ΚΩΣΤΑΣ ΠΕΛΕΤΙΔΗΣ: ΄΄ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ...΄΄

Ρεπορτερ:

Πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Δημαρχείο, η εκδήλωση για την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του Δήμου και ανταλλαγής ευχών για το 2019. Εκατοντάδες δημότες αντάλλαξαν ευχές με τον Δήμαρχο Πατρέων, Κώστα Πελετίδη, την Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου, Κατερίνα Γεροπαναγιώτη, Αντιδημάρχους, Προέδρους Δημοτικών Οργανισμών, δημοτικούς και διαμερισματικούς συμβούλους.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκε και ευχήθηκε καλή χρονιά με υγεία για όλους ο Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος.
Ο Δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης, κόβοντας το πρώτο κομμάτι της πίτας για τον Πατραϊκό λαό, ευχήθηκε στους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους συνταξιούχους, καλή χρονιά.

«Να έχουμε –είπε- όλοι υγεία, χρόνια πολλά, χρόνια καλά, η χρονιά που μπήκε σήμερα, να είναι πολύ καλή».

Στη συνέχεια ανaφέρθηκε στους χιλιάδες του λαού που σιτίζονται από την Τράπεζα Τροφίμων και τα συσσίτια, στις οικογένειες που ζουν από τα προνοιακά επιδόματα, στις λαϊκές οικογένειες που κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια και την περιουσία τους από τους πλειστηριασμούς, αλλά και στα λαϊκά νοικοκυριά που η ΔΕΗ κόβει το ρεύμα, 

τονίζοντας: 

«Συνεχίζεται η απίστευτη βαρβαρότητα των λίγων, σε βάρος των πολλών. Και αυτό δεν θα περάσει, αν το αντιμετωπίσουμε και σταθούμε ενωμένοι απέναντι σε αυτούς που κατέχουν τον πλούτο. Αυτοί δεν θα μας λυπηθούν. Δεν πρόκειται να λύσουν τα προβλήματα του λαού, αν ο λαός δεν λύσει μόνος του τα προβλήματά του και δεν σταθεί απέναντί τους ενωμένος, με θάρρος». 

Εξέφρασε την ανησυχία του για τις εξελίξεις στην «γειτονιά» μας, αλλά και παγκόσμια, με την απειλή χρήσης ακόμα και πυρηνικών όπλων, τονίζοντας ότι όσοι τα χειρίζονται αυτά έχουν μυαλό, αλλά δεν έχουν ψυχή, ούτε καρδιά.
Ο Δήμαρχος ανέφερε ότι πέρα από τις ευχές χρειάζεται αγώνας για να πραγματοποιηθούν αυτές. Απαραίτητη προϋπόθεση –κατέληξε- είναι να μην υλοποιήσουμε αυτά που οι λίγοι προστάζουν αλλά να δημιουργήσουμε μόνοι μας ως λαός, τις δυνατότητες και τις προϋποθέσεις ώστε ο πλούτος που παράγουμε να ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες μας. Πιστεύουμε ότι με τη νέα χρονιά θα ενισχυθούν οι αγώνες για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και θα δυναμώσει η εργατική λαϊκή αντεπίθεση».

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν μεταξύ άλλων, οι επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων Κώστας Χριστόπουλος, Ανδρέας Φίλιας, Χρήστος Πατούχας, Νίκος Τζανάκος και Βίβιαν Σαμούρη, οι βουλευτής Αχαΐας Ανδρέας Κατσανιώτης και Νίκος Καραθανασόπουλος, ο Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας, Απόστολος Κατσιφάρας, Αντιπεριφερειάρχες, εκπρόσωποι της Στρατιωτικής ηγεσίας, εκπρόσωποι συλλόγων και φορέων.

Ρεπορτερ

30 Δεκεμβρίου 2018 στις 7:09 μ.μ. · 

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ
ΣΤΑ ΖΑΡΟΥΧΛΕΪΚΑ!

Στην κατάμεστη από παιδιά και γονείς κεντρική πλατεία των εργατικών κατοικιών Ταραμπούρα, πραγματοποιήθηκε χθες το απόγευμα χριστουγεννιάτικη γιορτή, που διοργάνωσαν ο Νότιος Τομέας, ο Πολιτιστικός Οργανισμός και το Χορευτικό Τμήμα του Δήμου Πατρέων.

Στην εκδήλωση συμμετείχαν ο Δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης, Αντιδήμαρχοι, Πρόεδροι Οργανισμών, δημοτικοί και διαμερισματικοί σύμβουλοι.

Σε σύντομο χαιρετισμό του ο Δήμαρχος, ευχήθηκε χρόνια πολλά. Χάρη στις δυνάμεις σας, στις δυνάμεις μας και στην καλή οργάνωση, δίνουμε σήμερα, με τη γιορτή αυτή χαρά σε όλους εδώ στη συνοικία της πόλης μας. Ευχόμαστε για τη νέα χρονιά που έρχεται, να μην υπάρχει φτώχεια και στα πρόσωπα να παιδιών μας να βλέπουμε μόνο χαμόγελα, όπως τα βλέπουμε σήμερα. Αν είμαστε ενωμένοι θα βρεθεί διέξοδος.».

Η πλατεία είχε στολιστεί από εργαζόμενους του Δήμου, ενώ οι δάσκαλοι του Χορευτικού που δραστηριοποιούνται στο παράρτημα της περιοχής Ταραμπούρα, χόρεψαν με τα παιδιά παραδοσιακούς χριστουγεννιάτικους ρυθμούς και θα διασκεδάσουν με παραδοσιακά παιχνίδια. 

Σε όλους όσους συμμετείχαν στη γιορτή, προσφέρθηκαν λουκουμάδες και άλλες λιχουδιές.

ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ '48 -ΤΟ ΦΟΝΙΚΟ ΣΤΑ ‘Μ’ΛΕΛΙΑ ΛΕΣΒΟΥ:

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΛΕΣΒΟΥ.
Παραμονή πρωτοχρονιάς 1948 : Η παγίδα και το φονικό στα Μλέλια

Από το 1946 και στη Λέσβο μαίνεται ο εμφύλιος πόλεμος. Ο Δημοκρατικός Στρατός Λέσβου, δίνει ηρωικές μάχες με το στρατό της “εθνικής” κυβέρνησης» που έχει κουβαληθεί στο νησί για να τον αντιμετωπίσει.

Δεκέμβριος 1948. (..)

Ολόκληρο το 1947 και το 1948 είναι γεμάτα με ηρωικές μάχες, αλλά και ατυχίες και απώλειες για τον ΔΣΛ που δύσκολα αναπληρώνονται. 

Κι η πείνα, ο αποκλεισμός, η στέρηση πιέζει τους αντάρτες. 

Η τακτική του στρατού περιλαμβάνει κι αυτή τη … φροντίδα: Αποκλεισμό των ανταρτών από τα χωριά που πάντα τους τροφοδοτούσαν. 

Και βέβαια επικήρυξη: το κεφάλι κάθε αντάρτη «άξιζε» 15 με 20.000.000 δραχμές.

Στην ύπαιθρο της Λέσβου εκείνο τον καιρό υπήρχαν δυο μεγάλα τσιφλίκια : του Σημαντήρη στην Αχλαδερή και
 της Τσερκέζας στα Μλέλια (ανάμεσα στο Ίππειος, το Κάτω Τρίτος και τους Λάμπου Μύλους). Από κει κάποιες φορές οι αντάρτες πήγαιναν κι απαιτούσαν κι έπαιρναν εφόδια.

Η Τσερκέζα***  ή  Ζουλφιέ Χανούμ   ή   Ελένη Ιορδάνογλου ήρθε από τη Μικρά Ασία. 

Λέγανε ότι είχε σχέση με τον Πλαστήρα, κι ότι στη Μικρά Ασία ήταν πολύ πλούσια. Το τσιφλίκι το απέκτησε με τα ανταλλάξιμα, αλλά και με εκτόπιση οικογένειας Τσουλέλη και κατάχρηση της περιουσίας τους. Ήταν μια γυναίκα κολοπετσωμένη, με καλές σχέσεις με όλων των ειδών τις αρχές (και με τους Γερμανούς). Καβάλα στο άλογο, φορώντας πάντα παντελόνια, οπλισμένη με κουμπούρια. Σε συνεννόηση με το διοικητή της ασφάλειας Σκούρτη, στήνει μια φοβερή παγίδα στο τμήμα του ΔΣΛ της περιοχής Αγιάσου.

Την ώρα που οι αντάρτες δεν έχουν να φάνε και φοβούνται ότι θα εξοντωθούν από την πείνα κι όχι από τον πόλεμο, η Τσερκέζα τους καλεί σε πρωτοχρονιάτικο τραπέζι. Οι αντάρτες παρακολουθούν το τσιφλίκι. Μέρες πριν πήγαν επίσκεψη για να δουν. Αυτοί τους καλόπιασε, τους φόρτωσε τροβάδες με πεσκέσια κι ορκίζονταν ότι κι αυτή έχει ζήσει διωγμούς και διώξεις και τους συμπονάει.

Ήταν δύσπιστοι. Και πρώτος από όλους ο καπετάνιος Μπάμπης Θεοδωσίου (αλλά και κάποιοι άλλοι από τους παλιότερους αντάρτες), που επέστησε την προσοχή στον Κυριάκο Πασχαλιά (που ήταν επικεφαλής του τμήματος της Αγιάσου). 

Ο Αποστόλου στο βιβλίο του λέει ότι ο Θεοδωσίου κάτι είχε μυριστεί. Η πείνα όμως τους πίεζε αφόρητα. Και κλόνισε κάθε αντίσταση και κάθε λογική. 

Ο Πασχαλιάς, επέμενε πως έπρεπε να ρισκάρουν, γιατί θα αναγκάζονταν να παραδοθούνε από την πείνα. Ο ίδιος ο καπετάνιος Θεοδωσίου δεν πήγε.

Δυο μέρες πριν, παρακολούθησαν το σπίτι για ύποπτες κινήσεις. Δεν είδαν τίποτα. Πήραν όλες τις προφυλάξεις, για πιθανή προδοσία, για κρυμμένα αποσπάσματα, για δηλητηρίαση κλπ. 

Για όλα … εκτός από το αδιανόητο που έγινε. Τελικά 13 αντάρτες, το βράδυ της 31/12 πήγαν στο σπίτι της Τσερκέζας. Έφαγαν πλουσιοπάροχα. Αλλά την άφηναν να τρώει πρώτα εκείνη και μετά έτρωγαν οι ίδιοι. Και οι σκοποί φυλούσαν. Ούτε την άφησαν στιγμή μόνη της.

Κάποια στιγμή η οικοδέσποινα προφασίστηκε ότι πάει στο μύλο να τους φέρει γλυκά και βασιλόπιτα για να κόψουν κατά το έθιμο. Είχε παγιδεύσει όλο το σπίτι της με εκρηκτικά (δυναμίτη και νάρκες) τοποθετημένα σε κατάλληλες θέσεις, στο ύψος του κεφαλιού ενός ανθρώπου, ώστε με την έκρηξη να χτυπηθούν τα κεφάλια τους. Όταν βγήκε έξω από το σπίτι άναψε το φυτίλι με το τσιγάρο της.

Από την έκρηξη έμειναν στον τόπο 6 αντάρτες:

Βασίλης Παπαδέλλης ή Χάρος και Σταύρος Καζάκος από Πηγή.

Θανάσης Στεφάνου από Κώμη.

Βασίλης Καλατζής και Στρατής Τσουκαρέλης από Αγιάσο.

Κώστας Πηγάσης από Ασώματο.

Οι άλλοι επτά κάτι ψυλλιάστηκαν και πήδηξαν έξω τη στιγμή της έκρηξης. Είπαν ότι ο Πασχαλιάς μύρισε το κάψιμο του φυτιλιού. Γλύτωσαν με τραύματα, ειδικά στα κεφάλια. Για κάποιες ώρες ή και μέρες δεν έβλεπαν καλά και δεν άκουγαν.

 Αυτοί ήταν: οι Νίκος Αρβανίτης, Κώστας Διαμαντής, Δημήτρης Δεδίτσης, Θρασύβουλος Μπούσδος, Λευτέρης Παπαθανασίου, Κυριάκος Πασχαλιάς, Γιάννης Τσουλέλης.

Πήγαν στο Μανταμάδο να συναντήσουν το άλλο τμήμα και τον καπετάνιο τους. 

Έμειναν κρυμμένοι σ’ ένα ελαιοτριβείο (Στη μηχανή του Κομίλη). Λίγο αργότερα έπεσαν σε δεύτερη παγίδα στα “αντριά” και σκοτώθηκαν κι αυτοί όλοι πλην ενός. 

Του Θρασύβουλου Μπούσδου (που πέθανε πριν λίγες μέρες, στις 25/11/2018).

Ο καπετάνιος είχε πει στον Κυριάκο Πασχαλιά ότι αν πήγαιναν εκεί και πάθαιναν κάτι κακό, η ευθύνη θα ήταν αποκλειστικά δική του. 

Γι’ αυτό κιόλας, μετά το φοβερό χτύπημα στο «Ντάμι» της Τσερκέζας και επειδή το «χρεώθηκε», λόγω της επιμονής του να πάνε εκεί και της εμπιστοσύνης που έδειξε στην Τσερκέζα, καθαιρέθηκε από ανθυπολοχαγός και υποβιβάστηκε σε απλό αντάρτη (Όταν το καλοκαίρι του 1947 ήρθε στη Λέσβο από τη Σάμο ο Μπάμπης Θεοδοσίου και συγκροτήθηκε ο Δ.Σ.Λ. σε μάχιμο και ιεραρχικά δομημένο στρατιωτικό τμήμα, ο Κυριάκος είχε πάρει το βαθμό του ανθυπολοχαγού).

Την επόμενη μέρα, τα άψυχα σώματα των έξι ανταρτών τα φόρτωσαν σε αραμπά και τα έριξαν σε ένα λάκκο που άνοιξαν σε μια γωνιά του Νεκροταφείου στο Ίππειος. 

Οι εφημερίδες του νησιού είχαν την ανακοίνωση του στρατού :

“Εις άγριον μάχην κατά την διάρκειαν της 31ης λήξαντος έτους εις την αγροτικήν περιοχήν του χωριού Ίππειος. Εξ συμμορίται νεκροί, οι υπόλοιποι, τραυματίαι καταδιώκονται απηνώς. Εγκλωβισμένοι εις αγροικίαν προέβαλαν σθεναράν αντίστασην. Ολόκληρη τη νύκτα τα πολυβόλα έβαλλον. Ουδεμία απώλεια εκ των ημετέρων”.

Κάπως έτσι έφτιαχναν το «ηρωικό προφίλ του εθνικόφρονος στρατεύματος», συγκαλύπτοντας ταυτόχρονα τα πρωτοφανή τους εγκλήματα.

Μετά από αυτό η ίδια η Τσερκέζα φοβούμενη εκδίκηση έζησε όλα τα υπόλοιπα χρόνια μέχρι το θάνατό της μέσα στα γραφεία της ασφάλειας Μυτιλήνης. Θαρρώ πως ήταν εκεί τουλάχιστον μέχρι το 1975.

Τώρα εκεί που έγινε το φονικό είναι ο νερόμυλος στα ‘Μ’λέλια». Μπορείτε να επισκεφθείτε το χώρο και να δείτε τα ντουβάρια από το σπίτι που ανατινάχτηκε. 

Από: http://www.lesvosnews.net

Εκεί είναι τώρα άλλο ένα προσκύνημα, από αυτά που είναι γεμάτα τα βουνά της Λέσβου κι έχουν αναδειχθεί από τις εκδηλώσεις του κόμματος.

Οι φωτογραφίες του Κ. Πασχαλιά, του Θρασύβουλου Μπούσδου (επιζήσαντος) και όσων σκοτώθηκαν εκείνη τη μέρα είναι από το βιβλίο «Δημοκρατικός Στρατός Λέσβου» των Β. Καλογερά – Π. Κουτσκουδή.

Βιβλία που μπορείτε να διαβάσετε σχετικά :

«Σελίδες Αγώνα». Γ.Αθ. Σκούφος
«Το αντάρτικο της Μυτιλήνης». Ν. Θεοχάρη
«Σκόρπια από την Αντίσταση». Απ. Αποστόλου.
«Δημοκρατικός Στρατός Λέσβου». Β. Καλογερά. Π. Κουτσκουδή.
«Το 48 χωρίς φεγγάρι». Του Μιχάλη Λιαρούτσου
Σχετικό άρθρο του Παναγιώτη Κουτσκουδή, που περιέχει και συνέντευξη του Θρασίβουλου Μπούσδου, μοναδικού επιζήσαντος από την ηρωική περιπέτεια του Δ. Σ. Λέσβου και του περιστατικού στα Μλέλια.

*** 

Manos Doukas 

και στο Κατιούσα !! 

ΟΙ "ΦΙΛΟΙ" ΜΑΣ ΑΓΓΛΟΙ k ΤΟ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ-ΕΙΔΕΧΘΕΣ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥ ΤΣΑΟΥΣ ΑΝΤΩΝ ΤΗN ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ '44

Η ματωμένη Πρωτοχρονιά του 1944 στο Τσαλ Νταγ της Δράμας

«Η συμμορία του “ήρωα της εθνικοφροσύνης” Αντών-Τσαούς με τους Βούλγαρους συμμάχους τους. Από αριστερά Ουζούνης, Γεώργιος Σκαρλατάκης, Νικόλαος Τεζόπουλος. Στη μέση και την άκρη με τα μαύρα Βούλγαροι στρατιώτες. Στα πόδια τους σφαγμένοι, οι αντιστασιακοί και μέλη του ΕΑΜ: Ηλίας Νταγνιτζής, Μιχάλης Πορφίδης, Γιουμουρτζής, Δ. Παπαδόπουλος, Τσότσογλου και Καραγιαννίδης.» Πηγή φωτογραφίας: Κόκκινος φάκελος

Την Πρωτοχρονιά του 1944, διαπράχθηκε στα βουνά της Δράμας ένα αποτρόπαιο ομαδικό έγκλημα από συμμορίες ακροδεξιών, υπό τις διαταγές ενός βρετανού ταγματάρχη, του Μίλερ, ο οποίος μάλιστα ήταν και σύνδεσμος στην Ελλάδα του Συμμαχικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής. Ήταν η σφαγή σε μία χαράδρα του Τσαλ-Νταγ των ανταρτών του τμήματος «Ρήγας Φεραίος» του ΕΛΑΣ.

Πρόκειται για ένα ύπουλο κι απάνθρωπο έγκλημα, μία πραγματική παγίδα θανάτου, που σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε από τις εθνικιστικές ομάδες του Αντώνη Φωστηρίδη (Αντών Τσαούς), σε συνεργασία με τους Άγγλους, που έγινε με τον ερχομό του 1944, την 1η Ιανουαρίου στα βουνά της Λεκάνης (Τσαλ-Νταγ) και στην οποία έχασαν με φριχτό τρόπο τη ζωή τους 17 ηρωϊκοί ΕΛΑΣίτες αντάρτες.

Στο βουνό Τσαλ-Νταγ, δρούσε το τμήμα «Ρήγας Φεραίος» του ΕΛΑΣ, πολεμώντας τους Βούλγαρους φασίστες κατακτητές. Για την αποτελεσματικότερη πάλη κατά των ξένων επιδρομέων, ο ΕΛΑΣ πρότεινε συνεργασία στο ένοπλο τμήμα του Τσαούς Αντών που δρούσε στην ίδια περιοχή. Μετά από συζητήσεις ανάμεσα στα δύο μέρη, αποφασίστηκε οι άνδρες των δύο τμημάτων να γιορτάσουν με κοινό τραπέζι την Πρωτοχρονιά του 1944, προκειμένου να γνωριστούν μεταξύ τους για να υπάρξει κοινή δράση κατά των κατακτητών.

Για τις προδοτικές αυτές "υπηρεσίες" του, ο Φωστερίδης έγινε αργότερα βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου (βουλευτής Δράμας με τον «Ελληνικό Συναγερμό.» )

Οι δύο διαφορετικές αντιστασιακές οργανώσεις δρούσαν διάσπαρτα σε δικιές τους περιοχές (λημέρια) στα όρη Παγγαίο, Φαλακρό, Μενοίκιο και Λεκάνη και στα δάση της Ελατιάς (Καρά -Ντερέ) και του Κοτζά - Ορμάν και είχαν συνεργαστεί περιστασιακά μέχρι τα τέλη του 1943.
Στόχος των Άγγλων να εμποδίσουν ανάπτυξη του ΕΛΑΣ

Ο ΕΛΑΣ από το Σεπτέμβριο του 1943 άρχισε να οργανώνεται και να αναπτύσσεται στην περιοχή ως 26ο Σύνταγμα επιζητώντας την ένταξη όλων των αντιστασιακών ομάδων στη δύναμή του.

 Οι Άγγλοι, ενώ στην αρχή εφοδίαζαν με όπλα και χρήματα όλες τις αντιστασιακές οργανώσεις, την περίοδο 1943-44 όταν ο πόλεμος άρχισε να γέρνει υπέρ των συμμάχων, ενίσχυαν με κάθε μέσο μόνο τις εθνικιστικές ομάδες, με σκοπό να εξουδετερώσουν τον ΕΛΑΣ και να εμποδίσουν μετά τη λήξη του πολέμου το ρεύμα προς τα αριστερά. 

Στο πλαίσιο αυτό, ο Άγγλος ταγματάρχης Μίλερ,1  που ήταν σύνδεσμος του στρατηγείου της Μέσης Ανατολής με τον ΕΛΑΣ Ανατολικής Μακεδονίας, το Δεκέμβριο του 1943 μετεπήδησε στο τμήμα του Αντών Τσαούς.

Σύμφωνα με τον Βαγγέλη Κωστούδη, καπετάνιο του 19ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ που δρούσε στην περιοχή των Σερρών, οι Άγγλοι για να ενισχύσουν τα αντικομμουνιστικά στοιχεία που δρούσαν στην Ανατολική Μακεδονία και να φρενάρουν την διαρκώς συνεχιζόμενη ανάπτυξη των δυνάμεων του ΕΛΑΣ, έστειλαν τον ταγματάρχη Μίλερ στις γραμμές του Αντών Τσαούς, για να συντονίζει τη δράση τους ενάντια στον ΕΛΑΣ. Όπως σημείωσε:
Ο Μίλερ, ερχόμενος από το Γενικό Αρχηγείο, πέρασε από τα δικά μας τμήματα για να πάει στο Παγγαίο. Είχαμε αυστηρή διαταγή να τον προστατέψουμε για να περάσει με ασφάλεια. 

Κάποια στιγμή ο Ραφτούδης μου λέει: «Θα του ζητήσω να μας κάνει ρίψεις οπλισμού και αν αρνηθεί θα τον απειλήσω». Η αλήθεια είναι ότι δικαιούμασταν μια τέτοια ρίψη με πολεμικό υλικό. Όμως εκβιασμός δεν χωρούσε. 2

Η χαράδρα του θανάτου

Το ραντεβού μεταξύ των δύο αντάρτικων τμημάτων κλείστηκε σε μία χαράδρα μεταξύ της Μπόεβας (Καστανωτού) και Όβαβτζικ (Δρυμότοπου) Δράμας όπου είχαν το λημέρι τους οι αντάρτες του «Ρήγα Φεραίου» και όπου περίμεναν τους επισκέπτες τους κάνοντας τις ανάλογες προετοιμασίες.

Τα χαράματα της Πρωτοχρονιάς, ο ΕΛΑΣίτης σκοπός του λημεριού, διέκρινε αυτούς που περίμενε: Τους άνδρες του Αντών Τσαούς αρκετούς πολίτες από τα γύρω χωριά που κατευθύνονταν προς το λημέρι σε πανηγυρική πορεία. Κι ενώ αυτός τους καλωσόριζε, οι επισκέπτες ρίχτηκαν επάνω του και τον έσφαξαν. Ενώ αμέσως μετά κύκλωσαν τις καλύβες των ΕΛΑΣιτών και τους εξόντωσαν όλους, συνολικά 17 άντρες στον ύπνο τους. Από τγη σφαγή, γλύτωσε μόνο ο μάγειρας του «Ρήγα Φεραίου» που εκείνη τη στιγμή έλειπε από το λημέρι.

Αντών Τσαούς

Το αποτρόπαιο έγκλημα, που έγινε με την προτροπή του Άγγλου ταγματάρχη Μίλερ, βρήκε την επιβράβευσή τους και από τους κατακτητές. Οι άνδρες του Αντών Τσαούς παρουσίασαν τα κεφάλια των τραγικά δολοφονημένων ανταρτών του ΕΛΑΣ στον Βούλγαρο πρόεδρο της κοινότητας Πλατανιάς κι αυτός, για ανταμοιβή, τους χάρισε δύο μικρά αυτόματα όπλα και το υπέρογκο για την εποχή εκείνη ποσό των 700.0000 λέβα. 3 Παραθέτουμε αυτές τις δυο εικόνες, αντί άλλων βιογραφικών του στοιχείων ή δικών μας χαρακτηρισμών.

Όπως έγραψε ο ιστορικός Τάσος Χατζηαναστασίου, οι πόντιοι οπλαρχηγοί στα όρη της Λεκάνης (Τσαλ-Νταγ) εκτιμώντας ότι ο ΕΛΑΣ θα επιχειρούσε να επεκτείνει την επιρροή του και στην περιοχή τους, όπως είχε γίνει νωρίτερα στο Παγγαίο, έδρασαν άμεσα και αποφασιστικά. «Έτσι ξεγέλασαν τους ανενημέρωτους για τα γεγονότα στο Παγγαίο αντάρτες του «Ρήγα Φεραίου» και τους επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά, ενώ οι τελευταίοι τους περίμεναν για να συνεορτάσουν την Πρωτοχρονιά του 1944».

 Οι άνδρες του Φωστερίδη σκότωσαν 16-19 αντάρτες του «Ρήγα Φεραίου» και αιχμαλώτισαν άλλους δύο. Έτσι οι Πόντιοι οπλαρχηγοί εκδίωξαν ουσιαστικά από την περιοχή τους τον ΕΛΑΣ και μόνο ένα μικρό τμήμα παρέμεινε στην περιοχή του Κοτζά-Ορμάν, υπό τον Νίκο Χατζηνικολάου (Καπετάν-Μαύρος). 4

Οι δολοφονημένοι ΕΛΑΣίτες

Τα ονόματα των δολοφονημένων ΕΛΑΣιτών που έγινε δυνατό να εξακριβωθούν τα επόμενα χρόνια, ήταν:
1. Μιχάλης Γεωργιάδης ή Παπέκης του Χαράλαμπου (ψευδώνυμο «Γέρο Σπάρτακος»), 62 ετών, κάτοικος Νικηφόρου Δράμας, μέλος του ΚΚΕ, εξόριστος από τη δικτατορία Μεταξά, από τους πρωτεργάτες της εξέγερσης της Δράμας το Σεπτέμβριο του 1941.
2. Δημήτριος Κατσακούλης, από το ΦΩτολείβος Δράμας.
3. Κώστας Μαυρίδης, τσαγκάρης από την Καβάλα.
4. Καπετάν Διάκος (αγνώστων λοιπών στοιχείων)
5. Νίκος Ράτσιος ή Ρόμπτσιος (ψευδώνυμο «Νταβέλης»), παλιίο στέλεχος του ΚΚΕ, υπάλληλος της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιριμών Καβάλας
6. Δράκος (αγνώστων λοιπών στοιχείων)
7. Τάσος (αγνώστων λοιπών στοιχείων)
8. Καρατσόλης (αγνώστων λοιπών στοιχείων)
9. Νίκος Τερζής-Τσελέγκας, 24 χρόνων από το Ροδολίβος Σερρών, μέλος του ΚΚΕ, εθελοντής στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41
10. Φίλιππος Κινάζης, τσαγκάρης από την Καβάλα
11. Πρόδρομος Μπαχτετζής («Γεροβοριάς») από την Καβάλα
12. Φλώρος (αγνώστων λοιπών στοιχείων)
13. Παστουρματζής (αγνώστων λοιπών στοιχείων), παλιός αγωνιστής και πρωτοπόρος αντάρτης από το 1941
14. ΕΠΟΝίτης, έφηβος (αγνώστων λοιπών στοιχείων)
15. Ευσέβιος Μηλάς, 35 ετών, κάτοικος Νιγρίτας Σερρών, εξόριστος στον Άη-Στράτη από όπου δραπέτευσε με τη βοήθεια του ΕΛΑΝ στις 17-6-1943
16. Σάββας Ελίδης από την Καβάλα, καπνεργάτης, μέλος της ΟΚΝΕ, είχε φυλακιστεί στο Ιτζεδίν από τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου. 5

Η μπαμπεσιά

Την μπαμπεσιά του βρετανού ταγματάρχη και των ανδρών του Αντών Τσαούς, περιέγραψε ο καπετάν-Μαύρος, επικεφαλής ενός από τα τέσσερα καπετανάτα του ΕΛΑΣ στο Τσάλ-Νταγ:
Ήταν 5 το πρωί της Πρωτοχρονιάς όταν η ληστοσυμμορία του Τσαούς Αντών και χωρικοί της Μπόεβας και Όβατζικ, ήρθαν στα λημέρια. Ο σκοπός τους γνώρισε και με το χαμόγελο στα χείλη τους ευχήθηκε για το καλό του χρόνου. Που να φανταστεί ο καϋμένος ότι έρχονταν με αυτό το σκοπό.

Τον πλησίασαν, τον αφόπλισαν, τον φίμωσαν, τον έδεσαν στην οξιά και όρμησαν σαν θηρία κυκλώνοντας τα καλύβια μας. ΟΙ αντάρτες μας όλοι κοιμούνταν ήσυχοι. Ο Τσαούς Αντών αφού κύκλωσε τα καλύβια, έδωσε το σύνθημα και τα αυτόματα άρχισαν να βάλουν ενάντια στους κοιμισμένους αντάρτες μας και πολλοί από αυτούς δεν ξύπνησαν ξανά. 6

Ο αντάρτης Κώστας Τσιατμάς που έφθασε λίγο αργότερα στον τόπο της τραγωδίας με την ομάδα του αναφέρει : 

«Ω ! Θεέ μου, τι να δούμε; Οι δεκαέξι σύντροφοί μας σκοτωμένοι από τους εγκληματίες του Αντών Τσαούς. Όπως διαπιστώσαμε αμέσως μετά . . . ξεγέλασαν το σκοπό, τον πλησίασαν με κόλπο, τον αφόπλισαν, τον φίμωσαν για να μη φωνάξει και τον έδεσαν σε μια οξιά. Σε συνέχεια σκότωσαν εν ψυχρώ τα δεκάξι παλικάρια. Την ώρα εκείνη ο γερο-Σπάρτακος τράβηξε το μπιστόλι και έριξε νεκρό έναν από τους εγκληματίες, αλλά κι ο ίδιος έπεσε νεκρός με μια σφαίρα στην καρδιά. Νεκροί ήταν ο Νταβέλης, ο καπετάν Διάκος, ο Δράκος, ο Τάσος, ο Καρατσόλης, ο Τσελέγκας, ο Φλώρος, ο μικρός επονίτης των άλλων δεν θυμάμαι τα ονόματα»

Την μπαμπέσικη δολοφονία των ανταρτών του ΕΛΑΣ ακολούθησαν οι –συνηθισμένες για τέτοιους δολοφόνους- φρικαλεότητες που περιγράφονται σε τοπικό τραγούδι που γράφτηκε για το λόγο αυτό και διέσωσε ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Ηλίας Ε. Σαπρανίδης· το τραγουδούσαν στο χωριό του.

Πρωτοχρονιά
Την πρώτη μέρα της χρονιάς
Θέλησαν οι εχθροί μας
Με κόλπο να διαλύσουνε
Τη λαϊκή ορμή μας.
Μας είπανε πως θέλουνε
Μαζί μας να γιορτάσουν,
Μα ο σκοπός τους ήτανε
τ’ αδέλφια μας να σφάξουν.
Πιστοί στη συνεννόηση
Επήγαν δίχως όπλα
«ψηλά τα χέρια» ακούσανε
προτείνοντας τα όπλα.
Αφού τους εσκοτώσανε
Με κοφτερούς μπαλντάδες
Στα δέντρα τα κεφάλια τους
Κρεμάσαν οι φονιάδες.
Τσιγάρο τους εβάλανε
Στο στόμα για να πιούνε
Τραγούδια επαναστατικά
Τους λέγανε να πούνε.
Το αίμα συναγωνιστών
Που το πατούν οι ψεύτες
Εκδίκηση, εκδίκηση
Και θάνατος στους κλέφτες.


Νέα παγίδα

Μετά το αποτρόπαιο έγκλημα, ο Μίλερ μαζί με τις ομάδες του Αντών Τσαούς πέρασαν στο Μποζ-Νταγ. Από εκεί, έστειλε σημείωμα στον έφεδρο ανθυπολοχαγό του ΕΛΑΣ, Άγη (Ζαχαρίας Χαρτοματζίδης από την Ευκαρπία Κιλκίς) και τον καλούσε να πάει κοντά του για να «συνεννοηθούν» σχετικά με τα σημεία που θα γίνονταν οι ρίψεις οπλισμού από τα συμμαχικά αεροπλάνα.
Ο Άγης, που δεν είχε πληροφορηθεί τη δολοφονία μαχητών του «Ρήγα Φεραίου» στο Τσαλ-Νταγ, πήγε στη συνάντηση με δέκα ΕΛΑΣίτες. 

Ο Μίλερ αφού παρέσυρε τον Άγη και τους συντρόφους του στα ακατοίκητα χωριά Πεπελές και Ζιρνοββίτσα, προσπάθησε να τον πείσει να γίνει όργανό του. Και όταν ο Άγης αρνήθηκε την πρόταση, τότε ο Μίλερ με τους ενόπλους του Αντών Τσαούς Παντελή, Μικρόπουλο, Πετράκη και Αναστάς-Αγά, τον συνέλαβαν, μαζί με οκτώ από τους δέκα αντάρτες της ακολουθίας του, καθώς δύο κατόρθωσαν να διαφύγουν. Και αφού τους τυράννησαν φριχτά, στη συνέχεια τους εκτέλεσαν.

Ο ένας από τους δύο αντάρτες του ΕΛΑΣ που ξέφυγαν από την παγίδα, ο Νίκος Τόλιος (ψευδώνυμο «Θείος») διηγήθηκε αργότερα στο στέλεχος της ΕΠΟΝ Γιάννη Σαμαρά (Ορέστη) το πώς έγινε το μακελειό στην ομάδα του Άγη:

Όταν φτάσαμε στο λημέρι, ήταν νύχτα. Μας σταμάτησαν σε μία στροφή και μας είπαν να προχωρήσουμε ένας-ένας, για να μη μας αντιληφθούν δήθεν οι Βούλγαροι. Πρώτος πήγε ο Άγης. Εγώ ήμουνα τελευταίος. Ο προηγούμενος από μένα προχώρησε και χάθηκε στη στροφή. Άκουσα μια σπαραχτική πνιγμένη κραυγή. Φοβήθηκα και το έβαλα στα πόδια και γλίτωσα. Μόλις περνούσαν ένας-ένας τη στροφή, τους έσφαζαν σαν αρνιά. Έτσι εξοντώθηκε όλο το τμήμα του Άγη. 7

Ημέρα φρίκης η ημέρα αγάπης

«Από την προηγούμενη μέρα», όπως γράφει ο Τάσος Ακοκκαλίδης που πήρε μέρος στα γεγονότα, «ανύποπτοι όλοι οι άνδρες, είχαμε ετοιμάσει διάφορα φαγώσιμα και μερικά ποτά. Κοιμηθήκαμε το βράδυ ήσυχα αφού είχαμε καθορίσει πως θα περιποιούμασταν όσο μπορούσαμε καλύτερα τους επισκέπτες μας. . . Οι άνδρες του Αντών Τσαούς, παρακινούμενοι από τον ξένο δαίμονα, όρμησαν στο λημέρι μας και με απανωτές ριπές πολυβόλου εξόντωσαν όλη την ομάδα μας. Η μέρα της αγάπης, μεταβλήθηκε σε μέρα φρίκης. . .»
Όπως ανέφερε ο Καβαλιώτης αντιστασιακός Γιώργος Πέγιος, «τις παραμονές, της γιορτής της αγάπης και της ειρήνης, ο αρχηγός των εθνικών ανταρτικών δυνάμεων Φωστερίδης, έστειλε μήνυμα στον αρχηγό των ανταρτικών δυνάμεων του ΕΛΑΣ, τον Καπετάν Τζαβέλα (Ρόμτσος), ότι ο ίδιος και πολλοί άνδρες τους επιθυμούσαν τον κοινό γιορτασμό των Χριστουγέννων. Το μήνυμα έλεγε, πως η κοινή γιορτή θα γιορτάζονταν στα λημέρια των ελασιτών». 8

Μετά την παγίδα θανάτου και τη σφαγή των ανταρτών του «Ρήγα Φεραίου» και του Άγη, στις αρχές Ιανουαρίου 1944, επέρχεται ο οριστικός διαχωρισμός των ένοπλων ομάδων σε τμήματα του ΕΛΑΣ, και σε ακροδεξιούς «εθνικιστές» αντάρτες υπό τοπικούς οπλαρχηγούς, οι οποίοι στις αρχές Φεβρουαρίου 1944 με την ενίσχυση των Βρετανών, συγκροτούνται σε ενιαία αντιστασιακή οργάνωση με την επωνυμία «Εθνικαί Ανταρτικαί Ομάδες» (ΕΑΟ). 9

Είναι η απαρχή των σκληρών εμφύλιων συγκρούσεων στην περιοχή, με την υποκίνηση των Άγγλων «συμμάχων», κατά τις οποίες θα ρεύσουν ποταμοί αίματος και φρικαλεότητες που θα μείνουν στην ιστορία.

Η εξόντωση των ΕΛΑΣίτικων τμημάτων του «Ρήγα Φεραίου» και του Άγη, έδωσε την ευκαιρία στους Βούλγαρους φασίστες κατακτητές να οργανώσουν λίγο αργότερα, στις 11 Φεβρουαρίου 1944, μεγάλη εκκαθαριστική επιχείρηση στα ίδια βουνά, πιστεύοντας ότι θα εξοντώσουν τα υπολείμματα των ανταρτών. 

Το τάγμα του ΕΛΑΣ, που είχε διοικητή τον έφεδρο αξιωματικό Καραϊσκάκη, ο οποίος είχε μεγάλη αντάρτικη πείρα και ήταν πολύ ριψοκίνδυνος, διέταξε τη σύμπτυξη των τμημάτων, όταν οι Βούλγαροι ανέβηκαν στο βουνό, για να αποφύγουν περικύκλωσή τους.

Όμως, η διμοιρία των ΕΠΟΝιτών του Τάγματος, παρέμεινε στη θέση της και πολέμησε με το νεανικό ενθουσιασμό των μελών της, καθηλώνοντας με τα πυρά της τους κατακτητές επί πολλή ώρα. 

Ύστερα από αυτό, αναγκάστηκαν και τα άλλα τμήματα να σταματήσουν τη σύμπτυξη και να υποστηρίξουν με τα πολυβόλα τους νέους για να μη κυκλωθούν. 

Έτσι γενικεύθηκε η μάχη και οι Βούλγαροι καθηλώθηκαν παντού. Ενώ με τη βοήθεια και των όλμων τμήματος του έφεδρου αξιωματικού Π.Παντελίδη που χτυπούσαν με επιτυχία τις θέσεις του εχθρού, βοήθησαν τους νέους να απαγκιστρωθούν, ενώ οι κατακτητές είχαν πάρει ένα σκληρό μάθημα. 10


Στοιχεία και μαρτυρίες για τον Μίλερ

«Ο διοικητής της Βρετανικής Στρατιωτικής Αποστολής», ταγματάρχης Γκάϊ Μάϊκλθγαίητ (Μίλερ), έπεισε τον διοικητή του ΕΛΑΣ Στέφανο Χαρτοματζίδη (Άγη), να πάνε στο Μυρσίνερο για συνεννοήσεις, όπου ο μεν πρώτος «απήχθη» οικειοθελώς από τους άντρες του Τσακιρίδη, ο δε δεύτερος εκτελέστηκε. 

Τελικά, οι άντρες του Τσακιρίδη επέστρεψαν στα λημέρια του Φωστερίδη, έχοντας μαζί τους και τη ΒΣΑ». 11

Ήταν τέτοιο το αντικομμουνιστικό μένος του Μίλερ κατά του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ, ώστε έφτασε στο σημείο, χωρίς καμία συνεννόηση με τους ανωτέρους του, να μεταβεί το δεύτερο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη 1944 στη Σόφια για να διαπραγματευθεί την είσοδο των αντρών του Αντών Τσαούς στις ελληνικές πόλεις της Ανατολικής Μακεδονίας, αποκλείοντας από αυτές το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. 

Για το θέμα αυτό, ο Χατζηαναστασίου, με βάση έγγραφα του Φόρεϊν Όφις, 12 σημείωσε:
«Οι πρωτοβουλίες αυτές του Μάϊκλθγαίητ (Μίλερ) αποδοκιμάστηκαν από τη Βρετανική κυβέρνηση, αλλά έδωσαν την ευκαιρία στον Διοικητή του 2ου βουλγαρικού Σώματος Στρατού, στρατηγό Ασέν Σιράκοφ, που έδρευε στη Δράμα, να διατάξει στις 18 Σεπτεμβρίου 1944 τον αποκλεισμό των μονάδων του ΕΛΑΣ που είχαν εισέλθει στην πόλη στις 16 του μηνός, στο Ινστιτούτο Καπνού». 13

Ο συνταγματάρχης Κώστας Κωνσταντάρας που εκείνη την εποχή ήταν στρατιωτικός διοικητής του 26ου Συντάγματος Ανατολικής Μακεδονίας του ΕΛΑΣ, έχοντας προσωπική εμπειρία για τις ραδιουργίες του πανούργου και δολοπλόκου Βρετανού ταγματάρχη, έγραψε αργότερα:

«Μέσα στην όλη πυρετώδη προετοιμασία της, η ηγεσία του ΕΑΜ Ανατολικής Μακεδονίας, έφερε από την Ελεύθερη Ελλάδα τον Αύγουστο του 1943 και τον Άγγλο ταγματάρχη Μίλερ. Πήγε και τον πήρε η γυναίκα του Πέτρου (Γιώργη Ερυθριάδη), η Έλληον έφεραν στο Παγγαίο για σύνδεσμο το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής. Να κάνει στους αντάρτες ρίψεις οπλισμού και να φέρνει εντολές για σαμποτάζ καθώς και ειδικές αποστολές που θα εξυπηρετούσαν τα συμμαχικά σχέδια επιχειρήσεων.

Μα αυτός μισούσε τον ΕΛΑΣ και αποδείχθηκε γνήσιος εκπρόσωπος της πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε».

Δεν άργησε να πληροφορηθεί ότι στα απέναντι βουνά της Δράμας και του Τσαλ-Νταγ υπήρχαν χωριά χωρίς ΕΑΜική επιρροή και Καπεταναίοι με αντικομμουνιστική διάθεση, εξ αιτίας των γεγονότων του 1941, τους οποίους όμως είχε αρχίσει να προσελκύει η δύναμη και η αίγλη του ΕΛΑΣ. Καθώς ήταν αδίστακτος, έβαλε αμέσως σε ενέργεια τα αντιεαμικά σχέδιά του. Πράκτορές του ρίχτηκαν με αλεξίπτωτα στην περιοχή των εθνικιστών, οι οποίοι και έσπρωξαν τον Αντών Τσαούς στο στυγερό έγκλημα της Πρωτοχρονιάς του 1944 […]

Δέκα μέρες αργότερα, ο Μίλερ παρέσυρε στα βουνά της Δράμας τον αξιωματικό του ΕΛΑΣ, Άγη, διοικητή του τάγματος του Μποζ-Νταγ Σερρών και τον παρέδωσε μαζί με τη μικρή συνοδεία του στα ίδια δολοφονικά χέρια…». 14

Και ο Στέργιος Βαλιούλης περιέγραψε ως εξής με τη γλαφυρή του πέννα την ομαδική σφαγή:

«Τα Αντωντσαουσικά καπετανάτα, με καθοδηγητή τον μεγάλο … φιλέλληνα Μίλερ, το θαρρούσαν για βιλαέτι τους (το Τσάλ Νταγ) και πότε με μπαμπεσιές, πότε με λυσσασμένες επιθέσεις δεν άφηναν τους δικούς μας σε χλωρό κλαρί. Χαρακτηριστικό αλλά και τραγικό στις συνέπειές του, ήταν το απάνθρωπο, το ειδεχθές έγκλημα της Πρωτοχρονιάς του 1944. Η ιστορία είναι απλή. Οι Αντωντσαούσηδες βασίστηκαν στη φλογερή πεθυμιά των ΕΛΑΣιτών να συνεργαστούν όλοι οι Έλληνες για να χτυπήσουν μαζί τους κατακτητές της πατρίδας». 15

Τα τελευταία χρόνια στα πλαίσια του «κλίματος» των «ίσων αποστάσεων», της «αμφισβήτησης» και του «ξαναγραψίματος» της ιστορίας… χωρίς τις «παρωπίδες» και τις «στρεβλώσεις» της «ιδεολογικής ηγεμονίας της αριστεράς» εντείνεται η προσπάθεια να προβάλλονται άτομα της ποιότητας του Φωστερίδη ως αντιστασιακοί που πολέμησαν τους καταχτητές. 

Το παρελθόν τους, όμως, έμεινε ανεξίτηλα γραμμένο στις μνήμες όσων επέζησαν και δεν θα σβήσει όσες γενιές και να περάσουν. 

Όσο για το παρόν, οι τοπικές οργανώσεις της Χρυσής Αυγής δίνουν κάθε χρόνο… «δυναμικό» στις τελετές προς τιμή του Αντών Τσαούς και των ομοίων του.


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Ο Βρετανός ταγματάρχης Γκάϊ Μάϊκλθγαίητ, με το ψευδώνυμο «Μίλερ», ήταν ο διοικητής της Βρετανικής Στρατιωτικής Αποστολής (ΒΣΑ) στην Ελλάδα και φυσικά δεν έκανε του κεφαλιού του αλλά προφανώς ενεργούσε καθ’ υπόδειξη του Λονδίνου!
2. Βαγγέλης Κωστούδης, Η ΕΑΜική αντίσταση και ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας στην περιοχή των Σερρών 1940-1949, Αθήνα 2010, Σύγχρονη Εποχή, σ.73
3. Στέργιος Βαλιούλης, Πολίτης Β΄ κατηγορίας, Αθήνα 1975, Gutenberg, σ. 268 και Κώστας Κωνσταντάρας, Αγώνες και διωγμοί, Αθήνα 1964, χ.ε., σ.116
4. Τάσος Χατζηαναστασίου, «Η Εθνική Αντίσταση κατά της Βουλγαρικής Κατοχής», στο Η Βουλγαρική Κατοχή στην Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη 1941-1944, επιμέλεια Ξανθίππης Κοτζαγεώργη-Ζυμάρη, Θεσσαλονίκη 2002, Παρατηρητής, σ.214
5. Έπεσαν για τη ζωή, έκδοση της Κ.Ε. του ΚΚΕ, τ. 4ος Α΄, Αθήνα 2001, σ.21-22
6. Κώστας Κωνσταντάρας, Αγώνες και διωγμοί, Αθήνα 1964, χ.ε., σ.116
7. Βαγγέλης Κωστούδης, Η ΕΑΜική αντίσταση και ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας στην περιοχή των Σερρών 1940-1949, Αθήνα 2010, Σύγχρονη Εποχή, σ.73
8. Γιώργος Πέγιος, Κατοχή – Αφελληνισμός – Εθνική Αντίσταση (1941 – 1944, (προσωπική μαρτυρία γεγονότων στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη
9. Τάσος Χατζηαναστασίου, ό.π., σ.217
10. Κώστας Κωνσταντάρας, ό.π., σ.116
11. Τάσος Χατζηαναστασίου, «Η Εθνική Αντίσταση κατά της Βουλγαρικής κατοχής», στο Η Βουλγαρική κατοχή στην Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη 1941-1944, Θεσσαλονίκη 2002, Παρατηρητής, σ.215)
12. FO 371/43610, R 14913, ΕGB/GR/7883, 19 September 1944, Box-shall to Laskey.
13. Τάσος Χατζηαναστασίου, στο ίδιο, σ. 231
14. Κώστας Κωνσταντάρας, Αγώνες και Διωγμοί, Αθήνα 1964, χ.ε., σ.123-124
15. Στέργιος Βαλιούλης, Πολίτης Β΄ κατηγορίας, Αθήνα 1975, Gutenberg, σ. 268

* Τα Όρη Λεκάνης ή Τσαλ Νταγ είναι οροσειρά της Ανατολικής Μακεδονίας. Καταλαμβάνει το βόρειο τμήμα του νομού Καβάλας και εισχωρεί επίσης στο νοτιοανατολικό τμήμα του νομού Δράμας. Η ψηλότερη κορυφή της έχει υψόμετρο 1.298 μέτρα και βρίσκεται περίπου στα όρια του νομού Καβάλας με τον νομό Δράμας, δυτικότερα του χωριού Λεκάνη.

** Όρος Φαλακρό ή Μποζ Νταγ (τούρκικη λέξη που σημαίνει γκρι βουνό) του νομού Δράμας με υψόμετρο 2.232 μέτρα. Είναι το ψηλότερο βουνό της ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.
​
[Ιστορικά στοιχεία αντλήθηκαν κυρίως από τον Ριζοσπάστη. Οι στίχοι του τραγουδιού «Πρωτοχρονιά» δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ «Εθνική Αντίσταση».]

Πηγή 

ΤΟ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ-ΕΙΔΕΧΘΕΣ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥ ΤΣΑΟΥΣ ΑΝΤΩΝ ΤΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ 1944 ΜΕ ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΗ ΤΟΝ ΑΓΓΛΟ ΜΙΛΕΡ: 

O ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΟ «ΑΝ» ΤΟΥ Rudyard KIPLING !!

      Rudyard Kipling               -            Κώστας Βάρναλης

Από Ατέχνως

Γρά­φει ο Ηρα­κλής Κα­κα­βά­νης //

Στις 18 Γε­νά­ρη 1936 πέ­θα­νε ο Τζό­ζεφ Ρά­ντ­γιαρντ Κί­πλινγκ, Αγ­γλος συγ­γρα­φέ­ας και ποι­η­τής, υμνη­τής του αγ­γλι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού. Γεν­νή­θη­κε στις 30 Δε­κεμ­βρί­ου 1865 στη Βομ­βάη της Βρε­τα­νι­κής Ιν­δί­ας. Εζησε στην Ινδία, στη Βρε­τα­νία και στην Αμε­ρι­κή, τα­ξί­δε­ψε πολύ σε όλον τον κόσμο και απέ­κτη­σε γρή­γο­ρα φήμη σπου­δαί­ου συγ­γρα­φέα και ποι­η­τή.

Το 1907 τι­μή­θη­κε με Νό­μπελ Λο­γο­τε­χνί­ας σε ηλι­κία 42 ετών και μέχρι σή­με­ρα πα­ρα­μέ­νει ο νε­ό­τε­ρος κά­το­χος του βρα­βεί­ου. Τρία χρό­νια αρ­γό­τε­ρα δη­μο­σί­ευ­σε το ποί­η­μα του «Αν», με τις πα­ραι­νέ­σεις ενός πα­τέ­ρα προς τον γιο του, που απο­τε­λεί μέχρι σή­με­ρα το σήμα κα­τα­τε­θέν της ποί­η­σής του και το πιο διά­ση­μο ποί­η­μα.

Στο ελ­λη­νι­κό κοινό είναι γνω­στός κυ­ρί­ως για το πα­ραι­νε­τι­κό ποί­η­μά του «Αν» («If-») και τη συλ­λο­γή δι­η­γη­μά­των «Το Βι­βλίο της Ζού­γκλας» με ήρωα τον Μόγλη.

Πε­τυ­χη­μέ­νη είναι η πα­ρω­δία του ποι­ή­μα­τος «Αν» από τον Κώστα Βάρ­να­λη. Ο Ρ. Κί­πλινκ, την εποχή της αποι­κιο­κρα­τί­ας, δίνει ευ­γε­νι­κές συμ­βου­λές για το πώς θα γίνει καλός χρι­στια­νός, πο­λι­τι­σμέ­νος και Καλός πο­λί­της ο Άγ­γλος συ­μπα­τριώ­της του. Αυτός που κατά τη θέ­λη­ση του Εγ­γλέ­ζου πλου­το­κρά­τη και για την εξυ­πη­ρέ­τη­ση των ιμπε­ρια­λι­στι­κών του επι­διώ­ξε­ων, σκο­τώ­νει, βα­σα­νί­ζει, λε­η­λα­τεί, μα ταυ­τό­χρο­να είναι θρή­σκος. Για άφεση αμαρ­τιών, με τη Γραφή στο χέρι, πη­γαί­νει κάθε Κυ­ρια­κή στην εκ­κλη­σία όπου συμ­με­τέ­χει «ψυχή τε και σώ­μα­τι». Ο Βάρ­να­λης, αντί­θε­τα, στην πα­ρω­δία του «Το ‘’Αν’’ του Κί­πλιγκ», με τις συμ­βου­λές του δεί­χνει το κυ­νι­κό πρό­σω­πο της τα­ξι­κής κοι­νω­νί­ας, που αλ­λο­τριώ­νει τον άν­θρω­πο από κάθε ηθική και κοι­νω­νι­κή αξία.

Κώστα Βάρ­να­λη
Το «ΑΝ» του Κί­πλιννγκ
(Πα­ρω­δία)

Αν ημπο­ρείς την πα­λα­βή να κά­νεις, όταν οι άλλοι
σου κά­νου­νε το γνω­στι­κό κι όλοι σε λένε φταί­χτη·
αν δεν πι­στεύ­εις τί­πο­τα κι άλλοι δε σε πι­στεύ­ουν·
αν σχωρ­νάς όλα τα δικά σου, τί­πο­τα των άλλων·

κι αν το κακό, που πας να κά­νεις, δεν το ανα­βάλ­λεις
κι αν σ’ όσα ψέ­μα­τα σου λεν με πιό­τε­ρ’ απα­νταί­νεις·
κι αν να μι­σείς ευ­φραί­νε­σαι κι όσους δε σε μι­σού­νε
κι αν πάντα τον πο­λύ­ξε­ρο και τον κα­λό­νε κά­νεις.
Αν περ­πα­τάς με την κοι­λιά κι ονεί­ρα­τα δεν κά­νεις

κι αν να στο­χά­ζε­σαι μπο­ρείς μο­νά­χα το ιντε­ρέ­σο·
το νι­κη­μέ­νο αν πα­ρα­τάς και πάντα δι­πλα­ρώ­νεις
το νι­κη­τή, μα και τους δυο ξε­τσί­πω­τα προ­δί­νεις·
αν, ό,τι γρά­φεις κι ό,τι λες, το ξα­να­λέν κι οι άλλοι
γι’ αλη­θι­νό — να πα­γι­δεύ­ουν τον κουτό κο­σμά­κη·

αν, λόγια κι έργα σου κα­πνόν ο δυ­να­τός αέρας
τα δια­βο­λο­σκορ­πά, και συ ξα­να­μο­λάς και­νού­ριον.
Αν όσα κέρ­δι­σες μπο­ρείς να τα πλη­θαί­νεις πάντα
και την πα­τρί­δα σου κο­ρό­να γράμ­μα­τα να παί­ζεις·
κι αν να πλε­ρώ­νεις την πε­ντά­ρα, που χρω­στάς, αρ­νιέ­σαι

και μόνο να πλη­ρώ­νε­σαι σωστό και δίκιο το ’χεις·
αν η καρ­διά, τα νεύρα σου κι ο νους σου εν αμαρ­τί­αις
γε­ρά­σα­νε κι όμως εσύ τα στύ­βεις ν’ απο­δί­δουν·
αν στέ­κεις πάντα δί­βου­λος και πάντα σου σκυμ­μέ­νος
κι όταν φω­νά­ζουν οι άλλοι «εμπρός»! εσύ φω­νά­ζεις «πίσω»!

Αν στην πλε­μπά­για να μι­λά­ει αρ­νιέ­ται η αρετή σου
κι όταν ζυ­γώ­νεις δυ­να­τούς, στα δυο λυγάς στη μέση·
κι αν μήτε φί­λους μήτ’ εχτρούς ποτέ σου λο­γα­ριά­ζεις
και κά­νεις πως τους αγα­πάς, αλλά ποτέ κα­νέ­ναν·
αν δεν αφή­νεις ευ­και­ρία κάπου να κα­κο­βά­νεις

και μόνο αν κά­νεις το κακό, η ψυχή σου γα­λη­νεύ­ει,
δικιά σου θα ’ναι τούτ’ η Γης μ’ όλα τα κάλλη που ’χει
κι έξο­χος θα ’σαι Κύ­ριος, αλλ’ Άν­θρω­πος δε θα ’σαι

Ρά­ντ­γιαρντ Κί­πλινγκ
ΑΝ ΜΠΟ­ΡΕΙΣ…

Αν μπο­ρείς να κρα­τάς το κε­φά­λι ψηλά όταν γύρω σου όλοι
τον εαυτό τους εχά­σαν δειλά, και για τούτο μαζί σου τα βά­ζουν,
στον εαυτό σου αν μπο­ρείς να ‘χεις πίστη όταν όλοι για σένα αμ­φι­βάλ­λουν
μα κι αδιά­φο­ρος να ‘σαι κι ορθός στις δικές τους μπρο­στά αμ­φι­βο­λί­ες,
αν μπο­ρείς να υπο­μέ­νεις χωρίς ν’ απο­στά­σεις ποτέ καρ­τε­ρώ­ντας,
ή μπλεγ­μέ­νος με ψεύ­τες, μα­κριά να στα­θείς, αν μπο­ρείς απ’ το ψέμα
κι αν γε­νείς μι­ση­τός, να μη δεί­ξεις στρα­τί στο δικό σου το μίσος,
κι ούτε τόσο καλός να φα­νείς κι ούτε τόσο σοφά να μι­λή­σεις,

αν μπο­ρείς να ονει­ρεύ­ε­σαι δίχως να γί­νεις του ονεί­ρου σου σκλά­βος,
αν μπο­ρείς να στο­χά­ζε­σαι δίχως τη σκέψη να κά­νεις σκοπό σου,
αν μπο­ρείς την λα­μπρήν αντα­μώ­νο­ντας Νίκη ή τη μαύρη φουρ­τού­να,
να φερ­θείς με τον ίδιο τον τρόπο στους δυο κα­τερ­γά­ρη­δες τού­τους,
αν μπο­ρείς να υπο­φέ­ρεις ν’ ακούς την αλή­θεια που ο ίδιος σου είπες,
στρε­βλω­μέ­νη από αχρεί­ους, να γενεί μια πα­γί­δα για ηλί­θιους αν­θρώ­πους,
ή αν τα όσα η ζωή σού έχει δώσει αντι­κρί­σεις συ­ντρίμ­μια μπρο­στά σου,
κι αφού σκύ­ψεις, ν’ αρ­χί­σεις ξανά να τα χτί­ζεις με σκάρ­τα ερ­γα­λεία,

αν μπο­ρείς να σω­ριά­σεις μαζί τ’ αγαθά και τα κέρδη σου όλα,
κι αν τολ­μή­σεις με μια σου ζαριά όλα για όλα να παί­ξεις
και να χά­σεις τα πάντα και πάλι απ’ την πρώτη σου αρχή να κι­νή­σεις,
και να μην ψι­θυ­ρί­σεις ποτές ούτε λέξη για τα όσα έχεις χάσει,
κι αν μπο­ρείς ν’ ανα­γκά­σεις με βία, την καρ­διά σου, τα νεύρα, το νου σου,
να δου­λέ­ψουν για σέναν ακόμα κι αφού τσα­κι­στού­νε στο μόχθο,
και ν’ αντέ­ξεις σ’ αυτό στα­θε­ρά όταν τί­πο­τε εντός σου δεν θα ‘χεις
άλλο εξόν απ’ τη θέ­λη­ση που όρθια θα κρά­ζει σε τούτα «Κρα­τά­τε»,

αν μπο­ρείς να μιλάς με τα πλήθη κι ακέ­ριος στο ήθος να μέ­νεις,
ή αν βρε­θείς με ρη­γά­δες χωρίς τα μυαλά σου να πά­ρουν αέρα,
κι αν ποτέ, ούτε οι φίλοι ούτε οι εχθροί να σε κά­νουν μπο­ρούν να πο­νέ­σεις,
τον κα­θέ­να αν ζυ­γιά­ζεις σωστά και κα­νέ­ναν πιο πρό­σβα­ρα απ’ άλλον,
αν μπο­ρείς να γε­μί­ζεις το αμεί­λι­χτο ένα λεφτό της κάθε ώρας
στην αξία των εξή­ντα μοι­ραί­ων δευ­τε­ρό­λε­φτων της δια­δρο­μής του,
τότε θα ‘ναι όλη η Γη σα δικιά σου, ως και κάθε που υπάρ­χει σε τούτη,
και —πε­ρισ­σό­τε­ρο ακόμα— θε να ‘σαι ένας άν­θρω­πος πλέ­ριος, παιδί μου.

ΟΙ ΔΑΠΑΝΕΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ-ΠΑΙΔΕΙΑ, ΣΤΗ ΚΟΥΒΑ 51%!!

,,Τα συ­γκρι­τι­κά στοι­χεία στους πί­να­κες είναι συ­ντρι­πτι­κά! Καμ­μία χώρα στον κόσμο δεν πλη­σιά­ζει τα στοι­χεία της Κού­βας ούτε στην Παι­δεία ούτε στην Υγεία. Στον κα­πι­τα­λι­σμό τα κον­δύ­λια για την Υγεία και την Παι­δεία συ­ρι­κνώ­νο­νται και οι εθνι­κοί πόροι ανα­κα­τα­νέ­μο­νται υπέρ της κερ­δο­φο­ρί­ας των μο­νο­πο­λί­ων και του διε­θνούς αντα­γω­νι­σμού τους που γί­νε­ται ολο­έ­να σκλη­ρό­τε­ρος,,

Το 51% του προϋπολογισμού της Κούβας πηγαίνει στην Παιδεία και την Υγεία

Επι­μέ­λεια Πάνος Αλε­πλιώ­της //

Από Ατέχνως

Σε εκτε­νές άρθρο στην Cubadebate ο υπουρ­γός Υγεί­ας της Κού­βας Dr. Roberto Morales Ojeda στον απο­λο­γι­σμό του για το 2018 ανα­φέ­ρε­ται στην ση­με­ρι­νή κα­τά­στα­ση της Υγεί­ας στην Κούβα.

Ση­μα­ντι­κές επι­τυ­χί­ες ση­μειώ­θη­καν στους πε­ρισ­σό­τε­ρους στό­χους και ιδιαί­τε­ρα στην ανα­κά­λυ­ψη και πα­ρα­γω­γή νέων φαρ­μά­κων που είναι ιστο­ρι­κή ανα­γκαιό­τη­τα για να ξε­πε­ρα­στεί η απάν­θρω­πη πο­λι­τι­κή του εμπάρ­γκο των ΗΠΑ.

Το 27% του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού πη­γαί­νει στην Υγεία και το 24% στην Παι­δεία. Τι συμ­βαί­νει στις άλλες χώρες μια ει­κό­να μας δί­νουν οι πί­να­κες. Οι δα­πά­νες της Παι­δεί­ας είναι του 2015 και της Υγεί­ας του 2017.

Σή­με­ρα υπάρ­χουν 13.000 μο­νά­δες Υγεί­ας στην Κούβα που ανα­λο­γούν σε 150 Νο­σο­κο­μεία, 449 πο­λυ­κλι­νι­κές και 10869 κέ­ντρα Υγεί­ας. 94.000 για­τροί υπη­ρε­τούν σε αυτές τις μο­νά­δες με πυ­κνό­τη­τα 8,2 για­τροί ανά 1000 κα­τοί­κους, πο­σο­στό από τα με­γα­λύ­τε­ρα στον κόσμο. Αυτή την στιγ­μή 101.000 φοι­τη­τές ια­τρι­κής φοι­τούν στα 13 ια­τρι­κά Πα­νε­πι­στή­μια της Κού­βας.



Στον κόσμο, ση­μειώ­νει ο Υπουρ­γός, υπάρ­χουν ένα δι­σε­κα­τομ­μύ­ριο άν­θρω­ποι που δεν θα επι­σκε­φτούν ποτέ ένα για­τρό σε όλη την ζωή τους.

Οι 20.000 για­τροί επέ­στρε­ψαν από την Βρα­ζι­λία με 4 αε­ρο­πλά­να την ημέρα δη­μιουρ­γώ­ντας ένα δυ­σβά­στα­χτο κό­στος αλλά προ­εί­χε η ασφά­λεια τους μετά την απα­ρά­δε­κτη πο­λι­τι­κή του νέου προ­έ­δρου της Βρα­ζι­λί­ας Μπολ­σο­νά­ρο. 

Ο νέος Πρό­ε­δρος, το­νί­ζει ο υπουρ­γός, προ­τι­μά να υπη­ρε­τεί τον Πρό­ε­δρο Τραμπ και την μαφία των φυ­γά­δων Κου­βα­νών στο Μαϊ­ά­μι παρά τους αν­θρώ­πους στις απο­μα­κρυ­σμέ­νες πε­ριο­χές της Βρα­ζι­λί­ας που για πρώτη φορά στην ζωή τους είχαν ια­τρο­φαρ­μα­κευ­τι­κή πε­ρί­θαλ­ψη χάριν στους Κου­βα­νούς για­τρούς.

Οι διε­θνι­στι­κές ια­τρι­κές απο­στο­λές συ­μπλή­ρω­σαν φέτος 55 χρό­νια. 

Σύμ­φω­να με τα στοι­χεία η πρώτη ήταν στην Αλ­γε­ρία. Από τότε πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν 600.000 απο­στο­λές σε 124 χώρες όπου πάνω από 400.000 υγειο­νο­μι­κό προ­σω­πι­κό έχει πάρει μέρος. 

Αυτή την στιγ­μή 34.000 Κου­βα­νοί για­τροί και νο­σο­κό­μες συμ­με­τέ­χουν σε 66 απο­στο­λές εκ των οποί­ων οι 30 είναι στις πιο φτω­χές χώρες της Αφρι­κής εκεί που οι ανά­γκες είναι με­γα­λύ­τε­ρες. Εκεί που προ­σφέ­ρε­ται δω­ρε­άν ποιο­τι­κή πε­ρί­θαλ­ψη για πρώτη φορά στην ζωή των αν­θρώ­πων.

Τα συ­γκρι­τι­κά στοι­χεία στους πί­να­κες είναι συ­ντρι­πτι­κά! Καμ­μία χώρα στον κόσμο δεν πλη­σιά­ζει τα στοι­χεία της Κού­βας ούτε στην Παι­δεία ούτε στην Υγεία. Στον κα­πι­τα­λι­σμό τα κον­δύ­λια για την Υγεία και την Παι­δεία συ­ρι­κνώ­νο­νται και οι εθνι­κοί πόροι ανα­κα­τα­νέ­μο­νται υπέρ της κερ­δο­φο­ρί­ας των μο­νο­πο­λί­ων και του διε­θνούς αντα­γω­νι­σμού τους που γί­νε­ται ολο­έ­να σκλη­ρό­τε­ρος.

Αυ­ξά­νε­ται ολο­έ­να και πε­ρισ­σό­τε­ρο το πο­σο­στό της ιδιω­τι­κής συμ­με­το­χής στην πα­ρο­χή υγεί­ας και παι­δεί­ας. Στην Κούβα δεν ισχύ­ει τί­πο­τε από όλα αυτά. Οι πα­ρο­χές είναι δω­ρε­άν για όλους.

Η Επα­νά­στα­ση στην Κούβα συ­μπλη­ρώ­νει φέτος 60 χρό­νια. Τα απο­τε­λέ­σμα­τα της Επα­νά­στα­σης φαί­νο­νται κα­θα­ρά από τους αριθ­μούς και στον τομέα της Υγεί­ας και της αλ­λη­λεγ­γύ­ης.

Μόνο ο σο­σια­λι­σμός μπο­ρεί να πλά­σει αν­θρώ­πους και κοι­νω­νί­ες που προ­σφέ­ρουν με ανι­διο­τέ­λεια τις γνώ­σεις τους εκα­το­ντά­δες χι­λιό­με­τρα από την πα­τρί­δα τους για να θριαμ­βεύ­σει ο αν­θρω­πι­σμός και η ομορ­φιά στον κόσμο.

_______________________________­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­__

Πάνος Αλε­πλιώ­της Δη­μο­τι­κός σύμ­βου­λος Πυ­λαί­ας Θεσ­σα­λο­νί­κης 87/90 και 99/2002. Αντι­δή­μαρ­χος Πυ­λαί­ας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Ερ­γά­στη­κε σαν γε­ω­λό­γος, πε­ρι­βαλ­λο­ντο­λό­γος και χω­ρο­τά­κτης στην Ελ­λά­δα και στην Σου­η­δία

Ο ΛΕΛΟΣ KITΡΙΝΟΦΥΛΛΙΔΗΣ ☺ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟ ΠΕΛΕΤΙΔΗ ❤

Νικος Κατσικιδης: : Ο εντεταλμένος του Περισσού και Δήμαρχος Πατρέων έδειξε για άλλη μια φορά τα αντιδημοκρατικά του δόντια, όταν παραμονές των χριστουγέννων μαζί με τον Κόκκινο Στρατό του και λακέδες του Εργατικού Κέντρου έκανε έφοδο στα κεντρικά της ΔΕΗ Πάτρας απειλώντας με γκούλαγκ και τουφεκισμούς, απαιτώντας να επανασυνδεθεί το ρεύμα σε 650 οικογένειες μπαταχτσίδων.
Έντρομος ο διοικητής της επιχείρησης αναγκάστηκε να υποκύψει στις απειλές και τους εκβιασμούς του τραμπούκου Δημάρχου με αποτέλεσμα σήμερα το πρωί να κινήσει τις διαδικασίες επανασύνδεσης στις περισσότερες οικογένειες.

Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που ο νοσταλγός των Σοβιέτ καταφεύγει σε τέτοιες μεθόδους.

Οι πολίτες τις Πάτρας θα θυμούνται όταν στην αρχή της θητείας του εξασφάλισε την ημερήσια διατροφή για όλους τους χαραμοφάηδες ("άπορους" τους λένε τα κουμμούνια) της πόλης.
Και σαν να μην έφτανε αυτό ανάγκασε υπαλλήλους του Δήμου να κάνουν διανομή κατ’ οίκον των μερίδων φαγητού μέσω δικύκλων, για όσους τεμπέλιδες "αδυνατούσαν" να βγουν από το σπίτι, οι οποίοι είχαν επικαλεστεί είτε αναπηρία, είτε ασθένεια, είτε ηλικία.
Έφτιαξε κεντρικά μαγειρεία στην Πλαζ για να φτιάχνουν το φαγητό για τα κοπρόσκυλα που βαριούνται να πάνε δουλέψουν.
Προμηθεύτηκε βαν για να μεταφέρει εγκαίρως το ζεστό φαγητό από τα κεντρικά μαγειρεία προς τους παιδικούς σταθμούς και τα σχολεία για να ταΐσει τα κωλοπαίδια κι εξασφάλισε κολατσιό για τους μαθητές των τρακαδόρων γονέων οι οποίοι τάχα μου ήταν σε "δυσχερή οικονομική θέση".

Ποιός θα ξεχάσει την μείωση δημοτικών τελών που έκανε στην πλέμπα και την αύξηση για τις μεγάλες ιδιοκτησίες και τις μεγάλες επιχειρήσεις, χτυπώντας ταυτόχρονα Αριστεία και Υγιής Επιχειρηματικότητα σε ένα εκδικητικό μολσεβίκικο κρεσέντο.

Όλοι ξέρουν πως αυτό το Σταλινικό απολίθωμα σε ένα ντελίριο κόκκινου φασισμού, απαγόρεψε στους οπαδούς του δημοκρατικά εκλεγμένου κόμματος της Χρυσής Αυγής το συναθροίζειν, αφού ποτέ δεν τους παραχώρησε δημοτικό κτήριο ή αίθουσα.

Κανείς δεν θα ξεχάσει όταν ο αντιδραστικός κομμουνιστής Πελετίδης δεν συμμορφώθηκε με τις εντολές της κεντρικής κυβέρνησης και κατ' επέκταση των Ευρωπαίων εταίρων μας και αρνήθηκε να απολύσει τους δημοτικούς υπαλλήλους που του είχαν υποδείξει, με αποτέλεσμα να συρθεί στα δικαστήρια και να ρεζιλέψει ολόκληρο τον Πατρινό λαό.

Σαν χθές ήταν που ο κομπλεξικός Δήμαρχος έβγαλε όλο τον αθεϊστικό κι αντιεξουσιαστικό οχετό του και πήρε τα δημοτικά ελαιόδεντρα απο την Αγία μας Εκκλησία και τους καλούς μας αστυνομικούς που ως τότε τα εκμεταλλεύονταν, και τα έδωσε σε κάτι ξεβράκωτους πολύτεκνους κατσαπλιάδες, για να έχουνε λέει "το λάδι της χρονιάς τους".

Αμ το άλλο? Το άλλο?

Που αναμόρφωσε κι αποκατέστησε την πλαζ με μόλις 1000€ ενώ στέρησε το ψωμί σε κάποιους τίμιους και σοβαρούς εργολάβους που ζητούσαν για την ίδια δουλειά 300 ψωροχιλιάρικα, βγάζοντας όλη την φτήνια και την τσιγγουνιά που κρύβει ένας κατ' εξοχήν τσίπης.

Και δεν θα ξεχάσω ποτέ όσο ζω όταν ο αυταρχικός Δήμαρχος με συνεργεία του Δήμου πήγε και ξήλωσε τις καγκελόπορτες που είχε τοποθετήσει η ΟΛΠΑ για να φτιάξει -άκουσον, άκουσον- δωρεάν πάρκινγκ για 1000 αυτοκίνητα για τους κωλαράδες Πατρινούς που βαριούνται να πάνε από δω ίσαμε εκεί με τα πόδια ή το ποδήλατο.

Αυτά κι άλλα πολλά από έναν λαϊκιστή που σαν Δήμαρχος δεν κατάφερε να κάνει ένα έργο ουσίας όπως π.χ. 

ο Δήμαρχος Ναυπλιέων που έκανε τον Αντώνη Σαμαρά επίτιμο Δημότη Ναυπλιου ή σαν τον Δήμαρχο Άργους-Μυκηνών που έχει βάλει μπρος να φτιάξει το Άγαλμα του Κωνσταντίνου Κατσιφά.

Αυτά κι άλλα πολλά από έναν ιδεοληπτικό που προσπαθεί να κάνει την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της πανέμορφη πατρίδας μας, την τελευταία Σοβιετία του πλανήτη.

- Λέλος Κιτρινοφυλλίδης.
Δημοσιογράφος της εφημερίδας "Το Φιλελεύθερο Πατρινό Παπαγαλάκι".

Αντιγραφή από: 

Konstantinos Mpourxas

ΟΙ #JumboXEFTILES# ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΑΝ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΟΥΣΑΝ ΤΗ ΣΒΑΣΤΙΚΑ k ΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ?!!

Jumbo: Απέσυρε σακούλες με τη σβάστικα και τον Χίτλερ

Αντιδράσεις προκάλεσε η σακούλα που πωλείτο και διαφημιζόταν στο ηλεκτρονικό "κατάστημα" του Jumbo - Αποσύρθηκε από την αγορά όπως ενημερώνει η εταιρεία

Η "Σακούλα Δώρου Craft Λονδίνο" στην κατηγορία "Τσάντες Kraft Μίνι Ενηλίκων" που πωλείτο από τα καταστήματα Jumbo, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις για έναν λόγο που δεν φαινόταν εκ πρώτης όψεως.

Με μια πιο προσεκτική παρατήρηση, βλέπει κανείς πως πάνω στη σακούλα δώρου υπάρχουν ναζιστικά σύμβολα, όπως και το πρόσωπο του Χίτλερ. Συγκεκριμένα, στην πάνω δεξιά γωνία υπάρχει το επίμαχο γραμματόσημο με το πρόσωπο του Χίτλερ, καθώς και σφραγίδα που εικονίζει τον ναζιστικό αετό και τη σβάστικα.

Η σακούλα πωλείτο προς 50 cents.

Μετά τις αντιδράσεις και τη διάσταση που πήρε το θέμα στο διαδίκτυο, η εταιρεία απέσυρε την εν λόγω δωροσακούλα. Διευκρινίζει δε, πως δεν είχαν αντιληφθεί τα ναζιστικά σύμβολα που υπήρχαν πάνω της, ενώ το θέμα περιήλθε στην αντίληψή της μετά από διαμαρτυρία πελάτη.
Αναλυτικά η ανακοίνωση του Jumbo:

"Αναφορικά με δημοσίευμα που αναφέρεται σε αισθητική απεικόνιση σακουλίτσας δώρου από τα καταστήματα και το eshop μας, η Jumbo AEE διευκρινίζει τα κάτωθι:

- H συγκεκριμένη σακουλίτσα δώρου επωλείτο στα καταστήματα μας χωρίς να έχει γίνει αντιληπτό ούτε από τον αγοραστή, ούτε από τους πελάτες μας που την αγόραζαν για πολύ καιρό ότι μια σφραγίδα και ένα γραμματόσημο εποχής μπορούσε να δημιουργήσει λάθος συνειρμούς.

- Μόλις αυτό έγινε αντιληπτό από πελάτη και μας υποδείχθηκε αποφασίστηκε να αποσυρθεί και να καταστραφεί".

www.news247.gr

ΠΟΤΕ ΓΕΝΝΉΘΗΚΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ? ΠΟΤΕ ΚΑΘΙΕΡΏΘΗΚΕ Η 25 ΔΕΚΕΜΒΡΊΟΥ ?

Αρχικά, οι Χριστιανοί δεν γιόρταζαν τη γέννηση του Ιησού. 
Από τις υπάρχουσες πηγές φαίνεται ότι η γέννησή του, μάλλον έγινε στη διάρκεια του φθινοπώρου και όχι τον χειμώνα. 
Γύρω στον δεύτερο αιώνα έγινε προσπάθεια να οριστεί η πιθανή ημερομηνία γέννησης. 
Τα πρώτα χρόνια, τα Χριστούγεννα γιορτάζονταν μαζί με τα Θεοφάνια, δηλαδή στις 6 Ιανουαρίου. 
Από τον 4ο αιώνα, όμως, η γέννηση του Χριστού διαχωρίστηκε από τα Θεοφάνια και καθιερώθηκε να εορτάζεται στις 25 Δεκεμβρίου.
 Ο λόγος της αλλαγής ημερομηνίας ήταν για να «χτυπηθεί» η μέρα λατρείας του Ανίκητου Ηλίου, που ήταν σημαντική για τους ειδωλολάτρες. 
Ίδια εποχή εορτάζονταν και τα Σατουρνάλια, αφιερωμένα στον Κρόνο καθώς και τα γενέθλια του Μίθρα, τα οποία τιμούσαν κυρίως οι Ρωμαίοι στρατιώτες. 
Για πρώτη φορά, τα Χριστούγεννα εορτάστηκαν στις 25 Δεκεμβρίου, το 354 μ.Χ.
 Ο εορτασμός εμφανίζεται στο εορτολόγιο της Ρώμης και αργότερα καθιερώθηκε στην Αντιόχεια και στην Κωνσταντινούπολη. 
Πολλοί ιστορικοί θεωρούν ότι μάλλον υπολογίστηκε λάθος και η γέννηση του Χριστού, η οποία φέρεται να έγινε τέσσερα χρόνια νωρίτερα. 
Αυτό το αποδέχονται και θεολόγοι, καθώς γνωρίζουν ότι η ακριβής ημερομηνία γέννησης είναι ήσσονος σημασίας για τη θρησκεία. Το 750 μ.Χ. αποτέλεσε ορόσημο. ...
Ο Άγιος Βονιφάτιος αντικατέστησε την παγανιστική λατρεία της βελανιδιάς με το έλατο, το οποίο έγινε και το δέντρο των Χριστουγέννων. 
Για τον στολισμό των δέντρων χρειάστηκε, όμως, να περάσουν σχεδόν πέντε αιώνες. 
Το πρώτο στολισμένο δέντρο εμφανίστηκε το 1539 και στα κλαδιά του είχε είδη ρουχισμού και άλλα χρήσιμα είδη για τους φτωχούς. Σύμφωνα με αναφορές, ο πρώτος που στόλισε δέντρο ήταν ο Μαρτίνος Λούθηρος.
 Αργότερα, ο στολισμός του Χριστουγεννιάτικου δέντρου επεκτάθηκε από τη Γερμανία στην Πολωνία και στη Βρετανία. 
Το 1816 καταγράφηκε το πρώτο στόλισμα δέντρου στη Βιέννη. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1833, μέσω του Όθωνα και των Βαυαρών, στολίστηκε δέντρο και στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο Ναύπλιο. 
Οι κάτοικοι σχημάτιζαν τεράστιες ουρές για να θαυμάσουν το νέο έθιμο. Το παράδειγμα του Όθωνα ακολούθησαν οι αυλικοί του και σταδιακά τους μιμήθηκαν οι μεγαλοαστοί και ο υπόλοιπος κόσμος. Έτσι, μπήκε σε όλα τα σαλόνια, φτωχά ή πλούσια. Άλλωστε, από έλατα στην Ελλάδα άλλο τίποτα. 
Κάτι που, κατά την άποψη των χριστιανών, έδινε την ιδέα της αναγέννησης του κόσμου μέσω του χριστιανισμού, που ήθελε να προσδώσει νέα διάσταση στα πράγματα, ξεπερνώντας τις αρχαίες θρησκείες....

 Από: http://www.mixanitouxronou.gr/o-christos-gennithike-pithanotata-to-4-p-ch-ke-ine-veveo-oti-den-itan-25-dekemvriou-giati-epilechthike-i-imerominia-afti-arketous-eones-meta/

Του Γιώργου Δαμιανού από τα 24 Γράμματα 

Σήμερα, θεωρούμε δεδομένο ότι ο Χριστός γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου. 

Τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες όμως, τα γενέθλια του Χριστού ήταν θέμα ατελείωτων συζητήσεων. 

Η απόφαση για την 25η Δεκεμβρίου ελήφθη το 336 μ.Χ και ο λόγος ήταν ότι έπρεπε να αντικατασταθεί μια σημαντική γιορτή των Ελλήνων και των Λατίνων. Οι πιστοί της προηγούμενης θρησκείας γιόρταζαν τις ημέρες εκείνες τη μεγάλη γιορτή της γέννησης του Ήλιου (Dies Solis Invectis Natalis). 

Κατά την αστρονομία, επίσης, 23 – 25 Δεκεμβρίου είναι οι μέρες του χειμερινού ηλιοστάσιου. 

Μέχρι τον 7ο – 8ο αι. δεν έβρισκαν ησυχία με τέτοια ζητήματα, για παράδειγμα: ο Επιφάνιος είχε προτείνει την 6η Ιανουαρίου ως ημέρα γέννησης του Χριστού, ενώ ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, ο σημαντικότερος θεολόγος του 2ου αι. είχε προτείνει τη 18η Νοεμβρίου. 

Αξιοσημείωτη λεπτομέρεια είναι ότι πρώτα προσδιορίστηκε η ημερομηνία της γέννησης του Χριστού στις 25 Δεκεμβρίου και στη συνέχεια ορίστηκε η ημερομηνία της γιορτής της σύλληψης του Θεανθρώπου, ακριβώς εννέα μήνες νωρίτερα (Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, 25 Μαρτίου). 

Όταν ο χριστιανισμός θα διαδοθεί στους βόρειους λαούς της Ευρώπης, τότε, θα εμπλουτιστεί με νέα ήθη και έθιμα, όπως, για παράδειγμα το χριστουγεννιάτικο έλατο. 

Πότε καθιερώθηκε ο στολισμός του Χριστουγεννιάτικου δέντρου Το χριστουγεννιάτικο δένδρο καθιερώθηκε τον 8ο αιώνα από τον Άγιο Βονιφάτιο, ο οποίος διαδίδοντας τον Χριστιανισμό στους Γερμανούς, έπρεπε να αντικαταστήσει τις δοξασίες των γηγενών πληθυσμών.

 Συγκεκριμένα, οι αρχαίοι Γερμανοί λάτρευαν τον ιερό δρυ (βελανιδιά) και ο Βονιφάτιος τους τον αντικατέστησε με το χριστουγεννιάτικο έλατο.

 Πολλούς αιώνες αργότερα, το 1539, ο Μαρτίνος Λούθηρος θα κρεμάσει πάνω στο έλατο φαγώσιμα ή είδη ρουχισμού. 

Αυτά τα χρήσιμα δώρα θα αντικατασταθούν, αργότερα, με τα σημερινά στολίδια, τις μπάλες, τα λαμπάκια κλπ. 

Το πρώτο Χριστουγεννιάτικο δένδρο στην Ελλάδα Στολίστηκε το 1833 στο Ναύπλιο, έξω από το σπίτι του Όθωνα. Στη συνέχεια, όταν η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στην Αθήνα, η οικία του Όθωνα ήταν το μοναδικό στολισμένο σπίτι στην Αθήνα. Εμπρός στο σπίτι του βασιλιά, λοιπόν, έκαναν ουρά οι Αθηναίοι για να θαυμάσουν το πρωτόγνωρο δέντρο. 

Το στολισμένο καραβάκι δεν το γνώριζαν στην Αθήνα παρά μόνο σε ορισμένα νησιά. Συνεπώς, το χριστουγεννιάτικο έλατο ήταν μία νέα μόδα και δεν περιόρισε κάποια προϋπάρχουσα συνήθεια των Αθηναίων και των περισσοτέρων Ελλήνων. 

Τώρα, γιατί πρέπει να το στολίζουμε, το δέντρο και τη φάτνη, με ψεύτικο χιόνι αυτό δεν έχει να κάνει με τη Βηθλεέμ, αλλά με τη Γερμανική προέλευση του εθίμου. 

Πάντως και στην Εσπερία το έθιμο με το στόλισμα του δέντρο διαδόθηκε την ίδια, περίπου, εποχή. 

O Λευκός Oίκος απέκτησε το πρώτο του στολισμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο το 1856, επί προεδρίας Φράνκλιν Πιρς, ενώ το παλάτι του Oυίδσορ στόλισε για πρώτη φορά χριστουγεννιάτικο δέντρο το 1834. 

Tο έφερε στο παλάτι ο Πρίγκιπας Aλβέρτος, σύζυγος της Bασίλισσας Bικτόριας για χάρη της βασιλικής οικογένειας. ...

http://www.mixanitouxronou.gr/giati-giortazoume-ta-xristougenna-stis-25-dekemvriou-kai-oxi-stis-6-ianouariou-i-stis-18-noemvriou-opos-eixan-proteinei-epifaneis-theologoi/