Tο τέρας απειλεί να μας καταπιεί
ΤΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΠΟΥΛΟΥ *
Χαστούκι 1ο: διαδίδεται στα social media μια ιστορία για έναν νέο διαβητικό που παρουσίασε δραματική επιδείνωση εντός ολίγων ωρών λόγω covid-19 ως βιωματική παράκληση για προσοχή στα μέτρα. Από κάτω διαβάζω αντιδράσεις τύπου «εντάξει, αφού ήταν διαβητικός, τι φταίμε εμείς οι υγιείς;» Καρκινοπαθής φέρνει την δική του ανάγκη να τον προσέξουν, να τον προστατεύσουν οι συνάνθρωποι του και δέχεται την απάντηση «εμείς που θα ζήσουμε, γιατί να ζοριστούμε;» Σε δική μου αναφορά επί προσωπικού πως κι εγώ φέρω «υποκείμενο», θέλοντας να υποδείξω πως δεν είναι κάτι τόσο σπάνιο και έξω από την εμπειρία του καθενός, δέχομαι αντίστοιχες απαντήσεις. Πραγματικά, δεν είναι καθόλου λίγοι λοιπόν αυτοί που λογαριάζουν πως δεν αξίζει το δικό τους απλό ξεβόλεμα η επιβίωση ακόμα και του απευθείας συνομιλητή τους, φτάνει να αναγνωρίσουν μία έστω αδυναμία του ή ιδιαιτερότητα που τον ξεχωρίζει από εκείνους.
Τρομάξατε; Θα έπρεπε…
Χαστούκι 2ο: Γονείς δέρνουν παιδιά (μάλλον άλλων - αλλά τι σημασία έχει; Δεν είναι ιδιοκτησία τα παιδιά!) για να σπάσουν καταλήψεις που ζητούν ουσιαστικά μέτρα προστασίας - και όχι αντίθεση στις μάσκες όπως εύκολα «τσουβαλιάστηκε», πλειοψηφικά τουλάχιστον αποδεικνύεται το ακριβώς αντίθετο.
Μέτρα προστασίας που θα ωφελήσουν πρωτίστως εκείνους και τους δικούς τους γονείς παρά τα παιδιά, βάσει της επιδημιολογικής εικόνας που έχουμε για τον SARS-CoV-2.
Διευθυντές που βιντεοσκοπούν παρανόμως, απειλούν ανυποστάτως, αυτοδικούν ως μπράβοι με κόφτες για αλυσίδες.
Κάτι πάει πολύ στραβά όταν επιστρατεύονται ως πολιτικά και «αστυνομικά» εργαλεία οι «αγανακτισμένοι πολίτες».
Εδώ στην Πάτρα, η δική μου γενιά τουλάχιστον, θα έπρεπε να το ξέρει πολύ καλά αυτό το μάθημα - τότε πληρώθηκε σε αίμα.
Χαστούκι 3ο: 39 παιδιά χωρίς γονείς, ασυνόδευτα και ξεριζωμένα, ταξιδεύουν μετά το χάος της Μόριας για την Ευρώπη όπου τα περιμένουν για ένα ελάχιστο μέλλον - μέλλον που εμείς οι «πολιτισμένοι Ευρωπαίοι» κρατούσαμε σε παύση μέσα σε αναξιοπρεπή ψυχοφυλάκια, στρατόπεδα συγκέντρωσης σε όλα εκτός από το όνομα.
Στάση στα Καμένα Βούρλα. Ενας όχλος ντόπιων μαζεύεται ουρλιάζοντας «εδώ θα γίνει ο τάφος σας» - σε παιδιά;! - και εμποδίζει την μεταφορά τροφίμων καταφέρνοντας να μείνουν νηστικά με το σκεπτικό ότι θα σηκωθούν να φύγουν.
Εγώ μετά από αυτό δεν ξέρω τι άλλο πιο μισανθρωπικό, ανόητο, εγωπαθέστατο και αηδιαστικό να περιμένω.
Το τέρας, που δεκαετίες τώρα θρεφόταν με ατομικισμό, αδιαφορία για τα κοινά, κοινωνικό αυτοματισμό και φόβο - πρωτίστως φόβο! - έχει θεριέψει και απειλεί να μας καταπιεί.
Θα το ξαναπώ: Αν θέλεις να σωθείς, συνάνθρωπε, κοίτα να σώσεις τον διπλανό σου! Σε όλα τα επίπεδα, για όλες τις συνθήκες. Το είχαν καταλάβει από παλιά και το έκαναν θρύλους και τραγούδια. Το είχε περιγράψει μέχρι και ο Δαρβίνος πριν κάπου 150 χρόνια. Το είχαν ζήσει στο πετσί τους οι παππούδες σου, άνθρωποι που πρόλαβες να στα διηγηθούν με τρεμάμενη φωνή και μια φωτιά στα μάτια.
Πώς γίνεται να τα ξέχασες;
Πότε τα έσβησες από την καρδιά σου;
Κοίτα το τέρας κατάματα, συνάνθρωπε, και διώξε το πριν σε φάει...
* Ο Γεράσιμος Γραμματικόπουλος είναι ιατρός/νευρολόγος στο Neuron Πρότυπο Νευρολογικό Κέντρο.
