Για Αυτούς που πρέπει να γεννήθηκαν "κοντοί"

Σοφία Χουδαλάκη:

19.9.17 

Τι σημαίνει για σένα και για μένα η δήλωση του κ. Μητσοτάκη (ο συγκεκριμένος πολιτικός άνδρας χρησιμοποιείται ως παράδειγμα σε ολόκληρο το κείμενο και δεν αναφέρομαι ειδικά σ' εκείνον, αλλά συνολικά στην τάξη του και στους ομοϊδεάτες του) για την ισότητα των ανθρώπων κατ’ αντιστοιχία της φυσικής τους ανισότητας?

Πολύ πρακτικά σημαίνει ότι, αν ο κ. Μητσοτάκης και εγώ διαγνωστούμε με λευχαιμία, εκείνος θα μπορέσει να πληρώσει 475.000 ευρώ 

(τετρακόσιες εβδομήντα πέντε χιλιάδες ευρώ… ναι, σωστά το διαβάσατε αυτή είναι η εμπορική τιμή)

 για να εξασφαλίσει την καινούρια θεραπεία που εμπορεύεται η Novartis και θεωρείται ότι οδηγεί σε απόλυτη ίαση, 

ενώ εγώ θα ταλαιπωρηθώ με χημειοθεραπείες, ακυρώσεις ραντεβού, υπό-στελεχωμένα νοσοκομεία κτλ. χωρίς να είναι βέβαιο ότι θα σωθώ.

Επίσης, σημαίνει ότι το παιδί του κ. Μητσοτάκη, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ των πραγματικών του ικανοτήτων (είναι αυτονόητο ότι δεν αναφέρομαι στο συγκεκριμένο παιδί αλλά στο σύνολο των παιδιών εκείνων που ταυτίζονται με τις σχετικές απόψεις), θα μπορεί να πληρώνει περίπου 50-60.000 δολάρια ανά έτος σπουδών για να πάρει ένα πτυχίο από κάποιο διάσημο πανεπιστήμιο της Αμερικής. 

Αντιθέτως, το δικό μου παιδί 

- αν περάσει σε κάποια πόλη εκτός του τόπου κατοικίας μας - 

δεν θα μπορέσει να παρακολουθήσει τις σπουδές του και θα αναγκαστεί να μείνει αμόρφωτο.

Επίσης, σημαίνει ότι όταν θα πιάσει ο χειμώνας και τα κρύα, θα βλέπετε τον κ. Μητσοτάκη 

(και όλους τους ομοϊδεάτες του) 

να κυκλοφορεί καλοντυμένος, ζεστός και ταϊσμένος, ενώ εμείς θα φοβόμαστε να ανάψουμε τη θέρμανση στα σπίτια μας γιατί θα υπολογίζουμε φράγκο-φράγκο το λογαριασμό της ΔΕΗ.

Η Μάργκαρετ Θάτσερ, ιδεολογικός πρόγονος του κ. Μητσοτάκη, ως λαμπρός εντολοδόχος και εργολάβος των επιταγών του οικονομικού φιλελευθερισμού, όπως και ο ίδιος, τη δεκαετία του 1980 το είχε θέσει ως εξής:

«…θα έλεγα ας αφήσουμε τα παιδιά μας να ψηλώσουν και κάποια να ψηλώσουν ακόμα περισσότερο από τα άλλα, αν έχουν την έμφυτη ικανότητα για κάτι τέτοιο. Διότι οφείλουμε να χτίσουμε μια κοινωνία στην οποία κάθε πολίτης θα μπορεί να αναπτύσσει όλο το δυναμικό του…».

Η δήλωση αυτή συνιστά εκπληκτικό νοηματικό άλμα, από τους βιολογικούς κανόνες, στους κοινωνικούς όρους ζωής, 

παραμερίζοντας εντελώς τον παράγοντα της διαφορετικής κοινωνικής δυνατότητας, που έχει καθένας προκειμένου να αναπτύξει το δυναμικό του. 

Απαλά και άρρητα σημειώνεται η κρίσιμη προκείμενη που κάνει το λόγο της Θάτσερ να μοιάζει σχεδόν λογικός, όταν διατείνεται ότι η ικανότητα πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν το ύψος. 

Μέσα από τις πιο απλές λέξεις αποσιωπάται τεχνηέντως ο πιο καθοριστικός παράγοντας ανάπτυξης του ανθρώπου, 

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ. 

Μετά απ’ αυτό, η φύση έχει θέσει τα όριά της στην κοινωνία. 

Με άλλα λόγια, θεωρείται δεδομένο, ότι οι διαφορετικές ικανότητες – όπως και το διαφορετικό ύψος του καθενός από εμάς – είναι γενετικά καθορισμένες. 

Έτσι ο άνθρωπος δεν έχει καμία δύναμη να αλλάξει αυτή τη μοιραία ετυμηγορία… ποιος μπορεί να πάει κόντρα στη φύση; 

Για να μην αδικήσουμε τους πρώτους διδάξαντες, αξίζει να σημειωθεί, ότι ο φιλελευθερισμός δεν είναι η μοναδική πολιτική ιδεολογία που ανάγει το βιολογικό στη σφαίρα του κοινωνικού. 

Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από την εποχή που ο εθνικισμός ανέδειξε τα βιολογικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων – το χρώμα, τη φυλή, την αναπηρία – σε κοινωνικά χαρακτηριστικά. 

Με βάση αυτή την αναγωγή γέμισαν τα στρατόπεδα εργασίας και οι φούρνοι του Άουσβιτς. 

Τώρα δεν έχουμε φούρνους, έχουμε θάλασσες, έχουμε χρόνια ανεργία, έχουμε μισθούς πείνας. 

Τώρα δεν έχουμε βιομηχανίες, που μέσω της εργασίας «απελευθερώνουν τους ανθρώπους». 

Τώρα έχουμε ντόπιους και μετανάστες, που η ανέχεια τους λειτουργεί ως μοχλός πίεσης των εργασιακών δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων.

Το ιδεολογικό υπόβαθρο νεοφιλελεύθερων και φασιστών έχει πολλά κοινά , 

γι’ αυτό και οι σχέσεις τους είναι διαχρονικά σχέσεις συνεργασίας (το θέτω κομψά), αλλά σε επίπεδο πολιτικών επιλογών καταγράφεται μια σχετική πρόοδος προς το πιο «elegant»… 

οι ανθρώπινοι φούρνοι είχαν μια βαρβαρότητα, ενώ η ανεργία, ο υποσιτισμός, η παρακμή της δημόσιας υγείας σκοτώνουν πιο «ρομαντικά»… 

επιπλέον, σύμφωνα με τη Θατσερική οπτική του κόσμου, αυτοί που γκρεμίζονται στα βάραθρα της κοινωνικής ανισότητας, 

μάλλον, πρέπει να γεννήθηκαν κοντοί…

οπότε, γιατί να σωθούν?

*το σχετικό άρθρο δημοσιεύτηκε στο Ατέχνως στις 16/3/2016

Μόλις η ανηφόρα τελειώνει, ξεκινά η Ιστορία:

,,Είχαν στην πλάτη τους την ανατολή, δεξιά και αριστερά τους την άγρια πρασινάδα και τον παφλασμό της θάλασσας.,,

Σοφία Χουδαλάκη:

24/9/17

Η μπουκαπόρτα του πλοίου ανοίγει στην άκρη του στενού χωματένιου μονοπατιού. 

Τα δέντρα, δεξιά και αριστερά γέρνουν τα κλαδιά τους μέχρι τη θάλασσα. 

Ευθεία μπροστά μας αυτή η ανηφόρα, κρύβει την κατάληξή της. 

Ο ηλικιωμένος κύριος δίπλα μου κοιτάζει το μονοπάτι και απευθύνεται στην ανηφοριά σαν να ήταν ζωντανή. «θα σε ανέβω, σιγά-σιγά… αλλά θα σε ανέβω». Προηγείται το μπαστούνι του, το καρφώνει στο σκληρό χώμα και με όση δύναμη έχει κάνει το πρώτο βήμα. 

Πλησιάζω έτοιμη να βοηθήσω, μα με κοιτά με ένα βλέμμα που δεν επιτρέπει.

 Γελά πικρά, αλλά δεν μιλά. Φυλάει την αναπνοή του για το επόμενο βήμα, που θα το κάνει μόνος του. 

Αυτό το ανηφορικό μονοπάτι, ανάμεσα στα κυπαρίσσια και τις αγριοελιές είναι για να το ανεβαίνει κανείς μόνος του. Μόλις η ανηφόρα τελειώνει, ξεκινά η Ιστορία.

Εκατόν δεκαοκτώ σταυροί, μοιρασμένοι δεξιά και αριστερά από το μονοπάτι. 

Εκατόν δεκαοκτώ κόκκινα γαρίφαλα, ένα για κάθε εκτελεσμένο. 

Επάνω σε κάθε σταυρό το όνομα, η ηλικία – όπου ήταν γνωστή – και η ημερομηνία της εκτέλεσης. 

Ο κόσμος ανεβαίνει σιωπηλός και σταματά ανάμεσα στους τάφους. 

Οι γεροντότεροι ακουμπούν στα μπαστούνια τους, μερικοί αρχίζουν να βγάζουν τα μαντήλια από τις τσέπες, σκουπίζουν τα μάτια. 

Ανάμεσά τους οι νεολαίοι ευθυτενείς, λαμπεροί, περήφανοι που ήρθανε και φέτος. 

Μαζί τους ανακατεύονται και οι γονείς με τα παιδιά, κάποια τα κρατούν από το χέρι, ενώ τα πιο μικρά είναι στα καρότσια. 

Τα παιδιά καταλαβαίνουν, φτάνουν μπροστά από τον τοίχο και βλέπουν μέσα στις τρύπες από τις σφαίρες τα κόκκινα γαρίφαλα. 

Είναι κόκκινα όπως το αίμα εκείνων που ξεψύχησαν κοιτάζοντας αυτές τις πέτρες. 

Είχαν στην πλάτη τους την ανατολή, δεξιά και αριστερά τους την άγρια πρασινάδα και τον παφλασμό της θάλασσας. 

Το Λαζαρέτο, τόπος εκτέλεσης τουλάχιστον 118 κομμουνιστών στα χρόνια του εμφυλίου, κυρίως τη διετία 1946-1948. 

Μεταξύ αυτών και ο Νίκος Γόδας, ετών 27.

Περισσότεροι από τους μισούς ήταν κάτω των 30 ετών, 

ενώ εκτελέστηκαν και νέοι 19 και 20 χρονών. 

Νέοι που τους είχαν συλλάβει όταν ήταν ακόμα 14 ή 15 χρονών.

Κάθε χρόνο, τέτοιο καιρό, θυμόμαστε και τιμούμε.

Ως άλλος Nτόκτορ:

Το φεστιβάλ της ΚΝΕ, ο Νταλάρας και οι… ψυχοθεραπευτές της «Καθημερινής» 

τουΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

Παρατήρηση 1η: Υπάρχει κάτι πιο γελοίο από τον γελοίο; Υπάρχει. Ο γελοίος που με εξυπνακισμούς πάει να παραστήσει τον ξύπνιο.

Παρατήρηση 2η: Το εργατικό λαϊκό κίνημα δεν βρίσκεται και στα καλύτερά του. Αυτή η «ήττα», όμως, όσο κι αν φαίνεται οξύμωρο, έχει και κάτι το θετικό. Έχει αποθρασύνει τους σμπίρους του συστήματος.

Οι τελευταίοι λόγω της αμορφωσιάς τους περί την γεωμετρία της Ιστορίας και θεωρώντας αμετάβλητους τους συσχετισμούς υπέρ της τάξης της οποίας αποτελούν τους οργανικούς διασκεδαστές της, δεν νιώθουν την ανάγκη των προσχημάτων. Έτσι μας παρέχουν αφειδώς τα διαπιστευτήρια και της χυδαιότητας και της μαυρίλας τους.

Ας έρθουμε, τώρα, στο θέμα μας.

Ο κ.Τάκης Θεοδωρόπουλος δηλώνει συγγραφέας και δημοσιογράφος. Στο τελευταίο του πόνημα στην Καθημερινή (http://www.kathimerini.gr/927812/opinion/epikairothta/politikh/h-aristera-einai-synh8eia), την εφημερίδα του συγκροτήματος «μια σοβαρή Χρυσή Αυγή»,εξέφρασε την «έκπληξη» του ιδίου και των ομοίων του που το φεστιβάλ της ΚΝΕ συνεχίζει να ζει…

Κατ’ αρχάς θεωρούμε λογικό να του πέφτουν πολύ «πασέ» τα σουβλάκια του φεστιβάλ. Ειδικά για κάποιον που – όπως γράφει στο κείμενό του – ορέγεται «φιλέτο ταρτάρ με τηγανιτές πατάτες». Τον νιώθουμε… 

Λογικό, επίσης, να του έρχεται μια «διάθεση συννεφιάς» όταν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι συμμετέχουν στο φεστιβάλ την ώρα που εκείνος, μαζί με τον Γεωργιάδη, τον Βορίδη, τον Βενιζέλο και την εφημερίδα του που φρίττει με τον «κατάσκοπο Μπελογιάννη», δίνει τη μάχη να καταδικαστούν τα «εγκλήματα του κομμουνισμού». 

Να, όμως, που η λογική της μαυρίλας του «συνταγματικού τόξου» οδηγεί τους διανοούμενούς της στον πάτο. Πάρτε μια γεύση του πάτου:

«…το ζήτημα με όλους αυτούς, και τον Νταλάρα και τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τα «πάγωσε η τσιμινιέρα» και το προλεταριάτο και τα σφυροδρέπανα – μας εξηγεί ο εν λόγω – δεν είναι πολιτικό. Είναι ψυχολογικό».

Ως άλλος ντόκτορ, δηλαδή, ο κ.Τ.Θ. μας αποκαλύπτει τι φταίει που ο Νταλάρας, ο Παπακωνσταντίνου και κάτι πολλές χιλιάδες κόσμου πάνε στο φεστιβάλ των κομμουνιστών: Φταίει, όπως σημειώνει με πόνο, αυτή η «καταραμένη ψυχολογία ενός τμήματος, διόλου αμελητέου, της κοινωνίας μας»…

Εμείς, επομένως, οι φεστιβαλιστές ντε, το έχουμε (ω, τι αστική ευγένεια) το «ψυχολογικό» μας ζητηματάκι. Που είναι και «καταραμένο». Και που συνίσταται σε μια «συνήθεια», στα όρια της πάθησης, η οποία έχει προσβάλει ένα τμήμα της κοινωνίας «διόλου αμελητέο» (σσ: αυτό το «διόλου αμελητέο» μάλλον προκαλεί στον ντόκτορ την τάση να σκίσει τα πτυχία του…).

Από πλευράς μας, πάντως, θα επιμείνουμε ότι είναι απόλυτα λογικό κάποιος σαν τον Τ.Θ. να προχωρά σε «ιατρικού» τύπου γνωματεύσεις για ό,τι τον ενοχλεί πολιτικά. Αφήστε που ο εν λόγω κύριος γνωρίζει και να προσεγγίζει τις «ασθένειες» και να προτείνει λύσεις. Έχουμε βάσιμα στοιχεία για αυτό.

Για παράδειγμα:

Ο εν λόγω δεν είναι μόνο ότι υπήρξε ο εκλεκτός της κυβέρνησης του πρώτου Μνημονίου και του τότε υπουργού κ. Γερουλάνου (τον θυμάστε τον υπουργό του κ.Παπανδρέου;) στο ΕΚΕΒΙ.

Δεν είναι μόνο ότι σαν «ντίτζιταλ συγγραφέας» – κατά την ανακοίνωση του Συνδέσμου Εκδοτών Βιβλιοπωλών Αθηνών (ΣΕΒΑ) – το 2003 επιτέθηκε στο ΣΕΒΑ όταν ο Σύνδεσμος, ως ελάχιστη αντίδραση στην εισβολή των Βρετανών στο Ιράκ, αρνήθηκε την ανακήρυξη της Βρετανίας ως «τιμώμενης χώρας» στη Γιορτή Βιβλίου στο Πεδίον του Άρεως.

Δεν είναι μόνο ότι ο συγκεκριμένος υπήρξε ένας εκ των «32 πνευματικών ανθρώπων»που έβαλαν την υπογραφή τους το 2011 υπέρ της «εθνικά ομόψυχης» ψήφισης του «Μεσοπρόθεσμου» και των Μνημονίων στηρίζοντας με πάθος σαν «λύση» την προοπτική μιας «δημοκρατίας» αλά κυβέρνηση Παπαδήμου, όπως και ακολούθησε.

Στα προηγούμενα προσθέστε και τούτο: Πρόκειται για έναν μελίρρυτο κύριο. Κατεξοχήν εκπρόσωπο του Διαφωτισμού. Μεγάλο αγωνιστή της κοινωνικής ισότητας. Παθιασμένο μαχητή ενάντια στον ρατσισμό.

Απόδειξη: Στο άρθρο του στις 13/4/2016 (πάλι στην «Καθημερινή» – που αλλού;) μιλώντας για την επίσκεψη της Βανέσα Ρεντγκρέιβ στα ελληνικά νησιά, εκείνο που είδε όσον αφορά το δράμα των προσφύγων δεν ήταν παρά… «μελό».

Αλλά εκεί που ξεπέρασε ακόμα και τον εαυτό του ήταν όταν – στο ίδιο άρθρο – αναφερόμενος στον Κινέζο καλλιτέχνη και ακτιβιστή Ai Wei-Wei που κατέγραφε την οδύνη των προσφύγων στην Ελλάδα, είχε την ευγένεια, αυτός ο γόης της άριας φυλής, να τον αποκαλέσει έτσι: «Πιθηκόμορφο»… 

Περί αυτού του κυρίου πρόκειται, λοιπόν: Ο Ai Wei-Wei «πιθηκόμορφος». Η Ρεντγκρέιβ στους πρόσφυγες «μελό». Κι εμείς με ζήτημα «ψυχολογικό»…

Προς το παρόν, βέβαια, ο… ψυχοθεραπευτής μας (ο οποίος παρεμπιπτόντως παρότι «πλήττει» θανάσιμα με όλα αυτά, εντούτοις κάθεται και γράφει κείμενα για όσα του προκαλούν «πλήξη» – ας το δει αυτό με τον ψυχολόγο του) δεν εξέδωσε ακόμα κάποιο φιρμάνι για να μας κάνει καλά. Για να μας γιάνει. Για να μας… «αναμορφώσει» βρε αδερφέ.

Μέχρι το επόμενο φεστιβάλ, έτσι για να ξεφύγει από την ανιαρή συνήθειά του να γλύφει τους Τόμσεν και τους εγχώριους «Γερούν γερά», έχει καιρό να ασχοληθεί πιο επισταμένα. Και να μας προτείνει τη δέουσα «θεραπεία».

Περισσότερα για το Φεστιβάλ δείτε στις ΣΕΛ.  12-17 

,,τι Σημαίνει να Είσαι μέρος μιας σφικτής ανθρώπινης αλυσίδας,,

,,Η υπερηφάνεια που νιώθεις ξέροντας πως είσαι κι εσύ ένας από αυτούς που δεν λυγίζουν, δεν βολεύονται και δεν παύουν να προσπαθούν να σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Γιατί να ξέρετε ,

"Το μέλλον δε θα 'ρθει από μονάχο του... αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς " ,,

ΤΙΤΛΟΣ: ΕΝΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΟΥ ΧΑΝΩ

Κανονικά αυτήν την ώρα θα ήμουν στο σπίτι μου στην Αθήνα, θα τρώγαμε και θα ετοιμαζόμασταν σιγά σιγά , να κατηφορίσουμε. 

Θα είχα μιλήσει με όλα τα συντρόφια, ραντεβού άπειρα θα είχαν κλειστεί για να γνωριστούμε και με αυτούς που έρχονται από μακριά και που μέχρι τώρα τα λέγαμε μόνο μέσω πληκτρολογίου.

Θα έβλεπα τη Σοφία μου , τη Λώρα μου, τη Μαρούσκα, την Αννιώ, θα αγκάλιαζα τη Δημητρούλα μου, το Μπιάκι και τόσα αγαπημένα κορίτσια, αλλά και πολλά αγαπημένα αγόρια βέβαια. 

Αν ήμουν τυχερή μπορεί να αγκάλιαζα και το "τρίτο" μου την Τάτη.

Κανονικά θα πετούσα από χαρά και ανυπομονησία.

Ποιος το ξέρει αλήθεια το "κανονικά";;

Τίποτε και κανείς ποτέ, δεν μας έχει εγγυηθεί τίποτε. Ξέρουμε, ότι σήμερα είμαστε κι αύριο όχι , οπότε ας μην γκρινιάζουμε.

Χαίρομαι για όλους αυτούς τους φίλους που θα βρεθούν σήμερα από κοντά και θα νιώσουν το παλμό του Φεστιβάλ της ΚΝΕ μας. 

Χαίρομαι και πραγματικά θέλω να ξέρουν ότι είμαι εκεί .
Περνοδιαβαίνω τα δρομάκια, βρίσκομαι μαζί τους στο μαθητικό στέκι, στο στέκι πολιτισμού, στην μεγάλη έκθεση για τη σοσιαλιστική επανάσταση, στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο για τα παιδιά των μεγαλύτερων τάξεων του Δημοτικού και του Γυμνασίου στο «Μικρόκοσμο»,όπου θα λειτουργούν γωνιές Αθλητισμού, Ιστορίας, Τέχνης και Επιστήμης, στο χώρο ενάντια στα ναρκωτικά και σε τόσα και τόσα σπουδαία που έχει ετοιμάσει η νεολαία μας . 

Θα είμαι εκεί και τα βράδια, που θα γλεντάμε όλοι μαζί με Κνίτικο σουβλάκι και μπιρίτσα και θα λέμε τις τρελαμάρες μας και θα ρίχνουμε τις ζεϊμπεκιές μας , όλοι ίσοι κι όλοι μια γροθιά.

Όμως το τελείως κανονικά ξέρετε ποιο θα ήταν;;

Θα ήταν να μπορέσει όλος ο λαός να δει ότι ΚΑΝΟΝΙΚΑ αυτή είναι δική του η γιορτή. 
Του ανήκει αυτό το φεστιβάλ. 
Πρέπει να βρίσκεται εκεί, να νιώσει τι σημαίνει να είσαι μέρος μιας σφικτής ανθρώπινης αλυσίδας , που οι κρίκοι της είναι ζυμωμένοι, από αγώνες, θυσίες, θάρρος, ιδανικά, αλληλεγγύη, δύναμη.
 Μιας αλυσίδας που αντέχει εκατό χρόνια τώρα , όσο κι αν κάποιοι προσπάθησαν και προσπαθούν λυσσαλέα να σπάσουν και να διαλύσουν.

Δεν ξέρετε τι συναισθήματα χάνετε όταν τα παιδιά μας ανεβαίνουν από τη λίμνη υψώνοντας τις φωνές τους για να ενωθούν με τις δικές μας, πηγαίνοντας προς τη κεντρική σκηνή, όπου θα μιλήσει ο σύντροφος γραμματέας και τα αναφιλητά τραντάζουν τα στήθη και η υπερηφάνεια νιώθεις να σε πνίγει.

Η υπερηφάνεια που νιώθεις ξέροντας πως είσαι κι εσύ ένας από αυτούς που δεν λυγίζουν , δεν βολεύονται και δεν παύουν να προσπαθούν να σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Γιατί να ξέρετε ,

"Το μέλλον δε θα 'ρθει από μονάχο του... αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς " 

Αυτό θα αντηχεί για τρεις μέρες στο Πάρκο Τρίτη. 

Δοκιμάστε να κάνετε μια επίσκεψη.

Εμπιστευθείτε μας

από 

Μαή Παπαγεωργίου

Χθες στις 4:03 μ.μ.  

Για να δεις τι Σημαίνει,,

 κάνε κλικ Εδώ 

Για την αποψινή φασιστοσύναξη στο Πέραμα:

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Παριστάνει το θύμα και προκαλεί με συγκέντρωση στο Πέραμα

Σε απομόνωση της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης καλούν το Συνδικάτο Μετάλλου και η Ενωση Γονέων Περάματος

Τέσσερα χρόνια μετά τη δολοφονική ενέδρα που έστησαν εναντίον των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ και τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και δύο μέρες μετά τη συγκέντρωση των σωματείων στο Κερατσίνι ενάντια στην εγκληματική συμμορία, οι φασίστες της Χρυσής Αυγής προκλητικά καλούν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Πέραμα. 

Παριστάνοντας μάλιστα τα θύματα, την ίδια στιγμή που δεν υπάρχει έγκλημα για το οποίο να μην κατηγορούνται, διαμαρτύρονται για «κρούσματα βίας» εναντίον τους...

Την αποψινή φασιστοσύναξη καταγγέλλει το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας, σημειώνοντας ότι οι ναζί της ΧΑ παίρνουν θάρρος από τη στάση ανοχής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων (που φτάνουν μέχρι και στο ξέπλυμά τους πολλές φορές), και προσπαθούν να ξεμυτίσουν πάλι από τα λαγούμια τους.

Το Συνδικάτο θυμίζει ότι οι φασίστες έχουν στήσει δουλεμπορικό γραφείο στη Ζώνη, και όταν πριν από λίγο καιρό οι πάνω από 4.000 εργάτες στα ναυπηγεία πάλευαν για τη Συλλογική τους Σύμβαση,

 οι «τριάντα χρυσαυγίτες (εκ των οποίων οι μισοί δεν ήταν καν εργαζόμενοι αλλά νοικιασμένοι φουσκωτοί) πάλευαν απομονωμένοι, απεγνωσμένα να στήσουν απεργοσπαστικό μηχανισμό, χωρίς καμιά επιτυχία...». «Να τους ξερνάει στον απόπατο ο ίδιος ο κλάδος», αυτή «πρέπει να είναι η αντιμετώπισή τους, η τύχη που τους πρέπει σε κάθε χώρο δουλειάς και σε κάθε γειτονιά...»,σημειώνει χαρακτηριστικά το Συνδικάτο, και προσθέτει:

«Είναι εγκληματίες γιατί είναι φασίστες (...) Είναι αντικομμουνιστές γιατί μισούν το εργατικό - λαϊκό κίνημα που παλεύει ενάντια στο εκμεταλλευτικό σύστημα (...) 

Επιτίθενται σε εργάτες, μετανάστες και Ελληνες, γιατί υπερασπίζονται τα αφεντικά, την εξουσία τους και τα κέρδη τους (...)

 Είναι τα μαντρόσκυλα των εκμεταλλευτών που τα αμολάνε και τα μαζεύουν ανάλογα πώς τους βολεύει».

Πρόκληση η παρουσία των υπόδικων στην περιοχή

Σε καταδίκη και απομόνωση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής καλεί και η Ενωση Συλλόγων Γονέων & Κηδεμόνων Περάματος, καλώντας γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές να αντιταχθούν στην παρουσία των ναζιστών στην περιοχή. Η Ενωση υπογραμμίζει ότι είναι πρόκληση «ο υπόδικος εγκληματίας βουλευτής της Χρυσής Αυγής Γιάννης Λαγός να μιλάει σε συγκέντρωση στην περιοχή μας λίγους μήνες μετά τα περιστατικά που έγιναν στο Δημοτικό Σχολείο του Νέου Ικονίου όταν αυτός και οι μπράβοι του επιτέθηκαν σε εκπαιδευτικούς και γονείς...».

«Είναι τουλάχιστον υποκρισία να ισχυρίζονται ότι φοβούνται και ότι τους επιτίθενται, όταν είναι οι ίδιοι που έβγαλαν καδρόνια και χτύπησαν άνανδρα, μεσάνυχτα, τα μέλη του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ, που έκαναν αφισοκόλληση στο Πέραμα, όταν με μαχαίρια δολοφόνησαν τον αντιφασίστα μουσικό Παύλο Φύσσα, στην Αμφιάλη...», προσθέτει, 

και τονίζει: «Η κυβέρνηση έχει ευθύνη για το γεγονός ότι η δίκη καθυστερεί επικίνδυνα, για το ότι οι φασίστες, οι ναζί εγκληματίες, οι καθ' ομολογία δολοφόνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι...».

Πηγή

«Στη Ζώνη και στους κλάδους ποτέ και πουθενά, τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά!»

Μαζική συγκέντρωση συνδικάτων και φορέων του Πειραιά, στα 4 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα

Από τη χτεσινή κινητοποίηση ενάντια στη ναζιστική Χρυσή Αυγή

Συγκέντρωση καταδίκης της Χρυσής Αυγήςοργάνωσαν χτες το απόγευμα σωματεία και φορείς του Πειραιά, με αφορμή τη συμπλήρωση τεσσάρων χρόνων από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τα τάγματα ασφαλείας της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης.

Η συγκέντρωση έγινε στην πλατεία Νίκης (Ζαρντέν).Επικεφαλής της βρέθηκε το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας, τα στελέχη και η δράση του οποίου έχουν επίσης βρεθεί στο στόχαστρο των φασιστών. 

«Η εργατιά δεν σκύβει το κεφάλι, το φασισμό τσακίζει με αντίσταση και πάλη» ήταν το σύνθημα στο πανό του.

Ακολούθησε πορεία στους δρόμους και τις γειτονιές της πόλης, με συνθήματα ενάντια στην εγκληματική ιδεολογία και δράση των φασιστών, καθώς και το σύστημα που τους εκτρέφει. 

«Σε φτώχεια κι ανεργία θέλουνε σιγή, μπράβος του συστήματος η Χρυσή Αυγή», 

«Εσπασε η βιτρίνα του καπιταλισμού, βρώμισε ο τόπος με μπόχα φασισμού»,

 «Φονιάδες εργατών, ρουφιάνοι αφεντικών είναι η συμμορία των χρυσαυγιτών», ήταν μερικά από τα συνθήματα που ακούστηκαν.

Να στείλουμε τους φασίστες στις τρύπες τους και το σύστημα που τους θρέφει στο χρονοντούλαπο

Μιλώντας στη συγκέντρωση, ο Νίκος Ξουράφης,πρόεδρος της Πανελλαδικής Ενωσης Ελαιουργοσαπωνοποιών και του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, χαιρέτισε τους εργαζόμενους από τις εργατογειτονιές της πόλης που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των ταξικών σωματείων και των Λαϊκών Επιτροπών, δίνοντας απάντηση στην προσπάθεια που γίνεται να αθωωθούν στη συνείδηση του λαού η Χρυσή Αυγή και τα αφεντικά της.

«Σαν σήμερα τέσσερα χρόνια πριν, η εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα στην Αμφιάλη. Ηταν το αποκορύφωμα της δράσης τους όλο το προηγούμενο διάστημα, λίγες μέρες μετά τη δολοφονική επίθεση στους συναδέλφους κομμουνιστές συνδικαλιστές της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης του Περάματος»,υπενθύμισε.

Τόνισε ότι τα γεγονότα επιβεβαιώνουν πως η Χρυσή Αυγή είναι το μαντρόσκυλο των αφεντικών απέναντι στους αγώνες και στις διεκδικήσεις των εργαζομένων, στην πολιτική πρωτοπορία του εργατικού κινήματος. «Το προσχεδιασμένο χτύπημα που δέχτηκαν οι κομμουνιστές στο Πέραμα στρεφόταν απροκάλυπτα ενάντια στη δράση του ταξικού Συνδικάτου Μετάλλου για την οργάνωση των εργαζομένων της Ζώνης και της γύρω περιοχής», είπε 

και πρόσθεσε: «Στρεφόταν ενάντια στους αγώνες των μεταλλεργατών για αξιοπρεπή μεροκάματα και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, για να μπορούν να γυρνάνε σώοι και ασφαλείς στις οικογένειές τους από το μεροκάματο».

Μια βδομάδα μετά, «στο στόχαστρο των ταγμάτων εφόδου μπήκε το παιδί μιας λαϊκής οικογένειας, που κατήγγειλε με τα τραγούδια του το δολοφονικό χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής και καλούσε σε απομόνωση και αντιμετώπιση της φασιστικής οργάνωσης στις γειτονιές του Πειραιά».

Υπενθύμισε ακόμα πως στα παραπάνω πρέπει να προστεθούν οι εκατοντάδες δολοφονικές επιθέσεις σε βάρος μεταναστών και προσφύγων στο κέντρο της Αθήνας και σε συνοικίες, στους αλιεργάτες του Περάματος, στο Μενίδι, στη Μεταμόρφωση, στον Ασπρόπυργο, η επίθεση στους Αιγύπτιους ψαράδες στο Κερατσίνι, η επίθεση σε Πακιστανούς εργάτες στην Κρήτη, η δολοφονία μετανάστη εργάτη στα Πετράλωνα που πήγαινε στη δουλειά του.

Σκιαγραφώντας το ρόλο της Χρυσής Αυγής, συνόψισε: «Δεν υπάρχει αξίωση βιομηχάνων, μεγαλοεπιχειρηματιών, εφοπλιστών που ο συρφετός της Χρυσής Αυγής να μην την έκανε σημαία του. Εδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους όλα αυτά τα χρόνια, να φτιάξουν δουλεμπορικά γραφεία και να στέλνουν Ελληνες εργαζόμενους στα αφεντικά τους με 18 ευρώ μεροκάματο. 

Ανοιξαν στην εργατούπολη του Περάματος δουλεμπορικό γραφείο για να στέλνουν φτηνό κρέας στον εργολάβο».

Αναφερόμενος στην απάντηση που πρέπει να δοθεί από τους εργαζόμενους και το λαό, είπε:

«Το κίνημα, η εργατιά, ο λαός, καμιά σχέση δεν μπορεί να έχει με τους δολοφόνους, τα τσιράκια των αφεντικών. 

Εχει τις δικές του αξίες, ξένες και εχθρικές για τους φασίστες και το σύστημα που τους γεννά και τους θρέφει. 

Με αυτές τις αξίες, με οργανωμένη ταξική πάλη, μπορεί να τσακίσει το χρυσαυγίτικο έκτρωμα, να στείλει τους φασίστες στις τρύπες τους, να μην του επιτρέψει να εξαπλώσουν αυτό που αποπνέουν, την μπόχα, τη σαπίλα του συστήματος που τους γέννησε και τους θρέφει, να στείλει τον καπιταλισμό στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Στέλνουμε μήνυμα από τη σημερινή συγκέντρωση ότι θα συνεχίσουμε να παλεύουμε σε κάθε χώρο δουλειάς, στις γειτονιές, στις Λαϊκές Επιτροπές, για την οργάνωση των εργαζομένων, για πολύμορφο αγώνα για κάθε πρόβλημα της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, τη σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική».

Δες ακόμα:

 Tη δήλωση του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στη συγκέντρωση που διοργάνωσαν τα σωματεία του Πειραιά για τη συμπλήρωση τεσσάρων χρόνων από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

902.gr

,,Μια Kουβέντα με τον Θέο,,

Ilias Prokopiou:

20/9/2017 

ΜΕΡΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΕΝΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ !!!

Και ξαφνικά, εκεί που σκεπτόμουν πόσο άγριος είναι ετούτος ο κόσμος, νάσου μπροστά μου ο θεός. 

Σ’ακούω να τα έχεις μαζί μου, μου λέει, γιατί τάχαμου εγώ έφτιαξα τον κόσμο τόσο άδικο. 

Με θεωρείς υπεύθυνο για του πολέμους, την κοινωνική αδικία, τη φτώχεια και την δυστυχία των ανθρώπων, για τον τεράστιο πλούτο που μια χούφτα νοματαίοι διαθέτουν, την ώρα που παιδιά πεθαίνουν γιατί δεν έχουν ένα ποτήρι νερό, με δυό λόγια για όλα τα κακά του κόσμου και αναρωτιέσαι πως τα ανέχομαι.

Ναι του απαντάω, πως τα ανέχεσαι;

Αυτό, έπρεπε να το ρωτήσω εγώ, σε σάς τους ανθρώπους, γιατί τον κόσμο εσείς το φτιάξατε έτσι και αφού τον ανέχεστε εσείς που ζείτε τα μαρτύρια αυτά, ποιός περιμένετε να τον αλλάξει, εγώ ο θεός, ξέρετε να το έχω ματακάμει;

Δεν γνωρίζετε πως ο κόσμος αλλάζει με επαναστάσεις και πως τις επαναστάσεις δεν τις κάνει ο θεός, αλλά οι λαοί;

Τώρα που το λες, ναι, έτσι γίνεται του απαντάω, όμως να σου πω και το άλλο, το σύστημα διαθέτει τεράστια μέσα παραπλάνησης του λαού 

……………………………………………………………………………………………………………….

άλλο λέμε εμείς οι επαναστάτες, άλλο του λένε αυτοί ότι λέμε και τον φοβίζουν, τον ξεγελάνε, τον παραπλανούν ……, ξέρεις εσύ, Μητσοτάκηδες, Βενιζέλοι, Συριζαίοι, Πρετεντέρηδες, Πορτοσάλτηδες , σήμερα, άλλοι παλαιότερα……… αλλά και χαφιέδες, προβοκάτορες, μηχανισμοί, σκοτεινά κέντρα μυστικών υπηρεσιών κλπ. ακόμα και εδώ μέσα, στο Facebook…

Και βέβαια ξέρω, μου απαντάει, αλλά αν τα πράγματα δεν ήταν έτσι κάθε δευτερομέρα θα είχατε και μια επανάσταση.

Ε και γιατί θα ήταν κακό αυτό; τον ρωτάω, έτσι θα είχαμε κάνει τον κόσμο δίκαιο μια ώρα αρχύτερα!

Κακό δεν θα ήτανε αλλά αυτό θα γινότανε αν μέσα στο γήπεδο - για να χρησιμοποιήσω κι’ εγώ όρους γηπέδου που τελευταία χρησιμοποιείτε κι’ εσείς για την πολιτική – παίζατε μονάχοι σας, 

αλλά εσύ μου είπες πρωτύτερα – και σωστά τα είπες - για τους μηχανισμούς και τα μέσα που έχετε αντιπάλους.

Χρειάζεται υπομονή, επιμονή, αυτοπεποίθηση για το αναπόφευκτο και πολύ δουλειά τόσο στον παραπλανημένο όσο και στον φοβισμένο κόσμο.

………………………………………………………………………………………………………………

Δηλαδή από σένα να μη περιμένουμε τίποτε, τον ρωτάω;

Όποιοι σκλάβοι περιμένουν τη λευτεριά τους από τους άλλους, παραμένουν πάντα σκλάβοι, 

αυτή την (σοφή θ’ άλεγα εγώ) απάντηση μου έδωσε, με χαιρέτησε ευγενικά, χάιδεψε με το αριστερό του χέρι την μεγάλη του γενειάδα και εξαφανίστηκε.

Τι όνειρο κι’ αυτό, ολοφάνερο, όπως λένε πολλές γιαγιάδες εδώ στο νησί μου, στην Σκόπελο.

Ηλίας Ι. Προκοπίου