ΤΟΥΡΚΙΑ-ΕΛΛΑΔΑ: ΈΤΣΙ ΓΙΟΡΤΆΖΟΥΝ ΤΗΝ 8 ΜΑΡΤΗ ΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΤΑΞΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ !!

ΠΑΜΕ

Παρέμβαση σε εκδήλωση του Συνδικάτου «Nakliyat Is» για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας 

Η Γιώτα Ταβουλάρη, μέλος της ΕΓ του ΠΑΜΕ μιλά στην εκδήλωση

Eκδήλωση για τις γυναίκες, στα πλαίσια της 8ης Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα Γυναίκας, πραγματοποίησε το Συνδικάτο «Nakliyat Is» στην Κωνσταντινούπολη.

Παρεμβαίνοντας στην εκδήλωση εκ μέρους της ΕΓ του ΠΑΜΕ, η Γιώτα Ταβουλάρη ανέφερε τα εξής:

«Εκ μέρους της ΕΓ του ΠΑΜΕ, θέλω να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση στην εκδήλωσή σας αυτή, για τη ζεστή συναδελφική σας φιλοξενία και να μεταφέρω τους θερμούς αγωνιστικούς μας χαιρετισμούς και την ταξική μας αλληλεγγύη στους αγώνες σας! 

Η παρουσία μας εδώ και η συμμετοχή μας στις δραστηριότητές σας αποτελεί πολύτιμη εμπειρία, που θα μεταφερθεί και στους εργαζόμενους στην Ελλάδα. 

Οι δεσμοί αγώνα και ταξικής αλληλεγγύης που έχουμε δημιουργήσει μεταξύ μας και μέσα στη μεγάλη ταξική οικογένεια της ΠΣΟ είναι ισχυροί και έτσι πρέπει να παραμείνουν και να δυναμώσουν. 

Να συμβάλλουμε στην ισχυροποίηση της ίδιας της ΠΣΟ, για να δυναμώσει έτσι και η πάλη των εργαζόμενων όλου του κόσμου απέναντι στους πλουτοκράτες και τις κυβερνήσεις τους, απέναντι στο σύστημά τους που εκμεταλλεύεται βάρβαρα τον ιδρώτα μας.

Στέλνουμε από εδώ τους ταξικούς αγωνιστικούς μας χαιρετισμούς στις συναγωνίστριες της ΠΣΟ, που ξεκίνησαν σήμερα το Συνέδριό τους στον Παναμά!

Σήμερα, τιμούμε την Παγκόσμια Ημέρα της Εργαζόμενης Γυναίκας, όπως αυτή καθιερώθηκε το 1910, με απόφαση της πρωτοπορίας του διεθνούς ταξικού γυναικείου κινήματος. 

Είχαν περάσει 53 χρόνια από τη μεγαλειώδη απεργία και εξέγερση των εργατριών στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης για ανθρώπινες συνθήκες και μείωση ωρών εργασίας, ίση αμοιβή με τους άντρες συναδέλφους τους. Πρόκειται για μια από τις κορυφαίες στιγμές του εργατικού κινήματος, που βάφτηκε στο αίμα από τις δυνάμεις καταστολής.

Στην Ελλάδα, η πρώτη απεργία γυναικών έγινε το 1892 από εργάτριες ενός εργοστασίου υφαντουργίας, όταν η εργοδοσία, που είχε τότε αποκτήσει το πέμπτο της εργοστάσιο, έκανε προσπάθεια να τους μειώσει το μεροκάματο κατά 20%!

Η φετινή 8η Μάρτη βρίσκει τις γυναίκες των εργατικών και φτωχών λαϊκών οικογενειών να ματώνουν από τις αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές του μεγάλου κεφαλαίου και της λυκοσυμμαχίας του, της ΕΕ. 

Το "ευρωπαϊκό πρότυπο" είναι εχθρικό για τους εργαζόμενους, άντρες και γυναίκες. 

Αυτό που ενδιαφέρει την ΕΕ είναι πώς θα μεγαλώσουν τα κέρδη των μονοπωλίων και πώς θα γίνουν πιο ανταγωνιστικά. 

Γι' αυτό προωθεί αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα και καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις παντού. 

Είτε στην καπιταλιστική κρίση, είτε στην ανάπτυξη. Μεγάλο πλήγμα από αυτά τα μέτρα δέχονται οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των φτωχών στρωμάτων. 

Χάνουν κατακτημένα δικαιώματα που απορρέουν από τη μητρότητα, αυξάνεται η ανεργία και η ελαστική απασχόλησή τους.

 Το ποσοστό της μερικής απασχόλησης στην Ολλανδία φτάνει στο 75%, στη Γερμανία το 47% και στη Μεγάλη Βρετανία το 41%. 

Η κατάργηση κοινωνικών δομών και επιδομάτων τις επιβαρύνει ακόμα περισσότερο με τη φροντίδα της οικογένειας, παιδιών, ηλικιωμένων, βάζει πρόσθετα εμπόδια στη συμμετοχή τους στην οργάνωση της πάλης στο χώρο δουλειάς, στο σωματείο. Το αποκρουστικό και αντιδραστικό πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φαίνεται και στο γεγονός ότι έφτασε στο σημείο να νομιμοποιήσει απόλυση εγκύου! 

Τα μονοπώλια θέλουν τη γυναίκα φτηνό εργατικό δυναμικό, αλλά και αγωγό για να κάνουν πιο φτηνή την εργατική δύναμη, για να διοχετεύσουν τη μοιρολατρία, την ηττοπάθεια και τη φοβία στις γραμμές του εργατικού κινήματος.

Και στην Ελλάδα, οι εργαζόμενες βιώνουμε την ανασφάλεια, το φόβο της απόλυσης, της εργοδοτικής τρομοκρατίας, της καταστολής. Εργοδοσία - κυβέρνηση διαλύουν τις συλλογικές συμβάσεις και το σύνολο των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων, πετσοκόβουν επιδόματα, τσακίζουν μισθούς και συντάξεις, αυξάνουν τα όρια συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών, βάζουν νέους φόρους στο λαό, προχωρούν σε πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών. Βάζουν στο γύψο το δικαίωμα της απεργίας!

Μάλιστα, η εργασιακή ζούγκλα γενικεύεται στο όνομα της "ισότητας" και "ισονομίας"!

Η ευρωπαϊκή και διεθνής συνδικαλιστική γραφειοκρατία στηρίζει αυτές τις πολιτικές και φέρει βαριές ευθύνες για την υποχώρηση του εργατικού κινήματος. 

Προσανατολίζει στην ενσωμάτωση, πατά σε υπαρκτά προβλήματα για να προωθήσει τις απαιτήσεις των καπιταλιστών ενάντια στους εργάτες. 

Αποδέχεται μειώσεις μισθών και απολύσεις, διαπραγματεύεται τη διαχείριση της βίας κατά των γυναικών μέσα στους χώρους δουλειάς. Δεν αμφισβητεί το "δικαίωμα" στην εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, στον αλληλοσκοτωμό των λαών για τα κέρδη των αφεντικών. 

Στην Ελλάδα, συζητά με τους εργοδότες και την κυβέρνηση για το πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι, έκανε ανοιχτή απεργοσπασία στις 12/1/2018, όταν το ΠΑΜΕ, το ταξικό κίνημα, δίναμε την απεργιακή μάχη κόντρα στο νόμο που καταργούσε το δικαίωμα στην απεργία! 

Όταν αντιμετωπίζαμε την καταστολή και τις απολύσεις συναγωνιστών μας επειδή απήργησαν!

Οι εργάτριες και οι εργάτες χρειάζονται συνδικάτα ταξικά γερά, μαζικά, αγωνιστικά που μέσα από αυτά θα παλεύουν με τα δικά τους αιτήματα, με βάση τις σημερινές σύγχρονες ανάγκες τους και τον πλούτο που παράγουν με τον ιδρώτα τους. 

Η οργάνωση των γυναικών σε αυτά τα σωματεία πρέπει να αυξηθεί και να δυναμώσει. Να σπάει καθημερινά ο φόβος και η απογοήτευση. 

Το ΠΑΜΕ δίνει αυτή τη μάχη. 

Πολλές είναι οι παρεμβάσεις των συνδικάτων μας ενάντια σε απολύσεις εργαζόμενων γυναικών, εγκύων. 

Κινητοποιήσεις και αγώνες για προστασία της μητρότητας, για μέτρα υγείας και ασφάλειας των γυναικών στους εργασιακούς χώρους, κοινωνική ασφάλιση, συνταξιοδότηση. Εκδηλώσεις - συζητήσεις για τις γυναίκες, για τα νέα ζευγάρια, για τα παιδιά.

Δίνουμε τη μάχη για την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας με αυξήσεις σε μισθούς και μεροκάματα και βελτίωση των όρων και συνθηκών δουλειάς για γυναίκες και άνδρες, διεύρυνση των δικαιωμάτων μας μέσα στους χώρους δουλειάς. 

Για τη συλλογική προστασία των εργαζόμενων απέναντι στην επιθετικότητα των αφεντικών. 

Δίνουμε τη μάχη για να μην πέσουν τα σπίτια των εργατικών και φτωχών οικογενειών στα χέρια των τραπεζιτών και των πλουτοκρατών μέσα από τους πλειστηριασμούς. 

Με συντονισμένους αγώνες, συλλαλητήρια, στάσεις εργασίας και απεργίες σε κλάδους και επιχειρήσεις, παρεμβάσεις σε υπουργεία, τοπικές αρχές, παραστάσεις διαμαρτυρίας, απεργίες πανελλαδικής εμβέλειας.

Σε αυτό το δύσκολο δρόμο του ταξικού αγώνα, αναμετριόμαστε καθημερινά με τα εμπόδια που μας βάζει το εκμεταλλευτικό σύστημα, αλλά και με τις δικές μας αδυναμίες.

Προχωράμε, όμως, σταθερά. 

Με εμπιστοσύνη στο δίκιο μας και τις δυνάμεις μας. 

Με τη δύναμη που μας δίνουν οι αγώνες των ταξικών μας αδελφών σε όλο τον κόσμο, η μεγάλη μας ταξική οικογένεια, η ΠΣΟ.

Για να δυναμώνουμε τα συνδικάτα μας.

 Για να δίνουμε με καλύτερους όρους τη μάχη απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο και τη στρατηγική του που γεννά τα προβλήματα και σφίγγει τα δεσμά της διπλής εκμετάλλευσης των γυναικών. 

Για να ανοίξει η προοπτική για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για την απελευθέρωση της γυναίκας από τα δεσμά της ταξικής εκμετάλλευσης»

902.gr 

1 / 4

ΔΙΚΗ ΧΡΥΣΑΥΓΟΥΛΩΝ: H AΛΛΑΓΗ ΙΣΧΥΡΙΣΜΏΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ, ΞΕΣΚΕΠΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ

Ο συντριπτικός όγκος των στοιχείων που προέκυψε από τα αναγνωστέα έγγραφα, συνδυαζόμενος με τις καταθέσεις των μαρτύρων, ανάγκασε χτες (5/3/2018) την υπεράσπιση των βουλευτών της Χρυσής Αυγής να ανασκευάσει βασικούς ισχυρισμούς των κατηγορουμένων. 

Συγκεκριμένα, την ανασκευή των ισχυρισμών ανέλαβε ο συνήγορος υπεράσπισης του κατηγορούμενου βουλευτή Γερμενή, αλλά και του κατηγορούμενου για την ανθρωποκτονία Φύσσα, Αναστάσιου Μιχάλαρου, Χριστόφορος Τσάγκας.

Το τάγμα εφόδου της Νίκαιας με εικονιζόμενους αρκετούς κατηγορούμενους για την ανθρωποκτονία Φύσσα.

Η υπεράσπιση αμφισβητούσε μέχρι σήμερα στην ολότητά τους τις καταθέσεις των μαρτύρων που μιλούσαν για πολυπρόσωπη επίθεση ομάδας της Χρυσής Αυγής στην παρέα του Παύλου Φύσσα. 

Μετά την απόδειξη της συντεταγμένης ειδοποίησης των μελών της Ασφάλειας της τοπικής Νίκαιας και της οργανωμένης μετάβασης με μηχανές και αμάξια στο σημείο, η υπεράσπιση προέβη πλέον στους ακόλουθους νέους ισχυρισμούς:

α. Ισχυρισμός Πρώτος: “Πριν το μαχαίρωμα του Παύλου Φύσσα, προηγήθηκε συμπλοκή της παρέας του Φύσσα και ομάδας ατόμων της Χρυσής Αυγής, που ήταν όμως άσχετη με τη μετέπειτα δολοφονική πράξη του Ρουπακιά”.

Προκειμένου να στοιχειοθετηθεί η θεωρία της “συμπλοκής δύο ομάδων”, ο συνήγορος Τσάγκας αποδέχτηκε για πρώτη φορά επισήμως την παρουσία, στο σημείο της δολοφονίας, των φίλων του Παύλου Φύσσα, Ηλία Κοντονικόλα και Δημήτρη Μελαχροινόπουλου. Πρόκειται για εντυπωσιακή μεταστροφή, καθώς η υπεράσπιση μέχρι σήμερα αποκαλούσε τους Μελαχροινόπουλο και Κοντονικόλα “ψευδομάρτυρες” (είχε μάλιστα υποβάλει σχετικά αιτήματα περί ψευδορκίας μετά το τέλος της κατάθεσής τους), που δεν βρίσκονταν στο σημείο και δεν ήταν αυτόπτες της ανθρωποκτονίας Φύσσα. Τον ισχυρισμό μάλιστα αυτόν επανέλαβε μόλις στην προηγούμενη συνεδρίαση ο συνήγορος του Αναδιώτη Κοντοβαζενίτης! 

Αποδεχόμενη την παρουσία των Κοντονικόλα και Μελαχροινόπουλου στο σημείο, η υπεράσπιση νομιμοποιεί πλέον τις μαρτυρίες δύο σημαντικότατων αυτοπτών μαρτύρων που μέχρι σήμερα αμφισβητούσε.

β. Ισχυρισμός δεύτερος: “Τα άτομα που συνεπλάκησαν με τον Φύσσα τέλεσαν αποκλειστικά πλημμεληματικές πράξεις. Σε κάθε περίπτωση δε θα μπορούσαν να ξέρουν τι είχε στο μυαλό του ο Ρουπακιάς”.

Ο ισχυρισμός αυτός αποδέχεται πλέον την πολυπρόσωπη επίθεση που δέχτηκε ο Φύσσας, αλλά επιχειρεί να αποσυσχετίσει την ομάδα της Χρυσής Αυγής από τον Ρουπακιά. 

Ωστόσο, τα στοιχεία της δικογραφίας, οι καταθέσεις των αυτοπτών μαρτύρων και η συνεκδίκαση της ανθρωποκτονίας με την υπόθεση της εγκληματικής οργάνωσης καθιστούν τον ισχυρισμό λίαν επικίνδυνο για τους κατηγορούμενους. 

Κι αυτό γιατί τα “άτομα που συνεπλάκησαν με τον Φύσσα” και ο Ρουπακιάς κινητοποιήθηκαν κατόπιν κοινής ειδοποίησης (τηλέφωνα και sms), συγκεντρώθηκαν στο ίδιο σημείο (γραφεία Χρυσης Αυγής Νίκαιας), μετέβησαν με την ίδια πομπή στο Κοράλλι και εν τέλει έδρασαν από κοινού όπως έχουν περιγράψει όλοι οι αυτόπτες μάρτυρες (φοιτήτριες, φίλοι Φύσσα, σωφρονιστικός υπάλληλος, περίοικος από μπαλκόνι, αστυνομικοί). 

Έτσι, η – για πρώτη φορά προβαλλόμενη – αποδοχή της τέλεσης πλημμεληματικών πράξεων δεν αποσυνδέει τους δράστες τους απο τον Ρουπακιά, αλλά τουναντίον επιβεβαιώνει για πρώτη φορά την τέλεση αξιόποινων πράξεων πριν την εγκληματική κορύφωση του Ρουπακιά στα πλαίσια μιας ενιαίας εγκληματικής αλυσίδας.

γ. Ισχυρισμός τρίτος: “Το μαχαίρωμα και η σύλληψη Ρουπακιά είχαν γίνει στις 00:05:20, όταν διαβιβάζει το σχετικό σήμα ο άντρας της ομάδας ΔΙΑΣ. Όμως τα άτομα τις Χρυσής Αυγής είχαν φύγει στις 00:03:50”.

Η παραδοχή της υπεράσπισης ότι η δολοφονία και η σύλληψη Ρουπακιά είχαν ολοκληρωθεί στις 00:05:20 έρχεται σε σύγκρουση με όλους τους μέχρι σήμερα υποβληθέντες ισχυρισμούς που βασίζονταν στην αναγραφόμενη ώρα στην κάμερα του καταστήματος PASSION LINGERIE που έδειχνε τον Ρουπακιά να κατευθύνεται στο σημείο της δολοφονίας την 00:07:00. Μάλιστα η υπεράσπιση αξιοποιούσε την αστυνομική έκθεση που εσφαλμένα ανέφερε ότι “δεν υπάρχει απόκλιση της αναγραφόμενης ώρας με την πραγματική”. 

Ωστόσο, όπως έγινε κατανοητό στην ακροαματική διαδικασία, η ώρα της κάμερας του PASSION LINGERIE είναι λαθεμένη, συγκεκριμένα πηγαίνει κατά 3 με 4 λεπτά μπροστά. 

Έτσι, η υπεράσπιση ανέκρουσε πρύμνη και αποδέχτηκε τελικά το ορθό της ώρας των αστυνομικών σημάτων. Ο νέος ισχυρισμός βέβαια δεν έχει περισσότερες πιθανότητες τελεσφόρησης καθώς από τα έγγραφα προκύπτει καθαρά ότι το μαχαίρωμα του Φύσσα έγινε ανάμεσα στις 00:03:00 και 00:04:00. 

Έτσι μόνο εξηγείται η πρώτη κλήση στο ΕΚΑΒ στις 00:04:00, η διαβίβαση σημάτων για διαφυγή ατόμων της Χρυσής Αυγής μετά το μαχαίρωμα, η ακινητοποίηση Ρουπακιά και εν τέλει η διαβίβαση στις 00:05:20. 

Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται από όλες τις καταθέσεις των αυτοπτών μαρτύρων, σύμφωνα με τις οποίες, τη στιγμή που ο Ρουπακιάς κατεβαίνει από το αυτοκίνητο, ο Φύσσας εξακολουθεί να χτυπιέται από 3 τουλάχιστον άτομα της Χρυσής Αυγής παρόντων άλλων 20 στο διάζωμα και το απέναντι πεζοδρόμιο (φοιτήτριες, φίλοι Φύσσα, περίοικος από το μπαλκόνι).

δ. Ισχυρισμός τέταρτος: “Η πομπή των μηχανών και των αυτοκινήτων, ανάμεσά τους ενός ασημί αυτοκινήτου, δεν απεικονίζει τη μετάβαση της ομάδας της Χρυσής Αυγής αλλά τη συνήθη κίνηση της Παναγή Τσαλδάρη”.

Η επίδειξη των αποσπασμάτων των βίντεο των καταστημάτων στα οποία εμφανίζεται η πομπή των μηχανών και των αυτοκινήτων ανάγκασε για πρώτη φορά την ηγεσία της Χρυσής Αυγής να τοποθετηθεί σχετικά και να αρνηθεί την πομπή.

 Ωστόσο, αρκετοί κατηγορούμενοι, με πρώτο τον ίδιο τον Ρουπακιά, έχουν ήδη παραδεχτεί τόσο την πομπή όσο και το δρομολόγιό της το οποίο συμπίπτει απολύτως με τα απεικονιζόμενα στο βίντεο. 

Η άρνηση της πομπής από πλευράς Χρυσής Αυγής είναι εύλογη, καθώς αυτό και μόνο το γεγονός τορπιλίζει τον ισχυρισμό περί δήθεν αυτοτελών πλημμεληματικών πράξεων στην πρώτη φάση της επίθεσης στον Παύλο Φύσσα και ανθρωποκτονίας από τον Ρουπακιά στη δεύτερη. 

Όμως στην εξέλιξη της αποδεικτικής διαδικασίας η προσέλευση των δραστών στο Κοράλλι – και μάλιστα από κοινού – προκύπτει αναντίρρητα. 

Έτσι προβλέπεται ότι η υπεράσπιση θα ανασκευάσει στο μέλλον τον ισχυρισμό περί “κίνησης στην Τσαλδάρη”.

Η ανασκευή των μέχρι σήμερα ισχυρισμών της υπεράσπισης ήταν μια από καιρό αναμενόμενη εξέλιξη. Τα περί άγνωστης ομάδας που δεν σχετιζόταν με τη Χρυσή Αυγή (ακόμα και για οπαδούς του ΠΑΟΚ είχε μιλήσει η υπεράσπιση) ήταν ελάχιστα πειστικά.

 Οι ισχυρισμοί περί “μονομαχίας Ρουπακιά-Φύσσα”, “ένας με έναν”, έχουν καταπέσει στο ακροατήριο. 

Η υπεράσπιση έπρεπε να τροποποιήσει τη γραμμή της επί το ρεαλιστικότερο: 

έτσι, προωθεί πλέον τη γραμμή της συμπλοκής ανάμεσα σε δύο ομάδες και την αποσυσχέτιση Ρουπακιά από την ομάδα της Χρυσής Αυγής. Κατ΄αυτόν όμως τον τρόπο, η υπεράσπιση προέβη σε κρίσιμες ομολογίες που θα έχουν προφανείς ποινικές συνέπειες:

α. αποδέχτηκε την ταυτότητα της ομάδας που επιτέθηκε στο Φύσσα ως ομάδας της Χρυσής Αυγής,

β. αποδέχτηκε την ύπαρξη στον χώρο των δύο αυτοπτών μαρτύρων που μέχρι σήμερα αμφισβητούσε, των Κοντονικόλα και Μελαχροινόπουλου,

γ. αποδέχτηκε την τέλεση αξιόποινων πράξεων κατά του Φύσσα από μέλη της ομάδας της Χρυσής Αυγής πριν την προσέλευση Ρουπακιά.

δ. αρνήθηκε την από κοινού προσέλευση των κατηγορούμενων μελών της Χρυσης Αυγής στο σημείο.

Για να ολοκληρωθεί η ως άνω καινούργια υπερασπιστική γραμμή, αυτό που θα χρειαστεί τώρα είναι να προσέλθουν οι κατηγορούμενοι για την ανθρωποκτονία Φύσσα και να ομολογήσουν πλέον την παρουσία τους στον χώρο της Παναγή Τσαλδάρη. 

Αυτή η απόφαση όμως, με δεδομένες τις καταθέσεις πλήθους αυτοπτών μαρτύρων, θα είναι αυτοκτονική καθώς ισοδυναμεί, όσον αφορά τους κατηγορούμενους για τη δολοφονία Φύσσα, με ομολογία ενοχής.

Γι’ αυτό και η υπεράσπιση της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής θα αναγκαστεί να ανασκευάσει εκ νέου τους ισχυρισμούς της: η ώρα που τα κατηγορούμενα στελέχη και μέλη της τοπικής της Νίκαιας θα “αδειαστούν” δήθεν γιατί έδρασαν χωρίς έγκριση από την ηγεσία δεν είναι μακριά. 

Θα ήταν ωστόσο αφελές να θεωρηθεί οτι αυτή η διαρκής διολίσθηση στους υπερασπιστικούς ισχυρισμούς περνάει απαρατήρητη από το δικαστήριο.
Από Κατιούσα Με Τίτλο:

Νέα δεδομένα: η αλλαγή των ισχυρισμών της υπεράσπισης ξεσκεπάζει την εγκληματική οργάνωσηΠηγή: JailGoldenDawn

--ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΤΟ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ--

___________Γεννήθηκα ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, 8 Μάρτη, το 1920,
το 1930, το 1950, το 2018 και θα αφήσω την τελευταία μου πνοή, σε μια μικρή γωνιά της γης, σε μια φτωχογειτονιά, όπως όλες οι γειτονιές του κόσμου όπου μένουν άνθρωποι της τάξης μου. Οι περισσότεροι, εργάτες δουλεύουν σε εργοστάσια της περιοχής απ΄τα χαράματα μέχρι τη δύση του ήλιου, σκυθρωποί και αμίλητοι.
Σήμερα είμαι μια γιαγιά 98 χρονών με παιδιά, εγγόνια, δισέγγονα και τρισέγγονα. Κάνοντας έναν απολογισμό για μένα και τα μέλη της οικογένειάς μου, απαριθμώ, όσα μπορώ να θυμηθώ, τα ονόματα των εργοστασίων και εταιρειών που δουλέψαμε, όπου γης.
Δούλεψα από οχτώ χρονών και σας δείχνω μια φωτογραφία μου που με βγάλανε σε ένα εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας.
Δουλέψαμε στις παρακάτω εταιρείες:
►Gucci brands ►Replay ►Lacoste ►Oneil ►Zara ►Sarah ►Chanel►Nautika ►Luxottica ►Versace ►Yves Saint Laurent ►Fiorucci►Cerruti►Prada ►Armani► ►Apple Bottom ►Clothing ►Adidas ►Calvin Klein ►Champion ►Columbia ►LEE ►Levi's ►Ellesse ►Christian Dior ►Gianfranco Ferre►Hugo Boss ►Pierre Cardin ►Puma ►Wrangler ►Helly Hansen ►Guess ►FILA ►Diesel ►Lucky Brand Jeans ►Fruit of the Loom ►Dolce & Gabbana ►Donna Karan ►Benetton ►Reebok ►Nike ►Marlboro ►Louis Vuitton ►Polo Ralph Lauren ..... και άλλες.

ΤΩΡΑ ΞΕΡΕΤΕ, όταν αγοράζετε ένα επώνυμο ρούχο και βλέπετε το φανταχτερό κόκκινο επάνω του, είναι από το αίμα, ανακατεμένο με ιδρώτα, το δικό μου, της οικογένειάς μου και των ανθρώπων της γειτονιάς μου, της δικής σας γειτονιάς, που δε διαφέρει σε τίποτα απ' όλες τις φτωχογειτονιές του κόσμου».

 ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΤΟ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ.

Υ.Γ. Γράψανε κι ένα τραγούδι για μας.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ: 

http://youtu.be/AYlyOMLGCcg

Χρήστος Ζουλιάτης

*************************************

Έχουν περάσει 109* χρόνια από την ημέρα που 20.000 εργάτριες ξεχύθηκαν στους δρόμους της Νέας Υόρκης φωνάζοντας το σύνθημα «ΨΩΜΙ και ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ». 

Ήταν το σύνθημα που, μέσα σε δύο λέξεις, ζωγράφισε την εικόνα της σύγχρονης γυναίκας του 20ου αιώνα. «ΨΩΜΙ», δηλαδή δουλειά, περηφάνια, αξιοπρέπεια. 

«ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ», δηλαδή σεβασμός, συντροφικότητα, υποστήριξη στους πολλαπλούς ρόλους. Δύο λέξεις που ενώνουν, διαχρονικά, τους δύο πυλώνες της ύπαρξης κάθε ανθρώπου, τον κοινωνικό και τον προσωπικό.

Επέτειος της μεγάλης απεργίας των γυναικών της 8ης Μαρτίου και αρχίζει, ξανά, η συστηματική προσπάθεια απονεύρωσής της μνήμης από κάθε πολιτικό και κοινωνικό συμφραζόμενο. 

Η επέτειος της απεργίας μετατρέπεται σε χαρωπή γιορτή. 

Το ιστορικό πλαίσιο που συγκροτείται από το εργατικό κίνημα των αρχών του 20ου αιώνα αντικαθίσταται από την α-πολίτικη στάση διεθνών φορέων. 

Συγχρόνως, η φιγούρα της γυναίκας εργάτριας που διεκδικεί μαχητικά τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής της, αντικαθίσταται από την γυαλιστερή, αιωνίως νεαρά καλλονή που ευελπιστεί να της χαρίσουν ένα τριαντάφυλλο. 

Από το μεγάλο σύνθημα αφαιρείται η λέξη «ΨΩΜΙ», με αποτέλεσμα η επέτειος μνήμης της γυναίκας που αγωνίστηκε, που τιμωρήθηκε, που διώχθηκε να διολισθαίνει, σταδιακά, σε μια γιορτή με επίκεντρο το φύλο. 

Είναι απορίας άξιο, αν υπάρχει κάποιος λόγος για να γιορτάζουμε κάτι τέτοιο. 

Η στρέβλωση της επετείου, από εργατικό αγώνα με επίκεντρο της εργάτριες των εργοστασίων ιματισμού, σε φιέστα θεμελιωμένη σε μια φυσική ιδιότητα – δηλαδή το ότι γεννηθήκαμε γυναίκες- μας καθιστά κοινωνικά και πολιτικά ουδέτερες. 

Είναι μια στάση που υπονομεύει την ουσία αυτής της επετείου, μια ουσία που εντοπίζεται στην πολιτική και κοινωνική θέση των γυναικών στον κόσμο. 

Στην πραγματικότητα, την 8η Μαρτίου δεν γιορτάζουν όλες οι γυναίκες, παρά μόνο όσες τιμούν εκείνες που όρθωσαν πολιτικό και κοινωνικό ανάστημα.
Η ιστορία των αγώνων των εργατριών ξεκινά στα μέσα του 19ου αιώνα, την εποχή που στις ανατολικές ακτές των Ηνωμένων Πολιτειών ξεβράζονται οι καραβιές των μεταναστών της Γηραιάς Ηπείρου, ψάχνοντας για ένα καλύτερο μέλλον. 

Ανάμεσά τους άνδρες, γυναίκες και παιδιά, όλοι χρήσιμοι στην εντατικοποίηση της παραγωγής που απαιτούν οι νέες τεχνολογίες και η ραγδαία εκβιομηχάνιση. Η Νέα Υόρκη, η εμπορική πύλη των ΗΠΑ, σφύζει από κόσμο. Στο λιμάνι της μεταφέρονται τόσο οι πρώτες ύλες όσο και τα μεταποιημένα προϊόντα που παράγονται στα σύγχρονα εργοστάσια. Η κλωστοϋφαντουργία αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους πυλώνες της βιομηχανίας. Η πλειοψηφία των γυναικών και των παιδιών δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ σε συνθήκες που απειλούν την υγεία και τη ζωή τους. Η δυσκολίες αθροίζονται, το καλύτερο αύριο που ονειρεύονταν οι μετανάστες πνίγεται στα γρανάζια των μηχανών, ενώ οι εργάτες – άντρες, γυναίκες και παιδιά – αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμα μεγέθη στην παραγωγική διαδικασία. 

Μέχρι που φτάνει η 8η Μαρτίου του 1857. Οι γυναίκες δεν θέλουν να υπομείνουν άλλο. Απεργούν και διαδηλώνουν, όμως βρίσκονται αντιμέτωπες με την αστυνομική βία. Η κινητοποίησή τους καταστέλλεται γρήγορα, αλλά ο παλμός τους έχει αλλάξει ρυθμό. 

Δύο χρόνια μετά οργανώνουν το πρώτο δικό τους εργατικό σωματείο. Από τότε οι αγώνες τους είναι συχνοί. Από τότε η πολιτεία καταλαβαίνει ότι οι γυναίκες εργάτριες έχουν ισχύ.
Μισό αιώνα αργότερα, στις 8 Μαρτίου 1908 κατεβαίνουν ξανά στους δρόμους. 

Αυτή τη φορά είναι οι κόρες τους, είναι οι εγγονές τους, είναι οι καινούριες φουρνιές που ταΐζουν με ανθρώπους την οικονομική ανάπτυξη. Στους δρόμους της Νέας Υόρκης ξεχύνονται 20.000 κορίτσια, τα περισσότερα είναι μικρότερα από είκοσι χρονών. 

Διαδηλώνουν, απεργούν, απαιτούν και καταφέρνουν πολλά. 

Η απεργία τους διαρκεί 13 εβδομάδες αλλά οι κινητοποιήσεις τους είναι συνεχείς και καταλήγουν σε καθολικές υπογραφές συλλογικών συμβάσεων. Λίγο αργότερα η Κλάρα Τσέτκιν προτείνει στη Συνδιάσκεψη Σοσιαλιστριών Γυναικών, στην Κοπεγχάγη να τιμηθούν οι ιστορικές διαδηλώσεις των αμερικανίδων εργατριών κατοχυρώνοντας την 8η Μαρτίου ως ημέρα τιμής για εκείνες.

Εκείνες οι εργάτριες διεκδίκησαν ίσες αμοιβές για ίση εργασία με τους συναδέλφους τους, διεκδίκησαν δικαίωμα ψήφου, διεκδίκησαν τη μείωση των ωρών εργασίας με στόχο να δουλεύουν 10 ώρες την ημέρα. 

Οι γυναίκες εκείνες προστάτευσαν, μέσα από τη δική τους κινητοποίηση, τα παιδιά ολόκληρης της κοινωνίας απαιτώντας την κατάργηση της παιδικής εργασίας στα εργοστάσια και στις βαριές χειρονακτικές δουλειές. Οι γυναίκες εκείνες υπερασπίστηκαν ως μητέρες, ως σύντροφοι, ως εργάτριες το σύνολο της κοινωνίας τους απαιτώντας δικαιοσύνη και ειρήνη. 

Έναν αιώνα μετά από εκείνες τις κινητοποιήσεις, οι γυναίκες στον δυτικό, κόσμο αμείβονται με 41% λιγότερα χρήματα σε σχέση με τους άνδρες, συχνά εργάζονται περισσότερο από 12 ώρες την ημέρα, ενώ οι συλλογικές συβάσεις καταργούνται, είτε επισήμως είτε στην πράξη. 

Συγχρόνως, οι γυναίκες εμφανίζουν χαμηλά ποσοστά επαγγελματικής εξέλιξης στα ανώτερα διοικητικά κλιμάκια, πράγμα που σημαίνει ότι καθηλώνονται στα κατώτερα χαμηλόμισθα επίπεδα εργασίας. Ιδιαίτερα στη χώρα μας, όπου τα τελευταία χρόνια οι χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι υφίστανται διαδοχικές οικονομικές αφαιμάξεις, η πλειοψηφία των εργαζόμενων γυναικών έρχεται αντιμέτωπη με τις πιο σκληρές πτυχές της κατάρρευσης κάθε μέτρου πρόνοιας και εργατικής νομοθεσίας. Επιπλέον, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΟΑΕΔ, τον Ιανουάριο του 2017, το σύνολο των εγγεγραμμένων ανέργων της χώρας μας ήταν 928.962 άνθρωποι. Απ’ αυτούς οι 572.859 ήταν γυναίκες. Δηλαδή, μεταξύ των εγγεγραμμένων ανέργων, που είναι πολύ λιγότεροι από τους πραγματικά ανέργους, το 61,7% είναι γυναίκες. Από αυτές τις γυναίκες, σχεδόν οι μισές είναι μακροχρόνια άνεργες.

Ο πολιτικός χαρακτήρας της μέρας, όσο και αν αφιερώνεται στις γυναίκες, μας ενώνει όλους στη βάση της κοινωνίας που υπερασπίζεται τις αρχές της κοινωνικής και πολιτικής ελευθερίας, των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων. 

Στο κάτω-κάτω της γραφής, μας ενώνει η ανάγκη της υπεράσπισης της ύπαρξής μας. 

Παραμονές της φετινής επετείου, ευρωβουλευτής της Πολωνίας τοποθετήθηκε από το βήμα του Κοινοβουλίου υπέρ της πνευματικής κατωτερότητας των γυναικών, ανοίγοντας το δρόμο του Καιάδα, τόσο στις ίδιες, όσο και σ’ εκείνους που γεννήθηκαν με κάποια σωματική ή πνευματική ιδιαιτερότητα. 

Ο ίδιος άνθρωπος υποστήριξε, στο παρελθόν, την κατάργηση της τηλεοπτικής αναμετάδοσης των παρά-ολυμπιακών αγώνων, διότι θεώρησε ότι οι άνθρωποι με αναπηρίες δεν είναι θέαμα κατάλληλο για τους αρτιμελείς. Δεν θα ήταν μεγάλο λογικό άλμα να υποθέσει κανείς, ότι εάν του δοθεί η δυνατότητα, θα φροντίσει να τους εξαφανίσει εντελώς από το κοινωνικό τοπίο και όχι μόνο από τις τηλεοράσεις.

Εξάλλου, όταν αρχίζουν οι άνθρωποι να διακρίνονται νομικά με βάση τα φυσικά τους χαρακτηριστικά, είναι πολύ εύκολο να προχωρήσουν και σε περαιτέρω διακρίσεις. Με βάση αυτή την ιδεολογία του συγκεκριμένου ευρωβουλευτή, ο οποίος -ειρήσθω εν παρόδω- υποστήριζε με φανατισμό το οικονομικό μοντέλο του θατσερικού νεοφιλελευθερισμού, δεν θα πρέπει να μας ξαφνιάσει αν επικαλεστεί ότι η ευφυΐα δεν σχετίζεται μόνο με το φύλο, αλλά σχετίζεται και με τη φυλή. 

Επίσης, είναι η ίδια ιδεολογία που, αντιστοιχίζοντας τις ανθρώπινες ικανότητες με τις φυσικές ιδιότητες, τοποθετεί τους ανθρώπους σε συγκεκριμένες θέσεις, κοινωνικά και επαγγελματικά. 

Αυτό γενικεύεται και σε επίπεδο ολόκληρων λαών, αφού είναι ο ίδιος άνθρωπος με τη συγκεκριμένη ιδεολογία, που είχε υποστηρίξει ότι η Ελλάδα χρειάζεται έναν δικτάτορα σαν τον Πινοσέτ. 

Είναι η ίδια ιδεολογία που οδήγησε τους Αθίγγανους, τους Εβραίους, τους μελαμψούς, τις γυναίκες και τα παιδιά στα στρατόπεδα εργασίας και εξόντωσης των Ναζί. Είναι η ίδια ιδεολογία που θεριεύει όταν εμείς οι γυναίκες αποδεχόμαστε την εξουδετέρωση της κοινωνικής και πολιτικής μας διάστασης.

Το ζήτημα υπερβαίνει στις προσωπικές απόψεις του καθενός, ακόμα και αν αυτός είναι ευρωβουλευτής. Το ζήτημα είναι η νομιμοποίηση που παρέχεται σε αυτές τις απόψεις μέσα από τους δομημένους ευρωπαϊκούς θεσμούς, που τις εισαγάγουν στη σφαίρα της πραγματικής πολιτικής μας ζωής. 

Η εφαρμογή αυτής της ιδεολογίας στην πραγματική μας ζωή, διευκολύνεται όταν επιτρέπουμε τη στρέβλωση της ιστορίας της επετείου μας. 

Αφήνοντας τέτοια περιθώρια, επιτρέπουμε να στρεβλώσουν και άλλες πτυχές της Ιστορίας, οι οποίες εκφράζονται πολιτικά και επιτίθενται σε ό,τι εμείς, οι γυναίκες, αγαπάμε και υπηρετούμε.
Μέσα στα γυναικεία χέρια, φωλιάζουν όλες οι φωνές των γυναικών, όλων των χρωμάτων, όλων των θρησκειών, όλων των αιώνων. 

Μέσα σ’ αυτά τα χέρια αποκοιμιόνται τα βρέφη. Μέσα στα μαλλιά της γυναίκας κρύβονται οι μυρωδιές του σπιτιού. Πάνω στη φούστα της γαντζώνονται τα παιδιά για να μη χάσουν το δρόμο. 

Μπροστά σε γυναικείες μορφές στέκονται, εδώ και αιώνες, οι πιστοί για να προσευχηθούν. Άλλοτε γονάτιζαν μπροστά στην ξέστηθη θεά της καρποφόρας άνοιξης. Άλλοτε της φορούσαν μαντήλι και την έκαναν Αγία. Αλλού έγινε άγαλμα και αλλού πίνακας ζωγραφικής που μαρτυρούσε τα πάθη των λαών, τις οδύνες των ανθρώπων, τις αγωνίες και τις ελπίδες τους. Άλλοτε ενέπνευσε μεγάλους κοινωνικούς αγώνες και απεικονίστηκε ως Μασσαλιώτιδα, ενώ άλλοτε φωτογραφήθηκε με το όπλο στο χέρι να υπερασπίζεται τα ιερά της. 

Όπως και αν έχει αποτυπωθεί μέσα στους αιώνες, η γυναίκα δεν έπαψε ποτέ να είναι σύμβολο αγώνα, καθημερινής προσπάθειας και ανθρωπιάς. 

Αυτή η γυναίκα τιμάται κάθε χρόνο, στις 8 Μαρτίου.

* 8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017

ΨΩΜΙ και ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ – Η γυναίκα δεν έπαψε ποτέ να είναι σύμβολο αγώνα

Σοφία Χουδαλάκη

-Ο ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ,, ΙΣΡΑΗΛ: ΜΑΚΕΛΕΥΕΙ

-Βίντεο: η αστυνομία  ρίχνει χειροβομβίδα σε  ζευγάρι που στα χέρια τους έχουν μωρό.

Δυτική Όχθη - Τo βίντεο  δείχνει τη βάρβαρη μεταχείριση του παλαιστινιακού λαού από την ισραηλινή κυβέρνηση. Στο βίντεο, η αστυνομία  ρίχνει μια χειροβομβίδα σε ένα ζευγάρι που τρέχει μακριά από αυτούς - κρατώντας ένα μωρό.

Το βίντεο τραβήχτηκε από έναν ακτιβιστή για την ισραηλινή ομάδα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Yesh Den. Στο σύντομο κλιπ, το ζευγάρι φεύγει από το σπίτι τους στο χωριό Μπουρίν καθώς τέσσερις ισραηλινοί αξιωματικοί τους πλησιάζουν από πίσω. Παρά το ζευγάρι δεν τους απειλεί και κρατάει ένα μωρό, ένας από τους αξιωματικούς ρίχνει μια χειροβομβίδα δεξιά τους.

πηγή 

Το Ισραήλ κατηγορείται για παράνομο ψεκασμό τοξικών ζιζανιοκτόνων σε παλαιστινιακά γεωργικά εδάφη κατά μήκος των συνόρων μεταξύ της Λωρίδας της Γάζας και των κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών, προκαλώντας σημαντική ζημιά στις γεωργικές καλλιέργειες της Παλαιστίνης.

Σχεδόν 2 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι ζουν στη Λωρίδα της Γάζας, το οποίο έχει επίσημα καταλάβει το Ισραήλ από το 2007. Ενώ το Ισραήλ ισχυρίστηκε ότι απλώς χρησιμοποιεί τα αεροσκάφη του για να απαλλαγεί από ζιζάνια και επιπλέον χορτάρια κατά μήκος των συνόρων με την παλαιστινιακή επικράτεια.

"Αυτές οι χημικές ουσίες προκαλούν ζημιά στις γεωργικές καλλιέργειες και βλάπτουν τις γεωργικές εκτάσεις. Το Ισραήλ δεν έχει το δικαίωμα να ψεκάζει ζιζανιοκτόνα στις παλαιστινιακές γεωργικές εκτάσεις ", δήλωσε ο Nizar al-Wahedi του Παλαιστινιακού Υπουργείου Γεωργίας στον Οργανισμό Anadolu.

Περίπου 44.000 Παλαιστίνιοι εργάζονται στη γεωργία - περίπου το 11% της επικράτειας - και μετά από την αύξηση της έκθεσης σε επιβλαβή φυτοφάρμακα, υπήρξε επίσης αύξηση των ασθενών με καρκίνο  που κατοικούν σε αγροτικές περιοχές.

Δεν πρόκειται για την πρώτη έκθεση τέτοιων παράνομων ενεργειών. Τον Ιανουάριο του 2016, η Al-Jazeera ανέφερε ότι καταστράφηκαν πάνω από 300 στρέμματα καλλιεργειών και γεωργικών εκτάσεων μετά από ένα αεροσκάφος με χαμηλή πτήση που ψεκάστηκε ζιζανιοκτόνα στις παλαιστινιακές γεωργικές εκτάσεις κατά μήκος των ανατολικών συνόρων.

Ο Anwar Abu Assi, διευθυντής του χημικού εργαστηρίου του Υπουργείου Γεωργίας, δήλωσε ότι τα ζιζανιοκτόνα εξακολουθούν να βλάπτουν τους πολίτες καταστρέφοντας τις καλλιέργειες και στη συνέχεια να καταστρέφουν την παροχή νερού.

Οι κάτοικοι της Γάζας στερούνται επίσης άλλων αναγκών όσον αφορά τα βασικά θρεπτικά συστατικά και την πρόσβαση στο νερό. Τα Ηνωμένα Έθνη προσχώρησαν πρόσφατα σε μια συλλογή αναφορών που ισχυρίζονται ότι κάτι πρέπει να γίνει γιατί «το 97% του υδροφόρου ορίζοντα είναι ακατάλληλο για οικιακή χρήση λόγω αλάτωσης που δεν είχε δει ποτέ » και οι επιπτώσεις στην υγεία θα μπορούσαν να φθάσουν σε καταστροφικά επίπεδα τα επόμενα τρία χρόνια

Η ηλεκτρική ενέργεια έχει επίσης περιοριστεί από το Ισραήλ, και οι Γάζες λαμβάνουν οπουδήποτε από 2 έως 4 ώρες ηλεκτρικής ενέργειας κάθε μέρα. Μετά από έντονες επικρίσεις, το Ισραήλ έχει συγκατατεθεί να επιτρέψει έως και 6 ώρες ηλεκτρικής ενέργειας κάθε μέρα.

Οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διέπραξε το Ισραήλ στη μεταχείριση των Παλαιστινίων που ζουν στη Λωρίδα της Γάζας, υπενθυμίζουν ότι ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες δίνουν μεγάλη προσοχή στη Ρωσία, τη Συρία και το Ιράν, συχνά κλείνουν τα μάτια όταν οι στενοί σύμμαχοί τους είναι αυτοί καταχρώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα.

πηγή 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ !!

Η φύση του γυναικείου ζητήματος είναι ταξική, οι ρίζες του βρίσκονται στις εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής.

 Αυτές οι σχέσεις παραγωγής έχουν με τη σειρά τους αντανάκλαση και στο εποικοδόμημα της κοινωνίας, διαμορφώνουν τις αντιλήψεις, τις απόψεις, τις προκαταλήψεις για τη θέση και το ρόλο της γυναίκας. 

Η εξάλειψη του γυναικείου ζητήματος προϋποθέτει την ανατροπή της υλικής βάσης που το γεννά. 

Προϋποθέτει την ανατροπή του καπιταλισμού, της τελευταίας εκμεταλλευτικής κοινωνίας στην Ιστορία της ανθρωπότητας και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, άρα χωρίς καπιταλιστές ιδιοκτήτες στα μέσα παραγωγής, η ιδιοκτησία των οποίων γίνεται κοινωνική. 

Είναι η κοινωνία του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. 

Μια κοινωνία, που θα θέσει αρχικά τις βάσεις για να κατακτηθεί η ισοτιμία των δυο φύλων, ως την πλήρη εξασφάλισή της.

Για να εξαλειφθεί το γυναικείο ζήτημα δεν αρκεί η εδραίωση των νέων σχέσεων παραγωγής.

Απαιτείται η διαρκής εμβάθυνσή τους, μέχρι την πλήρη και ανεπίστρεπτη επικράτησή τους. 

Χρειάζεται το καινούριο να παλέψει με το παλιό και τις επιβιώσεις του μέχρι να κυριαρχήσει ολοκληρωτικά. 

Μόνο η πλήρης και οριστική επικράτηση των σοσιαλιστικών - κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής, η ωρίμανση του νέου τρόπου παραγωγής και το ξεπέρασμα των αρχικών στοιχείων ανωριμότητάς του, θα βάλει το γυναικείο ζήτημα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, χωρίς να έχει πια καμία δυνατότητα να αναβιώσει.

Παρ' όλες τις δυσκολίες ή τις παρεκκλίσεις στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού και τελικά παρά την αντεπανάσταση, 

η θέση της γυναίκας στο σοσιαλισμό υπήρξε ασύγκριτα ανώτερη από τη θέση της γυναίκας και στην πιο ανεπτυγμένη σημερινή καπιταλιστική κοινωνία.

Στο σοσιαλισμό, τέθηκαν οι βάσεις για τη λύση της γυναικείας ανισοτιμίας, η οποία συνοψίζεται σε δυο βασικά εργαλεία: 

την εργατική εξουσία και την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής.

Καταρρίφθηκαν τα αστικά ιδεολογήματα περί «ισότητας» ανδρών - γυναικών στη βάση της ταξικής εκμετάλλευσης,

 ότι η γυναίκα μπορεί να χειραφετηθεί στον καπιταλισμό με τις αστικές μεταρρυθμίσεις στο νόμο, στους θεσμούς, την ισοκατανομή ευθυνών στο σπίτι. 

Επιβεβαιώθηκε η θέση του μαρξισμού, ότι η ρίζα της ανισοτιμίας της γυναίκας βρίσκεται στην ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, που δημιουργεί και το αντίστοιχο ιδεολογικό εποικοδόμημα. 

Οτι η απελευθέρωσή της συνδέεται με την πάλη της εργατικής τάξης για την κοινωνική απελευθέρωση.

Η αντεπανάσταση δεν ακυρώνει το χαρακτήρα της εποχής μας, ως εποχής περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. 

Απλώς επιβεβαιώνει ότι ο οπορτουνισμός στην εξέλιξή του οδηγεί στην αντεπανάσταση.

Δες περισσότερα εδώ: https://www.rizospastis.gr/story.do?id=5645085

Η γυναίκα στο σοσιαλισμό

και εδώ: https://www.rizospastis.gr/story.do?id=4785021

Απ' την Τατιάνα !!

Για την Ιστορία 

της Ημέρας δες Εδώ 

****

Και Εδώ: 

Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΜΑΡΞ - ΕΝΓΚΕΛΣ ΓΙΑ ΤΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΖΗΤΗΜΑ, ΣΕ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΠΕΡΙ «ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΦΥΛΟΥ»

-ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΛΕΜΟΥ;

η σπορά του «Μα­νια­δά­κη» δια­τυ­μπα­νί­ζει ότι:«Σε πε­ρί­πτω­ση πο­λέ­μου της Ελ­λά­δας με άλλη χώρα, το ΚΚΕ έχει δώσει εντο­λή στα μέλη του να μην πο­λε­μή­σουν» 

Τι θα κά­νουν οι έλ­λη­νες κομ­μου­νι­στές σε πε­ρί­πτω­ση πο­λέ­μου;
Η πρό­σφα­τη κλι­μά­κω­ση της τουρ­κι­κής προ­κλη­τι­κό­τη­τας, στο πλαί­σιο της ευ­ρύ­τε­ρης όξυν­σης των εν­δοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών στην πε­ριο­χή, έδωσε λαβή σε ακρο­δε­ξιούς-φα­σι­στι­κούς κύ­κλους να προ­πα­γαν­δί­σουν τις γνω­στές εθνι­κι­στι­κές τους «ονει­ρώ­ξεις». 

Ανα­πό­σπα­στο κομ­μά­τι της ακρο­δε­ξιάς, εθνι­κι­στι­κής προ­πα­γάν­δας απο­τε­λού­σε και απο­τε­λεί η στάση του ΚΚΕ σε πε­ρί­πτω­ση πο­λε­μι­κής εμπλο­κής Ελ­λά­δας-Τουρ­κί­ας.

Ανα­κυ­κλώ­νο­ντας την ανι­στό­ρη­τη, εμε­τι­κά αντι­κομ­μου­νι­στι­κή τους θε­ω­ρία περί «προ­δο­τι­κού ΚΚΕ», τα διά­φο­ρα φα­σι­στοει­δή – από το θλι­βε­ρό ανυ­πό­λη­πτο αν­θρω­πά­κι που σκί­ζει απερ­για­κές αφί­σες και επι­τί­θε­ται σε γυ­ναί­κες στο Πε­ρι­φε­ρεια­κό Συμ­βού­λιο Ατ­τι­κής, μέχρι τους εγκλη­μα­τί­ες της να­ζι­στι­κής Χρυ­σής Αυ­γής- βγή­καν «πα­γα­νιά» να δια­τυ­μπα­νί­σουν ψέ­μα­τα και χυ­δαιό­τη­τες.

«Σε πε­ρί­πτω­ση πο­λέ­μου της Ελ­λά­δας με άλλη χώρα, το ΚΚΕ έχει δώσει εντο­λή στα μέλη του να μην πο­λε­μή­σουν» τι­τλο­φο­ρεί­ται κεί­με­νο που, τις τε­λευ­ταί­ες μέρες, ανα­δη­μο­σιεύ­ουν διά­φο­ρες, ακρο­δε­ξιές και μη, ιστο­σε­λί­δες. Παλιά μου τέχνη κό­σκι­νο, για τη σπορά του «Μα­νια­δά­κη», να κάνει το άσπρο-μαύ­ρο, επι­χει­ρώ­ντας να πο­λε­μή­σει το ΚΚΕ με τό­νους λά­σπης.
Ποια είναι, όμως, η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που ξε­μπρο­στιά­ζει τις αθλιό­τη­τες των Τζη­με­ρο­χρυ­σαυ­γι­τών; 

Τι θα κά­νουν οι έλ­λη­νες κομ­μου­νι­στές σε πε­ρί­πτω­ση πο­λε­μι­κής εμπλο­κής της Ελ­λά­δας με άλλη χώρα;

1. Το ΚΚΕ, τα μέλη και οι οπα­δοί του, υπήρ­ξε ο αι­μο­δό­της και κα­θο­δη­γη­τής της ΕΑ­Μι­κής Αντί­στα­σης κατά την πε­ρί­ο­δο της Κα­το­χής. Ο λαϊ­κός-απε­λευ­θε­ρω­τι­κός αγώ­νας του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ έδει­ξε στην πράξη πως αντι­λαμ­βά­νο­νται οι κομ­μου­νι­στές τον πα­τριω­τι­σμό, δί­νο­ντας στον αγώνα τα κα­λύ­τε­ρα παι­διά τους και πλη­ρώ­νο­ντας βα­ρύ­τα­το φόρο αί­μα­τος.

 Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό έχει μεί­νει το πα­ρά­δειγ­μα των φυ­λα­κι­σμέ­νων και εξό­ρι­στων από τη φα­σι­στι­κή με­τα­ξι­κή δι­κτα­το­ρία κομ­μου­νι­στών, οι οποί­οι ζή­τη­σαν να στα­λούν στο μέ­τω­πο, κάτι που η δι­κτα­το­ρία τους αρ­νή­θη­κε, ενώ στην συ­νέ­χεια τους πα­ρέ­δω­σε στους κα­τα­κτη­τές, ανά­με­σα τους και τον ΓΓ της ΚΕ του Κόμ­μα­τος Νίκο Ζα­χα­ριά­δη που στάλ­θη­κε στο Ντα­χά­ου.

Ποιός πο­λέ­μη­σε, λοι­πόν, τους κα­τα­κτη­τές στην Κα­το­χή; 

Οι αστι­κές δυ­νά­μεις που κα­τέ­φυ­γαν στο εξω­τε­ρι­κό; 

Μήπως οι ιδε­ο­λο­γι­κοί και πο­λι­τι­κοί πρό­γο­νοι των χρυ­σαυ­γι­τών, οι ταγ­μα­τα­σφα­λί­τες και οι δω­σί­λο­γοι που απο­δεί­χθη­καν οι κα­λύ­τε­ροι σύμ­μα­χοι των Ναζί;

Την απά­ντη­ση τη γνω­ρί­ζει ο ελ­λη­νι­κός λαός και η Ιστο­ρία δεν ξε­γρά­φε­ται.

Μιας όμως και ανα­φερ­θή­κα­με στην πε­ρί­ο­δο της Κα­το­χής, αξί­ζει να αντι­πα­ρα­θέ­σου­με, για όσους τυχόν δεν θυ­μού­νται, τον όρκο του αντάρ­τη του ΕΛΑΣ και τον αντί­στοι­χο του ταγ­μα­τα­σφα­λί­τη.

Ο όρκος του μα­χη­τή του ΕΛΑΣ (δη­μο­σιεύ­θη­κε στον «Απε­λευ­θε­ρω­τή», όρ­γα­νο της ΚΕ του ΕΛΑΣ, 27 Απρί­λη 1943:«Ορ­κί­ζο­μαι στον Ελ­λη­νι­κό Λαό και τη συ­νεί­δη­σή μου, ότι θ’ αγω­νι­σθώ έως την τε­λευ­ταία στα­γό­να του αί­μα­τός μου για την πλήρη απε­λευ­θέ­ρω­ση της Ελ­λά­δας από τον ξένο ζυγό. Ότι θα αγω­νι­στώ για την πε­ρι­φρού­ρη­ση των συμ­φε­ρό­ντων του Ελ­λη­νι­κού Λαού και την απο­κα­τά­στα­ση και κα­το­χύ­ρω­ση των ελευ­θε­ριών και όλων των κυ­ριαρ­χι­κών δι­καιω­μά­των του. Για τον σκοπό αυτό θα εκτε­λώ ευ­συ­νεί­δη­τα και πει­θαρ­χι­κά τις εντο­λές και οδη­γί­ες των ανω­τέ­ρων μου ορ­γά­νων και θ’ απο­φεύ­γω κάθε πράξη που θα με ατι­μά­ζη σαν άτομο και σαν αγω­νι­στή του Ερ­γα­ζό­με­νου Ελ­λη­νι­κού Λαού».

Και, από την άλλη, ο όρκος των Ταγ­μά­των Ασφα­λεί­ας:

«Ορκί­ζο­μαι εις τον Θεόν τον άγιον τού­τον όρκον, ότι θα υπα­κούω απο­λύ­τως ΕΙΣ ΤΑΣ ΔΙΑ­ΤΑ­ΓΑΣ ΤΟΥ ΑΝΩ­ΤΑ­ΤΟΥ ΑΡ­ΧΗ­ΓΟΥ ΤΟΥ ΓΕΡ­ΜΑ­ΝΙ­ΚΟΥ ΣΤΡΑ­ΤΟΥ ΑΔΟΛ­ΦΟΥ ΧΙ­ΤΛΕΡ. Θα εκτε­λώ πι­στώς απά­σας τας ανα­τε­θει­σο­μέ­νας μοι υπη­ρε­σί­ας και θα υπα­κούω άνευ όρων εις τας δια­τα­γάς των ανω­τέ­ρων μου. Γνω­ρί­ζω καλώς, ότι διά μίαν αντίρ­ρη­σιν ενα­ντί­ον των υπο­χρε­ώ­σε­ών μου, τας οποί­ας διά του πα­ρό­ντος ανα­λαμ­βά­νω, θέλω τι­μω­ρη­θή ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΓΕΡ­ΜΑ­ΝΙ­ΚΩΝ ΣΤΡΑ­ΤΙΩ­ΤΙ­ΚΩΝ ΝΟΜΩΝ».

2. Μι­λώ­ντας χθες στην ανοι­χτή συ­γκέ­ντρω­ση του ΚΚΕ στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, ενά­ντια στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια ΝΑ­ΤΟ-ΕΕ και την εμπλο­κή της Ελ­λά­δας σε αυτά, ο Δη­μή­τρης Κου­τσού­μπας ση­μεί­ω­σε, με­τα­ξύ άλλων:

«Οι κομ­μου­νι­στές, όπως πάντα στην ηρω­ι­κή 100χρο­νη Ιστο­ρία μας, θα πρω­το­στα­τή­σου­με στον αγώνα για την υπε­ρά­σπι­ση της εδα­φι­κής ακε­ραιό­τη­τας, των κυ­ριαρ­χι­κών δι­καιω­μά­των μας. Για να συ­ντρι­βεί ο όποιος ξένος ει­σβο­λέ­ας εάν τολ­μή­σει και επι­τε­θεί στην Ελ­λά­δα. 

Ταυ­τό­χρο­να όμως επι­ση­μαί­νου­με από τώρα ότι δεν θα δεί­ξου­με καμιά εμπι­στο­σύ­νη στην αστι­κή κυ­βέρ­νη­ση που θα κάνει τον πό­λε­μο. Καμιά ανοχή στην άρ­χου­σα τάξη που συμ­με­τέ­χει στον πό­λε­μο για την προ­ώ­θη­ση των δικών της οι­κο­νο­μι­κών συμ­φε­ρό­ντων, βά­ζο­ντας το λαό μας να χύνει το αίμα του.

Θα επι­διώ­ξου­με να τη βά­λου­με με την πάλη μας στο χρο­νο­ντού­λα­πο της Ιστο­ρί­ας, με την ανα­τρο­πή της, για την ορι­στι­κή νίκη του λαού».

Στα πα­ρα­πά­νω λόγια του Γεν. Γραμ­μα­τέα συ­νο­ψί­ζε­ται με ξε­κά­θα­ρο τρόπο η λε­νι­νι­στι­κή θε­ω­ρία για την στάση των κομ­μου­νι­στών σε πε­ρί­πτω­ση πο­λέ­μου. 

Πάλη ενά­ντια στον όποιο ξένο ει­σβο­λέα αλλά και ορ­γά­νω­ση του αγώνα ενά­ντια στους ντό­πιους πλου­το­κρά­τες-δή­μιους του ερ­γα­ζό­με­νου λαού. 

Τα παι­διά του ελ­λη­νι­κού λαού δεν έχουν κα­νέ­να λόγο να δε­χθούν να γί­νουν «κρέας στα κα­νό­νια» των οι­κο­νο­μι­κών συμ­φε­ρό­ντων αυτών που λυ­μαί­νο­νται τον πλού­το του ερ­γα­ζό­με­νου – είτε αυτοί ονο­μά­ζο­νται «έλ­λη­νες» είτε «τούρ­κοι» είτε «αμε­ρι­κά­νοι» κε­φα­λαιο­κρά­τες.

Από την πρό­σφα­τη συ­γκέ­ντρω­ση του ΚΚΕ στο Σύ­νταγ­μα.

3. Στις τα­ξι­κές κοι­νω­νί­ες, ο πα­τριω­τι­σμός έχει τα­ξι­κό πε­ριε­χό­με­νο. 

Η Ελ­λά­δα των με­γα­λο­βιο­μη­χά­νων και με­γα­λο­ε­φο­πλι­στών δεν είναι ίδια με την Ελ­λά­δα του με­ρο­κα­μα­τιά­ρη ερ­γά­τη. 

Η Ελ­λά­δα του Λάτση (του κάθε «Λάτση», «Βαρ­δι­νο­γιάν­νη»,«Νιάρ­χου» κλπ.) δεν είναι ίδια με την Ελ­λά­δα του ναυ­τερ­γά­τη που πα­λεύ­ει για ένα κομ­μά­τι ψωμί με κα­τα­κρε­ουρ­γη­μέ­να ερ­γα­σια­κά δι­καιώ­μα­τα.
Το κα­θή­κον της πο­λι­τι­κής πρω­το­πο­ρί­ας της ερ­γα­τι­κής τάξης, του Κόμ­μα­τος της, είναι,

 στις συν­θή­κες ενός ιμπε­ρια­λι­στι­κού πο­λέ­μου, να ανα­δεί­ξει την ανά­γκη της τα­ξι­κής ενό­τη­τας των ερ­γα­ζό­με­νων, της συμ­μα­χί­ας με τα λαϊκά στρώ­μα­τα, τη διε­θνι­στι­κή διά­στα­ση της αλ­λη­λεγ­γύ­ης με­τα­ξύ της ερ­γα­τι­κής τάξης κάθε χώρας. 

Με λίγα λόγια, το κα­θή­κον των κομ­μου­νι­στών είναι να δεί­ξουν στους ερ­γα­ζό­με­νους, στο λαό, ότι δεν πρέ­πει να συ­ντα­χθεί με κα­νέ­ναν ιμπε­ρια­λι­στή, είτε ξένο, είτε ντό­πιο.

Ως «μο­να­δι­κό απε­λευ­θε­ρω­τι­κό πό­λε­μο» ο Βλ. Ι. Λένιν χα­ρα­κτή­ρι­ζε την πάλη για με­τα­τρο­πή του πο­λέ­μου σε ένο­πλη τα­ξι­κή πάλη, με στόχο την σο­σια­λι­στι­κή επα­νά­στα­ση. 

Αυτή η στά­ση- την οποία τα αστι­κά επι­τε­λεία και οι φα­σί­στες κο­λα­ού­ζοι τους λοι­δο­ρούν ως δήθεν «προ­δο­τι­κή» – είναι η αλη­θι­νά πα­τριω­τι­κή στάση κάθε ερ­γά­τη, κάθε αν­θρώ­που της δου­λειάς, του με­ρο­κά­μα­του, κάθε νέου και νέας που θέλει μια πα­τρί­δα λεύ­τε­ρη από τα δεσμά της κα­πι­τα­λι­στι­κής σα­πί­λας και εκ­με­τάλ­λευ­σης.

Για να τε­λειώ­νου­με λοι­πόν:

«Μα­θή­μα­τα πα­τριω­τι­σμού» οι κομ­μου­νι­στές δεν δέ­χο­νται από τους ιδε­ο­λο­γι­κούς και πο­λι­τι­κούς απο­γό­νους αυτών που οδή­γη­σαν τη χώρα και το λαό σε τρα­γω­δί­ες (βλ. Μι­κρα­σια­τι­κή εκ­στρα­τεία, δι­χο­τό­μη­ση Κύ­πρου κλπ). Το ΚΚΕ, από την ίδρυ­ση του μέχρι σή­με­ρα, στην 100χρο­νη πο­ρεία του, πα­ρα­μέ­νει κόμμα διε­θνι­στι­κό και, γι’ αυτόν ακρι­βώς το λόγο, είναι γνή­σια πα­τριω­τι­κό. Όχι με την έν­νοια που προσ­δί­δουν στον «πα­τριω­τι­σμό» οι διά­φο­ροι γυ­μνο­σά­λια­γκες της αστι­κής εξου­σί­ας, αλλά με την ανό­θευ­τη, αγνή, λαϊκή αντί­λη­ψη που έχει για την πα­τρί­δα κάθε άν­θρω­πος που αγω­νί­ζε­ται για να ξη­με­ρώ­σουν κα­λύ­τε­ρες μέρες.

Έτσι, όπως το έθετε με παρ­ρη­σία και γεν­ναιό­τη­τα ο ήρωας Νίκος Μπε­λο­γιάν­νης, μπρο­στά στους κα­τη­γό­ρους του:«…Ο πα­τριω­τι­σμός ενός κόμ­μα­τος ή και ατό­μων ακόμα, κρί­νε­ται όταν κιν­δυ­νεύ­ει η ανε­ξαρ­τη­σία, ελευ­θε­ρία και ακε­ραιό­τη­τα της πα­τρί­δας μας. Εκεί βρί­σκε­ται η λυδία λίθος. Αυτό είναι το κρι­τή­ριο για τον πα­τριω­τι­σμό ενός κόμ­μα­τος. Κι αν θε­λή­σει κα­νείς με τέ­τοια κρι­τή­ρια να κρί­νει το ΚΚΕ θα δει ότι δεν είναι κόμμα προ­δο­τι­κό, αλλά αντί­θε­τα είναι κα­θα­ρά ελ­λη­νι­κό και πα­τριω­τι­κό… Αγα­πά­με την Ελ­λά­δα και το λαό της πε­ρισ­σό­τε­ρο από τους κα­τη­γό­ρους μας. Το δεί­ξα­με όταν εκιν­δύ­νευε η ελευ­θε­ρία, η ανε­ξαρ­τη­σία και η ακε­ραιό­τη­τά της. Και ακρι­βώς αγω­νι­ζό­μα­στε για να ξη­με­ρώ­σουν στη χώρα μας κα­λύ­τε­ρες μέρες, χωρίς πείνα και πό­λε­μο. Για το σκοπό αυτό αγω­νι­ζό­μα­στε και όταν χρεια­στεί θυ­σιά­ζου­με και τη ζωή μας. Πι­στεύω ότι δι­κά­ζο­ντάς μας σή­με­ρα, δι­κά­ζε­τε τον αγώνα για την ει­ρή­νη, δι­κά­ζε­τε την Ελ­λά­δα. Δεν έχω τί­πο­τα άλλο να προ­σθέ­σω».

Δια­βά­στε: Ο ΛΕΝΙΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟ­ΛΕ­ΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΚΟΜ­ΜΟΥ­ΝΙ­ΣΤΩΝ, του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ΚΟΜΕΠ 2012 Τεύ­χος 6.

ΑΠΟ ATEXNOS

Του Νίκου Μότ­τα

Ο Νίκος Μότ­τας Γεν­νή­θη­κε το 1984 στη Θεσ­σα­λο­νί­κη. Είναι υπο­ψή­φιος δι­δά­κτο­ρας (Phd) Πο­λι­τι­κής Επι­στή­μης, Διε­θνών Σχέ­σε­ων και Ιστο­ρί­ας. Σπού­δα­σε Πο­λι­τι­κές Επι­στή­μες από το Πα­νε­πι­στή­μιο Westminster του Λον­δί­νου και είναι κά­το­χος δύο με­τα­πτυ­χια­κών τί­τλων (Master of Arts) στις δι­πλω­μα­τι­κές σπου­δές (Πα­ρί­σι) και στις διε­θνείς δι­πλω­μα­τι­κές σχέ­σεις (Πα­νε­πι­στή­μιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δη­μο­σιευ­θεί σε ελ­λη­νό­φω­να και ξε­νό­γλωσ­σα μέσα.

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ