύγι» των καπιταλιστών και του κράτους τους «το μόνο κριτήριο είναι η οικονομική αποδοτικότητα», όπως χαρακτηριστικά λέγεται στο κείμενο, και στο «ζύγι» αυτό οι εργαζόμενοι, ο λαός είναι μόνιμα χαμένοι, αφού η ιεράρχηση και ο σχεδιασμός των όποιων υποδομών δεν γίνονται με βάση τις δικές τους ανάγκες και τις πολύ μεγάλες δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα για την ικανοποίησή τους, αλλά το τι συμφέρει τους καπιταλιστές και το κράτος τους.
Γίνεται έτσι κατανοητό γιατί το αστικό κράτος είναι «πανταχού παρόν», ενισχύεται, θωρακίζεται και προσαρμόζεται όπου διακυβεύονται τα συμφέροντα των καπιταλιστών, των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά «απουσιάζει» όταν κρίνονται η ασφάλεια, η υγεία, η ίδια η ζωή των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων.
Καμία εμπιστοσύνη σε όσους ευθύνονται για τις τραγωδίες του λαού
Είναι ο βασικός λόγος που οι πυρόπληκτοι, συνολικά οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, δεν πρέπει να δείξουν καμία εμπιστοσύνη ότι αυτοί που ευθύνονται για τις τραγωδίες τους, που υπηρετούν με συνέπεια αυτήν την ταξική πολιτική για λογαριασμό του κεφαλαίου, μπορούν τάχα να τους διασφαλίσουν από τις μελλοντικές τραγωδίες, όπως προσπαθεί να πείσει η κυβέρνηση, με τη συνδρομή και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, με τον επικοινωνιακό κουρνιαχτό, τις συσκέψεις και τις εξαγγελίες, τα επικοινωνιακά τρικ, τις αποπομπές και τις αντιπαραθέσεις περί «ικανών» και «ανίκανων», στην προσπάθεια να κρύψουν τις εγκληματικές τους ευθύνες και το πού βρίσκεται η πηγή του προβλήματος.
Πολύ περισσότερο που οι προκλητικές κυβερνητικές φιέστες και εξαγγελίες μέσα στη βδομάδα αποτελούν στην πραγματικότητα προαναγγελία νέων, μελλοντικών τραγωδιών, ενώ επιβεβαιώνουν ότι «στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται», αφού ακόμα κι αυτή η τραγωδία αξιοποιείται για να πάνε παραπέρα επικίνδυνοι και εχθρικοί για το λαό σχεδιασμοί.
Για παράδειγμα, πίσω από τα παχιά λόγια για τα αυθαίρετα, στα οποία η κυβέρνηση εστιάζει με ζήλο, προσπαθώντας να παρουσιάσει το ζήτημα ως τον αποκλειστικό υπεύθυνο της πρόσφατης τραγωδίας, αλλά και να ρίξει τις ευθύνες στα ίδια τα θύματα, βρίσκονται η πολιτική που εντείνει την εμπορευματοποίηση σε δάση και αιγιαλούς για χάρη των «επενδύσεων», η πολιτική της γης - εμπόρευμα, ο χωροταξικός σχεδιασμός με βάση τα συμφέροντα και τις προτεραιότητες των επιχειρηματικών ομίλων που ήδη «περιτριγυρίζουν» σαν τα κοράκια γύρω από τα καμένα.
Αυτήν την πολιτική όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων όχι μόνο τη διατήρησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά την πήγε και πολλά βήματα παραπέρα, με τους νόμους που ψήφισε τα τρία προηγούμενα χρόνια και δίνουν «γην και ύδωρ» στους επιχειρηματικούς ομίλους. Ενώ και το περιβόητο «αναπτυξιακό σχέδιο» που παρουσίασε πρόσφατα η κυβέρνηση για την περιοχή της Ανατολικής Αττικής δείχνει προς την κατεύθυνση αλλαγής χρήσεων γης και «αξιοποίησης» της περιοχής από το τουριστικό και όχι μόνο κεφάλαιο.
Το ίδιο ισχύει και με τις κυβερνητικές διακηρύξεις περί «ολοκληρωμένης πολιτικής προστασίας», πίσω από τις οποίες φαίνεται ότι επιταχύνονται οι αναδιαρθρώσεις σε δασοπροστασία και πυρόσβεση που προβλέπουν τη μετατόπιση της ευθύνης από την ολοκληρωμένη δομή του κράτους, στο όνομα του εθελοντισμού, ενώ ανοίγουν δρόμους και για «σχήματα», μηχανισμούς και μορφώματα ΝΑΤΟικής κοπής. Καθόλου τυχαία, άλλωστε, η κυβέρνηση δε λέει κουβέντα για τον αναγκαίο αντιπυρικό σχεδιασμό, με κύριο βάρος στην πρόληψη, τη σύνδεσή της με την καταστολή, την αναγκαία αύξηση χρηματοδότησης για τη Δασική Υπηρεσία και την Πυροσβεστική.
Ολα αυτά χρειάζεται να μείνουν ως συμπεράσματα, να αξιοποιηθούν στην πάλη που δίνουν οι πυρόπληκτοι αλλά και συνολικά το εργατικό - λαϊκό κίνημα για να αποκατασταθούν πλήρως οι πληγέντες, για να παρθούν μέτρα προστασίας, για υποδομές με βάση τις λαϊκές ανάγκες. Αγώνας που επιβάλλεται να έχει συνέχεια και διάρκεια, και όταν με τα «φώτα» μακριά, κυβέρνηση και κεφάλαιο όχι μόνο θα ξεχάσουν τα παχιά λόγια και τις υποσχέσεις, αλλά θα επιχειρήσουν να προωθήσουν παραπέρα τον εχθρικό για το λαό σχεδιασμό τους στην περιοχή.
Την πλάστιγγα να γείρει ο λαός με την πάλη του
Την ίδια απάντηση πρέπει να πάρει και η προσπάθεια της κυβέρνησης να αξιοποιήσει την τραγωδία ως ευκαιρία για να ενισχύσει τις κάλπικες προσδοκίες στα λαϊκά στρώματα σε ό,τι αφορά την τυπική ολοκλήρωση του τρέχοντος μνημονίου σε λίγες μέρες. Γι' αυτό και υπουργοί και κυβερνητικά στελέχη έχουν «βγει στη ρούγα» για να «εξειδικεύσουν» το παραμύθι ότι τάχα αυτή η συνειδητή απαξίωση υπηρεσιών και μέσων για τις λαϊκές ανάγκες - κατάσταση που συναντά κανείς ενιαία σε όλη την ΕΕ - θα λάβει τέλος όταν αρθούν οι περιορισμοί και οι δεσμεύσεις των μνημονίων. Οτι και εδώ το τυπικό τέλος του τρίτου μνημονίου θα τους λύσει τάχα τα χέρια για να σχεδιάσουν για τις λαϊκές ανάγκες.
Οπως παντού, έτσι κι εδώ η απάτη βγάζει μάτι, την ώρα που τα ματωμένα πλεονάσματα που έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση μέχρι το 2060 και η δημοσιονομική πειθαρχία που δεσμεύει όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, μέσα από τα μνημόνια διαρκείας, θα συνεχίσουν να συρρικνώνουν τις κρατικές δαπάνες για την πρόληψη από σεισμούς, πλημμύρες και φωτιές, να επιβάλλουν προσλήψεις με τσεκουρωμένα εργατικά δικαιώματα και ημερομηνία λήξης, θα απογυμνώνουν παραπέρα την κρατική μέριμνα για στοιχειώδη προστασία του λαού.
Το ίδιο ισχύει συνολικά για τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες. Δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών οι νέες προειδοποιήσεις μέσα στη βδομάδα από εκπροσώπους της Κομισιόν, καθώς και από το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, για «τους επόμενους κρίσιμους μήνες», οπότε ο αντιλαϊκός «μεταρρυθμιστικός» οίστρος δεν πρέπει να διακοπεί, για να μη χαθεί τάχα η «εμπιστοσύνη» των αγορών που χτίστηκε με τις αιματηρές θυσίες του λαού. Ούτε οι «υπενθυμίσεις» των αντιλαϊκών δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η κυβέρνηση, μεταξύ των οποίων και το τσεκούρι σε συντάξεις, αφορολόγητο, Πρόνοια, αλλά και των προτεραιοτήτων του επόμενου διαστήματος για το «φιλικό επενδυτικό περιβάλλον», που περνάει μέσα από την επέκταση του αντεργατικού πλαισίου, τη φορολεηλασία του λαού, τα ματωμένα πλεονάσματα κ.ο.κ.
Ούτε αφήνει περιθώρια παρερμηνειών η προπαγανδιστική προσπάθεια που συνοδεύει τα παραπάνω και είναι σίγουρο ότι θα γενικευτεί όσο πλησιάζουμε στις 20 Αυγούστου, αλλά και μετά, και η οποία λίγο - πολύ λέει ότι ο λαός πρέπει να παραιτηθεί από τη διεκδίκηση για την ανάκτηση των απωλειών και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του, να περιμένει μάταια μια «αργή και σταδιακή» αποκατάσταση ορισμένων απ' όσα έχασε στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, ανάλογα πάντα με τις «αντοχές» και την πορεία της καπιταλιστικής οικονομίας και κερδοφορίας.
«Πυλώνας» σε επικίνδυνα σχέδια
Είναι η ίδια πολιτική που ζητάει από το λαό να βάλει το κεφάλι του στον «τορβά» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που φουντώνουν στην περιοχή, για λογαριασμό της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» της αστικής τάξης. Που βαφτίζει «περήφανη και ανεξάρτητη» εξωτερική πολιτική τους ρόλους αμερικανοΝΑΤΟικού σημαιοφόρου που αναλαμβάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στην περιοχή, στην αντιπαράθεση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, και τη μετατροπή της χώρας σε αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο και πυλώνα για τους επικίνδυνους σχεδιασμούς, βάζοντας το λαό στο μάτι του κυκλώνα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται τις μέρες αυτές, με τις τελευταίες εξελίξεις στις ελληνορωσικές σχέσεις, την κλιμακούμενη αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας από την Τουρκία, την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που εκφράζεται και με τη συνέχιση της κράτησης των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, τα σχέδια για έναρξη ερευνών στην κυπριακή ΑΟΖ από την Τουρκία, αλλά και τις εξελίξεις στα Βαλκάνια, όπου στο τραπέζι πέφτουν πλέον ανοιχτά τα σχέδια για αλλαγή συνόρων.
Εξελίξεις που πάνε χέρι - χέρι με την κλιμάκωση της αντιπαράθεσης ΝΑΤΟ - Ρωσίας, αλλά και ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Τουρκία, με την κλιμάκωση των σχεδίων ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή, με τον ανταγωνισμό μονοπωλίων και ιμπεριαλιστικών κέντρων για την Ενέργεια και τους διαύλους της στην Ανατ. Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, που προκαλεί υπερσυγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων σε θάλασσα, στεριά και αέρα.
Το «ζύγι» της καπιταλιστικής κερδοφορίας ποτέ και πουθενά δεν πρόκειται να συμβιβαστεί με την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών. Δείχνει μόνιμα φτώχεια, εκμετάλλευση, τραγωδίες και μεγάλους κινδύνους για την ασφάλεια, την υγεία, τη ζωή των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων. Την πλάστιγγα προς όφελός του, για την ικανοποίηση των δικών του αναγκών, μπορεί να τη γείρει ο λαός μόνο σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, την εξουσία του και τις κυβερνήσεις του.
Εμφάσεις-διαμόρφωση κειμένου:
Viva.La.Revolucion
Viva.La.Revolucion
