ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

TRANSLATE

Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2018

,,Φοβούνται τα Λόγια πού θα Λέμε αὔριο ὅλοι Μαζί,,

Είδαμε Στις Φίλες Μας:
Κι όσο σαν δούλοι εμείς μένουμε σιωπηλοί....οι ηγεμόνες δυναμώνουν.....


 Φωτογραφία της Kalliope Kasoti.
Κρατάω το στόμα μου κλειστό
τα χείλη μου ματώσανε
κι αυτοί που μας προδώσανε
ανέραστοι να μείνουν.....
(..........)
 δεν ξοφλήσαμε
 αυτό έχω μόνο να τους πω
τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν....

Θέλει τσαμπουκά και θάρρος να λες "όχι" εκεί που ο άλλος περιμένει ότι θα πεις "ναι".....

Θέλει τσαμπουκά και θάρρος να βάζεις φωτιά στις βεβαιότητες σου και να πασαλείβεσαι τη στάχτη...
Και άλλο τόσο τσαμπουκά και θάρρος χρειάζεται για να πεις "αποκλείεται", εκεί που θέλεις διακαώς να πεις "γίνεται.."...(...)
Φωτογραφία της Kalliope Kasoti.



****
Το κορίτσι του κόκκινου βράχου.
Κορίτσι της αμμουδιάς,
του βράχου, του ήλιου,
στο πρόσωπο αδρά κυριαρχούν, 
κορίτσι του πορφυρού,
του πράσινου, του γλαυκού,
της ομορφιάς των λουλουδιών'
κορίτσι με τ'άρωμα θυμαριού...


IV

Ναί ἀγαπημένη μου,
ἐμεῖς γι᾿ αὐτά τά λίγα κι ἁπλά πράγματα πολεμᾶμε
γιά νά μποροῦμε νά ῾χουμε μία πόρτα, ἕν᾿ ἄστρο, ἕνα σκαμνί
ἕνα χαρούμενο δρόμο τό πρωί
ἕνα ἤρεμο ὄνειρο τό βράδι.
Γιά νά ῾χουμε ἕναν ἔρωτα πού νά μή μᾶς τόν λερώνουν
ἕνα τραγούδι πού νά μποροῦμε νά τραγουδᾶμε

Ὅμως αὐτοί σπᾶνε τις πόρτες μας
πατᾶνε πάνω στόν ἔρωτά μας.
Πριν ποῦμε τό τραγούδι μας
μᾶς σκοτώνουν.

Μᾶς φοβοῦνται καὶ μᾶς σκοτώνουν.
Φοβοῦνται τὸν οὐρανὸ ποὺ κοιτάζουμε
φοβοῦνται τὸ πεζούλι ποὺ ἀκουμπᾶμε
φοβοῦνται τὸ ἀδράχτι τῆς μητέρας μας καὶ τὸ ἀλφαβητάρι τοῦ παιδιοῦ μας
φοβοῦνται τὰ χέρια σου ποὺ ξέρουν νὰ ἀγγαλιάζουν τόσο τρυφερὰκαὶ νὰ μοχτοῦν τόσο ἀντρίκια
φοβούνται τὰ λόγια ποὺ λέμε οἱ δυό μας μὲ φωνὴ χαμηλωμένη
φοβούνται τα λόγια πού θα λέμε αὔριο ὅλοι μαζί
μᾶς φοβούνται, αγάπη μου, και ὅταν μᾶς σκοτώνουν
νεκρούς μᾶς φοβούνται πιό πολύ.