ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΝΟΜΟΘΈΤΗΣΑΝ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ, ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΝΟΜΑ ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΩΝ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΌΤΗΤΑ:

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΖΟΥΓΚΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Η παρέμβαση του Γιώργου Μελισσάρη (VIDEO) 

Στην εκδήλωση με θέμα «Δυναμώνουμε τον αγώνα ενάντια στην εργασιακή ζούγκλα, για σύγχρονα δικαιώματα» που διοργάνωσαν σήμερα το Τμήμα για την Εργατική - Συνδικαλιστική Δουλειά της ΚΕ του ΚΚΕκαι η ΚΟ Αττικής του Κόμματος, με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, παρέμβαση έκανε και ο Γιώργος Χαρ. Μελισσάρης, δικηγόρος.

Είπε συγκεκριμένα:

«Κατά την περίοδο των μνημονίων, οπότε και το κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα μπήκε στο ψυγείο, υπήρξαν τρία μνημόνια τα οποία συνοδεύονταν από τους εφαρμοστικούς τους νόμους. 

Στο σύνολό τους οι εκτελεστικοί νόμοι των διαδοχικών μνημονίων διέπονται από τη λογική ότι το πρόβλημα της χαμηλής ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, όπως μάλιστα τούτο έχει επιδεινωθεί τα τελευταία χρόνια, θα αντιμετωπιστεί μέσω της επονομαζόμενης "εσωτερικής υποτίμησης", της μείωσης δηλαδή του εργατικού κόστους, κυρίως με την περικοπή των μισθών των εργαζομένων στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα, αλλά και με το στραγγαλισμό των εργατικών δικαιωμάτων. 

Περιττό να σημειωθεί ότι η λογική αυτή προϋποθέτει την τελείως αβάσιμη παραδοχή ότι το επίπεδο των μισθών και των εργασιακών όρων συνιστούν τον καθοριστικό παράγοντα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Επομένως, κατά την ίδια αυτή λογική, τόσο η ισχύουσα εργατική νομοθεσία όσο και το σύστημα των εργασιακών σχέσεων που υφίσταται σε μια χαμηλής ανταγωνιστικότητας οικονομία πρέπει το δίχως άλλο να αναμορφωθούν, προκειμένου να πάψουν να αποτελούν εμπόδιο .

Στη βάση της λογικής της εσωτερικής υποτίμησης, τα μέτρα έλαβαν και συνεχίζουν να λαμβάνουν οι κυβερνήσεις διαχρονικά από το 2010 μέχρι και σήμερα, αποδομούν μια σειρά κοινωνικών κατακτήσεων, με στόχο την περαιτέρω συμπίεση του εργασιακού κόστους και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων (διευκόλυνση απολύσεων, επιβολή εκ περιτροπής εργασίας και ενοικίασης εργαζομένων, μείωση αμοιβής υπερωριακής εργασίας και υπερεργασίας, προσλήψεις νέων με μισθούς κατώτερους από αυτούς της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας κ.λπ.). 
Στο πλαίσιο αυτό, οι πολιτικές του μνημονίου επιχειρούν χωρίς τη συναίνεση του λαού μια ριζική ανατροπή του Συντάγματος προς μια νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση, αντίθετη με βασικές θεμελιώδεις διατάξεις του. Διότι, σε επίπεδο συνταγματικής τάξης, η αρχή του κοινωνικού κράτους αποτυπώθηκε στο συνταγματικό κείμενο ακριβώς για να δεσμεύσει τη δημόσια εξουσία, κυρίως τη νομοθετική αλλά και τη δικαστική και την εκτελεστική, προς την κατεύθυνση της πραγμάτωσης της πληρέστερης δυνατής κοινωνικής προστασίας, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος.

Είναι αναμφισβήτητο ότι στις σημερινές συνθήκες επικρατεί ακραίος ταξικός πόλεμος τον οποίο βιώνουν πρωτίστως οι εργαζόμενοι, αλλά και γενικά όλοι οι πολίτες της χώρας αυτής, πόλεμο τον οποίο εμείς οι οποίοι προσπαθούμε ακόμα να διακονήσουμε το εργατικό δίκαιο ή να παλέψουμε το "εργοδοτικό δίκαιο", όπως έχει ουσιαστικά μετατραπεί το πλέγμα των άλλοτε προστατευτικών για τους εργαζομένους διατάξεων, βλέπουμε να μαίνεται καθημερινά σε όλα τα πεδία. 

Από το 2010 και μετά υπήρξαν τόσο μεγάλες και σαρωτικές αλλαγές στην εργατική νομοθεσία οι οποίες αλλοιώνουν τη βασική αρχή της εύνοιας υπέρ του εργαζόμενου και καθιστούν ανενεργό οποιοδήποτε προστατευτικό χαρακτήρα του εργατικού δικαίου, ώστε σήμερα να έχουμε οδηγηθεί στην πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι όλες οι αλλαγές -"μεταρρυθμίσεις" όπως ωραιοποιημένα ονομάστηκαν- έγιναν με χειρουργική ακρίβεια, υπό την έννοια ότι υπήρξε ένας προφανής σχεδιασμός για τη σταδιακή φαλκίδευση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων, με αποτέλεσμα το σημερινό ζοφερό τοπίο.

Θα γέμιζε κανείς δεκάδες σελίδες αν ήθελε να απαριθμήσει μία προς μία τις μεταβολές αυτές, τόσο στον τομέα των ατομικών σχέσεων εργασίας (ατομικές συμβάσεις, όροι παροχής της εργασίας κλπ.), όσο και στον τομέα των συλλογικών εργασιακών σχέσεων (συλλογικές συμβάσεις, μεσολάβηση/διαιτησία, δίκαιο απεργίας κλπ.). 

Προκειμένου να πάρουμε μία σύντομη ιδέα για τα εμπόδια που ορθώθηκαν στη διάρκεια των εννέα αυτών ετών και για την πλήρη ανατροπή των εργασιακών κατακτήσεων την ίδια περίοδο, θα κάνουμε μία πολύ συνοπτική αναφορά στις πολύ βασικές αλλαγές - "μεταρρυθμίσεις", θα επικεντρωθούμε δε σε μία εξ αυτών που, κατά τη γνώμη μου, διαμορφώνει χαρακτηριστικά το ρημαγμένο τοπίο στα εργασιακά δικαιώματα:

Α) Μέτρα πριν από το πρώτο μνημόνιο (Μάρτιος 2010)

α) Ν.3833/2010

• Απαγόρευση και κατάργηση των ΣΣΕ και ατομικών συμβάσεων στο δημόσιο τομέα που ανατρέπουν την εισοδηματική πολιτική (αρ. 3, παρ. 1).
• Κατίσχυση των διατάξεων για τη μείωση των αποδοχών στο δημόσιο τομέα έναντι των ισχυουσών ΣΣΕ (αρ. 1, παρ. 5).
• Μείωση κατά 30% του 13ου και 14ου μισθού στο σύνολο του δημόσιου τομέα (αρ. 1, παρ. 2).
• Μείωση κατά 12% του συνόλου των επιδομάτων στο σύνολο του δημόσιου τομέα (αρ. 1, παρ. 2).
• Μείωση των αποδοχών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα κατά 7% (αρ. 1, παρ. 7). 
• Μείωση κατά 30% του ανώτατου ορίου των υπερωριών στο δημόσιο τομέα (αρ. 6).

Β) Νομοθεσία στο πλαίσιο του πρώτου μνημονίου (2010-11)

α) Ν.3845/2010

• Περαιτέρω μείωση των αποδοχών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα κατά 3% (αρ. 3, παρ. 4).
• Καθορισμός του 13ου και του 14ου μισθού σε 500 ευρώ αντίστοιχα για το σύνολο των εργαζόμενων του δημόσιου τομέα που αμείβονται με μηνιαίες αποδοχές κάτω από τα 3.000 ευρώ (αρ. 3, παρ. 6).
• Περαιτέρω μείωση των επιδομάτων κατά 8% στο σύνολο του δημόσιου τομέα (αρ. 3, παρ. 1). 
• Άρση της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης υπέρ των μισθωτών σε περίπτωση συρροής στις ΣΣΕ με δυνατότητα αρνητικής απόκλισης των ειδικότερων ΣΣΕ έναντι των γενικών ακόμη και έναντι της ΕΓΣΣΕ (αρ. 2, παρ. 7). 
• Καθιέρωση της δυνατότητας πρόσληψης νεοεισερχομένων στην αγορά εργασίας ηλικίας 18-24 ετών με αμοιβή το 84% του γενικού κατώτατου μισθού και κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών από τον ΟΑΕΔ (αρ. 74, παρ. 8). 
• Μείωση κατά 20% του κόστους της υπερεργασίας και κάθε μορφής υπερωριακής απασχόλησης (αρ. 74, παρ. 10). 
• Διευκόλυνση των ατομικών απολύσεων με τη μείωση μέχρι και κατά 3/4 του χρόνου προειδοποίησης (από 24 σε 6 μήνες) που συνεπάγεται χαμηλότερο κόστος απόλυσης (αρ. 74, παρ. 2). 
• Διευκόλυνση των ατομικών απολύσεων με τον περιορισμό του ποσού προκαταβολής της αποζημίωσης από 6 σε 2 μισθούς, με την επέκταση των δόσεων από 3 τριμηνιαίες κατά ανώτατο όριο σε διμηνιαίες και με τη μείωση των ποσών των δόσεων από αντιστοιχία 3 μισθών σε 2 (αρ. 74, παρ. 2).

δ) Ν.3871/2010

• Κατάργηση του περιεχομένου των διαιτητικών αποφάσεων που για την περίοδο 2010-12 προβλέπουν μισθολογικές αυξήσεις πέραν των οριζόμενων από την ΕΓΣΣΕ της αντίστοιχης περιόδου (αρ. 51).

η) Ν.3899/2010

• Επέκταση της συνολικής ανώτατης διάρκειας δανεισμού εργαζομένων από τους 18 στους 36 μήνες (αρ. 17, παρ. 4). 
• Επέκταση της ανώτατης διάρκειας της επιβαλλόμενης εκ περιτροπής εργασίας από 6 σε 9 μήνες ανά ημερολογιακό έτος (αρ. 17, παρ. 3). 
• Εισαγωγή των ειδικών επιχειρησιακών ΣΣΕ με περιεχόμενο διάβρωσης του κατώτατου κλαδικού μισθού (αρ. 13). 
• Αναγνώριση της ίδιας δυνατότητας μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία και στον εργοδότη όπως και στην εργατική πλευρά (αρ. 14). 
• Η διαιτησία είναι πλέον αρμόδια μόνο για τους βασικούς μισθούς, αντί για το σύνολο, της συλλογικής διαφοράς (αρ. 14). 
• Επισήμανση της ιδιαίτερης έμφασης των αποφάσεων στο πλαίσιο του ΟΜΕΔ στην οικονομική κατάσταση, την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητα του κρινόμενου πεδίου της συλλογικής διαφοράς (αρ. 14).

ε) Ν.3920/2011

• Κατάργηση των ισχυουσών ΣΣΕ και των κανονισμών προσωπικού στους φορείς των αστικών συγκοινωνιών (αρ. 12, παρ. 1).

ζ) Ν.3986/2011

•  Παροχή της δυνατότητας συμφωνιών για ελαστική διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου στις επιχειρήσεις, όταν απουσιάζουν τα συνδικάτα και τα συμβούλια εργαζομένων, και με ενώσεις προσώπων στις οποίες συμμετέχει το 20% των εργαζομένων για τις επιχειρήσεις άνω των 20 εργαζομένων και το 15% αντίστοιχα για τις επιχειρήσεις κάτω των 20 εργαζόμενων (αρ. 42, παρ. 6).

ι) Ν.4024/2011

• Εισαγωγή του ενιαίου μισθολογίου στο Δημόσιο με όρους συνολικής υποβάθμισης (αρ. 12 - 32). 
• Κατίσχυση των επιχειρησιακών έναντι των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών ΣΣΕ σε περίπτωση συρροής και ανεξάρτητα από το περιεχόμενό τους με την τυπική κατάργηση αλλά την ουσιαστική διατήρηση του περιεχομένου αρνητικής απόκλισης των ειδικών επιχειρησιακών ΣΣΕ (αρ. 37, παρ. 5).
• Αναγνώριση της δυνατότητας υπογραφής επιχειρησιακών ΣΣΕ σε περίπτωση απουσίας σωματείου και από ένωση προσώπων που εκπροσωπεί τα 3/5 του προσωπικού της επιχείρησης (αρ. 37, παρ. 1). 
• Αναστολή της επέκτασης εφαρμογής των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών ΣΣΕ μέχρι το τέλος του 2013 (αρ. 37, παρ. 6).

Γ) Νομοθεσία στο πλαίσιο του δευτέρου μνημονίου (2012-14)

α) Ν.4046/2012 (ΠΥΣ ως εφαρμογή του αρθρ. 1, παρ. 6)

• Μείωση του γενικού κατώτατου μισθού κατά 22% με νόμο και κατάργηση της ΕΓΣΣΕ 2010-12 (ΠΥΣ αρ. 1, παρ. 1). 
• Μείωση του γενικού κατώτατου μισθού κατά 32% με νόμο για τους νέους μέχρι 25 ετών και για τους μαθητευόμενους (ΠΥΣ αρ. 1, παρ. 2). 
• Άμεση προσαρμογή στα νέα γενικά κατώτατα όρια των μισθών χωρίς τη συναίνεση του εργαζόμενου (ΠΥΣ αρ. 1, παρ. 3). 
• Προσαρμογή της ΕΓΣΣΕ από τον Ιούλιο του 2012 για τον κατώτατο μισθό με ευθυγράμμισή τους με τα επίπεδα των συγκρίσιμων με την Ελλάδα χωρών (αρ. 1, παρ. 6 Ν. 4046/12).
• Μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας κατά 15% κατά τη διάρκεια ισχύος του μνημονίου (αρ. 1, παρ. 6 Ν.4046/12). 
• Μείωση του χρόνου μετενέργειας της ΣΣΕ, μετά από τη λήξη της, από 6 σε 3 μήνες, με διατήρηση πλέον μόνο του βασικού μισθού και των επιδομάτων ωρίμανσης, τέκνων, σπουδών και επικίνδυνης εργασίας και με δυνατότητα διαπραγμάτευσής τους με ατομικές συμβάσεις και κατάργηση όλων των υπολοίπων ρυθμίσεων της προηγούμενης ΣΣΕ χωρίς τη συναίνεση του εργαζόμενου (ΠΥΣ αρ. 2, παρ. 4). 
• Κατάργηση του δικαιώματος για μονομερή προσφυγή στη διαιτησία μετά από την άρνηση της πρότασης του μεσολαβητή και καθιέρωση της από κοινού προσφυγής σε αυτήν (ΠΥΣ αρ. 3, παρ. 1). 
• Περιορισμός της διαιτητικής απόφασης στον καθορισμό του βασικού μισθού και ημερομισθίου με βάση τις οικονομικές συνθήκες, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και την ανάγκη μείωσης του μοναδιαίου κόστους εργασίας κατά την περίοδο του δεύτερου μνημονίου (ΠΥΣ αρ. 3, παρ. 2, 3). 
• Κατάργηση των ρητρών που διατηρούν τους κανονιστικούς όρους προηγούμενων ΣΣΕ και ΔΑ (επιδόματα, παροχές) σε περίπτωση προσφυγής στη διαιτησία (ΠΥΣ αρ. 3, παρ. 2). 
• Πάγωμα των αυξήσεων σε μισθούς και ωριμάνσεις μέχρι τη μείωση του ποσοστού ανεργίας στη χώρα κάτω από το 10% (ΠΥΣ αρ. 4).
• Καθιέρωση της 3ετίας ως ανώτατης διάρκειας των ΣΣΕ (ΠΥΣ αρ. 2, παρ. 1). 
• Κατάργηση των νόμων, των κανονιστικών αποφάσεων, των ΣΣΕ, των κανονισμών εργασίας, των οργανισμών προσωπικού και των αποφάσεων διοίκησης που καθιερώνουν όρους ή ρήτρες μονιμότητας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (ΠΥΣ αρ. 5, παρ. 2).

γ) Ν. 4093/2012 (αρθρ. 1)

• Κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στο σύνολο του δημόσιου τομέα (υποπαρ. Γ1, εδ. 1). 
• Καθορισμός του γενικού κατώτατου μισθού με Υπουργική Απόφαση και κατάργηση της σχετικής αρμοδιότητας της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (υποπαρ. ΙΑ. 11, εδ. 1). 
• Κατάργηση της καθολικότητας εφαρμογής της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας ως προς τους μισθολογικούς όρους οι οποίοι εφαρμόζονται μόνο στις επιχειρήσεις / μέλη των εργοδοτικών οργανώσεων που την προσυπογράφουν (υποπαρ. ΙΑ. 11, εδ. 2α).
• Δυνατότητα διάβρωσης του περιεχομένου των μισθολογικών ορίων της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης με ειδικότερες συλλογικές συμβάσεις μέχρι τα όρια του γενικού κατώτατου μισθού που προσδιορίζεται με νόμο (υποπαρ. ΙΑ. 11, εδ. 2β, 2ζ). 

• Περιορισμός των τριετιών κατά ανώτατο όριο σε τρεις με ποσοστό 10% για κάθε τριετία (υποπαρ. ΙΑ. 11, εδ. 3γ).
• Αναστολή των αυξήσεων των επιδομάτων τριετίας έως ότου η ανεργία υποχωρήσει κάτω από το 10% (υποπαρ. ΙΑ. 11, εδ. στ). 
• Κατάργηση των επιδομάτων για τους κατώτατους μισθούς εκτός από τα επιδόματα τριετίας που χορηγούνται υπό προϋποθέσεις (υποπαρ. ΙΑ. 11, εδ. ε).
• Μείωση του χρόνου προειδοποίησης για τις απολύσεις στην περίπτωση των συμβάσεων αορίστου χρόνου με ανώτατο όριο τους 4 μήνες (υποπαρ. ΙΑ.12. εδ. 1).
• Μείωση των αποζημιώσεων απόλυσης σε 12 μισθούς για προϋπηρεσία 16 ετών με ένα επιπλέον μισθό, υπό προϋποθέσεις, ανά επιπλέον έτος προϋπηρεσίας με ανώτατο μηνιαίο όριο τα 2.000 ευρώ (υποπαρ. ΙΑ.12, εδ. 2-3). 
• Κατάργηση του πενθήμερου στα καταστήματα και ρύθμιση της 5ήμερης και 6ήμερης εβδομαδιαίας εργασίας για συνολικό χρόνο 40 ωρών με συλλογικές συμβάσεις (υποπαρ. ΙΑ.14, εδ. 1).
• Μείωση του χρόνου ημερήσιας ανάπαυσης σε 11 συνεχείς ώρες σε συνολικό χρονικό διάστημα 24 ωρών (υποπαρ. ΙΑ. 14, εδ. 2).

Ν. 4172/13

• Θεσμοθέτηση των όρων διαμόρφωσης του γενικού κατώτατου μισθού με Υπουργική Απόφαση μετά από 3μερή διαβούλευση (αρθρ. 103).

Ν. 4303/2014

Νέα τροποποίηση στις ρυθμίσεις για τη μεσολάβηση και διαιτησία του ΟΜΕΔ, μετά την υπ' αριθμ. 2307/14 απόφαση του ΣτΕ, στις οποίες επαναφέρεται μεν η πρόβλεψη για μονομερή προσφυγή, θεσπίζεται όμως στάδιο έφεσης κατά της διαιτητικής απόφασης από Δευτεροβάθμια Πενταμελή Επιτροπή Διαιτησίας που αποτελείται από 2 ανώτατους δικαστικούς, 1 σύμβουλο ΝΣΚ και δύο διαιτητές, ενώ ορίζεται ότι ο διαιτητής στην απόφασή του πρέπει να λάβει υπόψη του την εξέλιξη της ανταγωνιστικότητας και την οικονομική κατάσταση των ασθενέστερων επιχειρήσεων της παραγωγικής δραστηριότητας στην οποία αναφέρεται η συλλογική διαφορά (δηλ. παράγοντες πιθανώς ξένους με την υπό εξέταση επιχείρηση) και την πρόοδο στη μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας κατά τη διάρκεια του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας!

Στο πλαίσιο του τρίτου μνημονίου, έλαβαν σάρκα και οστά σημαντικές απορρυθμιστικές διατάξεις της ατομικής και συλλογικής εργατικής νομοθεσίας:

α) Απελευθερώνεται πλήρως η κυριακάτικη εργασία για έξι μήνες κάθε έτος σε γεωγραφικές περιοχές, όπου, ιδίως, την τουριστική περίοδο Μάης - Οκτώβρης απασχολείται η μεγάλη πλειοψηφία των εμποροϋπαλλήλων της χώρας (Αθήνα, Πειραιάς, Θεσσαλονίκη).

β) Διευκολύνονται οι ομαδικές απολύσεις με την κατάργηση του βέτο του υπουργείου Εργασίας και την παραπομπή του ζητήματος σε ειδικό τμήμα του ΑΣΕ με εργατική μειοψηφία στη σύνθεσή του και αρμοδιότητες ελέγχου αποκλειστικά της τυπικής διαδικασίας περί την πρότερη διαβούλευση του εργοδότη με την εργατική πλευρά στην επιχείρηση, εφόσον η εκπόνηση εναλλακτικού κοινωνικού πλάνου είναι, ταυτόχρονα, προαιρετική και αφηρημένη.

γ) Μειώνεται ο αριθμός των ημερών αμειβόμενης συνδικαλιστικής άδειας για κάποιες περιπτώσεις συνδικαλιστών σε μη αντιπροσωπευτικές οργανώσεις του ιδιωτικού τομέα και επεκτείνονται οι λόγοι νόμιμης απόλυσης προστατευόμενων συνδικαλιστικών στελεχών.

δ) Νομιμοποιείται ρητά η έμμεση ανταπεργία και μάλιστα η πλέον σκληρή εκδοχή της, το μισθολογικό lock-out, δηλαδή η δυνατότητα μη καταβολής μισθού στους μη απεργούς, μέσα από την επιτάχυνση της διαδικασίας της δικαστικής κρίσης περί την υπερημερία του εργοδότη για μη αποδοχή της εργασίας αυτών των εργαζομένων σε περίπτωση απεργίας.

ε) Δυσχεραίνεται η κήρυξη απεργίας στις πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, αφού απαιτείται πλειοψηφία 50% + 1 στις σχετικές ΓΣ για το σχηματισμό απαρτίας.

Ιδιαίτερη μνεία θέλω να κάνω όμως σε ένα μέτρο που, ύπουλα και υπόγεια, καταστρατηγεί κάθε δυνατότητα στους εργαζόμενους που διεκδικούν τα οφειλόμενα, να ικανοποιήσουν τις αξιώσεις τους. 

Αυτό δεν είναι άλλο από την αλλοίωση των εργατικών προνομίων σε περίπτωση πλειστηριασμού ή πτώχευσης του εργοδότη και συγκεκριμένα ο υποβιβασμός τους σε πολύ χαμηλή σειρά ικανοποίησης. Τη στιγμή αυτή υπάρχει ένα σύστημα "δυόμισι ταχυτήτων", με κυρίως θιγόμενους αυτούς που έχουν απαιτήσεις από πλειστηριασμούς ή πτωχεύσεις πριν από την 31-12-2015, οπότε και το υπερπρονόμιο του ΦΠΑ έχει πρακτικά εξαφανίσει κάθε ελπίδα ικανοποίησής τους.

Για τις περιπτώσεις πλειστηριασμών και πτωχεύσεων που άρχισαν μέχρι τα τέλη του 2015, το προνόμιο των εργατικών αξιώσεων έχει πλήρως αποδυναμωθεί, δεδομένου ότι με βάση το άρθρο 31 του Ν. 4141/2013 οι απαιτήσεις του Δημοσίου για ΦΠΑ και τις προσαυξήσεις αυτού, ικανοποιούνται προνομιακά και στο σύνολό τους, τόσο έναντι των εργατικών αξιώσεων όσο και των αξιώσεων των φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης.

Για αναγκαστικές εκτελέσεις και πτωχεύσεις οι οποίες άρχισαν από την 1-1-2016 οι εμπράγματοι πιστωτές (δηλαδή κατ' ουσίαν οι τράπεζες, που έχουν δηλαδή εγγράψει προσημείωση ή υποθήκη σε ακίνητο του εργοδότη) να αποκτούν τη μερίδα του λέοντος στη διανομή. 

Συγκεκριμένα, όταν συντρέχουν απαιτήσεις τραπεζών που έχουν υποθήκη σε ακίνητο του οφειλέτη, τότε αυτές ικανοποιούνται κατά ποσοστό 65% από το πλειστηρίασμα ή την πτωχευτική περιουσία και από το εναπομείναν 25% ικανοποιούνται συμμετρικά οι εργατικές απαιτήσεις, οι απαιτήσεις ΕΦΚΑ και οι απαιτήσεις του Δημοσίου για ΦΠΑ και προσαυξήσεις αυτού (γίνεται εύκολα κατανοητό ότι με τον όγκο των χρεών των οφειλετών σε ΕΦΚΑ και Δημόσιο, οι εργατικές απαιτήσεις δεν θα είναι παρά ένα "φιλοδώρημα") και από το υπόλοιπο 10% ικανοποιούνται οι πιστωτές χωρίς προνόμιο.

Νέα ρύθμιση (άρθρ. 176 παρ. 1 Ν. 4512/2018 ΦΕΚ Α 5/17-1-2018) όπου ορίζεται ότι μισθοί μέχρι έξι μηνών (υπολογιζόμενοι με το νόμιμο κατώτατο μισθό υπαλλήλου άνω των 25 ετών επί 275%, περίπου 9.500 ευρώ) όταν υπάρχουν και αξιώσεις άλλων πιστωτών (π.χ. τράπεζες) ικανοποιούνται προνομιακά πριν από κάθε άλλη απαίτηση (υπερπρονόμιο) υπό την προϋπόθεση ότι

 1) οι απαιτήσεις των τραπεζών να γεννηθούν μετά την 17-1-2018 και 2) για την εξασφάλιση των οποίων έχει συσταθεί ενέχυρο ή υποθήκη επί ελεύθερου ακινήτου στις 17-1-2018. 

Με άλλα λόγια, η ρύθμιση αυτή θα ισχύει για τις ανεξόφλητες αποδοχές των εργαζομένων που τυχόν θα υπάρχουν στο μέλλον και θα συντρέχουν μαζί με απαιτήσεις τραπεζών οι οποίες όμως έχουν γεννηθεί (δηλαδή ο επιχειρηματίας άρχισε να οφείλει) από 17-1-2018 και παράλληλα αυτές να έχουν εγγράψει υποθήκη σε ακίνητο που κατά την ημερομηνία αυτή δεν είχε κανένα άλλο βάρος, προϋποθέσεις που είναι αυτονόητο ότι είναι μελλοντικές, αλλά και, τολμώ να πω, και σπάνιες! 
Και τούτο διότι οι νέες χρηματοδοτήσεις από τις τράπεζες, οι οποίες δικαιολογούν και την εγγραφή νέας υποθήκης και μάλιστα σε "καθαρό" ακίνητο του επιχειρηματία - εργοδότη είναι σπανιότατο φαινόμενο, σε κάθε δε περίπτωση οι πλειστηριασμοί ή οι πτωχεύσεις αυτές αναφέρονται στο απώτατο μέλλον!

Το αποτέλεσμα των ρυθμίσεων αυτών το βιώνουμε καθημερινά: Εργαζόμενοι απελπισμένοι που σταματούν κάθε προσπάθεια διεκδίκησης, αφού, πέραν του αυξανόμενου κόστους προσφυγής στη δικαιοσύνη, είναι εκ των προτέρων γνωστό ότι οποιαδήποτε δικαστική ενέργειά τους θα καταλήξει στον κάλαθο των αχρήστων, μιας και οι τράπεζες είναι αυτές που παίρνουν τη μερίδα του λέοντος. Σημειωτέον ότι η τακτική των τραπεζών, σχεδόν σε κάθε πλειστηριασμό, είναι να στρέφεται εναντίον των εργαζομένων για να προσπαθήσει να αποκομίσει σε βάρος τους τα μέγιστα δυνατά οφέλη.

Συμπερασματικά, οι αλλαγές - «μεταρρυθμίσεις» στο Εργατικό Δίκαιο που ζήσαμε και συνεχίζουμε να βιώνουμε, από το 2010, δεν έχουν προηγούμενο, έχουν δε οδηγήσει στη φτώχεια τόσο τους εργαζόμενους όσο και τους συνταξιούχους (για τους οποίους θα θέλαμε να μιλάμε επί ώρες για να αναλύσουμε τις περιστολές των κεκτημένων τους). 
Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ότι το ΚΚΕ βρέθηκε από την αρχή στην πρώτη γραμμή άμυνας κατά της επέλασης στα εργασιακά δικαιώματα, γεγονός που αναγνωρίζεται και τιμάται από όλους μας. Δυστυχώς, στη μνημονιακή Ελλάδα έχουν εφαρμοστεί όλες οι μορφές τερατώδους βίας κατά του απλού εργαζόμενου και συνταξιούχου μπορεί να φανταστεί κανείς. 
Οι κοινωνικοί και συνδικαλιστικοί αγώνες, στους οποίους το ΚΚΕ με ανιδιοτέλεια πρωτοστατεί, μπορούν, πιστεύω, να μας οδηγήσουν στην αναστροφή της ζοφερής αυτής κατάστασης και να ξαναφέρουν την ελπίδα και το χαμόγελο στον άνθρωπο του μόχθου».

Ο ΠΕΛΕΤΙΔΗΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΛΑΟ ΑΥΡΙΟ (6.00 μμ - ΕΑΠ).

Τι (δεν) θα δούμε αύριο ;

Ο δημόσιος απολογισμός της δημοτικής Αρχής (θα γίνει αύριο στις 6.00 μμ στο κλειστό της ΕΑΠ) πραγματοποιείται την κατάλληλη χρονική στιγμή. Τώρα που ξεκίνησε η προεκλογική περίοδος είναι ώρα να σταματήσει και ο φαρισαισμός. Η εικόνα των έργων θα ΄΄μιλήσει΄΄ από μόνη της.
Εκεί θα φανεί η αλήθεια και το ψέμα. Θα φανεί ποιοι δούλεψαν για την πόλη και ποιοι κορόιδευαν για δεκαετίες .
Η σύγκριση αναπόφευκτη . Τα στοιχεία αμείλικτα. Η πραγματικότητα χωρίς φτιασίδωμα.
Αύριο, ενώπιον λαού, θα δοθεί απάντηση σε όλους εκείνους που αμφισβητούν, συκοφαντούν, μηδενίζουν το τεράστιο έργο που έγινε σε μία μόνο θητεία από τη δημοτική Αρχή Πελετίδη.
Εκεί θα δούμε αν ΄΄μπορούμε να θυμηθούμε κάτι άλλο εκτός από το Νότιο Πάρκο΄΄…
Εκεί θα δούμε εάν αυτή η δημοτική Αρχή δούλεψε για τις ανάγκες των λαικών στρωμάτων ή για τα συμφέροντα.
Φυσικά, η αυριανή συγκέντρωση δεν θα θυμίζει σε τίποτα Χολιγουντιανή παραγωγή, ο Πελετίδης δεν θα κάνει τον σόουμαν πάνω σε πασαρέλα ούτε θα διαφημίζει τον οίκο μόδας για το κουστούμι του, όπως πρόσφατα είδαμε σε αντίστοιχη πολιτική εκδήλωση.
Δεν θα δούμε να φιγουράρουν στις πρώτες θέσεις οι χορηγοί, ούτε με την ομιλία του ο δήμαρχος θα κάνει εμπόριο ελπίδας περιπαίζοντας χιλιάδες άνεργους ! 

Δεν θα υποσχεθεί τον…ουρανό με τ΄άστρα, δεν θα είναι ΄΄φρου φρου κι αρώματα΄΄ ούτε θα συκοφαντήσει τους πολιτικούς αντιπάλους του με ψεύτικες ή παραποιημένες εικόνες.
Αντιθέτως, αύριο, θα δούμε και θα ακούσουμε την αλήθεια με το όνομά της.
Θα δούμε πως κατάφερε η πόλη να εξασφαλίσει για έργα περισσότερα από 200.000.000 ευρώ, πως δρομολογήθηκαν αναγκαία έργα (νέο δίκτυο αποχέτευσης μήκους 90 χιλιομέτρων ( υλοποιείται και είναι σε εξέλιξη), νέο δίκτυο ύδρευσης, ανάπλαση σε Άνω - Κάτω Πόλη, κατασκευή νέων σχολείων, κατασκευή νέων δρόμων, πεζοδρομίων, πλατειών, αναστήλωση ιστορικών δημοτικών κτιρίων, ανάπλαση συνοικιών κλπ).
Θα δούμε πως αξιοποιήθηκαν κοινόχρηστοι χώροι με τη δημιουργία πάρκων και άλλων χώρων πρασίνου, το απίστευτο έργο που επιτελέστηκε στις δημοτικές αθλητικές εγκαταστάσεις, στις σχολικές μονάδες, στους παιδικούς σταθμούς, στις παιδικές κατασκηνώσεις, συνολικά στον κοινωνικό τομέα με τις απαλλαγές, τις παροχές, την αλληλεγγύη στους οικονομικά ασθενέστερους.
Θα δούμε πως κατακτήθηκαν διεκδικήσεις δεκαετιών (θαλάσσιο μέτωπο, πλήρη υπογειοποίηση τρένου, Νότιο Πάρκο, Κόκκινος Μύλος, Πλατανόδασος, σχολεία Μανιακείου κλπ). Θα ακούσουμε τι επιδιώκουν οι δυνάμεις της συντήρησης με το φράγμα του Πείρου, ακόμα και με την έλευση υγροποιημένου φυσικού αερίου στην πόλη.
Κυρίως σε αυτή τη συγκέντρωση πρέπει να ακουστεί δυνατά η μεθόδευση του πολιτικού κατεστημένου να ανατρέψει τη δημοτική Αρχή Πελετίδη και να γίνει ο δήμος λάφυρο στα χέρια μιας επιχειρηματικής ελίτ, με τη συνένωση όλων των πολιτικών δυνάμεων του μνημονιακού τόξου.
Πολλά έχει να πει αύριο ο Πελετίδης στο λαό της Πάτρας. Και αναμένεται να τα πει με καυστικό τρόπο γιατί, όπως λέει και ο ποιητής ΄΄σαν πρόκες να καρφώνονται οι λέξεις να μην τις παίρνει ο άνεμος΄΄…

ΔΥΝΑΤΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ
ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ

Σήμερα το απόγευμα, στις 6.00μμ, στο κλειστό γήπεδο της ΕΑΠ θα γίνει απολογισμός του έργου της δημοτικής Αρχής.
Θα μιλήσει ο δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης.
Το μήνυμα της αποψινής συγκέντρωσης πρέπει να είναι – και θα είναι – ηχηρό.
Πρωτίστως θα είναι μήνυμα για το μέτωπο εκφραστών της αστικής τάξης που επιχειρεί να αλλοιώσει με βρώμικα μέσα τη βούληση της πλειοψηφίας του πατραϊκού λαού.
Πρέπει να πάρουν το μήνυμα ότι απαίτηση του λαού ήταν και είναι να παραμείνει ο δήμος μετερίζι αγωνιστικών διεκδικήσεων για να καλυτερεύσει την καθημερινότητά του.
Να παραμείνει αποκούμπι των λαϊκών δυνάμεων που υποφέρουν από τη βαρβαρότητα της πολιτικής των μνημονίων και να μη γίνει λάφυρο στα χέρια μιας οικονομικής ελίτ που επιδιώκει να εξυπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα.
Πρέπει να δοθεί απάντηση και στα αφεντικά των τοπικών μίντια που με προκλητικό τρόπο αποκλείουν από τη δημοσιότητα τη Λαική Συσπείρωση, τη δημοτική Αρχή, το Δήμαρχο.
Σε όλους τους παραπάνω πρέπει να ακουστεί δυνατά ότι:
Η ΠΑΤΡΑ ΕΧΕΙ ΔΗΜΑΡΧΟ.
Από αυτή τη μάχη που ξεκίνησε δεν πρέπει να λείψει κανείς !
Στο τέλος θα νικήσει ο λαός και πάλι !

Στάθης Κεραμιδάς

4 ΧΡΟΝΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΣΙΠΡΑ, ΤΗΝ ΠΑΘΑΜΕ -ΜΑΘΑΜΕ ?

,,Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ήρθε για να ολοκληρώσει τη «βρώμικη δουλειά» για λογαριασμό του κεφαλαίου, «να πετύχει εκεί που οι προηγούμενες κυβερνήσεις απέτυχαν»,, 

Σήμερα, τα όσα μεσολάβησαν είναι παραπάνω από αρκετά ώστε ο λαός να κάνει το δικό του «ταμείο», να βγάλει συμπεράσματα πολύτιμα στον αγώνα του για να διεκδικήσει όσα έχασε τα προηγούμενα χρόνια και - πολύ περισσότερο - την ικανοποίηση των δικών του σύγχρονων αναγκών.

Στις ίδιες ράγες...

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ήρθε για να ολοκληρώσει τη «βρώμικη δουλειά» για λογαριασμό του κεφαλαίου, «να πετύχει εκεί που οι προηγούμενες κυβερνήσεις απέτυχαν» σε ό,τι αφορά τη στήριξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, όπως αρέσκεται να επαναλαμβάνει συχνά - πυκνά ο πρωθυπουργός. 

Δε χρειάστηκε εξάλλου να περάσουν τέσσερα χρόνια, αφού πολύ γρήγορα αποδείχθηκε ότι δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική που να ικανοποιεί ταυτόχρονα και τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και τις λαϊκές ανάγκες.

Ετσι, στην αντιλαϊκή επίθεση όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων και στα δύο προηγούμενα μνημόνια πρόσθεσε και ένα τρίτο, και μαζί εκατοντάδες αντιλαϊκούς νόμους και «μεταμνημονιακές» δεσμεύσεις έως το 2060, χώρια εκείνες που απορρέουν από τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ.

Η «πολύ διαφορετική Ελλάδα» για την οποία μιλάει σήμερα η κυβέρνηση δεν είναι άλλη από την Ελλάδα της ακόμα πιο άγριας εκμετάλλευσης στους χώρους δουλειάς, της εκτίναξης της «ευελιξίας» και της μοιρασιάς μιας θέσης δουλειάς στα δύο και τα τρία, των δεκάδων εργατικών «ατυχημάτων», των διαλυμένων ΣΣΕ και του καθορισμού του κατώτατου μισθού με κυβερνητική απόφαση με βάση τον κατάπτυστο νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου, με το ξήλωμα του ασφαλιστικού συστήματος να έχει πάει πολλά βήματα παραπέρα, με βάση και τον άθλιο νόμο Κατρούγκαλου, που ήρθε να προστεθεί σε όλες τις προηγούμενες αντιασφαλιστικές ανατροπές.

Είναι η Ελλάδα με ακόμα πιο χτυπημένα τα δικαιώματα σε Υγεία και Πρόνοια, με τη φοροληστεία του λαού να έχει χτυπήσει «ταβάνι» και με τα δισ. των ματωμένων πλεονασμάτων για την αποπληρωμή των χρεών που δεν δημιούργησε ο λαός να επεκτείνονται για πολλά χρόνια μπροστά, με χιλιάδες πλειστηριασμούς λαϊκών σπιτιών προ των πυλών και την ενεργειακή φτώχεια να σπάει κόκαλα.

Ταυτόχρονα, η τετράχρονη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαίωσε ότι η αντιλαϊκή πολιτική πηγαίνει χέρι χέρι με την ένταση της καταστολής ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, ανεξάρτητα από τα υποτιθέμενα «πρόσημα» των αστικών κυβερνήσεων: Από το χτύπημα κινητοποιήσεων εργαζομένων, εκπαιδευτικών, ακόμα και των συνταξιούχων, έως τα «αγροτοδικεία» και τα «μαθητοδικεία» που γνώρισαν «νέες δόξες», και από το «ιδιώνυμο» για τις κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς έως τα μεγαλύτερα ακόμα εμπόδια στο δικαίωμα στην απεργία, η κυβέρνηση κατέγραψε στο «παλμαρέ» της νέες στιγμές αθλιότητας στην υπηρεσία του κεφαλαίου.

Το ίδιο έκανε και επιστρατεύοντας όπου χρειάστηκε - και παράλληλα με τη συστηματική προσπάθεια να παραχαράξει την Ιστορία του εργατικού και του κομμουνιστικού κινήματος για να τη φέρει στα μέτρα της αστικής διαχείρισης - τον ωμό αντικομμουνισμό και τη λάσπη ενάντια στο ΚΚΕ.

Ολα αυτά αποτέλεσαν την άλλη όψη των δεκάδων μέτρων που πήρε για να στηρίξει την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας και να στρώσει «κόκκινο χαλί» για τους επενδυτές, με δεκάδες φοροαπαλλαγές και εισφοροαπαλλαγές, ζεστό χρήμα, επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, διευκολύνσεις κάθε είδους και ένα ακόμα πιο «φιλικό» στις ανάγκες τους αστικό κράτος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που αναρριχήθηκε με τον κάλπικο «αντιμνημονιακό» λόγο, έγινε μνημονιακότερος των μνημονιακών, έφτασε να εγκωμιάζεται από σύσσωμους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την Μέρκελ, την Κομισιόν, πήρε τη σκυτάλη της αντιλαϊκής επίθεσης από εκεί που την άφησαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις και την πήγε πολλά βήματα παραπέρα.

Επιβεβαιώθηκε και έτσι ότι η καπιταλιστική οικονομία έχει τις δικές της νομοτέλειες, που απορρέουν από το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, κι αυτές οι νομοτέλειες «βρίσκουν το δρόμο τους», όποιος κι αν είναι στο τιμόνι της αστικής κυβερνητικής διαχείρισης. «Οι ράγες είναι συγκεκριμένες, άσχετα με το ποιος είναι ο μηχανοδηγός», έλεγε χαρακτηριστικά το ΚΚΕ, όταν καλούσε το λαό να μην εγκλωβιστεί στην επιλογή τιμονιέρη της αστικής διαχείρισης.

...απέναντι στις λαϊκές ανάγκες

Τα τέσσερα χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαίωσαν «πανηγυρικά» ότι η υποτιθέμενη λογική του «μικρότερου κακού» και του «ρεαλισμού» της υποταγής στις απαιτήσεις και τις «ανάγκες» των καπιταλιστών παραπέμπει στη «Δευτέρα Παρουσία» την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, επιχειρεί με το βλέμμα στο σήμερα και το αύριο «να κόψει από τα πόδια» κάθε διεκδίκηση για την ανάκτηση όσων έχασαν οι εργαζόμενοι, πολύ περισσότερο τον αγώνα για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, που συνεχώς διευρύνονται και πρέπει να αποτελέσουν το πραγματικό κριτήριο για το λαό.

Εξάλλου, τα τέσσερα αυτά χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ απέρριψε μία προς μία τις δεκάδες προτάσεις νόμου και τροπολογίες που κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή, για αύξηση μισθών, επαναφορά ΣΣΕ, για την προστασία των ανέργων, την προστασία της πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς, για τα χρέη των λαϊκών στρωμάτων, για διατήρηση του μειωμένου ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου κ.ά.

Οι υποσχέσεις για φιλολαϊκά μέτρα, που ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε σημαία του προκειμένου να εξαπατήσει τους εργαζόμενους και να τους στοιχίσει στους στόχους του κεφαλαίου, βρέθηκαν γρήγορα στον κάλαθο των αχρήστων και αντικαταστάθηκαν από μέτρα διαχείρισης της «ακραίας φτώχειας» που αφήνει πίσω της η αντιλαϊκή πολιτική.

Μέτρα που όχι μόνο αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό και σε καμία περίπτωση δεν αναιρούν το «πρόσημο» της αντιλαϊκής επίθεσης, αλλά στην πραγματικότητα αποδείχθηκαν μέτρα - συμπλήρωμα της αντιλαϊκής πολιτικής.

Στο πλαίσιο της στρατηγικής υπέρ του κεφαλαίου, αποτέλεσαν μοχλό για το παραπέρα ξήλωμα σειράς δικαιωμάτων και την αντικατάστασή τους από επιδόματα πτωχοκομείου και έναν ολόκληρο μηχανισμό ενσωμάτωσης, κατά τα ευρωενωσιακά πρότυπα, με το λαό να κυνηγάει «όρους» και «προϋποθέσεις» για να μπαλώσει προσωρινά ορισμένες από τις ανάγκες του. Γι' αυτό και ο πρωθυπουργός παρουσιάζει τα μέτρα αυτά, που ήρθαν για να μείνουν, ως «όρο για τη σταθερότητα και τη διεύρυνση του κύκλου της οικονομίας», για την κερδοφορία του κεφαλαίου και την ενίσχυση της «κοινωνικής συνοχής», της υποταγής δηλαδή των εργαζομένων στα «θέλω» του κεφαλαίου.

Τέσσερα χρόνια μετά, ο λαός έχει πολύ περισσότερη πείρα για το ότι η δική του ελπίδα, οι δικές του ανάγκες δεν χωράνε στη στρατηγική που υπηρετεί το κεφάλαιο και η οποία τις αντιστρατεύεται. Χρειάζεται να την αξιοποιήσει αυτή την πείρα για να αχρηστεύσει τις νέες παγίδες που στήνονται, ότι τάχα η ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας θα ανακόψει την κατρακύλα.

«Σε άλλο επίπεδο» η εμπλοκή

Ταυτόχρονα ο ΣΥΡΙΖΑ, από κοινού με τον ακροδεξιό του εταίρο, τους ΑΝΕΛ, και για λογαριασμό της αστικής τάξης και της «αναβάθμισής» της στην περιοχή, πήγε «σε άλλο επίπεδο» την εμπλοκή στα επικίνδυνα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Αποδείχθηκε ότι τα προεκλογικά σούρτα - φέρτα στις ΗΠΑ, στο Τέξας και στο Μπρούκινγκς, είχαν αντικείμενο και περιεχόμενο.

Η «αριστερά» του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ μετέτρεψε όλη τη χώρα σε μια απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση εφόρμησης και αντίστοιχα σε έναν ακόμα μεγαλύτερο στόχο των ανταγωνισμών που ξεδιπλώνονται για τη μοιρασιά των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων, για τις αγορές και σφαίρες επιρροής.

Εδωσε «γη και νερό» στους Αμερικανούς φονιάδες, έμπλεξε ακόμα πιο βαθιά τις Ενοπλες Δυνάμεις σε βρώμικες αμερικανοΝΑΤΟικές αποστολές στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια, στο πλαίσιο και της επιθετικής στρατηγικής του ΝΑΤΟ για την περικύκλωση της Ρωσίας.

Μπήκε μπροστά ως ο «προτιμώμενος εταίρος» των ΗΠΑ, μετά και τη συνάντηση Τσίπρα με τον «διαβολικά καλό» Τραμπ, ώστε να υλοποιηθούν ένα προς ένα όλα τα βρώμικα σχέδια και οι «διευθετήσεις» των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, που ρίχνουν κι άλλο λάδι στη φωτιά των ανταγωνισμών και βάζουν το λαό μας σε μεγάλους κινδύνους.

Στο πλαίσιο αυτό, δρομολόγησε την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ με την κατά παραγγελία από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - Γερμανία συμφωνία των Πρεσπών, δρομολόγησε αντίστοιχες «διευθετήσεις» για τον καθορισμό των θαλάσσιων ζωνών με την Αλβανία, μπαίνει μπροστά και με τα σχήματα «συνεργασίας» που στήνει ώστε τα σχέδια «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» στα Βαλκάνια να περάσουν στην επόμενη φάση τους.

Στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο μπήκε μπροστά ώστε να στηθούν σχήματα ευρωατλαντικής «σταθερότητας», ανάμεσα στα άλλα και με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ, ενώ πήγε την «μπάλα» της διχοτομικής και με ΝΑΤΟική σφραγίδα «λύσης» στο Κυπριακό παραπέρα.

Στο πλαίσιο και του αντίστοιχου σχεδιασμού των ΗΠΑ, ανέλαβε ρόλο «διαύλου» ώστε η Τουρκία να παραμείνει στο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο, καλλιεργεί τον επικίνδυνο εφησυχασμό για την τουρκική επιθετικότητα, βάζει στο ιμπεριαλιστικό παζάρι τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε τον καλύτερο εαυτό του ώστε να «ξεπλυθούν» οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και τα δολοφονικά τους σχέδια στις λαϊκές συνειδήσεις, να χτυπηθούν τα αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα του λαού μας, ώστε - όπως λέει η πρόσφατη έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ - «οι Ελληνες πολίτες να κατανοήσουν τις προτεραιότητες των ΗΠΑ στην περιοχή και να υποστηρίξουν τη συνεργασία με τις ΗΠΑ». Η καπηλεία της Ιστορίας του εργατικού - λαϊκού κινήματος και των κομμουνιστών έπιασε ταβάνι. Τα γαρίφαλα στην Καισαριανή πήγαν μαζί με τα χαμόγελα στον Τραμπ και την Μέρκελ.

Κάλπικες διαχωριστικές γραμμές στην υπηρεσία του κεφαλαίου

Τα τέσσερα αυτά χρόνια επιβεβαιώθηκε το πόσο κάλπικες είναι οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στα αστικά κόμματα, που μαζί ψήφισαν το 3ο μνημόνιο και τη συντριπτική πλειοψηφία των αντιλαϊκών νόμων, ενώ από τον ίδιο «τσελεμεντέ» του κεφαλαίου διαβάζουν τις συνταγές της ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας και τα σχέδια για «αναβάθμιση» της αστικής τάξης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ που θα «ξεμπέρδευε με το παλιό» απορρόφησε στελέχη και τμήματα του σάπιου αστικού πολιτικού συστήματος, έγινε πρώτο βιολί του. Η επί τετραετία συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με το ακροδεξιό συνεταιράκι του, τους ΑΝΕΛ, το ΣΥΡΙΖΑίικο «ξέπλυμα» στην υπόλοιπη σοσιαλδημοκρατία, το ατελείωτο πέρα - δώθε και οι μεταγραφές ανάμεσα στα αστικά κόμματα, η πορεία των «νέων» και «άφθαρτων» μορφωμάτων που αξιοποιήθηκαν για τον εγκλωβισμό του λαού, το πέρασμα από το κάλπικο δίλημμα «μνημόνιο - αντιμνημόνιο» στον - κατά τον πρωθυπουργό - «δημιουργικό διπολισμό», είναι ενδεικτικά για το τι έχει να περιμένει ο λαός από την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος και από την εναλλαγή διαχειριστών στο τιμόνι της αστικής εξουσίας.

Επιβεβαιώθηκε ότι η μοναδική διαχωριστική γραμμή είναι αυτή ανάμεσα στο κεφάλαιο και το λαό, και άρα η εργατική - λαϊκή πάλη πρέπει να κατευθύνεται ενάντια στην αστική τάξη, στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, στα αστικά κόμματα όλων των αποχρώσεων. Οσο εγκλωβίζεται ενάντια σε συγκεκριμένα μόνο κόμματα, ή στη φθορά στελεχών και υπουργών, γίνεται ευάλωτη στην ενσωμάτωση και στον εκφυλισμό, στην υλοποίηση αστικών σχεδιασμών για την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού.

Η ελπίδα στην πάλη του λαού και την ενίσχυση του ΚΚΕ παντού

Το σύστημα αξιοποιεί το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ για να αποδείξει ότι κάθε επίκληση ρήξης και σύγκρουσης είναι ανώφελη, για να διδάξει το «ρεαλισμό» της υποταγής στον συσχετισμό δυνάμεων.

Αν χρεοκόπησε κάτι αυτά τα χρόνια, όμως, είναι η αντίληψη ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική με την αστική τάξη στην εξουσία, με την οικονομία στα χέρια του κεφαλαίου και τους αντιλαϊκούς διαχειριστές να εναλλάσσονται ο ένας με τον άλλον. Οι αυταπάτες και ψευδαισθήσεις για φιλολαϊκή μεταρρύθμιση του συστήματος.

Το ΚΚΕ προέβλεψε την πορεία αυτή του ΣΥΡΙΖΑ ακριβώς επειδή κρίνει με βάση τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα. Σήκωσε το βάρος της αποκάλυψης αυτής, στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων για να παραμείνει η φλόγα της πάλης αναμμένη, για να μην περάσει σαν οδοστρωτήρας η απογοήτευση πάνω από το εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Σήμερα, μπαίνει μπροστά ώστε η πείρα που έχει συσσωρευθεί να μπολιάσει την πάλη για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για το στέριωμα της Κοινωνικής Συμμαχίας, που αποτελεί την πραγματική ελπίδα για κάθε εργάτη, λαϊκό άνθρωπο, νέο και νέα. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού, η συστράτευση με το ΚΚΕ στον αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο, στις κυβερνήσεις του και τα κόμματά του, είναι αυτό που μπορεί να ανοίξει το δρόμο για την πραγματική φιλολαϊκή διέξοδο, την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του λαού.

Τ.

30 Xρόνια Mετά.. ΓΙΑΤΙ ΑΝΑΠΟΛΟΥΝ ΤΗΝ ΕΣΣΔ ;

ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΟΙ ΡΩΣΟΙ ΑΝΑΠΟΛΟΥΝ ΤΗΝ ΕΣΣΔ ;

ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΝΟΣΤΑΛΓΟΥΝ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ; 

ΑΛΛΩΣΤΕ ΠΟΙΟΣ ΣΤΡΑΒΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ;

Είναι γνωστά λίγο πολύ τα στοιχεία. Στο δημοψήφισμα του 1991, υπέρ της διατήρησης της ΕΣΣΔ ψήφισε το 77% του πληθυσμού, σχεδόν ομοιόμορφα σ’ όλες τις Σοβιετικές Δημοκρατίες. Αλλά τα σχέδια του Ρήγκαν, του Γκορμπατσόφ και του Γιέλτσιν ήταν άλλα.

Από τότε, σχεδόν κάθε χρόνο, γίνονται δημοσκοπήσεις σε πολλές χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, όπου τα αποτελέσματα είναι συντριπτικά υπέρ της ανωτερότητας (για τον πολύ κόσμο) του σοσιαλιστικού συστήματος. Πολύ πρόχειρα βρήκα :

 -Το 2001 το 57% των Ρώσων "επιθυμεί την επιστροφή στην εποχή της Σοβιετικής Ένωσης και το θεωρεί ότι το σοβιετικό σύστημα ήταν καλύτερο". 

-Το 2003 οι μισοί Ρώσοι δήλωναν ότι επιθυμούσαν "μια νέα επανάσταση των μπολσεβίκων". Ήταν μάλλον πρόσφατα τα γεγονότα κι η εμπειρία του καπιταλισμού δεν είχε εμπεδωθεί ακόμα. Από κει και πέρα τα ποσοστά εκτοξεύθηκαν.

- Το 2006, στη Ρωσία το 68%, στην Ουκρανία το 59%, στη Λευκορωσία το 52%, εμφανίζονται "μετανιωμένοι για τη διάλυση της ΕΣΣΔ". 

-Το 2009, το 60% των Ρώσων πολιτών νοιώθουν "βαθιά θλίψη για το τέλος της ΕΣΣΔ". 

-Tο 2012, πάνω από 56% των Ρώσων "μετανιώνουν για το τέλος της ΕΣΣΔ". 

-Το 2013, το 66% συμφωνούν ότι "το σοβιετικό καθεστώς εξασφάλιζε ανώτερο πολιτιστικό και οικονομικό επίπεδο, στους λαούς της ΕΣΣΔ".

 -Το 2016, τα ποσοστά ήταν ακόμα πολύ ψηλά. Στη Ρωσία το 64%, στην Ουκρανία στο 60%, στην Αρμενία με 71%, στο Αζερμπαϊτζάν με 69%, στη Λευκορωσία 53%, στη Μολδαβία 60%, στη Γεωργία 51%, στο Καζακστάν 61%, στο Κιργιστάν 60%, συμφωνούν ότι "το βιοτικό επίπεδο ήταν καλύτερο τότε". 

Ακόμα και στις ηλικίες 18-24 ετών, όπου λείπει η προσωπική εμπειρία και είναι κρίσιμη η επίδραση του αντικομουνισμού, την ίδια απάντηση δίνει ικανό ποσοστό, που σε κάποιες περιπτώσεις αγγίζει και το 50%.

 Σε άλλη δημοσκόπηση τον ίδιο χρόνο, η απόλυτη πλειοψηφία των Ρώσων (58%) "επιθυμούν την επανασύσταση της ΕΣΣΔ και του σοσιαλιστικού συστήματος".

 Το 56% των πολιτών "θεωρούν την ανατροπή της ΕΣΣΔ αρνητικό γεγονός", ενώ το 51% "θεωρούν ότι η ανατροπή θα μπορούσε να αποφευχθεί". Τα ποσοστά αυτά είναι μέχρι εκείνη τη στιγμή τα υψηλότερα των τελευταίων χρόνων.

- Το 2018, οι πολίτες που δήλωσαν πως "αναπολούν τη Σοβιετική Ένωση", έφτασαν σε συνολικό ποσοστό 66%, που είναι ρεκόρ για την τελευταία δεκαετία. 

Μάλιστα, υπέρ της ΕΣΣΔ δεν τάχθηκαν μόνο όσοι είχαν ζήσει τον σοσιαλισμό, αλλά και πολλοί νέοι ηλικίας 18-24 ετών, με εξ ίσου εντυπωσιακά ποσοστά.

Παρόμοια στοιχεία υπάρχουν κι από δημοσκοπήσεις στις άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες.

-30 χρόνια μετά την ανατροπή της ΕΣΣΔ, οι πολίτες δεν έχουν ξεχάσει το σοσιαλισμό. Ακόμα κι αυτοί που δεν τον έζησαν ούτε σαν μωρά. Και δεν έχουν αποδεχτεί την "Δημοκρατία" και την "ανοιχτή οικονομία".

ΓΙΑΤΙ ΛΟΙΠΟΝ ΑΝΑΠΟΛΟΥΝ ΤΗΝ ΕΣΣΔ ;

• Γιατί αυτοί ξέρουν πιά και τα δύο συστήματα. 

Κι η σύγκριση στη ζωή τους είναι "βιωματική" κι όχι λόγια. Αυτοί κάνουν τη σύγκριση με πραγματικά δεδομένα και δεν φτιάχνουν τη γνώμη τους ακούγοντας τις προπαγάνδες του αντικομουνισμού, όπως οι λαοί της δύσης.

• Γιατί τα επιχειρήματα που ακούνε εδώ και 30 σχεδόν χρόνια για την ανωτερότητα του καπιταλισμού, από δω τους μπαίνουν κι από κει τους βγαίνουν. Αυτοί ξέρουν ότι είναι προσχηματικά και ψεύτικα. Βλέπουν ότι οι υποσχέσεις του καπιταλισμού δεν έχουν κανένα ψήγμα καμιάς αλήθειας που να αφορά τους πολλούς, τους εργαζόμενους, τους αγρότες, το λαό.

• Γιατί έμαθαν ότι "ανθρώπινα δικαιώματα" για τον καπιταλισμό είναι να περνά καλά και να προστατεύεται ο κάθε Αμπράμοβιτς, ο κάθε Σολζενίτσιν κι ο κάθε Σαββίδης, όποιο κι αν είναι το ανθρώπινο κόστος. Ενώ αυτοί είχαν συνηθίσει ότι "ανθρώπινα δικαιώματα" είναι η εργασία, η μόρφωση, η κατοικία, η περίθαλψη, η πρόνοια, η σύνταξη, η υγεία, ο πολιτισμός, ο ελεύθερος χρόνος, η δημιουργία, η επιστήμη.

• Γιατί είδαν ότι η δημοκρατία κι η δικαιοσύνη του καπιταλισμού, είναι πουτάνες που "κάθονται" σ’ αυτόν που δίνει πιό πολλά.

• Γιατί είδαν τι διαφορά έχουν οι λέξεις "δικαίωμα" που έλεγαν στο σοσιαλισμό, από τη λέξη "ευκαιρία" που λένε τώρα στον καπιταλισμό.

• Γιατί είδαν ότι ο καπιταλισμός "είναι το καλύτερο σύστημα, αλλά έχει λίγες θέσεις". Κι όσο βαθαίνει, τόσο οι θέσεις γίνονται και λιγότερες. Κι οι άλλοι στον καιάδα. Γιατί διαβάζουν κι αυτοί τις έρευνες που δείχνουν ότι "το 1% των ανθρώπων έχει το 90% του πλούτου". Ενώ αυτοί ξέρουν ότι ο Σοσιαλισμός είναι "το χειρότερο σύστημα γι’ αυτούς που δε δουλεύουν και θέλουν να ζουν σαν βασιλιάδες από τη δουλειά των υπόλοιπων". Κι αντίστροφα, ξέρουν για ποιόν είναι κακός ο καπιταλισμός και καλός ο σοσιαλισμός.

• Γιατί αυτοί έμαθαν να ζουν στην ηρεμία, στην ασφάλεια, έμαθαν να έχουν δεδομένα αδιαπραγμάτευτα για το αύριο. Κι ύστερα ξύπνησαν σε μια κοινωνία που προσκυνά το κέρδος και γι’ αυτό παράγει άγχος, ανασφάλεια, ναρκωτικά, πορνεία, έγκλημα. Σ’ ένα σύστημα που δε μπορεί να αντιμετωπίσει τα τέρατα που γεννάει … ή καλύτερα που δε θέλει να τα αντιμετωπίσει γιατί όλα αυτά έχουν μεγάλο … κύκλο εργασιών.

• Γιατί βλέπουν τι γίνεται σ’ ολόκληρο τον κόσμο τώρα που “λείπει” η Σοβιετική Ένωση και δεν τους αρέσει. Όπως δεν αρέσει και σε κανένα λογικό άνθρωπο.

• Γιατί είδαν ότι ο καπιταλισμός είναι πόλεμος και φασισμός. Και φοβούνται πολύ, γιατί στον επόμενο πόλεμο δε θα υπάρχει κόκκινος στρατός.

Manos Doukas

+2

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΕΣ: -ΖΟΥΝΙΝΙΟ!!

Ζουνίνιο: Πώς μπορεί ο κόσμος να είναι χαρούμενος με αυτό το σύστημα όταν ένα παιδί πεινάει; Δεν είναι δίκαιο!

Ενοχλούμαι όταν ένας παίκτης ή πρώην παίκτης υποστηρίζει τη δεξιά. Ερχόμαστε από χαμηλά, είμαστε ο λαός. Πώς πάμε από αυτήν την πλευρά; Πώς μπορείς να υποστηρίζεις τον Μπολσονάρο, αδερφέ;

Κώστας Μιχαήλ 

Σε μία πρόσφατη συνέντευξή του εφ’ όλης της ύλης ο απεργός του στατικού ποδοσφαίρου, όπως τον χαρακτηρίζουν πολλοί, Ζουνίνιο Περκαμπουκάνο μιλάει για όλους και για όλα. Στήνει την μπάλα όπως αυτός ξέρει και εκτελεί τον Τύπο, τους δημοσιογράφους αλλά και παλιούς συμπαίκτες στην εθνική Βραζιλίας.

Κέρδισε τρόπαια με όλες τις ομάδες του, έσπασε ρεκόρ και έμεινε στην ιστορία για τις φανταστικές εκτελέσεις φάουλ.

Θεωρείται ο κορυφαίος εκτελεστής φάουλ στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ξεκίνησε την καριέρα του από τη Σπορτ του Ρεσίφε, το 1995 εντάχθηκε στις τάξεις της αγαπημένης του Βάσκο και το 2001 πέρασε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού για λογαριασμό της Λιόν. Πήρε τα πάντα, εντός γαλλικών συνόρων μέχρι το 2009 όταν και τον προσέλκυσε ο άνεμος της αραβικής άνοιξης της Αλ-Γκαράφα. Μετά απο αυτή τη διετία θα ξαναγίνει κάτοικος Ρίο ντε Ζανέιρο για την αγαπημένη του «κρουαζμαλτίνο». ο Juninho έπαιξε 40 παιχνίδια για την εθνική ομάδα της Βραζιλίας και σημείωσε έξι γκολ. Την καριέρα του την έκλεισε στη Βραζιλία. Έδωσε το τελευταίο του ματς στις 2 Φεβρουαρίου 2014 με τη φανέλα της Βάσκο ντα Γκάμα..

Λογοκρίθηκα ζωντανά στην τηλεόραση.Κανένας δημοσιογράφος δεν με υποστήριξε…

Το 2013 ο Ζουνίνιο συνεργάστηκε με το αθλητικό δίκτυο της Βραζιλίας Rede Globo και προσέφερε τις υπηρεσίες του ως αθλητικός σχολιαστής. Γρήγορα βρέθηκε στο στόχαστρο από συναδέλφους του με αποτέλεσμα να του γεννηθούν φόβοι και σοβαρές επιφυλλάξεις για το μέλλον του στο χώρο της δημοσιογραφίας.Ήρθε σε σύγκρουση με παρουσιαστές, ρεπόρτερ και δημοσιογράφους γιατί θεωρούσε ότι ο Τύπος στη Βραζιλία δεν είχε καταλάβει τις σημαντικές αλλαγές στο χώρο του ποδοσφαίρου και ήταν αντίθετος με την πρόοδο του αθλήματος.’

’Από την αρχή πήγα κόντρα στους πουλημένους ρεπόρτερ γιατί έβλεπα ότι έκαναν μεγάλο κακό στο κλίμα των ομάδων. Αυτό δεν ήταν κάτι εύκολο.Έλαβα πάρα πολλά μηνύματα από οπαδούς οι οποίοι απειλούσαν να με σκοτώσουν. Ωστόσο πάντα πίστευα ότι πρέπει να καταπολεμήσουμε τα πράγματα που πάνε λάθος στη δημοσιογραφία ώστε να οδηγηθεί σε πιο σοβαρά μονοπάτια. Τελικά, το 2018 λογοκρίθηκα, η εκπομπή μου κόπηκε στον αέρα, απειλήθηκα επανειλημμένα και κανείς από τους συνεργάτες μου δεν με υποστήριξε. Αντίθετα οι παρουσιαστές της εκπομπής με διέσυραν στο Twitter κάτι που σήμαινε ότι ο Τυπος ήταν βαθιά εμπλεκόμενος σ’ όλο αυτό.”

Είναι απαράδεκτο να μην εκφράζουν τις πολιτικές τους αντιλήψεις οι αθλητές.

Και οι δημοσιογράφοι και οι αθλητές έχουν πολιτικές απόψεις και δεν πρέπει να φοβούνται να τις εκφράσουν. Καταλαβαίνω τους αθλητές οι οποίοι είναι αφοσιωμένοι σε μία καριέρα η οποία για πολλόυς είναι σύντομη, αλλά υπάρχουν αθλητές οι οποίοι έχουν αποσυρθεί, κάνουν μια καλή ποιότητα ζωής και διαλέγουν να μένουν αμέτοχοι σε πολιτικά ζητήματα. Αυτοί είναι απαράδεκτοι. Το ίδιο ισχύει και για τους δημοσιογράφους. Για παράδειγμα, την περίοδο του Μουντιάλ το Globo έβγαλε ανακοίνωση στους εργαζομένους να προσέχουν τις πολιτικές τους τοποθετήσεις στα social media. Εγώ δε σημφώνησα με αυτό. Αν κάποιος δημοσιογράφος αποσυρθεί απο τα social media λογω του αφεντικού του, τότε έχει ξεπουληθεί σε αυτό.

Το ποδόσφαιρο με έμαθε να βλέπω τον κόσμο και μου έσωσε τη ζωή..

O Ζουνίνιο, ένας ποδοσφαιριστής που τίμησε τα χρώματα της Σελεσάο και αγαπήθηκε ιδιαίτερα απο τους Βραζιλιάνους, ενίοτε ασκούσε έντονη κριτική στο τρόπο σκέψη τους και τη συμπεριφορά τους, χαρακτηρίζοντας τους ως άπληστους και αχόρταγους.

Έβλεπα παίκτες που έφευγαν απο χώρες πολύ φτωχότερες της δικής μας να έχουν περισσότερη παιδεία από όσο είχαμε εμείς. Στη Βραζιλία όποιος έχει τα λεφτά, εκμεταλλεύεται τη χαοτική κατάσταση που υπάρχει στη χώρα για δικό του συμφέρον. Σε όλους αρέσουν τα χρήματα αλλά όταν η απληστία μεγαλώνει, το χάσμα ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς διογκώνεται και επέρχεται η βία. Σε μια χώρα όπως η Βραζιλία, ο πλούτος δεν θα έπρεπε να μένει στους λίγους. Εγώ παλεύω και για τους μη προνομοιούχους. Από τη μία σκέφτομαι ότι είμαι ευνοημένος και κάνω μια ήσυχη και άνετη ζωή αλλά απο την άλλη τι είδους ευτυχία είναι αυτή όταν ξέρεις ότι ο Βραζιλιάνος έχει χάσει τον αυτοσεβασμό του και περπατάει με σκυμμένο το κεφάλι στο δρόμο. Στη Βραζιλία σήμερα ο 20χρονος και ο 30χρονος μένει με τους γονείς του και περνάει τη μέρα του μπροστά σε μία τηλεόραση. Αυτή είναι μία χαμένη γενιά. Αυτή δεν είναι η χώρα που θέλω για τις κόρες μου.

Ο Ζουνίνιο σε αντίθεση με άλλους παίκτες της Σελεσάο δεν ξέχασε από πού ξεκίνησε και τι εκπροσωπεί!

Η Βραζιλία πριν λίγο καιρό βρισκόταν σε εκλογικούς ρυθμούς και ο κόσμος του ποδοσφαίρου στη χώρα είχε χωριστεί στα δυο, ειδικά μετά την απόφαση πολλών σταρ της στρογγυλής θεάς να στοιχηθούν πίσω από τον ακροδεξιό υποψήφιο, Ζαΐρ Μπολσονάρο, ο οποίος τελικά βγήκε νικητής από τις εκλογικές μάχες και ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας. Ο 43χρονος, Ζουνίνιο Περναμπουκάνο, ο οποίος βρίσκεται περισσότερο στη λογική του Σόκρατες, ο οποίος ήταν γνωστός για τις αριστερές απόψεις του και είχε αντιταχθεί ανοιχτά κόντρα στην στρατιωτική δικτατορία στην πατρίδα του, ανέφερε:

Πολλοί Βραζιλιάνοι δεν γνωρίζουν ότι στη δικτατορία βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν άτομα. Δεν καταλαβαίνουν ότι ο στρατός υπάρχει για να προστατεύει τη χώρα και όχι για να σκοτώνει ανθρώπους στις φαβέλες. “Ενοχλούμαι όταν ένας παίκτης ή πρώην παίκτης υποστηρίζει τη δεξιά. Ερχόμαστε από χαμηλά, είμαστε ο λαός. Πώς πάμε από αυτήν την πλευρά; Πώς μπορείς να υποστηρίζεις τον Μπολσονάρο, αδερφέ;

Τα αποσπάσματα από τη συνέντευξη προέρχονται από το τρέχον τεύχος (#32) του περιοδικού “HUMBA!”, όπου μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη τη συνέντευξη, μαζί με άλλα ενδιαφέροντα θέματα για τον αθλητισμό και την οπαδική κουλτούρα.

ΦΛΕΒΑΡΗΣ, Ο ΜΗΝΑΣ ΤΗΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ...

«Ο Φλε­βά­ρης και αν φλε­βί­σει κα­λο­καί­ρι θα μυ­ρί­σει», λέει ο λαός εκ­φρά­ζο­ντας εμπει­ρι­κά τη νο­μο­τέ­λεια της φύσης. Τί­πο­τα δε μένει ακί­νη­το στη φύση και το ίδιο ισχύ­ει και για τις κοι­νω­νί­ες. 

Καλό μήνα – Φλε­βά­ρης, ο μήνας της αι­σιο­δο­ξί­ας…

Γρά­φει ο Ηρα­κλής Κα­κα­βά­νης //

Το όνομά του, Φε­βρουά­ριος, προ­έρ­χε­ται από το λα­τι­νι­κό ρήμα februare που ση­μαί­νει κα­θα­ρί­ζω, εξα­γνί­ζω. Στη διάρ­κειά του, τη ρω­μαϊ­κή εποχή, γί­νο­νταν γιορ­τές θρη­σκευ­τι­κού εξα­γνι­σμού και κα­θα­ρι­σμού. Στη λαϊκή αντί­λη­ψη, η ονο­μα­σία του πα­ρε­τυ­μο­λο­γεί­ται από τη λέξη «φλέβα». Είναι, μήνας που ανοί­γουν οι φλέ­βες της γης από την αφθο­νία των υδά­των. Ανα­βρύ­ουν πολλά νερά μετά τις συ­νε­χείς βρο­χο­πτώ­σεις και από τα χιό­νια που λιώ­νουν. Γι’ αυτό και λέ­γε­ται Φλε­βά­ρης . Επι­γραμ­μα­τι­κή είναι και η λαϊκή πα­ροι­μία που λέει: «Φλε­βά­ρη ! Φλέ­βες με άνοι­ξες!». Σε διά­φο­ρα μέρη της Ελ­λά­δας, λένε ότι στο μήνα αυτόν αρ­χί­ζουν δειλά να φου­σκώ­νουν οι φλέ­βες των δέ­ντρων από χυ­μούς και αρ­χί­ζει η ανοι­ξιά­τι­κη «φου­σκο­δε­ντριά». Από αυτό εξη­γούν και το όνομα «Φλε­βά­ρης ».

Το χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό του Φλε­βά­ρη είναι το μήκος του. Είναι ο μήνας ο κου­τσός, ο Κού­ντου­ρος και Κού­τσου­ρος (με κομ­μέ­νη την ουρά). Ο Κου­τσο­φλέ­βα­ρος, όπως είναι η κοινή ονο­μα­σία του σε όλη την Ελ­λά­δα. Εξαι­τί­ας του άστα­του και­ρού λέ­γε­ται και Με­θυ­σμέ­νος. Είναι ο μήνας ο χο­ρευ­τα­ράς, ξέ­νοια­στος γιατί μέσα στο Φλε­βά­ρη πέ­φτουν συ­νή­θως οι Απο­κριές. Ταυ­τό­χρο­να, είναι ο μήνας των αμπε­λιών, τότε γί­νε­ται το κλά­δε­μά τους γι’ αυτό και ονο­μά­ζε­ται και Κλα­δευ­τής.

Πολ­λές είναι οι λαϊ­κές πα­ρα­δό­σεις που δι­καιο­λο­γούν τις λι­γό­τε­ρες μέρες του, γνω­στή και η επι­στη­μο­νι­κή ερ­μη­νεία. Αγνω­στη είναι η εκ­δο­χή που δίνει το Λε­ξι­κό Σου­ΐ­δα (σ.σ. το πα­λαιό­τε­ρο λε­ξι­κό – εγκυ­κλο­παί­δεια, 10 αι. μ.Χ.). Στο λήμμα Φε­βρουά­ριος ανα­φέ­ρει: Ετσι ονο­μά­ζε­ται ο μήνας από κά­ποιον ύπατο του υπάρ­χο­ντος γέ­νους των Γάλ­λων. Γιατί όταν ο Κά­μιλ­λος (σ.σ. Ρω­μαί­ος δι­κτά­τωρ εκλε­γείς 5 φορές, 4ος μ.Χ. αι.) νί­κη­σε τους Τυ­ράν­νους ο Φε­βρουά­ριος επει­δή ζή­λε­ψε φώ­να­ξε από το βήμα ότι ο Κά­μιλ­λος δεν ήταν αί­τιος της νίκης αλλά η τύχη των Ρω­μαί­ων, επι­νό­η­σε δε επί­ση­μα έγρα­φα και ψευ­δο­μαρ­τυ­ρί­ες που επι­βε­βαί­ω­ναν ότι κο­λά­κευε την τυ­ραν­νί­δα. Μετά από αυτά, ο λαός επα­να­στά­τη­σε και έδιω­ξε τον Κά­μιλ­λο από την πόλη. Οταν όμως επα­νήλ­θε μετά την άλωση της Ρώμης και εξα­φά­νι­σε τους βαρ­βά­ρους με επι­κε­φα­λής τον Βρήν­νο, οδή­γη­σε την υπό­θε­ση στη Δι­καιο­σύ­νη, απέ­δει­ξε ότι αί­τιος όσων είχαν συμ­βεί ήταν ο Φε­βρουά­ριος και γι’ αυτό αφού τον ξε­γύ­μνω­σε από τα ρούχα και τον έντυ­σε με ψάθα από βούρ­λα και χτυ­πή­θη­κε με δύ­να­μη από τους υπη­ρέ­τες του άρ­χο­ντα του δήμου, τους επο­νο­μα­ζό­με­νους βερ­νά­κλους (σ.σ. οι­κο­γε­νείς δού­λοι) τον έδιω­ξε από την πόλη και τον ομώ­νυ­μο μήνα τον ακρω­τη­ρί­α­σε σε σύ­γκρι­ση με τους άλ­λους.

Ο Φλε­βά­ρης είναι ο μήνας της αι­σιο­δο­ξί­ας. «Ο Φλε­βά­ρης και αν φλε­βί­σει κα­λο­καί­ρι θα μυ­ρί­σει», λέει ο λαός εκ­φρά­ζο­ντας εμπει­ρι­κά τη νο­μο­τέ­λεια της φύσης. Τί­πο­τα δε μένει ακί­νη­το στη φύση και το ίδιο ισχύ­ει και για τις κοι­νω­νί­ες. Οπως η φυ­σι­κή έτσι και η κοι­νω­νι­κή εξέ­λι­ξη έχουν τις δικές τους νο­μο­τέ­λειες. Οπως ο φυ­σι­κός χει­μώ­νας πα­ρα­δί­δει τη θέση του στην άνοι­ξη έτσι και ο κοι­νω­νι­κός χει­μώ­νας κρύ­βει μέσα του τις προ­ϋ­πο­θέ­σεις για να ξε­πε­ρα­στεί και ν’ αντι­κα­τα­στα­θεί από μια κα­λύ­τε­ρη εποχή για την αν­θρω­πό­τη­τα. Το σο­σια­λι­σμό. Είναι ανα­πό­φευ­κτο. Αυτό δε θα γίνει όμως από μόνο του όπως στη φύση. Πρέ­πει κι εμείς να κά­νου­με κάτι γι’ αυτό. Δίπλα στην ερ­γα­τι­κή τάξη. Η τα­ξι­κή πάλη είναι αυτή που θα φέρει τη νέα εποχή.

_______________________________­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­__

Ηρα­κλής Κα­κα­βά­νης