Στην τάξη του γιου μου ήρθε σήμερα ένα αγόρι από το Αφγανιστάν, 13 χρονών.
Κλαίει συνέχεια. Έχει άσχημες αναμνήσεις από τον πόλεμο.
Ο μπαμπάς του σκοτώθηκε ή τον σκότωσαν βίαια μπροστά στα μάτια του.
Κλαίει συνέχεια. Έχει άσχημες αναμνήσεις από τον πόλεμο.
Ο μπαμπάς του σκοτώθηκε ή τον σκότωσαν βίαια μπροστά στα μάτια του.
Οι άσχετοι θα αναρωτηθούν "ποιον πόλεμο". Αυτόν που μαίνεται εδώ και 35 περίπου χρόνια στο Αφγανιστάν.
Την παρακάτω επιστολή την έστειλε πριν λίγες μέρες ένας άλλος ασυνόδευτος ανήλικος Αφγανός "κρατούμενος" στο το κολαστήριο της Μόρια.
«Είμαι ο Ali Jaafari. Είμαι 16 ετών. Θέλω να ακούσετε τη φωνή μου από εδώ από την Μόρια. Είναι ένα κολαστήριο. Η κατάσταση είναι άθλια. Αντιμετωπίζουμε τεράστια προβλήματα. Είμαστε διαρκώς σε κίνδυνο από ομάδες κακοποιών. Ζούμε σε τριτοκοσμικές συνθήκες.
Ζούμε σαν ζώα. Θέλω να γνωρίζουν οι Ελληνες ότι εμείς δεν ξεκινήσαμε από το Αφγανιστάν για να δημιουργήσουμε αυτή την κατάσταση. Τις οικογένειες μας θέλουμε να βρούμε. Συγγενείς σε Ευρωπαϊκές χώρες.
Αντ΄αυτού ζούμε σε τριτοκοσμικές συνθήκες και είμαστε σε διαρκή κίνδυνο. Ζητώ βοήθεια. Βρώμικοι άνθρωποι πλένονται σε βρώμικα μέρη.
Θέλουμε από την Ελλάδα και τα Ηνωμένα Εθνη να μας βοηθήσουν όχι να μας σκοτώσουν.
Ζητάμε να ταξιδέψουμε στην Ευρώπη. Είμαστε πρόσφυγες. Εχουμε το δικαίωμα. Οχι να πεθάνουμε αβοήθητοι στη Λέσβο. Σας ευχαριστώ που με καταλαβαίνετε φίλοι μου. Το μόνο που ζητάμε είναι κατανόηση από τις Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Ζητάμε να ταξιδέψουμε στην Ευρώπη. Είμαστε πρόσφυγες. Εχουμε το δικαίωμα. Οχι να πεθάνουμε αβοήθητοι στη Λέσβο. Σας ευχαριστώ που με καταλαβαίνετε φίλοι μου. Το μόνο που ζητάμε είναι κατανόηση από τις Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Σε αυτόν τον πλανήτη είμαστε όλοι αδέλφια».
Στη φωτογραφία: ευτυχισμένες Αφγανές πριν την εισβολή των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν.
Thesska Katerina
