ΟΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΕΛΕΤΙΔΗ "ΧΑΛΑΝΕ" ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΉΣΟΥΝ☺❤

ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΕΩΝ☺❤

2 ώρες · 

Δείτε πως θα είναι η Πάτρα, μετά την ανάπλασή της.*Σε φάση υλοποίησης ο σχεδιασμός του Δήμου.

ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΕΩΝ

3 ώρες · 

Η έγκριση των μελετών για την ανάπλαση του ιστορικού κέντρου της Πάτρας, η οποία περιλαμβάνει περισσότερες από 16 παρεμβάσεις μέσω των οποίων η πόλη αλλάζει όψη, με το συνολικό ποσό να ξεπερνά τα 22 εκατομμύρια ευρώ, φέρνει στο προσκήνιο με γοργούς ρυθμούς και την ανάπλαση του παραλιακού μετώπου της Πάτρας.

Ο αντιδήμαρχος Χρ. Κορδάς σε δηλώσεις του στην εκπομπή του Γιάννη Γεωργόπουλου «πράσινο κόκκινο σε Γαλάζιο Φόντο» στο Ράδιο Γάμμα, επεσήμανε πως η χρηματοδότηση των έργων είναι εξασφαλισμένη, ενώ πρόσθεσε πως κομβικό είναι ο ρόλος που έχουν παίξει οι τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου Πατρέων στη σύνταξη των μελετών, αναλύοντας όλα το φάσμα των παρεμβάσεων που θα γίνουν το επόμενο διάστημα μέσω των οποίων η Πάτρα θ’ αλλάξει όψη.

-8:17

https://www.facebook.com/patrasmunicipality/videos/237654346934625/

Πριν 76 Xρόνια:-ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ & ΤΟΥΣ ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΑΙΜΑΤΟΡΟΥΦΗΧΤΑΔΕΣ:

,,Ο λαός που τσακίζεται από την υπέρτερη βία για μια στιγμή, δεν είναι ακόμα σκλάβος. Σκλάβος γίνεται από τη στιγμή που ψυχικά δέχεται τη σκλαβιά. Κι’ αυτό κοιτάζουνε να πετύχουν οι εχθροί μας με τη φωνή των προδοτών. Και η άλλη μορφή της μοιρολατρείας είναι το ίδιο ολέθρια όταν λέει: «Ας σταυρώσουμε τα χέρια κι’ ας περιμένουμε να μας ελευθερώσουν άλλοι!» Γιατί και τούτη η μορφή της μοιρολατρείας είναι αποδοχή της σκλαβιάς. Όποιος δέχεται να του χαρίσουν άλλοι τη λευτεριά του, αυτός ομολογεί κιόλας πως είναι σκλάβος και το πολύ - πολύ πρόκειται ν’ αλλάξει αφέντη. Όχι! κανένα είδος συμβιβασμό, κανένα είδος μοιρολατρεία δεν αποδέχεται ο λαός ο ελληνικός. [...],,

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΛΗΝΟΣ: «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ», 1942

« Όταν η Γερμανία ύστερα από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο καταδικάστηκε να πληρώνει 2 δισεκατομμύρια μάρκα το χρόνο συνολική αποζημίωση για όλες τις τεράστιες ζημιές που είχε προξενήσει σ’ όλο τον κόσμο, έβγαλε φοβερές φωνές για την τρομερή αδικία της «ληστρικής» συνθήκης των Βερσαλλιών, και δικαιολογεί και το σημερινό ακόμη πόλεμο επειδή τότες εζήτησαν να την πνίξουν. Μα τί να πει λοιπόν η μικρή, φτωχή κι’ ερημωμένη Ελλάδα, που δεν έβλαψε κανένα, που κανενός τη χώρα δεν πήγε να καταπατήσει, ούτε κανενός να πάρει τα αγαθά, όταν οι καταχτητές της τής ερούφηξαν κι’ όλας σ’ ένα χρόνο μέσα δυόμιση δισεκατομμύρια μάρκα.
[...]
Και τώρα, πάνε δεκαοχτώ μήνες που εβάλθηκαν όλοι τούτοι οι «αρχοντολαοί» να δημιουργήσουνε τη «νέα τάξη πραγμάτων» και στην Ελλάδα. Και ο Ελληνικός λαός τη γνώρισε, ή καλλίτερα, την ξαναγνώρισε τη νέα τάξη των πραγμάτων, που είναι τόσο παλιά όσο και ο κόσμος, και λέγεται με την αληθινή της λέξη «σκλαβιά». Μαύρη σκλαβιά και αρπαγή και βαρβαρότητα, και μπασιμπουζουκισμός και λεηλασία και ερήμωση της χώρας. Είναι η τάξη που ήθελαν να φέρουνε σε τούτη τη χώρα οι βάρβαροι της Ασίας, οι Πέρσες, οι Ούννοι, οι Μογγόλοι του Ταμερλάνου και του Τσιγγισχάν, οι Τούρκοι του Μουχαμέτη, με μόνη τη διαφορά, πως ετούτη τη φορά συνδέεται η τάξη αύτη και με την επιστημονικά ωργανωμένη ληστεία. Ό,τι είχε δημιουργήσει η εργασία του Ελληνικού λαού στα εκατό χρόνια της ελεύτερης ζωής του, όλα τα υλικά μας αγαθά εξαφανίστηκαν.
[...]

Και αφού μας αφαιρέσανε όλα τα μέσα της δουλειάς και μας λιμοχτονούνε, μας κατηγοράνε γιατί είμαστε, λέει, τεμπέληδες, καφενόβιοι κι αεριτζήδες και θα μας βάλουνε, λέει, αυτοί να δουλεύουμε όπως ξέρουν αυτοί να βάζουνε τους σκλάβους να δουλεύουνε.
Και δίπλα σ’ αυτή την άμεση καταλήστεψη βαδίζει από κοντά η επιστημονικά ωργανωμένη ληστεία. Σ’ όλες τις ελληνικές εμπορικές, βιομηχανικές και τραπεζιτικές επιχειρήσεις μπαίνουνε με το «έτσι θέλω», και αρπάζουν το 51% από τις μετοχές, υποδουλώνοντας έτσι με μιας για αιώνα τον άπαντα - όπως νομίζουν - την εργασία του Ελληνικού λαού. Στην αρχή θέλανε να μας ξεγελάσουνε με τα τυπωμένα χαρτιά τους τα μάρκα και τις λιρέττες της κατοχής, πως τάχα μας πλερώνουνε ό,τι αγοράζουνε. Ενώ απλούστατα το κλέβανε: Γιατί το χαρτί αυτό δεν είχε καμμιάν αξία ανταλλαχτική μέσα στη Γερμανία και την Ιταλία, δηλαδή μας έπαιρναν τα δικά μας πράματα χωρίς να υποχρεώνονται να μας δώσουνε τίποτα δικό τους, μας επλήρωναν με φρέσκο αέρα.
[...]

Η πιο άναντρη, η πιο συχαμερή τυραννία που παρουσιάστηκε ποτές απάνω στη γη. Αληθινά «νέα τάξη» στον κόσμο. Ξαναγύρισμα στην πρωτόγονη βαρβαρότητα, κατάργηση κάθε νόμου, κάθε ηθικής, κάθε δίκιου. Ο νόμος της Ζούγκλας απάνω στην Ευρώπη! Αυτή είναι η νέα Ευρωπαϊκή τάξη.
[...]

Όταν ο Χίτλερ επροετοίμαζε στα κρυφά τα εγκληματικά του σχέδια για την υποδούλωση των Ευρωπαϊκών λαών, συζητώντας κάποιαν ημέρα μ’ ένα φίλο του που τον ερωτούσε με ποιον τρόπο θα νικήσει την εσωτερική αντίσταση των λαών και θα την παραλύσει, είπε με τη συνειθισμένη του ξετσιπωσιά: «Σε κάθε τόπο θα βρεθούνε κάμποσα φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα, που θα εξυπηρετήσουν πρόθυμα τους σκοπούς μου, γιατί αυτό θα είναι ο μόνος τρόπος για να αναδειχτούν και να πλουτίσουνε στη χώρα τους». Και η πρόβλεψή του αυτή επραγματοποιήθηκε δυστυχώς. Γιατί σ’ όλες τις χώρες βρέθηκαν οι διάφοροι Λαβάλ και Κουίσλιγκ για να προδώσουνε τον τόπο τους. Έτσι και στη δική μας χώρα από την πρώτη στιγμή έτρεξαν κοντά στους καταχτητές τα φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα.

Έτρεξαν πρώτα - πρώτα οι Τσολάκογλοι, οι Μπάκοι, οι Γκοτζαμάνηδες, οι Καραμάνοι, στρατηγοί απάτριδες, πολιτικάντηδες, τυχοδιώχτες. Με την πρόφαση να περισώσουνε τάχα κάτι από την καταστροφή, μα στην πραγματικότητα για να εξασφαλίσουν αξιώματα, πρωτοκαθεδρίες, φαγοπότια, ρεμούλες για τον εαυτό τους, τους συγγενείς τους και τους φίλους τους, εδέχθηκαν να κυλιούνται καθημερινά στη λάσπη της προδοσίας, να κοψομεσιάζονται, να υποβοηθούνε τη λεηλασία και την ερήμωση της χώρας τους και να δίνουνε πρόσχημα νομιμότητας σ’ όλα τα άτιμα κακουργήματα των καταχτητών, να τα κρύβουν από το λαό και να παρουσιάζουν και τον ίδιο το λαό πως αποδέχεται, πως εγκρίνει, πως είναι τάχα ενθουσιασμένος από την εκμηδένισή του και από τη σκλαβιά του. Ένας υπουργός είχε κάποτε την αναισχυντία να πει σε φίλους του που τον ρωτήσανε πως μένει στην κυβέρνηση αφού ο λαός πεθαίνει στους δρόμους από την πείνα: «Εγώ έχω το αυτοκίνητό μου. Καλά τρώγω και πίνω. Ο λαός, που ήθελε πόλεμο, ας βγάλει τώρα μάτια του».
.
Αυτά λοιπόν τα φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα κρύβουν από το λαό όλα τα εγκλήματα των καταχτητών, τους παρουσιάζουν για ευεργέτες του λαού, τους καίνε λιβανωτό, γιατί τάχα μας έστειλαν δέκα κουτιά γάλα, τη στιγμή που μας απογυμνώνουν από όλα μας τα αγαθά. Αυτοί κρύβουν από το λαό πως η Μακεδονία και η Θράκη κατακυρώθηκαν στους Βουλγάρους φασίστες και ρημάζεται απ’ αυτούς, πως την Ήπειρο την προορίζουν για την Ιταλική Αλβανία, [...]

[...]Ό,τι πουλάει ο καθένας από μας για να φτωχοζήσει, το ρολόϊ του, το χαλί του, τη βέρα του, το κόσμημα της γυναίκας του, την εικόνα, όλα πέρασαν στα χέρια των τσακαλιών. Αυτοί κάνουν όλες τις μεγάλες βρώμικες επιχειρήσεις σε συνεργασία με υπουργούς και με ξένους. Αυτοί είναι οι πραγματικοί δημιουργοί της μαύρης αγοράς και όχι ο φτωχός μεταπωλητής, που προσπαθεί να ζήσει την οικογένειά του πουλώντας πέντε οκάδες τομάτες ή τρεις οκάδες μαρίδα. Και όμως, η κυβέρνηση κυνηγάει ετούτους εδώ τους φτωχούς βιοπαλαιστές, και κανένα, μα κανένα «τσακάλι» δεν ετόλμησε να θίξει. Μα πώς να το θίξει; Είναι κοινοί συμμορίτες μαζί τους και τρώνε κάθε μέρα στα πλούσια τραπέζια τους. Οι προδότες και τα τσακάλια άνοιξαν το δρόμο στην ηθική εξαχρείωση.
[...]

Από τη μια στιγμή στην άλλη, όλα τα στρώματα του λαού μας είδανε να αναποδογυρίζεται και να γκρεμίζεται γύρω τους το οικοδόμημα της ζωής τους. Ο εργάτης έχασε τη δουλειά του, βρέθηκε στο δρόμο απένταρος. Μα και όποιος είχε δουλειά, το μεροκάματο του έγινε με μιας μηδενικό των μηδενικών. Ό,τι κέρδιζε όλο το μήνα δεν του έφτανε πια για να ζήσει ούτε μιαν ημέρα. [...] Στην ίδια θέση βρέθηκαν όλοι οι μισθωτοί. Ο ιδιωτικός και δημόσιος υπάλληλος, ο τραγικός αυτός αιώνιος ακροβάτης ανάμεσα στην πείνα και στην κοινωνική αξιοπρέπεια, έχασε κάθε ισορροπία. Το κρυφό μαρτύριό του έγινε τώρα πια φανερό. Σιγά - σιγά αποσκελετώθηκε αυτός και η φαμελιά του. Τα ρούχα του κυλάν από πάνω του, το πρόσωπό του εσούρωσε. Όλοι γέρασαν με μιας και στα μάτια τους ζωγραφίστηκε η μαύρη έγνοια και η αγωνία η θανάσιμη. Η διάσταση ανάμεσα στο εισόδημα και στα πιο απαραίτητα έξοδα της ζωής έγινε τρομαχτική. Όλος ο μισθός δε φτάνει για να αγοράσει τα τρόφιμα δέκα ημερών, πέντε ημερών, τριών ημερών, μιας ημέρας. Όλος ο μισθός ενός μηνός δε φτάνει για να περάσει ένα ζευγάρι σόλες στα τρύπια παπούτσια του!
.
Και όλοι αυτοί, εργάτες, υπάλληλοι, επαγγελματίες, βιοτέχνες, εισοδηματίες, που άνοιξε με μιας βαθύς ο λάκκος μπροστά τους, άρχισαν να ξεπουλάνε ό,τι βρισκότανε σπίτι τους. Δαχτυλίδια, βέρες, ρολόγια, έπιπλα, χαλιά, τεντζερέδια, πιατικά, παπλώματα, κουβέρτες, ρουχισμός, πήρανε το δρόμο της αγοράς. Κάθε μικροοικονομία εξανεμίστηκε. Ό,τι κρυβότανε για στήριγμα των γηρατειών, η προίκα των κοριτσιών, το κεντητό προσκέφαλο, τα νυφικά σεντόνια, όλα πήρανε το δρόμο της αγοράς. Τα καταπίνει κάθε μέρα ο σκοτεινός λάκκος και όμως το τρομαχτικό φάσμα της πείνας είναι εκεί μπροστά τους. Ε! η ζωή είναι αβάσταχτη. Η σκλαβιά έγινε αβάσταχτη. Ο θάνατος είναι μπροστά μας. Λοιπόν τί περιμένουμε;
[...]

Οι ξένοι καταχτητές και οι ντόπιοι αιματορουφηχτάδες ένα σκοπό έχουνε: Να μας λυγίσουνε τις ψυχές κάτω από τα χτυπήματα της συμφοράς, να σπάσουνε τα ζωτικά νεύρα της ζωής μας, να τσακίσουνε την ψυχική μας αντίσταση, να μας κάνουνε να δεχτούμε τη μαύρη μοίρα που μας ετοιμάζουνε, να μας ρίξουνε στην απελπισία και στη μοιρολατρεία.

Μα ο λαός αυτός με την τρισχιλιόχρονη ιστορία, που πέρασε μέσα σε τόσες συμφορές χωρίς να χάσει ποτέ την ελπίδα και τη δύναμη της άρνησης απέναντι σε κάθε καταχτητή, δε θα λυγίσει και τώρα και δε θα απελπιστεί. Και τώρα ολόψυχα ενωμένος θα ριζώσει στο χώμα το ελληνικό και στην ιστορία την ελληνική, και με ατσαλωμένη την ψυχή θα αντιτάξει στους τυράννους το «όχι», το «όχι» το οριστικό και αμετάκλητο. Και αυτό πραγματικά κάνει.

Δεν τον ελύγισεν η συμφορά και η παραζάλη, και τώρα συγκεντρώνει τις δυνάμεις του για να το πει το «όχι» αυτό το μεγαλόφωνο και να το στηρίξει με όλα τα κορμιά και όλες τις αδάμαστες ψυχές. Αληθινά ο φριχτότερος εχθρός μας τούτη τη στιγμή θα ήταν η παθητική αποδοχή της μοίρας μας, θα ήταν η αποκαρδίωση, η απελπισία και η μοιρολατρεία.
[...]

Ο λαός που τσακίζεται από την υπέρτερη βία για μια στιγμή, δεν είναι ακόμα σκλάβος. Σκλάβος γίνεται από τη στιγμή που ψυχικά δέχεται τη σκλαβιά. Κι’ αυτό κοιτάζουνε να πετύχουν οι εχθροί μας με τη φωνή των προδοτών. Και η άλλη μορφή της μοιρολατρείας είναι το ίδιο ολέθρια όταν λέει: «Ας σταυρώσουμε τα χέρια κι’ ας περιμένουμε να μας ελευθερώσουν άλλοι!» Γιατί και τούτη η μορφή της μοιρολατρείας είναι αποδοχή της σκλαβιάς. Όποιος δέχεται να του χαρίσουν άλλοι τη λευτεριά του, αυτός ομολογεί κιόλας πως είναι σκλάβος και το πολύ - πολύ πρόκειται ν’ αλλάξει αφέντη. Όχι! κανένα είδος συμβιβασμό, κανένα είδος μοιρολατρεία δεν αποδέχεται ο λαός ο ελληνικός. [...]

Όχι! Δεν υπάρχει συμβιβασμός και μοιρολατρική αποδοχή της σκλαβιάς. Ένας και μόνος δρόμος ανοίγεται μπροστά μας. Ο δρόμος της ενεργητικής αντίστασης, ο δρόμος του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Αντίσταση ενεργητική. Παλλαϊκός αγώνας για την κατάχτηση την οριστική και την κατοχύρωση την οριστική της λευτεριάς. Αυτή είναι η ηρωϊκή διάθεση του ελληνικού λαού μέσα στην αγωνία του. Η αγωνία του ελληνικού λαού, είναι η αγωνία λαού που θέλει να ζήσει και θα ζήσει. Που θα παλαίψει όλος μαζί ενωμένος, που θα παλαίψει και θα νικήσει.[...]

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΛΗΝΟΣ (1882-1943) «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ», 1942,1944

Aπό Dionisis Vitsos

Χθες στις 10:09 π.μ.

Σαν Σήμερα: Η ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ -Βοήθειά Σας-

ο Πάπας Γρηγόριος ΙΓ’ έκοψε μετάλλιο προς τιμήν του γεγονότος.

Τη νύχτα της 23ης προς την 24η Αυγούστου πραγματοποιήθηκε η μαζική σφαγή χιλιάδων Ουγενότων, δηλαδή Γάλλων προτεσταντών, με εντολή της Αικατερίνης των Μεδίκων κι εκτελεστές καθολικούς ευγενείς και τα όργανά τους. Επρόκειτο για το αποκορύφωμα των γαλλικών θρησκευτικών πολέμων που δίχασαν τη χώρα για δεκαετίες, αντανακλώντας μεταξύ άλλων κοινωνικούς και πολιτικούς ανταγωνισμούς υπό κοινωνικό μανδύα, χωρίς αυτό να αναιρεί σε ατομικό επίπεδο τη βεβαιότητα των εμπλεκομένων πως πολεμούσαν για “ιερό σκοπό”.

Το καλοκαίρι του 1572, ο Γάλλος βασιλιάς Κάρολος Θ’ ενέκρινε τα πολεμικά σχέδια του Ουγενότου ναυαρχου Γκασπάρ ντε Κολινύ στις Κάτω Χώρες ενάντια στην Ισπανία. Η βασιλομήτωρ Αικατερίνη, καταγόμενη από την ομώνυμη πανίσχυρη ιταλική οικογένεια, φοβούμενη την επιρροή του ναυάρχου πάνω στο γιο της, ενέκρινε τη συνωμοσία της αριστοκρατικής οικογένειας των καθολικών Γκιζ να δολοφονήσουν τον Κολινύ, ως αντεκδίκηση για το φόνο ενός δικού τους μέλους το 1563.

Αφορμή για το μακελειό στις 18 Αυγούστου 1572, ο γάμος της κόρης της Αικατερίνης, Μαργαρίτας του Βαλουά με τον Ουγενότο Ερρίκο Δ’ της Ναβάρας (που αργότερα θα γινόταν ο βασιλιάς Ερρίκος Δ’ που έθεσε τέρμα στους θρησκευτικούς πολέμους με το έδικτο της Νάντης το 1598. Η τελετή σήμαινε την άφιξη Ουγενότων ευγενών από όλη τη Γαλλία στο Παρίσι. Η πρώτη απόπειρα κατά του Κολινύ απέτυχε, προκαλώντας την οργή των ομοδόξων της ταξης του. Η Αικατερίνη θορυβημένη από την επικείμενη αποκάλυψη της αλήθειας, δημόσια ανακοίνωσε έρευνα για τους ενόχους, μυστικά όμως κανόνισε με καθολικούς ευγενείς την εξόντωση των Ουγενότων ηγετών, που βρίσκονταν ακόμα στην πρωτεύουσα για τους γαμήλιους εορτασμούς.

Λίγο πριν το χάραμα της 24ης Αυγούστου ακούστηκαν τα σήμαντρα του Αγίου Γερμανού, δίνοντας το σύνθημα για τη σφαγή. Από τα πρώτα θύματα ήταν ο Κολινύ όπως και οι ακόλουθοι του Ερρίκου της Ναβάρας, παρότι ο ίδιος ως γαμπρός της Αικατερίνης γλύτωσε για πολιτικούς λόγους τα χειρότερα.Σπίτια και καταστήματα των Ουγενότων λεηλατήθηκαν, ενώ πολλά πτώματα πετάχτηκαν στο Σηκουάνα. Η αιματοχυσία συνεχίστηκε και μετά το βασιλικό διάταγμα της 25ης Αυγούστου που διέταζε παύση των σφαγών. Μάλιστα επεκτάθηκε σε πολλά ακόμα μέρη της χώρας, αφήνοντας πίσω έναν αριθμό θυμάτων που κατά καιρούς έχει υπολογιστεί μεταξύ 2.000 και 70.000 ενώ σύμφωνα με νεότερες έρευνες, ανερχόταν σε 3.000 μόνο μες στο Παρίσι.

Η σφαγή χαροποίησε φυσικά τον Ισπανό βασιλιά Φίλιππο Β’ που είχε απαλλαγεί από έναν αλλόδοξο εχθρό, ενώ ο Πάπας Γρηγόριος ΙΓ’ έκοψε μετάλλιο προς τιμήν του γεγονότος. Για να καθησυχάσει τα πνεύματα στη Γαλλία, ο Κάρολος Θ’ ανέλαβε την ευθύνη για τις δολοφονίες, που παρουσίασε ως κίνηση άμυνας απέναντι σε προτεσταντική συνωμοσία.

Στην πραγματικότητα η σφαγή δεν είχε πετύχει το σκοπό της, δηλαδή την εξόντωση των Ουγενότων ως ανταγωνιστικής δύναμης, αντίθετα αναβίωσε το μίσος μεταξύ των δύο πλευρών.

Επιπλέον σε επίπεδο ιστορίας πολιτικών ιδεών, ήταν αφορμή να εγκαταλείψουν οι Γάλλοι προτεστάντες την κλασική άποψη του Καλβίνου για υπακοή στην εκάστοτε πολιτική εξουσία, υιοθετώντας την αντίληψη πως η επανάσταση και η τυραννοκτονία δικαιολογουνται υπο συγκεκριμένες περιστάσεις, αντίληψη που θα εκδηλωνόταν πρακτικά ωστόσο αρκετές δεκαετίες αργότερα στην άλλη πλευρά του στενού της Μάγχης, στη διάρκεια του αγγλικού εμφυλίου πολέμου.

http://www.katiousa.gr

«O ΧΡΥΣΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Της Ευρωελλάδας»

Ο χρυσός και η πραγματικότητα

-Θυμάστε, σύντροφοι, εκείνη τη διαφήμιση πριν από κάμποσα χρόνια, με σλόγκαν «Ο χρυσός μάς ενώνει»; 

Ε λοιπόν, μερικά χρυσά μετάλλια στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, κι ασημένια και χάλκινα, έγινε μια εμπορική - επικοινωνιακή προσπάθεια να «μας ενώσει» όλους, ερασιτέχνες και επαγγελματίες, φασίστες και κομμουνιστές, εξουσιαστές και υπηκόους, σε μια γιορτή λήθης, πριν καλά καλά σαραντίσουν οι νεκροί στο Μάτι. 

Οχι ότι δεν είναι χαρά να βλέπεις επιδόσεις αθλητών που εκ των πραγμάτων και εκ του συστήματος ευχαριστούν για την υπομονή, την αντοχή και τη στήριξη πρώτα τις οικογένειές τους κι αμέσως μετά τους χορηγούς τους. Είναι. Στιγμιαία και καθόλου πολιτικά ανταποδοτική. Δεν μπορεί όμως να είναι και εξοβελισμός συναισθηματικός της πραγματικότητας και της ιδιωτικοποίησης του κράτους σε επίπεδο καπιταλιστικού κακουργήματος.

Τα τελευταία έξι χρόνια, οι κρατικές επιχορηγήσεις στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, στις ομοσπονδίες, μειώθηκαν κατά περίπου 65%! Το ίδιο έγινε και στον ΣΕΓΑΣ (εκεί που ο πρόεδρός του κατάφερε να αναπτύξει ένα μεγάλο χορηγικό πρόγραμμα, κατά το «ανάγκα και θεοί πείθονται»).

Κι αν τα λεφτά είναι το ένα ζήτημα - άλλοθι, το άλλο είναι η τεράστια φθορά και απαξίωση υποδομών και εγκαταστάσεων, χιλιοπληρωμένων από τον φορολογούμενο εξαντλημένο λαό, προ και μετά Ολυμπιάδας. Ειδικά για τον στίβο, ενδεικτικά το κλειστό στάδιο της Παιανίας παραμένει ανενεργό, παρά τη σχετική δέσμευση του πρωθυπουργού πριν από δύο χρόνια και παρά τα κάποια χρήματα που βρέθηκαν και δόθηκαν χωρίς να έχουν καν αρχίσει οι εργασίες αποκατάστασης. Η «Ευρωελλάδα», που θα άλλαζε απ' τ' αριστερά την Ευρώπη, είναι μια από τις ελάχιστες ευρωπαϊκές χώρες χωρίς κλειστό στάδιο για προπονήσεις και αγώνες το χειμώνα.

Στην Αττική και στη Θεσσαλονίκη, στάδιο για αγώνες στίβου δεν υπάρχει. Γιατί τόσο το κεντρικό στο Καυταντζόγλειο, όσο και το βοηθητικό στο ΟΑΚΑ χρειάζονται αλλαγή ελαστικού τάπητα.

 Στο δε ΟΑΚΑ, ο ΣΕΓΑΣ και οι άλλες ομοσπονδίες πληρώνουν για να το χρησιμοποιήσουν, αυτό που φτιάχτηκε με χρήματα του ελληνικού λαού, ο οποίος πρέπει να συνεχίσει να πληρώνει για να μπορεί να χαίρεται όσο κρατάει η ανάκρουση του εθνικού ύμνου στην απονομή μεταλλίων. 

Ο στίβος της πολιτικής εισπράττει στο ακέραιο την υπεραξία των ταλέντων και των προσπαθειών τους, ενώ εδώ και δεκαπέντε χρόνια το Πανθεσσαλικό Στάδιο π.χ. δεν αξιοποιείται, γιατί δεν έχει όργανα για στίβο, αν και τώρα ίσως κάτι γίνει, γιατί συγκινήθηκαν κάποιοι χορηγοί. 

Η πολιτεία, η κυβέρνηση, αρέσκεται να κάνει νοητικά άλματα με δίχτυ ασφαλείας το θυμικό των πολιτών, χωρίς να υπολογίζει ότι χρειαζόμαστε για βασικές ανάγκες στο επί κοντώ 40 κοντάρια το χρόνο προς 1.200 περίπου ευρώ και 28.000 για ένα στρώμα, ώστε να προσγειώνονται οι αθλητές από τα περίπου 6 μέτρα.

Στα ενδεικτικά παράλογα, το πρόγραμμα της παγκόσμιας ομοσπονδίας για μαθητές Δημοτικού ώστε να εξοικειώνονται με τον στίβο, το λεγόμενο «Κids Αthletics», που λειτουργούσε με εξοπλισμό και προσωπικό του ΣΕΓΑΣ, κόπηκε από τον σημερινό υπουργό Παιδείας. Προφανώς κάτι πιο «αριστερό» έχει στο νου του, ή δημοκρατικότερο, που να φέρνει σε ΣΔΙΤ, όπως συμβαίνει στον πολιτισμό - γενναιόδωρο εφοπλισμό...

Το πρόβλημα είναι βαθιά πολιτικό και δεν λύνεται με το να θυμόμαστε σχεδόν μαζοχιστικά πόσα «θαύματα» χρειάζονται για να φανούν οι αθλητικές ικανότητες και τα ταλέντα παιδιών που ξενιτεύονται, πετυχαίνουν, αλλά κι όταν ακόμα εμπνέουν τις επόμενες γενιές ως υποδείγματα, δεν καταφέρνουν να τα φέρουν στην επιφάνεια σε μια χώρα, σε μια πατρίδα που δεν ανήκει σ' αυτούς που τη ζουν, τη δουλεύουν και την υπερασπίζονται...

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

ΙΤΑΛΙΑ-ΕΛΛΑΔΑ: ΟΙ ΓΕΦΥΡΕΣ ΤΗΣ ΚΟΝΟΜΑΣ

«Corriere Della Sera»: τα τελευταία 5 χρόνια έχουν καταρρεύσει 10 γέφυρες στη Ιταλία, προκαλώντας θανάτους στις περισσότερες περιπτώσεις. Αιτία είναι οι παλιές κατασκευές, οι διαβρώσεις από το χρόνο και τη χρήση, και τα χαμηλά κονδύλια που διατίθενται για συντήρηση, επισκευές και αντικατάσταση των παλιών υποδομών.

Ήταν σαν χθες, πριν από 14 χρόνια που η γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου εγκαινιάστηκε, μια εβδομάδα πριν από την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων 2004 στην Αθήνα...

.. Εδώ, λίγα λόγια για τη σύμβαση που υπογράφηκε, στα μέσα της δεκαετίας του 1990, με την ελληνογαλλική κοινοπραξία με επικεφαλής εταιρεία την Vinci, η οποία περιλαμβανε επίσης και τις Ελληνικές εταιρείες Ελληνική Τεχνοδομική-ΤΕΒ, J&P-ΑΒΑΞ, Αθηνά, Προοδευτική και Παντεχνική. για την κατασκευή της γέφυρας Ρίου - Αντιρρίου:

Η σύμβαση που υπογράφτηκε αποτελεί πραγματική σύμβαση αποικιοκρατικού χαρακτήρα αφού η λεγόμενη μέθοδος της «αυτοχρηματοδότησης» λειτούργησε στο συγκεκριμένο έργο με τον καλύτερο τρόπο για να θησαυρίσουν, κυριολεκτικά, οι μεγαλοκατασκευαστές.

Τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους: Το συνολικό κόστος της γέφυρας ήταν 750 εκατ. ευρώ...

---η κοινοπραξία των εταιριών έδοσε μόλις το 9,5%, δηλαδή 70 εκατ. ευρώ, ποσό το οποίο είναι ...σχετικό αφού οι προκαταβολές που έλαβε ως κατασκευάστρια του έργου, υπερκάλυψαν αυτό το ποσό.

Το υπόλοιπο 90,5% του κόστους καλύφθηκε απ' το δημόσιο με:

--- 310 εκατ. ευρώ: (δηλαδή το πληρώσαμε εμείς.)

---δάνεια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, ύψους 370 εκατ. ευρώ, τα οποία μάλιστα δόθηκαν με την εγγύηση του δημοσίου για την περίοδο λειτουργίας: (Που σημαίνει ότι αν στραβώσει η δουλειά, η τράπεζα θα πάρει τα λεφτά της από το κράτος, δηλαδή από εμάς. Αν δεν στραβώσει, θα τα πάρει από τα διόδια, δηλαδή πάλι από εμάς.)...

Βάσει των συμφωνημένων, η κατασκευάστρια κοινοπραξία θα εκμεταλλεύεται τη γέφυρα μέχρι το 2039, δηλαδή επί 35 χρόνια....

*****************************
Κάντε τώρα και τους υπολογισμούς, λαμβάνοντας υπ'οψη τη μέση ημερήσια διελευση οχημάτων και θα διαπιστώσετε ότι σε χρόνο dt η ελληνογαλλική κοινοπραξία έχει βγάλει ήδη και με το παραπάνω τα έλάχιστα χρήματα που ''έριξε'', ''ιδίοις πόροις'' για την κατασκευή του έργου...

******************************
Με άλλα λόγια, ενώ το έργο έγινε ουσιαστικά με χρήματα του ελληνικού λαού, μια κοινοπραξία γαλλικών και ντόπιων κατασκευαστικών εταιριών θα εκμεταλλεύεται τη γέφυρα για 35 χρόνια, εισπράττοντας υπέρογκα διόδια...

''Είναι ο Καπιταλισμός ηλίθιε''... που λέει και ο Μπογιό...

Ελενη Μαρκακη

ΙΤΑΛΙΑ

Ελλιπής η συντήρηση της γέφυρας από την ιδιοκτήτρια εταιρεία, αναφέρει η κυβέρνηση

--Οι αιτίες του τραγικού συμβάντος που οδήγησε στο θάνατο δεκάδων ανθρώπων δεν έχουν αποσαφηνιστεί, ωστόσο πολλά ερωτήματα εγείρονται για την παλαιότητα της γέφυρας, το είδος της κατασκευής, τη συντήρηση, την ποιότητα των υλικών κ.λπ.

Η γέφυρα είχε κατασκευαστεί το 1967 και υποτίθεται ότι είχε ανακαινιστεί το 2016. Η ιδιωτική ιταλική εταιρεία «Autostrade per l' Italia» διαχειρίζεται το συγκεκριμένο οδικό τμήμα, όπως και πάνω από 3.000 χλμ. του συνολικού οδικού δικτύου.

Το χτεσινό περιστατικό κάθε άλλο παρά «τυχαίο» είναι. Σύμφωνα με έρευνα της ιταλικής «Corriere Della Sera», τα τελευταία 5 χρόνια έχουν καταρρεύσει 10 γέφυρες στη χώρα, προκαλώντας θανάτους στις περισσότερες περιπτώσεις. Αιτία είναι οι παλιές κατασκευές, οι διαβρώσεις από το χρόνο και τη χρήση, και τα χαμηλά κονδύλια που διατίθενται για συντήρηση, επισκευές και αντικατάσταση των παλιών υποδομών.

Σε δήλωση του για το περιστατικό, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Ιταλίας, Μάρκο Ρίτσο, αφού πρώτα εκφράζει τα συλλυπητήρια στις οικογένειες για τους αδικοχαμένους νεκρούς, σημειώνει ότι «η καταστροφή δεν είναι αποτέλεσμα της δύναμης της φύσης. Οι γενικές αιτίες πρέπει να αναζητηθούν στις διαδικασίες ιδιωτικοποίησης στρατηγικών υποδομών. Συγκεκριμένα, οι αυτοκινητόδρομοι περιλαμβάνονται σε αυτό και με τα διόδια εξασφαλίζουν κέρδη στους ιδιώτες - αυτούς που είχαν και έχουν την υποχρέωση να εκτελούν έκτακτη συντήρηση και μάλιστα αντικαταστάσεις (σε γέφυρες, όταν είναι παλιές, ανακατασκευές). Το πρόβλημα όμως, όπως πάντα, είναι το κέρδος. Τώρα, εκτός από την ποινική ευθύνη, η κυβέρνηση πρέπει να ζητήσει αποζημίωση από αυτούς τους "κυρίους" και να ανακαλέσει τη συμφωνία ιδιωτικοποίησης».

Ανατριχίλα

Ανατριχιαστικές είναι οι πληροφορίες για την κατάσταση της γέφυρας που κατέρρευσε στη Γένοβα, παρασέρνοντας στο θάνατο δεκάδες ανθρώπους. Το πιο εξοργιστικό είναι ότι υπήρχαν προειδοποιήσεις για την επικινδυνότητα της παλιάς και υποσυντήρητης κατασκευής, ακόμα και εισηγήσεις για κατεδάφιση και αντικατάστασή της, αλλά καμιά μέριμνα δεν υπήρξε από το κράτος, πόσο μάλλον από τη διαχειρίστρια εταιρεία, η οποία εκμεταλλεύεται συνολικά πάνω από 3.000 χιλιόμετρα δρόμων στην Ιταλία, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη. Ο νόμος του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο είναι αμείλικτος και εφαρμόζεται απαρέγκλιτα σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, σε βάρος των αναγκών, ακόμα και της ίδιας της ζωής του λαού. 

Οσο για τις «αντιδράσεις» της ιταλικής κυβέρνησης, είναι πραγματικά να εξοργίζεται κανείς. Από τη μια απειλεί τη διαχειρίστρια εταιρεία με πρόστιμα και νέες ρήτρες στα συμβόλαια διαχείρισης, θέλοντας να βγάλει λάδι την αντιλαϊκή πολιτική που η ίδια υπηρετεί, πιθανόν να διευκολύνει και το ξαναμοίρασμα της «πίτας» ανάμεσα στα μεγαθήρια που εκμεταλλεύονται τις υποδομές στη χώρα. 

Κι από την άλλη, πετάει το μπαλάκι στην ΕΕ, πιέζοντας για εξαιρέσεις από τους αυστηρούς δημοσιονομικούς κανόνες, δήθεν για να μπορεί να επισκευάζει και να συντηρεί υποδομές. Το βασικό όμως είναι οι προτεραιότητες και ο σχεδιασμός του αστικού κράτους, που υπηρετεί τα κέρδη του κεφαλαίου, σε βάρος των λαϊκών αναγκών. Και είναι βέβαιο ότι η «δημοσιονομική χαλάρωση», για την οποία ωρύεται η ιταλική κυβέρνηση, τον πρώτο που θα ωφελήσει είναι το κεφάλαιο, που θα δει την τσέπη του να γεμίζει με νέες φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις και κρατική χρηματοδότηση. Για να μπορεί με νέα ορμή να εγκληματεί σε βάρος του λαού και των αναγκών του...

Ριζοσπάστης

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΕΛΕΤΙΔΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ !!

Πρωτοπορεί η Πάτρα
τώρα και στα σχολεία

Μια μεγάλη επένδυση σε σχολικές υποδομές, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη τούτη την περίοδο από το δήμο Πατρέων.
Μέχρι τώρα έχουν ανακαινιστεί πλήρως 60 σχολικές μονάδες. Πρόκειται για τεράστιο έργο που υπερβαίνει τις δυνατότητες ενός δήμου αν αναλογιστούμε ότι σε κανένα άλλο δήμο της χώρας δεν έχει γίνει αντίστοιχο έργο με αυτεπιστασία και ίδιους πόρους.
Ο στόχος που έθεσε η δημοτική Αρχή, επετεύχθη χάρη στις συντονισμένες ενέργειες που έγιναν. Αξιοποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο η πρόσληψη προσωπικού με σύμβαση 8μηνης διάρκειας ή 5μηνης παλαιότερα.
Ουσιαστικά, λοιπόν, με αυτούς και το υπάρχον μόνιμο στελεχιακό δυναμικό του δήμου, συγκροτήθηκαν συνεργεία, έγιναν εγκαίρως προμήθειες υλικών (υπολογίζεται ότι ο δήμος για αγορά υλικών ξόδεψε 2.500.000 ευρώ) και σε σύντομο χρονικό διάστημα παραδόθηκαν στην εκπαιδευτική κοινότητα δεκάδες σχολεία σε άριστη κατάσταση.
Η ανακαίνιση τόσων σχολικών μονάδων δεν ήταν εύκολη υπόθεση καθώς δε μιλάμε για ένα χρωματισμό και μόνο. Άλλωστε, σχεδόν όλα τα σχολεία που φτιάχτηκαν, λόγω παλαιότητας, παρουσίαζαν σοβαρά προβλήματα γι αυτό και χρειάστηκε να γίνει γενική επισκευή από στεγανοποίηση οροφών μέχρι νέες υδραυλικές και ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις , ενώ χτίστηκαν ακόμα και νέες τουαλέτες.
Πέραν τούτου, σημαντικό έργο έγινε σε όλα τα σχολεία της πόλης. Για την ασφάλεια μαθητών και εκπαιδευτικών, τοποθετήθηκαν παντού ηλεκτρολογικά συστήματα με ρελέ καθώς και συστήματα αντικεραυνικής προστασίας (εγκατάσταση με αλεξικέραυνο). Επίσης, σε πολλά σχολεία, με τη νέα σχολική χρονιά , θα τεθεί σ΄εφαρμογή πρόγραμμα ενεργειακής αναβάθμισης και χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Ήταν στοίχημα για τη δημοτική Αρχή να βελτιώσει την εικόνα των σχολείων και εξαρχής έδειξε προς τα πού ήταν προσανατολισμένο το ενδιαφέρον της. Στο ξεκίνημα της θητείας, ο ίδιος ο δήμαρχος, μιλώντας στους συνεργάτες του, ζήτησε να δοθεί προτεραιότητα σε δομές που φιλοξενούν παιδιά. Όπως είπε τότε ΄΄να κάνουμε ό,τι μπορούμε ώστε να μη βιώσουν τα παιδιά την κρίση όπως οι μεγάλοι΄΄.
Η προσπάθεια αυτή στέφθηκε με επιτυχία. Ο δήμος δεν περιορίστηκε μόνο στα σχολεία. Παρεμβάσεις έγιναν σε όλες τις δημοτικές δομές που φιλοξενούν παιδιά από τη βρεφική έως την εφηβική ηλικία.
Φτιάχτηκαν και λειτούργησαν νέοι παιδικοί σταθμοί και δημιουργήθηκαν επιπλέον 320 θέσεις. Στα σκαριά είναι και ο μεγάλος σταθμός που ετοιμάζεται στα πρώην σχολεία της Μανιακίου. Καταργήθηκαν τα τροφεία σε όλους τους δημοτικούς σταθμούς και πήραν έτσι μια ανάσα τα νέα ζευγάρια.
Αντικαθίστανται σταδιακά και οι 120 παιδικές χαρές με καινούργιες, πιστοποιημένες, ασφαλείς και με σύγχρονες προδιαγραφές (αριθμός πολύ μεγάλος αν αναλογιστούμε ότι, ο δήμος Αθηναίων διαθέτει 74 και ο δήμος Θεσσαλονίκης 50 παιδικές χαρές).
Όταν το 2015 παρουσιάστηκαν σε σχολεία κρούσματα λιποθυμιών από την πείνα, η δημοτική Αρχή καθιέρωσε το δεκατιανό. Σήμερα το δεκατιανό παρέχεται σε περισσότερους από 1200 μαθητές.
Δημιουργήθηκαν νέοι χώροι άθλησης με δωρεάν χρήση των εγκαταστάσεων. Ανακαινίζονται τα δημοτικά γήπεδα ποδοσφαίρου, ενώ στη διάθεση της νεολαίας είναι το κορυφαίο στάδιο της χώρας, το Παμπελοποννησιακό μαζί και το βοηθητικό του.
Χιλιάδες παιδιά απολαμβάνουν τις δωρεάν παροχές του Πολιτιστικού Οργανισμού στη Βιβλιοθήκη, στο Χορευτικό τμήμα, στη Μπαντίνα, στην Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων, στις μουσικές παραστάσεις, στο Λαογραφικό Μουσείο, στο παιδικό φεστιβάλ, στον κινηματογράφο, στο θέατρο και με ελάχιστο κόστος στο Ωδείο και στο Εικαστικό Εργαστήρι. Το Κοινωνικό Φροντιστήριο, εκτός από το κέντρο της πόλης, έχει επεκταθεί τώρα και σε όλες τις μεγάλες συνοικίες για την εξυπηρέτηση των μαθητών που, λόγω οικονομικών δυσκολιών, αντιμετώπιζαν πρόβλημα στη μετακίνησή τους. Στους μαθητές, όπως και στους εθελοντές εκπαιδευτικούς, παρέχονται δωρεάν προσκλήσεις για την παρακολούθηση πολιτιστικών εκδηλώσεων (συναυλίες, θέατρο).
Δημιουργήθηκαν δύο παιδικές κατασκηνώσεις στα πιο όμορφα σημεία της πόλης όπου 1300 πατρινόπουλα απολαμβάνουν δωρεάν ανέμελες διακοπές .
Λειτουργεί όλο το χρόνο Πάρκο Εκπαιδευτικών Δράσεων όπου εκεί φιλοξενούνται επί των πλείστων σχολεία και γίνονται χρήσιμα σεμινάρια στα παιδιά ώστε να πάρουν ερεθίσματα για δημιουργική απασχόληση.
Δράσεις αναπτύσσονται από το δήμο για την αποτροπή των παιδιών στη χρήση ναρκωτικών ουσιών. Σε συνεργασία με πιστοποιημένους επιστημονικούς φορείς (ΕΣΥΝ, ΚΕΘΕΑ) παρεμβαίνει στα σχολεία και σε στέκια της νεολαίας, συζητά μαζί τους, διανέμει ενημερωτικό υλικό , διοργανώνει ημερίδες για τη μάστιγα του αιώνα.
Η όλη προσπάθεια του δήμου στοχεύει στην αποτροπή κάθε τραυματικής εμπειρίας που δύναται να προκαλέσει στα παιδιά η ανελέητη κρίση. Γι αυτό και είναι διαρκής ο αγώνας που δίνεται προς αυτή την κατεύθυνση.

Στάθης Κεραμιδάς

ΕΤΣΙ -ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΟΡΧΕ- ΓΝΩΡΙΣΑ ΤΟΝ ΦΙΝΤΕΛ !!

Πώς γνώρισα τον Φιντέλ μέσα από τον Χόρχε!

Δουλεύαμε με τον Χόρχε τον Χιλιανό κτηνίατρο που από το 1974 είχε πάρει άσυλο στην Σουηδία. Στο διάλειμμα κάθε φορά όλο και κάποια πολιτική συζήτηση ανοίγαμε και λέγαμε ο καθένας τα δικά του. 

Τι να πρωτοπούμε δύο Έλληνες, ένας Κούρδος, ένας Φιλανδός, δύο Σουηδοί και ο Χιλιανός;

 Δεν μιλούσε ο Χόρχε. Άκουγε και έκανε γκριμάτσες. Ήταν το 1976. Νωπά ακόμη στο μυαλό του η πορεία με την οικογένεια να φτάσει στην Αργεντινή. Να φιλοξενηθεί από φίλους μερικούς μήνες, να βρεθεί στην Γερμανία και πάλι μετά από μήνες στην Σουηδία να πάρει το άσυλο.
-"Δεν μιλάς, του λέω".
"Φοβάμαι ακόμη, μου λέει. Φοβάμαι τους χαφιέδες, την Αστυνομία, δεν έχω χαλαρώσει ακόμη. Βλέπω όνειρα ότι με πιάνουν, εμένα και την οικογένειά μου. Άστα. Όλο λέω να πάω σε γιατρό αλλά δεν μ’αφήνει η περηφάνεια. Σου τα λέω σε σένα γιατί έχω διαβάσει ελληνική ιστορία και εκτιμώ και τους Έλληνες. Εγώ δεν τον ψήφισα τον Αλιέντε. Ήμουν με τους Χριστιανοδημοκράτες. Αυτός, της πουτάνας γυιος ο Πινοσέτ, μας κυνήγησε όλους όσους δεν είμασταν μαζί του. Μεγάλος ηγέτης ο Αλιέντε κι ας μην τον ψήφισα. Πιο μεγάλος όμως είναι ο Φιντέλ".
-"Και τι δουλειά έχεις εσύ με τον Φιντέλ χριστιανός άνθρωπος, τον πείραξα.
Γέλασε ο Χόρχε.
"Θα σου πω. Το 1972 έγινε το συνέδριο των κτηνιάτρων στην Αβάνα. Είμασταν 1000 κτηνίατροι από όλη την Λατινική Αμερική. Στο ξενοδοχείο που μέναμε όλοι οι Χιλιανοί μας είπαν πως ίσως κάποια στιγμή θα ερχόταν ο Φιντέλ να μας χαιρετίσει. Περιμέναμε, περιμέναμε, πήγα για ύπνο αφού την άλλη μέρα στις 8 άρχιζε το Συνέδριο. Στις 3 η ώρα την νύχτα με ξύπνησε ο θόρυβος από τις πόρτες που άνοιγαν και έκλειναν. Σηκώθηκα και γω και κατάλαβα πως ήρθε ο Φιντέλ. Έτρεξα κάτω. Ήδη τον είχαν περικυκλώσει και γελούσαν δυνατά από τα αστεία που τους έλεγε για τους Χιλιανούς. Μας έκανε πολλές ερωτήσεις για την κατασταση στην Χιλή και για τις σύγχρονες μεθόδους εκτροφής των βοοειδών. Έμεινε μαζί μας μέχρι τις 5. Πριν φύγει ρώτησε ποιο ήταν το πιο σύγχρονο βιβλίο γιαυτα τα θέματα, το δανείστηκε, ήταν ένα τεράστιο βιβλίο και έφυγε αφού μας ευχήθηκε καλή επιτυχία. Το πρωί στις 8 ανέβηκε στο βήμα να χαιρετήσει. Με κατάπληξη ακούσαμε να μιλάει χωρίς σημειώσεις για τις καινούργιες επιστημονικές μεθόδους και συμπεράσματα που υπήρχαν στο βιβλίο που του δανείσαμε. Πότε πρόλαβε να το διαβάσει, να το καταλάβει, να το αποστηθίσει και να το εκλαΐκεύσει; Αυτός είναι διάνοια είναι περίπτωση ευφυΐας. Από τότε άλλαξα μυαλά".

Ετσι και γω βρέθηκα για λίγο μέσα από την αφήγηση του Χόρχε στο λόμπυ του ξενοδοχείου του και μετά στην αίθουσα του συνεδρίου να βλέπω και να ακούω με ανοιχτό το στόμα τον Κομαντάντε που με την ευφυΐα του, την οξυδέρκεια, την επαναστατική του πίστη, με την επαναστατική του αποφασιστικότητα έδειξε πως δεν ήταν μόνο Αρχηγός της επανάστασης αλλά και ένας ηγέτης τεράστιας ιδιοφυΐας που άλλαξε την ιστορία της Αμερικής.

Panos Alepliotis