Τον έλεγαν Γιώργο Κηρύκου και ήταν από τους χιλιάδες που δεν εξαργύρωσαν...
Με τη στάση του, μέχρι και το τέλος της ζωής του, εβαλε τον άνθρωπο στη θέση που του πρέπει...
Με τη στάση του, μέχρι και το τέλος της ζωής του, εβαλε τον άνθρωπο στη θέση που του πρέπει...
«Δεν άρεσε στον αδερφό μου να μιλάει για το Πολυτεχνείο, γιατί θεωρούσε ότι δεν είχε κάνει κάτι σημαντικό. Δεν είχε πάει ποτέ σε επέτειο εορτασμού του. Την ώρα που μπήκαν μέσα τα τανκς, αυτός ήταν κρεμασμένος πάνω στην κολόνα και κρατούσε την ελληνική σημαία. 'Άρχισε να τρέχει μαζί με άλλους και, όπως μου είχε πει, κρύφτηκε σ' έναν φωταγωγό. Τον έπιασαν όμως και φυλακίστηκε για έναν μήνα στο Χαϊδάρι. Οι βασανιστές του τον χτυπούσαν ανελέητα, τα ρούχα του ήταν ποτισμένα από το αίμα, αλλά ο Γιώργος άντεξε. Η μητέρα μου είχε τρελαθεί, έκλαιγε και έλεγε συνεχώς "χάθηκε το παιδί μου". Οι μέρες περνούσαν και οι ελπίδες εξανεμίζονταν, ώσπου ένα γράμμα της Μαρίας έφερε ξανά στο σπίτι μας τη χαρά. Ο Γιώργος ήταν ζωντανός. Μέσω ενός φαντάρου ο αδελφός μου επικοινώνησε με την αγαπημένη του και λίγες μέρες μετά είχε αποφυλακιστεί», είπε η αδελφή του Όλγα στην εφημερίδα "Εθνος" στις 14/11/2004.
Καταγόταν από την Ικαρία, ήταν ένα από τα 5 παιδιά της οικογένειάς του και το 1973 ήταν 18 χρονών.
Είχε πάει στην Αθήνα να βρει την τύχη του και δούλευε περιστασιακά οικοδόμος και ελαιοχρωματιστής. Η μεγάλη του αγάπη, όμως, ήταν η μουσική και η κιθάρα. Ερασιτέχνης μουσικός, έφτιαχνε στιχάκια και τα έντυνε με τα ακόρντα της κιθάρας του.
Η φωτογραφία που τον δείχνει ανεβασμένο στην πύλη του Πολυτεχνείου, ανεμίζοντας την ελληνική σημαία και φωνάζοντας συνθήματα «Κάτω η χούντα» και «Επανάσταση λαέ», είναι πασίγνωστη. Τότε ήταν αρραβωνιασμένος με μια φοιτήτρια.
Μετά τα γεγονότα, συνελήφθη από τα όργανα της χούντας, κρατήθηκε στο Χαϊδάρι και βασανίστηκε. Οι γονείς του είχαν χάσει τα ίχνη του, δεν ήξεραν εάν είναι ζωντανός ή όχι.
Τελικά, κατάφερε να επικοινωνήσει με την αρραβωνιαστικιά του μέσω ενός φαντάρου, κι εκείνη έστειλε γράμμα στην Ικαρία για να πει στην οικογένεια ότι είναι ζωντανος
Το καλοκαίρι του 1993, με τις φοβερές πυρκαγιές στο νησί που κόστισαν 13 νεκρούς, σε ηλικία 38 ετών, μαζί με δυο φίλους του, βοηθούσε να αντιμετωπιστεί η καταστροφή.
Όταν άκουσε για 4 γέροντες εγκλωβισμένους που κινδύνευε η ζωή τους, πήγε εκεί. Προσπάθησε να σώσει μια γριούλα από την φωτιά, την πήρε στην πλάτη του για να την μεταφέρει, όμως ο αέρας άλλαξε κατεύθυνση και η φωτιά γύρισε. Εγκλωβίστηκαν όλοι εκεί, κι εκεί έχασε τη ζωή του.
Με αφορμή μια ανάρτηση της Ρούλας Καραγιάννη
Βασιλική Παπαθανασίου
🌿Οι ΑΦΑΝΕΙΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ...
Πόσες φορές δεν ακούσαμε το παραμύθι πως η γενιά του Πολυτεχνείου είναι υπεύθυνη για την κατάντια και το ξεπούλημα της χώρας μας.
🔸️Η γενιά του Πολυτεχνείου δεν είναι η Δαμανάκη ο Λαλιώτης ή ο Τζουμάκας. Η γενιά του Πολυτεχνείου πλαισιώνεται από 2000 με 3000 φοιτητές σε όλη τη χώρα. Πολλοί από αυτούς βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν κι εζησαν όλη τους τη ζωή στην αφάνεια, μη θέλοντας να μιλήσουν ποτέ για τη δραση τους κατά τη διάρκεια της χούντας, επειδή θεωρούσαν πως δεν έκαναν κάτι σπουδαίο, πέρα απ' αυτό που βαθιά πίστευαν.
Πόσες φορές δεν ακούσαμε το παραμύθι πως η γενιά του Πολυτεχνείου είναι υπεύθυνη για την κατάντια και το ξεπούλημα της χώρας μας.
🔸️Η γενιά του Πολυτεχνείου δεν είναι η Δαμανάκη ο Λαλιώτης ή ο Τζουμάκας. Η γενιά του Πολυτεχνείου πλαισιώνεται από 2000 με 3000 φοιτητές σε όλη τη χώρα. Πολλοί από αυτούς βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν κι εζησαν όλη τους τη ζωή στην αφάνεια, μη θέλοντας να μιλήσουν ποτέ για τη δραση τους κατά τη διάρκεια της χούντας, επειδή θεωρούσαν πως δεν έκαναν κάτι σπουδαίο, πέρα απ' αυτό που βαθιά πίστευαν.
🔸️Να αναφέρω τον Μανόλη Καραπιπέρη, ένας από τους αφανείς ήρωες που βασανίστηκε απάνθρωπα στο κολαστήριο της Μπουμπουλίνας. Ο ίδιος είπε ότι όταν τον ανέβαζαν στην ταράτσα για την φάλαγγα, οι γείτονες που άκουγαν τις κραυγές του αντιδρούσαν κλείνοντας τα παράθυρα. Όταν μετά από μήνες ο Καραπιπέρης απελευθερώνεται, τσακισμένος από τα βασανιστήρια, στο καφενείο της γειτονιάς του δεν του μιλάει κανείς, ούτε ο θείος του.
«Γι' αυτόν τον λαό αγωνίζομαι;» αναρωτιέται κάποια στιγμή.
«Γι' αυτόν τον λαό αγωνίζομαι;» αναρωτιέται κάποια στιγμή.
🔸️Ο Γιώργος Κηρύκου, την ώρα που μπήκαν τα τανκς ήταν κρεμασμένος πάνω στην κολόνα και κρατούσε την ελληνική σημαία. Νύχτα 17ης Νοεμβρίου 1973. Αυτός σκαρφαλωμένος στην πύλη του Πολυτεχνείου ανεμίζει την ελληνική σημαία και φωνάζει, «όχι αδέρφια, δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό».
Αυτός συνέχισε, επέζησε, συνελήφθη, βασανίστηκε, αποσύρθηκε, σιώπησε και δυο δεκαετίες μετά την εξέγερση κάηκε στην καταστρεπτική φωτιά της Ικαρίας το 1993 στην προσπάθεια του να απεγκλωβίσει από τον πύρινο κλοιό μια γερόντισσα που κουβαλούσε στην πλάτη του. Μια ακόμη θυσία…
Το «ιστορικό καθήκον» αυτής της γενιάς ήταν να ρίξει την χούντα, στόχο στην επίτευξη του οποίου συνέβαλλε με επιτυχία.
Το «ιστορικό καθήκον» αυτής της γενιάς ήταν να ρίξει την χούντα, στόχο στην επίτευξη του οποίου συνέβαλλε με επιτυχία.
🔸️Αλλά αυτή η γενιά, δεν κυβέρνησε ποτέ: με την αποκατάσταση της δημοκρατίας για την πορεία της χώρας αποφασίζουν οι εκλεγμένες κυβερνήσεις. Τον Νοέμβριο του 1974, τέσσερις μήνες μετά την πτώση της χούντας, ο Κ. Καραμανλής κερδίζει τις εκλογές με 54, 37 %. Ούτε ένας από την «γενιά του Πολυτεχνείου» δεν τον έχει ψηφίσει. Το ίδιο και στις εκλογές του 1977, στις οποίες η ΝΔ επανεκλέγεται. Το 1981 το ΠΑΣΟΚ κερδίζει τις εκλογές με 48%. Μόνο το 5%-10% της «γενιάς του Πολυτεχνείου»,δηλαδή των 3.000 του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος, υποστηρίζουν τότε τον Ανδρέα Παπανδρέου.
🔸️Αυτοί, οι αφανείς ήρωες του Πολυτεχνείου, είναι η γενιά του Πολυτεχνείου που τιμούμε. Αυτοί και οι νεκροί του!
Δικός τους ο φόρος τιμής!
Δικός τους ο φόρος τιμής!
