Τους καπιταλιστές δεν τους φοβίζει μια συμβολική ενέργεια ούτε μια εντυπωσιακή εικόνα. Τους τρομάζει το ενδεχόμενο το σύνθημα «Ορατός εχθρός είναι ο καπιταλισμός» να υιοθετηθεί από τη μεγάλη μάζα των εργαζομένων, να γίνει επιλογή τους η πραγματοποίησή του με οργάνωση, πειθαρχία και πολιτικό σχέδιο οικονομικής και κοινωνικής αλλαγής.
Δύο μήνες πανδημίας και η επόμενη μέρα στην Yγεία: Ακριβώς από κει όπου ξεκινήσαμε;
*Του Γιώργου Σιδέρη
Πέρασαν δύο μήνες πανδημίας, ατελείωτες ώρες εγκλεισμού και καραντίνας, χιλιάδες απολύσεις και ξεχαρβάλωμα εργασιακών σχέσεων, αμέτρητες στιγμές αγωνίας μπροστά στο φόβο του θανάτου για το λαό μας.
Στα νοσοκομεία δόθηκε μία μεγάλη μάχη για να σωθούν ανθρώπινες ζωές. Στους χώρους δουλειάς για αναγκαία μέτρα προστασίας της υγείας των εργαζομένων. Στους δρόμους για να μην μπουν σε καραντίνα τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
Ο καθένας σήμερα αναρωτιέται: Εχουν όντως γίνει πολλά αυτό το διάστημα ή μήπως είμαστε πάλι εκεί από όπου ξεκινήσαμε; Πώς αξιοποιήθηκε αυτός ο χρόνος που κερδήθηκε με τεράστιες θυσίες του λαού; Τι θα γίνει τις επόμενες μέρες, το καλοκαίρι και ειδικά από Σεπτέμβρη;
Είναι γνωστό σε όλους ότι δεν τελείωσε το ενδεχόμενο να μπούμε ξανά στην ίδια μεγάλη περιπέτεια ή άλλη που μπορεί να προκύψει.
Είναι γνωστό ότι μέχρι την ανακάλυψη του εμβολίου ή αποτελεσματικής θεραπείας η τακτική «παίζουμε κρυφτό» με τον ιό δεν μπορεί να τραβήξει για πολύ, ότι οι υπόλοιπες παθήσεις θεριεύουν και με μαθηματική ακρίβεια θα ζήσουμε σε λίγες μέρες φριχτές εικόνες με καρκινοπαθείς προχωρημένου σταδίου, παραμελημένους καρδιολογικούς, διαβητικούς ασθενείς και άλλα. Ηδη ζούμε τα προεόρτια.
Οι ανάγκες στην Υγεία δεν σταμάτησαν ούτε άλλαξαν
Πολλά στοιχεία κυκλοφορούν. Καθένας μας έχει δει έναν πίνακα με στατιστικά μοντέλα που οδηγούν σε συμπεράσματα και διαβάζει συμπεράσματα που εκβιάζονται να βγουν από στατιστικά μοντέλα. Η πραγματικότητα όμως είναι αμείλικτη και διαψεύδει την κυβέρνηση, που όπου σταθεί και όπου βρεθεί λέει πως «το σύστημα Υγείας της χώρας ενισχύθηκε». Η κατάσταση των υπηρεσιών Υγείας που προσφέρονται στο λαό μας συνεχίζει να είναι τραγική. Για Πρόνοια, υπηρεσίες αποκατάστασης και πρόληψη ούτε λόγος. Η πολιτική που παράγει υγειονομικούς εξουθενωμένους και χωρίς δικαιώματα, κακοπληρωμένους ή ακόμα και άνεργους συνεχίζεται, μαζί με τους απαραίτητους ασθενείς - πελάτες.
Ας αναρωτηθούν όλοι. Άραγε, σταμάτησαν οι ανάγκες για:
- Αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας με κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης; Η κυβέρνηση την περίοδο της πανδημίας συνέχισε να τροφοδοτεί τον ιδιωτικό τομέα, ενώ μία από τις πρώτες της πράξεις μετά τη λήξη της καραντίνας ήταν η άμεση επανέναρξη των απογευματινών ιατρείων των νοσοκομείων (δηλαδή, η επί πληρωμή εξέταση ασθενών).
- Κέντρα Υγείας με αποκεντρωμένα ιατρεία και κινητές μονάδες που συνδέονται με αυτά και παρέχουν δωρεάν υπηρεσίες; Η κυβέρνηση απαντάει... με έργο: Ούτε μία πρόσληψη δεν έγινε στα Κέντρα Υγείας, παρά μόνο κάποιες μετακινήσεις προσωπικού από αλλού.
- Σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό και διαγνωστικά εργαστήρια; Η απάντηση της κυβέρνησης ήταν διαφήμιση δωρεών και ευχαριστίες προς τους «φιλεύσπλαχνους» βιομήχανους (σημείωση: Οι «δωρεές», εκτός των άλλων, είναι ακόμα στο... δρόμο και έρχονται).
- Μονάδες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που διασυνδέονται με την οικογένεια, τα σχολεία και τις σχολές, τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, τους τόπους δουλειάς, τους τόπους άθλησης, τα γηροκομεία; Τώρα που ανοίγουν κάποια σχολεία, πάρκα και χώροι άθλησης, ποιος έχει την ευθύνη γι' αυτόν τον πληθυσμό; Μήπως κάποιες υποστελεχωμένες δομές της κάθε περιφέρειας; 'Η μήπως οι δήμοι που διαχειρίζονται τη μιζέρια της υποχρηματοδότησης και φορτώνουν στο λαό νέα φορομπηχτικά βάρη;
- Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού την ώρα που υπάρχουν χιλιάδες άνεργοι υγειονομικοί; Μέχρι στιγμής στα νοσοκομεία έχουν διοριστεί 403 γιατροί, οι οποίοι είναι όλοι επικουρικοί, δηλαδή συμβασιούχοι. Οι ανάγκες για μόνιμους γιατρούς πριν από τον κορονοϊό ήταν 6.000, με βάση τα δικά τους στοιχεία.
- Μαζικά τεστ στον πληθυσμό; Δήλωσε ο υφυπουργός Υγείας: «Θέλω να είμαι σαφής, δεν θα περιμένει ο κόσμος στο σπίτι του να του χτυπήσουν το κουδούνι ή να τον πάρουν τηλέφωνο». Ο νοών νοείτω.
Σταματάμε εδώ, αν και μπορούμε να γεμίσουμε σελίδες...
Κάποιος λοιπόν λέει ψέματα. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, που λένε ότι όσον αφορά την έκτακτη, λόγω πανδημίας, χρηματοδότηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, η Ελλάδα ανάμεσα σε 25 χώρες της Ευρώπης κατατάσσεται 2η... από το τέλος!
Είναι ένα μεγάλο μέτωπο πάλης της εποχής...
Στη χώρα μας όποια κυβέρνηση και αν πέρασε νομίζεις πως οι αποφάσεις για την Υγεία γράφτηκαν από το ίδιο χέρι. Μειώσεις επί μειώσεων στους προϋπολογισμούς, ελλείψεις επί ελλείψεων στα μέσα και τον εξοπλισμό, ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης του δημόσιου τομέα, κέρδη και γιγάντωση των ιδιωτικών μονάδων και διαγνωστικών αλυσίδων.
Τώρα πολύ περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι το μέτωπο της Υγείας είναι βασικό μέτωπο πάλης όλου του λαού και ότι αυτό για το οποίο πάλευαν τα ταξικά συνδικάτα κάθε άλλο παρά δευτερεύον είναι.
Ο αγώνας τώρα ξεκινά, γιατί οι ανάγκες του λαού μας είναι μεγάλες και υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να ικανοποιηθούν τον 21ο αιώνα.
Οι κομμουνιστές υγειονομικοί θα κάνουν τα πάντα για να ανέβουν η μαζικότητα, η μαχητικότητα και η συσπείρωση στα σωματεία, πιο ενεργά θα συμβάλουν στον προσανατολισμό του κινήματος.
Ηρθε η ώρα οι εργαζόμενοι να παραμερίσουν τα εμπόδια του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού. Στα νοσοκομεία αυτές τις μέρες έγινε το εξής αξιοσημείωτο: Οι υγειονομικοί έψαχναν απεγνωσμένα να βρουν έστω και έναν συνδικαλιστή από αυτούς που κοσμούν την πλειοψηφία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ), δηλαδή των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ. Μάταιος κόπος. Δεν βρήκαν κανέναν. Το μόνο που βρήκαν ήταν τρία δελτία Τύπου καθώς η θλιβερή πλειοψηφία της ΠΟΕΔΗΝ ανέβαλε τρεις φορές (μόνη της) τις κινητοποιήσεις που είχε εξαγγείλει (πάλι μόνη της).
Ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός μέσα στην πανδημία έδωσε ρεσιτάλ «οσφυοκαμψίας» στην κυβέρνηση και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Καμία αμφιβολία ότι το ίδιο θα κάνει και στην καπιταλιστική κρίση.
Είναι άλλωστε χαρακτηριστικές οι δηλώσεις κάποιων από τη συνδικαλιστική μαφία της ΓΣΕΕ, που με αφορμή τη μεγαλειώδη συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς έσπευσαν να διαστρεβλώσουν το μήνυμα και το περιεχόμενό της. Αυτές οι δηλώσεις δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι έμοιαζαν σαν δυο σταγόνες νερό με αυτές των φασιστοειδών, των ακραιφνών κυβερνητικών και κάποιων κεντρικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.
...που φέρνει στην επιφάνεια το μεγάλο πολιτικό πρόβλημα
Σήμερα κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος το αφήγημα του «εξωτερικού» και το «δείτε τι γίνεται σε άλλες χώρες», αφού αποδείχτηκε ότι, παρά τις επιμέρους διαφορές, κανένα σύστημα Υγείας καπιταλιστικής χώρας δεν κατάφερε να προστατεύσει το λαό του, όποια κυβέρνηση και αν είχε και όποιο επιδημιολογικό μοντέλο και αν διάλεξε.
Ακόμα και τώρα, όμως, το πάθος της κυβέρνησης για την υπεράσπιση του καπιταλισμού υπερέχει ακόμα και της κοινής λογικής. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η δήλωση του υφυπουργού Υγείας: «Σε ό,τι αφορά την ενσωμάτωση όλων των εργαζομένων και των δομών στον ιδιωτικό τομέα σε ένα κρατικό σύστημα Υγείας. Νομίζω σε δύο - τρεις χώρες υπάρχουν αυτά τα συστήματα και η διεθνής εμπειρία έχει καταδείξει ότι έχουν αποτύχει». Δηλαδή, απέτυχε το μοντέλο που λέει να μην υπάρχει κέρδος στην Υγεία! Το ακούσαμε κι αυτό...
Ο αγώνας του εργατικού κινήματος, των αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας για υψηλού επιπέδου παροχές Υγείας - Πρόνοιας και Πρόληψης πρέπει να βάζει στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο. Γιατί για να γίνει πράξη το αυτονόητο, για να έχει ο λαός μας αυτό που δικαιούται, τότε πρέπει να τελειώνουμε με αυτούς που κακοπαίζουν το ίδιο μονότονο θεατρικό με τίτλο «Η αντοχή της οικονομίας». Μια οικονομία καπιταλιστική, που για να υπηρετηθούν οι «αντοχές» της όλες οι κυβερνήσεις στήριξαν τράπεζες, βιομήχανους, εφοπλιστές, πρίγκιπες της ιδιωτικής Υγείας (που τώρα κάποιοι μοστράρονται ως ευεργέτες και δωρητές).
Γιατί όχι μόνο δεν θέλουμε εκατόμβες νεκρών, αλλά απαιτούμε την Υγεία που δικαιούμαστε και μπορεί να εξασφαλιστεί αν εξαλειφθούν το κέρδος, το κόστος, το εμπόρευμα και άλλες τόσες ξένες λέξεις με το ύψιστο αυτό αγαθό. Τους καπιταλιστές δεν τους φοβίζει μια συμβολική ενέργεια ούτε μια εντυπωσιακή εικόνα. Τους τρομάζει το ενδεχόμενο το σύνθημα «Ορατός εχθρός είναι ο καπιταλισμός» να υιοθετηθεί από τη μεγάλη μάζα των εργαζομένων, να γίνει επιλογή τους η πραγματοποίησή του με οργάνωση, πειθαρχία και πολιτικό σχέδιο οικονομικής και κοινωνικής αλλαγής.
*Ο Γιώργος Σιδέρης είναι μέλος της Επιτροπής Περιοχής της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, γιατρός
Το άρθρο είναι αναδημοσίευση από τον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου»
Υ/Γ
Οι άνθρωποι με χρόνιες σοβαρές ασθένειες που νόσησαν από κορονοϊό, συγκαταλέγονται στα μεγαλύτερα θύματα της πανδημίας.
Υπολογίζεται για παράδειγμα ότι στην Ιταλία το 10% - 20% των νεκρών από τον κορονοϊό ήταν καρκινοπαθείς. Κι αυτοί που δεν νόσησαν όμως έκαναν πισωγύρισμα στις απαραίτητες θεραπείες, γεγονός που ενδέχεται να στοιχίσει σοβαρά στην υγεία τους.
Ενδεικτικά, στην Αγγλία οι χημειοθεραπείες μειώθηκαν αυτήν την περίοδο κατά 60% και κατά 76% οι παραπομπές για έναρξη θεραπειών για καρκίνο.
Υ/Γ
Οι άνθρωποι με χρόνιες σοβαρές ασθένειες που νόσησαν από κορονοϊό, συγκαταλέγονται στα μεγαλύτερα θύματα της πανδημίας.
Υπολογίζεται για παράδειγμα ότι στην Ιταλία το 10% - 20% των νεκρών από τον κορονοϊό ήταν καρκινοπαθείς. Κι αυτοί που δεν νόσησαν όμως έκαναν πισωγύρισμα στις απαραίτητες θεραπείες, γεγονός που ενδέχεται να στοιχίσει σοβαρά στην υγεία τους.
Ενδεικτικά, στην Αγγλία οι χημειοθεραπείες μειώθηκαν αυτήν την περίοδο κατά 60% και κατά 76% οι παραπομπές για έναρξη θεραπειών για καρκίνο.
Τι δείχνει αυτό; Οτι η προσαρμογή των κουτσουρεμένων συστημάτων Υγείας στις έκτακτες ανάγκες της πανδημίας άφησε χωρίς ουσιαστική φροντίδα χιλιάδες άλλους ανθρώπους, επειδή δεν υπήρχε η δυνατότητα να διαχειριστούν τέτοια περιστατικά παράλληλα με τον κορονοϊό, λόγω των ελλείψεων σε προσωπικό και υποδομές. Τέτοια παραδείγματα καταγγέλλουν και οι υγειονομικοί στη χώρα μας, όπου χιλιάδες περιστατικά σωρεύτηκαν τους προηγούμενους δυο μήνες.
Τι θα γίνει με όλους αυτούς τους ασθενείς, τη στιγμή μάλιστα που οι λίστες αναμονής προϋπήρχαν στα ογκολογικά νοσοκομεία, όπως και οι ελλείψεις σε φάρμακα ή οι καθυστερήσεις στα χειρουργεία;
Η «επιστροφή στην κανονικότητα» αφαιρεί και το τελευταίο «φύλλο συκής» από την πολιτική που καταδικάζει αυτούς τους ανθρώπους σε μόνιμο κυνηγητό της θεραπείας τους, είτε σε «έκτακτες» είτε σε «κανονικές» συνθήκες, επιβεβαιώνοντας την απόσταση που χωρίζει την άθλια πραγματικότητα που ζουν και τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα να έχει ο καθένας πρόσβαση σε υψηλού επιπέδου και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, σε ένα σύστημα που δεν θα υπηρετεί τα κέρδη των λίγων αλλά τις λαϊκές ανάγκες.
