H ανάρτηση της δικηγόρου της οικογένειας Φύσσα που χτυπήθηκε χθες με λοστό το κεφάλι, μαζί με όσους βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο "Φαβέλα", από Χρυσαυγίτες "μαστροπούς" του Πειραιά.
"Σπάσανε λάθος κεφάλια"!
"Σπάσανε λάθος κεφάλια"!
Eleftheria Elfie Tompatzoglou
«Σήμερα θα πεθάνετε, σήμερα θα σας κάψουμε».
Έτσι πίστεψαν ότι θα μας φοβίσουν οι φασίστες της Χρυσής Αυγής που εισέβαλαν χθες το απόγευμα στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Φαβέλα, στον Πειραιά με λοστούς, πτυσσόμενα γκλοπ και φωτοβολίδες.
Έτσι νόμιζαν ότι θα μας σταματήσουν, κρίνοντας εξ ιδίων και από τα υπόλοιπα θρασύδειλα ανθρωπάκια που τους ακολουθούν.
Αυτό που δεν ξέρουν όμως και δεν θα καταλάβουν ποτέ είναι ότι δεν είμαστε ίδιοι. Δεν ξέρουν ότι αντί να μας φοβίσουν, μας συσπειρώνουν. Δεν ξέρουν ότι η απόφασή μας για έναν ελεύθερο χώρο στον Πειραιά είναι μια συνειδητή πολιτική απόφαση που θα στηρίξουμε μέχρι τέλους. Δεν ξέρουν ότι όσο είμαστε όρθιοι θα παλεύουμε για μία κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης. Δεν ξέρουν ότι ο Πειραιάς μας ανήκει.
Και αυτό που σίγουρα δεν ξέρουν είναι ότι χθες σπάσανε λάθος κεφάλια.
TheoChari Ageliki
Η επιρροή από τα Μ.Μ.Ε. ενός τρόπου ζωής που ευνοεί το εμπόριο. Κι όπως η εμπορία ναρκωτικών ευνοεί τη διάδοσή τους στους νέους, έτσι και η μουσική, οι ιδέες, ο χορός και όσα σχετίζονται με τον τρόπο ζωής τους έχουν δημιουργήσει βιομηχανία και τεράστια κι αφάνταστα οικονομικά ενδιαφέρονται.
Δυο
μέρες πριν το συμβάν σημειώθηκε επεισόδιο
με τους ίδιους προφανώς,οι οποίοι έκαναν
βόλτα στην οδό Αριστοτελους με σπρέι
και ενημερωτικά φυλλάδια. Εβαψαν τους
τοίχους,μπροστά σε όλους μας και όταν
αρνήθηκα να πάρω το φυλλάδιο τους αλλά
αντ αυτού έσκυψα να μαζέψω από το δρόμο
όσα είχαν πετάξει,επιτέθηκαν τόσο
φραστικά όσο και με απειλητική στάση
σώματος.»γιατί μωρή τα μαζεύεις, άντε
ρε βλήμα,ξανά μάζεψε έστω ένα και θα
δεις τι θα γίνει»
Το ίδιο και στην μητέρα μου.
Καλέσαμε την αστυνομια κυρίως για την αποφυγή παραπάνω επεισοδίων στους γύρω δρόμους επειδή καταλάβαμε ότι πρόκειται για εξόρμηση.
Η αστυνομία σε λίγα λεπτά ήταν εκεί...ήταν βέβαιο ότι η εξόρμηση δεν θα είχε φτάσει μακριά...αλλά φυσικά προτίμησαν να κάτσουν και να μας ανακρίνουν για μια ώρα μετά μέχρι να χάσει το νόημα του όλο αυτό...
Θέλω να πω ότι η αστυνομία είχε δείγματα πριν την επιθεση στην Φαβέλα για την αγριεμένη διαθεση των χρυσαυγιτων...
Το ίδιο και στην μητέρα μου.
Καλέσαμε την αστυνομια κυρίως για την αποφυγή παραπάνω επεισοδίων στους γύρω δρόμους επειδή καταλάβαμε ότι πρόκειται για εξόρμηση.
Η αστυνομία σε λίγα λεπτά ήταν εκεί...ήταν βέβαιο ότι η εξόρμηση δεν θα είχε φτάσει μακριά...αλλά φυσικά προτίμησαν να κάτσουν και να μας ανακρίνουν για μια ώρα μετά μέχρι να χάσει το νόημα του όλο αυτό...
Θέλω να πω ότι η αστυνομία είχε δείγματα πριν την επιθεση στην Φαβέλα για την αγριεμένη διαθεση των χρυσαυγιτων...
******************
Mάνος Χατζιδάκις:
"Σήμερα ξέρω πως διέβλεπα με την ευαισθησία μου τις εξελίξεις και την επανεμφάνιση του τέρατος.
Και δεν εννοούσα να συνηθίσω την ολοένα αυξανόμενη παρουσία του. Πάντα εννοώ να τρομάζω.
Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι. Οι μισητοί δολοφόνοι, που βρίσκουν όμως κατανόηση από τις διωκτικές αρχές λόγω μιας περίεργης αλλά όχι και ανεξήγητης συγγενικής ομοιότητος. Που τους έχουν συνηθίσει οι αρχές και οι κυβερνήσεις σαν μια πολιτική προέκτασή τους ή σαν μια επιτρεπτή αντίθεση, δίχως ιδιαίτερη σημασία που να προκαλεί ανησυχία.
(Τελευταία διάβασα πως στην Πάτρα, απέναντι στο αστυνομικό τμήμα άνοιξε τα γραφεία του ένα νεοναζιστικό κόμμα. Καμιά ανησυχία ούτε για τους φασίστες, ούτε για τους αστυνομικούς. Ούτε φυσικά για τους περιοίκους).
Ο εθνικισμός είναι κι αυτός νεοναζισμός.
Τα κουρεμένα κεφάλια των στρατιωτών, έστω και παρά τη θέλησή τους, ευνοούν την έξοδο της σκέψης και της κρίσης, ώστε να υποτάσσονται και να γίνονται κατάλληλοι για την αποδοχή διαταγών και κατευθύνσεων προς κάποιο θάνατο.
Δικόν τους ή των άλλων.
Η εμπειρία μου διδάσκει πως η αληθινή σκέψη, ο προβληματισμός οφείλει κάπου να σταματά. Δεν συμφέρει. Γι’ αυτό και σταματώ. Ο ερασιτεχνισμός μου στην επικέντρωση κι ανάπτυξη του θέματος κινδυνεύει να γίνει ευάλωτος από τους εχθρούς.
Όμως οφείλω να διακηρύξω το πάθος μου για μια πραγματική κι απρόσκοπτη ανθρώπινη ελευθερία.
Ο φασισμός στις μέρες μας φανερώνεται με δυο μορφές. Ή προκλητικός, με το πρόσχημα αντιδράσεως σε πολιτικά ή κοινωνικά γεγονότα που δεν ευνοούν την περίπτωσή τους ή παθητικός μες στον οποίο κυριαρχεί ο φόβος για ό,τι συμβαίνει γύρω μας.
Ανοχή και παθητικότητα λοιπόν. Κι έτσι εδραιώνεται η πρόκληση. Με την ανοχή των πολλών.
Προτιμότερο αργός και σιωπηλός θάνατος από την αντίδραση του ζωντανού και ευαίσθητου οργανισμού που περιέχουμε.
Το φάντασμα του κτήνους παρουσιάζεται ιδιαιτέρως έντονα στους νέους. Εκεί επιδρά και το marketing.
Η επιρροή από τα Μ.Μ.Ε. ενός τρόπου ζωής που ευνοεί το εμπόριο. Κι όπως η εμπορία ναρκωτικών ευνοεί τη διάδοσή τους στους νέους, έτσι και η μουσική, οι ιδέες, ο χορός και όσα σχετίζονται με τον τρόπο ζωής τους έχουν δημιουργήσει βιομηχανία και τεράστια κι αφάνταστα οικονομικά ενδιαφέρονται.
Και μη βρίσκοντας αντίσταση από μια στέρεη παιδεία όλα αυτά δημιουργούν ένα κατάλληλο έδαφος για να ανθίσει ο εγωκεντρισμός η εγωπάθεια, η κενότητα και φυσικά κάθε κτηνώδες ένστιχτο στο εσωτερικό τους.
Προσέξτε το χορό τους με τις ομοιόμορφες στρατιωτικές κινήσεις, μακρά από κάθε διάθεση επαφής και επικοινωνίας.
Το τραγούδι τους με τις συνθηματικές επαναλαμβανόμενες λέξεις, η απουσία του βιβλίου και της σκέψης από τη συμπεριφορά τους και ο στόχος για μια άνετη σταδιοδρομία κέρδους και εύκολης επιτυχίας.
Βιώνουμε μέρα με τη μέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας – που ή φοβάται ή δεν σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη.
Ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος «αρχηγός» που θα ηγηθεί αυτό το κατάπτυστο περιεχόμενό μας. Και τότε θα ‘ναι αργά για ν’ αντιδράσουμε.
Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς – όπως στη γνωστή παράσταση του Πιραντέλο. Είμαστε εσείς, εμείς και τα παιδιά μας. Δεχόμαστε να ‘μαστε απάνθρωποι μπρος στους φορείς του AIDS, από άγνοια αλλά και τόσο «ανθρώπινοι» και συγκαταβατικοί μπροστά στα ανθρωποειδή ερπετά του φασισμού, πάλι από άγνοια, αλλά κι από φόβο κι από συνήθεια. Και το Κακό ελλοχεύει χωρίς προφύλαξη, χωρίς ντροπή. Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία.
Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς.
Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος."
***********
ΜΠΕΡΤΟΛΤ
ΜΠΡΕΧΤ:
«Ο φασισμός είναι καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του εκδοχή"
Η βαρβαρότητα γίνεται ορατή απ' τη στιγμή που το μονοπώλιο δεν μπορεί πια να προστατευτεί παρά μονάχα με την ανοιχτή βία».
«Ο φασισμός είναι μια ιστορική φάση όπου μπήκε τώρα ο καπιταλισμός, κι έτσι είναι κάτι το καινούργιο και παλιό μαζί. Ο καπιταλισμός στις φασιστικές χώρες υπάρχει πια μονάχα σαν φασισμός κι ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός.
Πώς, λοιπόν, τώρα να πει κάποιος αντίπαλος του φασισμού την αλήθεια για το φασισμό όταν δε θέλει να πει τίποτα για τον καπιταλισμό, που τον προκαλεί; Πώς να 'χει η αλήθεια αυτή πραχτική σημασία;
Αυτοί που είναι αντίπαλοι του φασισμού χωρίς να 'ναι αντίπαλοι του καπιταλισμού, αυτοί που παραπονιούνται για τη βαρβαρότητα που αιτία τάχα έχει τη βαρβαρότητα την ίδια, μοιάζουν μ' ανθρώπους που θέλουν το μερτικό τους απ' τ' αρνί χωρίς όμως να σφαχτεί το αρνί. Θέλουν να φάνε το κρέας, να μη δουν όμως τα αίματα. Αυτοί θα ικανοποιηθούν αν ο χασάπης πλύνει τα χέρια του προτού φέρει το κρέας στο τραπέζι.
Δεν είναι κατά των σχέσεων ιδιοκτησίας, που προκαλούν τη βαρβαρότητα, παρά μονάχα κατά της βαρβαρότητας, υψώνουν τη φωνή εναντίον της, κι αυτό το κάνουν από χώρες όπου κυριαρχούν οι ίδιες σχέσεις ιδιοκτησίας, όπου όμως οι χασάπηδες πλένουν ακόμα τα χέρια τους προτού φέρουν το κρέας στο τραπέζι.
Οι φωνακλάδικες διαμαρτυρίες κατά των βαρβαρικών μέτρων μπορεί να 'ναι αποτελεσματικές για λίγο καιρό, όσο δηλαδή οι ακροατές τους πιστεύουν πως στη δικιά τους χώρα δε θα 'ταν ποτέ δυνατό να παρθούν τέτοια μέτρα.
Ορισμένες χώρες είναι σε θέση να κρατήσουν τις σχέσεις ιδιοκτησίας τους με λιγότερο βίαια για την ώρα μέσα απ' ό,τι άλλες. Εκεί η δημοκρατία προσφέρει ακόμα τις υπηρεσίες για τις οποίες άλλες χώρες αναγκάζονται να καταφύγουν στη βία, δηλαδή την εξασφάλιση της ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Το μονοπώλιο στα εργοστάσια, στα ορυχεία, στα τσιφλίκια δημιουργεί πάντα βάρβαρες καταστάσεις σ' αυτές τις χώρες είναι όμως λιγότερο ορατές.