Από Stelios Kanakis
Άγιος Νικόλας (των εφοπλιστών)
(χρόνια πολλά)
Πρόκειται για ιστορικό πρόσωπο αλλά με χριστιανικές… ικανότητες.
Ο Νικόλας ήταν χριστιανός από έμβρυο ακόμα και γεννήθηκε βλαμμένος. Σαν βρέφος αρνιόταν να θηλάσει Τετάρτες και Παρασκευές. Αργότερα, έτρωγε μόνο μολόχες. Πιτσιρικά ακόμη, τον κακοποίησε ένας θείος του, χειροτονώντας τον ιερέα. Έκτοτε πήρε την κάτω βόλτα. Έσωσε από διακόρευση τρεις παρθένες – αυτές του επιτέθηκαν επειδή δεν τις άφησε να διακορευτούν, έγινε ηγούμενος και κατέληξε αρχιεπίσκοπος. Η ομοιότητά του με τον Μεντζελόπουλο (μητροπολίτη Πειραιά) λογίζεται ως ξεχωριστό θαύμα.
Στη συνέχεια κατάντησε χριστιανοταλιμπάν. Κάπου εκεί τον στρούγκαραν. Έφαγε τις ψιλές του αλλά σύντομα τη σκαπούλαρε λόγω «μεγάλου» Κωνσταντίνου. Στην 1η οικουμενική σύνοδο που έχτισαν την ιδεολογία του δουλοκτητισμού και τ’ ονόμασαν χριστιανισμό, ο Νικολάκης μοίραζε καρπαζιές σε αντιφρονούντες. Πλάκωσε στο ξύλο τον Άρειο και τον ξανάχωσαν φυλακή. Όταν βγήκε, τράβηξε να προσκυνήσει τον σταυρό που είχε ανακαλύψει η μάνα του Κωνσταντίνου, η αγία Ελένη – το γνωστό χριστιανοξέκωλο, ο οποίος σταυρός τελειωμό δεν έχει μέχρι σήμερα και τον έχουν κάνει από οδοντογλυφίδες έως και μπατονέτες για τ’ αυτιά.
Σ’ ένα ταξίδι του έπεσαν σε τρικυμία, αλλά ο μπάρμπα-Νικόλας την κατεύνασε με θαύμα και σώθηκε το πλοίο. Πάνω εκεί έσκασε ένας ναύτης απ’ το κατάρτι σαν καρπούζι κι έκανε ζημιά στο κατάστρωμα, αλλά με δεύτερο θαύμα ο Νικόλας το επισκεύασε και επί τη ευκαιρία ανέστησε και τον πεθαμένο. Έτσι τον έχρισαν προστάτη τους οι εφοπλιστές και τον φόρεσαν στον σβέρκο των ναυτικών. Εξ’ ου και κάθε καράβι φέρει την εικόνα του άγιου για προστασία. Την εικόνα τη φέρουν κι όσα καράβια βρίσκονται στο βυθό τίγκα στους πνιγμένους, αλλά γι αυτά εισέπραξαν την ασφάλεια οι εφοπλιστές.
Θεωρείται, μαζί με τον άλλον αγύρτη Ιωάννη Χρυσόστομο, υπεύθυνος για την ολοκληρωτική καταστροφή του πιο φημισμένου από τα επτά θαύματα της αρχαιότητας, του Ναού της θεάς Αρτέμιδος.
Σαν προστάτης των πλοίων – ακόμη και της ψαρόβαρκας του «Καπετάν Φλωριά» και των εφοπλιστών, είναι προστάτης του Μαρινάκη και του ιδρύματος Νιάρχου, του οποίου του πρόσφερε μπόλικα Λίμπερτυ τσάμπα και δεν άφησε κανένα να πάει στον πάτο ανασφάλιστο. Ακόμη, προστατεύει τους εργαζόμενους στα… ηλεκτρονικά μέσα – εκτός του κλαδικού ΣΕΤΗΠ που ελέγχεται από το ΠΑΜΕ. Επίσης, διάφορα αποβράσματα όπως τους ενεχυροδανειστές, τους μεταμελημένους κλέφτες και τους αδίκως κατηγορηθέντες. Αλλού, φέρεται να μοιράζει και δώρα στα παιδιά. Βόμβες φωσφόρου, ναπάλμ, πείνα, δυστυχία κλπ. Εντελώς παραδόξως είναι πολιούχος και της Κοζάνης που δεν έχει θάλασσα.
Όταν πήγε προς… θεού του (εκοιμήθη), άρχισε η περιπέτεια με τα κόκκαλά του. Μυροβολούσαν ασυστόλως. Το άρωμα ονομάστηκε… osso acqua ή boneswater (κάτι σαν κοκκαλόνερο) που το πατεντάρισε αργότερα η Harmani ως acqua di Nicola.
Όσο για τα κόκκαλα του άγιου τα ξέθαβαν, κάθε τόσο, τα κοίταζαν, τα μέτραγαν, τα έλεγχαν, τα μελέταγαν και βουτούσε ο καθείς οστεολάγνος μεγαλοτραγόπαπας το κάτι τις του. Από την μελέτη που διενέργησε το ΕΜΠ – μια ακόμη προσφορά του ιδρύματος στην… επιστήμη, δια της κας Μοροπούλου και χρηματοδοτούμενη από υπόλοιπα του… Κοσκωτά, διαπιστώθηκε πως εντελώς φυσικά (!!!) ανάβλυζαν μύρο. Έπασχε όμως από αγκυλωτική σπονδυλαρθρίτιδα (είναι που δεν θήλαζε Τετάρτες και Παρασκευές) και διάχυτη ενδοκρανιακή υπερόστωση (πιο απλά χοντροκεφαλίαση) η οποία εικάζεται πως έσπρωξε τον Νικόλα στην αγιοσύνη και στον χριστιανοταλιμπανισμό για τον οποίο διακρίθηκε στη ζωή του. Επίσης «απόδειξαν» πως τα κόκκαλα ήταν… αυτουνού (;;;) κι όχι κάποιου άλλου, άρα επρόκειτο για τον συγκεκριμένο άγιο. Σήμερα έχει κόκκαλο κάθε καρυδιάς καρύδι.
Τον έχουν κάνει τεύχη στην κυριολεξία. Μέχρι και η αγία Λαύρα έχει ένα δόντι του (με μια κουφάλα να!) χωρίς να διευκρινίζεται αν πρόκειται για γομφίο, κυνόδοντα ή κοπτήρα.
Τέλος, έχει δύο τάφους και διπλά οστά, τουλάχιστον. Έναν στην πόλη Ντέμρε της νοτιοδυτικής Τουρκίας και άλλον έναν στο Μπάρι της Ιταλίας.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ
